Poezi kushtuar Nënës.

[feneri]

Ajo gjithmon me uratën në shpirt më tha : Udhembarë !
Tek u nisa shtigjeve të jetës të arrij një cak !
Kush e di sa herë shpirti i rënkoj e zemra i qe ndarë
Kush e di sa herë i pata hyrë në hak!

Ajo me dashuri nëne më thosh të marr bashkfshataren
kur unë endesha nëpër qytete ku ndiqja shkollimin !
Pranova dikur të plotësoj dëshirën e saj : Për bashkëudhetaren !
Dhe, harrova shumë çaste jete që shkundën ledhatimin!

Por, trokiti një çast , dhe të gjithë i shkundi si gjethet
kur fryn era në vjeshtë dhe i mbledh në humnerë !
Me katër bonjaket mbeta - une babai , të më rrokin ethet !
Duke pritur të shikoj ate trup nene - që të hyjë në derë...!

[fara]

Cdo dimer pasterma
rroba per te veshur poashtu,
kishte rregulle panda'
ne shtepi te nenes ishte keshtu.

Do te duhej te ishin
te lumtur ne maksimum,
por hall te madh kishin
se nuk kishin fat shume.

Zoti i madh ju ka dhene
kater djem e kater cika,
se do jet fundi keshtu s'do me thene
se fati jetes i ve pika.

Kater vellezer vdiqen femi
kurse vajzat ishin shendosh,
por gjyshi kishte merzi
se e donte nje djalosh.

Kjo eshte jete per roman
te vuash pa pasur faj,
por per momentin s'ma mban
ndoshta me vone ,pastaj!

[fara]

Ne familjen tone
lindi nje vajze,
cdo njeri dashuri ofron
ndodhet ne parajse.

Por i vogeli shpirt
qe s'di asgje themi ,ne,
nenen e ka drite
-se kur behet ,,re'';

Nga dy duar shtrenguar
ne forme te gjysem henes
tani me eshte pushtuar
ne gjoksin e nenes.

Bebushja qetesohet
ne cast e ze gjumi,
pamja qe shikohet
eshte pamje fatlumi.

Eshte nena kjo
qetesi ,ngorohtesi ofron,
qe diten e pare cdo kush e do
deri sa jeta mbaron.

[Agim Doçi]

JU nuk e keni njohur nënën time
AJO ishte Kolonjare, madje dhe partizane...
Ngado që shkonim me...transferime
qytetaret thonin: Shqiponja është kapedane.

Ju nuk e keni njohur nënën time
Ajo hijeshon e buzëqeshur në fotografi
Më vjen në endrra...më vjen në kujtime
Ajo ishte si të gjitha Nenat - det me dashuri

[Kryqi i Paqes]

Shume te vecanta poezite, nese do te shkruheshin sakte drejtshkrimisht do te besoja se ishin poezi nga profesionale. Pergezime!

[Agim Doçi]

elonokton!
Faleminderit por me konkretisht ju lutem ku mungon drejtshkrimi tek vargjet e mija????
Pershendetje

[Kryqi i Paqes]

elinokton!
Faleminderit por me konkretisht ju lutem ku mungon drejtshkrimi tek vargjet e mija????
Pershendetje

Pershendetje dhe prej meje Agim!
Lexova pothuaj te gjitha poezite, nuk dua te ndalem tek gabimet e ndonjerit, bile drejteshkrimin e permenda ne pjesen e dyte te mendimit per t'i dhene rendesi asaj qe eshte per te thene dhe e vertete pse jo, poezi te vecanta. Ndonese te "papunuara" dhe me gabime nuk humbasin te qenet dicka e bukur.
Po t'i hidhni nje sy te dyte poezive do te vertetoni ate qe thashe per gabimet. Mos ngulni kembe te gjeni gabime ne poezite tuaja, kane postuar dhe te tjere ketu.
Pa dyshim, respekte!

[fara]

Nje grua pa fat
kur su be nene,
ajo doren ka zgjate
por zoti se ka thene.

Kjo grua shqiptare
eshte pregatite,
qe ne moshe mitare
femije te lind e rrite.

E mendoni atehere
kete grua kete femer,
sa eshte ndier, e mjere
pa kete epiqender.

Enderr do kete pare
nje engjell ta perkund,
por endrren e ka vrare
se realiteti e ka shkund.

Thonin i kane bere magji
e beri bota fatkeq,
ajo burrit i tha;martohu ti
situaten me ndreq.

Asgje nuk ndryshoi
jetuan u bene te moshuar,
burri me pare shkoi
familjen ka leshuar.

Gruaja ishte dashuri plote
per jete ,e per femi,
andaj macet e rrugeve jo kot
i ushqente me kenaqsi.

Dritarja e dhomes sot
gjysem hapur rri,
era e perplase fort
s'ka kush ta mbylle tani.

Nga anet tona thone
femiu s'te qon ne gjehnet,
por jeten ta ploteson
dhe gjakun s'ta tret.

[Agim Doçi]

Nuk e mbaj mend, të zemëruar
Me mall kujtoj fjalën e ngrohtë
Sa dashuri më ka dhuruar.
Në sytë e saj nuk pash kurr lotë.


Ndaj themi Nënë, kur na ther zemra!
Ndaj vjen çdo natë, nëna në endrra!
Dorën e saj, e ndjej në gjumë….
Ndonse më fal, kurr s’i thash unë!...

[gloreta]

edhe ti nuk je keq te shkruash poezi