Jashtë teme (remix)

[Matrix]

Por meqenese per mua ky lloji juaj i fjales "zot" nuk ekziston, atehere ngel morali tmerresisht i demshem (i cili presupozohet se vjen nga ky lloj vrasesi)..

Ne rast se do te besoje tek Zoti vetem per hir te moralit te mire, po te them se eshte me mire te mos besosh fare. Keshtu te pakten nuk do ta mashtrosh veten.

Nje besim i tille eshte ne thelb blasfemues dhe e ben Zotin rob te nje zoti impersonal superior te quajtur "Moral".

Morali eshte shpikje e mendjes njerezore te infektuar nga pema e njohjes se te mires dhe te se keqes. Ky ishte mashtrimi i pare i djallit. Dhe e beri njeriun te endet midis te mires dhe te keqes, ne vend qe te zgjidhte Jeten.

[FLORIRI]

Ç'do të thotë krijues?

Meqe e kerkon ne baze teksteve fetare do ta jap shpjegimin qe i behet nga fete monoteiste.Krijues eshte thene ne kuptimin qe nga agjeja krijon dicka.Pra nje pike e rendesishme ketu..Te pranosh qe ka krijues nga asgjeja eshte e njejte me mospranimin e aftesise per vetorganizim te materies...(kujdes!) per faktin e thjeshte qe do te them me poshte...

Nuk ka rëndësi ç'them unë. Vetë arsyeja si metodë me aplikim universal thotë se: meqënëse probabiliteti që jeta të formohet nga lëndë inorganike ekziston, atëherë kjo ka ndodhur, pasi kushtet që kjo të ndodhë janë plotësuar (koha e madhe, hapësira e madhe, etj.). Që probabiliteti që kjo të ndodhë nuk është shumë i madh e provon dhe fakti që në këtë hapësirë të gjithësisë kemi konstatuar vetëm Tokën si planet me jetë.

Probabiliteti eshte dicka qe nuk verteton aspak qe lenda mund te vetorganizohet.Te kam sjellur nje shkrim,thjesht mu duk interesant ne lidhje me vetorganizimin.

"Oparini, i cili, pas 20 vjet përpjekjesh të vazhdueshme në laboratoret mundësisht më të përsosura për të sintetizuar një qelizë të gjallë, tha: "Eshtë e pamundur që, edhe në laboratoret më të përsosura, të bëhet një qelizë e gjallë vetëm me anë të elementeve kimike!" Mbetet të themi se llogaritet që vetëm për formimin rastësor të një aminoacidi ose molekule proteinike, duhet një kohë që e kapërcen disa herë moshën e tokës. Atëherë, nëse mosha e sotme e tokës nuk mjaftoka për formimin rastësor të një aminoacidi ose molekule proteinike, si mund të jetë e mjaftueshme për formimin e një qelize të gjallë?
Në fakt, jeta mbi tokë varet nga shumë ekuilibre dhe kushte. Më së pari, globi tokësor mbi të cilin jetojmë, duhet t'i përmbajë të gjitha kushtet në të cilat ndodhet. Ne jetojmë mbi një trup qiellor që ndodhet 149.5 milion km. larg nga dielli ynë. Vetëm kjo largësi, madje, kurrsesi nuk mund t'u dedikohet rastësive. Toka është e prirur 23.5 gradë ndaj vertikales. Edhe kjo prirje që është shkaku më i rëndësishëm në formimin e stinëve, nuk mund t'u dedikohet rastësive. Gjithashtu, fakti që 21% të atmosferës e përbën oksigjeni, nuk mund të shpjegohet me rastësinë. Po qe se me llogaritje të mbështetura në probabilitet, pranojmë se pasi një i verbër të hedhë në tokë një gjilpërë, maja e gjilpërës së dytë që do të hedhë, do të ketë 1% probabilitet për të hyrë në vrimën e gjilpërës së parë, mund të themi se matematika ende nuk e njeh shifrën që do të përbënte përqindjen e hyrjes së 1000 gjilpërave që do të hidhte i verbëri, në vrimat e njëra-tjetrës. Kurse do të duhej një shifër shumë herë më e madhe për të shprehur probabilitetin e ardhjes së gjithësisë dhe tokës në gjendjen e sotme me anë të rastësive. Ta pranosh një gjë të tillë jo vetëm s'është një qëndrim shkencor, por as diçka që e pranon mendja. Për këtë, James Jeans thotë kështu:

"Vetëm për ta kuptuar probabilitetin e ardhjes së tokës në formën që ka tani, merrni në dorë të gjithë rërën e tokës dhe shpërndajeni. Sa të ketë probabilitet që çdo kokërr rëre të zërë vendin e njërit prej elementëve që përbëjnë tokën dhe e gjithë masa e rërës të marrë rastësisht formën që ka toka sot, aq ka probabilitet që toka ta ketë marrë formën që ka sot me anë të rastësive!"

Jeta në tokë nuk varet vetëm nga forma që ka sot dhe nga largësia prej149.5 milion km. nga dielli. Dendësia e atmosferës, thithja prej saj e rrezeve të diellit, djegia e plotë e meteorëve në të pa arritur të bien mbi tokë janë një çështje më vete. Thithja e gazrave nga toka dhe e gazrave helmuese nga detrat është një çështje më vete. Marrëdhëniet mes bimëve dhe kafshëve, fakti që bimët natën nxjerrin dioksit karboni, kurse ditën e thithin, dukuria e domosdoshme e fotosintezës për bimët, fakti që për t'u bërë mollë një farë molle, duhet t'i përmbajë të gjitha informacionet e procesit të rritjes, prodhimit dhe marrëdhënieve me tokën, diellin, lagështirën dhe ajrin janë edhe këto një çështje më vete. Përgjithësisht, toka dhe jeta në të kërkojnë një mekanizëm të përsosur, dije, vullnet, vetëdije dhe fuqi, prandaj dhe t'ia dedikosh jetën rastësisë së verbër, do të thotë të heqësh dorë nga arsyeja dhe njerëzorja.

