Universi yne ka nje rregullsi te persosur. Me miliarda yje dhe galaksia te panumerta levizin ne orbitat e tyre te vecanta dhe e gjithe kjo eshte ne nje harmoni te plote. Galaksite, secila prej te cilave perbehet nga rreth 300 miliarde yje, levizin / rrjedhin tek njera tjetra, e per cudi gjate kesaj levizjeje gjigande asnje perplasje nuk ndodh. Nje rregull i tille nuk mund te thuhet se eshte vetem rastesi. Per me teper, shpejtesia e levizjes se objekteve ne univers eshte pertej limitit te imagjinates se njeriut. Dimensionet fizike te hapesires jane gjigande kur i krahasojme me matjet qe perdoren ne Toke. Yjet dhe planetet, me mase sa miliarda e miliarda ton, dhe galaksite me permasa qe mund te llogariten vetem me ndihmen e formulave matematikore, te gjitha keto levizin ne rrugen e tyre te caktuar me nje shpejtesi te pabesueshme.
Per shembull, Toka rrotullohet perreth aksit te saj ne menyre te tille qe cdo pike ne siperfaqe te saj leviz me nje shpejtesi mesatare 1 670 km ne ore. Shpejtesia lineare mesatare e Tokes ne orbiten e saj perreth Diellit eshte 108 000 km ne ore. Keto shifra jane vetem per Token. Pertej sistemit tone solar shifrat jane edhe shume me te medha. Ne univers, kur sistemet rriten ne permase edhe shpejtesia e tyre rritet. Sistemi solar sillet rreth qendres se galaksise me 720 000 km ne ore. Shpejtesia e Rruges se Qumeshtit, qe permban disa 200 miliarde yje, eshte 950 000 km ne ore. Kjo levizje e vazhdueshme eshte e paimagjinueshme. Toka, se bashku me sistemin solar, cdo vit largohen 500 milione km larg vendndodhjes se nje viti me pare.
Eshte nje ekuiliber i pabesueshem brenda kesaj levizje kaq dinamike dhe tregon se jeta ne Toke bazohet ne nje balance shume delikate. Variacione te vogla, qofte edhe me milimetra ne orbiten e trupave te rende mund te rezultoje me pasoja teper serioze. Disa prej tyre mund te bejne qe jeta ne Toke te jete e pamundur. Ne sisteme te tilla ku gjendet nje ekuiliber i madh dhe shpejtesi shume te medha, aksidente gjigande mund te ndodhin ne cdo moment. Por fakti qe ne bejme nje jete normale ne kete planet na ben te harrojme per rreziqet qe ekzistojne ne universin e madh. Rregulli ekzistues i universit me nje numer te paperfillshem te perplasjeve qe ne dime, na ben te mendojme se jemi te rrethuar ne nje ambient perfekt, te qendrueshem dhe te sigurte.
Njerezit nuk reflektojne shume per keto ceshtje. Kjo eshte arsyeja pse ata nuk arrijne te dallojne lidhjen e jashtezakonshme te kushteve te nderlidhura qe bejne te mundur jeten ne Toke, si dhe nuk arrijne te kuptojne qellimin e vertete te jetes se tyre, edhe pse kjo eshte nje ceshtje shume e rendesishme. Ata as nuk e cojne neper mend sesi ky ekuiliber kaq delikat ka ndodhur.
Sidoqofte, njeriut i eshte dhene kapaciteti per te menduar. E pa e perdorur kete fuqi mendore per te analizuar gjerat perreth me kujdes dhe zgjuarsi, nuk do te arrijme te shohim realitetin apo te kemi idene me te vogel pse bota eshte krijuar dhe kush eshte qe ka krijuar kete rregullsi te madhe qe leviz me kaq ritme te persosura.
