Ajo gjithmon me uratën në shpirt më tha : Udhembarë !
Tek u nisa shtigjeve të jetës të arrij një cak !
Kush e di sa herë shpirti i rënkoj e zemra i qe ndarë
Kush e di sa herë i pata hyrë në hak!
Ajo me dashuri nëne më thosh të marr bashkfshataren
kur unë endesha nëpër qytete ku ndiqja shkollimin !
Pranova dikur të plotësoj dëshirën e saj : Për bashkëudhetaren !
Dhe, harrova shumë çaste jete që shkundën ledhatimin!
Por, trokiti një çast , dhe të gjithë i shkundi si gjethet
kur fryn era në vjeshtë dhe i mbledh në humnerë !
Me katër bonjaket mbeta - une babai , të më rrokin ethet !
Duke pritur të shikoj ate trup nene - që të hyjë në derë...!
Krijoni Kontakt