Rrahim SADIKU : Shpirt dhe mendje e cekur

[feneri]

Një flori që s’vlen as sa një pesëcentësh


Floriu angazhohet, si “myhyb” i qarqeve antishqiptare serbe dhe fut hundët kudo, duke etiketuar, denoncuar e kërcënuar. Ai, me të ardhur Millosheviqi në pushtet, angazhohet me mish e me shpirt për shkatërrimin e autonomisë së Kosovës. Dëshmi për këtë janë shkrimet e shumta të tij, ku kërkon me ngulm dënim politik e shtetëror të shqiptarëve, edhe si individë e edhe si popull. Këtë e thotë hapur në artikujt që ka botuar në “Duga”, “NON”, “Nin” e në disa të tjera.

[feneri]

Rrahim SADIKU : VESHTRIM

Shpirt dhe mendje e cekët


Në këtë “reagim” të tij, që si duket, kësaj here e ka shkruar pa ndihmën e ndokujt, Floriu del i mjerë intelektualisht, i cekët shpirtërisht dhe pa as më të voglën kulturë shkrimi. Ai nuk di të formulojë mendime, nuk di të nxjerrë edhe një fakt të vetëm për të reaguar. Shpif për kinse punën time në një gazetë ushtarake, të cilën gjë nuk kam mundur ta bëjë atëherë, sepse nuk e kam njohur, sa për të shkruar, gjuhën serbokroate. Ai e shpif punën e thirrjes telefonike nga ana ime e marrëzi të tjera kësisoji. As kam pasur e as kam nevojë ta thërras me telefon Flori Bruqin. Shkrimin e kam botuar në gazetë dhe kam thënë tërë atë çka kam menduar se duhet thënë.

Me përgjegjësi morale e intelektuale. Kurse, Floriu ka bërë edhe të pamundurën për të fi lluar me mua bisedë telefonike, për të më paditur mandej, se e kam fyer. Kur nuk kam zhvilluar dialog me të, pas së paku njëzet cingërimave të vazhdueshme, ai ka fi lluar të më dërgojë SMS mesazhe; duke më kërcënuar me vrasje; duke më thënë se do të ma likuidojë familjen; duke përdorë një fjalor të padenjë edhe për rrugaçët më të ulët. Ai në “reagimin” e tij nuk ka treguar se për këtë është marrë në pyetje në policinë e Ferizajt, më 18.9.2008 dhe kundër tij është ngritur padia penale, nr. 2007 –CF – 134, me vendimin e Prokurorisë së Ferizajt.

[feneri]

Angazhimi i mercenarëve të dijes


Kur kam shkruar për portretin amoral të Flori Bruqit, kam bërë shpalosjen e një tipi, prej një serie të personazheve reale, të ashtuquajtura “patriotike e intelektuale”, që janë shpeshtuar në fushën e dijes e të krijimit te ne, duke krijuar, për veten e për të tjerët, madhështi të rreme. Them këtë sepse nuk po janë të paktë ata që, duke paguar mirë, angazhojnë njerëz të mendjes e të lapsit për të shkruar, krijuar e hulumtuar për ata. Flori Bruqin e kam zgjedhur nga ai mes për faktin se, nga ajo seri, është më i paskrupullti, më i zëshmi dhe më shkatërruesi i atmosferës sonë edhe ashtu të zymtë kulturore, politike dhe ekonomike. E kam zgjedhur Floriun, sepse ai përzihet dhe qullos gjithë ditën e gjithë natën në këto tri fusha. Në tri fusha për të cilat nuk di asgjë si ekspert e për të cilat ka angazhuar mercenarë të shumtë të dijes, që ta furnizojnë me shkrime origjinale e me vjedhje nga interneti.

Pa pikë trupi, mandej, të gjitha ato Floriu i plason përmes internetit dhe pastaj i boton edhe si libra, duke vënë veten si autor. Këtë praktikë, të afi rmimit pa punë e pa dituri, Flori Bruqi e ka fi lluar para luftës, me botimin e “veprave letrare”, shkrimin e të cilave ia kanë bërë emra të njohur të letrave shqipe në Kosovë, disa prej të cilëve tashmë nuk janë në mesin tonë. Floriu më vonë është kujdesur që ata t’i zëvendësojë edhe me krijues nga Shqipëria.

