Poezi nga Diabolis

[Diabolis]

(Nga Dekalogu i Fatkeqsive V)

Zgjohu, zgjohu Dritëro,
Syshqyer Dritëroi "Çdo?
Kush je ti që flet nga ferri?"
Shsh, ule zërin jam Enveri.

Ai që të lashë pa dhallë
Që dorën të vura ndë sha ll ë,
O të puthsha mu në ballë,
Thurna një këngë për mall.

Partia Dritëro të therret
Zoti u kthye në kryeqytet,
Merrja fenerin, bëhu burrë,
Prapë merre Zotin me gurë.

Do ta bëja çdo partia,
Po gurët bien nga selia,
Po ta bëja me të vërtet
Por qëlloj në Parlament.

Hiqja more Zotit nga dora
Do ta bëjmë, erdhi ora,
Me Partinë dhe Enverin
Fanar ndriçues ferrin.

[MI CORAZON]

Postuar më parë nga D D
(Nga Dekalogu i Fatkeqsive V)

Zgjohu, zgjohu Dritëro,
Syshqyer Dritëroi "Çdo?
Kush je ti që flet nga ferri?"
Shsh, ule zërin jam Enveri.

DD, bukur e ke shkrojtur kete poezi, por nuk shkon diçka ne kete strofe.....
Nuk shkon dhe PIKE !
E ke njohur Envernë ti a derbardhë???
E pse duhet te thote Enveri ne vargun e katert shshsh???
Vertet mendon se eshte trembur/trembet ai mo??????? (lol)

[Diabolis]

Zarathustra
Robi përpara,
Zoti ngarkuar me shkarpa.


Gënjshtra i ka këmbët e shkurtra - thonë,
Prandaj ajo veten mbi taka ngre e larton,
Në mos mjaftoftë dhe minifundin e shkurton
Me pak truk, gënjeshtër shalgjata parakalon.

[Diabolis]

Reklama

U shkallmova u shkatërova
Mbarë e prapë u përvëlova,
Nuk punoj më në semafor
Më djegin sytë, më gjeni doktor.

Nuk kam tutor, s'jam prostitutë
Jam reklama në katin e dytë,
Ajo e reçelit me kokrra fiku
Që fap syrin shkel nga trafiku.

Do ta ndezim nga një cigare?
Ai mbledh supet - s'e pij fare.
Jo mo, dukesh dhe si kavaljer,
Ç'del këtej apo për të përmjerë.

[Diabolis]

Mi corazon, mi corazon
Me kitarë spanjolli po këndon,
Mbi tryezë troket ajo çdo hap
Me madhështinë e kalit arab.

Mi corazon, mi corazon,
Gishtat mbi tela ai dërrmon,
Klank - klank ajo me kastanjeta,
Mbi bregdet është ndalur jeta.

Mi corazon, mi corazon,
Këmisha e tij natën zbardhon,
Fustanin ajo me pala kuq e zi,
Dhe flokët mbledhur si topuzi.

Mi corazon, mi corazon,
Hëna rrugën e saj e ndalon,
Lart digjen të heshturat kometa
Hije kuajsh rendin të shkreta.

Mi corazon, mi corazon,
Dashuria jote më shpëton
Mi amor, mi muçaçita;
Krank - krank, jam sinjorita.

Mi corazon, mi corazon,
Mes gotave takat ajo fugon,
Me pije ka ardhur mesnata
Tani kërcen edhe kunjata.

Mi corazon, mi corazon,
Syri i spanjollit gjak lëshon,
Si demit kur i ngulet shpata,
Ndër këmbët e saj dha shpirt nata.

Tequila!

[MI CORAZON]

Thoni po te doni qe s'kam "nick" te bukur .
D D je talent !
Dhe jo vetem kaq por je dhe " talent i ri " . (lol)

[Brari]

Bukur DD !


Corazon Corazon...
A e shiqon...
Si poezi frymezon..
Se je si kamomil ne filxhon...


lol.

[Diabolis]

Ata thërrisnin
Nuk ju lëmë, s'ju lëmë,
Por gurët dhe shtizat i thyhen mburojat;
Me duar fytyrën mbrojtën dhe bërtitën,
Su lëmë, su lëm,
Por heshtat dhe shpatat dhe kamat dhe thikat gjakosën duart;
Dhe fytyrzbuluarit me të vetmen armë nën dhëmbë brofën dhe klithën
Sulm!!!
Dhe fitimtarë vunë armikun nën këmbë.

[Diabolis]

Pse gjithë gomerët që mbeten gomerë për tërë jetën e jetës lënë gomaricat që do mbeten gomarica për gjithë jetën e jetës dhe shkojnë e kullosin me kuajt dhe pelat që mund të bëhen dhe mushka gjatë tërë jetës së jetës.

Turp! - i thotë nje zog gomari gomarit,
Farë e keqe e tradhëtarit,
Si ore ike në baltë e lë tëtzot
Me kuaj e pela arrave shkon kullot.

Flet gomari - ta shpjegoj unë more kriç
Se ketëj dhe ti një ditë do të vish,
Mbaro së piri nga gomarica sisë
Të fillojmë orën e psikologjisë.

Nga zoti lart është dhënë verdikti
Të na prijë ndërgjegjia dhe instikti,
E që ta mësosh këtë përsëmbari
Ti je instikti, ndërgjegjia samari.

Dhe samarin mbi shpinë kërit i ngarkon -
A s'më thua andej nga jonxha ç'po shikon?
Gruan e kalit kullot anës mullarit, -
E ku duket këtu roli i samarit?

Prit o prit më parë të të heq samarin;
Tani thuana kush po e ha mullarin?
Fiu fiu fërshëllen siç di kriçi
Ç'alamet pele që paska dobiçi.

[Diabolis]

Nëpër labirinthet e zemrës time,
Nga flakët e dashurisë kohë më parë,
Kanë mbetur të shkrumbosur gjithandej pishtarë,
Nën mbajtëset e tyre pezhishkat zbukurojnë skelete,
Dergjur mbas murreve të tymosur vizatuar me fantazma.
Eci duke shkelur ditët e mia të bukura,
Në një shteg që u ktheva thjesht nga kureshtja
Pa u shtangur si arkeologu a palenteologu nga habia,
Se për mua gjithçka është e njohur
Madhështia, marrëzia,
E thesar fosileve të mia.