Ai qe reflekton per keto pyetje dhe kupton rendesine e tyre vjen balle per balle me nje fakt qe nuk mund t'i largohesh: Universi ku ne jetojme ka nje Krijues, ekzistenca dhe cilesite e te cilit shfaqen ne cdo gje qe ekziston. Toka, nje ngrimce e vogel ne univers eshte krijuar per nje qellim te vecante. Asnje gje nuk ndodh pa nje qellim ne rrjedhen e jetes sone. Arsyeja pse njeriu ekziston ne Toke gjendet ne Kur'an ku Allahu thote:
"Ai ėshtė qė krijoi vdekjen dhe jetėn, pėr tju sprovuar se cili prej jush ėshtė mė vepėrmirė. Ai ėshtė ngadhnjyesi, mėkatėfalėsi." (Suretu El-Mulk: 2)
"Ne e krijuam prej njė uji tė bashkėdyzuar pėr tė sprovuar atė, andaj e bėmė tė dėgjojė e tė shohė. (Suretu El-Insan: 2)
Ne Kur'an Allahu e ben te qarte asnje gje nuk eshte pa qellim:
"Ne nuk e krijuam qiellin, tokėn e ēdo gjė ēka mes tyre shkel e shko (pa qėllim tė caktuar).
Sikur tė kishim dashur tė zbavitemi dhe sikur tė donim ta bėnim atė, Ne do tė zbaviteshim nė kompetencėn Tonė, por Ne nuk bėmė atė." (Suretu El-Enbija: 16-17)
Sekreti i Botes
Allahu e tregon qellimin e njeriut ne ajetin qe vijon:
"Gjithēka qė ėshtė mbi tokė, Ne e bėmė stoli tė saj, pėr ti provuar ata, se cili prej tyre do tė jetė mė vepėrmirė." (Suretu El-Kahf: 7)
Permes kesaj Allahu pret qe njeriu t'i qendroje sherbyes i devotshem gjate jetes se tij. Me fjale te tjera, bota eshte nje vend ne te cilin dallohet ai qe ka frike dhe respekton Allahun dhe ai qe nuk eshte mirenjohes ndaj Allahut. E mira dhe e keqja, e persosura dhe e gabuara qendrojne prane njera tjetres ne kete bote. Njeriu testohet ne shume menyra. Ne fund, besimtaret do te vecohen nga jo-besimtaret dhe do te fitojne Parajsen / Xhennetin. Ne Kur'an kjo pershkruhet:
"A menduan njerėzit tė thonė: Ne kemi besuar, e tė mos vihen nė sprovė?
Ne i sprovuam ata qė ishin para tyre, ashtu qė All-llahu gjithqysh do ti dallojė ata qė e thanė tė vėrtetėn do ti dallojė dhe gėnjeshtarėt." (Suretu El-'Ankabut: 2-3)
Per te patur nje kuptim te thelbit te ketij testi, njeriu duhet te kete nje kuptim te thelle te Krijuesit. Ai eshte Krijuesi qe posedon fuqi, dituri dhe zgjuarsi te pafund. Ai eshte Allahu, Krijuesi, Beresi i te gjithe formave.
"Ai ėshtė All-llahu, Krijuesi, Shpikėsi, Formėsuesi. Tė tij janė emrat mė tė bukur. Atė e lartėson ēka ka nė qiej e nė tokė. Dhe Ai ėshtė i Fuqishmi, i Urti!" (Suretu El-Hashr: 24)
Allahu e krijoi njeriun nga balta, dhe i dha gjithe tiparet dhe i dhuroi te mirat. Asnje nuk e perfitoi shikimin, degjimin, ecjen apo frymemarrjen vete. Per me teper keto sisteme komplekse u vendosen ne trupin e tij ne bark te nenes perpara se ai te linde, atehere kur ai ishte pa asnje aftesi per te perceptuar boten perjashta.
Duke patur gjithe keto te mira pritet qe njeriu te jete i bindur ndaj Allahut. Por siē e ben te qarte Allahu ne Kur'an, shumica e njerezve jane "prej atyre qe bejne pune te gabueshme" si dhe "jo mirenjohes" ndaj Krijuesit duke refuzuar t'i binden atij. Supozimi qe ata bejne eshte se jeta eshte e gjate dhe ata kane fuqi per te mbijetuar.
