Poezi nga Diabolis

[Diabolis]

S'më duhet fare Babilonia fjalëshumë
kur përpara më rri Voskopoja gjuhëprerë,
gërmadhash heshtur,
e trishtë, e tretur, pagojë,
atje ku u lind, u rrit, u shua,
një flakëz diturie,
nga ku u ndezën dhe shkuan
mijra pishtarë lirie.

[shigjeta]

Sikur Voskopoja te ishte "njeri", duke lexuar keto vargje, do fillonte te fliste...
Pershendetje

[Diabolis]

Voskopojë e shkretë mbuluar me plloça
Vijnë nga Tirana, vijnë dhe nga Korça.
...............................................Las gush Poradeci

Me vargjet me Voskopojën më ndodh si me lekurën e shagrenit, më tkuret e më tkuret. Sa herë e ze me dorë i heq ndonjë varg.
As që bëhet fjalë të flasë, të paktën dy herë e djegur, është si puna e atyre kokave në bastun pa sy, pa veshë, pa gojë, vetëm se këto kohët e fundit kanë nisur po i gryejnë dhe skeletin.
Gjithsesi në botë ka dhe fantazma.

Pa vargje në vjersha

Me janë shtuar veset këto kohë,
Kam nisur luaj kumar kohën e lirë,
Po të bjerë kokë shkruaj poezi,
Po të bjerë pil ulem shikoj DiViDi.

Ra skiç ndaj monedhën hedh përsëri,
Ra kokë, shkruaj këto rreshta tani,
E pastaj në kolltuk nis shoh dividi,
Mbeta pa vargje në vjersha, jam kumarxhi .

[hope31]

U ula te lexoj ndonje nga poezite e nuk u shkeputa dot derisa i mbarova te gjitha se lexuari.
Shume te bukura.Urime!

sinqerisht
hope31

[Diabolis]

Sikur unë të isha vetë Zoti
Ai do të zvarritej me zinxhirë skllavi,

Sikur të isha një degë e blertë
Ti do të ishe zogu këngëtar nën fletë,

Sikur ti kisha supet shkëmbinj të çarë
Flokët e tua do të më binin ujvarë,

Sikur të isha det i kaltër me valë
Ti e qeshur do të kridheshe delfin në të,

Sikur të isha era që largon retë
Ti do të ishe nata e qetë,

Sikur të isha dimër i egër me borë
Ti do të ishe dielli pranveror,

Sikur këto rreshta ti shndroja në gishta
Do të të shkisnin prej tëmthave tek gusha,

Sikur të isha fjala të dashuroj
Në veshin tënd si flutura të qëndroj,

Por unë s'jam;

Sikur ti të ishe e tmerrshmja shtrëngatë
Përmes do të shpërtheja rrufe e zjarrtë,

Sikur ti të ishe dita mbas shiut rebesh
Unë do mbështetesha ylber mes kodrash,

Sikur ti të ishe trëndafil i bardhë
Do më mjaftonte të isha gjëmbi në të,

Sikur ti të ishe sy i gëzuar
Unë në të do të isha lot i kulluar,

Sikur ti të ishe qepallë e lodhur
Unë do të isha gjumi i ëmbël përmbi,

Sikur të ishe e verbër pa ndihmë
Në duar do më kishe si shkop a qen,

Sikur ti të ishe bisku në pranverë
Unë do të isha plehu yt në rrënjë,

Sikur ti të ishe jeta e vyer
Unë do të isha vdekja që vjen të merr,

Por ti s'je;

Sikur bashkë të rronim të njëqind jetët nga njëmijë vjet
Atëhere po, as djall s'doja të isha, për besë as poet.

[Cjapi]

Sikur te kishte halla qershija
Ti patjeter do ishe tepsia

Sikur te kishte Mana te daja
Cdo dite do shkoja tek nandaja

Sikur te isha kasap mishi
Do vinte cdo dit per dark dervishi



DD, Poezite tuaja jane shume te bukura ndonse bera pak humor me kete te fundit.

[Diabolis]

Peng ngelur me sytë në dritare
I ngrehur me veshët nga zilja në derë,
Shikoj sa shkujdesur një pupël
Vërtitet në erë.
Do bjerë, do bjerë,
Patjetër do bjerë,
Por minutat ikin e pezull mbetet pupla në erë.
Do bjerë, do bjerë,
Patjetër do bjerë,
Por orët ikin pa lajmin e mirë.
Mbase më dërgon një imeil,
Mbase një letër poston,
Mbase tani po telefonon,
Mbase vjen vetë.
Por jashtë u err,
E s'duken e s'ndihen as pupël as erë,
As kokën s'e solli qafthyeri postier,
Vetëm në ekranin e kompjuterit sillet e shtillet emri i saj,
Nga t'ja mbaj?
Heq zilen nga dera,
Stakoj telefonin,
Ndëroj skrinsaverin,
Dhe bie në shtrat, plandosem krahapur
E thërres, thërres
Me zërin më therës
S'do bjerë, s'do bjerë,
Patjetër s'do bjerë.
Por bie, por bie
I hidhur loti i mjerë.

