Ukshin Hoti: Filozofia e ceshtjes shqiptare

[Nertili]

Vlerësimi i figurës së Mr.Ukshin Hotit nga intelektualë
të shquar shqiptarë


UKSHIN HOTI ËSHTË SHNDËRRUAR TASHMË NË HISTORI

http://pashtriku.beepworld.de/files/...ga_16.5.99.jpg

· „Për Ukshin Hotin kompleksi i inferioritetit të kombit shqiptar është një fatalitet që duhet kapërcyer. Nuk mund të ketë histori të shqiptarëve të bërë nga të tjerët, po ka histori të shqiptarëve të njohur më në fund nga të tjerët. Nga kompleksi i inferioritetit kombi shqiptar ka pësuar disa herë disfata gjatë historisë dhe e ka viktimizuar vetveten. Nga kompleksi i inferioritetit humbet perspektiva dhe tabuizohet statukuoja. Nga kompleksi i inferioritetit nuk do të ketë asnjëherë kapërcim të Rubikonit në historinë tonë, që është një kapërcim nga ferri në purgatorin e një të ardhme më shpresëndjellëse.“- kështu thotë studiuesi i shquar Moikom Zeqo, në parathënien e librit "Filozofia politike e çështjes shqiptare" të Mr.Ukshin Hotit.


Përgatiti: Sheradin BERISHA


Moikom Zeqo

Studiuesi i shquar Moikom Zeqo, në parathënien e librit"Filozofia politike e çështjes shqiptare" të Ukshin Hotit shkruan si vijon: „Kam ndjerë një tronditje të madhe, të pazakontë, tërësisht njerëzore, kur më sollën dorëshkrimin e kompjuterizuar të librit "Filozofia politike e çështjes shqiptare" të Ukshin Hotit. Kam ndjerë krenari të vërtetë duke e lexuar këtë libër (…)

Libri i mençur dhe kurajoz i Ukshin Hotit është libri i një tribuni popullor dhe kombëtar. Ukshin Hoti, intelektual dhe politolog i klasit të parë, njeri i kompletuar fuqishëm për nga dijet, për më tepër një trim i pafrikshëm, ka shpalosur në këtë libër kryetemën vigane të çështjes shqiptare. Hoti nuk qëndis ornamente fjalësh. Nuk bën stolira të kota retorikash luksoze e krejt të padobishme. Për Hotin çështja shqiptare nuk është një mit i rrugës. Po as edhe një fantazi e kabinetit intelektual.





Duke e lexuar këtë libër m'u kujtuan fjalët e mrekullueshme të dijetarit të madh shqiptar Frang Bardhit, i cili qysh me 1636 shkruante: "Përkrahni lirinë e natyrshme të njerëzve dhe diturinë e tyre me liberalitetin më të madh. Sepse vetëm kështu, -shton ai, -do ta paraqesin para syve të tu të vërtetën lakuriqe dhe të panjollosur, sepse e vërteta nuk ka nevojë të lyhet dhe të stoliset me fjalë të bukura."

350 vjet pas Frang Bardhit, Ukshin Hoti ecën në të njëjtën hulli të filozofisë politike të historisë. Ukshin Hoti e konsideron politikën si një modus operandi të pashkëputur nga moraliteti historik dhe i perspektivës. Sipas Aristotelit, vërtetë njeriu është "kafshë politike" po në ato kushte dhe rrethana që e realizojnë historinë, jo si një zoologji instinktive, po si një politikë mbikafshore dhe tërësisht njerëzore, pra të kthimit të kafshës në njeri dhe jo të njeriut në kafshë, rrjedhimisht, të politikës në histori dhe jo të historisë në thjesht politikë(…)

Ukshin Hoti e di mirë thelbin e politikës, duke e refuzuar politikanizmin e stilit barok, dogmatik, apo të llojit folklorik e të vulgarizuar. Ukshin Hoti në analizat e tij të guximshme dhe aspak konformiste i shikon realitetet politike në optikën shqiptare, por edhe në atë globale-botërore. Për të bota evro-amerikane nuk duhet t'i kundërvihet çështjes shqiptare, pavarësisht nga pengu tragjik i së kaluarës, pavarësisht nga luhatjet dhe marrëzitë e sotme të politikave të liderëve të përkohshëm shqiptarë.

Ukshin Hoti e shtjellon tezën e një demokracie autentike, si tezën e një integrimi universal, ku nuk zhduket dhe nuk humbet identiteti i kombit shqiptar, po afirmohet në bazë të një të drejte ndërkombëtare të përbashkët për të gjitha subjektet etnike të botës, ashtu siç ka një barazi funksionale për elementet e gjuhës të garantuara përjetësisht nga një gramatikë e brendshme e padeformueshme. Demokracia autentike është një gramatikë e lirisë dhe e dinjitetit, e kulturës, por edhe e kulturave, e së veçantës, por edhe e së tërës. Në një Evropë, apo në një botë dialogjike, kombi shqiptar nuk ka pse të jetë shurdhmemec, një komb handikapat, ose një manekin i skenës (…)

Kombi shqiptar është i pjesëtuar padrejtësisht në struktura shtetërore të huaja dhe të ndryshme, duke qenë de facto një subjekt etnik i papjesëtueshëm dot. Ky komb po e përjeton në imagjinatë atë që kombet tjera e kanë realizuar prej kohësh. Po duke qenë një komb si të gjitha kombet tjera, shqiptarët nuk kanë pse të përjetojnë gjithçka vetëm në imagjinatë (…)

Prandaj ky libër me plot argumente është kundër kompleksit të inferioritetit. Prandaj ky libër është një pasqyrë morali për secilin nga ne, një monument sigurie dhe vetëdieje.

Ukshin Hotin kam pasur rastin ta njoh më 23 nëntor të vitit 1992 në Tetovë gjatë një tubimi mbarëkombëtar për çështjen shqiptare. Ai ishte me trupin plot plagë nga të rrahurat e policisë serbe. Po erdhi në tubim, sepse në të shihte një shprehje të ideve të tij politike dhe të jetës.

Sot Ukshin Hoti është i burgosur. Por që nga burgu, ai na i dërgon akoma më i plotfuqishëm dhe madhështor mesazhet e tij të urta dhe afatgjata. Ai është një intelektual i martirizuar dhe kjo ka një kuptim të vërtetë dhe të madh. Është vetë kombi shqiptar një komb i martirizuar…

Ukshin Hoti është shndërruar tashmë në histori.


Ukshin Hoti - simbol i martirizimit për lirinë e Kosovës

Akademik Rexhep Qosja

Akademik Rexhep Qosja në një intervistë të vitit 1998 për Mr.Ukshin Hotin deklaron: “Ukshin Hoti po bëhet ajo që ishte dhe është Adem Demaçi sot: simbol i martirizimit për lirinë e Kosovës, e kjo domethënë, simbol i qëndresës shqiptare. Kur është burgosur Ukshin Hoti, para disa vjetësh, gazetat tona e kanë botuar lajmin me disa ditë vonesë. Mbasi që është burgosur Ukshin Hoti, edhe pse kuadër universitar, Universiteti ynë nuk e ka ngritur zërin kundër mbajtjes së tij në burg. Sot kanë ndryshuar punët. Sot Ukshin Hoti përmendet shpesh në shtypin tonë. Në Rektoratin e Universitetit të Prishtinës është mbajtur promovimi i librit të tij. Për të shkruhet gjithnjë e më shpesh. Diçka ka ndryshuar në shtypin tonë dhe në Universitetin tonë. Diçka po ndryshon në jetën tonë, në politikën tonë. Kemi filluar të vijmë në vete dhe këtë e dëshmon edhe qëndrimi ndaj Ukshin Hotit.

Ne po jetojmë "të lirë" nën pushtimin e Serbisë e Ukshin Hoti po vuan burg! Ne po bëjmë "të lirë" politikë, nën pushtimin e Serbisë e Ukshin Hoti po vuan burg! Ne po stolisemi me stoli pushtetore -"president", "deputet', kryetar partie, e të tjera, nën pushtimin serb, e Ukshin Hoti po bën burg Serbie! Ne për lirinë e Kosovës po "luftojmë", duke marrë rroga, duke u vozitur me vetura luksoze, duke pritur e përcjellë mysafirë me dreka e darka zyrtare - si parardhësit tanë politikë komunistë, e Ukshin Hoti po dënohet me burgje, për shkak të përpjekjeve për lirinë e Kosovës! Me mbajtjen në burg të Ukshin Hotit dhe të te burgosurve të tjerë politikë, regjimi serb dëshiron ta arrijë sot, atë që synonte ta arrinte me mbajtjen në burg të Adem Demaçit dhe të të burgosurve tjerë politikë!

Mbajtja e Ukshin Hotit dhe e bashkëmendimtarëve të tjerë në burgjet e Serbisë e rëndon shumë ndërgjegjen e njeriut tonë politik sot, dhe i qet hije të rëndë politikës që bëjnë bashkimet tona politike. Deshëm s'deshëm ta pranojmë, Ukshin Hoti - ky sot është simbol i vetëdijes historike, i ndërgjegjes dhe i qëndresës së pamposhtur shqiptare. Nuk është e çuditshme pse ky është emri më i kuptimshëm, më domethënës, më frymëzues në jetën tonë politike sot. Dhe kjo tregon se populli ynë e çmon ashtu siç duhet njeriun e gatshëm për sakrifica. Dua të besoj se Ukshin Hoti do të dijë ta mbajë si duhet domethënien gjithëkombëtare që e rrezaton sot emri i tij.



Kur mungon tigri, majmuni bëhet mbret



Ismail Kadare

Shkrimtari ynë i madh Ismail Kadare në një intervistë të vitit 1996, thotë: ”Emrin e Ukshin Hotit e kam ndeshur aty-këtu në shtypin e Kosovës, por përherë në mënyrë të paqartë. Edhe kur merret në mbrojtje, edhe kur kërkohet lirimi i tij, kjo bëhet në mënyrë disi të ftohtë, si për një hije. Së paku në atë lloj shtypi që unë kam pasur rastin të lexoj.

Duke e ndjerë veten fajtor për një mosnjohje më të saktë të këtij personaliteti të rëndësishëm të popullit shqiptar, e vetmja gjë që për mua ka

qenë e qartë sapo kam lexuar fragmentet e para nga mendimet e tij, ka qenë përgatitja e lartë profesionale. Kam frikë se pikërisht ky nivel i lartë ka qenë edhe burimi i fatkeqësisë që e ka ndjekur hap pas hapi këtë martir. Ka qenë tragjedi e vjetër e popujve ballkanikë, veçanërisht e shqiptarëve, përpjekja për të mënjanuar nga udhëheqja e një lëvizjeje, e një populli apo shteti, njerëzit më të zotë. Kur mungon tigri, majmuni bëhet mbret, - thotë një proverb kinez. Kjo logjikë e mbrapshtë, logjika e triumfit të mediokritetit, i ka shkaktuar, e, me sa duket do t'i shkaktojë ende dëme të ndjeshme çështjes shqiptare.

Ukshin Hoti duhet të dalë sa më parë nga burgu. Është e papranueshme që një personalitet i një populli, pavarësisht se ç'partie i përket ose nuk i përket, të mbahet në zinxhirë. Është fyerje për krejt atë popull. Më fort se kurrë kombi shqiptar ka nevoj për njerëz të aftë e me nivel të lartë. Njerëzit e zotë janë princat e vërtetë të një kombi. Për fat të keq, princat goditen shpesh në mënyrë të vdekshme.