Prandaj qellimi i njerezve te tille eshte "te bejne sa te munden me jeten e tyre sa te rrojne". Ata harrojne per vdekjen dhe boten tjeter. Ata synojne te kenaqen me jeten dhe te arrijne nivele sa me te larta jetese. Ja si e shpjegon Allahu lidhjen e ketyre njerezve me kete jete:
"Vėrtet, ata (idhujtarėt) e duan shumė kėtė jetė dhe e zėnė asgjė ditėn e rėndė qė i pret." (Suretu El-Insan: 27)
Ata qe nuk besojne mundohen te shijojne gjithe kenaqesite e kesaj jete. POR, ashtu sic thote edhe ajeti, jeta kalon shume shpejt. E kjo eshte ajo qe njerezit harrojne me se shumti.
Ne Kur'an, shpallja e fundit e Allahut per te udhezuar njerezit ne rruge te drejte, Allahu vazhdimisht na kujton per natyren e perkohshme te kesaj bote. Me te vertete, kudo ku jetojme, te gjithe mund te prekemi lehte nga efektet shkaterruese te kesaj bote. Cdo cep i botes, sado mbreselenes te jete, do te pesoje keqesime ne disa dekada, ndonjehere edhe ne me pak kohe sesa ne mund te mendojme. Ēdo gje ne Toke eshte e destinuar te zhduket. Kjo eshte natyra e vertete e jetes...
Eshte... dhe do te behet ...
Pak sekonda apo pak ore?
Mendo per nje dite pushimi tipike: pas disa muajsh pune te rende, vijne javet e pushimit dhe mberrin ne pushimoren tende te preferuar pas nje rruge te gjate. Holli i hotelit eshte i mbushur plot me pushues te tjere si ty. Mund te dallosh edhe njonje fytyre te njohur dhe i pershendet. Eshte teper nxehte dhe ti nuk do te vonohesh per te marre ca rreze dielli dhe per t'u kenaqur ne detin e qete. Ndaj pa humbur kohe, gjen dhomen vesh rrobat e plazhit dhe nxiton per ne breg. Me ne fund gjendesh ne nje uje te paster si kristal, por papritmas degjon nje ze qe te thote: "Hej, zgjohu! Do behesh vone per pune!"
Per nje moment nuk arrin ta kuptosh se cfare po ndodh. Dicka nuk perputhet mes asaj qe sheh dhe asaj qe degjon. Hap syte dhe sheh se je ne dhome te gjumit. Fakti se ke qene ne enderr te habit pa mase dhe thua me vete: "Udhetova 8 ore per te mberritur atje. Edhe pse eshte ngrice jashte une ndjeva diellin ne endrren time. Ndjeva ujin qe perplasej ne fytyren time..."
E gjithe kjo: 8 ore rruge, koha qe pritet ne holl te hotelit, me pak fjale cdo gje ne lidhje me diten e pushimit ishte ne te vertete nje enderr prej disa sekondash. Edhe pse veshtire te dalloje nga realiteti, ajo qe perjetove ne nje menyre aq te qarte ishte vetem nje enderr.
Kjo do te thote se po ashtu ne mund te zgjohemi nga jeta ne Toke sikurse u zgjuam nga endrra. Atehere, jo-besimtaret do te ndiejne te njejten ēudi. Gjate gjithe jetes ata nuk mund ta lironin veten nga perceptimi i gabuar se jeta do te jete e gjate. Por ne kohen kur do te rikrijohen, ata do ta kuptojne se periudha e jetes prej 60 ose 70 vjetesh ishte sikur vetem pak sekonda. Allahu e lidh kete fakt ne Kur'an:
"Ai thotė: E sa vjet keni kaluar nė tokė?
Ata thonė: Kemi qėndruar njė ditė ose njė pjesė tė ditės, pyeti ata qė dinė numėrimin!
Ai thotė: Mirė e keni, sikur ta dishit njėmend pak keni qėndruar!
