Poezi nga Diabolis

[Diabolis]

Nën këtë strehë nën çati,
Lagur mes këtij rrebeshi
Shfaqet e jotja ëmbëlsi,
E po të shoh me kërshëri.

Nën vetulla të shket ky shi
Buzët ti puth me dashuri,
Në gjoks tretet me përvëli;
Ç'më mbërthen e artë magji...

More katran, katran i zi
Kam veç dy gjëmba në saksi
Ti pëshpërit me ledhati:
U bëfsha shi, u bëfsha shi.

S'dua unë aspak t'ja di
Veçse të lutem në kllapi
U bëfsha shi, u bëfsha shi
Piip..., pi-ip..., pip..., piii...

Mirse na erdhe o njeri,
Por në Parajsë s'bie shi,
Ndaj shtegun merr, nisu tani,
Shko lahu tek Shpëlarësi (Purgatori).

[Diabolis]

Njëherë në orën e punëdores
Filluam të bëjmë me plastelinë
Nga të gjitha gjërat që ka bota:
Arinj leshtorë, makina, raketa.

Sa kisha talent e derdha duruar
Me copën amorfe nëpër duar,
U përpoqa plot dyzetenjë minuta
Shoqen e bankës bukur skalita.

Ja tregova me mburje i gëzuar,
Por ajo e shtypi e zemëruar,
Se i ngjau me shtrigën e përrallës
E më hodhi si lypsit një vështrim tallës.

E bëra figurinën copë e çikë
Sa mësuesja më shikonte me frikë;
Orës tjetër kishim aritmetikë,
Por mua më thithën dy sy magjikë.

[Diabolis]

Në kërkofsh të bëhesh Dianë,
Unë do bëhem kaproll për ty;
E në u bëfsh si Medusa,
Gishtat gjarpërinj mu bëfshin në flokët e tu;
Po në iksh larg moj Afërditë,
Me dritën tënde do ti kem sytë;
Mojrat në ndërrofsh s'bën gabim,
Në dorë paç atëhere veç fatin tim.
Ç'po them kështu o shtojzavallë,
Ti je një vajzë që dashuron një djalë.

[Diabolis]

-Atë përgjigje nuk e prisja!
-Sinqerisht?
-Ti nuk kishe të dashur?
-Mrekullisht!
-Gjithmonë të desha, ti këtë e di?
-Sigurisht!
-Prej atij çasti të dua...
-Marrëzisht.

Atë përgjigje nuk e prisja, sinqerisht,
Ti nuk kishe të dashur, mrekullisht,
Gjithmonë të desha, ti këtë e di sigurisht,
Prej atij çasti të dua marrëzisht.

[Diabolis]

Më ngriu gazi, s'më kishte ndodhur kurrë
Njëra po troket po ku ti them hyrë,
Kjo kasollja ime është plot e përplot
Veç të dal vetë jashtë se ndryshe s'bëj dot.

Por nuk mund ta lë përjashta të flerë
Udhëtaren e largët që po pret në derë
Ndaj aspak nuk druaj të marr një vendim,
Ta çoj deri në fund mos mbetet premtim.

Do ti shëmb përdhe dyert e zemrës
Gropë të bëhet në vend të ngrehinës;
Do ti rrëzoj muret do plandos çatinë,
Do shkallmoj dritaret do kthej themelinë.

Do ti zhduk zilet, alarmet, shkallaret
Përtej do ti hedh rrangullat nga qilaret
Rrufepritës shkarkuesa do ti flak maleve
Asnjë gjurmë do mos mbesë prej gardheve.

Por në vend të saj do ndërtoj një të re
Një zemër pa mure, dyer e dritare
Që s'do tja shihni as tymarin as çatinë,
Por themelive theror do bëj dashurinë.

Të gjitha të keni vend në shtëpinë e re,
Ju vajza e vasha e goca shqiptare
Ju çika e çupa, cuca e ç'ka tjetër
Ju pres mbi shesh të zemrës sime të vjetër.

[Diabolis]

Mbi llavën e nxehtë të vullkanit,
Një shtresë ra prej hirit të zi,
Si mbi zjarrin e dashurisë,
Pluhuri i keq i harresës.
Vullkani si dashuria
Krenar, vigan, plot shpresë,
Dhimbjen me vete tret, dhe pret.
Pret derisa toka t'a shtrëngojë fort,
Që nga zemra e tij,
Të buçasë si llavë,
Gjithmonë e zjarrtë dashuria.