Hoti është një avokat i përkushtuar i demokracisë



Adem Demaçi

Në vitin 1998, me rastin e nominimit të Mr.Ukshin Hotit për çmimin “Saharov”, Adem Demaçi fitues i Çmimit Saharov për vitin 1991, i shkruan këtë letër deputetëve të parlamentit evropian:

“Të nderuar anëtarë të Parlamentit Evropian,

të dashura zonja dhe zotërinj,

Me rastin e nominimit të Mr. Ukshin Hotit për çmimin Saharov, jam i lirë t'ju drejtohem me mbështetjen time për nominimin e tij. Unë jam i bindur se jo vetëm që çmimi do të shkojë në duart e duhura, por duke i dhënë çmimin Saharov një të burgosuri politik që vazhdon të vuajë dënimin e tij, ju do të lartësoni kuptimin e vetë çmimit nga pozita e mirënjohjes së thjeshtë në angazhimin politik.

Një angazhim i tillë sot është më se i nevojshëm për ndërtimin e një tablloje të plotë për Evropën, për theksimin e kontrasteve të mëdha ekzistuese, për shpjegimin e tyre dhe për dhënien e një vizioni të qartë mbi atë se çfarë do të duhej të ishte Evropa.

Në anën tjetër, z. Hoti është një avokat i përkushtuar i demokracisë, i të drejtave të njeriut dhe i paqes. Ai shfrytëzon arsyen dhe njohjen e tij brilante për të shpjeguar kuptimin e vërtetë të paqes dhe zbulimin e rrënjëve të saj në drejtësi. Gjithë jetën e tij ai e ka vënë në shërbim të luftës për paqen për të cilën Kosova sot ka nevojë më shumë se kurrë. Çmimi Saharov e meriton Ukshin Hotin, dhe Ukshin Hoti e meriton atë. Me konsideratat e mia më të thella.



Ukshin Hoti është një hero i gjallë i kombit shqiptar



Bedri Dedja

Shkrimtari i shquar Bedri Dedja, në një intervistë dhënë gazetës “Zëri i Kosovës” në dhjetor 1997 për të madhin Ukshin Hoti thotë: “Për mua, Ukshin Hoti është një hero i gjallë i kombit shqiptar. Unë madje nuk habitem pse serbët mbajnë në burg Ukshin Hotin dhe jo ndonjë personalitet tjetër madhor të Kosovës. Vepra e tij «Filozofia politike e çështjes shqiptare» të kujton veprat e mëdha, si «Shqipëria ç'ka qenë, ç'është e ç'do të bëhet» e Sami Frashërit, «Çështja shqiptare» e Rexhep Qoses etj.

Vepra të tilla shekulli shqiptar prodhon pak. Unë jam shumë i brengosur që atë po e torturojnë shpirtërisht edhe si prind. Këto tortura kanë synim më të largët. Ato duan të errësojnë horizontin e tij kombëtar dhe politik. Por kam shumë besim se nuk do t'ia arrijnë. Ukshin Hoti do të dalë nga burgu si feniksi.



Ukshin Hoti është një nga politologët më të

shquar të popullit tonë



Dritëro Agolli

Shkrimtari e poeti ynë i madh Dritëro Agolli, në një intervistë në Radio Televizionin Shqiptar, në mars 1998, për politologun e shquar Ukshin Hoti, ka thënë: ”Unë vë re një gjë, që për daljen e Ukshin Hotit nga burgu nuk është bërë shumë në Shqipëri, as në Shqipërinë këtej Drinit, ku jemi ne, dhe as në Shqipërinë përtej Drinit, ku janë vëllezërit tanë. Ukshin Hoti është një nga politologët më të shquar të popullit tonë. Ai vetëm me këtë libër (Filozofia politike e çështjes shqiptare” - vërejtja ime Sh.B) e ka treguar që është një filozof i vërtetë në problemet e politikës, por jo të një politike vulgare. Ai e shikon politikën në prizmin e filozofisë, dhe nxjerr konkluzione në bazë të fakteve konkrete dhe të historisë së popullit tonë. Ai nuk i trajton problemet historike dhe kombëtare thjesht në mënyrë deskriptive. Duke lexuar librin e Ukshin Hotit ti ndjen një thellësi të madhe të mendimit të tij, por njëkohësisht ndjen edhe një krenari që ka njerëz të tillë të shquar vendi ynë në të gjitha fushat e jetës. Por këtu, në këtë fushë, dmth. të filozofisë politike, unë nuk kam lexuar ndonjë të dytë që të jetë më i zoti se Ukshin Hoti.

Problemin e çështjes kombëtare ai e vështron në prizmin filozofik, në prizmin historik dhe në prizmin politik. Nuk thotë vetëm se si është Shqipëria, si është kjo çështja jonë kombëtare, por edhe se si mund të zgjidhet. Dhe kjo është nga meritat më të mëdha, sepse në shumë shkrime për problemet tona kombëtare tregohet vetëm se si ka qenë, sa i vjetër është populli ynë, me kë ka patur të bëjë, me përplasjet me fqinjët, me Evropën etj., por nuk jepen koordinata të sakta se ç'mund të bëhet që populli ynë të bëhet një popull i bashkuar, një komb jo i ndarë, jo i prerë me shpatë siç është sot Shqipëria. Dhe këtu qëndron merita më e madhe e Ukshin Hotit, pra në faktin që jep perspektivën se si duhet bërë... me një fjalë, ky libër është një program, nuk është thjesht një libër për filozofinë politike, por është si një program për shqiptarët, se si duhet të bëhet Shqipëria një vend me të vërtetë i evropeizuar.

Ne flasim e themi se do të hyjmë në Evropë, do të evropeizojmë Shqipërinë, etj. Të gjitha këto janë fantazira, janë gjysmake. Shqipëria evropeizohet kur të jetë një, e plotë, dhe jo kështu dy copësh, se kështu nuk evropeizohet kurrë. Kë do të evropeizosh ti, tre milionë banorë do të evropeizosh? Po tre milionë të tjerë? Dmth. problemi është tepër i ngatërruar për sa i përket evropeizimit të Shqipërisë, civilizimit të saj etj. Civilizim do të thotë kur të jesh një. Po s'qe një nuk je i civilizuar plotësisht. Dhe Ukshini e trajton këtë problem.

Pastaj dhe një tjetër gjë: unë mendoj që njeriu mund të nxjerr konkluzione jo vetëm nga libri që kemi këtu përpara, po dhe nga gjithë aktiviteti i Ukshin Hotit, se ai nuk është vetëm një filozof, politikan i kabineteve, i zyrave e i arkivave, por ai është një njeri i aksionit, një njeri i luftës për një ideal të madh. Se ka lloj lloj filozofësh, politikanësh, historianësh, edhe ata kanë të drejtën e ekzistencës dhe nuk mund të them se nuk janë të shquar, por tek Ukshin Hoti bashkohen dituria, zgjuarsia filozofike me aksionin, me njeriun aktiv, me patriotin e vërtetë, jo thjesht një patriot librash, po një patriot i madh, që i vë supet Shqipërisë. Dhe fakti që gjëndet në burg, dhe ka kohë që vuan burgimin e nuk del dot nga burgu, tregon se sa patriot dhe se sa njeri i lavdishëm është ai. Po ne shqiptarët fatkeqësisht njerëzit e shquar i kemi pak mëri, nuk i kemi aq shumë në përkrahje, ndonjëherë duam dhe t'i spostojmë nga politika ose nga aktiviteti, siç është puna me Ukshin Hotin. Unë nuk munt të flas me kompetencë të madhe lidhur me mënjanimin e tij, por unë vë re një gjë, që për daljen e tij nga burgu nuk është bërë shumë në Shqipëri, as në Shqipërinë këtej Drinit, ku jemi ne, dhe as në Shqipërinë përtej Drinit, ku janë vëllezërit tanë.



Mr.Ukshin Hoti është njeri që ka «Unin» e vet me «U» të madhe!



Prof.Agim Vinca

Prof.Agim Vinca në një fjalim të mbajtur në një mbrëmje proteste për lirimin e Mr.Ukshin Hotit, në Prishtinë, më 24. 09. 1994, do të shprehet:” Me njeriun që na ka tubuar sonte këtu (sikurse edhe mbrëmë dhe në netët që do të vijnë), Mr. Ukshin Hotin, nuk kam pasur raporte të afërta miqësore, por kam pasur respekt - e kam çmuar gjithmonë - për qëndrimin e tij dinjitoz e konsekuent në jetë dhe në krijimtari. Them edhe në krijimtari, sepse Ukshini është publicist, eseist, politolog...

Është hera e tretë që Ukshin Hoti bie në burg (herën e parë pas vitit 1981), kurse «ndeshjet» e tij me policinë serbe kanë qenë edhe më të shpeshta. Përse? Për shkak se policia serbe dhe pushteti të cilit i shërben ajo e dinë fare mirë se cilët janë kundërshtarët e tyre të vërtetë në mesin e shqiptarëve. Miku dhe kolegu ynë, Ukshin Hoti, tash sa muaj ndodhet në burg. Së shpejti pritet gjykimi dhe ndoshta (me siguri) edhe denimi i tij dhe jemi mbledhur të protestojmë kundër këtij gjykimi absurd e të kërkojmë lirimin e tij.

Po prej kujt?

Prej gjyqit serb, që është instrument në duart e okupatorit. Kështu e kemi ne. Ndodh që të kujtohemi për njerëzit tanë kur ikin, kur bien në burg, kur largohen (jo rrallë as në raste të tilla!), ndërsa kur i kemi pranë i fyejmë, i rrethojmë me heshtje, i injorojmë, i nënçmojmë, i linçojmë... Edhe pse nuk kam pasur kontakte të shpeshta me të, Ukshini më është dukur viteve të fundit disi i vetmuar, i izoluar, i braktisur, i harruar dhe ngapak i frustruar.

Ukshin Hoti është nga ata njerëz që i stolisin karakteri, krenaria, kryelartësia. Ai është njeri që ka «Unin» e vet me «U» të madhe. E kjo nuk është pak. E vlen të jesh i tillë në jetë, edhe pse kushton shtrenjtë. Intelektual me koncepte të qarta e përkushtim të lartë ndaj kombit, shtetit, politikës, demokracisë, në shkrimet dhe paraqitjet e tij, veçmas në revistën «DeA», ai u angazhua me të drejtë, siç e thoshte edhe titulli i saj, për një demokraci autentike; për një demokraci në kushtet shqiptare, ashtu siç u angazhua edhe për një politikë unike e me strategji të qartë kombëtare. Për intelektualët dhe veprimtarët si Ukshini ekziston patria (dmth. Atdheu) pastaj partia; ekziston kombi pastaj demokracia. Sepse, demokracia pa kombin është si lulja në trupin e të vdekurit, ka thënë një poet.



Mr. Ukshin Hoti - intelektual që sugjeron guximin politik



Akademik Esat Stavileci

Akademik Esat Stavileci, në qershor të vitit 1998 në një dokumentar televizivë kushtuar Mr.Ukshin Hotit, deklaron: „Kemi të bëjmë me një emër të intelektualit që sugjeron guximin politik, një emër të një eseisti politik që sjell shprehjen kompetente profesionale, që nxit fuqinë e të menduarit, ndërsa kur flasim për veprën e tij, kemi të bëjmë me një vepër të një njohësi të mirë të sistemeve politike e të marrëdhënieve ndërkombëtare dhe për një vepër të historianit të çështjes shqiptare.

Me këtë rast do të thksoj angazhimin e Ukshin Hotit për t'i dalë zot kauzës kombëtare, me gjerësinë e shtruarjes së çështjes së Kosovës dhe të çështjes shqiptare në përgjithësi. Pastaj më duhet të theksoj argumentimin e tij të bollshëm e profesional me themelësi politike, pse Kosova është dhe duhet të jetë republikë. Theksoj mbrojtjen e tij brilante, në mënyrë të veçantë, që i bëri para gjyqit qënies së Kosovës republikë mbi parimin e së drejtës së vetëvendosjes. Theksoj premisat e filozofisë politike në veprën e tij, dhe më në fund theksoj mendimin e tij të mëvetësishëm, autentik, në rrahjen e çështjes kombëtare shqiptare që emrin dhe figurën e tij e bëjnë sui generis, dmth. të një lloji të veçantë. Prandaj është fjala për një emër dhe një vepër të cilën duhet ta përkujtojmë.