Këtu është çështja se vetë koncepti i "plotfuqishmërisë", e theksoj vetë koncepti është kontradiktor, pra joreal. "Plotfuqishmëria" s'mund të jetë! Kjo u provua më lart, jo interpretimi i cilitdo besimtar për kompentencat apo mundësitë e një X të panjohur.

Termi i plotfuqishem nuk duhet keqkuptuar.Eshte pak a shume e njejte ne shpjegimin llogjik qe mund ti japesh krijimit "dickas" nga asgjeja.Pra edhe njehere ke ngaterruar kopetencat me mundesite.Egzistenca e Zotit nuk eshte e ngjashme me egzistencen tone.

[R2T]

Të natyrës që njohim ne, apo forcave të natyrës në përgjithësi, d.m.th. nuk i nënshtrohet vetë natyrës?

Sipas rastit të fundit: po arsyes, perceptimit dhe konceptimit i nënshtrohet? Sepse nëse është "përtej natyrës", "jashtë natyrës" a nuk i bie se nuk i nënshtrohet dot arsyes, perceptimit dhe as konceptimit?! Atëherë ç'është Y? Ti po thua se Y është njësoj si diçka që nuk është, sepse nuk perceptohet, nuk konceptohet dhe nuk i nënshtrohet arsyes e ligjit të natyrës. Pra, Y = asgjë? Nëse nuk konceptoj e perceptoj Y-in atëherë si mund të konceptoj perceptoj fjalinë tënde e më tej dhe X-in, që detyrimisht del i pakonceptueshëm dhe i paperceptueshëm?!

KVS!
Po luan lojra fjalesh vecse per ti qendruar besnik kapricos tende se Zoti nuk ka perkufizim. Ta sqarova dhe me perpara se nuk mund ti vendosesh arsyetim Njerezor dickaje te Mbinatyrshme. Te rikujtoj se Matematika eshte akoma shkence ne persosje, pra qe ka dhe gabime dhe te panjohura. Te kerkosh qe me ane te kesaj shkence jo-perfekte te arrish arsyetim perfekt eshte e pamundur. Njesoj sic eshte e pamundur ti japesh perkufizim Biologjik, Fizik apo Psikologjik. KUr hape temen kerkove nje Perkufizim te Zotit . Jo nje perkufizim, te mbeshtetur me nje analize matematikore te pakundeshtueshme. Nese do e kishe hapur te tille nuk do i kisha hyre temes, heres tjeter ji me i qarte se cfare kerkon te arrish nga tema. Perkufizimi im qendron dhe do vazhdoj, per here te fundit, te mbeshtes cfare kam thene:

- Mes asaj mish-mashi togfjalshash e fjalish arrita te kuptoj qe ti po thua se nese "Nuk- konceptohet= nuk egziston". Banoret e Hiroshimes, nuk mund ta konceptonin apo ishte jashte arsyes, se nje kombinim i atomit mund te sillte nje shkaterrim total. Por sot jam i sigurt, se kane nderuar mendim. Nese dicka eshte jashte arsye nuk do te thote se nuk egziston.

Nuk ka kufij fizikë dhe mendorë, pra, me fjalë të tjera: që mund të bëjë gjithça?!

Po nëse X mund të bëjë gjithçka, a mundet X të bëjë dot diçka që s'e bën dot? Pra X bën çdo gjë, edhe diçka që s'e bën dot!? Sepse edhe ajo çka s'bëhet dot, është diçka!

Nëse X mund të bëjë diçka që s'e bën dot, rrjedhimisht ka diçka që X s'e bën dot, por kjo bie ndesh me veten e përfundimi del që "Z është kontradiktë në vetvete".

Ti po perdor fjale qe une nuk i kam thene per te hedhur poshte ate cfare une kam thene. Cila pjese e fjalise time thote: Mund te beje dicka qe s'e ben dot? Kete fjali e shtove ti per te mbeshtetur me pas kundeshtimin tend. Kur them se eshte i plotefuqishem, atehere nuk ka asgje qe ai s'mund ta beje? Nocioni "Nuk mund" nuk egziston. Ky nocion nuk mund te kuptohet nga dikush me aftesi te kufizuara si Njeriu, eshte njesoj si ti shpegosh ndjenjen nje makinerie. Perseri, ti po perdor arsyetim NJEREZOR per te kuptuar dicka MBI-Njerezore.

Dhe nje here per ta permbledhur KVS. Cdo perkufizim (qofte dhe perkufizimi i njeriut ) mund te vihet ne dyshim e shpenzohet miljona ore njerezore per te mbrojtur nje ide. Nese nuk je gati te pranosh se Perkufizimi i Zotit kerkon me pare Besim ne egzistencen e tij, eshte e kote te diskutojme. Besimi ne Zot bazohet kryesisht ne pranimin e kufizimit te aftesive te tua. E kur kupton se nuk je i plotfuqishem, atehere je gati te kuptosh se dhe "llogarite e tua matematikore" mund te mos jene aq perfekte, perderisa vete ti nuk je perfekt. Zoti, mund te mos jete nje krijese, mund te jete dhe ajo qe ne quajme "Natyre", nje kombinim evenimentesh, zhvillimesh e forcash qe eshte e plotfuqishme dhe mbi-natyrshme (ne kuptimin njerezor).

Keto lojrat e fjaleve me lodhin, jam plotesisht i bindur se ti e kupton qartesisht Perkufizimin tim, por sedra dhe ego kerkon vazhdimin e nje teme qe tashme ka mare fund. Shife dhe njehere se cfare kerkove kur hape temen, shif gjithashtu dhe pergjigjen time. Nese te hyn ne pune ne rregull, nese jo, me vjen keq qe humba kohe kot.

shendet

[marcus1]

Gjuha e Matrix nuk eshte dhe aq e pakapshme, por vetem hipotetike. Me e rendesishmja per te eshte se ai ndjehet mire me vizionet e tij. Pse duhet t'i nderhyjme atehere kur ne tokesoret nuk zoterojme aftesi te tilla perceptive?

