Thënie ateiste

[Milkway]

Eh ku mbet Nene Tereza, a ka bere ajo keq apo mire!? Perse mirret gjithmone shembulli me i keq.

Flitet per njerzit e pasur oo Mesia

[mesia4ever]

Flitet per njerzit e pasur oo Mesia

Mesia4ever... and ever and ever.

Luke 16:13

Asnjë shërbëtor nuk mund t`u shërbejë dy zotërinjve; sepse ose do ta urrejë njerin e tjetrin do ta dojë, ose do të lidhet me njerin dhe tjetrin do ta përbuzë; ju nuk mund t`i shërbeni Perëndisë dhe mamonit``.

14

Dhe farisenjtë, të cilët ishin shumë të dhënë pas parasë, i dëgjonin të gjitha këto dhe e tallnin.


Cilin Krishterim po e sulmoni, ate te Jezusit apo te nje prijesi Luteran. Nese sulmoni krishterimin Biblik i coj duart nga ju, nese sulmoni krishterimin e disa 'krishtereve', lirisht mund t'u ju prij. Ju pershendes

[Hipnotizuesssi]

Te gjitha qeniet lindin ateiste.

[Hipnotizuesssi]

Ju nuk mund t'i sherbeni perendise dhe mamonit.
Zoti im eshte i vertete, i yti fallc. I imi keshtu, i yti ashtu....

[Hipnotizuesssi]

Shume te bukura. Pjesen me te madhe te tyre e mesova permendesh. Faleminderit.

[Scion]

Kjo nuk eshte thenie e mencur, por nje veprim i tipit autogol.
Kur prof. Richard Dawkins aplikoi per te regjistruar fondacionin e tij, "Richard Dawkins Foundation for Reason and Science" komisioni i regjistrit te bamiresive ne Mbreterine e Bashkuar i kerkon sqarim te metejme.
Shprehimisht ata i kerkojne Dawkins te sqaroje:

"Ju lutemi, me miresi na sqaroni se si perfiton njerzimi nga Edukimi Shkencor?"

Ja dhe quota origjinale ne Anglisht.

“When we applied for non-profit status in the U.K., and faced delays greater than for a new religion, the charitable commission wrote back to us, and I quote: ‘Kindly explain how scientific education benefits humanity.’”

Ne Angli e ke 100% te garantuar dhe pa problem regjistrimin e nje fondacioni religjioz sesa nje fondacioni jo-religjioz.

[Scion]

Nuk kemi nevoje te zgjatemi me sofizma dhe definicione "keshtu ma do qejfi mua" prandaj ateistet ...
Ka nje teme tjeter ku mund te diskutosh se c'eshte ateizmi.

http://www.forumishqiptar.com/threads/46226-Ateizmi

[Fishtani1]

Lasgush Poradeci
(Shkrimtar, poet, publicist)

Ekskursioni teologjik i Sokratit

Filozof Sokrati i vjetër
kokë e vlershme e Greqisë,
e pa zbritur përmbi tokë
lëndën e filozofisë.

Se filozofia ahere,
para kohërash antike,
nuk qëndronte mbi binarë.
Ajo ishte metafizike.

Ajo endej nëpër qiej,
nëpër sferat rrotullore,
s’desh materie, s’ish fizike,
s’kish themele natyrore.

S’fliste për punët e dheshme,
po për Frymën, për Idenë,
nuk kish për studim njerinë,
po kish Zotërit, kish fenë.

Ti, filozofinë antike,
o Sokrat me tru në kokë,
që prej qiellit e zbrite
krejt përposh këtu në tokë.

Poshtë krejt në këtë tokë
zbrite ti filozofinë,
që ajo të studiojë
tokën, jetën dhe njerinë.

Përcaktove dhe Moralin,
përcaktove Drejtësinë
dhe u ngarkove për detyrë
veç njerinë! Veç njerinë!

Veç njerinë për Moral,
veç për të dhe Drejtësinë,
Dijen për Moralitetin
Dijen për Ligjshmërinë.

Ç’ish ay Moralitet
q’e caktove kaq serbes?
Ish Moral i thjeshtë, i pastër,
një Moral pa interes.

Një Moral i bukur shumë,
për dobi të gjithësisë,
që i shërbente drejtësisht
njerëzisë e shoqërisë.

S’i shërbente vetvetes.
Po gjithë fisit njerëzor,
i shërbente pa dallim
kolektivit shoqëror.