A menduat se Ne u krijuam kot dhe se nuk do ktheheni ju te Ne?
(Suretu El-Muminun: 112-115)
Qofshin 10 vjet apo 100 vjet, do te vije dita kur njeriu do ta kuptoje sesa e shkurter eshte jeta e tij, sikurse tregohet ne ajetet me lart. Kjo do te jete tamam si ne rastin e njeriut kur cohet nga endrra ku perjetoi imazhet e bukura, te gjata te pushimit, e papritmas e kupton se qene nje enderr disa sekonda. Ne menyre te ngjashme do ta zbuloje njeriu shkurtesine e jetes kur cdo gje per jeten e tij harrohet. Allahu i kushton vemendje te vecante ketij momenti ne Kur'an:
"E ditėn kur tė bėhet kijameti ( ditėn e gjykimit), kriminelėt betohen se nuk qėndruan (nė dynja) gjatė, por vetėm njė ēast tė shkurtėr. Kėshtu kanė qenė ata qė i bishtėruan tė sė vėrtetės." (Suretu Er- Rum: 55)
Qe ne fillim te historise Allahu i ka treguar njeriut per natyren e perkohshme te kesaj bote dhe ka pershkruar Boten tjeter (Ahiretin) - banesa e perjetshme. Ne shpalljet e Allahut ka shume detaje ne lidhje me parajsen dhe ferrin (apo Xhennetin dhe xhehenemin). Por pavaresisht nga kjo njeriu eshte i prirur te harroje kete te vertete esenciale dhe i investon gjithe perpjekjet e tij ne kete jete, edhe pse ajo eshte e shkurter dhe e perkohshme. Vetem ata qe kane menyre racionale te jetes i eshte dhene qartesia e mendjes dhe ndergjegjes, e ata arrijne ta kuptojne se kjo jete nuk ka asnje vlere krahasuar me ate te perjetshmen. Prandaj qellimi i njeriut ne jete eshte te arrije parajsen. Dhe rruga e vetme per te arritur ate eshte te kerkosh kenaqesine e Allahut me besim te sinqerte. Per ata qe nuk mendojne per fundin e pashmangshem te kesaj bote dhe bejne nje jete te tille do te kene nje denim te perjetshem.
Allahu ne Kur'an tregon per fundin e tmerrshem te njerezve te tille:
"(Pėrkujto) Ditėn kur i tubojnė ata, (atyre u duket) sikur nuk qėndruan (nė dynja) vetėm njė moment tė ditės, atėherė njihen mes vete. E, vėrtet, kanė dėshtuar ata qė nuk besuan kėė prezencė para All-llahut, edhe nuk gjetėn udhėn e drejtė." (Suretu Junus: 45)
"Ti (Muahamed) duro, ashu sikurse duruan tė dėrguarit e vendosur dhe mos ėrko ngutjen e dėnimit pėr ta, sepse ditėn kur do ta pėrjetojnė atė (dėnimin) qė u ėshtė premtuar, atyre u duket sikur nuk kanė jetuar vetėm se nė njė moment tė shkurtėr tė ditės. Kumtesė e mjaftueshme! A mos shkatėrrohet kush, pos popullit tė shfrenuar." (Suretu El-Ahkaf: 35)
Ambicia e pakontrollluar
Me lart permendem se koha qe nje njeri kalon ne kete bote eshte e shkurter sa nje pulitje e syrit. Pavaresisht nga gjerat qe njeriu zoteron ne jete, ai nuk do te arrije lumturine e vertete derisa te kete besim tek Allahu dhe te merret me perkujtimin e Tij.
