Veshi

[ajzberg]

Veshi



Dikur,mbas pritjeve të gjata që në orën 6 të më mëngjesit,aty nga mes dita,ata më në fund parakalonin poshtë tribunës dërrasore,të paketuar me beze të kuqe e shtrënguar fort.Brohorisnin me lule dhe flamuj të kuq,veshur me kominoshe doku,çizme gome,kapele minatorësh,këmisha nejloni të bardha,fytyrë qeshur e të djersitur,lëviznin përpara si një lumë i disiplinuar mishi që hipnotezoheshin për disa minuta para tribunës dhe pastaj shpërndaheshin në sheshin e madh,duke nxituar nëpër rrugët e mbushura plot me njerëz që i shikonin me zili...
Ai,griveshur në mes ziveshurve,përkulej, i pershëndeste me dorë,pastaj ju hidhte karafile të kuq,si copa gjaku te mpiksur,duke buzeqeshur hijëshëm me refleksin e artë të dhëmbit në gojë..........
Vite me vonë....
Turma e njrëzve,si dallgë të çregullta të një deti të trazuar,herë i largoheshin plot zhurmëishullit gurë latuar,me statujën në mes të Enver Hoxhës.
Ai,bronxshtangur,i vetëm,shokë varrosur,qëndronte mbi një kubid mermeri,shikim tretur mbi Pallatin e Kulturës aty,ku me shkronja të mëdha si të dala nga makina daktilografike,shkruhesh Lavdi PPSH.
Poshtë,perballë monumentit,aty ku fillonin shkallët e mermer operas,një turmë tjetër,por me uniforë,më e pakët në numër,e vrejtur si një njollë nafte,shkonte e vinte dallgeve njerëzore qe ushëtinin pa me gjëmim.
Rrugët qe dikur zbraznin sheshin nga parakalimet ,tashmë e mbushnin me turma njerëzish që synonin të arrinin dhe te bashkonin thirrjet e tyre në qender të tij.
Cunami shkatërrues i turmës më në fund përmbyti qendrën,uniformat u shduken dhe statuja filloi të lëkundej si nje lavierës gjigand nga e majta ne te djathtë.
Laku në lartesinë e supeve u tendos fort dhe duke parë për herë të fundit majen e Dajtit nga lindëte dielli,ajo ra ne anën e majtë,a thua se dhe ashtu bronxrënë do ti shërbente përsëri majtollogjisë së tij....
Njerëzit qeshnin dhe qanin,përqafoheshin,ngrinin duart lartduke kërcyer,pastaj e lidhen bronxrënin dhe e tërhoqën duke e zbritur tashmënga maja e ishullit,në rrafshin e zi të asfaltit.....
Ai,ishte pjesë e turmës,madje nuk dallonte fare nga ajo,u tregua i zellshëm kur u lidh statuja,bërtiste njësoj si të tjerët,u perqafua gëzueshëm ,qante dhe qeshte si një aktor i madh.
Ndërkohe,mundohesh të regjistronte atë çka po ndodhëte aty........

Vashdon.......

[ajzberg]