Jo Moral që shfrytëzon,
as Moral që rrjep e zhvat,
po që i vlen vetëm njeriut.
Ah! Sa bukur, o Sokrat!

Si vendose paq Moralin
mbi themele të patundur,
kape Zotërit e Fenë
për t’i tundur, për t’i shkundur.

U the grekërve të mençur,
se, nga feja po gabonin:
me kaq zotër, me kaq idhuj,
veten e komprometonin.

Ç’kanë aq idhuj të mermertë?
Ç’kanë aq zotër të ngurosur?
Që s’lëvizin, që nuk kanë
mundësi për t’u fjalosur?

Thoshje kanë trup e shtat,
kanë krahë, kanë duar,
kanë kokë – po nuk kanë,
tru e mend për të menduar;

Kanë gojë e s’flasin dot,
kanë sy, po nuk shikojnë,
kanë këmbë, po nuk ecin,
veç në vend ata qëndrojnë;

Kanë bark, e s’hanë dot,
s’hanë aspak e s’pinë aspak,
ndonëse u therin, u kushtojnë
theror! Mbytur në gjak.

Theroritë kush i ther?
Qengjat duke blegëritur?
Kush i mbush me gjak në gojë
viçat duke muallitur?

Ah, o qengj i njomë,
ç’të ha zoti dhe hyjnia!
Ah, o viç i majmë i shijshëm,
ç’të ha kryepriftëria!

Porse zorrët, rrotullimet
lyer me parfum, plot erë,
i shijon veç hundërisht
hund’ e popullit të mjerë.

O Sokrat, ti bëre provë,
që vërtet të konstatosh
a i beson Greqi’ e Vjetër
zotërit me trurin bosh.

Papo vajte e vizitove
kryeshtetasin antik
dhe me të ti bisedove
si një mik filozofik.

"A i beson", - the, - "more burrë,
Kryeshtetas mendjendritur,
a i beson ti këta Zotër
posi populli i paditur?

Unë ty të shoh në Tempull,
o koleg, o miku im,
tek qëndron ti para Zotit
plot respekt, plot adhurim.

Kokën tënde mban përpjetë,
shtatin drejt posi një lis,
populli lëviz rreth teje:
ti i patundur nuk lëviz!

Populli lëviz ndopak,
ndonëse Zotin ka përballë,
kurse ti s’lëviz e s’flet:
kaq beson më Zot ti, vallë?

Thuajmë, dua ta di,
thuajma: në zemër ç’ke:
në beson më Perëndi,
në beson më Zot e fe!"

_______


"Unë, more miku im,
unë, o Sokrat i madh,
unë që qëndroj në Tempull
si një dem mu në luadh,

Unë nuk besoj aspak
as në Tempull, as në Zot,
po qëndroj për sy e faqe,
mërzit veten kot më kot.

E mërzit, që besimtarët
të besojnë se besoj –
kështu popullin e verbër
unë e rrej, unë e mashtroj.

E mashtroj që, kësisoj,
populli të më besojë,
fronin tim si Kryeshtetas
verbërisht të ma forcojë.

Se për Zotërit, në djall,
që të gjithë a s’kanë vajtur?
Këtë dredhëri bëj unë,
përmbi fron për të më mbajtur.

Kështu bëjnë perandorët
kështu mbretërit – lubi,
kryeshtetasit kështu ,
shtrydhin popullin e zi.

Unë e di, se, në një kohë,
populli ka për t’u ngritur,
perandorë e kryeshtetas
posi bar për t’i kositur.

Gjer ahere, ne qëndrojmë
pastaj – fundja le të vijë!
Pastaj – populli i sqaruar
edhe ne të na përpijë!

Popujt janë ende pa shkollë,
janë ashtu – po janë shumë;
Vjen për ne, Sokrat... Sokrat...
vjen edhe për ne ky lumë...

Gjer ahere... gjer ahere...
le të bëhet vaj e kujë:
bëj, o Kryeshtetas, qejf
bëj me popullin rrëmujë!"

Nga kjo fjalë, kjo përgjigje
filozofi e mori vesh
që dinaku kryeshtetas
shtetin, popullin qesh.

Shtet e filozof e popull
ata i rrejnë kurdoherë,
rrejnë t’urtët filozofë,
zhveshin popullin e mjerë.

Doli nga pallati i madh –
pallat kryeshtetësor –
dhe, si vuri ment, iu fal
Kryeshtetasit mizor.

Si iu fal, e përshëndeti
dhe u tërhoq mënjanë,
konstatoi si adhurohen
zotërit ku janë e s’janë.