[Nertili]

Në dhjetë vjetorin e zhdukjes pa gjurmë të Mr.Ukshin Hotit

Publikuar më 14 maj, 2009 në orën 00:10 ( Para 2 orëve ) Sheradin Berisha | Histori | Albaniapress I


A ËSHTË GJALLË APO I VDEKUR UKSHIN HOTI?!...

http://www.albaniapress.com/fotot/la...UkshinHoti.jpg

Më 16 maj 2009 bëhen dhjetë vjet që nuk dihet asgjë për fatin e Mr. Ukshin Hotit, të këtij kolosi të madh të mendimit politikë shqiptar. Dhjetë vjet më parë (16 maj 1999) Hoti, derisa ishte duke vuajtur dënimin në Burgun e Dubravës, papritmas nga autoritetet e burgut merrë vendimin “Reshenjen” nr. 24/2241/05 të nënshkruar nga drejtori i burgut të Dubravës, Aleksandër Rakoçeviq. Në këtë vendim thuhet se “….i denuari Ukshin Hoti ….lëshohet me kusht…” nga burgu, pas mbajtjes së dënimit prej pesë vjetësh, që ia kishte shqiptuar gjykata serbe në Prizren në shtator të vitit 1994.

http://www.albaniapress.com/fotot/la...09/682hoti.jpg

Reshenja e drejtorit A. Rakoqeviq


Pas përfundimit të luftës, shokët e burgut që ishin ndarë për herë të fundit me Mr. Ukshin Hotin, kanë thënë se ishte ditë e diele (një ditë e pazakonshme për lirim nga burgu) kur baca Ukë (kështu e thërrisnin ata) ndërmjet orës 10 - 11 të paradites, i shoqëruar nga tre punëtorë të sigurimit serb, është nxjerrë nga ambientet e brendshme të burgut të Dubravës. Dhe pas këtij momenti, sot e atë ditë, nuk dihet asgjë për vendndodhjen e këtij intelektuali, politologu e atdhetari të shquar.

• KU ËSHTË UKSHIN HOTI?! - kanë pyetur për dhjetë vjet rresht shqiptarët!
• A ËSHTË GJALLË APO I VDEKUR UKSHIN HOTI?! - është kjo një tjetër pyetje që e kanë bërë dhe vazhdojnë ta bëjnë shqiptarët! Por, për fat të keq deri më sot nuk kemi përgjigje të sakt, ndonëse ka shumë përgjigje spekultative që përfliten koluareve nga gojkëqinjtë !

* * *
Dihet mirëfilli se gjatë luftës në Kosovë (1998 - 1999), forcat militare dhe paramilitare serbe kanë vrarë e masakruar në format më mizore, rreth 15 mijë shqiptarë, ku 90% prej tyre ishin civilë të pa armatosur. Në këtë periudhë kohore mësohet se janë rrëmbyer me dhunë mbi 3 mijë shqiptarë, ndërsa janë përdhunuar afër 20 mijë femra shqiptare. Për dhjetë vjet rresht, mijëra familje shqiptare kanë pritur dhe edhe mëtutje vazhdojnë të presin me shpres e ankth, një lajm të “mirë” për bijtë e tyre të zhdukur, nga forcat kriminale të varrmihësit Millosheviç. Dhe për fat të keq, shumica e të zhdukurve, pas luftës, janë gjetur nëpër varrezat masive në Batajnicë e në vende tjera të Serbisë, ndërkohë që akoma nuk dihet për fatin e rreth 2000 shqiptarëve të tjerë.

* * *
Në qershor të vitit 1999 intelektuali dhe studiuesi i njohur Moikom Zeqo, nëpërmjet një apeli për opinionin tonë publik si dhe atë ndërkombëtar “për kancelaritë diplomatike të botës”, kërkoi zbardhjen e fatit të Mr. Ukshin Hotit, që, - siç shprehet Zeqo: “të mos e pësojë dhe të mos zhduket pa nam e nishan.”

Moikomi në këtë apel, ndër të tjera ka shkruar (po citoi): “Politikisht shqiptarët e Kosovës merren shpesh në mënyrë të paprinciptë me njëri - tjetrin, grinden, shahen dhe përçahen, në një kohë që duhet vetëm të bashkohen. Këta politikanë shëtisin nëpër botë, japin intervista dhe i japin shumë rëndësi kultit të vetvetes dhe protagonizmit vetjak. Çuditërisht, këta politikanë nuk flasin, ose harrojnë të flasin, për Ukshin Hotin. Po Ukshin Hoti nuk i përket harresës. Ai është në vetë thelbin e kujtesës së kombit. Ukshin Hoti nuk mund të vdesë dhe në të vërtetë nuk ka për të vdekur kurrë. Qenia e tij intelektuale është e pashlyeshme dhe është prezent kudo. Kosova dhe kombi shqiptar kanë nevojë urgjente për mendimin e Ukshin Hotit... Ukshin Hoti sakrifikoi gjithçka dhe askush nuk ka të drejtë të jetë mosmirënjohës, të mos ketë respekt apo të mos përkulet me nderim përpara figurës së tij.” - thekson studiuesi Zeqo.

Që nga qershori 1999, kur Moikom Zeqo e bëri këtë apel, politikanët e Kosovës nuk kanë ndryshuar asgjë në mendësinë e tyre politike. Dhe çuditërisht, edhe pas dhjetë vjetëve, kjo klasë politikanësh skajshmërisht të papërgjegjshëm, nuk folën (jo se harruan të flasin) për Ukshin Hotin. Kjo heshtje e këtij tarafi politik e institucional të Kosovës është më shumë se indiferentizëm, dhe z.Zeqo jo rastësisht në apelin e tij për Ukshin Hotin thekson, se: ”indiferenca është kriminale. Indiferenca nuk është gjë tjetër veçse pajtim me torturuesit dhe ndoshta me vrasësit e tij”. (!!!)

* * *
Pas përfundimit të luftës, familja e Mr. Ukshin Hotit, veçanërisht motra e tij Myrvetja ka trokitur në të gjitha dyert e institucioneve të Kosovës dhe të Shqipërisë, dhe ka kërkuar zëshëm ndriçimin e fatit të tij. Dhe në çdo bisedë, lidershipi politik e shtetëror shqiptarë, motrës Myrvete i ka premtuar, se çështja e Ukshin Hotit do të ngritet në të gjitha takimet me faktorët relevant ndërkombëtar, për ta detyruar Serbinë të zbardhë fatin e Ukshinit. Mirëpo, siç ka rezultuar deri më tani lidershipi shqiptar s’ka bërë asgjë në këtë drejtim! Prandaj, duket se edhe në këtë dhjetë vjetorë, shqiptarët do të vazhdojnë të pyesin:

KU ËSHTË UKSHIN HOTI?! A ËSHTË GJALLË APO I VDEKUR UKSHIN HOTI?!...

[bili99]

Dhjete vjet pa Ty:
Perkujtim per intelektualin ,guximtarin e rralle , atdhetarin e pastert , per adhuruesin e paskajshem per lirine njerzore dhe kombetare ,per perkushtuesin sublim per clirim dhe bashkim kombetar, unikun e unikombit ne periudhen qe jetoi,Ukshin Hotin.


S'KA VARR PER TY

Te la pa varr dushmani,
te lam pa varr dhe ne.
Kreshnik ! o burre zamani,
Na fale nje cope Atdhe.

Kudo qe ti shkove,
rrezatove vec dinjitet.
Per jete Ti u betove,
Per bashkimin me nje shtet


Studente ne kur ishim,
shpine-keputur e patakat.
Tek Ti nje shprese e kishim,
per Atdheun tone sakat.

Kuptimin per lirine na mesove,
na dhe nje cope dinjitet.
Per liri kombetare u flijove,
Bashkimin na le amanet.

Sa here qe bije ne burg,
aq me shume ishe i lire.
Per komb ishe si murg,
Atdheu per Ty , nje manastir!

Grillat Ty mendjen s'te erresuan,
moralin s'ta ulen per jete.
Je me Ata qe shtetin gatuan,
Je clirimtari i vertete.

Ne mendje me rri nje kujtim,
Fotografia jote,nje grua dhe loti.
Ne New York zeri saj dhe zeri im,
Free..Free..Free..Ukshin Hoti !

Si s'qem ne me te vyer?
O, baci yne i mire!
Pse mushkerite si patem shqyer!?
Ne qe ishim te lire..!!

Eshte fare pak perkujtimi,
s'mjaftojne vargu dhe loti.
Pa Ty do te ishte larg agimi,
Diell i lirise, Ukshin Hoti.

Nje varr per Ty e duam ne,
jo se Ty te duhet .
Je vete lapidari per Atdhe,
Je si ylle qe nuk shuhet.

Te shkojme tek varri ne dhe Myrveti,
U perkujtofsh ne perjetesi.
Ketu pushon , shpirt-termeti;
qe rrnoj dhe shkoj per LIRI.


Me nderime,
Xhabir H Alili,Chicago( Gjate kohes se specializimit per Politike Nderkombtare ne Amerike,edhe ne Chicago ka qene profesori shpirtndritur, nikoqire te tij kane qene familja atdhetare Shabani (Osman Balli-Kombit) nga Kercova

[Nertili]

Fjala e z.Bislim Elshani, mbajtur në akademinë politike kushtuar
Ukshin Hotit, më 16 maj 2009 në Prishtinë.

Ukshin Hoti dhe bazat morale të politikës

http://pashtriku.beepworld.de/files/..._elshani_1.jpg

Shkruan: Bislim Elshani - Prishtinë, 16 maj 2009

__________________________

LEXO LIBRIN: UKSHIN HOTI - FILOZOFIA POLITIKE E ÇËSHTJES SHQIPTARE, I BOTUAR NËN PËRKUJDESJEN PROFESIONALE TË BISLIM ELSHANIT



· Të nderuara zonja e zotërinj,

Qëmoti kam pasur idenë të shkruaj për një aspekt të veçantë të filozofisë politike të Ukshin Hotit, për aspektin moral. Për këtë më pati nxitur një pohim i Mahmut Bakallit për veprën e Ukshin Hotit, se politikën e tij e karakterizonte moralizimi. Mbase si shumë intelektualë kosovarë, edhe ai kishte ngatërruar kuptimet e ndryshme që bartin fjalët moral dhe moralizim. Kjo e dyta ka konotacion para së gjithash negativ. Ukshin Hoti i kushtonte rëndësi të jashtëzakonshme korrektesës terminologjike dhe detajeve, ai nuk ngatërronte kurrë termat, pa u bindur se shprehnin atë që synonte ai. Psh. më kujtohen diskutimet e gjata me të për të gjetur në shqip ekuivalentin e fjalës civilizacion. Sugjerimi im për termin qytetërim nuk e kënaqte. Njësoj pati ndodhur dhe me termin “e vërteta e kohshme”, të cilit unë vetëm vonë arrita t’ia kuptoja thelbin. Sipas Ukshin Hotit, e vërteta e kohshme nuk duhet ngatërruar me të vërtetën e përkohshme, por para së gjithash, me një të vërtetë paradigmatike, që ia vë vulën kohës.

Të njëjtin kujdes për termat ai tregoi edhe në mbrojtjen e tij të njohur para gjykatës serbe në Prizren, ku asnjëherë nuk ngatërroi psh. kuptimet e fjalëve e drejtë dhe drejtësi. (Ndërkaq sot, ngatërresat ortografike e ortoepike që lexojmë e dëgjojmë nga gazetarët e spikerët radiotelevizivë, sidomos në Kosovë, janë të panumërta.) Sidoqoftë, duke e marrë me seriozitet pohimin e z. Bakalli për moralizimet e mundshme në veprën e Ukshin Hotit, iu vura rileximit të veprës së tij edhe një herë, dhe konstatova përfundimisht se në gjithë veprën e tij s’kishte asnjë moralizim.

