Poezi nga Diabolis

[Diabolis]

Po ndalem

Mirë pra,
Po ndalem.
Dhe të shkoj më përpara po njëlloj do të jetë.
Të njëjtat rrugë të gjata,
Nën të njëjtat pemë të larta
Të njëjtit njerëz të gjërë,
Mbi të njëjtën jetë,
Të shkurtër.
Po ndalem,
Nuk do nis asgjë nga e para
Madje asnjë hap mandej nuk do të hedh,
Do të shijoj me fund ç’kam përreth.
Po ndalem këtu!
Për këtë ju betohem,
Dhe në daçi që tani ja u shkruaj në fletë...

Ç’ma mori era atë të flamosur
Ndaj përpara nisa po rend;
Kam shkruar ca vargje për ju,
Miq të mirë, që ju dukem poet.

[katana]

mos u ndalsh kurre!!!!

nje mike

[Diabolis]

Fluturo dhe ndalu pak
Dhe ne kopshtin tim
Moj flutura krahshkruar,
Mbi ate lule ulu qendro
Me ngjyrat e tua pikturuar.

Fluturo dhe ndalu pak
Dhe ne kopshtin tim
Moj flutura kokeanuar,
Sill pak gezim per nje plak
Tespiet duke numuruar.

Fluturo dhe ndalu pak
Dhe ne kopshtin tend
Moj flutura e praruar,
Ja nga ajo fshikeze ke dale
Boten per te mrekulluar.

Fluturo dhe ndalu pak
Dhe ne kopshtin tend
Moj flutura e permalluar,
Mos u druaj se nuk e prek
Magjine tende te pluhurzuar.

[Diabolis]

Në një ballo me maska

Në një ballo me maska thashë të shkoj edhe unë
Dhe u nisa ashtu, drejt e drejt.
Ku shkon pa maskë - më thanë,
Hajt majrat nga thembrat dhe shëndet.

Po mirë, - thashë - me jakë të bardhë e gravatë,
Hej dëgjoni fatin tuaj, jam profet.
Ata qeshën me të madhe dhe më zbuan
E prej së largu dëgjoja akoma medet, medet.

Në çast u kujtova që di dhe të shkruaj
Një libër me vjersha bëra maskë – isha poet.
A nxe shqip ti or UFO i huaj
A mos na kujton për analfabetë.

S’po shkoj – thashë – dhe vesha rrobat e punës,
Kur dyert kanatash m’u hapën vërtet.
Në dorë më rrasën çelsat e ballos të së shtunës
Të bëja pastruesin, si në realitet.

[Diabolis]

O lule e bukur

O lule e bukur, të sodis në dritare,
Me vjeshtën dhe ti kokën e vare.
O lule e bukur, më mungon në shtëpi,
Je tharë e vyshkur atje në saksi.

O lule e bukur, pres të vijë pranvera
Të çelesh e qeshesh si ngahera.
O lule e bukur, po të mbulon bora,
Por unë do pres të hapësh kurora.

O lule e bukur, me rrënjët në dhe
Petalet e tua më ndjekin kur fle.
O lule e bukur, s’janë për ty këto stinë,
Që thajnë e mbulojnë dashurinë.

O lule e bukur, mos rri turpëruar
I tharë jam vetë bile i marruar,
O lule e bukur, do të mih një ditë,
E kur të ndrisë dielli do të të ujit.

[Diabolis]

Krimet e Antarëve të Forumit

Trokita sot në portën tuaj
Se tashmë kisha bërë një krim,
Nuk e di pse s’më pranuan,
Të shfaqja dhe unë këtë krijim.

Më ranë daullet e shiut
Në një kala që dot se morra,
Rreth një fushe plot me trishtim
Me kufoma vere dhe sorra.

Me duart time solla sininë
Me kokën kripur për në kamare,
Zemrën t’ju falja për poezinë
Kusurin ta rrasnit në varre.

Mjaft ta dini se jam kush isha
Bëra një krim por kush s’e pa
Shkruani Fermanin Padisha,
Përmbys po lutem Allah, Allah.

[Fiori]

Kisha kohe pa ti lexuar poezite (arsyet si gjithmone). Nuk e ke idene sa me kane pelqyer (arsyet si gjithmone ).

