Një gjë e tillë sikur të ishte paraqitur te një njeri që i ka sytë e zemres të hapur dhe largpamës, këtë do ta kishte lidhur me prishjen e prehjes së zemrës. Ca dijetarë të selefit lidhur me pyetjen e parashtruar rreth njerëzve me pozitë (ehl-i mevkif) janë përgjigjur: "Prej tyre pashë njerëz që po të mos isha unë me ta, do të shpresoja se Allahu do t'i falte." Ja, pra kjo është rruga e njerëzve të kujdesshëm dhe të plotvetëdijshëm.
Mënyra e evitimit të kësaj të mete:
Edhepse Allahu e fal mëkatin e caktuar, duhet të jesh i vetvdijshëm se Ai të sheh, andaj duhet të jesh i vetvdijshëm se Ai të sheh, andaj duhet të turpërohesh nga Lartmadhëria e Tij. Njeriu për vetën duhet "të ushqejë" mendim të keq, e jo të mirë. Fadël bin Ijadi thotë : "Edhe nëse më falë, turpërohem para Teje nga mëkatet e bëra!" Njeriu deri te ky nivel arrin në saje të bindjes se Allahu (subhanehu ve teala) është i Gjithdijshëm dhe Mbikëqyrës për cdo gjë.

Marrë nga libri Të METAT E NEFSIT
Autor es-SULEMI
Perktheu Ali Pajaziti