· Pastaj pyeta veten, ku ta ketë nxjerrë vallë z. Bakalli këtë përfundim?

Supozova se ai, të më falë atje ku është, as që e kishte lexuar veprën e Ukshin Hotit, por në konstatimin e tij mund të jetë nisur nga përvoja vetjake gjatë bashkëpunimit me të në periudhën komuniste. Për raportet e tilla më kishte folur vetë Ukshin Hoti. Psh. ai më thoshte se qarqet drejtuese të krahinës nuk pranonin ta mbanin afër se ai s’dinte të mbante sekretin. Pastaj sepse nuk pinte alkool. Mirëpo ajo që më pati lënë mbresë për sa i përket dallimit të tij me gjithë nomenklaturën titiste të Kosovës, ishte qëndrimi i tij gjatë fushatës së njohur politike jugosllave “Ke shtëpi dorëzo banesën”. Në komisionin krahinor që merrej me këtë çështje ishte emëruar edhe Ukshin Hoti, së bashku me një drejtues komunist nga Gjakova. Ukshin Hoti, bazuar në parimet e tij morale, e kishte marrë me seriozitet aksionin dhe kishte nisur me gjithë mend ta vinte në jetë atë. Mirëpo kur i doli se bashkëpunëtori i tij më i ngushtë në komision kishte edhe shtëpi edhe ca banesa, e kuptoi se në ç’botë po jetonte dhe që prej atëherë nisi të distancohej prej saj, derisa u përjashtua tërësisht nga Lidhja e komunistëve jugosllavë.





Dhe është e çuditshme se si disa nga ish-bashkëpunëtorët e tij, edhe shumë vite pas largimit nga partia, vazhdonin ta quanin komunist. Të qënit ish-komunist ai nuk e mohoi kurrë, por edhe kur e provokonte ndonjë fanatik i ri ideologjik pas viteve 90, ai përgjigjej: “Po, kam qenë komunist, por kam qenë njeri i ndershëm”. Pra në bazë të sjelljes së tij në raport me të tjerët ai vinte nderin dhe jo ideologjinë, moralin dhe jo interesin. Ndërsa para ca kohësh më ra të lexoja një pohim të një ish kreu të PD-së në Shqipëri për një politikan të majtë: “Është i ndershëm, s’ke ç’i thua, por ç’e do, është i majtë!” Pra zyrtarët e sotëm duket se janë po aq fanatikë në ideologji sa edhe ata të kohës moniste. E keqja është se gjersa ata të djeshmit ishin në pajtim me konjunkturat politike globale, me kohën dhe me vendin ku jetonin, këta të sotmit janë në kundërshtim me gjithçka ka të bëjë me normat demokratike. Këta mendojnë se po të jesh demokrat, edhe po s’pate moral e ndershmëri, edhe po të jesh horr, të falet. Ajo që s’të falet dot është përkatësia e majtë, qofsh edhe një Dritëro Agoll, siç na pati rënë të dëgjojmë në RTK nga një këngëtar kosovar. Duke e konceptuar demokracinë si një shans për revansh dhe si një anarki sociale të kapitalizmit të hershëm, këta mendojnë se u lejohet të bëjnë gjithçka, edhe të vjedhin, edhe të shpifin, edhe të nxijnë të tjerët, edhe të abuzojnë me pushtetin, të shkelin vartësit e t’ua imponojnë me çdo kusht sjelljen servile. Në këtë gjendje amoraliteti që sundon sot në të dy anët e kufijve shqiptarë, nuk është prandaj çudi të kapen me drogë e me para të pista edhe ambasadorë e nëpunës policie, dmth. pikërisht ata që duhet të shërbejnë si shëmbëlltyra morale të një shteti.

Ajo që më ra në sy gjatë rileximit të shkrimeve të tij ishte edhe fakti se vetë Ukshin Hoti kishte paralajmëruar një seri artikujsh e ligjëratash me temën “Morali dhe politika”. Në këtë kuptim, po të ishte realizuar ky projekt, unë s’do të detyrohesha të qëmtoja aq shumë në gjithë veprën e shkruar e të botuar të Ukshin Hotit për parimet e tij morale, por do të më mjaftonte ndoshta vetëm studimi i tij përkatës. Nuk e di nëse ai e kishte shkruar tashmë këtë studim. Shtëpia e tij, në Krushë të Madhe, bashkë me bibliotekën personale, ishte djegur tërësisht nga forcat serbe në pranverë të vitit 99. Ca nga shkrimet e tij ishin konfiskuar nga policia serbe, dhe shpresojmë të na i kthejnë ndonjë ditë, po qe se nuk i kanë zhdukur gjatë çmendurisë së tyre politike. Po të ishte realizuar projekti i tij, atëherë edhe në këtë fushë, pra të moralit në politikë, Ukshin Hoti do të përfaqësonte pionierin në literaturën tonë politike. Dhe këtë e them me keqardhje, sepse do të ishte dashur qëmoti, ashtu si në literaturën politike evro-perëndimore, që edhe tek ne të botohej ndonjë studim që do të trajtonte moralin ose etikën në politikë, e cila ka ca rregulla specifike, ashtu siç i ka psh. etika mjekësore.

Unë vetë profesionalisht nuk i përkas fushës së politikës, kështuqë, përpara se të nisja të merresha me aspektin moral të politikës së Ukshin Hotit, kisha ndërmend vetëm ato dhjetë urdhëresat që sipas biblës, perëndia ia kishte diktuar Moisiut, 4 prej të cilave kërkojnë njohjen, respektin dhe frikën ndaj tij, ndërsa kusuri bën fjalë mbi sjelljen morale të njerëzve ndaj njëri-tjetrit: mos vrit, mos shkel kurorën, mos vidh, mos dëshmo rrejshëm, mos lakmo gjënë e huaj, përkatësisht gruan ose shtëpinë e tjetrit (të na falin femrat e pranishme, por bibla që në start ato i trajton si një mall, pavarësisht se mjaft të shtrenjtë, gjersa i barazon me një shtëpi). Ndërsa Kurani, që në raport me gruan s’ka ndonjë ndryshim nga bibla, nënvizon në mënyrë të veçantë një urdhëresë tjetër hyjnore: mos merr nëpër gojë, që në gjuhën e sotme politike do të thoshte, mos përhap thashetheme. Një nga rregullat morale më të rëndësishme që sot shenjon gjithë krishterimin, është karitas-i, përkatësisht, dashuria ndaj të afërmit. Kësaj norme gjatë gjithë shekullit të kaluar ia ka dhënë vulën një personalitet me burim shqiptar, nënë Tereza. Deviza që ilustron këtë normë është: “Duaje të afërmin tënd”. Mirëpo, duke qenë se shumë norma e rregulla mund të marrin kuptime të ndryshme nëse zbatohen në një rreth të ngushtë, të mesëm social apo në përmasa globale, Slavoj Zhizheku, një ndër filozofët më të mëdhenj të kohës sonë, me prejardhje sllovene, pohon se dashuria ndaj të afërmit nuk duhet kufizuar me dashurinë ndaj fisit, kombit apo fesë vetjake, por pikërisht ndaj gjithë njerëzimit, sidomos ndaj të ndryshmëve. Në këtë kuptim ai këshillonte presidentin Bush pas 11 shtatorit, t’i dashuronte myslimanët, natyrisht, jo në kuptimin cinik të fjalës. Një filozof gjerman madje shkon edhe më larg, duke pohuar se “dashuria ndaj të afërmit” është nëna e të gjitha luftërave njerëzore.

Mirëpo duke shfletuar ca libra, vura re se definicioni i moralit nuk ishte i njëjtë për të gjithë. Sipas fjalorit të gjuhës shqipe, morali është “Tërësia e parimeve, e normave dhe e rregullave që janë krijuar e ndryshojnë historikisht në kushte të caktuara ekonomiko-shoqërore dhe që përcaktojnë sjelljen e veprimtarinë e njerëzve në shoqëri”. Ndërkaq, sipas definicionit të Wikipedias gjermane, shprehja "Moral" kryesisht tregon modelin faktik të sjelljes, të konvencioneve, të rregullave dhe parimeve të individëve, grupimeve apo kulturave të caktuara.

Shumë autorë moralin nuk e shkëpusin nga e drejta, qoftë ajo tradicionale, zakonore, apo zyrtare, duke pohuar se sjellja morale dhe ligjore janë identike. Psh. Hegeli filozofinë e tij morale e inkorporon në librin e tij mbi filozofinë e së drejtës. Sipas tij, shteti është realizim i idesë morale. Ndërsa për shumë të tjerë, morali përbën predispozitën e çdo legjislacioni.

Sipas etikës hobsiane, njeriu në natyrën e tij është një qenie egoiste, si një ujk i vetmuar, dhe për këtë shkak ekziston shteti që të sigurojë paqen midis njerëzve. Kundërshtarët e mëvonshëm të Hobsit theksuan ndërgjegjen njerëzore si kriter natyror të moralitetit. Sipas Kantit, duhet dalluar moraliteti nga legaliteti, përkatësisht, nga sjellja e ligjshme, sepse kjo e fundit i shtyn njerëzit të sillen mirë nga frika për konsekuencat, ndërsa ajo e para nga parimet e përqafuara me vetëdëshirë.

Destruksionin e të gjitha pikëpamjeve morale, sidomos të atyre religjioze, e ka bërë filozofi i madh gjerman Nietzsche duke i tallur si moral kristian të kopesë, ndërsa ndër kontestatorët e sotëm më të mëdhenj të pikëpamjeve morale tradicionale llogaritet Slavoj Zhizheku me librin e tij: “Duaje të afërmin tënd, jo faleminderit!”

Moraliteti i njeriut përcaktohet nga dhënia përparësi interesave egoiste apo atyre me dobi të përgjithshme. Në shkallëzimin që niset nga egoizmi dhe mbaron me altruizmin, ekzistojnë dhe ca shkallë të ndërmjetme varësisht nga përcaktimi për interesa afatgjatë apo afatshkurtër, individualë apo gruporë, fisnorë e krahinorë apo nacionalë e gjithënjerëzorë.

Si studiues dhe hulumtues i sociologjisë politike, Ukshin Hoti është një kritik jashtëzakonisht i rreptë i të metave shoqërore të shqiptarëve. Shkaqet e fenomenit të oportunizmit politik mes shqiptarëve, sidomos tek një pjesë e rinisë së tij, ai i gjen tek raportet anakronike dhe të pashthurura patriarkale e fisnore në Kosovë.

· Pas një ceremonie mortore në Therandë, në të cilat shpesh hapeshin dhe debate politike, një provokator nga LDK-ja e pyeti Ukshin Hotin se mos doni të na ktheni komunizmin?

Më la përshtypje përgjigja e tij kuptimplotë: “Jo, por duam t’ua çrrënjosim feudalizmin.” Për dallim nga pyetja, përgjigja nuk ishte provokative, por fshihte pikërisht thelbin e raporteve shoqërore në Kosovë, të cilat akoma i karakterizon patriarkalizmi, filisteizmi fisnor e mentaliteti feudal, tipare këto që do t’i ngadalësojnë ndjeshëm integrimet euroatlantike të Kosovës.