[feneri]

Oreksi për famë të rrejshme


Pas lufte rrethi i interesimit dhe oreksi i tij për famë të rrejshme është shtuar. Gama e tij e autorësisë së rrejshme është zgjeruar shumë. Atë tash e ke të njohur edhe në fushën e: historisë, publicistikës, kritikës, psikologjisë, farmakologjisë, mjekësisë, kriminalistikës, spiunazhit etj. Ka krijuar kështu një “institucion” veprimi antikulturor, rrënues të intelektualëve dhe denoncues, ku del në dukje marrëzia më e injorantëve dhe e mençurakëve, të lidhur bashkë e të bërë betonarme. Flori Bruqi nuk e di çka do të thotë lodhje krijuese, kërkim shkencor, shkrim i veprës origjinale. Sepse asnjëherë nuk është lodhur për do dhe i duken si llokume, vetëm zgjat dorën e merr. Ai kujton se arritjet në fushën e krijimit e të shkencës bëhen duke e blerë punën studimore dhe krijuese të të tjerëve. Kujton se falsifi kimi dhe uzurpimi i shkrimeve dhe studimeve të autorëve të ndryshëm e bënë edhe atë autor dhe të njohur. Ai kujton se mund të jetë botërisht autor i shkrimit për dëshmorin Rexhep Bislimi, duke mos e ditur se ai shkrim është shkruar dhe lexuar nga Xhabir Morina, në akademinë solemne, me rastin e përvjetorit të vdekjes së këtij heroi ferizajas; është cituar nga shtypi dhe është i xhiruar në videokasetë.

Nuk e di se si ka pasur fytyrë e si ka pasur guxim për ta nënshkruar këtë shkrim e për ta hedhur në internet (ndoshta edhe në ndonjë libër) Flori Bruqi. Me të vërtetë “guxim shqiptar”! Ai kujton se mund të quhet autor libri një njeri që brenda kopertinave ka grumbulluar shkrime nga antika, nga mesjeta, nga e sotmja, e plot gjëra të tjera, të përziera si gjërat në thesin e lypësit, kur e dimë se secila prej atyre punimeve, që janë aty, kërkon specializim, njohje të thellë dhe punë të madhe e të veçantë. Kush është, pra, Flori Bruqi? Të gjitha këto që kemi thënë deri tash, e shtyjnë lexuesin të pyes: Kush është ky Flori Bruqi?! A është “fl ori”, si shtihet, apo ndryshk i kamufl uar?! A është bashkëpunëtor nga më të zellshmit që pati UDB-ja në Kosovë, apo patriot që punon e vuan për Kosovën? Është autori i njëzet e pesë veprave (!) apo analfabet i krijimit artistik dhe i shkencës? Floriu ka qenë gjithnjë, e si po e shoh nga sjelljet e tij ndaj shumë intelektualëve që nuk i shërbejnë atij, edhe ka mbetur ndryshe i kamufl uar.

Sa ishte ushtar në Pivkë të Sllovenisë, punoi mjek në garnizonin ushtarak, me diplomë mjekësie nga Universiteti i Lubjanës. Kur e hetuan që e ka falsifi kuar diplomën, e dënuan me burgim të gjatë, nga i cili del shpejt, i liruar nga “mjekët ushtarakë”, thënë më mirë nga KOS-i (shërbimi i fshehtë i ushtrisë jugosllave), si i çmendur! Kjo ndodh më 1980. Pas ngjarjeve të vitit 1981, Floriu del bashkëpunëtor i pothuaj të gjitha gazetave antishqiptare serbe dhe shkruan me qindra artikuj kundër popullit të vet. Më 1983 Floriu na del student i kriminalistikës në Beograd dhe punëtor i sigurimit shtetëror jugosllav, gjë të cilën e konfi rmon vet, me nënshkrim, në një kërcënim që atë vit ua dërgon organeve shqiptare të pushtetit në Deçan.

