Njė mangėsi tjetėr e nefsit ėshtė edhe mosmarrja mėsim nga e vėrteta, sepse kur njeriu bėn njė gjynah Allahu e lė atė me vetveten dhe s'e dėnon pėrnjėherė, por i jep njė afat tė caktuar pėr pėrmirsim.

Mėnyra e pastrimit nga kjo e metė:

Tė ndjerit e frikės sė thellė ndaj Allahut. Njeriu i sprovuar me kėtė sprovė duhet tė jetė i vetėdijshėm se dhėnia atij njė afat tė caktuar nga Allahu nuk do tė thotė se ai ėshtė braktisur dhe se nuk do tė ndėshkohet. S'do mend se i Gjithfuqishmi do ta marrė nė llogari dhe do ta shpėrblejė sipas asaj qė ka bėrė. Tjetėr gjė ėshtė nėse Allahu vepron me mėshirėn e Tij tė pakufishme.
Mėsim marrin vetėm ata qė ndjejnė frikė ndaj Bamirėsit pėrjetojnė dridhje nga kjo.

"Vėrtet nė tė ka kėshillė udhėzuese pėr kėdo qė ka frik Allahun."(en-Naziat,26)

Poeti ka thėnė:

Dhėnia afat nga Zoti njeriun e mashtron,
Shumėkush se nga Ai ėshtė braktisur kujton!

es-sulemi