Natyrisht, duke marrë për bazë pikëpamjet e Ukshin Hotit, nuk është e vështirë të kuptohet se ku i ka rrënjët filisteizmi e meskiniteti i sotëm moral i Prishtinës, i cili, në vend se të merremi me problemet që na i parashtron koha, na dikton të merremi me çështje tashmë të zgjidhura, si psh. të gjuhës letrare, për të mos shkuar akoma më larg, të krijimit të kombit. Pra ata kuazi-intelektualë që kualifikojnë psh. Qosjen apo Kristo Frashërin si rilindas të shekullit XX, vetë duan të kthehen akoma më larg, të merren me punët me të cilat i kanë kryer 150 vjet më parë Naimi, Samiu, De Rada e Naum Veçilharxhi, pra me punën e krijimit të kombit nga e para. Të paaftë për të krijuar diçka vërtetë të re, duan të prishin atë që tashmë është arritur për ta bërë nga e para. Mirëpo si do ta bënin ata një gjë të tillë, duke pasur parasysh mediokritetin dhe inkompetencën e tyre? Jemi të prirur të besojmë se do t’ia bënin si ata partizanët gjatë luftës: do të prishnin rrotat e makinave për të na bërë opinga.

Ukshin Hoti bën dallimin e politikës nga politikanizmi, përkatësisht nga manipulimet e spekulimet politike. Duke marrë në shqyrtim politikën serbe ndaj shqiptarëve, në shkrimin analitik “Politika si art dhe morali” ai shkruan: “Ndër ne, p.sh., shpeshherë dëgjohet komentimi se serbët janë politikanë të zotë, që do të thotë se janë mjeshtër të politikës si art i së mundshmes. Kritika serbe p.sh., shpalljen e Republikës dhe të Kushtetutës nga ana e deputetëve të Kuvendit të Kosovës e quajti si akt "kaçaniko-kaçak" (Kaçaniçko-kaçaçki Ustav) duke e pasur për qëllim denigrimin e rëndësisë së këtij akti si akt të pamoralshëm meqë e shpallën "kaçakët" dhe jo deputetët. Në këtë rast nuk vihej në spikamë fakti se "kaça(ni)kët" e tillë ishin të zgjedhur si deputetë pikërisht me lejen e tyre, dhe se konspiracionin ua kishin imponuar vetë ata - serbët, d.m.th. jo ata vetvetes, dhe se kishin qenë të detyruar ta bënin një akt të tillë në kushte të imponuara konspirative. Përkrahja masovike e popullsisë e bën të pamoralshëm tentimin e politikës serbe që ta denigrojë një akt të tillë fisnik. Andaj thënia se serbët janë politikanë të aftë në sytë e shqiptarëve lidhet me konotacion negativ, ndërkaq në sytë e serbëve, pavarësisht nga përparësitë momentale që mund t'ua sigurojë "aftësia" e tillë, në një plan afatgjatë mund t'i kualifikojë vetëm si manipulues të mirë për qëllime afatshkurtra por në kundërshtim me interesat afatgjata dhe pozitive të popullit serb, siç është p.sh. miqësia me shqiptarët.”

Vijon...

[Nertili]

.....

Mbi nivelin intelektual të Ukshnin Hotit

http://www.beepworld.de/memberdateie...tiukshinit.jpg

Sot është e pamundur të flasësh për një hierarki vlerash apo për një piramidë shkencore e kulturore ndër shqiptarët, me ç’rast do të pajtoheshin së paku shumica për ata që do të gjendeshin në majë, nga mesi dhe në fund. Një piramidë e tillë ekziston vetëm në fushën e sportit, ku shkallëzimi bëhet sipas pikëve. Tek ne psh. ndodh që të dalë një gazetar si puna e z. Matoshi dhe t’i japë leksione historie një Kristo Frashëri. Kësaj i thonë “eja babë të t’i tregoj arat”. Ndërkaq, në vendet e demokracive perëndimore dihet se ku e ka vendin secili, gazetari, bashkëpunëtori shkencor, akademiku e doktori i shkencave, debituesi dhe eksperti. Për nga titulli, Ukshin Hoti ka mbetur zyrtarisht në shkallën e magjistrit, ndonëse doktoranturën e kishte të gatshme, po nuk e mbrojti dot për shkak të rrethanave të njohura në ish-Jugosllavi. Mirëpo sot është e pamoralshme t’i drejtohesh atij me titullin “magjistri Ukshin Hoti”. Për nga niveli i analizave të tij shkencore, edhe titulli doktor do të ishte i pakët, prandaj, duke qenë se ai ka krijuar tashmë një emër në fushën e letrave, titulli më i mirë do të ishte vetë emri i tij, Ukshin Hoti.

Në qasjen ndaj politikës dhe në analizat socio-politike, Ukshin Hoti nuk dallon ose dallon fare pak nga kolegët e tij të universiteteve amerikane. Duke shfletuar autorë të ndryshëm përnjëherësh, zbulova diçka interesante: unë mund të kaloja pa asnjë vështirësi nga një studim i Zbignjev Brzezinskit tek Ukshin Hoti, ose nga një studim i Hobsbaumit, Zhizhekut apo Darendorfit tek Ukshin Hoti. Madje në ca aspekte Ukshin Hoti më delte më i thellë, më sintetik e më bindës. Kjo ndoshta për shkak të prejardhjes së tij bikulturore, krishtero-muslimane, të përcaktuar nga kombi dhe nga gjeografia, por edhe të përvojës së veçantë jetësore. Ndërkaq e kisha tmerrësisht të vështirë të kaloja psh. nga Ukshin Hoti te një autor kosovar të pranishëm në opinion sidomos gjatë 10 viteve të fundit që ka botuar vëllime të tëra mbi çështjen tonë kombëtare. Duke parafrazuar titullin e një romani të Mark Tuenit, mund të thoshja se Ukshin Hoti ishte “një amerikan në Krushë të Madhe”, për sa i përket pozitës së tij tragji-komike në fshatin e tij të lindjes, ose edhe një “amerikan në Universitetin e Prishtinës”, për sa i përket metodës së tij të ligjërimit dhe afërsisë kolegiale me studentët. Nën shembullin e universiteteve amerikane, ai shpesh i braktiste sallat universitare me mësim frontal dhe temat e tij i trajtonte përmes bashkëbisedimit nëpër vende publike, psh. në ndonjë kafene. Sipas Aristotelit, një orator, për t’u quajtur i zoti, duhet të zotërojë tri veçori: etosin, logosin dhe patosin. Etosin, dmth moralin - për të mos thënë gënjeshtra, logosin, dmth. arsyen, përkatësisht, aftësinë e argumentimit shkencor, dhe së fundi patosin, dmth. ndjenjën, që do të thotë se ato që ua thotë të tjerëve t’ua thotë me zjarrin e shpirtit dhe jo sa për të larë gojën. Ukshin Hoti i zotëronte të trija.

Sot është imorale dhe inkompetente nga aspekti shkencor të shkruash një studim nga fusha e politologjisë, e socio-politikës apo e filozofisë politike dhe të mos i referohesh veprës së Ukshin Hotit. Fatkeqësisht kjo po ndodh mjaft shpesh ndër ne, para së gjithash në Prishtinë më parë se në Tiranë. Si duket studiuesve tanë, ashtu si një personazhi të romanit “100 vjet vetmi” të Markesit, u pëlqen të merren me zbulimin e gjërave tashmë të zbuluara.

Politika dhe humanizmi

Duke lexuar mbrojtjen e tij para gjyqit, të cilën ai e kishte konceptuar si një ligjëratë, përkatësisht, si një ese politik, për sqarimin e keqkuptimeve politike serbe e shqiptare lidhur me gjetjen e një zgjidhjeje të kënaqshme që do t'i shpëtonte këta dy popuj nga konfrontimi, njeriu zbulon një ndër veçoritë themelore të gjithë veprës politike të Ukshin Hotit, që është humanizmi.

Për të politika nuk është manipulim i thjeshtë me shifra abstrakte, kalkulim vrasjesh, plagosjesh e masakrimesh për arritjen e qëllimeve "të shenjta", përgatitje paraprake të mijëra thasëve të najlonit për ushtarë që do të vriten në fronte etj. etj. Për të politika mbetet shkenca themelore humaniste si parakusht esencial i zhvillimit të të gjitha shkencave tjera, i të gjitha fushave tjera të zhvillimit kulturor e ekonomik të njerëzimit, në dobi të shmangies së konflikteve dhe jo të nxitjes së tyre, në dobi të zbulimit të zgjidhjeve më të drejta e më premtuese për të gjitha palët dhe jo të krijimit të vatrave të përhershme të krizës


Duke qenë më largpamës se të tjerët, ai qysh më 1981 tërhoqi vërejtjen për nevojën e konstituimit të Kosovës si republikë. Dhe po të ishte dëgjuar atëherë fjala e tij, rezultatet do të ishin krejt ndryshe, jo vetëm për Kosovën, po mbase dhe për gjithë Jugosllavinë. Dhe duke qenë se pikërisht oportunizmat politikë të zyrtarëve e pushtetarëve të ndryshëm bëjnë që të eskalojnë ngjarjet gjer në konflikte e luftra, duke qenë se ishte pikërisht oportunizmi politik shkaku i ardhjes së Hitlerit në fuqi para Luftës së Dytë Botërore, dhe i Millosheviqit në Serbi në fund të viteve 80, atëherë duhet pranuar se kundërshtimi i filozofisë së oportunizmit nga Ukshin Hoti përbën thelbin e bazës humaniste të politikës së tij.

Për realizimin e qëllimeve politike ai kurrë nuk e pranoi makiavelizmin si metodë. Ai është i bindur se qëllimet fisnike nuk mund të arrihen pa viktima e privacione. Mirëpo "privacionet dhe flijimet i bëjnë vetëm ata që kanë shkallë të lartë të moralit vetjak por edhe që besojnë fuqimisht në ndershmërinë dhe fisnikërinë e qëllimeve për të cilat luftojnë. Sepse një qëllim fisnik nuk mund të realizohet me metoda makiaveliste të intrigave dhe të shpifjeve. Bashkimin e Italisë nuk e solli mendimi politik i Makiavelit por vetëm mendimi politik i Macinit dhe lufta vetëmohuese e një morali tejet të lartë e Garibaldit. Makiaveli e ka përshkruar luftën politike për pushtet të sundimtarëve të ndryshëm të paskrupullt dhe të princërve të Italisë feudale. Ai u jepte atyre udhëzime se si ta përforcojnë pushtetin dhe ka pasur besim se ndonjëri prej tyre do ta shfrytëzojë atë pushtet në favor të bashkimit të Italisë. Mjeshtritë të cilat i përshkruan dhe i rekomandon ai sigurisht që janë shfrytëzuar edhe më parë, por edhe pas tij, në luftërat e përgjakshme për pushtet nga ana e oborrtarëve të ndryshëm dhe despotëve, nga ana e tiranëve dhe diktatorëve të vjetër e modernë, por kurrë ndonjëherë ato, gjatë gjithë historisë, nuk e kanë sjellë fitoren e çfarëdo lëvizjeje politike serioze dhe as forcimin e çfarëdo pushteti demokratik. Ato mund të sjellin forcimin e pushteteve dhe të pushtetmbajtësve despotikë, autokratikë, autoritarë dhe totalitarë; ato janë metoda të një lufte të paskrupullt, të paturpshme dhe të përgjakshme për pushtet, por ato janë në kundërshtim të ashpër dhe të thellë me vetë nocionin e demokracisë." ( U.Hoti, Filozofia politike e çështjes shqiptare, Tiranë 1981, f. 163 )

Përse udhëheqësit kosovarë nuk u vunë në krye të kërkesës popullore për republikë me 1981, ishte njëra ndër pyetjet që ia shtroi atij një gazetar. Sepse, thotë ai, e para, ishin shkëputur plotësisht nga populli, dhe e dyta, sepse viti 1981 kërkonte në Kosovë gjeneralë të politikës, njerëz të vetiniciativës e që dinë të japin urdhra e orientime. Ndërkaq udhëheqësit e Kosovës ishin ca oficerë mediokër të cilët ishin mësuar që përjetësisht të merrnin urdhra, qysh nga koha e LNÇ-së e këtej. Duke qenë se konformizmi dhe oportunizmi janë të lidhur ngushtë me mediokritetin, Ukshin Hoti, si njohës i thellë i proceseve politike globale e regjionale, nuk ra asnjëherë as në njërin dhe as në tjetrin pozicion.