Deri më 1987, Floriu angazhohet, si “myhyb” i qarqeve antishqiptare serbe dhe fut hundët kudo, duke etiketuar, denoncuar e kërcënuar. Ai, me të ardhur Millosheviqi në pushtet, angazhohet me mish e me shpirt për shkatërrimin e autonomisë së Kosovës. Dëshmi për këtë janë shkrimet e shumta të tij, ku kërkon me ngulm dënim politik e shtetëror të shqiptarëve, edhe si individë e edhe si popull. Këtë e thotë hapur në artikujt që ka botuar në “Duga”, “NON”, “Nin” e në disa të tjera.

Pra, për pesë vite me radhë Flori Bruqi kërkon publikisht, në shkrimet që i ka nënshkruar me emër e me mbiemër kundër shqiptarëve.

[feneri]

Gjithnjë si veshka në dhjam


Pas heqjes së Autonomisë së Kosovës, Floriu bëhet autoritet dhe vranë e kthjellë, shpesh edhe humbet pa gjurmë. Ai e di se ku ka qenë, çfarë shërbimesh ka kryer, për kënd dhe për çka. Deri në fi llim të viteve të nëntëdhjeta Floriu është plotësisht në rolin e vet:
bashkëpunëtor i hapur i serbëve, falsifi kues, mashtrues dhe përfi tues i madh i parave. Që nga ato vite ai na del herë defektolog, herë profesor i kulturës fi zike, herë farmakolog, me çka arrin të krijojë një rreth bashkëpunëtorësh, të cilët e ushqejnë me sado pak njohuri, nga këto fusha. Gjatë viteve të nëntëdhjeta, për shumicën e shqiptarëve vetëm të zymta, Floriu nis e bëhet emër në letrat shqipe, duke botuar prozë e poezi, të cilën ia shkruajnë të tjerët dhe ai i paguan. Në rast se i duhen, mund t’ia përmend me rend të gjithë ata që kanë shkruar pjesë-pjesë librat e tij!

Me mbarimin e luftës, Floriu është si veshka në dhjam. Ka krijuar pasuri, është bërë shkrimtar, ka çdo gjë më shumë se sa ka ëndërruar ndonjëherë. Por nuk ka qetësi. Ka frikë se e kaluara antishqiptare do t’i hakmerret. Prandaj i duhet të bëhet patriot dhe atë, tash pas mbarimit të luftës, edhe luftëtar për liri e të drejta të shqiptarëve!!! Floriu “lufton” për të drejtat e shqiptarëve tash, në liri, kur pushtuesi nuk është më këtu?! Sfi duesi dhe degraduesi Floriu ka guxim e shkruan për “tradhtarët” e popullit shqiptar. Dhe si “autor”, aty, fut vetëm emra të atyre që nuk i pëlqejnë, që i urren dhe që i duket se duhet të njollosen! Me fshehjen e vetes dhe me fushatën për degradimin e të tjerëve, Bruqi ka guxim që ta kërcënojë secilin, që nuk e njeh Floriun për autoritet, duke përdorë pa kursim etiketimet: “udbash”, “tradhtar”, “bashkëpunëtor i Serbisë“ e të ngjashme.

Floriu ka guxim e sillet si mik i atyre që i ka ndjekur, veprën e të cilëve, me të gjitha mjetet e mundësitë që kishte, e ka njollosur. Dhe, me paratë që u tund para hundëve, gjithnjë, e me ngërdheshje para tyre, i sfi don, i përul dhe beson se edhe ua vret idealin e tyre. Një provokim intelektual Kompilimin e tij me titull “Guximi shqiptar” vetëm e kam përmendur. Sepse si libër i këtillë, si botim, është vetëm një marrëzi e një provokim intelektual, sidomos për të gjithë ata që i ka shtyrë ta lavdërojnë e quajnë vepër të madhe atë vjedhje të hapur. Floriu nuk është person me të cilën kam dashur apo dua të merrem, sepse çdo gjë te ai kundërmon: prishje, vjedhje, denoncim, shërbim dreqit të zi. Duke reaguar kundër meje, Floriu ka cituar Fatmir Terziun, Nehat S. Hoxhën, Abdullah Konushevcin, akademik prof. dr. Namik M. Shehun. Për ato që Floriu i prezanton si shkrime të të lartpërmendurve, nuk kam koment. Le të mbetet në ndërgjegjen e tyre ajo se çka do të mendojnë, çka do të thonë e si do të veprojnë tash e tutje, në raport me Flori Bruqin.