Kishte vite që punonte në hije,më së shumti në pika të pa dukëshme për sytë e zaknëshëm të njerëzve,pranë ambasadave,në radhët e gjata te ushqimeve me tullona,berber,kamarier,lypës.Në xhepin e tij qendronte vashdimisht një bllok shënimesh plot me emra,vende,data,ai ishte një shirit letër i shkruar me copëza bisedash te halleve njerëzore,ku lexohej AI THA ,dhe më poshtë UNE THEM...Shkrimin e kishte të vogel,por të rregullt,dinte të përdorte mirë drejtëshkrimin duke vendosur pik pyetje dhe pik çuditëse madje duke lëne dhe disa pika të cilat i plotësonte më vonë..
Atë ditë e kishte të vështirë të fiksonte fytyra njerëzish,kjo pasi nuk ishte mësuar të përgjonte një turmë kaq të madhe dhe të poterëshme.Ndërkohe shikonte shumë persona që ai i njihte shumë mire ,por nuk i shkoi mëndja kurrë se ata po bënin të njëtën gjë si ai.
Hbitej me sjelljen dhe gadishmerinë e tyre për të qenë ne krye të gjithckaje që ndodhëte atymendoi me vete
Atë natë u kthye vonë në shtëpi dhe ra si i vdekur në krevat.Mijra mendime torturuese i vinin ne mëndje,në dorë mbante shtrënguar bllokun që tashme e kishte mbushur dhe në kapakët e tij.
Ç do të bëhet pas kësaj?Ç do gjë po i shëmbesh si statuja në shesh,nuk e kishte menduar që rrëzimi i një muri diku në Europën e largët do të sillte një termet që do të rrëzonte bronxkrenarinë në mes të Tiranës.Ju duk vetja i mjerë dhe i braktisur.Vite të tëra përgjimi e kishin bërë kurioz për çdo gjë.Ai dinte me siguri kur vinte makina e qumështit,e druve,boti i vajgurit,datën e qethjes të komshiut,ç farë gatuanin ,dinte kur e mernin rrogën,sa mernin ,kishte shoqëri të ngushtë me te gjithë pijanecët e lagjes e më tej.
Kishte dëgjuar që,në Angli ishin ndërtuar veshë gjigandë betoni që përgjonin tërë kohën dhe i vinte inat që nuk ndërtoheshin dhe këtu,për Tiranën nuk duheshin shumë,madje ,ai kishte menduar që pallatet ti bënin në formën e veshit,ashtu pesë katëshe që me siguri do të dukeshin të bukura.
Të nesërmen u çua herët dhe u nis nga sheshi,rrugës dëgjonte biseda të shkurta sikur Vlora do të bëhej kryeqytet,sikur oficerbronxi tek Shkolla e Bashkuar ishte lëkundur për të ardhur dhe zënë vendin në shesh,dëgjoi për barrikada dhe luftime,për vrasje dhe plumba qorr..
Në atë orë sheshi ishte i qetë,tek tuk kalonin njerëz që nuk i kishin besuar pamjeve në tv,kureshtarë që me habi shikonin kuboidin bosh tashmë te ç veshur dhe nga mermeri.
Dy fshesare ulur në trotuar ,pinin cigare dhe me shenja imitonin rënien e monumentit.


Vashdon..........

[ajzberg]

-Nga ra,majtas apo djathtas?- ishalla ka ronë nga e djathta
-Nga e ke të djathtën ti mi?
-Knej ,tregoi ajo me dorë,knej nga më pickon ai i imi..dhe tregonte anën e majtë e të rrumbullakosur të vitheve të saj....
Ai dëgjonte bisedën i habitur me lirshmërinë e tyre dhe për herë të parë kuptoi që këtej e tutje njerëzit nuk do të kishin frikë të bisedonin lirshëm dhe me ze të lartë midis tyre.
Ditët kaluan vrullëshëm,dolën fjalë të reja të pa degjuara më parë si pluralizëm,ekonomi tregu,çek i bardhë,zgjedhje të reja etj.
Ndërkaq blloku i ri i shënimeve u mbush plot dhe ai bleu një tjetër ,duke shënuar e renditur me përpikmëri ngjarjet ,njerëzit ,komentet e rrugës.
-Kot e ke, i thoshte e shoqja,nuk e kupton që çdo gjë ka marrë fund,dil e gjej ndonjë punë tjetër,ti ke punuar më përpara berber,është zanat i mirë,i pastër......
Ai e dëgjonte me mospërfillje dhe vashdonte të shkruante përsëri.
Një ditë u nis nga qendra e prodhimit dhe magazinimit të monumenteve,aty ne breg të Lanës.
Ndërtesa që dikur oshëtinte nga zërat e artistë,tashmë ishte fare e qetë.Dera e madhe prej dërrase ishte e mbyllur ,por e vogla ishte pak e hapur .
Mori një copë allcie të tharë dhe trkiti lehtas.
-Urdheroni,deshë gjëkafsh?Pyeti një një gjysëm koke mbas dere duke e parë me gjysë sy nga koka ke këmbët.
-Unë desha të shikoj aty brënda,bëri me shnjë ai duke drejtuar gishtin me hamëndje nga gjysmëhapura e derës.
Dera u hap plotësisht ,koka mori formën e saj të plotëdhe mbas shpinës se saj u dukën bronxkadavrat qe jeshilonin aty këtu
-Ke ndonjë hall apo ndonjë leje miko? pyeti roja
-Se të të sqaroj ,vashdoi duke u kapardisur pakës
-Nuk dua leje nga Kominterni,panvarsisht se këtu janë të gjithë kokat e tij,por ndonjë leje,fjala vjen zotrote nga Instituti i Kultures,se që thua ti,këto që kam unë këtu ,kanë patur mbrojtje nga Koqemeja,tani i ka istituti pasi koqemeja nuk është më.
-Jo, nuk kam leje,por po deshe ti mëlejo të shikoj pak,foli ai me një ton lutës.
Mirë,po më dukesh burrë me besë,por mos u vono se po na gjen njeri këtu,foli roja me një frymë duke hapur plotësisht derën.