Njeriu kur rritet fillon te mbledhe sa me shume pasuri e pushtet. E dihet se burimet per t'i arritur keto jane te kufizuara, e ai nuk mund te kete cdo gje qe deshiron. As pasuria, e as suksesi nuk do ta qetesojne ambiciet e tij. Ai njeri qe eshte prone e deshirave te pakontrolluara eshte i pakenaqur. Ne cdo faze te jetes kjo pakenaqesi eshte gjtihmone aty, edhe pse shkaqet ndryshojne. Deshira per te kenaqur deshirat e tij i ben disa njerez te jepen pas cdo gjeje. Njeriu mund te jete kaq i dhene pas deshirave te tij sa eshte i gatshem te perballoje cdo pasoje, edhe ne qofte se kjo do te thote te humbe familjen. Por me te arritur qellimin e tij, 'magjia' zhduket. Ai e humb interesin per te. Per me teper, duke qene jo i kenaqur me kete arritje, fillon menjehere te kerkoje dicka tjeter.
Ambicia e pakontrolluar eshte tipike per nje jo-besimtar. Kjo e shoqeron ate derisa vdes. Ai kurre nuk ndihet i kenaqur me cfare ka. Sepse ai i do gjerat per lakmine e tij personale, e jo per te arritur kenaqesine e Allahut. Allahu nuk do te lejoje ate qe eshte rebel kunder Tij te kete qetesi ne mendjen e tij ne kete bote. Allahu thote ne Kur'an:
"Ata qė besuan dhe me tė pėrmendur All-llahun, zemrat e tyre qetėsohen; pra ta dini se me tė pėrmendur All-llahun zemrat stabilizohen." (Suretu Er-Ra'd: 28)
Natyra e kesaj bote
Njembuj te panumert te persosmerise se krijimit e rrethon njeriun kudo neper bote: pamje te bukura, miliona bimesh te llojeve te ndryshme, qielli blu, rete me shi, apo dhe trupi i njeriut, i cili eshte nje organizem i persosur plot me sisteme te nderlikuara.
Flutura me krahet e saj te punuara me modele teper te bukura qe tregojne identitetin e saj, eshte nje gje qe nuk harrohet. Po ashtu edhe puplat e kokes se nje zogu qe jane aq te pasura ne veshtrim e ngjyra, si dhe aromat e luleve jane te mahnitshme per njeriun.
Por nje frut gradualisht do te vyshket dhe prishet, lulet e mbushin nje dhome me arome te mire per nje periudhe kohe. Fytyra me e bukur do te rudhet pas disa dekadash. Me pak fjale cdo gje qe na rrethon eshte subject i shkaterrimit prej kohes. Ky mund te duket nje proces natyror per disa. Sidoqofte ky proces percjell nje mesazh te qarte: "Asnje gje nuk eshte e paprekshme ndaj efektit te kohes.
Mbi te gjitha cdo bime, kafshe apo qenie njerezore ne bote, pra cdo qenie e gjalle, eshte e vdekshme. Por pasioni i tepert, deshira e madhe per pasuri e ndikojne shume njeriun. Dhe nje gje duhet kuptuar: Allahu eshte Poseduesi i gjithckaje. Qeniet e gjalla jetojne persa kohe Ai deshiron dhe vdesim me caktimin e Tij.
Allahu i therret njerezit qe te reflektojne per keto ceshtje ne ajetin e meposhtem:
"Shembulli i jetės sė kėsaj bote ėshtė si i njė shiu qė e kemi zbritur nga qielli, e me anėn e tė cilit gėrshetohen bimėt e tokės (mbijnė dhe shpeshtohen tė gjitha llojet) prej nga hanė njerėzit e kafshėt deri kur toka tė ketė marrė stolinė e vet dhe tė jetė zbukuruar (me bimė, pemė e behar), e banorėt e saj tė mendojnė se janė tė zotėt e saj,e asaj i vjen urdhėri ynė, natėn ose ditėn, Ne e bėjmė atė (tė mbjellat) tė korrur sikurse tė mos ekzistonte dje. Kėshtu Ne u sqarojmė faktet njerėzve qė mendojnė." (Suretu Junus: 24)
Ajeti i mesiperm tregon se cdo gje ne kete toke qe duket e kendhsme dhe e bukur do ta humbe bukurine e saj nje dite. Per me teper cdo gje do te zhduket nga siperfaqja e saj. Kjo eshte nje ceshtje shume e rendesishme per te cilen duhet te mendohemi pasi Allahu na ka informuar se keto shembuj per ata qe mendojne. 'Mendimi' dhe 'kuptimi' jane ato gjera qe e dallojne dhe e ngrene lart njeriun nga gjallesat e tjera. Jetesa e kafsheve ka shume gjera te ngjashme me ate te njeriut: edhe ato marrin fryme, ushqehen dhe nje dite vdesin. Por kafshet kurre nuk mendojne pse dhe si kane lindur, apo se do te vdesin nje dite. Eshte shume natyrale qe ato nuk perpiqen te kuptojne qellimin e kesaj jete, pse nuk pritet nga ato qe te mendojne per kete apo per Krijuesin.