(Infopress, E premte, 25 janar 2008, f. 9)

[feneri]

Ferit RAMADANI :

ARGATËT E PRIVILEGJUAR SHQIPTARË TË DIOQEZËS SË TELEFËVE !


Shkrimi i poetit, patriotit, luftëtarit , Rrahim Sadiku, më ka nxitur të dal dhe të denoncoj jo vetëm një mellas që vepron në Kosovë, por si soji i tij , ka gjithkah në përmasën shqiptare ku kthetrat e robërisë së sllavëve ngritën perandorinë për një shekull! Të tillë dallkaukë që deri dje mbushnin faqet e gazetave , revistave, në Kosovë dhe në Maqedoni ka akoma ! Ata e kanë përmutur pamjen e tyre prej servili qyshkur bëheshin shehira të sistemit kriminal federalist, dhe bënin përkushtime për kriminelin Tito!

Në këtë kohë, kur janë ndërlikuar rrethanat, ata shfrytëzojnë gjithë boshllëkun e një rregullimi, i cili do të flasë për kritere të drejta të vlerësimit ! Por, dihen të gjithë ata që duan të shtihen se janë të sojit të liberalëve, apo demokratët që u stërvitën në poligonet e UDB-es. Kot shpurdhin !

Edhe linja e këtij shkëlqimi të mellasit, që kërkon shkëlqimin, sipas praktikës dhe teorisë së boshtit të përshtatshmërisë ortodoksiste, ka marrë një hov denoncues, pa dashur të pranojë realitetin, e pastaj , sipas ditarit të “ sukseseve” që e patën në të kaluarën dhe e parapëlqejnë edhe për në të ardhmen, na ka mundësuar ne shqiptarëve të flasim për listën përfundimtare të një bilanci tragjik i cili, gjithmonë në faturën e llogarisë sonë ka marrë tatimin e vlerës së shtuar të lirisë, gjakut dhe jetën e shqiptarëve, edhe atë, vazhdimisht nëpër shumë dekada e ka këmbyer si dhuratë ngushëllimi, për ta siguruar njëherë e përgjithmonë lumturinë e klasës shtypëse të sojit ortodoks sllav, dhe argatët e privilegjuar shqiptarë të dioqezës së telefëve!

Për gjithë këtë veprim të kriminalizuar sistemor , prej të cilit, mbrohen, gjithë rruzulli tokësor, veçmas përmasa më e madhe e civilizimit dhe e orientimit demokratik evroamerikan, që është mobilizuar gjithmonë si të mbrohet e të dalë imune nga ai virus kanceroz, shqiptarët e kanë të pamundur ! Kjo flet për realitetin e ndërthurrjeve koloniste ku gjejnë mbështjen Bruqat ! Ata që gatuajn pogaqen e vëllazërim bashkimit me sërboderrat , barabarësinë dhe lirinë, e cila, vetëm trumbetohet! Në realitet ishte dhe është, murtajë ogurzezë e robërisë, dhe antivlerë njerëzore, prej nga bëhej përçarja, jobarazia, dhe dhuna që veproi me çdo metodë, kundër mirëqenies shqiptare!

E pozicionuar kështu ajo, përgjithmonë u përpoq dhe përpiqet që shqiptarëve t’ua falë katandinë, me një fjalë , t’i zhbëjë nga territori i vet, nga e drejta natyrore dhe legjitime e, gjithsesi përpiqet t’i paaftësojë edhe nga kreacioni i prodhimit, i konsumit, i administratës, i politikës, i kulturës...!