Ai kurrë nuk nxiti për luftë në Kosovë, as popullin shqiptar, as shtetin shqiptar për të cilin e dinte se e ka armatën e organizuar e cila së paku mund të shkaktonte ndonjë konflikt serioz me përmasa ballkanike. Njëkohësisht ai nuk u pajtua as me propagandimin e psikologjisë së nënshtrimit. Për këtë shkak ai u rrah e u masakrua pothuajse për vdekje nga një skuadër policore serbe në Gllogovc në verë të vitit 1993, por kurrë nuk pushoi së besuari se populli serb ka forca të mjaftueshme për t'u ballafaquar me bishat e veta.

Masakrat britanike kundër indianëve kishin vënë në pikëpyetje vlerat themelore të qytetërimit dhe të kulturës angleze. Për këtë shkak, ata kishin pranuar tërheqjen, përpara se të binin definitivisht në nivelin e hordhive njerëzore prehistorike. Në këtë kuptim, edhe serbët, mendonte ai, po qe se u ka mbetur deri ke vlerat e kulturës vetjake e të emancipimit të përgjithshëm shoqëror, duhet të lirohen nga ndjenja e madhësisë së rrejshme e të ndonjë misioni të veçantë në Ballkan. Ata duhet të pranojnë faktin e thjeshtë se edhe shqiptarët kanë të drejtë për t'u zhvilluar e për t'u evropianizuar si të gjitha kombet tjera evropiane, aq më parë kur ata përfaqësojnë njërin ndër kombet më të vjetra në kontinent. Manipulimi me parulla falso të mbrojtjes së krishterimit kundër depërtimit islamik nuk i sjell dobi askujt. Populli shqiptar është një shembull i rrallë i bashkëjetesës harmonike dhe demokratike të tri feve, në planin shpirtëror, ndërsa në planin e përgjithshëm kulturor e material, ai është një popull thjesht evropian, që nga shkrimet e tij të para kishtare në shek XV e të luftërave anti-turke të Skënderbeut, gjer ke normat morale e ligjore të raporteve të brendshme sipas kanunit të tij historik.

Shtypja që ushtrohet nga kryeparët e familjeve shqiptare ndaj moshës së re dhe ndaj gjinisë femërore është ndër shkaqet themelore të krijimit të gjeneratave kompleksive, të vuajtjeve e të tragjedive të panumërta. Në esenë e tij "Vasha dhe demokracia" ai do të marrë në shqyrtim drejtpërsëdrejti fatin konkret të një vajze të re kosovare që në një poezi të saj ka paralajmëruar vetëvrasjen. Duke qenë se numri i vajzave kosovare që vetëvriten në dekadat e fundit është tejet shqetësues, Ukshin Hoti në eseun e tij përpiqet të emërojë shkaqet dhe pasojat e kësaj gjendjeje, të cilat ushqejnë, influencojnë edhe alternojnë njëra-tjetrën.


Një nga akuzat morale lidhur me Librin e Ukshin Hotit FPÇSH ka të bëj direkt me mua dhe indirekt edhe me Ukshin Hotin: ndërthurja në shkrimet e tij të “intimes me shkencën”. Ca nga lexuesit e librit ma kanë zënë për të madhe që si redaktor, korrektor dhe përgatitës për botim të librit “FPÇSH”, kam futur në të edhe shkrimin me titull: „Kronika e rrënimit të një jete“, i cili, sipas tyre, qenka diçka thjesht private, pa interes për publikun dhe madje komprometues për autorin. Disa madje arritën të më akuzojnë se e kam bërë një gjë të tillë pa lejen e autorit dhe me qëllim të komprometimit të tij. Ndërkaq redaktori i „Kohës ditore“, z. Baton Haxhiu, në një shkrim për veprën e U. Hotit, duke dashur të shfaqet si një metropolitan perëndimor, pohonte se "Te lexuesi i huaj, kombinimi i shkencës me intimen duket i çuditshëm, në mos edhe i pakuptimtë" ( Koha, 5.02.97 ).

Natyrisht, pohime të tilla e kanë burimin qoftë në deficitin intelektual dhe provincializmin kulturor të Prishtinës, qoftë në axhamillëkun tonë të përgjithshëm politik. Të mësuar tashmë që nga literatura politike të lexojmë vetëm definicione të thata e retorika të ftohta akademike të mbushura me formula e citate, kur shohim papritur në një libër kombinimin e "intimes me shkencën", të nënës së mbledhur kruspull e të një fëmije që puth një shtyllë betoni të oborrit, të verbimit të përkohshëm të autorit dhe të akuzimit për këtë shkak të Bushit e të Gorbaçovit, të detabuizimit të raporteve familjare, të shkurorëzimit e të ndarjes, që mund t'i japë të drejtë njërës palë ( burrit apo gruas ) të sillet si të dojë me fëmijët, duke mbjellë urrejtjen tek ta për prindin tjetër, këto gjëra, ( që s’janë veçori vetëm të jetës private të Ukshin Hotit ) nuk janë thjesht çështje intime. Përkundrazi, për "lexuesin e huaj" pikërisht këto janë shkenca e vërtetë.

Po të marrim parasysh debatin e viteve të fundit të inicuar nga Qosja e Kadareja për identitetin kulturor të shqiptarëve, bie një sy një mungesë e ndjeshme: argumentimi i Ukshin Hotit lidhur me këtë subjekt. Është për t’u çuditur se si Qosja, ashtu dhe Kadareja, ndonëse e njohin veprën e Ukshin Hotit dhe e dinë se ai është marrë me këtë subjekt, nuk ka begenisur asnjëri t’ia përmend emrin në shkrimin e vet. Akoma më rëndues është fakti se asnjë nga gazetat kosovare nuk denjoi të ribotonte edhe opinionin e Ukshin Hotit lidhur me identitetin kulturor e nacional të shqiptarëve, opinion i cili ndonëse autentik, i afrohet më shumë atij të Qosjes e Kristo Frashërit dhe më pak atij të Kadaresë.

· Të nderuara zonja e zotërinj,

Do ta përfundoja këtë ligjëratë me një apel për fatin e pazbardhur të Ukshin Hotit. U bënë dhjetë vjet qysh se nuk dihet gjë për të. Gjer më 17 maj 1999 kam qenë në kontakte pothuajse të përditshme telefonike me avokatin Hysni Bytyqi për t’a nisur një avokat serb tek burgu i Dubravës që t’a priste. Atë kohë edhe ajo inteligjencë e pakët humaniste serbe ishte e frikësuar. Ndonjë opozitar serb, kundërshtar i regjimit, kishte ndodhur që të ekzekutohej ne mes të Beogradit. Avokati serb qe frikësuar edhe nga kalimi nëpër një zonë të kontrolluar prej UÇK’së. Hysni Bytyqi vlerëson se Ukshin Hoti mund të jetë vrarë menjëherë pas daljes nga burgu. Në anën tjetër, motra e tij, Myrvetja, nuk ka reshtur së kërkuari atë që prej 10 vitesh e të bjerë në kontakte të ndryshme me qytetarë serbë e malazezë. Këta të fundit i kanë dhënë fakte bindëse për gjendjen në izolim të Ukshin Hotit diku në një vend të panjohur. Mirëpo, ndonëse kishin kërkuar shuma të mëdha parash, asnjëherë nuk kishin ofruar ndonjë argument bindës në trajtë fotografike, akustike apo filmike. Në këtë situatë, mbetet që të kërkohet me ngulm zbardhja e fatit të tij në rrugë diplomatike gjatë kontakteve me të huajt dhe me zyrtarët serbë të Beogradit. Edhe në këtë rast fati mund të jetë po aq cinik ndaj Ukshin Hotit, sa gjatë viteve 90. Ashtu si psh. ndaj figurës së shquar të letërsisë spanjolle, Frederiko Garcia Lorkës, viktimë e diktaturës frankiste, për të cilin u desh të kalonin 70 vjet që t’i gjenden eshtrat.

Në anën tjetër, deri në ditën e zbardhjes, ashtu siç ka propozuar tashmë miku im dhe i Ukshin Hotit, Moikom Zeqo, do të ishte mirë t’i ngritet një kenotaf, dmth. një varr përkujtimor, ku qytetarët e Kosovës të mund t’ia bënin nderimet e duhura këtij martiri. Po të ketë vdekur, ai meriton një varr, si të gjithë të vdekurit, ku t’i shkojnë për vizitë fëmijët, familjarët, të afërmit, ish-studentët dhe admiruesit për nderime. Po ta kenë djegur psh. në ndonjë nga furrnaltat serbe të Surdulicës, ku janë djegur me qindra shqiptarë të masakruar, një ngjarje kjo e vërtetuar nga Këshilli serb i Helsinkit, atëherë është obligim i qeverisë sonë që të kërkojë ngritjen e një monumenti në kujtim të të vrarëve në Maçkaticë, ngjashëm me atë që është ngritur në Mathausen në kujtim të viktimave të nazizmit.


Ukshin Hoti dhe të burgosurit tjerë politikë shqiptarë janë vënë që prej 10 vitesh në kryq. Nuk e di se sa qëndroi saktësisht në kryq Jezu Krishti, por pas një nate shkoi dikush dhe e hoqi nga kryqi. Një hero i jashtëzakonshëm shqiptar i Luftës së Dytë Botërore, Xheladin Kurbalia, u gozhdua në formë kryqi nga serbët mu në mes të Preshevës, në një fasadë ndërtese, dhe ndenji në të një javë të tërë. Për një javë të tërë e ruanin lugetërit serbë që të mos e merrnin shqiptarët për ta varrosur. Megjithatë, shokët e tij luftëtarë e bënë atë që duhej bërë: organizuan sulmin me thika e me sopata dhe e zbritën nga kryqi.


Ndërkaq të burgosurit tanë, po sidomos ata për të cilët nuk dihet asgjë, pra të zhdukurit, akoma janë në kryq. Ata do të jenë në kryq gjithë përderisa të mos zbardhet fati i tyre. Gjendja e tyre në pozitën e të kryqëzuarit është një turp jo vetëm për ne, po për gjithë Evropën.