"E ti (Muhammed) paraqitjau atyre shembullin e kėsaj bote qė ėshė si njė ujė (shi) qė Ne e lėhsojmė nga qielli, e prej tij bima e tokės zhvillohet e shpeshėtohet sa qė pėrzihet mes vete, e pas pak ajo bėhet byk (pas tharjes) qė e shpėrndajnė erėrat. All-llahuka fuqi pėr ēdo send." (Suretu El-Kehf: 45)
Shembuj ne Kur'an per Natyren e Botes
Allahu vazhdimisht thekson ne Kur'an se kjo eshte "bote ku te gjitha kenaqesite jane te destinuara te zhduken". Allahu tregon per disa shoqeri, burra edhe gra te se kaluares qe iu perkushtuan pasurise se tyre, fames apo nivelit te tyre shoqeror, e qe paten nje fund te keq. Kjo eshte cka ndohi ne historine e dy burrave per te cilet flitet ne Sure El-Kehf:
32. E ti sillu atyre (qė kėrkuan ti largosh varfanjakėt) si shembul dy njerėz; njėrit prej tyre i dhamė dy kopshte (vreshta) nga rrushi dhe ato i rrethuam me hurma, e nė mes atyre djave bimė tjera.
33. Tė dy kopshtet jepnin frutat e veta pa munguar prej tyre asgjė, e nė mesin e tyre bėmė tė rrjedhė njė lumė.
34. Ai kishte edhe pasuri tjetėr. E ai atij shokut tė vet (qė ishte besimtar) i tha: - duke iu krenuar atij - Unė kam pasuri mė shumė se ti e, kam edhe krah mė tė fortė!
35. Dhe ai hyri nė kopshtin e vet (e me besimtarin pėr dore), po duke qenė dėmtues i vetes (duke mos besuar dhe duke u krenuar) tha: Unė nuk mendoj se zhduket kjo kurrė!
36. Dhe nuk besoj se do tė ndodhė kijameti, (dita e gjykimit), por nėse bėhet qė tė kthehem te Zoti im, padyshim do tė gjej ardhmėri edhe mė tė mirė se kjo.
37. Atij ai shoku i vet (besimtari) i tha - duke e polemizuar atė -: A e mohove Atė qė tė krijoi ty nga dheu, pastaj nga njė pikė uji, pastaj tė bėri njeri tė plotė?
38. Por pėr mua, Ai All-llahu ėshtė Zoti im, e Zotit tim unė nuk i bėj shok askė!
39. E pse ti kur hyre nė kopshtin tėnd nuk the: Ma shaell llah, la kuvete il-la bil lah - (Allhu ēka do, bėhet, ska fuqi pa ndihmėn e Tij). Nėse ti mė sheh mua se unė kam mė pak prej teje edhe pasuri edhe fėmijė (krah mė tė dobėt).
40. Po unė shpresoj se Zoti im do tė mė japė edhe mė tė mirė nga kopshti yt, e kėtij tėndit ti shkaktojė fatkeqėsi nga qielli e tė gdhijė tokė e lėmuar (e zhveshur).