A mendon se të krishterët shkonin ne turrën e druve apo në gojën e luanëve me gëzim dhe duke kënduar, thjesht për arsye ndjenjash dhe vizionesh. A mendon se të krishterët gjate gjithe epokave kane kaluar shume vjet ne burg per arsyet e lartpërmenduara? Duke ditur madje që gjatë këtyre viteve kanë dalë veprat me të mëdhaja të tyre që kanë provuar lumturinë e tyre ndërkohë që jetonin ferrin në tokë?

E pra i dashur Darwin, pjesa tokësore e këtyre njerëze nuk jeton më, ka vdekur. Jetën e tyre e bën një person tjetër jashtëtokësor, që banon brënda tyre. Dhe ky Person është vetë Jezu Krishti. Të duash të kapësh apo të jetosh gjërat qiellore/hyjnore me mjete tokësore, është njësoj sikur të kuptojë apo të jetojë majmuni jetën njerëzore.

[marcus1]

Çështja është se siç e kanë theksuar dhe të tjerë më parë, pesha e provës/faktimit të një hipoteze i bie ngritësit të hipotezës, pra pohuesit/mbështetësit, jo mohuesit.

Çështja është se si ateistët, ashtu dhe fetarët ndodhen në një pozicion të barabartë.

Të dyja palët, si qënje me llogjikë, pohojnë se njeriu ekziston.

Njëra palë thotë se është një qënje e mbinatyrshme që na ka krijuar të cilët ata e quajnë Zot.

Pala tjetër thotë se kemi ardhur nga kafshët apo me teorira të tjera.

Pala e parë ka dështuar të vërtetojë ekzistencën e Zotit dhe kështu ata thonë se duhet besimi. (në fakt nuk është tamam kështu, por pak rëndësi ka)

Pala e dytë ka dështuar gjithashtu të vërtetojë teoritë e ndryshme të tyre, pasi po të ishte e mundur të vërtetonin teoritë e tyre, do hidhnin poshtë teorinë e ekzistencës së Zotit, por nëse nuk munden, nuk kanë asnjë të drejtë t'a hedhin poshtë këtë teori.

Kështu pra dalim në përfundimin se, sa të drejtë ka njëra palë për të besuar në ekzistencën e Zotit, po aq të drejtë ka pala tjetër të mos besojë në ekzistencën e Tij.

[KVS]

A ka çdo gje nje perkufizim objektiv, nje perkufizim universalisht te pakundershtueshem?
Nese po, pse?

Cdo perkufizim (qofte dhe perkufizimi i njeriut ) mund te vihet ne dyshim e shpenzohet miljona ore njerezore per te mbrojtur nje ide.

Çdo gjë përkufizohet sepse arsyeja e mundëson këtë. Arsyeja si metodë reale, që sjell dijen, përkufizon çdo koncept apo send. Pra çdo gjë që ekziston (pra është reale, natyrore), perceptohet nga arsyeja dhe i nënshtrohet metodizimit të saj, e kështu dhe përkufizohet. (Mosdashja e disave për të pranuar përkufizimin nuk është gabim i përkufizimit, por i tyri; siç p.sh. bëjnë besimtarët ndaj shkencës, të provuar gabim, por vazhdojnë të veprojnë asisoj për qëllimet e tyre personale. Kjo mosdashje e tyre nuk hedh poshtë përkufizimin, por vetë ata.)


Përmbledhje mbi përkufizimin e zotit judaik

Po te marim Zotin e feve Abrahamike, Zoti eshte i gjith fuqishem, i gjithfuqishem do te thote pa perkufizime.

Une besoj ne nje Zot te cilin e njoh me cilesite te cilat Ai e ka pershkruar veten ne Librin qe u zbriti njerezve qe ta njohin.

Qenie e mbi-natyrshme, e plotfuqishme, dhe perfekte, krijuese e gjithesise dhe gjithckaje brenda saj; egzitenca e te cilit bazohet ne besimIn individual
...
mbinatyrshme = Y = Qe nuk i nenshtrohet forcave te natyres qe njofim ne...
plotfuqishme = Z= fuqia e te cilit nuk ka kufij fizike apo mendore...

Plotfuqishmëria u adresua në postet më lart, ndërsa për mbinatyrën:

Mbinatyra duke qenë jashtënatyrore është detyrimisht joreale. Nuk i nënshtrohet asnjë koncepti të natyrës (ekzistueshmërisë, fuqishmërisë, arsyeshmërisë, mendueshmërisë, qëllimshmërisë, etj.). Përderisa "mbinatyra" nuk i nënshtrohet ekzistueshmërisë, rrjedhimisht dhe çdo element i supozuar "mbinatyror" nuk ekziston! Mbinatyrë = iracionalitet = jorealitet = inekzistencë!

Togu "qenie e mbinatyrshme" që jepet më lart, është koncept i pavlefshëm pasi "qenia" me aftësinë e "të qenit" (ekzistencës) është koncept natyror, kështu detyrimisht jombinatyror.

Duke sjellë bashkë me konceptin e mbinatyrës dhe fjalët e R2T-së dhe Ryder-it më parë, që mbështesin këtë përfundim:

Ti po perpiqesh te logjikosh egzistencen e Zotiti, kjo eshte dicka e kote, sepse vete ideja eshte e ndertuar ne dicka mistike qe kerkon besim dhe jo logjike.
...Ta sqarova dhe me perpara se nuk mund ti vendosesh arsyetim Njerezor dickaje te Mbinatyrshme.

