Poezi nga Diabolis

[Diabolis]

Nuk dua vend në zemrën tënde
Si elitat në llozhë a në ballkon,
Nuk dua vend në zemrën tënde
Si celuloid filmi në koleksion.
Nuk dua vend në zemrën tënde
Si fotot që mban ushtari në portofol,
Nuk dua vend në zemrën tënde
Si bilë për të luajtur karambol;
Por ndjej se zemra zemrën meriton
Ndaj drejt po të pyes: më dashuron?

[liliella]

ec e mos u dashuro me te tilla vargje.

smund te them se cilen dua me shume por i kam ndare cdo dite te vitit nga nje.

lilith

[Diabolis]

Currilat e shiut dridhen nga strehët
Të ujtat tela kitare si nga një dorë,
Kumbojnë kanaçet e hedhura mes territ
Këto kasa akustike mbi këmbët binarë,
Lëkundur mbi çakull nën daullet e trenit
Fijet e thata të barit këndojnë në kor,
Përhumbur dëgjoj natën e vjeshtës
Dhe shoh më të xhveshurin dekor,
Në një qytet ku nuk ka tren të fundit,
Zvarrit këmbët e hyj në vagon.

[Diabolis]

E hidhura fundvjeshtë,
Erërat e ftohta dhe shirat e gjatë,
Rrëzojnë nga degët dhe ngrejnë nga nënurat
Gjethet e thata, të pastrehët e palarë,
Që ashtu grumbull ngatruar,
Prej urisë të këputur,
Lëkurë dregëzuar,
Në stacionet e metrosë përfundojnë.
Në duart e tyre
Prej baltrash të nxirra
Prehet shpirti i vjeshtës,
Një peni.

[MI CORAZON]

Postuar më parë nga D D
Trutharët dhe mali

Aq shumë ju hanin trutharëve duart
Sa shkuan malit ti shkulnin gurët;
Rënkoi mali por i la.
Trutharët shkalluan aq keq nga mëntë
Sa shkuan malit ti prisnin pemët;
Rënkoi mali dhe tha: Mjaft!
Por qeshën, qeshën me të madhe ata,
Më s’foli mali, por rrëzoi gurë mbi ta.

Hë, më të lumtë !

[Diabolis]

Gjarpërushe kam një fjalë
Këtu ta themi jashtë mos dalë,
Unë sa ty e kam një djalë
Natë për natë i them një prrallë.

Vërtet dukem pak hutaq
Për fat të keq dhe pak gagaq
Fle gjumë ditën kutullaq
Por natën ama të kënaq.

Në krevat zvarrë të vij,
Merre shpirt gjarprin në gji,
Kokë e këmbë do të lëpij
Sytë e bukur do ti pij.

Mos u druaj, nuk të dhëmb,
Gjuhën nuk e kam si gjëmb,
Më kanë mbetur veq dy dhëmbë
Në gjunjë të bije, por s’kam këmbë.

[Diabolis]

I thamë dje kryetarit tonë:
Ç’e mban këtë rrotën në timon,
Me veshët ngrehur të përgjon,
Pa le që për partinë nuk voton.

Po ja – dhe kryetari lidhi kollaron – (gravatën e tij)
Siç dhe e dini, e kam gjiton, (komshi)
Pastaj ka grua një goxha zonjë,
E cila për partinë voton gjithmonë.

[Diabolis]

Në një park mallrash dikur tek ne
Komisioni i dha apartament shokut dispeçer.
Ai – u tha – është dalluar..., ka një volum pune
Sa të gjithë ju bashkë, shokë shoferë!?

[Diabolis]

........................................sipas Ura e Gurit shkruar nga Shiu

Punojnë rëndshëm nën urë
Punë që s’e bën çdo burrë
Me vare çekiç e daltë
Zbathur në ujë dhe baltë.

Ngrejnë harqe dhe qemere,
Duar djegur me gëlqere
Hanë bukë, qepë e gjizë,
Me sy plumb matin çdo vizë.

Janë që të gjithë mjeshtër,
Mbarojnë një nisin një tjetër,
Emrin se rrëfyen kurrë,
Janë të heshtur si gurë.

Mbi supe mjeshtrash të ndritshëm
Urat ngrihen madhërishëm,
Mposhtin shirat e përvitshëm,
Mbajnë emrat e çuditshëm.

[Shiu]

... dhe ç'koncidence; i pari e lexova kete poezi ne keto ore te vona, sapo e postove.

Gezohem qe ura e qytetit tim te frymezoi t'ia shtosh edhe nje margaritar ketij vargu te poezive. Jo vetem mua, por edhe shume vizitoreve te tjere te forumit ia ke krijuar shprehine qe ta hapin temen "365 edhe një" sapo shohin shkronjat "D D" ne fund te rreshtit.

Te deshiroj suksese ne krijimtari.