Në vend të profileve si Rrahim Sadiku, krijues, patriot dhe luftëtarë, të dalin ganecët si Bruçat, Buçat, Kucat, ...!

[Llapi]

Polemikë

Shkruan: Rrahim SADIKU - “Infopress”








NJË FLORI QË S’VLENË AS SA NJË PESËCENTËSH
Flori Bruqi: “Amoraliteti i një shkrimtari”, “Infopress”, f. 9, 22.1.2008


SHPIRT DHE MENDJE E CEKËT

Në këtë “reagim” të tij, që si duket, kësaj here e ka shkruar pa ndihmën e ndokujt, Floriu del i mjerë intelektualisht, i cekët shpirtërisht dhe pa as më të voglën kulturë shkrimi. Ai nuk di të formulojë mendime, nuk di të nxjerrë edhe një fakt të vetëm për të reaguar. Shpif për kinse punën time në një gazetë ushtarake, të cilën gjë nuk kam mundur ta bëjë atëherë, sepse nuk e kam njohur, sa për të shkruar, gjuhën serbokroate. Ai e shpif punën e thirrjes telefonike nga ana ime e marrëzi të tjera kësisoji. As kam pasur e as kam nevojë ta thërras me telefon Flori Bruqin. Shkrimin e kam botuar në gazetë dhe kam thënë tërë atë çka kam menduar se duhet thënë. Me përgjegjësi morale e intelektuale. Kurse Floriu ka bërë edhe të pamundurën për të filluar me mua bisedë telefonike, për të më paditur mandej, se e kam fyer. Kur nuk kam zhvilluar dialog me të, pas së paku njëzet cingërrimave të vazhdueshme, ai ka filluar të më dërgojë SMS mesazhe; duke më kërcënuar me vrasje; duke më thënë se do të ma likuidojë familjen; duke përdorë një fjalor të padenjë edhe për rrugaçët më të ulët. Ai në “reagimin” e tij nuk ka treguar se për këtë është marrë në pyetje në policinë e Ferizajt, më 18.01.2008 dhe kundër tij është ngritur padia penale, nr.2007 –CF – 134, me vendimin e Prokurorisë së Ferizajt.




ANGAZHIMI I MERCENARËVE TË DIJES

Kur kam shkruar për portretin amoral të Flori Bruqit, kam bërë shpalosjen e një tipi, prej një serie të personazheve reale, të ashtuquajtuara “patriotike e intelektuale”, që janë shpeshtuar në fushën e dijes e të krijimit te ne, duke krijuar, për veten e për të tjerët, madhështi të rreme. Them këtë sepse nuk po janë të paktë ata që, duke paguar mirë, angazhojnë njerëz të mendjes e të lapsit për të shkruar, krijuar e hulumtuar për ata. Flori Bruqin e kam zgjedhur nga ai mes për faktin se, nga ajo seri, është më i paskrupullti, më i zëshmi dhe më shkatërruesi i atmosferës sonë edhe ashtu të zymtë kulturore, politike dhe ekonomike. E kam zgjedhur Floriun sepse ai përzihet dhe qullos gjithë ditën e gjithë natën në këto tri fusha. Në tri fusha për të cilat nuk di asgjë si ekspert e për të cilat ka angazhuar mercenarë të shumtë të dijes, që ta furnizojnë me shkrime origjinale e me vjedhje nga interneti. Pa pikë trupi, mandej, të gjitha ato Floriu i plason përmes internetit dhe pasatj i boton edhe si libra, duke vënë veten si autor. Këtë praktikë, të afirmimit pa punë e pa dituri, Flori Bruqi e ka filluar para luftës, me botimin e “veprave letrare”, shkrimin e të cilave ia kanë bërë emra të njohur të letrave shqipe në Kosovë, disa prej të cilëve tashmë nuk janë në mesin tonë. Floriu më vonë është kujdesur që ata t’i zëvendësojë edhe me krijues nga Shqipëria.