Esht prekur Zoti nga logjika? Jo...
...Pra Zoti ngelet i paprekur nga logjika njerezore. (dhe anasjelltas)

dhe vetë objekti i përkufizimit (zoti i feve judaike - X) nuk ekziston, pasi koncepti është i pavlefshëm në realitetin objektiv (natyrë). Aq më tepër kur X-it i atribuohen dhe veti si: krijues, rregullues, i ditur, etj; të cilat janë koncepte të përfshira e të kufizuara në/nga ekzistueshmëria, me fjalë tjetër, natyra!


KVS

[KVS]

Ah, racionalizimi (shpesh, shumë shpesh, fatkeqësisht)!

Ltp, fetarët (ashtu si dhe ti më lart) e përdorin së tepërmi racionalizimin si rrugëdalje apo/dhe taktikë proselitizimi kur ndeshen me arsyen e ftohtë. Kjo, siç kuptohet, hyn në metodat e demagogjisë! Unë e kam të qartë se shumë prej jush e bëni dhe pa vetëdije, por sidoqoftë është një metodë e papëlqyeshme dhe krejt e pandershme, sidomos kur kryhet dhe ndaj një bashkëbiseduesi (sepse po të ishte thjesht një fjalim, deklaratë, etj., të paktën nuk do të lodhte bashkëbiseduesin tënd).

Shkrimin që i ke drejtuar Darwin-it, p.sh., mund ta përdor lehtë, duke i ndryshuar vetëm fjalën "i krishterë", për çdo lloj besimi tjetër (fetar e jofetar); dhe akoma më tej ai shkrim i yti nuk provon kurrfarë gjëje në vetvete (racionalizimi kurrë nuk provon gjë), apo së paku dhe pro kishterimit, por përkundrazi sepse krishterimi nuk i ka dhuruar gjë Europës, përveçse i ka shkatërruar rrjedhën origjinale kulturore me injeksion të dhunshëm orientalizmi duke i ulur shpejtësinë e zhvillimit kulturor/teknologjik/dijetar.

Që të vijmë në temë: Puna është se besimi nuk është metodë reale dhe arsyeja si e vetmja metodë reale deri më sot, është a priori superiore ndaj besimit. Kështu, palët që ti lartpërmend nuk janë aspak të barabarta. Pse? Sepse arsyeja qëndron mbi besimin.

Në realitet, pozicioni fillestar është ai pa supozim! Pozicioni fillestar është tabula rasa. <-- Parim arsyetimi.

Sipas rregullit logjik, që të nisësh një supozim, hipotezë, që të pohosh ekzistencë/vlefshmëri të diçkaje, duhet së pari të provosh faktualisht ekzistencën/vlefshmërinë e diçkasë. Por në këtë pikë besimtarët bien pre e qarkut të shkurtër që quhet fe, ku fakt=0. Kështu midis një pozicioni fillestar dhe një supozimi të pafaktuar, ruhet gjithnjë pozicioni fillestar. Nëse nuk do të bëhej kjo, atëherë dija do kish vdekur tashmë nga supozimet e pafaktuara të çdokujt mes 6 miliard njerëzve mbi Tokë. Secili me besimin e vet, imagjinatën e vet "reale" të pranuar nga të gjithë.

"Ku është problemi i ateistëve në këtë mes?" - do të thuash ti. - "Ne besojmë atë që duam, është çështja jonë personale."

Dakord! Por pasi keni thënë këtë, atëherë mos dilni duke propaganduar fenë, mos dilni duke kërkuar të drejta e privilegje të besimit mbi arsyen (fesë mbi jetën publike), mos dilni të kërkoni lirim të institucioneve fetare nga taksat shtetërore, e mbi të gjitha, mos dilni të proselitizoni të tjerë në besimin tuaj personal, pasi nga këndvështrimi i arsyes, ju mashtroni tjetrin dhe mashtrimi i tjetrit dënohet nga kodi penal. Këtu është çështja ltp, veprimet që rrjedhin nga besimi, shkelin ligjet dhe besimi juaj nga çështje personale bëhet çështje publike, ndërhyn në jetën e tjetrit pa kurrfarë të drejte dhe paligjshëm kërkon të bëhet dhe rregullator i saj. Dhe së fundi e gjithë kjo paarsye nxjerr kokën lart dhe shpall madje se qenka "arsyeja vetë" duke kërkuar të fronësohet kudo mbi botë dhe në fund edhe mbi vetë arsyen.

Nga ky lloj zhvillimi që ndjek, çështja juaj "personale" mund të krahasohet me sëmundje! Prandaj reagojnë ateistët! Nuk i ka njeri qejf sëmundjet, sidomos sëmundje të llojit që shkatërrojnë dijen dhe metodën, të zhvilluara këto me aq mund nga dijetarët gjatë shekujve (ndonjë sokol tani do të sulet e do të fillojë të "na shpjegojë" se si fetë ishin ato që i dhanë dijen njerëzimit, e madje fetë judaike "kuptohet" - ...shiko djegiet e bibliotekave, shkatërrimin e kulturave, luftrat e shenjta, inkuizicionin, infektimin e arsyes me dogmatizmin oriental, etj. etj.).

Dhe rasti në dorë: Hapësi i temës (pa të keq) nuk e kërkon provën e ekzistencës tek pohuesit e supozimit, por tek mohuesit. Parimet e arsyetimit, thënë ndryshe: vetë arsyeja e hedh poshtë pohimin pa prova. Mohuesit e dogmave i zbatojnë këto parime e ju përveç se tregoni se nuk i njihni parimet e arsyetimit, as nuk i pranoni ato. Kush të duket gabim në këtë mes ty, ltp? Mendimtarët apo besimtarët? D.m.th. sipas teje çdokujt që i teket një ditë me diell apo me shi të fillojë të thotë se ekzistojnë zanat, Zeusi, Thori, Heli, Omi, Jahvehu, e fut këtu ç'të të vijë për emër... ne duhet t'i jepkemi të drejtë, e madje duhet të pranokemi që pozicioni i tij imagjinar qenka dhe i barabartë me realitetin, ta respektojmë si komunitet fetar, etj.,etj. siç u përmend?!

