Vallë jetoj kot?!...

[Xhenet.M.S.]

Më erdhi trishtimi
Tutje e largova...

Më erdhi hutimi
Mëndjen e kthjellova...

Më erdhi gëzimi
Fort e përqafova...

Sa erdh lumturia
Mos! – thashë, - e pësova!

Me erdhi dashuria
Nga frika e largova
Me erdhi fjala bukur
Nga turpi se ndegjova
Me erdhi nje porosi
Me dashje se pranova
Eh thash me vetevehte
E mbushur plot helm
I ofroj te kqijat
T'mires i bij shqelm!...

[Agim Doçi]

Birva!!!
Po ta plotsoj deshiren.










Me sytë e tua shikoj gjithë botën
Më buzët e tua, njom shpirtin tim
Nga mall i zemrës, e gjitha ngrohem
Të fala ty gjithë dashurinë!

Sa herë më thua “I dashur eja!”
Sa herë më merr në gjoksin tënd
Më duket vehtja që jam në endrra
Malli për ty, më djeg, më çmënd….

Dua të zgjohem, përherë pranë teje
Dua të puth, në gushë e sy…
Gjithë dashurinë ti merr prej meje
Gjithë lumturinë unë marr nga ty!

[Birva]

Flm shume z. Agim
Vargjet e tua jane me te bukurat qe kam lexuar ndonjeher
Me lutjen time desha te bindem se ne vargjet e tua ka gjithcka dhe jo vetem ankime dhe deshperim. Sdq, je nje poet i vertete.
Te lumt

[Agim Doçi]

Nuk e mbaj mend sa ishte ora
Aq befas shiu nga qielli erdhi
I lagur qull...nën strehë vrapova
Gjithë ujrat Zoti mbi mua derdhi.

Dhe nuk e di sesi më lindi
Mendim i krisur...ashtu...krejt kot.
Dikush po qan nga pikëllimi...
Ndoshta vetë Zoti po qan me lot!

[Bardhi]

Të dashur bashkforumas. Po hap një temë poetike ku sejcili mund të shkruaj se si po e kalon jetën? A ka kenaqësi apo nën nje stres te pandalshem mbijeton.

Kur jemi gjallë, ankojmë gjithmonë
Sa pak i japim njeri tjetrit…
Kalon një jetë asgjë s’kuptojmë
Çfar na mungon…kujtojmë të vdekurit.

Dhe ikin vitet, krejt pakuptuar
Askush s’kujton çfar ishte dje…
Në rrugë kalon krejt i hutuar
Nuk di ku shkon…nuk di kush je.

Të njejtat lajme në tezgë gazetash,
Ngado që shkon vetëm reklama…
Një jevgë që shet një grumbull teshash
Beton, pisllëk…kjo është Tirana.

Lart në një mur, një poster blu
Dhe nën një streh një poster rozë
Sa korrupsion që është këtu?!...
Policë pa larë…benza nervozë…!

Në një ekran, dy vetë që çirren
Dhe titrat poshtë: - Po bëjmë debat!
Politikanë që vetëm ngjirren
Ky tranzicion sa shumë i gjat…!?

Njerëz të trishtuar, pa dritë në sy
Dhjetra lypsarë me duart shtrirë
Më thuaj Zot, ç’të bëra ty?!...
Një lutje kam…veç një dëshirë.

Të jap gjithshka, merrmë dhe mua!
Vetëm buzëqeshjen na kthe o Zot,
Asgjë më shumë nga Ti nuk dua!
Ose më thuaj që jetoj kot….

Tungjatjeta ore burre. Une udhehiqem nga nje thenje ne jete, per raste kur nuk jam ne disponim.
PAS QDO GJELBRIMI TE ZHDUKUR, LIND TJETRI EDHE ME I BUKUR.
I nderuari z. Agim , une e dije se vargjet dhe poezite siq i lexojme tek ju, nuk dalin nga njeriu i dobet dhe me shpirte te vogel.
Ju ne kete moment jeni shume i paknaqur, gje qe edhe ndoshta te arsyetoj. Jeta po ka bre burre gjitheqka. Por une nja e dije se ju keni force dhe miq, aq sa te ju duhen per nje jete te lumtur.
Provoje do te bindesh per qka te keni nevoje.
Ju respekton dhe ju qmon shuume, miku juaj;
BARDHI

[Shpirta]

Pershendetje zoti Agim! Mendoj se pershtatet kjo poezi e imja ne kete teme .