OREKSI PËR FAMË TË RREJSHME

Pas lufte rrethi i interesimit dhe oreksi i tij për famë të rrejshme është shtuar. Gama e tij e autorësisë së rrejshme është zgjeruar shumë. Atë tash e ke të njohur edhe në fushën e: historisë, publicistikës, kritikës, psikologjisë, farmakologjisë, mjekësisë, kriminalistikeës, spiunazhit etj. Ka krijuar kështu një “institucion” veprimi antikulturor, rrënues të intelektualëve dhe denoncues, ku del në dukje marrëzia më e injorantëve dhe e mençurakëve, të lidhur bashk e të bërë betonarme.
Flori Bruqi nuk e di çka do të thotë lodhje krijuese, kërkim shkencor, shkrim i veprës origjinale. Sepse asnjëherë nuk është lodhur për do dhe i duken si llokume, vetëm zgjat dorën e merr. Ai kujton se arritjet në fushën e krijimit e të shkencës bëhen duke e blerë punën studimore dhe krijuese të të tjerëve. Kujton se falsifikimi dhe uzurpimi i shkrimeve dhe studimeve të autorëve të ndryshëm e bënë edhe atë autor dhe të njohur.
Ai kujton se mund të jetë botërisht autor i shkrimit për dëshmorin Rexhep Bislimi, duke mos e ditur se ai shkrim është shkruar dhe lexuar nga Xhabir Morina, në akademinë solemne, me rastin e përvjetorit të vdekjes së këtij heroi ferizajas; është cituar nga shtypi dhe është i xhiruar në videokasetë. Nuk e di se si ka pasur fytyrë e si ka pasur guxim për ta nënshkruar këtë shkim e për ta hedhur në internet (ndoshta edhe në ndonjë libër) Flori Bruqi. Me të vërtetë “guxim shqiptar”!
Ai kujton se mund të quhet autor libri një njeri që brenda kopertinave ka grumbulluar shkrime nga antika, nga mesjeta, nga e sotmja, e plot gjëra të tjera, të përziera si gjërat në thesin e lypësit, kur e dijmë se secila prej atyre punimeve, që janë aty, kërkon specializim, njohje të thellë dhe punë të madhe e të veçantë.

KUSH ËSHTË, PRA, FLORI BRUQI?

Të gjitha këto që kemi thënë deri tash, e shtyjnë lexuesin të pyes: kush është ky Flori Bruqi?! A është “flori”, si shtihet, apo ndryshk i kamufluar?! A është bashkëpunëtor nga më të zellshmit që pati UDB-ja në Kosovë, apo patriot që punon e vuan për Kosovën? Ёshtë autori i njëzet e pesë veprave (!) apo analfabet i krijimit artistik dhe i shkencës? Floriu ka qenë gjithnjë,e si po e shoh nga sjelljet e tij ndaj shumë intelektualëve që nuk i shërbejnë atij, edhe ka mbetur ndryshe i kamufluar. Sa ishte ushtar në Pivkë të Sllovenisë, punoi mjek në garnizonin ushtarak, me diplomë mjekësie nga Universiteti i Lubjanës. Kur e hetuan që e ka falsifikuar diplomën, e dënuan me burgim të gjatë, nga i cili del shpejt, i liruar nga “mjekët ushtarak”, thënë më mirë nga KOS-i (shërbimi i fshehtë i ushtrisë jugosllave), si i çmendur! Kjo ndodh më 1980. Pas ngjarjeve të vitit 1981, Floriu del bashkëpunëtor i pothuaj të gjitha gazetave antishqiptare serbe dhe shkruan me qindra artikuj kundër popullit të vet. Më 1983 Floriu na del student i kriminalistikës në Beograd dhe punëtor i sigurimit shtetëror jugosllav, gjë të cilën e konfirmon vet, me nënshkrim, në një kërcënim që atë vit ua dërgon organeve shqiptare të pushtetit në Deçan. Deri më 1987, Floriu angazhohet, si “myhyb” i qarqeve antishqiptare serbe dhe fut hundët kudo, duke etiketuar, denoncuar e kërcënuar. Ai, me të ardhur Millosheviqi në pushtet, angazhohet me mish e me shpirt për shkatërrimin e autonomisë së Kosovës. Dëshmi për këtë janë shkrimet e shumta të tij, ku kërkon me ngulm dënim politik e shtetëror të shqiptarëve, edhe si individë e edhe si popull. Këtë e thot hapur në artikujt që ka botuar në “Duga”, “NON”, “Nin” e në disa të tjera. Pra, për pesë vite me radhë Flori Bruqi kërkon publikisht, në shkrimet që i ka nënshkruar me emër e me mbiemër kundër shqiptarëve.