Pershendetje!

[Diabolis]

Heshtja

Unë i trembem heshtjes,
Heshtjes që vret,
Trembem ta mendoj të heshtur këtë planet,
Të mos dëgjoj zogjtë të sjellin erën,
Të mos dëgjoj shiun të zgjojë lulet,
Të mos dëgjoj foshnjën në gji të përkundet,
Dhe ninullat e nënës,
Dhe këngët e meloditë,
Dhe vajet edhe dollitë,
Kush nuk trembet si mua.
A s’më thua.
Unë trembem kur trimat heshtin,
Kur tokën puthin,
Kur gjoksin xhveshin,
Kur e zenë topin nga gryka,
Hesht topi,
Hesht Mic Sokoli,
Hesht unë,
Hesht loti.
Por ti,
Ke frikë të heshtësh,
Të dëgjosh kumbimet e zemrës në gjoks,
Të dëgjosh vetveten të të thotë "mos"
Të dëgjosh zërat e ndryshëm të jetës.
Dhe për hir të së vërtetës,
Për aq hir sa i ka mbetur,
Nga hiret e bukura,
Hi,
Në gojët e botës tredhur,
Nuk ka asnjë
Histori të historisë së vjetër.
Ka vetëm një,
Që kur heshtim na duket si tjetër.

[Diabolis]

Këngënatë* për kësulkuqen

Kësulkuqe derën pse s’ma çel
Unë nuk jam ujku i përrallës,
Ta ndiej aromën që nga dritarja del
Dhe mbush gjithë rrugët e mëhallës.

Kësulkuqe derën pse s’ma çel
Mbas kortinave më sheh me inat,
Këngënatën që nga shpirti më del
Rrëzë veshit të ta këndoj në shtrat.

Kësulkuqe derën pse s’ma çel
Apo do nga dritarja të të vij,
Për çelës soli të të marr një krelë,
Pentagramin shkallë e bëj e të arrij.

Kësulkuqe derën pse s’ma çel
Lart në qiell ndrit i fundmi yll
Këngënata ime zhurritet nën diell
Si kanatat e dritareve që mbyll.

Kësulkuqe derën pse s’ma çel
Pranë zemrës ta vazhdoj këtë melodi ...
Por kësulkuqja në dera del
Me zjarr e puth e bota gjen qetësi.

Fjalor shqip - djallisht:

serenatë - këngënatë

[Diabolis]

Do t'ju lutem ta këndoni,
Nëse s'dini veç lotoni.


Hënë ndriçuese, yje zjarr

......................................... Kushtuar elktriçistëve, Qytetarë Nderi të Korçës që mbeten të ngrirë në përpjekje për ti sjellë dritat qytetit.

Hënë ndriçuese, yje zja a a arr,
Në shtëpi t’shkoj sa më pa a a ar’
Kam një vajzë dhe një dja a a al’
Që të më presin kanë da a a al’.

Hënë ndriçuese, yje zja a a arr,
S’pres në krahë sa ti ma a a ar,
T’ju tregoj për gjumë një përra a a all
Për një trim që ngriu në ma a a al.

Hënë ndriçuese, yje zja a a arr,
Ç’ishte kjo furtunë e ma a a ar
Më zuri shtigje e monopa a a te
Me orteqe bore kësaj na a a te.

Hënë ndriçuese, yje zja a a arr,
Ç’është ky dimër i papa a a ar’,
Nuk lëviz më as këmbë as do o o r’
Jam si akulli në bredhin e gjo o o r’.

Hënë ndriçuese, yje zja a a arr,
Sytë për gjumë më janë va a a ar’,
Por në zemër jam i qe e e të
Se drita ka sot në qyte e e t.

Hënë ndriçuese, yje zja a a arr,
Juve ju lë për dëshimita a a ar,
Vajzën time ta marto o o ni
Dhe pastaj të më trego o o ni.

Hënë ndriçuese, yje zja a a arr,
Se unë isha një flamurta a a ar,
Djalit tim kështu ti tho o o ni
Amanetet të mi mbaro o o ni.

Hënë ndriçuese, yje zja a a arr,
Hënë ndriçuese e e e ...
Ënë ndri i i i ...
Në n n n ...
...