Kjo quhet përmbysje e arsyes, apo e realitetit. Arsyeshëm, arsyeja qëndron e armatosur kundër kësaj sëmundjeje të njerëzimit që quhet "besim fetar" dhe ateizmi është njëra nga armët!

"Ndalu beg se ka hendek" - tha.

(E për të ilustruar sa më sipër: Ti sërish përdor termin "mbinatyrshme"! Koncept jologjik! Detyrimisht koncept joreal. Sqaruar këtu.)

Kështu, pala e dytë nuk ka dështuar, ltp, është në rrugën e saj të realitetit. Dija akumulohet ngadalë, por akumulohet ama. Besimi vendnumëron. Çështja është, kur besimi faktikisht nuk përdor arsye, a e përdorin aq sa duhet aderentët e tij, besimtarët, arsyen?

Kjo është çështje serioze, sepse shtresa të tëra njerëzimi që nuk përdorin arsyen, nuk njohin metodat e arsyetimit, me kalimin e kohës çojnë në degjenerimin e inteligjencës, duke u përshtatur vazhdimisht ndaj një mjedisi që nuk stimulon mendimin, por besimin (përshtatja ndaj mjedisit quhet evolucion, por besimi (fetar) nuk e pranon as këtë - për t'u "çuditur" pse-ja në këtë rast). Me fjalë të thjeshta, kjo është budallepsje e brezave me bekimin e shoqërisë. Jo eugjenizim por dezgjenizim. Këtë luftojnë së fundi ateistët e çdo lloji, sepse në thelb janë humanistë, në kuptimin që kërkojnë zhvillim për lart të aftësive të njeriut; mbështetës të aftësisë dhe cilësisë. Për këto arsye, ateistët (racionalistët, mendimtarët) janë dhe do të jenë egërsisht kundër besimit, sidomos atij fetar.

Në mbyllje dhe si përgjigje ndaj temës, do thosha:

Dihet se, X i feve judaike, për nga vetë përkufizimi (apo më saktë: për nga vetitë që i atribuohen sipas librave prej nga ku përshkruhet), nuk ekziston! (Analiza këtu - shkrimi #59, tema: Përkufizimi i zotit).


(Më falni për zgjatjen e shkrimit!)


KVS

[marcus1]

Ah, racionalizimi (shpesh, shumë shpesh, fatkeqësisht)!

Ltp, fetarët (ashtu si dhe ti më lart) e përdorin së tepërmi racionalizimin si rrugëdalje apo/dhe taktikë proselitizimi kur ndeshen me arsyen e ftohtë. Kjo, siç kuptohet, hyn në metodat e demagogjisë! Unë e kam të qartë se shumë prej jush e bëni dhe pa vetëdije, por sidoqoftë është një metodë e papëlqyeshme dhe krejt e pandershme, sidomos kur kryhet dhe ndaj një bashkëbiseduesi (sepse po të ishte thjesht një fjalim, deklaratë, etj., të paktën nuk do të lodhte bashkëbiseduesin tënd).

KVS, në radhë të parë dua të më gjesh sikur edhe një shkrim timin me qëllim prosetilizimi. Nëse do kontrollosh të gjitha shkrimet e mia, do shohësh se mbi 90% e tyre janë shkruar në ambjentin tim, pra aty ku ka persona që kanë të njëjtin besim me mua. Për sa i përket shkrimeve në forume që nuk kanë të bëjnë aspak me Zotin, do shohësh që nga shkrimet e mia nuk kanë aspak karakter fetar. Për sa i përket forumit që unë tani po shkruaj, detyrimisht më duhet të flas për bindjet e mia në lidhje me Zotin, pasi të tilla janë edhe temat. Pra, unë po bëj të njëjtën gjë me ty, po shpreh bindjet e mia për një temë të caktuar ashtu si po shpreh edhe ti bindjet e tua.

Shkrimin që i ke drejtuar Darwin-it, p.sh., mund ta përdor lehtë, duke i ndryshuar vetëm fjalën "i krishterë", për çdo lloj besimi tjetër (fetar e jofetar); dhe akoma më tej ai shkrim i yti nuk provon kurrfarë gjëje në vetvete (racionalizimi kurrë nuk provon gjë), apo së paku dhe pro kishterimit, por përkundrazi sepse krishterimi nuk i ka dhuruar gjë Europës, përveçse i ka shkatërruar rrjedhën origjinale kulturore me injeksion të dhunshëm orientalizmi duke i ulur shpejtësinë e zhvillimit kulturor/teknologjik/dijetar.

KVS, duhet të dish diçka që jam munduar t'a them edhe herë të tjera, por që juve e keni shumë të vështirë t'a kuptoni. (mbase e pamundur) Krishtërimi të cilit ti i referohesh, është një sistem tokësor dhe si i tillë, i huaj për mua. Krishtërimi që ti akuzon dhe Krishtërimi që unë besoj, janë dy botë më vete.

Përsa i përket asaj që ti thua se mund t'a përdorësh duke vënë në vënd të emrit "krishter" çdo lloj besimi tjetër fetar dhe jo fetar, e ke gabim. Nuk mund t'a zëvëndësosh me asnjë emër tjetër. P.sh. le të marrim rastin e përndjekjeve që u janë bërë komunistave. Shumë janë burgosur, torturuar dhe vrarë për idealet e tyre. Por ata urrenin ndjekësit e tyre dhe madje sa herë që kishin mundësinë i vrisnin. Ndërsa të Krishterët janë e vetmja specie njerëzore (në fakt ata janë specie qiellore, pro nejse) që donin ndjekësit, djegësit dhe vrasësit e tyre. Në çastin e vdekjes së tyre ata luteshin për vrasësit. Nuk kam skaner që t'ju tregoj një skicë që kam në një libër që flet për një histori të vërtetë. Fotografia tregon se si në kohën që po ndiqnin disa të krishterë për t'i kapur dhe vrarë, njëri nga ndjekësit bie në një liqen pasi thyhet akulli mbi të cilin ai po vraponte. I Krishteri, duke dëgjuar klithmat e tij për ndihmë kthehet prapa dhe e shpëton ndjekësin e tij nga mbytja e sigurtë. Ndërkoh arrinë dhe ndjekësit e tjerë e kapin të Krishterin dhe digjet i gjallë në turrën e druve për besimin e tij. I Krishteri quhet Dirk Willemsz dhe kjo ngjarje ka ndodhur në vitin 1569.