[Diabolis]

Ç'ka kurkush në jetë s'ti jep në rruzullim
E ardhmja ime i shkula dhe t'i dhashë,
Të dhurova krahët time për fluturim
Jo të dyllta si të Ikarisit të lashtë.

Për vete më mbeti vetëm zemra
Që goditur kullonte gjak mbi supe
Por dhe ashtu nisa të çapitesha
Kur ti vrullshëm mes reve bëje tutje.

Nuk pata frikë mos lodheshe e bije
Shkretive të shpirtit, xhunglave të mendimit,
Dhe që pas më kishe doja që ta dije
Porse kokën s'e ktheve ti prej fluturimit.

Nuk të kam parë më që atë ditë
Ndonse kam pyetur plot zogj e shtegtarë
Më thonë në kafaz të mbyllën perënditë
Se ju errje qiellin kur shkoje aq krenare.

Ashtu kam mbetur në majën më të lartë
Me krahët drejt qiellit si pisha flamur
Ngulur me rrënjë gjaku ndër shkëmbinjtë
Me bindjen se s'do të takohemi më kurrë.

[Diabolis]

Vetëm për jetë

Peshkatari i thjeshtë i perlave
Hyn thellësive të detit
Me zemër, me mushkëri.
Në dritë mes koralesh
Në t'errët mes rrezikut
Për jetë, vetëm për jetë.
Brenda guaskave të molusqeve zinxhir
Ndrydhur mes të ashëprit pancir,
Rrallë gjendet perla e mirë.
E syri i mprehtë i peshkatarit
Që njëherë po gaboi e pëson,
Vetëm perla kërkon
Tek hap butakun e mefshtë
Me thikë të përvëluar.
O perlë që del me vështirësi,
Në tule butakësh fshehur,
Peshkatari tek ty do vijë gjithnjë,
Nuk është oktapod,
Është më i thjeshti njeri
Që tek ti varet shpresa e tij;
Peshkatari u zhyt përsëri.

[Diabolis]

Në gosti me Djallin

U mblodhëm ne me shoqëri
Në majë të malit shkuam,
Pimë verë dhe pimë raki
Në hell dashin e kulluam.

Hë - e pyesim Djallin - ç'thua?
Prej tij zë shpelle u dëgjua:
Ngrihu, ngrihu o i vdekur,
Ngrihu të hash mish të pjekur!

Papritur andej matanë
U hap dheu në çdo anë,
Një i vdekur është çuar
Dhe drejt nesh është afruar.

Thotë Djalli: Dreq o punë
Gjithë fajin e kam unë,
Po i vdekur eja dhe ti
Ngrije me ne një dolli.

Kthen i vdekuri: po mirë
Meqë dashki mysafirë.
Për të ngrënë çdo - i themi -
Mos ki ndrojë se, na, kemi.

Thotë djalli: kam një fjalë
Se qënka me turp ku djalë:
Në më parë s'e ke provuar
Bile dashi kam gatuar.

Ja kërcet i vdekmi lotit
Sa gjithë zjarrin e shojti.
Mosni bre dhe në këtë jetë
Do më lini byrë përpjetë?

Lexoni gurin e varrit
Ç'më gjetet mua të vrarit,
Ç'ju kam bërë as më thoni
Që nga varri po më zgjoni?

Afrohet Djalli tek varri
Dhe lexon pa ju çarë cari:
U çive e dorë nuk hoqe
Gurët e varrit paç për loçe!

Mos ç'ke hequr, mos bre burrë,
I ke tretur këta gurë,
Sytë i hedh ku s'thuhet kurrë
Veç një vrimë e ca lëkurë.

Medet Djallo shih ç'na gjeti
Shpejto, nxirrna nga sikleti.
Thotë Djalli me shpoti
Vihuni në radhë për nji,

Edhe nisni e këndoni
Deri më tre të numuroni
Mishi tretet koska mbetet,
Mishi tretet koska mbetet.

Rrethin mirë pa mbaruar
I vdekuri në varr ka shkuar.
Hani pini dhe këndoni
Ju zë pija më kujtoni.