Poezi nga Diabolis

[Diabolis]

Takohen dy peshkatarë anë një moli
E nis e flet njëri me pamje nga gjoli
Unë kam liçensë fillestari, po ti?
Tjetri zgjat një "po" me përtesë "eksperti".

Nisi fillestari grepat të mëkojë
Me krimba e miza e misra në tojë,
Ndërkohë eksperti qejfin nuk e prishte
Sa mbaronte të parën të dytën drithte.

E kur fillestari nxirrte ndonjë peshk
Praf pruf ekpserti me masat e eshkë,
I vogël, i vogël pastaj ke dhe fat
Do më shohësh mua ç'dërro do të kap.

Dhe ja më në fund i zuri grepi
Tërhiq e lësho, tër hir qe eksperti,
Po kur e pa ç'nxorri u vu në siklet
Në tojë i varej një alamet skelet.

[kulla]

hihihihi!

[Dita]

O Zot cfare temash kap Diabolis. Pasurim je!!!

[Diabolis]

Pyeti gjyshi i vjetër,
Nipin riosh se kë tjetër:
Ç'janë këto që dëgjojmë,
Njeriun si e kllonojnë?

Jep e merr nipi me shkollë,
Por qesh gjyshi, qesh me kollë,
Ç'ka këtu për tu shqetsuar,
S'janë mbjellë, janë shartuar.

[Diabolis]

Ulet dhe ngrihet qetësisht mes detit
Ulet dhe ngrihet dhe drejt bregut shket
Ngrihet dhe ngrihet shkumbëzuar e zezë si retë
Ngrihet dhe ngrihet madhështore e shfryn e gërthet
Dhe bie shpërndarë në mijra e mijra stërkla bregut godet
Dhe ndeshet e mposhtet po rikthehet deri sa shkëmbinjtë tret.


..................................... Dallga
..................... qetësisht
........... ngrihet dhe ...... mbi
..... dhe ngrihet ..... drejt .... det,
Ulet dhe ... ngrihet ........ bregut
Ulet .. dhe ......... shkumbëzuar shket,
Ngrihet .... ngrihet ................. e zezë
........ dhe ......... madhështore ........ si retë,
Ngrihet shpërndahet ............... e shfryn
..... bie ................ në mijra ............... e gërthet,
Dhe ................................ e mijra
................................. po ......... stërkla
................. e mposhtet ... rikthehet ....... bregut
..... ndeshet ................................ deri sa ...... godet,
Dhe .................................................. .... shkëmbinjtë
.................................................. .......................... tret.

[Diabolis]

Sytë ja lau vesa e livadhit
Flokët ja krehu era e malit
Pranvera i veshi stolitë
Dielli i verës i praroi ballin

Se për të qetësuar shpirtin
Me mua kishte lënë takim
Por unë u lëshova si fajkua
E kot iku gjithë ai mundim.

[Diabolis]

Pasqyruar prej së lartmi
Në sytë e batakut lodrojnë vetëm ylberë
Me shtatë ngjyra
Padije,
Mburjeje,
Smire,
Inati,
Përçmimi,
Urrejtjeje,
Hakmarrjeje.
Bardha ime e urtë është stepur dhe s'lëviz,
Tund ato veshët e gjatë
Sikur të më thotë "i kam po jo aq".

Do të të nxjerr matanë,
Të premtoj,
Bashkë do ti kalojmë kënetat e moçalet,
Paçka se fytyra do të na çahet shavarit,
Paçka se piavicat (shushunjat) do të na pijnë gjakun
Ush Gomarja ime e bardhë,
Ush,
Mos u tremb nga llucat dhe baltrat
Shpinë rënduar me samarë ylberësh mbas shiu,
Vari hejbet kësaj bote mjerane
Dhe mos u tut,
Në supe ngarkuar të mbaj unë i ziu.

[Diabolis]

Unë jam hija jote,
Nganjëherë të ndjek pas;
Unë jam hija jote
Dhe si hije shkoj përpara
Të të shoh ty buzagas.
Si çdo hije e kësaj bote
Herë zmadhohem, herë zvogëlohem
Veç nga ty të mos largohem.
Për skajore (ekstremiste) si unë
Nuk ka realitet ngjyra shumë
Ai është vetëm bardhë e zi
Ku ti herë ndrin, herë nxin.

[Diabolis]

Një natë pa drita në qilare,
Një miush i bardhë fare,
Rrinte mbi kaden me gjizë,
Kur doli miu nga një gjiriz.

Thotë miushi: Hë si thua,
Shpërnda miell, puno për mua,
Se kuptoj si ta mban kurrizi,
Gjithë jetën mi gjirizi.

Miush i dashur a nuk e di,
Në Del-të-a Forca jam tani,
Mos harroj sa për ta kujtuar,
Dhe një taksë të është shtuar.

[Diabolis]

Ditën që kuptova se tik-taku s'ka mbarim
Me ty nuk dua të luaj armiku im.


Ha si miu,
Por bën vrima aq të mëdha
Sa kalon ariu.


Kot lodheni poete dhe poeta (ë)
Sot njerzit lexojnë veç titujt në gazeta (ë).