GJITHNJË SI VESHKA NË DHJAM

Pas heqjes së autonomisë së Kosovës, Floriu bëhet autoritet dhe vranë e kthjellë, shpesh edhe humbet pa gjurmë. Ai e di se ku ka qenë, çfarë shërbimesh ka kryer, për kënd dhe për çka.
Deri në fillim të viteve të nëntëdhjeta Floriu është plotësisht në rolin e vet: bashkëpunëtor i hapur i serbëve, falsifikues, mashtrues dhe përfitues i madh i parave. Që nga ato vite ai na del herë defektolog, herë profesor i kulturës fizike, herë farmakolog, me çka arrin të krijojë një rreth bashkëpunëtorësh, të cilët e ushqejnë me sado pak njohuri, nga këto fusha.
Gjatë viteve të nëntëdhjeta, për shumicën e shqiptarëve vetëm të zymta, Floriu nis e bëhet emër në letrat shqipe, duke botuar prozë e poezi, të cilën ia shkruajnë të tjerët dhe ai i paguan. Në rast se i duhen, mund t’ia përmend me rend të gjithë ata që kanë shkruar pjesë-pjesë librat e tij!
Me mbarimin e luftës, Floriu është si veshka në dhjam. Ka krijuar pasuri, është bërë shkrimtar, ka çdo gjë më shumë se sa ka ëndrruar ndonjëherë. Por nuk ka qetësi. Ka frikë se e kaluara antishqiptare do t’i hakmerret. Prandaj i duhet të bëhet patriot dhe atë, tash pas mbarimit të luftës, edhe luftëtar për liri e të drejta të shqiptarëve!!! Floriu “lufton” për të drejtat e shqiptarëve tash, në liri, kur pushtuesi nuk është më këtu?!

SFIDUESI DHE DEGRADUESI

Floriu ka guxim e shkruan për “tradhtarët” e popullit shqiptar. Dhe si “autor”, aty, fut vetëm emra të atyre që nuk i pëlqejnë, që i urren dhe që i duket se duhet të njollosen! Me fshehjen e vetes dhe me fushatën për degradimin e të tjerëve, Bruqi ka guxim që ta kërncënojë secilin, që nuk e njeh Floriun për autoritet, duke përdorë pa kursim etiketimet: “udbash”, “tradhëtar”, “bashkëpunëtor i Serbisë“ e të ngjashme.
Floriu ka guxim e sillet si mik i atyre që i ka ndjekur, veprën e të cilëve, me të gjitha mjetet e mundësitë që kishte, e ka njollosur. Dhe, me paratë që u tund para hundëve, gjithnjë, e me ngërdheshje para tyre, i sfidon, i përul dhe beson se edhe ua vret idealin e tyre.

NJË PROVOKIM INTELEKTUAL

Kompilimin e tij me titull “Guximi shqiptar” vetëm e kam përmendur. Sepse si libër i këtillë, si botim, është vetëm një marrëzi e një provokim intelektual, sidomos për të gjithë ata që i ka shtyrë ta lavdërojnë e quajnë vepër të madhe atë vjedhje të hapur.
Floriu nuk është person me të cilën kam dashur apo dua të merrem, sepse çdo gjë te ai kundërmon: prishje, vjedhje, denoncim, shërbim dreqit të zi. Duke reaguar kundër meje, Floriu ka cituar Fatmir Terziun, Nehat S. Hoxhën, Abdullah Konushevcin, akademik prof. dr. Namik M. Shehun. Për ato që Floriu i prezanton si shkrime të të lartpërmendurëve, nuk kam koment. Le të mbetet në ndërgjegjen e tyre ajo se çka do të mendojnë, çka do të thonë e si do të veprojnë tash e tutje, në raport me Flori Bruqin dhe me të vërtetën.