E botuar ne PASHTRIKU.ORG

[Preng Sherri]

shkruan: Afrim Morina

Ai nga oratorët u lëvdua si një euridit i filozofisë politike shqiptare nga shumë këndvështrime dhe u hapën tema studimi për Te, për të plotësuar gjenialitetin e këtij intelektuali me përmasa kombëtare. Njeriu i përmasave të Ukshinit, në pozitën në të cilën gjendet fati i Tij, nuk ka nevojë për lavde, por ka nevojë për ndihmë konkrete, se për të parën e kanë bërë, e bëjnë dhe do ta bëjnë edhe më mirë ata që do të merren drejtpërsëdrejti me veprimtarin e Tij politiko shkencore.
Prandaj në këtë dhjetëvjetor ka qenë momenti për të shtruar drejtë çështjen Hoti, që nga fillimi i vitit nëntëdhjetë, për të mësuar të vërtetën opinioni kombëtar, sepse disa me qëllime të caktuar i fshehin faktet për shfajësim, ngase atë kohë i takonin taborit tjetër të veprimit politik, në momentet “Kur kombi varej n’litar”. (A. A.) Në këtë akademi politike ka qenë dashtë të trajtohej çështja Hoti, duke u nisur nga faktet se:

- Ukshin Hoti iu kthye ligjërimit në fakultet, por kurrë nuk iu rikthye titulli i profesorit;
- Ukshin Hotit dy numra të “DeA - Demokracisë Autentike” me mijëra ekzemplarë iu bllokun në depo për të mos dalë në shitje;
- Ukshin Hotit iu vërsulën për ta hequr nga Kryetari i degës së LDK në Rahovec, Jusuf Buxhovi me kompani dhe si dikur në kohën e Lidhjes Komuniste të Jugosllavisë, kur qendrave u vinin në ndihmë filialet e saj, ashtu edhe kësaj here Skender Zogaj kërkoi në emër të Degës së LDK së Fushë Kosovës largimin e Tij nga kryetari i Degës së LDK në Rahovec:
- Burgosjen e Tij mediat dhe liderthit politikë e transmetuan sikur të kishte ndodhur një arrestim i një qytetari të rëndomtë:
- Ukshin Hoti nuk kishte mbrojtje institucionale të Qeverisë Bukoshi, kur dihet se nomenklatura e LDK e kishte këtë;
- Peticioni i qytetarëve për lirimin e Ukshin Hotit nga burgu dhe të burgosurve tjerë u pengu nga aktivistet e LDK dhe për këtë atë botë është thënë publikisht;
- Nga Xhemajl Mustafa, këshilltari i Rugovës, në një shkrim të tij, Ukshini ishte futur në një thes me Dobrica Qosiqin dhe UNIKOMB-i pati reaguar publikisht:
- Moslejimi i depërtimit të librit “Filozofia politike e çështjes shqiptare”, botimi i parë, nga Shqipëria londineze në pjesën tjetër të saj të robëruar dhe u bë asgjësimi i kamioni bashkë me 4500 ekzemplarët e tij;
- Ukshini u shpall i çmendur, para delegacionit të Evropës së Bashkuar më 1997 nga Rugova dhe nomenklatura politike e kohës
- Çmimi Saharovë i përcaktuar për Ukshin Hotin u ble dhe kaloi te Rugova;

- Për Ukshin Hotin, partia e tij UNIKOMB-i, pati kërkuar që të jetë në përbërje të delegacionit në Rambuile, përkundër shkrimeve që janë publikuar se gjoja ka qenë anëtar i delegacionit, nuk është pranuar të jetë, për këtë ekzistojnë procesverbalet e LBD;
- Ukshin Hoti nuk u pranua të jetë Ministër i Ministrisë së Jashtme të Kosovës në Qeverinë e Përkohshme, me motivacion se është i vdekur, të cilin e tha Mehmet Hajrizi, edhe për këtë ekziston procesverbali;

- Për Ukshin Hotin Sebastiani, udhëheqës i Kryqit të Kuq Ndërkombëtar, ka kërkuar nga familja që të hiqet nga politika dhe si familje më lehtë e ka për ta liruar nga burgu;

- Në asnjë protestë të organizuar pas lufte për lirimin e të burgosurve politik, nga folësit, nuk është zënë në gojë emri i Ukshin Hotit;
- Që nga fillimi i veprimit të Strukturave qeveritare dhe pas shpalljes së pavarësisë, asnjëherë nuk është kërkuar gjetja e Tij nga institucionet e Kosovës, por trajtohet si të gjithë të pagjeturit tjerë.

Organizatori për të qenë në nivel të trajtimit akademik të Ukshin Hotit ka qenë dashtë nga ky këndë vështrim ta trajtoj çështjen Hoti. Kjo formë e të trajtuarit do të ndriçonte dhe fuqizonte mendimin e profesorit të shpallur publikisht në Gjykatën e Qarkut në Prizren, se e kishte burgosur një pjesë e alternativës politike të Kosovës.

Do të dilte në shesh se kush ishin ata dhe pse e burgosën atë. Kur i rreziko Hoti liderthit politik për të bashkërenditur veprimin me UDB për ta eliminuar nga skena politike dhe më vonë edhe për t’ia humbur gjurmët?!
Botërisht dihet se Aktakuza e ngritur nga Prokurori i Gjykatës së Qarkut në Prizren, e fajësonte për veprimtari armiqësore kundër shtetit serb, sepse ishte aktivist i Lëvizjes Popullor për Republikën e Kosovës dhe për angazhimin e tij në Partinë e Unitetit Kombëtar Shqiptar- UNIKOMB. Në akademi nuk u fol fare për këto të dyja, sepse duhej heshtur veprimtarin e tij edhe në praktikë. Më lehtë është të flitet për veprimtarin intelektuale të tij.

Pse i ikët këtij në dy akademitë e organizuara së fundi për Ukshinin!?
Edhe herëve tjera e kam thënë se prishej balancimi politik po të lejohej angazhimi i tij në UNIKOMB. Jeta e tij, që del edhe nga shkrimet analitike, në të cilën gjendej kombi, e veçanërisht territoret e pushtuara në ish Jugosllavi, paralajmëronin kryengritje. Se zëri kryengritës, për herë të parë publikisht, kur i drejtohet masës në varrimin e një dëshmori, se Kosova duhet të ketë ushtrinë e vet, ishte mjaftë domethënës. Këto ishin studiuar mirë e mirë nga të dyja palët dhe përcillej kudo që angazhohet, në universitet, në LDK, në “DeA”, me shantazhe e ndërskamca, me bojkote e dajak, por nuk mund ta toleronin të delte në skenë politike dhe të merrte timonin e një partie që në program kishte bashkimin kombëtar dhe nuk përjashtonte mjete për të realizuar atë.
Pas burgosjes së tij të gjitha veprimet që u ndërmorën kundër tij ishin përllogaritur mirë, që emri i tij të mos depërtojë në masat e popullit, se bagazhi i tij jetësor do t'i lente të gjithë nën hije, e hija për filishat është e dëmshme, nuk mund të rriten.
Mënyra e trajtimit të çështjes Hoti nga ky këndvështrim në një tryezë apo debat, siç që u tha më lartë, do të lëvizte mekanizmat ndërkombëtar dhe ato vendor, sepse kishte dal një qëndrim unik dhe me obligime për të vepruar dhe nuk do të trajtohet çështja e tij si qytetar i rëndomtë, ashtu si po e trajton zv. Kryeministri z. Manaj. Pse i ikët kësaj forme, këtë mund të japin përgjigje organizatorët e dy akademive që u mbajtën kohëve të fundit në Prishtinë.
Forma e trajtimit të çështjes Hoti deri sot, më tepër të jep për të kuptuar, si organizim post mortum dhe derisa nuk i kemi argumentet e kapshme duhet ikur këtij shablloni, që tashmë është bërë modë.

Prishtinë, 19.05.2009

[halla mine]

Një letër e panjohur e Mr.Ukshin Hotit nga burgu
Nga Flori Bruqi

Publicisti dhe shkrimtari gjakovarë Kadrush Radogoshi ruan me dashuri të madhe një letër të politologut tone të ndjerë Mr. Ukshin Hotit, të shkruar në Burgun e Qarkut në Prizren, më 7 gusht 1994, qelia numër 20 (vetmi).
Letra është shkruar në faqen e fundit të zbrazët, të romanit "Jeta artistike e Ilir Shkretës" të Magjistrit tone të mirënjohur Kadrush Radogoshi. Letra i dërgohet një të burgosuri politik, i cili i kishte dërguar romanin për ta lexuar. Ky i burgosur ishte Deli Haxhosaj nga Gjakova (Kosovë ), i cili pas daljes nga burgu,e kryen porosinë e Mr. Ukshin Hotit duke ia dhënë letrën shkrimtarit dhe publicistit të romanit Kadrush Radogoshi.
Teksti i letrës së panjohur për lexuesin është ky:



Deli

Më parë nuk e njihja këtë shkrimtar. Ky libër i tij-më bëri përshtypje për pjekurinë me të cilën e ka kuptuar thelbin e një procesi.
Do të dalësh më herët se unë nga burgu. Do të kesh mundësi ta takosh shkrimtarin. Të lutëm, përcjellja përgëzimet e mia dhe lutjet që t'i thellojë edhe më tutje shkrimet e veta rreth procesit në fjalë. Përdorimi i figurës së Laokontit është madhështore, por nuk duhet të mbetët më aq. Le të vazhdojë. Besoj se do të behët shkrimtar i madh, po qe se do të dijë t'i shmangët kurthës se zëvendësimit të një urrejtjeje (ndaj komunizmit p.sh) me një dashuri të tepruar (ndaj demokracisë formale p.sh).
I shpëtuar nga kjo kurth, një shkrimtar si ky,do të dijë ta begatojë demokracinë me vlera që i përkasin kombit. Të lutem uroje në emrin tim, duke ia transmetuar këto fjalë pike për pike.

Ukshini
Burgu i Qarkut
PZ.7.08.'94
Çelia 20(vetmi)


Kjo letër e Mr. Ukshin Hotit është më interes për disa arsye, të cilat do të përpiqemi t'i vëmë në spikamë sot (28 korrik 2006).

Është letër e panjohur për lexuesit e forumeve virtuale (art- café; floart, flori-press) e të ndjerit Ukshin Hoti, njërit prej intelektualëve më të ndritur të kombit tonë, të cilin pa asnjë ngurrim se mund të gabojmë, mund ta quajmë Promethe shqiptar.
Gjykimi i tij, 2300 vjet pas atij të Sokratit, u bë në Prishtinë, në Gjykatën e Qarkut. Largësia kohore dhe vendore e gjykimit nuk mund të zbehë ngjashmërinë e çuditshme me gjykimin e Sokratit, thotë shkrimtari dhe publicisti i njohur prishtinas Prof. Abdullah Konushevci.
Gjykimi i Ukshin Hotit e ka edhe një përmasë të veçantë, sepse fati i tij është i trishtë, sublime, vuajtje dhe mjerim…
Romani "Jeta artistike e Ilir Shkretës" i Kadrush Radogoshit është lexuar në burg, në vetmi, në qelinë numër 20 të Burgut të Qarkut të Prizrenit, prandaj edhe letra-nxitur nga ky lexim u shkrua në rrethana, të cilat i dinë vetëm ata që kanë kaluar në për istikamet e burgjeve mesjetare në bastilën serbosllave.
Lexuesi i romanit dhe shkruesi i letrës,e cila nuk shpreh vetëm mbresa,por ka edhe vlerësime interesante, nga Mr. Ukshin Hoti, i cili nuk ishte letrar,por politolog,megjithatë e këshillon shkrimtarin Radogoshi, për një çështje më rendësi siç është urrejtja dhe dashuria,të cilat nëse nuk shprehen nga largësia e domosdoshme e vlerësimit objektiv krijojnë një kurth për shkrimtarët,publicistët dhe gazetarët shqiptarë.
Vlerësimi i lartë i romanit nga Ukshin Hoti i bashkohet kritikës sonë letrare në mënyrë dinjitoze.
Vlerësimi i tillë ndesh me fushatën e organizuar ku këtij romani dhe autorit të tij Kadrush Radogoshit nga ithtarët dhe kritikët policor të djeshëm dhe të sotëm si tutorë kulturorë sulmojnë dhe persekutojnë edhe sot e kësaj dite Mr. Kadrush Radogoshin.

Letra e Ukshin Hotit dëshmon se sa ishte gjallë ky martir i kombit, ishte më të vërtetë intelektual i madh …
Por çfarë bënë shokët e burgut, apo shteti i tashëm i Kosovës, për të zbardhur fatin dhe eshtrat e tij kanë mbet në mëshirën e kohës! …

E Enjte, 20 Nentor 2008

[ARIANI_TB]

PIKËPAMJET POLITIKE TË ALBINIT - SI TË UKSHINIT?

