Irfan Cana: Krijime për Fëmijë (mosha10-15 vjeç)

[irfancana]

LULËKUQET E NëNTORIT







Sa ballëqeshur
duket njerëzia,
dallgët e shpirtit
s'kanë të ndalë,
ç 'e do kur kështu
vendos historia,
çdo skutë të dheut
me gjak ta laj!


Në kupë të qiellit
dëshira jehoi,
që nga thellësia
e zemrës buron,
me shekuj kjo trevë
nëm thundër ënd'rroi
vetëm e vetëm
flamuri t'valojë!


Rrugët e qytetit
të tëra janë kuqluar,
nga flamujt e kuq
që si nuse rrinë,
shqiponjat dykrerëshe
me sy zgurdulluar,
shigjetë shiqime
anë e kënd shtrinë!

[irfancana]

I MADHI NëNTOR



Dielli i artë
nga mëngjesi rrezon,
shetit qiellit
me t'artën qeleshë,
tërë botës qartë
porosi i dërgon:
-Armikut me urti
i ipet flakareshë!


Kur era lazdrane
pemët i lëkund,
valles ia nisin
lulëkuqet e nëntorit,
përshëndesin gjithë
kalimtarët n'rrugë
fytyrat u shkëlqejnë
porsi meteorit!


Nëntorit krenaria
n'çdo zemër flenë,
kënga e heronjëve
kudo merr hov,
nga çdo anë e botës
klithma po vjen:
-Rrofsh për mote
o i madhi nëntor!

[irfancana]

RRUGA VëLLAZëRORE



Dimrit,verës ti luftove
kundra armikut gjakatar,
për lirinë jetën flijove
atë e di bota mbarë!


Zemra yte e fortë krenare
është e kalitur si çeliku,
anë m'anë me pushkë,batare
grusht të rëndë i dhe armikut.


T'gjithë e dimë se ti ke dashtë:
Male,kodra,lugje e arë,
por mbi të gjitha lirinë e artë
që t'fitoj Kosova mbarë!

[irfancana]

NëNA DUKET


Porsi melodia
e përroit t'kristal'të,
që në natyrë
dredhon llastuar,
porsi njomësia
e rrezeve t'artë,
që binë të lirë
e të praruar!


Porsi fletat
e njoma t'vjollcës,
t'këndshmen erë
që kundërmojnë,
porsi gërshetat
e blerta t'shelgjës,
të pa prerë
që valojnë!



Porsi puhia
e lehtë e verës,
nëpër fytyrë
ëmbël që shket,
porsi bukuria
e pranverës,
duket e dlirë
me t'vërtetë!

[irfancana]

GJYSHI YNë




Mbrenda n'dhomë sa nxehtë
stufa anash barkun kuqlon,
zëri i fëmijëve si gurra shket
e përgjumur maca vështron!


Gjyshi ynë ulur n'qosh
mbush llullën me duhan,
nis kujtime t'i shpalos
i afrohemi te goja pranë!


Eh sa i dashur,sa i gjallë
duket ky gjyshi i ynë ,
na rrëfen shumë përralla
gati tërë historinë!

[irfancana]

NGRITE KOKëN NëNë


Ngrite kokën lart oj nënë
si aguliqja atje në male,
me fes t'bardhë n'krye vënë
dukesh e njomë si sorkalle!


Shumë brezëri me afsh i rrite
syçeltësi u udhëzoje n'jetë,
menqurinë ti fortë kalite
me atë shpirt t'gjërë si det!


Në këtë ditë madhështore
buzëqeshu me tërë njomësi,
porsi dritë e meteorit
le t'shkëlqej kjo dashuri!

[irfancana]

KëNGA NUK DëGJOHET



Ngricë e madhe kudo shtrihet
era fryen si e marrë,
kënga e shpezëve nuk ndihet
vallë,ku tretën këta këngëtarë?



E nën strehë të shtëpisë
ishin ngritur ca fole,
shih trumcakët sa janë molisë
duke ndërtuar shtëpinë e re!


E ky dimër,dimri i bardhë
plot me borë e thëllimë,
është i ftohtë,nuk ka fjalë
por e ka,t'vetën bukurinë!

[irfancana]

BUKURIA E DIMRIT


Jorgan të trash si bilur
gjithë natyra veq ka veshë,
-Këto rroba,kush i thur?
pyesin vocët duke qeshë!


Qielli ngjyrën e ka ndërruar
kaltëria nuk duket kund,
retë qepallat i kanë rënduar
rreshti i tyre nuk ka fund!


Dhe princ dielli bukurosh
ditë me rradhë nën re struket,
mali i lart bardhëllosh
n'agim heret nuk skuqet!

[irfancana]

ACARI DIMROR



Kaltëria qiellit veq ka humb
dielli tinës mëshihet ndër retë,
fjollat njomës bin gjithkund
vocët lodrojnë zëri shketë!


Zogjtë nën strehë nuk dëgjohen
çatitë dhëmbët i kanë shtrirë,
ca pleqë në zë ankohen:
-Uf,uf,uf!-çdo gjë ka ngrirë!


T'gjitha rrugët janë boshatisur
mbrëmja qarshafin e zi shtron,
dritat qytetin e kanë stolisur
qetësia e thellë kudo zotron!


Eh ky dimër me plot acar
nuk lë vend ku pa u fut,
bora po resh e në të bardhë
bukur janë veshë:Pemët,rrug't!..

[irfancana]

MBRëMJA FESTIVE



Shumë balona t'kuq e t'bardhë
si bibana gjoks kanë fry'rë,
çokolatat,pemë gjithfarë
n'tavolina veq janë shtrirë!


Shallra t'larme anë m'anë
drita t'vogla në tel varë,
midis dhomës një këmbanë
i ndrinë fustani porsi ar!


Vie mbrëmja,ahengu shtrohet
këndohet,pihet,plot mahi,
ndihen gotat kah cakërohen
edhe pakëz dhe viti i Ri!


Për një çast dhe dritat ndalen
zëri e kënga pak pushojnë,
kur zemra mirë të 'mallet
për një vit mosha gufon!