[Llapi]

[feneri]

Baki Ymeri :


DHELPRA E BALLKANIT

Çuditemi se si Serbia nuk ka qenë në gjendje deri tani të kuptojë se sot një shtet duhet të jetë së pari i civilizuar, i ndritur si një diell, që të mund ta tërheqë botën e errësirës në dritë, në mënyrë të lirë, por jo t’i tërheqë me forcë në errësirë disa popuj shumë më të ndritur!

(Artikull i botuar në Bukuresht, në të përjavshmen Shqiptari (Albanesul), nr.25/1889)



Shkrimi i dedikohet Skiles së Kosovës FLLoro Bruqo VIQ - DERRIQ

t'i ndërpresë veprimet që ia mësoj padronja që i shërbeu, dhe në stilin e Sërbosllavisë me kërcënime ,u vardiset shqiptarëve, që i falën çdo gjë KOSOVËS , ndërsa TENEQE BRUQI, përpiqet t'ia grabisë pamëshirshëm, duke ia nëpërkëmbur edhe lirinë e qenësisë, ME METODAT Që I PëRDOR !

[feneri]

BAKI YMEERI : DHELPRA E BALLKANIT



Kemi thënë se kremtimi mbi ngjarjen e Kosovës fsheh në vetvete një bërthamë të rrezikshme kundër integritetit të Turqisë dhe Austro-Hungarisë. Ky kremtim ishte me këtë rast një pjatë me dy faqe karshi Europës. Duke e parë se Fuqitë e mëdha nuk kanë dyshim ndaj këtij kremtimi, Serbia u grabit të përgënjeshtrojë lajmin e të sigurojë fuqitë për pastërtinë e qëllimeve të saj…Këto sigurime, ndërkaq, ishin dinake, ngase Serbia nuk e mbajti fjalën siç ishte fjala, por i doli dyftyrësia menjëherë në shesh.

Kremtimi u mbajt në Krushevë. Këtu u vendos të ngritet një monument për ta përkujtuar evenimentin e Kosovës tani e 500 vjet më parë. Për inaugurimin e fondamentit qe ftuar edhe Mbreti. Në mes të qytetit, në vendin e monumentit, u ngrit rastësisht një portë triumfale, mbi të cilën shkruhej qëllimi i kremtimit.

Çka mendoni se u shënua mbi këtë hark të triumfit?

Ja se çka: “Vetëm bashkimi do ta shpëtojë Serbinë”.

Ky mbishkrim, i analizuar veçmas, nuk është veçse një farsë e pafajshme, por i vënë në lidhje me atë që pason, është tejet kompromitues. Dhe ç’mendoni se pason? Diç që e skandalizon tërë botën: janë të shënuara të gjitha viset me të cilat ka shije për t’u ntrashur Serbia, domethënë mikja dinake e Turqisë dhe Austrohungarisë. Ja se çka shkruan:

“Serbia-Bosnja-Serbia e Vjetër-Hercegovina-Maqedonia-Zeta-Banata-Sirmia-Kroacia-Baçka-Dalmacia-Sllavonia.”

Don të thotë se Serbia don ta gëlltisë tërë rajonin mesdhetar të Austro-Hungarisë dhe tërë Gadishullin Ballkanik, ngase Epiri dhe Trakia që kishin mbetur të pashënuara në portë, vijnë vetvetiu, porsi miza përdhese mbi kapelën e priftit. Serbia në këtë mënyrë don t’ua mbyllë me përsosshmëri Ballkanit dhe Karpateve portën e civilizimit perëndimor dhe ti lerë të shuhen në errësirën e lindjes. Do të donim që të përgjigjet Serbia: si mund të pajtohet dinakëria e këtij mbishkrimi me sinqeritetin e premtuar Europës nëpërmjet qarkullores diplomatike të 8 qershorit të këtij viti, përmes së cilës i siguron fuqitë e mëdha mbi pastërtinë e qëllimeve të këtij manifestimi kombëtar Serb?...