Që të vijmë në temë: Puna është se besimi nuk është metodë reale dhe arsyeja si e vetmja metodë reale deri më sot, është a priori superiore ndaj besimit. Kështu, palët që ti lartpërmend nuk janë aspak të barabarta. Pse? Sepse arsyeja qëndron mbi besimin.

Në realitet, pozicioni fillestar është ai pa supozim! Pozicioni fillestar është tabula rasa. <-- Parim arsyetimi.

Sipas rregullit logjik, që të nisësh një supozim, hipotezë, që të pohosh ekzistencë/vlefshmëri të diçkaje, duhet së pari të provosh faktualisht ekzistencën/vlefshmërinë e diçkasë. Por në këtë pikë besimtarët bien pre e qarkut të shkurtër që quhet fe, ku fakt=0. Kështu midis një pozicioni fillestar dhe një supozimi të pafaktuar, ruhet gjithnjë pozicioni fillestar. Nëse nuk do të bëhej kjo, atëherë dija do kish vdekur tashmë nga supozimet e pafaktuara të çdokujt mes 6 miliard njerëzve mbi Tokë. Secili me besimin e vet, imagjinatën e vet "reale" të pranuar nga të gjithë.

KVS, dua të flas për besimin tim paksa tani. Shpresoj të mos ma marrësh si metodë prosilitizimi. Në fakt, t'a them sinqerisht, Zoti që unë besoj nuk ka nevojë për mua apo të tjerë që të "rreklamojnë" Atë. Egzistenca e Zotit që unë besoj nuk varet nga përpjekjet njerëzore për të bindur të tjerët për besimin tim. Po të flas atëherë vetëm si përgjigje ndaj shkrimit tënd. Unë besoj në një Zot që është frymë dhe si i tillë nuk mund të kapet me mjetet mishore (trupore, njerëzore), por vetëm me mjete frymore. Nëse fryma e njeriut është e gjallë, ajo do mundet të komunikojë me Zotin, nëse jo, sado të përpiqet njeriu nuk do mundet dot. Por, në rastin që njeriu fillon të komunikojë ne frymë me Zotin, ai nuk beson më por e sheh me sytë frymor atë Zot. Sa më i madh komunikimi aq më i kthjellët bëhet pamja e Tij. Siç të thashë më sipër, këto gjëra nuk i bëj për të të mbushur mëndjen ty apo ndonjë tjetër, pasi besimi im është kaq i qartë sa nuk do kisha problem sikur të isha njeriu i vetëm në këtë botë me këtë besim, por për të thënë se nuk kam asnjë arsye të të vërtetoj egzistencën e Zotit tim, në një kohë që ti këmbëngul të të faktohet në mëndjen tënde egzistenca e Tij. Një përpjekje e tillë do ishtë MARRËZI.

Prandaj, ashtu siç e ke parashikuar edhe ti, më lër mua të besoj në "marrëzirat" që unë dua, përderisa nuk shqetësoj dhe nuk shkel ligjet e demokracisë. Për sa i përket arsyes, përsëri unë këmbëngul, nëse ju do ishit në gjëndjë të vërtetonit teoritë tuaja (të cilat bazohen më shumë në besim sesa në arsye) të jesh i qartë se 6 miliard njerëz në tokë do braktisnin besimin e tyre të kotë.

"Ku është problemi i ateistëve në këtë mes?" - do të thuash ti. - "Ne besojmë atë që duam, është çështja jonë personale."

Dakord! Por pasi keni thënë këtë, atëherë mos dilni duke propaganduar fenë, mos dilni duke kërkuar të drejta e privilegje të besimit mbi arsyen (fesë mbi jetën publike), mos dilni të kërkoni lirim të institucioneve fetare nga taksat shtetërore, e mbi të gjitha, mos dilni të proselitizoni të tjerë në besimin tuaj personal, pasi nga këndvështrimi i arsyes, ju mashtroni tjetrin dhe mashtrimi i tjetrit dënohet nga kodi penal. Këtu është çështja ltp, veprimet që rrjedhin nga besimi, shkelin ligjet dhe besimi juaj nga çështje personale bëhet çështje publike, ndërhyn në jetën e tjetrit pa kurrfarë të drejte dhe paligjshëm kërkon të bëhet dhe rregullator i saj. Dhe së fundi e gjithë kjo paarsye nxjerr kokën lart dhe shpall madje se qenka "arsyeja vetë" duke kërkuar të fronësohet kudo mbi botë dhe në fund edhe mbi vetë arsyen.

Nga ky lloj zhvillimi që ndjek, çështja juaj "personale" mund të krahasohet me sëmundje! Prandaj reagojnë ateistët! Nuk i ka njeri qejf sëmundjet, sidomos sëmundje të llojit që shkatërrojnë dijen dhe metodën, të zhvilluara këto me aq mund nga dijetarët gjatë shekujve (ndonjë sokol tani do të sulet e do të fillojë të "na shpjegojë" se si fetë ishin ato që i dhanë dijen njerëzimit, e madje fetë judaike "kuptohet" - ...shiko djegiet e bibliotekave, shkatërrimin e kulturave, luftrat e shenjta, inkuizicionin, infektimin e arsyes me dogmatizmin oriental, etj. etj.).