41. Ose tė gdhijė uji i shterur, e ti kurrsesi nuk mund ta kėrkosh atė!
42. Dhe vėrtet, u shkatėrruan frutat e ti, e ai filloi tė rrahė shuplakėt pėr atė qė kishte shpenzuar nė tė, e ajo ishte rrėnuar nė kulmet e saj dhe thoshte: O i mjeri unė, tė mos i kisha bėrė Zotit tim askė shok!
43. E nuk pati krah (grup), pėveē All-llahut tė vėrtetė qė ti ndihmojė atij dhe nuk mundi ta pengojė.
44. Nė atė vend ndihma ėshtė vetėm e All-llahut tė vėrtetė. Ai ėshtė shpėrblyesi mė i mirė dhe te Ai ėshtė pėrfundimi mė i mirė.
45. E ti (Muhammed) paraqitjau atyre shembullin e kėsaj bote qė ėshtė si njė ujė (shi) qė Ne e lėshojmė nga qielli, e prej tij bima e tokės zhvillohet e shpeshtohet sa qė pėrzihet mes vete, e pas pak ajo bėhet byk (pas tharjes) qė e shpėrndajnė erėrat. All-llahu ka fuqi pėr ēdo send.
46. Pasuria dhe fėmijėt janė stoli e kėsaj bote, kurse veprat e mira (fryti i tė cilave ėshtė i pėrjetshėm) janė shpėrblimi mė i mirė te Zoti yt dhe janė shpresa mė e mirė.
(Surete El-Kehf: 32-46)
Pasuria dhe pushteti jane dhurate prej Allahut dhe mund te te largohen ne cdo kohe. Tregimi per njerezit e Parajses (Xhennetit) eshte nje tjeter shembull qe jepet ne Kur'an:
17. Ne i sprovuam ata (mekasit) sikurse i kemi pas sprovuar pronarėt e kopshtit. Kur u betuan se do tė vjelin atė herėt nė agim.
18. E nuk thanė (kur u betuan): Nė dashtė All-llahu - inshaell -llahu!
19. E, sa qenė ata fjetur, atė (kopshtin) e goditi njė bela nga Zoti yt.
20. Dhe ai gdhiu si tė ishte i vjelė.
21. Ata nė mėngjes thėrritnin njėri-tjetrin.
22. Ngrihuni herėt te prodhimet e tuaja, nėse doni ti vilni!
23. Dhe ata vajtėnduke pėshpėritur nė mes vete ( tė mos i dėgjojnė kush).
24. Tė mos lejojnė tė afrohet sot nė tė asnjė i varfėr.
26. E kur e panė atė, thanė: Ska dyshim, ne kemi humbur (rrugėn).
27. Jo, (ne nuk kemi humbur rrugėn) por pakemi mbetur pa tė!
28. Ai me maturi prej tyre tha: A nuk ju thahė pėrse nuk e pėrmendi Zotin?
29. Atėherė ata thanė: I pafajshėm ėshtė Zoti ynė, ne ishim tė padrejtė
30. Dhe u kthyen e po e qortojėn njėri-tjetrin.
31. Thanė: Tė mjerėt ne, vėrtet ne ishim jashtė rrugės!
32. Shpresohet se Zoti yt do na zėvendsojė me ndonjė edhe mė tė mirė se ai; ne nė tė vetėm te Zoti ynė mbajmė shpresėn.
33. Ja, kėshtu do tė jenė dėnimi (i mekasve), ndėrsa dėnimi i botės tjetėr do tė jetė shumė mė i ashpėr, sikur tė jenė qė e kuptojnė.
(Suretu El-Kalem: 17-33)
Tregimi per Karunin, nga populli i Musait as jepet ne Kur'an si shembulli i nje prototipi te pasur e qe flet shume:
76. Karuni ishte nga populli i Musait dhe ai shtypte atė popull ngase Ne i patėm dhėnė aq shumė pasuri sa qė njė grup i fuqishėm mezi bartin ēelėsat e (pasurisė sė) tij, e kur populli i vet i tha: Mos u kreno aq fortė sepse All-llahu nuk i do tė shfrenuarit!
