Poezi nga Diabolis

[Diabolis]

ka dite kur ne jemi aq plot
sa prej cdo pori na buron gezimi rrezedrite,
aq te mbushur dhe aq plot
sa me plotesine tone
mbushim plogetine e tyre;
por keshtu nuk jemi cdo dite.
ka dite kur ne jemi aq bosh
sa dhe terri i nates qorrollepset ne shpirt
aq kot dhe aq bosh
sa me boshllekun tone
kotesojme bollekun e tyre;
por keshtu nuk jemi cdo dite.
ka dite kur ne jemi njerez,
dhe dite kur ne shtiremi si te tille.

[Diabolis]

Mos e pyesni shpatarin në ditën e lodhshme
në natën pa gjumë
për betejën e humbur
për plagët e marra,
Mos e pyesni shpatarin si i duron dhimbjet
si i fsheh lotët
kur është rrëzuar
kur ka gabuar,
Nuk keni për të marrë më shumë
Se pyetjet tuaja lumë.
Shastisur mos shihni nën pemë
gjumin e tij shqerë
çmim për ç’ka fituar
melhem për ta shëruar.
A nuk shquani nën buzët e tij gëzimin mbas dhimbjes
qeshjen mbas lotëve
ngritjen mbas rrëzimit
faljen e gabimit.

Shpatari bën njëmijë e një trimërira
Të gjitha nga guximi dhe dëshira,
Para shpatës së varur mos rrini e sodisni
Atë e rrëmbeni e si shpatarë vdisni.

[Diabolis]

Përpara tyre shtrihet fusha
Liumi* i qetë në det shkon
Tek djali mbështetet vasha
Baba Tomori krahët ju ngron.

Prehu e dashur në gjoksin tim
Nën këtë bli, mbi këtë tërfil
Rruga më pret, edhe do të ik
Prehu e dashur, prehu dhe fli.

Kur çdo sekondë duket një jetë
S’bëzën e ëmbla strukur në gji,
Në rrënjën e blirit as qesh as flet,
As të thotë të dua nuk ka fuqi.

Mbas fushës tutje një det i tërë
Që do të tresë dhe një dashuri
Si shkëmbin që e kthen në rërë;
Prehu e dashur, prehu dhe fli.

*Liumi = Osumi kështu i kanë thënë para njëmijë vjetësh.

[edspace]

Postuar më parë nga D D
Dreri

Kur dreri ngre kokën
Të tijën ul pylli,
Në çdo cep kurorën
Ja ndrit rreze ylli.

Ku dreri ve thundrën
Mbin veç trëndelinë
Por po ndali këmbën
Gjethet s’pipëtijnë.

Ku dreri merr vrapin
Pemët gjejnë blerim
Ah, po ku derdh lotin
Dhe guri nxjerr burim.

Dreri dhe gjuetari
Po shihen sy më sy
Një është i vrari
Nga ata të dy.

Te gjitha te bukura!

[Diabolis]

Vals

Lart përmbi qiell o hënë e bukur,
Përse je mpakur përse je tretur,
Moj e pagjumë me sy të vrarë
Mos ke marrë vesh se jemi ndarë?

A mos e di ç’bën ajo më thuaj
Mos sytë e saj mos buzët e saj
Kanë harruar dashurinë e parë
Kur unë vajtoj si një i marrë?

Thellë e ndjej fajin ndaj edhe qaj
Zemrën time s’munda dot ta mbaj
Një thikë i ngula dashurisë tonë
Ndër këmbë e shkela si një kufomë.

Mos ajo tani zverdhur si ti
Nga pabesia është bërë mehit?
A mos deri natën vonë lodron
Me dikë tjetër, dhe më harron?

Por hëna s’flet, u tret u tret,
Në shpirtin tim veç nata mbet’
Dhe unë për të i përmalluar,
Agu nuk lind mbi zemrën e perënduar.

[Diabolis]

Po ruaj durimin si ujin e pakët,
I ngjakam gamiles kur ecën në vapë,
Djegur nga dielli i bukurisë sate
Zhuritur në shkretëtirën e shpërfilljes.

Paguren e durimit do ta ruaj
Deri sa të shoh oazet e syve tuaj,
Por dhe në kurrë mos e gjetsha atë shteg
Betuar jam, asnjë pikë uji nuk prek.

Dënuar prej vetes do të mbetem
Skelet a koska ashtu të tretem,
Paçka se mirazhndjekësit këtej pari,
“Ka patur ujë” do thonë “i marri.”

[Diabolis]

Kala në rërë
Mbi kullat e tua shpalosin të tërë
Flamujt e tyre të lavdisë,
Ca të shoqatës ca të partisë.
Kala në rërë
Prishur pa u bërë
Deti themelet ti përpin
Era bedenat të përfshin.
Si rëra në gishta
Tkurur një grusht
Tretur vegim
Atdheu im.

[sogjer]

per dashni qa tju tham,se per te veq po mendoj,lot ne sy un ma nuk kam,e ket jet kot po jetoj.

[Diabolis]

Ishte njehere qielli me re,
"Ti i nxirre gjithmone je",
Tha me dhembe te vene xha lisi,
Kur rreze veshit rrufeja i krisi.

Mori toka aq shume ndricim
Sa xha lisi beri dhe korektim.
Kur neper driza nje bubullime,
"Rrufe u nxitove, bere gabim."

E nisi bu bu bu me ushkur ne dore
Nje analize nente pashe katrore,
Por e qesh bota e shpotit xha lisi,
"Citjane rene, hem vone hem derdellis."

[MI CORAZON]

Postuar më parë nga D D
Po ruaj durimin si ujin e pakët,
I ngjakam gamiles kur ecën në vapë,
Djegur nga dielli i bukurisë sate
Zhuritur në shkretëtirën e shpërfilljes.

Paguren e durimit do ta ruaj
Deri sa të shoh oazet e syve tuaj,
Por dhe në kurrë mos e gjetsha atë shteg
Betuar jam, asnjë pikë uji nuk prek.

Dënuar prej vetes do të mbetem
Skelet a koska ashtu të tretem,
Paçka se mirazhndjekësit këtej pari,
“Ka patur ujë” do thonë “i marri.”

E ke te mrekullueshem vargun, perderisa te krijon kete lloj kenaqesie.