Dhe rasti në dorë: Hapësi i temës (pa të keq) nuk e kërkon provën e ekzistencës tek pohuesit e supozimit, por tek mohuesit. Parimet e arsyetimit, thënë ndryshe: vetë arsyeja e hedh poshtë pohimin pa prova. Mohuesit e dogmave i zbatojnë këto parime e ju përveç se tregoni se nuk i njihni parimet e arsyetimit, as nuk i pranoni ato. Kush të duket gabim në këtë mes ty, ltp? Mendimtarët apo besimtarët? D.m.th. sipas teje çdokujt që i teket një ditë me diell apo me shi të fillojë të thotë se ekzistojnë zanat, Zeusi, Thori, Heli, Omi, Jahvehu, e fut këtu ç'të të vijë për emër... ne duhet t'i jepkemi të drejtë, e madje duhet të pranokemi që pozicioni i tij imagjinar qenka dhe i barabartë me realitetin, ta respektojmë si komunitet fetar, etj.,etj. siç u përmend?!

Ka kaq shumë pika për t'u përgjigjur këtu sa nuk di ng t'ja filloj. Nejse, do të bëj një provë. Në radhë të parë unë besoj se ateistët(mendimtarët) dhe fetarët, janë njësoj të rrezikshëm. (në fakt jo vetëm ata por njeriu në përgjithësi) Historia ka treguar se sa herë fetarët kanë pasur pushtet, ata kan abuzuar dhe kanë kryer edhe krimet më të mëdhaja. Por, e njëjta gjë ka ndodhur edhe me ateistët. Një herë patën rastin të kenë pushtet dhe ata shkelën të drjetat e njeriut duke mos u dhënë mundësinë për liri besimi. Pra, ti që pak më lart akuzon besimtarët për shkelje ligjesh duke thënë se ata ndërhyjnë në jetën e tjetrit pa kurrëfarë të drejte, harron të bësh të njëjtën gje me ateistët.

Përsa i përket inkuizicioneve, djegjeve të biblotekave etj, të thashë një herë se jam dakort me ty. Feja i ka bërë, i bën dhe do t'i bëjë gjithmonë në shkallën e autoritetit që do të ketë. Po ta them troç. Nëse sot feja e krishterë, që është një fe që supozohet se predikon dashurinë për armikun, do kishte autoritetin e plotë të ndiqte ata që nuk besojnë në atë fe, do të vriste dhe digjte me qindra e mijra njerëz ashtu si ka bërë edhe në mesjetë. Jo vetëm sot, në shekullin e 21, por edhe në shekullin 101 do t'a bënte një gjë të tillë. Por fatmirësisht, i vetmi autoritet që ata kanë sot është çkishërimi (dëbimi nga kisha) i anëtarëve që nuk do bien dakort me bindjet e liderave të saj. Por siç e kam thënë, antenat tuaja (mos ma merr si ofendim të lutem) nuk kapin dot valët përtej fesë që ju njihni sot.

Nga ana tjetër, ateistët jo vetëm në shekullin 21 por edhe në 101, nëse do kishin autoritet, do na digjnin të gjallë për besimin tonë. Për sa i përket prositilizimit që ti akuzon besimtarët, unë dua të flas për ata besimtarë që unë bëj pjesë, jo për fetarët. Këto lloj besimtarësh "prosilitizojnë" me jetën e tyre më shumë se sa me fjalët e tyre. A e din ti se kur këta besimtarë shkonin drejt turrës së druve me këngë në gojë dhe digjeshin me gëzim, njerëzit që ndodheshin tek turmat pa u thënë asgjë i jepnin zemrën Krishtit dhe pranonin të jetonin për hir të Tij, me kokën në torbë? E pra, aroma e këtyre lloj besimtarësh është kaq e fortë saqë atë e ndjejnë të tjerët edhe pa patur nevojë të flasin fare.

Kjo quhet përmbysje e arsyes, apo e realitetit. Arsyeshëm, arsyeja qëndron e armatosur kundër kësaj sëmundjeje të njerëzimit që quhet "besim fetar" dhe ateizmi është njëra nga armët!

Nëse keni të drejtë lërini të lirë njerëzit të besojnë çtë dojnë dhe në fund e drejta do triumfojë apo jo. Pse keni kaq frikë dhe futeni në luftë me këtë sëmundje që quhet "besim fetar"? Ti do thuash se ata shkelin ligjet pasi mashtrojnë dhe mashtrimi nuk lejohet. E para, ata nuk shkelin ligjet sot, pasi një gjë e tillë nuk lejohet në kohët e sotme të demokracisë. E dyta, në mënyrë që të akuzoni dikë që mashtron ju duhet të provoni se ata mashtrojnë. A e sheh pra se hapësi i temës ka dashur t'ju ndihmojë juve në mënyrë që të shfarosni fenë? Vërtetojeni se fetarët mashtrojnë dhe të jesh i bindur se ligji do bëjë punën e vet.

Përsa i përket "tekave të secilit" të gënjejë njerëzit me përrallat e zanave, Zeusit etj., do doja të pyesja. Kaq të marrë dhe naivë i bëni njerëzit që nuk janë pjesë e "elitës" suaj saqë të hanë përralla të tilla dhe të sundojnë botën? Nëse po, nxirrni libra dhe informojini ata injorantë në mënyrë që të "zgjohen" një ditë dhe fetarët nuk do kenë më vënd në një shoqëri kaq të kulturuar dhe të pastër. Sot fatmirësisht të gjithë dinë shkrim e këndim, apo jo. Çfarë ju pengon pra të "zgjoni" botën nga gjumi i thellë që ka rënë?

Kështu, pala e dytë nuk ka dështuar, ltp, është në rrugën e saj të realitetit. Dija akumulohet ngadalë, por akumulohet ama. Besimi vendnumëron. Çështja është, kur besimi faktikisht nuk përdor arsye, a e përdorin aq sa duhet aderentët e tij, besimtarët, arsyen?