Por – nuk u kënaq me kaq
edhe shkoi në drejtim tjetër:
të provojë: sa i beson
zotërit Greqi e Vjetër.

... Dhe vazhdove, o Sokrat,
që, më tej, të konstatosh:
kush e kush i lut n’Athinë
zotërit me trurin bosh?

Vajte tek Kryegjyqtari,
kok’e Gjyqit Helenik:
bisedove e diskutove
si një mik filozofik.

Vajte i the: "Kryegjyqtar,
burrë i drejtë e mendjelartë:
a i beson ti perënditë,
posi populli i paqartë?

Ty mes Tempullit të shoh
kryetar, o miku im,
sesi falesh para Zotit
plot përulje e plot besim;

Si mes Tempullit qëndron,
shtatin drejt, kokën përpjet,
populli flet e lëviz,
ti aspak s’lëviz e s’flet!

Populli s’rri dot i qetë,
ndonse Zotin ka përballë,
ti rri drejt përpara Zotit:
kaq beson më Zot ti, vallë?

Thuaj-më, dua ta di:
n’atë zemrën tënde ç’ke?
a beson më Perëndi?
a beson më Zot e fe?"

_______


"Unë, o Sokrat i madh,
unë që, o miku i em,
rri mes popullit në Tempull
si mes berrave një dem.

Unë nuk besoj që ka
shumë zotër a një zot,
po për sy e faqe shtirem
që lus Zeusin kot më kot.

Shtirem kot, që, besimtarët,
të besojnë se besoj:
kështu popullin besonjës
dredhërisht un’ e mashtroj.

E mashtroj, që, me mashtrim,
populli të më besojë:
fronin, si Kryegjyqtar,
besërisht të ma forcojë.

Sa për zot – në dreq! Në djall!
Zotërit s’paskan mbaruar?
Kështu dhelpërohem unë,
në Fron tim për të qëndruar.

Kështu bën çdo perandor,
kryeshtetasi symvrejtur,
mbretërit dhe kryegjyqtarët
që u beson populli i rrejtur.

Ne e dijmë, se, një ditë
popujt do të na kuptojnë,
perandor, kryegjyqtar,
krejt do të na gllabërojnë.

Sot, për sot, gjejmë pa bëjmë,
gjersa të na vijë fundi,
gjersa populli i sqaruar
të na tundi e të na shkundi.

Popujt janë endé pa shkollë,
janë endé – po janë shumë,
prandaj, dhe për ne, do vijë
ah, more Sokrat, ky lumë...

Gjer ahere... gjer ahere...
le të bëhet baltë e shi:
bëj, Kryegjyqtar, rrëmujë!
Bëj rrëmujë e batërdi!"

Fjalës së Kryegjyqtarit
filozofi i vuri veshin,
i kuptoi kryegjyqtarët
se me shtet e popull qeshin.

Me shtet e me Zot e popull
kryetari i Gjyqit qesh,
qesh me popullin e rrejtur,
quan popullin sylesh.

Doli shpejt Sokrati i madh,
prej Pallatit Gjyqësor
dhe ironisht u përshëndet
me Gjyqtarin dhelpëror.

Iu përfal filozofisht
u tërhoq pastaj mënjanë
konstatoi si adhurohen
zotërit ku janë e s’janë.

... Po s’e pati mjaft me kaq,
me këto prova laike:
Desh të bindet në beson
kryepriftëria antike.

Pra, në Tempull, o Sokrat,
pyete Kryepriftin vetë:
I the troç, a e beson
zotin me trup të mermertë.

Mu në Tempull vajte pyete
kryepriftin madhështor,
atë prift të ditur shumë
q’ish i madh e shenjtëror.

"A i beson, o Kryeprift,
që je kaq me dituri:
A i beson", - the, - "perënditë
Posi populli axhami?

Ti në Tempull je kushtuar,
ti mes Tempullit jeton,
ti rreth Zotit bën shërbim:
po – më Zot ti a beson?

Kur qëndron ti para Zotit,
madhështor posi një lis,
populli s'rri pa lëvizur
kurse ti aspak s’lëviz!

Kur ti falesh para Zotit
populli nga vendi s’lot,
se ti flet aq hijerëndë:
kaq beson ti pra më Zot?

Fol me mua, fol me mua,
folmë sot ballë për ballë,
thuaj ç’ke në zemër tënde:
a beson më Zot ti vallë?"