Shkruan: Enver Spahiu -Manheim, 01. 07. 2010
Në vitet e 70’ta, saktësisht në vitin 1977/78 UKshin HOTI pat shkuar në Amerikë në Universitetin e Harvardit për specializim për politikë dhe mardhënie ndërkombëtare. Pas kthimit të tij nga Amerika mezi e pranuan si mësimdhënës në Universitet. Kështu shkruan autori i librit "FILOZOFIA POLITIKE E ÇESHTJES SHQIPTARE" për ato vite në të cilat si duket për nomenklaturen titiste ka qenë i padëshirueshëm si politikan dhe teoriticient origjinal në pikëpamjet e tija politike. Dhe këtë fakt, e ka shpërfaqur në shkrimin e tij analitik apo më mirë me thënë në ligjeraten të cilen e pat mbajtur më 17. 04.1992 para studentëve të vitit të katërt të degëve histori dhe filozofi-sociologji me rastin e kthimit të tij pas 11 viteve në Universitetin e Kosoves në Fak.Filozofik me titull INDIVIDI DHE PROCESI POLITIK, ku pata rastin te marrë pjesë si ndëgjues i rëndomtë. Për këtë më pat informuar i ndjeri Muhamet Malesori nga Krusha e Madhe, tash dëshmor i kombit (ish ushtar i UÇK’së).

Për her të parë kisha rastin ta shoh Ukshin Hotin si profesor universiteti, burr serioz dy metra i gjatë, në dukje të parë me qehre të rëndë, i vendosur, por edhe shumë i thjeshtë. Në ligjeraten e tij të cilin me vonë e pat botuar edhe si shkrim ne librin e tij te njohur "F.Politike e ceshtjes shqiptare" ndër të tjera patë thënë: "Gjatë kësaj pune, por edhe si anëtar i forumeve të ndryshme të këtij lemi në te gjitha nivelet (krahinor, republikan, federativ) kisha hasur në vështirësi të ndryshme dhe kisha vënë re mangësi të theksuara, jo vetëm në zbatimin praktik të interesave të sipermendura të klases dhe të kombit, por edhe në artikulimin dhe në shpjegimin teorik, vecanerisht të interesave të kategorisë së fundit."

Është fjala për kohen e atyre viteve kur ai ka qenë në funksionin e Sekretarit të Sekretariatit për Mardhënie me Botën e Jashtme. Pra me kthimin e tij nga Amerika mezi pranohet si mësimdhënës në Universitet. Si duket në atë kohë është penguar nga ish kuadrat titiste me të gjitha mjetet e paduksme dhe të dukshme të izolimit politikë. Ky izolim është bërë më i egër pas burgosjes së tij në vitin 1981, ku pastaj është detyruar të jetojë për vite të tëra në fshatin e tij të lindjes në Krushë të Madhe në varfëri dhe pamundësi për tu punësuar diku. Merreni me mend lexues të nderuar, intelektuali i kalibrit të Univerisitetit të Harvardit nga mentaliteti i ynë shumë idiotesk politik i mjedisit tonë e pat izoluar deri në atë shkallë këtv kolos dijetari që popujt tjerë do ta kishin për lakmi dhe krenari si dhe do ta ndihmonin me të gjitha mjetet, ndoshta më vonë për ngritjen e një inteligjence e cila do ishte shumë e rëndësishme për interesa të kombit. Për fat të keq rehabilitimi i tij në formë institucionale nuk është bërë asnjëhere. Edhe në kohen e demokracisë utopike të Rugoves është izoluar përmes mekanizmave dhe bedeleve të ndryshem që për autorin e këtyre rreshtave janë shumë të njohura edhe si raste te cilat kanë emër dhe mbiemër.

Albin Kurti nuk është Ukshin Hoti, mirëpo metoda e punës dhe këmbgultësia e tij, tribunat dhe pikëpamjet e tij politike kanë perfomanca të U.Hotit, baza morale e politikës në përmbajtje të saj gjasojnë deri me tash njëra me tjetren. Do të isha shumë i lumtur që kjo edhe më tutje të vazhdojë, ngase në zgjedhjet e ardhshme shanset për një ndryshim të kursit dhe të rezonimit të vjetër politik (titist) janë shumë të mëdha. Edhe pse nga përvoja 10 vjecare e pas luftës 1999 në Kosovë realiteti aktual ka argumentuar në esencë të kundërten edhe përkunder asaj se në Kosovë është instaluar sistemi shumëpartiak demokratik. Veprimtaria praktike në jeten e përditshme të organizimit, funksionimit dhe ekzekutimit vërtetojnë një politikë të formatit me komandim dirigjues nga qendrat vendosëse që në prapavi e kanë futur si metodë pune së pari korrupsionin e pastaj linqimin. Sipas logjikes konjuktorale cdo gjë jashtë konjuktures dmth. jashtë institucionit të cilin e udhëheq une edhe pse ai munde të jetë i korruptuar është antiligjorë, e prishe rendin dhe stabilitetin në Kosovë si dhe në tërë Ballkanin dhe krejte në fundë edhe stabilitetin dhe rehatin time personale. Këta thonë ejani bëhuni si ne, se kështu kanë qenë edhe mentorët tanë.

Kush jeni ju ?

Me ne është tërë bota, ashtu si dje sic ishte tërë Jugosllavia. Kjo është psikologjia e robit të politikanit tonë për të gjitha kohërat. Po që se i fletë këtij robi keq për liderin e tij do të keshë probleme jo nga ajo se e mbronë atë ngase e lidhë ndonjë interesë materiali (interesit) natyrës personale. Një qendrim i tillë reflektonë më tepër interesa grupore se sa interesa nacionale. Kombi shqiptar nuk mundet të intergrohet sipas lagjeve europiane pa një intergrim të etnikumit te mbrendshëm të tij, ku me të drejtë Koco Danaj e quan "Shqipëri Natyrale". Ashtu sic është përballur dikur Ukshin Hoti me segmente të ish’politikes titiste, sot Albin Kurti përballet gjithashtu me nomenklaturen e vjetër dhe këtë të renë qe disa herë kemi thënë se pak dallon për nga sjellja edukative nga ajo e kaluara, ngase në jetën politike bashkëpunojnë dhe për nga metodologjia e punës dallojnë pak. Eshtë kështu se tek keta mungonë autenticiteti politik, cka në të kundërten te VETEVENDOSJA dhe Albini ky element është shumë i kultivuar.

Në gjykaten serbe të Prizrenit të instaluar nga regjimi i Millosheviqit, Ukshin Hoti pat deklaruar: "Me burgosi shteti serb dhe një pjesë e Alternativës kosovare". ( Lexoni: Fjala e mbrojtjes së Ukshin Hotit ) A nuk është e njejta sjellje politike e titisteve të rinj ne kohë dhe rrethana të reja?
Albin Kurti dhe levizja Vetevendosje është duke u përballur me aparatin e dhunës në emër të vleres politike të luftës dhe të demokracisë e të politikës së konjuktuar së pari nga korrupsioni e pastaj edhe nga politika. Si dje në kohen e demokracisë utopike (te kontrolluar nga Rugova&Co kunder Hotit, sot ish kolegët e luftës zbatojne metoda te njejta linquese kunder Kurtit. Ne dukje të duket se palët vetëm padronët i kanë këmbyer, dje Serbia sot Eulexi, mirëpo mentaliteti, sjellja, metoda e punës janë të ngjajshme.

Albini nuk e pëfaqesonë vetëm Vetevëndosjen, ai përfaqesonë një programn tek shqiptarët që për fat te keq akoma nuk është zgjuar nga gjumi i mentalitetit korruptiv dhe vazal të politikajve tanë të gjitha periudhave historike (pa përgjithësime). Vetevendosja e ka edhe një kundërshtar tjetër: INDIFERENCEN. Kete indiferencë e pat me bollek edhe U.Hoti nga ne. Dmth si dje si sot. Ne jemi të quditshëm të tjerët na e studiojnë mentalitetin dhe gjejnë nje grushtë poltikaj të cilët bëhen pjesë perbërsë e kësaj strukture sunduese. Zinxhiri zgjatet sipas hallkave të vjetra të komandimit; sot ndërkombëtaret bejnë trysni, këta tanët me vetëdëshirë përulen para tyre, dje të vjetrit edhe pse ndërtonin dicka, por në fakt kurrë nuk i takonin vetevetes. Shteti i tyre përkufizohej sipas pushtetit të tyre, të cilin realisht nuk e kishin pasur kurrë. Edhe sot afërsisht është kështu. Piter Feit (bashkë me Eulexin) është shteti dhe pushteti i Kosovës.

Albin Kurti nga politika aktuale mbahet në vëzhgim të përhershëm, ngase koncepti i tij politikë është jashtë konjuktures institucionale të mentalitetit dhe rezonimit të vjetër e të tejkaluar titist në kushte bashkëkohore . Idetë e tij janë shumë origjinale dhe të bazuara nga një reflektim praktike, janë të zhveshura nga imoraliteti politik pastaj nuancat kombinuese janë shumë moderne dhe pa patetizëm, në kontekst të kohës mundësitë për realizimin e tyre kërkohet nje zgjuarje letargjike që demagogët e të gjitha ngjyrave politike mundohen me cdo kushte që zhvillimin e Kosovës dhe të shqiptarëve në përgjithësi e shofin vetëm përmes pasqyres dhe protofolit të tyre. Serbia (serbët) në ish Jugosllavi, gjegjesisht në Bosnje dhe Hercegovinë përmes luftës kanë krijuar situata të akteve të kryera për të gjithë faktorët relevant, si për vendorët ashtu edhe për ndërkombëtaret. Në këtë shtete ekziston republika serbe e cila sic e dimë është krijuar përmes luftës dhe krimit. Derisa ata kanë pranuar projekte politike, të cilat janë realizuar përmes aktit të kryer të dhunës, atëhere shtrohet pyetja pse nuk munden këto qarqe politike të mos i pranojnë realitete tjera të reja përmes aktit të kryer politikë, mundesi shumë e madhe për shqiptarët sot ne Ballkan.

Këtë është duke e bërë Albin Kurti. Ai duhet të jetë edhe më këmbëngulës në këtë drejtim me të gjitha mjetet demokratike deri në padëgjueshmëri civile kundër administrates institucionale të korruptuar vendore dhe asaj ndërkombëtare. Rinia sipas të gjitha parametrave duhet të jetë me vetëvendosjen, për aresye shumë të thjeshtë ajo është perspektiva e Kombit shqiptarë në Ballkan. Vetëvendosja ka vizion jashtë konjuktures politike institucionale, ajo nuk duhet të jetë e ndëgjueshme edhe në Parlamentin e ardhshëm ajo ka mundësi (sepse i krijone vetë) ti përdorë të gjitha mjetet e lejuara poltike që mund të shkojnë deri në padegjueshmëri totale qytetare. Ajo edhe në institucione mundet me qenë funksionale. Fillimi do të ishte heqja dorë nga vazaliteti, kusht për veprimtari të mëtejme politike. Këtë vazalitet të poltikes së Kosovës da ta thyente Vetëvendosja në mënyrë institucionale, përmes deputetëve të saj të cilet nuk do respektonin asnjë ligj të ndërkombëtareve, ligje te cilat do te ishin në dëm të sovranitetit të Kosovës. Kjo fryme e politikes autentike do te forconte edhe subjektivitetin e shtetesise se sovranitetit te vendit, do te krijonte nje vetedije te re politike me nje artikulim te qarte te shtruarjes gjithashtu edhe te quarjes perpara te proceseve politike, procese keto qe do te hapnin perspektiva te rej, te cilat do te ishin imediate per rrumbullakesimin e projektit final qe eshte bashkimi i shqiptareve ne nje shtet te perbashket, ne anen tjeter paralelisht mundesone mbylljen e rrugeve te vjetra per flakjen e dukurive negative, ne te cilat eshte mberthyer establishmenti kosovar sot. Keshtu do te fillonte nje kapitull i ri ne historinetone politike te brishte, me fjale te tjera do te luftohej koncepti politik i Makiavelit, i cili ne kushtet shqiptare manifestohet ne ndertimin (mbeshtetjen) e nje "morali te dyshimte intelektual dhe njerezor" (Hoti).

[ARIANI_TB]

[ARIANI_TB]