Poezi nga Diabolis

[Diabolis]

I dobët ndjehem e zjarrta ime para teje,
Ashtu si një lis i fortë ndjehet
Mbas një shkreptime, një goditje rrufeje
...
Në portat qiellore.
Krahët djalosharë shtrij drejt teje
Përflakur e zjarrmuar dashurie
Deri thellë në asht deri thellë ndër deje;
Ai shpirt rinie,
Ajo shfaqje bukurie,
Ato shënja freskie,
Të gjitha fillesa zie;
Për mua,
Dhuratë e shtrenjtë perëndie.
I fortë jam, oh sa i fortë,
Por dhe vdektar i shkretë,
Ndaj nuk më vjen keq që nga dashuria
Po mposhtem,
Po mundem,
Përhumbem;
Ndonëse desha të të kem përjetë,
Mes flakëve dhe zjarrit,
Dhe tymit dhe prushit,
Nga bubullimat e zemrës lëkundem.
Po shkoj o drita verbuese e syve të mij,
Se m'u prenë gjunjët,
Se m'u dogjën buzët,
Se m'u zhurrit shpirti,
Po shkoj se dhe të dua nuk mundem.

Aq shumë të donte lisi i fortë në gji,
Sa për dashurinë u tret thëngjij e hi.

[Diabolis]

Në të portokalltin perëndim,
Përqafuar yjet prisnim ne të dy;
Dhe ashtu ndënjëm deri në agim,
Që syri i zjarrtë të dilte aty.

Nga kjo të ardhi ai mendim,
Po sikur të ishim në Kinë,
Ta bëjmë me the një udhëtim,
Atje ta vazhdojmë dashurinë.

Kështu vazhduam lojën tonë,
Unë samurai shpatë xhveshur,
Ti kominonë me dragonë;
Dhe diellin ndali duke qeshur.

Pastaj unë u ngrysa si nata,
Më ler të thashë vetëm të rri,
Merre, nuk më duhet as shpata,
Nuk kam ndër mend të bëj harakiri.

Po si ti them o diell i artë,
Se duhet ta ndaj dashurinë,
Se njoha një kineze të zjarrtë,
Se do të bëhet konkubinë?

Si ti them se jam i detyruar,
Se më vjen keq për atë zemër,
Se ndjehem shumë i dëshpëruar
Por ajo tani ka një shemër!?

[Diabolis]

Paguani,
Paguani për shfaqjen që vetë luani.
Unë veç mrekullohem me atë shaka mjeshtri,
Që ju detyron të paguani,
Të blini biletë në shfaqjen ku vetë luani,
Ku duartrokisni, duartrokisni,
Për marshin e famshëm, për "Marshin Radecki".

[Diabolis]

Aq shumë plaçkitën kusarët në lundrim,
Sa thanë të ngremë Ishullin pa Kthim,
Ta mbushim plot me ar e xhevairë,
Të rrojmë me të ngrënë e me të pirë.

Tregoi në hartë me gisht kapedani,
Këtij ishulli nuk i njihet nishani,
Këtu ti derdhim thesarët o kusarë,
Parajsë e kaluar, me rrugët me ar!

E nisën punën kur mbaroi vjeshta,
I flakën tutje pisqolla dhe heshta,
Por kur dimri i keq ishte duke dalë,
Mes tyre vërtitej si ëngjëll një mall.

Lulëzon njeriu thonë me pranverën,
Piratët e detit mezi pritën erën,
Dhe velat i ngritën deri tek retë,
Shpejt për në port, me vrap nëpër qytet.

Shkuan kusarët drejt e në bujtinë,
Jo për verën e bujtineshës, as për gjinë,
Por si i vetmi vend ku nuk janë kusarë,
Ku si gjithë të tjerët janë bujtinarë.

[Diabolis]

Ti ke frikë nga vetja,
Ndaj unë të dukem i tmerrshëm,
Xhelat i egër, dorëgjatë i mbrapshtë.
Si me luanin e mbyllur në kafaz
Lodron si në park një vogëlushe,
Dhe qesh e lot,
E di, luani s'të kafshon dot.
Gjithë zemrën do të ta jepja,
Të trimërohesh disi,
Që kur të kreshpërohem
Mos zbrapsesh në largësi.
Po vallë dorën do t'a zgjatësh,
Se për fat të keq,
Nga vetja ke frikë ti.

[arusha84]

kendshem!!!te uroj suksese.....

[Diabolis]

Deri më dje unë isha zot,
Isha pronar në shtratin tim!
Ngado ta sjellësh ta rrotullosh
Ku shtrij koskat është shtrati im.

E vërtetë kjo sa isha beqar,
Në shtratin tim veç shtati im,
Sa u çiftosa jam gjysmëtar,
Por shkrij tani në shtratin tim.

Jo, kjo nuk është bujkrobëri,
Kur mes kënaqsisë shkrij,
Është e maskuar kjo liri,
Kur ma do qejfi, koskat shtrij.

[Diabolis]

Ç'rëndësi ka
Në je xhol i kuq apo i zi.
E njëjta maskë
Në po atë fytyrë,
Buzëqeshje, temena,
Kujtdo që të ka në dorë
Dhuroi nga ca.
Ndodh shpesh të të harrojnë,
Asgjë s'ka për t'u mërzitur
Dikur do duan të argëtohen;
Atëhere mos i pengo,
Zemërplasur në qofsh
Fillo lajkato.

[Diabolis]

Më prit i dashur, se ja, erdha,
Në vëndin mes grunjave të verdha,
Ku lukunia e qenve bredh
Dhe jeta gjithë aromat derdh.

Me pëllëmbë grurë shkërmoqe
Aq sa do mbushje një karroqe,
Ndërsa nata yjet larg i heq
Mos shohin puthje apo më keq.

Të solla një shishe me dhallë,
Pije para puthjeve plot mall,
Më pas do të shihemi rallë,
Shtëpisë do ti vish vërdallë.

Hiqi ato duar si masha
Nga shalët e mia të trasha!
Betohu, ke të tjera vasha
Apo vetëm imi je o pasha?

Në gojë përtypja ca kokrra,
Ti më bluaje si grurin mokra,
Përreth ca sorra bëjnë krra-krra,
Këto që ju them s'janë dokra.

Këto nuk po i them për,...për...për
Do ti sqaroj një herë tjetër,
Në trup po më kalon një gjarpër
E nesër këtu do vij me drapër.

[Diabolis]

Si lepuri me zagarin
Njëlloj kritiku me shkrimtarin.
Shkrimtari si lepur në ara
Kritiku-zagar i del përpara;
Dhe dredhon lepuri në ferra.

Lepuri në shtigje vrapon,
Zagari leh, rend dhe turfullon.
Kur shtegut shumë lepuj shkojnë
Kërcimet zagarët i hutojnë;
Prandaj dhe fytyrën shtrembërojnë.

Kur një lepur ze papritur
Që këmbën në pyll ka goditur,
Për gryke e kap dhe e shkund fort,
He he, ç'tu desh ty lepur ky sport;
Për një kërcim shkon lepuri kot.