Ajo që nuk ke kuptuar dhe nuk do t'a kuptosh kurrë më duket është se dija nuk vjen aspak në kundërshtim me besimin tim. Përkundrazi, sa më shumë rritet dija, aq më shumë kupton njeriu kotësinë e gjërave tokësore. Por e keqja me sa duket është se ti me dije nënkupton njohuritë darwiniste. Çprisni pra, jepuani këto njohuri njerëzimit që të shpëtojnë nga kthetrat e fesë. E di çfarë, unë besoj se armiku kryesor i Zotit nuk është ateizmi, por feja, pasi cdo abuzim që ajo bën ja vesh Zotit, deri në atë pikë sa ju të mos arrini të ndani ndryshimin midis fesë dhe Zotit. Kështu pra unë do preferoja që numri i madh i fetarëve sot në botë të ishin ateistë, se kështu do bëhej i qartë edhe ndryshimi midis të Krishterëve dhe të Krishterëve fetarë.

Për këto arsye, ateistët (racionalistët, mendimtarët) janë dhe do të jenë egërsisht kundër besimit, sidomos atij fetar.

Lavdi Zotit! Pasi vetëm atëherë do kuptonit se nuk mund të luftoni me Krijuesin tuaj.

[KVS]

Nëse keni të drejtë lërini të lirë njerëzit të besojnë çtë dojnë dhe në fund e drejta do triumfojë apo jo.

U adresua më lart. Mjafton që këta njerëz gjërat e "brendshme" t'i mbajnë "brenda". "Besimi personal" është personal, nuk është universal.

Pse keni kaq frikë dhe futeni në luftë me këtë sëmundje që quhet "besim fetar"?

E more fjalën luftë, me kuptim të parë? Gjithashtu adresuar më lart (shiko paragrafin e tretë nga fundi).

Ti do thuash se ata shkelin ligjet pasi mashtrojnë dhe mashtrimi nuk lejohet. E para, ata nuk shkelin ligjet sot, pasi një gjë e tillë nuk lejohet në kohët e sotme të demokracisë. E dyta, në mënyrë që të akuzoni dikë që mashtron ju duhet të provoni se ata mashtrojnë. A e sheh pra se hapësi i temës ka dashur t'ju ndihmojë juve në mënyrë që të shfarosni fenë? Vërtetojeni se fetarët mashtrojnë dhe të jesh i bindur se ligji do bëjë punën e vet.

Adresuar më lart.

Përsa i përket "tekave të secilit" të gënjejë njerëzit me përrallat e zanave, Zeusit etj., do doja të pyesja.

Dhe të Jahvehut, mos harro.

Kaq të marrë dhe naivë i bëni njerëzit që nuk janë pjesë e "elitës" suaj saqë të hanë përralla të tilla dhe të sundojnë botën?

Fatkeqësisht (fatmirësisht) ateistët janë ata që i thonë gjërat me emrin e vet. Një pjese të njerëzve nuk iu pëlqen dhe aq shumë e vërteta siç dhe ke vënë re. Thjeshtimi yt në këtë pikë lë shumë për të dëshiruar. Feja judaike u vendos me dhunë të egër dhe tashmë është industri. Aq e lehtë të duket ty rrëzimi i një industrie të tërë?!

Nëse po, nxirrni libra dhe informojini ata injorantë në mënyrë që të "zgjohen" një ditë dhe fetarët nuk do kenë më vënd në një shoqëri kaq të kulturuar dhe të pastër. Sot fatmirësisht të gjithë dinë shkrim e këndim, apo jo. Çfarë ju pengon pra të "zgjoni" botën nga gjumi i thellë që ka rënë?

Kjo po ndodh këtu e dy shekuj e po vazhdon. Ndryshe nga krishtero-myslimanët, arsyeja mbizotëron arsyeshëm dhe jo me dhunë e menjëherë, si dogmat judaike kundër Europës. (Më bën përshtypje se ju fetarët i shihni radikale gjërat, aplikim i menjëhershëm, zjarr e hekur, eh.)

Çdo referim i imi në termin "luftë" ka përdorim figurativ (nëse ka lexues që nuk e kuptojnë). Kur them ateizmi është arma, të duket ateizmi për armë me kuptim të parë? Nëse po, atëherë ateizmi qenka me të vërtetë shumë i rrezikshëm...

[Rebele]

Pikesepari, ateisti eshte besimtar (ne llojin e vet). Ai beson ne mosekzistencen e nje fuqie mbinatyrore. Rrjedhimisht, ben te njejtin gabim si fetari qe thote "Zoti ekziston", pasi te dy pretendojne te dine pergjigjen mbi prejardhjen/vazhdimesine e ekzistences se njeriut/botes, e cila eshte ende ne pikepyetje (sepse kufiza te ndryshme nuk na lejojne te shkojme mbrapsht ne kohe e te shohim vertete se si ose nga u krijuam). Besimi i cfaredollojshem eshte pranimi i dickaje ne mungese (ose devijim te vullnetshem) te fakteve llogjike.

Feja eshte institucionalizim i besimit per arsye politiko-shoqerore. Pra, e krijuar/themeluar nga njeriu. Si pasoje, nocioni "feja e vertete" e humbet kuptimin real sepse nuk ka te vertete universale. Muslimanit i duket feja e tij aq e vertete sac i duket edhe te Krishterit e veta. Te dy mund te citojne pasazhe nga Bibla/Kur'ani e t'i perdorin si argumente ne mbrojtje te fese se tyre. Cili ka drejte? Ke duhet te besojme? Pergjigja nenkuptohet.

Eshte zgjedhje e lire te besosh në ka apo s'ka Zot, qofte nepermjet feve apo bindjeve personale. Gjithsesi, asnjera prej ketyre nuk siguron "te verteten". Derisa te jemi ende ne gjendjen tokesore (fizikisht gjalle), nuk do t'i gjejme pergjigje kesaj pyetjes. I jep kuptim edhe shprehjes "Zgjimi vjen me vdekjen".

Pershendetje!