![[A-SHKODRANI] nuk është në linjë](images/tf_ideal/red/statusicon/user-offline.png)
![Maska e [A-SHKODRANI]](customavatars/avatar21788_19.gif "Maska e [A-SHKODRANI]"){kind=avatar}
LETËR E NËNSHKRUAR IRMA HOXHOLLI, ITALI | 15/07/2010
Ishte ditë e hënë e datës 12 korrik, kur arrita rreth orës 9 të mëngjesit përpara dyerve të Ambasadës Shqiptare në Romë. Të parët që filluan të vinin ishin diplomatët e shërbimit konsullor. Ata hynë brenda hijerëndë, ndoshta të lodhur nga puna për zgjidhjen e "halleve" të emigrantëve shqiptarë. Në fakt, edhe unë për këtë punë kisha marrë rrugët që në pikë të mëngjesit.
U vura në radhë. Shqiptarët dikush vetëm, dikush me gruan, dikush dhe me ndonjë të afërm apo prind të tyrin shkëmbenin ndonjë fjalë, si zakonisht në këto raste: si je, nga je, ku banon, si po kalon me punën, etj.
Më erdhi radha dhe mua. Konsulli mbasi më dëgjoi, më tha se nuk është në kompetencën e zyrës konsullore problemi që kisha. "Po a mundet të më ndihmojë ambasadori", - e pyeta unë. "Ai e di - më tha - shko takoje", dhe vijoi me tjetrin që ishte pas meje.
Dola nga zyra konsullore që ishte në bodrumin e ambasadës duke menduar se kush ishte ai dreq njeriu që e kishte bërë zyrën konsullore në bodrum. I rashë ziles tek porta e jashtme. Përpara derës së ambasadës, sipër tek shkallet, u shfaq një roje, i shkurtër.
"Kërkoj ambasadorin, dua të takohem me të" - i thashë me një zë, të cilin u përpoqa me gjithë forcën time ta bëja të ëmbël e të kulturuar. "Nuk është - ma ktheu, prite kur të vijë".
Vendosa të pres në trotuar përpara derës. Kaloi rreth një orë. Një shqiptar që rrinte vazhdimisht tek dera e zyrës konsullore, më tha: "Foli atij që po vjen, është shoferi i ambasadorit". Nxitova t'i dal përpara. "Më falni - e pyeta - dini gjë kur vjen ambasadori?" - "Jo nuk e di" - më tha dhe hyri brenda në godinë. Vendosa të pres me durim.
Ishte ora rreth 11 kur një vajze (edhe kjo shumë hijerëndë) iu afrua derës së hekurt dhe futi çelësin për ta hapur.
"Më falni - nxitova ta pyes - a dini gjë kur vjen ambasadori?" Ajo u kthye nga unë, me pa gjithë ironi dhe më tha: "Unë nuk jam shoqëruesja e ambasadorit."
U largova dhe iu afrova përsëri derës së hekurt të ambasadës. Pashë përtej hekurave tre a katër persona që pinin duhan e bënin muhabet. "Më falni - ngrita zërin - po nuk ka ndonjë që e di ku është ambasadori".
"Moj goce - më tha njeri - po ta dinim do ta thoshim. As ne nuk dimë gjë se ku është, ndoshta në Tiranë, ndoshta vjen sot, ndoshta nesër, a pasnesër ku dimë gjë. Nuk thotë ai se kur ikën " - e përfundoi ligjëratën burri me cigare. U largova për tek një kushërira ime në Romë. Do ta provoj përsëri nesër.
Edhe të nesërmen ditën e martë me 13 korrik po e njëjta gjë askush nuk të jepte një përgjigje, të gjithë thoshin ku e di unë ku është... E po lajmëroni policinë - u thashë unë - që iu ka humbur ambasadori.
Lexova kete leter me vemendie dhe vertete ashtu eshte ne Ambasaden Shqiptare ne ROME.
Kam qene vete personalisht dhe kam verejt qe ambasada Shqiptare ndodhet nen themele, me e keqja eshte qe personeli mbrenda s'ka pike respekti per emigrantet qe ndodhen ne ITALI jo me te takosh Ambasadorin.(Burrokrazia egziston ne gjitha anet e ITALISE SIDOMOS RACIZMI).
Shpresoj qe ajo goca te ket zgjidhur problemin dhe letra shkruar ti kete mberritur vertet Ambasadorit Shqipetar Ne ITALI.
Përgjigju Duke Cituar
Postuar më parë nga DebatikasI
Krijoni Kontakt