[ajzberg]

Vashdimi.......

Ajo që pa aty e tronditi së tepërmi,statujat të hedhura dukeshin sikur do të hanin bronxin njëra tjetrës,përleshje kaq titanike të broxrënëve nuk kishte parë kurrë.
Për një moment i kujtoi ashtu të gjallë dhe një drithërimë ja pushtoi trupin.
Nga ky moment e shkëputi roja -I joni është më i bukuri nga të gjithë ata dhe tregoi një bronxmenduar të pa prishur.
Ai u kthye nga roja dhe për çudi i foli me zë të lartë
-Mund të mar ndonjë statujë me vete?
-Jo miko, i kemi në invetar ,ku i dihet,po deshe të jap ndonjë pjesë,dorë,këmbë,këpucë,cep xhakete,xhep,por te gjithën nuk ta jap dot.
-Nga cili e do?se varet ,njëri para ca ditësh më kërkoi mustaqt e Stalinit,ishte gabel dhe kishte probleme me gruan ,kam patur kërkesa per mjekrën e Marksit,por me kanë kërkuar dhe dorën e shtrirë të Leninit.
Ty çfare pjese të pëlqen dhe të kujt? e pyeti ai duke picerruar sytë.
-Unë dua një pjesë të pa rëndësishme,që pothuajse nuk bie në sy,dua një vesh të Enverit,foli ai duke u djersitur për masakrën në bronx që mund të bënte roja
-Eh,ashtu është xhanëm, nuk çalon gomari nga veshët,foli entuziast roja dhe rëmbeu një daltë dhe një çekiç,pas pak u dëgjua goditja tingelluese dhe coptimi i bronxveshit.
-Ja ku e ke miko,ta jap,por do të lesh një adrsë,se nuk i dihet,ndoshta ma kërkojnë për inventar të statujës,por ik,ik se unë deeri atëherë kam dalë në pension,dhe duke e shtyrë e nxori si me dhunë jashtë derës.
Ai sa nuk fluturonte nga gezimi,ecte dhe prekta xhepin me dorë,do ta vinte në një kornizë me xham mbasi ta kishte pastruar e fërkuar që ai të shkëlqente si i ri ,askujt nuk do ti shkonte mëndja se kujt i ishte shkulur ai vesh metalik
Vite më vonë ndërsa ishte ulur për të pritur ndonjë klient në berberanën e lagjes,e tërhoqën lajmet në tv
Presidenti po dekoronte me medaljen e artë të trimërisë,me rastin e përvjetorit të rrëzimit të bustit te diktatorit disa persona që ai i njihte shumë mirë ,në renditje të bllokut të shënimeve

FUND
Tetor 2010
TETOR 2010