PA EMER !

Ne vorbulla te erreta algash pluskuese
Ceketire zhuresh e thepash shpuese
Mes llumi te hirte nga rera shperndare
Me gojen e zene dhe fytin e thare
Pa fryme ky gjoks kete zemer e mbyti
Ngaterruar flokesh , litare pas fyti
E zene si ne ngerc ulerima terbohet
Ne damare e vena si bisha leshohet
Lekura e holle e bardhe si mendafsh
Pulson marrezie nga gjaku nen afsh
Perflaken kokerdhoke ,bucasin timpane
Nga korja e trurit shperthejne vullkane …


Pa forme, e pajete , materia peshtjellohet
E shperfillur, nga rryma te ftohta vallezohet
Lekundet, rrembehet, terhiqet , zvarritet
Nen alga, mes llumi pas guresh vervitet

Pamundesisht, i lodhur, perpelitet shpirti
Qepallash te linde erresire te iki…

[gloreta]

Nuk paskam kohë as për të vdekur.
të gjithën kohë e humba duke jetuar...!
Tani më erdhi fundi...kot jam perpjekur.
mesaduket dhe KOHA, me paska tradhetuar.

Ahere po nisem vetë, ta kerkoj vdekjen time
Do ta gjej ju betohem, edhe sikur të fshihet
Vdekja zgërdhihet, dhe gjen strehë në vargëzime
Ama dhe gjallë rrethuar me maskarenj...nuk rrihet!

Pershendetje Agim


Sa per kohen Agim, ajo iku tashme,
ta ndjekesh ti ate nuk e kap dot.
Ti Agim, vdekjen pse valle e thirre
Vdekja tjetrit nuk i sjell, vec dhimbje, lote.

Me thuaj pse kaq i trishtuar?
buzevarur, ne qoshe, i vetmuar,
vargje vargje te ndihet merzia,
kollaj e kupton kete njerezia.

Kaq shume e dashke vdekjen,
kaq shume e dashke trishtimin
Saqe harrove madje buzeqeshjen.
Ngrohtesine dhe gezimin.

Jeta ka anet e saja te bukura.
Jam e sigurte qe ti i ke pare.
Shih lulet e bukura, ato flutura.
Te bejne per vete, jo per te qare.


Te pershendes, nuk dua te te shoh te trishtuar, trego se dhe ti jeton, po ashtu dhe vargjet e tua te bukura dhe terheqese.

[symphony]

Nuk paskam kohë as për të vdekur.
të gjithën kohë e humba duke jetuar...!
Tani më erdhi fundi...kot jam perpjekur.
mesaduket dhe KOHA, me paska tradhetuar.

Kohë, kohë, kohë,
jehon një zë "ku ta gjej dot kohën?"
koha s`përgjigjet sepse s`ka kohë
jetojmë në një kohë të pakohë
...

[Agim Doçi]

Trishtimi është stina e poetëve
që ndoshta ka mbetur pa poezi...
une dola te kerkoja vdekjen e vdekjeve
ndoshta nga që mbeta pa...dashuri!!!

[gloreta]

Trishtimi është stina e poetëve
që ndoshta ka mbetur pa poezi...
une dola te kerkoja vdekjen e vdekjeve
ndoshta nga që mbeta pa...dashuri!!!

Secili e di se si funksionon dashuria.
Duke u perplasur ne befasi.
Ne zemer ajo te sjell, te mira, te keqija
dhe ate qe deshiron ti , te poshtren vetmi.


Mos e bej shok trishtimin.
Mos e bej shoqe vetmine,
bej shok gezimin
dhe lumturine.