Poezi nga Diabolis

[Diabolis]

Viktima

Ato sy bojë gri që më zunë në rrjetë,
Bubureci unë, viktimë e shkretë,
Nën këmbët tënde jam një pre
As që shikoj mbi ato ç’ke.

S’kam nga shkoj veç përpëlitem,
Kur dhëmbët e tua më aviten
Se këmbë e duar më ke pranguar,
Dhe... ah! në qafë më ke kafshuar

[Diabolis]

Përse

Përse të them shpirt dhe zemër,
Kur shpirti im rrugët ka marrë,
Kur zemra ime plagësh është çarë?
Përse të them drita e syve të mi,

Në jam i verbër ku gjendesh ti?
Përse të them të dua shumë,
A s’të do Zoti më shumë se unë?
Përse të vë ëmbël në gjumë,

Në jetë të kam, në ëndrra je vetë,
Kush është gënjeshtër kush realitet?
Përse të puth me afsh e zjarr,
Ndez flakë që shuhet veç me të qarë?

Përse të blatoj ty me premtime,
Përse zhbiroj gjithë këto mendime?
Vallë nuk e di se kot rrah dhenë
E kurrë nuk do ta gjej përsenë!?

[Cupke_pe_Korce]

"Vallë nuk e di se kot rrah dhenë
E kurrë nuk do ta gjej përsenë!?"

[Diabolis]

Sipas meje "Përse" është e 367-a, gjë pa shumë rëndësi pasi një pjesë të tyre do ta prishja pa m'u dridhur dora e një pjesë tjetër është e pambaruar.
Gjithsesi, nëse nga 100gr qumësht bëjmë 4gr gjalpë, krahasimisht, nëse nga 367 postimet e mia vlerësoni 3.67 prej tyre ju jam mirënjohës.
Faleminderit që më dhuruat kohën tuaj të çmuar duke klikuar, lexuar, postuar, kritikuar, lavduar, yjëzuar, çyjëzuar, në këmbim jo të barsvlefshëm të fjalës sime të lirë (me të dy kuptimet).
Falmëni kusuret.
Për mua tema është e mbyllur e në mundsha do postoj dhe një (të vetme) vjershë përcjellëse.

Ju uroj të gjithëve: Ditë të Bardha,

Diabolis Dassaretis

[Cupke_pe_Korce]

There is no end to perfection!!!!

Nuk kam nder mend te te pyes "Perse" nuk do te postosh me ketu; pasi askush nuk ja ka gjetur fundin "perse-ve." Ajo qe jam e bindur eshte se, ne rradhe te pare, njeriu shkruan per veten, pastaj per te tjeret. (ketu edhe mund te mos bini dakort por s'ka gje)

edhe te faleminderit TY

Dite te bardha gjithashtu,

[drini_në_TR]

Të Falem Nderit D² për poezitë e bukura që na solle këtu, dhe të uroj e shpresoj akoma sa më të mira. Po të lë këtë thënie:

"Në çdo fund ka një fillim të ri."

Duke të uruar që të jetosh ditë në jetë, e duke i shënuar to si një fillim (cikël) edhe më të bukur!...

Qofsh sa më mirë në ditët e jetës tënde.

Sinqerisht,
Drini.

[Dita]

Me besimin se megjithe mbylljen e ketij cikli ne forum, do ta vazhdosh krijimtarine lirike, ne rolin e lexueses te falenderoj e te uroj frymezim driteplote edhe ne vazhdim.

Si i thone (apo po e bej me ze une e para kete urim?!):

Me nje muze te magjishme D D!

[Brari]

Sipas pershkrimit tend ai Bardhi e ka shpine nga Vehbi Skenderi..
Ku te gjejme ca poezi te Poetit e ti lexojme qetesisht ketu..?

DaDush.. ke shkruar gjera te bukura..

Po ate taks-marresin e edvinit pse e ke bere Omer?

Sikur nuk shkon kur dime se ka nje Omer te Madh sikurse Khajami..
Ta kishe bere Sotiraq ose Qani .. me mire..lol.

Vazhdo shkruaj a derbardhe e leri shifrat se nuk kan rendesi..

A po je supersticioz..

Suksese !

[Diabolis]

përcjellja:

vargje për shitje

I
Poeti ka dalë në trotuar
Dhe pret të ndalet ndonjë kalimtar,
Në vendin ku libri shitet sa peshon
Letër me kile dhe kile me karton.

Vargje, vargje për shitje...
Në dimrin e shpirtit dremitje.
Shikimi yt në zemër më therr,
Mos më shiko ashtu Homer.

II
Viu, viu, viu, ja bef policia,
Poeti s’ka Lejë Ambulanti nga bashkia!?
Mbledh vargjet e si hajn ja therr vrapit
Ti shesë mbi sustat ke tregu i gabit.

Hajde vargje, vargje ... të vjetra...
‘Qind lek poema, ‘qind lek tre vjersha.
“Bjer taksën e tregut ktu mer’,”
Dhe qindshen grap përgjegjsi Omer.

III
Dhe vargjet si njerzit një ditë vdesin
Ndaj poeti për gryke lidh thesin,
Për një kupë verë kthen në mejhane,
Një krodhë buke e buzët e një zane.

M'i mbush plot e plot i vogli saki,
Me njëqind e një do të ngre dolli.
Këtë..., për varret që u mbaruan në Sharrë,
Të kam gjetur! Me fund! Bardi Omar.

[Dita]

Kjo me poshte per te pershendetur poetin e ulur ne trotuar dhe ate qe ka ndermend seriozisht qe te na percjelle. Mezi e gjeta faqen ku ishte "Rilindja".... poezia mund te jete me se miri pjese e nje rrefimi ne proze. Pajk (kur shkruan Brari ndonjehere)


(nga "Rilindja" e Dites)

Krijuesi dhe Nxënësi


Mendjekrisur ngrihet krijuesi nga varri i të vërtetës
e nis arien në varrezën e operave tragjike të kohës
për t’i zgjuar zërat në korin e zbuar prej lëndës së jetës.
Lëkundet dheu nga tërbimi i të vërtetës mendjekrisur.

Mendjegrisur përulet krijuesi para mallit të shpirtit;
Hiri i zemrës në flakë sitet mbi vetullat e dashurisë,
mirazhit që në pambarim endet syve babaxhanë të jetës.
Gdhendet fytyra me tiparet e dashurisë mendjegrisur.

Mendjeligur grihet krijuesi nën tehun e plakur;
Të copëzuar e pjekin në hellin e vullnetit të pushtetit
për të ndalur gjakun në arteriet e këngës së jetës.
Madhështohet natyra me vuajtjet nën floknajën mendjeligur.

Mendjendritur zgjohet nxënësi para portës së artit të “vërtetë”;
Sheh afrimin e krijuesit të dërrmuar në rrugëtimin përvëlues
e i lumtur për mosvdekjen e shpirtit të dhunuar i thërret:
“Mos e shkelni pragun zoti mësues! Përtej tij për vdekje ju urrejnë.”