[MI CORAZON]

Postuar më parë nga D D
Më ngriu gazi, s'më kishte ndodhur kurrë
Njëra po troket po ku ti them hyrë,
Kjo kasollja ime është plot e përplot
Veç të dal vetë jashtë se ndryshe s'bëj dot.

Por nuk mund ta lë përjashta të flerë
Udhëtaren e largët që po pret në derë
Ndaj aspak nuk druaj të marr një vendim,
Ta çoj deri në fund mos mbetet premtim.

Do ti shëmb përdhe dyert e zemrës
Gropë të bëhet në vend të ngrehinës;
Do ti rrëzoj muret do plandos çatinë,
Do shkallmoj dritaret do kthej themelinë.

Do ti zhduk zilet, alarmet, shkallaret
Përtej do ti hedh rrangullat nga qilaret
Rrufepritës shkarkuesa do ti flak maleve
Asnjë gjurmë do mos mbesë prej gardheve.

Por në vend të saj do ndërtoj një të re
Një zemër pa mure, dyer e dritare
Që s'do tja shihni as tymarin as çatinë,
Por themelive theror do bëj dashurinë.

Të gjitha të keni vend në shtëpinë e re,
Ju vajza e vasha e goca shqiptare
Ju çika e çupa, cuca e ç'ka tjetër
Ju pres mbi shesh të zemrës sime të vjetër.

BRAVO !
I merr te gjitha piket e mundshme me kete poezi.

[Diabolis]

Në një kotec me shumë pula.
Na ishte njëra me emrin Sula,
Ju mërzit jeta e qymezit,
E plehut shkoi mbas këndezit.

Për kaq s'ja vlen barra qiranë,
Si njerzit të tilla vezë hanë,
Janë të vogla dhe gjithë glasë,
Vazhdonte Sula të kllokoçasë.

Vezë do shihni do bëj vetë,
Do jetë e madhe një alamet,
Thoni në daçi që kam huqe,
Unë do bëj Vezën e Kuqe.

Rri Sula në majë të plehut,
Po Vezë të Kuqe s'ka furikut,
Ndërsa të gjitha pulat e tjera,
Ko ko, e nga një vezë ngahera.

[Diabolis]

Eh - tha pula - mendja më gënjeu,
Nuk shkohet jeta majë plehu,
Dhe kaq dhe shumë e zgjata,
Po shkoj të rroj ndër rosa pata.

Të mos ju vijë aspak thartë,
Kur unë të bëj vezën e artë,
Do brohorasë gjithë gjoli:
Sa vezë të madhe polli!

Në ujë nisi të çapitej,
Por nga frika po lebetitej,
Se nuk dinte as të notonte,
Pa lëre më të fluturonte.

Nga sikleti nisi të bërtasë,
E ashtu nxorri vezë e glasë,
Hej hej, shihni - tha menjëherë,-
Vezën time me ngjyra ylber.

[Diabolis]

Jeta jonë me ritme hekurudhe
Na rreh aq fort si hekur majë kudhre,
Ne jemi trenat në të që s'ndalin kurrë,
Po e njëjta rrugë punë shtëpi punë.

Ecim para mbrapa mbi shinat e shtruara
Netë në tunele dhe ditë mbi ura,
Ndalojmë aty këtu nëpër stacione
Zbresim kujtime ngarkojmë emocione.

Rendim në shie e borë e breshër
Jemi të përpiktë jemi bërë mjeshtër,
I biem sirenës përpara, përpara,
S'shohim përreth njëlloj si kuajt në gara.

Deri kur para syve na parakalojnë
Si në rrugë makinat, fëmijët tanë,
Atëhere na brengosin të përpjetat
Atëhere nisim të shohim dhe dredhat.

E rrugës që sapo na anashkaloi,
Me zemër të dridhur lutemi "Zot mbroi!"
Thellë nga shpirti për duart e njoma
Që ngasin jetën e tyre ndër timona.

Pastaj numërojmë dhe sa na ka mbetur
Dhe jo sa udhëtuam ne trenat e tretur
Trupi na është regjur me bojra stokime
Jemi brinjëthyer, mbushur me saldime.

Vetë, nisim çapitemi për në funeral
Kortezhi me vite na ndjek dalngadalë,
Me sytë të mbetur nga autostrada
Nga fëmijët tanë makinat e bardha.