77. Dhe me atė qė tė ka dhėnė All-llahu, kėrko (ta fitosh) botėn tjetėr, e mos le mangu atė qė tė takon nga kjo botė, dhe bėn mirė ashtu siē tė ka bėrė All-llahu ty, e mos bėn tė kėqia nė tokė, se All-llahu nuk i do ērregulluesit.
78. Ai (Karuni) tha: Mė ėshtė dhėnė vetėm nė saje tė dijes sime! Po a nuk e di ai se All-llahu shkatėrroi para tij nga popujt e lashtė asish qė ishte edhe mė i fuqishėm e mė i pasur se ai, po mėkatarėt kriminelė as qė do tė pyeten pėr faje e tyre (meqė All-llahu e di).
79. Ai (Karuni) doli para popullit tė vet me stolinė e vet, e ata qė kishin synim jetėn e kėsaj bote thanė: ah, tė kishim pasur edhe ne si i ėshtė dhėnė Karunit, vėrtet ai ėshtė fatbardhė!
80. E ata qė ishin tė zotėt e diturisė thanė: Tė mjerėt ju, shpėrblimi i All-llahut ėshtė shumė mė i mirė pėr atė qė besoi dhe bėri vepėr tė mirė, po atė nuk mund ta arrijė kush pėrveē durimtarėve!
81. Po Ne atė dhe pallatin e tij i shafuam nė tokė dhe, veē All-llahut nuk pati qė ta mbrojė e as vetė nuk pati mundėsi tė mbrohet.
82. E ata qė dje lakmuan tė ishin nė vendim e tij, filluan tė thonė: A nuk shihni se All-llahu me tė vėrtetė i jep begati e komoditet atij qė do nga robėrit e vet, e edhe ia mungon atė atij qė do, e sikur All-llahu tė mos bėnte mėshirė ndaj nesh, do tė na sharronte nė tokė edhe neve; sa habi, se si jobesimtarėt nuk gjejnė shpėtim!
83. Atė, vend tė pėrjetshėm (Xhennetin) u kemi pėrcaktuar atyre qė nuk duan as mendjemadhėsi e as ngatėrresė nė tokė, e pėrfundim i kėndshėm u takon atyre qė i frikėsohen All-llahut.
84. Kush sjell me vete punė tė mirė, atij do ti takojė shpėrblimi edhe mė i madh, ndėrsa a qė paraqitet me punė tė kėqija, do ti jepe dėnim vetėm aq sa e ka merituar.
(Suretu El-Kasas: 76-84)
E keqja me e madhe e Karunit ishte se ai e shihte veten si nje qenie e ndare dhe e pavarur nga Allahu. Sic duket nga ajeti, ai nuk e mohonte ekzistencen e Allahut, por thjesht supozonte se ai - per shkak te disa vecorive superiore - e meritonte pushtetin dhe pasurine qe Allahu ia dha. Cdo gje qe i eshte dhene njeriut eshte nje e mire nga Allahu. Kur njeriu arrin ta kuptoje kete tregon falenderimin e tij me pune te mira ndaj Allahut.
"Ju njerėz dijeni se jeta e kėsaj bote nuk ėshtė tjetėr vetėm se lojė, kalim kohe nė argėtim, stoli, krenari mes jush dhe pėrpjekje nė shtimin e pasurisė dhe tė fėmijve, e qė ėshtė shembull i njė pėrpjekje nė shtimin e pasurisė dhe tė fėmijve, e qė ėshtė shembull i njė shiu prej tė cilit bima habit bujqit, e pastaj ajo thahet dhe e sheh atė t verdhė, mandej tė thyer e llomitur, e nė botėn tjetėr ėshtė dėnimi i rėndė, por edhe falje mėkatesh dhe dhurim i kėnaqėsisė nga All-llahu; pra jeta e kėsaj bote nuk ėshtė tjetėr vetėm se pėrjetim mashtrues. (Suretu El-Hadid: 20)
Urim Shehu nga Tirana !!!! Email im new_ur2002@yahoo.com
Krijoni Kontakt