Poezi nga Diabolis

[Diabolis]

Loja mbaroi.
Në të ne ishim aktorë
Por fatkeqsisht dhe mbretër.
Mbreti vdiq..., Rroftë Mbreti!

Luaj përsëri.
Po sipas asaj thënie të vjetër
Unë s'do jem, do jetë një tjetër.
Fitove dikur..., të humbësh tani.

[Diabolis]

Kafazi i kanarinës lëkundet me shpresë
Çengeli që e mban gogësin me përtesë,
Brenda kanarina këndon zëëmbël
Ha farë kërpi (industrial), çukit mel.

Sikur dikush ti hapë derën
Ajo do nxitojë të shohë botën
Do të lërë ushqimin të ngrohtën
Sakaq fluturim do hapë krahët
Sa është e zonja të provojë.

Kafaz kanarine,
Kanarinë në kafaz,
Ciu ciu cërrrrrrrrrrrrr...
Këndon zemërthyer, buzagaz.

Poshtë tokë sipër qiell
Këto ndodhin çdo të Dielë.

[forever]

Postuar më parë nga D D
Një zot e di
Se ç'ndiej unë për ty,
Për mua se ç'ndien ti.
Por kujdes,
Kujdes kur hedh fjalë
Se janë bumerang e të kthehen prapë.

ndoshta jo me e bukura, por nje nder me realet....kenaqesi rikthimi juaj

pershendetje

[Diabolis]

Dy të dashur që zihen
Njëri Diell, tjetra Hënë
Nga sytë e botës fshihen
Por zemra si ju bën.

Hëna gjithnjë ndryshon
Kur lehtas del në qiell
Herë do, herë kundërshton
Se nga kjo botë u vel.

O Diell zemërarti
Që djeg plot dashuri
Mjerë ç'heq ti i ngrati
Në qiell vetëm tek rri.

Të dashuruar platonikë
Në doni mos ndaheni kurrë
Që njëri nga tjetri mos ikë
Me puthje ndërtoni një urë.

[Diabolis]

Të gjithë rreth vetes i ke o i uruar
Të gjallët në rrugë pluhurosur
Të vdekurit shtatë pashë nën dhe mbuluar
Dhe ja të vijnë njerëzit e munguar.
Nga toka, nga deti, nga ajri të mbrijnë
Trumba trumba,
Një këmbë fantazma një këmbë nën dhe
Ç'gjëmë e madhe të gjeti Atdhe.

[Diabolis]

Bëre mirë Tokë
Që nuk i nxorre të gjitha në stere
Por fshehe ar diamante
Dhe plot xeherorë.
Se ku ti gjenim pastaj ethet e arit?
Ç'kurorë mbi kokë do tju vinim mbretërve?
Ç'gjerdan mbi sisë do tu varnim miseve?
Nga ç'gjë tjetër një dembel u nxit?
Me se u ngop ndonjëherë ndonjë makut?
Na ke shpëtuar Tokë,
Ne dhe ç'kemi me vlerë.

[Diabolis]

Unë quhem Hiç,
Hiçi Ikotë,
Që as vetë s'e di pse rroj në botë
Flas e flas si asnjëherë
Dhe mbjell asgjë e korr veç erë.
Dorën për diku kur e zgjat pak
Një "mos më prek" më le guak,
Një Hiç veç hiçin e ka hak.
Mes botës së zhurmëshme ngado vërtitem
Askush s'më sheh, sa shumë mërzitem,
Të bëhem cjap që këtë orë
E ditë e natë të tund këmborë.
Askush s'përgjigjet, askush s'më flet
Dukem i qetë, qime përpjetë.
Jo më s'duroj dot unë kështu
As nuk jap as nuk ha dru
Më mirë veten le të var
E le të bëhem mëkatar
Vuajtjet e trupit të mbyll në varr
E shpirtin Zoti të ma marrë.
Nis me të mirë vetes i flas
Kaloj në qafë të trashë kular
Karrigen shtyj tutje oxhakut në zjarr
Por atje lart në llampadar
Mbeta i varur në litar.
O Zot,
Askush s'më shpie në varr
Se askush mua s'më ka parë,
Mbi krye kam veç llampadarin.
O llampadar, o llampadar
Të dy të lidhur me litar
Në botën tjetër s'mundem me të marr,
Ndaj tërhiqe ti të trashë litar
Që lart të vij sa më parë
O llampadar,
O llampa,
O lla.

[forever]

jam shume i lodhur, dhe quaj veten hic
dhe ti e di
nuk di pse me teper e gerric
kur 'askush"e ke emrin edhe ti

me fal per nderhyrjen..nje miku ne te tilla raste thoshte "i live for my baby (kid)"

[Diabolis]

Jam i mërzitur këto ditë
E s'di se ç'kam me veten time
Se dua këtë jetë të qetë
Që më ndrydh shpirtin dhe më sjell trishtim.

Jam i mërzitur ju thashë,
Ndonse mora të mira lajme
Nga një nënë refugjatësh
E shokëve të rinisë time.

Jam i mërzitur a dëgjuat,
Se shokët botës janë larguar
Po dua me ta ti rrok duart,
Fatlumë a të dëshpëruar.

Jam i mërzitur e pa shpresa
Se këmbët përplas në pluhur
Në rrugët e thata me plehra
Ku s'qesh ajo që braktisa dikur.

[Diabolis]

Ç'tu kujtua më thuaj
Foton tëndë si ma dhe,
Çfarë mendove për mua
Ç'më shkrove dhe çfarë nuk the?

Mos pika e shiut të ra
Prej qiellit pa re të mesnatës,
E syri i zi në terr mos pa
Mërzinë e akrepit vetvrasës?