Foli Kryeprifti i madh,
shumë i madh e shumë i ditur,
foli shumë i vetëdijshëm
me Sokratin mendjendritur:

Foli e tha: "Sokrat, Sokrat,
unë që, o miku i em,
rri mes popullit në Tempull,
si mes deleve një dem.

Unë fare, nuk besoj
në ka Zeus a tjetër zot,
unë bëj, për sy e faqe,
sikur lus me shpirtin plot.

Papo shtirem që, besnikët,
mos zbulojnë shpirtin tim,
se kështu e do ky popull
që s’di gjë nga ky mashtrim.

Kështu popullin e verbër
unë e bind të m’adhurojë,
fronin tim, si Kryeprift,
verbërisht të ma forcojë.

Sa për zotin, sa për Zeusin,
sa për zotrit – djalli i marrtë!
Kështu forcoj Fronin tim,
unë Kryeprifti i lartë.

Perandor, Kryegjyqtar,
Kryeprifti shumë i squar
kështu bëjmë ne të gjithë
popullin duk’e mashtruar.

Ti je filozof, por ti
po më bën teologji;
Unë teolog, por unë
po bëj filozofi.

Po më bën e po më pyet,
po të bëj e po të pyés:
Ti i ditur, unë i ditur
ç’kundërshtim na ndan në mes?

S’kemi fare kundërshtim
as për Zeusin, as për Fenë,
ne të dijshmit që lexojmë
Iliadën... Odisenë..

Feja jonë është trefish:
Shkencë e Art e Poezi;
Zoti ynë është njëfish,
ky quhet Dituri.

Ne që jemi kaq të ditur,
kaq me mend e kaq të zgjuar
si besokemi në Zeus,
në një Zeus t’imagjinuar?

Kur imagjinon ti Ferrin,
a ka Ferr për nënë dhet?
Kur imagjinon Lugatin,
ka Lugat me të vërtetë?

Nuk ka Zeus, as nuk ka Zot,
Ferr, Lugat t’imagjinuar,
po ka popull të paditur
popull q’ende s’është zgjuar.

Kush ka faj që s’është zgjuar
populli në botën mbarë?
E ka fajin Kryeprifti
bashkë me Kryegjyqtarë!

Fajnë e kemi ne të gjithë,
që, mbi Fron duke sunduar,
nuk shpjegojmë as zot, as zotër,
popullin për ta sqaruar.

Kam faj unë që s’besoj,
por dhe Zeusit i shërbej,
shtirem që besoj më Zot,
kështu popullin e rrej.

Sa për ty, Sokrat, që shan
perënditë shtetërore,
dhe përhap ide të reja
dhe zgjon masat popullore.

Thonë, do të të dënojnë
rreptësisht për këtë faj,
meqë do Kryeparinë
ta rrëzosh nga Froni i saj.

Ti e di se, përnjëmend,
kryeprifti e gjyqtarët,
janë ata Kryeparia,
përmbi Fron gjithnjë të parët.

E di se, Kryeparia ,
ne të Parët, s’kemi fe,
po kështu mbajmë frenat
dhe sundojmë përmbi dhe.

Ne e dimë, se, njëherë,
populli do ngrejë kokë,
Kryeprift, Kryegjyqtarë,
do na flakë keq përtokë.

Po tashti ne bëjmë ç’mundim.
gjersa të na vijë ora,
gjersa populli të zgjohet
dhe mbi ne t’ia bëjë fora.

Popujt ende s’janë zgjuar,
po n’u zgjofshin – janë shumë
dhe prandaj mbi ne do derdhen
me vërshim të madh si lumë.

Gjer ahere... gjer ahere...
le të bëhet vaj e zi,
bëj, o Kryeprift rrëmujë!
Bëj, Kryegjyqtar, kërdi!

Dhe për gjithë këto mjerime
që të dy jemi fajtorë,
unë vonë do ta pësoj,
ti do ta pësosh më parë.

Se ti, jo veç i mohon
perënditë shtetërore
po dhe me idetë e reja
ti zgjon masat popullore.

Ti m’i miri e i urti e i drejti,
Zotit po i largon rininë,
thonë krejt Kryeparia
që ti prish ligjshmërinë.

Thonë Gjyqi e tërë Athina,
se ty do të dënojnë,
të pish kupën e zeherit
që kështu të t’asgjësojnë.

Sa për mua, sa për mua,
sa për Kryepriftërinë
neve, populli i sqaruar,
do na flakë në greminë.

