Poezi nga Diabolis

[Diabolis]

Recitoja ca vargje të Eseninit për dashurinë,
Kur befas, një mushkonjë m'u afrua tinëz në shpinë...
Çudi si mendova me kurrizin dhimbje, dorën gjak,
Në qoftë e puthura e tillë Poli nuk është larg.

Këto më ndodhën një natë të bukur Korriku me Hënë,
Ashtu si e duan njerzit të freskët dhe me muzikë,
Kur masakrova një gjakpirëse me një të rënë,
Por nuk belbëzova: "të lutem e dashur, ikë".

[Diabolis]

(hyrje)

Sikur të isha ngritur nga një letargji a një koma
"Sa kohë ka që qielli është kaq bosh" shqiptova.
Vështroja nga po e njëjta dritare e shtëpisë,
Dhe nuk përdorja prizmat mbrapshkthyes të fizikës.
Qiellit blu dhe reve të bardha i mungonin zogjtë,
Të pakta dallëndyshet, të zhdukur krejt lejlekët
S'mbahej mend që kur kisha parë pulëbardha,
Dhe ato jo në qytetit tim që i mungon bregu dhe vala.
Kishin mbetur vetëm të vegjlit viktima harabela
Të shpëtuar prej leqeve si njerëz nën pallto të rënda.
Ku janë pëllumbat mendova dhe brofa në dritare
Ku janë haretë fërshëlluese që s'dëgjohen fare?
Askund, jo në qiellin bosh, jo mbi tjegullat në çati,
Askund nuk ndjehej flatrimi që më rriti në fëmijëri.
U ndjeva fajtor se po atë çast pata kuptuar
Se bijtë e paqtë të qiellit i kishin pushkatuar.

për të vazhduar...

[Diabolis]

Nesër unë brenda ajërplanit
Ulem në më të bukurin ëndërrdrom të gjithësisë,
Nesër unë ulem në trojet e Rinasit
Mu në thelb të Ilirisë,
Aty ku ëndrrat marrin qiellit,
Aty ku çdo rikthim rinis.
Nesër mbi pëllëmbë të Nënë Terezës krahapur
Unë i pamëkëmburi hedh hapin e parë
Në këtë fundstinë të shumpritur
Nesër jam zogu shtegtar
Që cicëron gëzueshëm në fole,
Jam vogëlush me ballin e vrarë,
Nesër unë mbushem me frymë në Atdhe.
...

Mirjugjetsha këtu e mirardhshi atje!

[MI CORAZON]

[Brari]

DD artist je.. te lumte !

kalofsh mire ne atdhe.

[Diabolis]

jam në dritë, jam në jetë
jam ne Shqipëri! me të vërtetë........

[Shpirta]

Mezor po pres te shkoj edhe une...

[Diabolis]

Çdo gjoks shqiptari,
Çdo zemër burri
Një cep flamuri.
Çdo foshnjë zonje
Një flatër shqiponje.

[Diabolis]

E di,
E di që të kam pranë
Si ujin kristal të ujvarës
Unë shkëmbi strallor i gërryer nga qeshjet e tua.
E di që të kam pranë
Unë stalaktiti që zgjatem e zgjatem
E shekuj me duhen
Stalagmitin të arrij e etjen të shuaj.
E di që botës i dukemi pranë
Si dy yje binjakë
Që tok vërtiten në qiej
Por ne e dimë, nuk jemi të përqafuar.
U lodha, e di
Dhe më nuk kam gjë për të treguar
Veç do vazhdoj të kërkoj atë që të gjithë thonë "e ka",
Paçka se ndjehem i harruar.

[Diabolis]

Sikur të mos e dija që lulet s'hapen me pahir
Dhe Markezi mos shkruante "të vyshkura?... erëmirë!"
Drejt njërës harbova si qeni që këput zinxhir
Dhe si të më kenë marrë koskën jam duke ulërirë.

Sikur të ishte e vetme ajo koskë e lëpirë,
Paçka se Shën Kolli më thoshte "ka dhe në Kashmir",
Një burbuqe që fshehur çelte në errësirë
Të mbyllur mëngjeseve e prisja dhe bëja sehir.

Sikur të mos mjaftojnë të gjitha këto more bir
Disa që më njohin mirë më shohin me mëshirë
E ndërsa e dinë që në deje me rrjedh gjak Ilir
Ta mësojnë se në shpirt pak si shumë Hamlet ka hyrë.