Po ty shpejt do të të flakin
t’ashpërit kryegjyqtarë,
se, - siç thonë, - po i tërbon
Antifeja jote e marrë.

Ububu, Sokrat, Sokrat,
filozof që tunde dhenë!
Por, si ne, or antizot,
pse s’bën kompromis me fenë?

S’do zot guri – zot guror,
pse, bre filozof mizor?
Pse ti na komprometon,
flet për zot si t’ishte horr?

Ç’vjell pareshtur helm fetar?
Prapseprapë komprometim?
Që dhe ne, që s’njohim zot,
të na zhytish në mjerim?

Mjer për ty, po edhe për mua
si nuk më përpin ky dhe,
që po demaskohem dh’unë
prift me fe... dhe prift pa fe...

Zeusin tonë rrenacak,
q’e besojmë e, s’e besojmë,
populli, duk’ e kuptuar
keq, or keq do ta pësojmë.

Dhe kështu që të dy palët
filozof e prift i shkret
ky komprometim i ashpër,
do na bëjë për qamet."

Doli, pra, Sokrati i urtë
jashtë Tempullit hyjnor,
iu përfal me sy të vrenjtur
Kryepriftit dhelpëror.

Iu përfal me përnderim
po në gjoks i mbet peronë
se mësoi si adhurohen
Zotërit në botën tonë.

Shtet e Zot e Fe e Popull
Kryeprifti i rremë i qesh,
ësht’i rremë e qesh me Shtetin,
popullin e shkretë e zhvesh.

S’pate mjaft nga ky mësim,
nga këto prova klerike,
deshe provën: a beson
populli i Greqisë antike?

Papo vajte, o Sokrat,
në Pazar të konstatosh
a i beson populli i thjeshtë
Zotërit me trurin bosh.

Pyete, pra, një punëtor,
pyete bujkun e paditur:
"A i beson", - the, - "Perënditë,
Posi prifti mendjendritur?"

Pyete e the: "Ti hyn në Tempull,
Prift e Tempull respekton,
para Zotit bie në gjunjë.
por, më Zot, ti a beson?

Kur qëndron ti para Zotit,
plot përulje, plot kushtim,
as lëviz as nuku flet
po zë falesh me adhurim.

Kur falesh para Zotit
me shpirt e me zemër plot.
Aq më Zot ti je i kushtuar?
Aq beson ti, pra më Zot?

Thuajmë, tregomë mua:
kur ti Zotin ke përballë,
thuaj-si e ke në zemër:
A beson më zot ti, vallë?"

Foli punëtori i thjeshtë,
foli bujku i paditur,
foli siç flet një fëmijë
me Sokratin mendjendritur,

Foli e tha: "O filozof,
filozof Sokrat me nam,
unë besoj me gjithë zemër,
si i paditur që jam.

Unë e populli i paditur –
punëtor e bujk si ne –
Dituri ne kemi Zotin,
kemi Zot e kemi Fe.

Ësht’ i madh i plotfuqishmë,
Zoti jonë, Zeusi jonë,
prandaj therori ne i sjellim
sot e mot e përgjithmonë.

Se ai na fal ne jetën
dhe me jetë ai na mban,
është’ i madh ësht’ i vërtetë,
Zot i fortë, Zot vigan.

Dhe prandaj e kanë bërë
prej fildishi dhe floriri,
kur e sheh të erren sytë,
kur e prek të lot fiqiri.

Ky’ është Zeusi, Zeusi jonë,
Krye-Zeusi i gjithë Greqisë,
ai di ç’janë e nuk janë,
është kroi i diturisë.

Dhe prandaj e adhurojmë,
prandaj frikën ne ia kemi
do t’i falemi e ta lusim
sa të jemi e të mos jemi.

Kur e lusin ditë e natë
Kryepriftrit aq të ditur
si të mos e lusim ne,
ne të verbrit të paditur?

Kur beson tërë Greqia,
Kryepriftrit mendjemprehtë,
si të mos besojmë ne
të paditurit e shkretë?"

Kështu konstatoi Sokrati,
në pazar, përfundimisht,
se gjith’ populli besonte,
por besonte verbërisht.

Edhe tha: "Besimi i verbër
s’është fe, s’është besim: -
Ay është mohim-feje,
Ay është Zot-mohim."

[iliria e para]

Nëse do të më duhej të zgjidhja një fe, Dielli dhënësi i jetës do të ishte zoti im.
- Napoleon Bonapart

Mjeranët e shkretë i kanë mbushur mendjen vetes se do të jenë të pavdekshëm dhe do të rrojnë në përjetësi, nëse adhurojnë atë sofistin e kryqëzuar e nëse jetojnë sipas ligjeve të tij... e i marrin këto doktrina goja-gojës pa ndonjë provë të qartë. Kështu kur mashtruesit e sharlatanët hyjnë mes tyre, kaplojnë menjëherë pasuri të mëdha duke sunduar mbi këta leshko.
- Lukiani

Kisha thotë se Toka është e rrafshët, por unë e di që është e rrumbullakët, pasi kam parë hijen e saj mbi Hënë e më tepër besim kam tek një hije se sa tek kisha.
- Magelani

Njerëzit i krijojnë zotat sipas vetes, jo vetëm për nga pamja, por edhe për nga mënyra e jetesës.
- Aristoteli

Kur shoh detarë, njerëz të shkencave natyrore e mendimtarë, njeriu është më i urti mes gjallesave. E kur shoh priftërinj, profetë e shpjegues ëndrrash, asgjë s'më vështirohet më keq se njeriu.
- Diogjeni

Sa i përket fesë, tërë njerëzit pranojnë pa pyetur besimin e të jatit, sipas zakoni, të paaftë për të dalluar të vërtetën nga gënjeshtra.
- Abdul al Maari

Bota mban dy kategori njerëzish: njerëz inteligjentë pa fe dhe njerëz fetarë pa inteligjencë.
- Abdul al Maari

Tërë problemi me botën është se idiotët dhe fanatikët janë aq të sigurt ndaj vetes, ndërsa të mençurit plot me dyshime.
- Bertrand Rasëll

Feja është kryevepra e artit të stërvitjes së kafshëve, sepse stërvit njeriun në atë se çfarë duhet të mendojë.
- Artur Shopenauer

Kleriku i parë ishte mashtruesi i parë që takoi idiotin e parë.
- Volteri

Tërë fetë janë themeluar mbi frikën e të shumtëve dhe zgjuarsinë e të paktëve.
- Stendali

Feja konsiderohet prej popullit të rëndomtë si e vërtetë, prej të mençurve si e rremë dhe prej sunduesve si e dobishme.
- Seneka i Riu

Besim do të thotë të mos duash të mësosh çka është e vërtetë.
- Fridrih Niçe

Feja është nga sendet më të mira për të heshtur popullin e rëndomtë.
- Napoleon Bonapart

Tërë institucionet kombëtare kishtare, qofshin këto hebraike, kristiane a myslimane, s'më duken asgjë më shumë se krijime njerëzore, të ngritura për terrorizimin dhe skllavërimin e njerëzimit, për monopolizimin e pushtetit dhe të fitimit.
-Tomas Pein

.................................................. ...............................

[iliria e para]

[I]Po të them se jemi të dy ateistë. Unë thjesht besoj në një zot më pak se ty. Kur të kuptosh pse ti përjashton tërë zotat e tjerë të mundshëm, atëherë do të kuptosh dhe pse unë përjashtoj tëndin.

— Stivën H. Roberts


Nëse do të më duhej të zgjidhja një fe, Dielli dhënësi i jetës do të ishte zoti im.

— Napoleon Bonapart


Shumica e njerëzve parapëlqejnë më mirë të vdesin se sa të mendojnë; e në fakt ashtu dhe bëjnë.

— Bertrand Rasëll


Shiko njëherë parashikimin e motit para se të lutesh të bjerë shi.

— Mark Tuein



Pra, dhe më e liga e të ligave, vdekja vetë, s'është asgjë për ne, sepse kur ne jemi vdekja s'është dhe kur vdekja është ne s'jemi.

— Epikuri


Nëse 50 milionë njerëz besojnë një absurditet, prapë absurditet mbetet.

— Anatol Frans



Të dashur miq, -- Njeriu e krijoi zotin, jo zoti njeriun. Juaji përgjithmonë, Garibaldi.

— Xhuzepe Garibaldi


Gjithësia nuk u krijua as nga zotat, as nga njeriu, por ka qenë, është e do të jetë prore zjarr i pashuar.



— Herakliti

A mund të jetë dikush shenjtor nëse zoti nuk ekziston? Ky është problemi konkret që kam sot.


— Alber Kamy

Tërë problemi me botën është se idiotët dhe fanatikët janë aq të sigurt ndaj vetes, ndërsa të mençurit plot me dyshime.

— Bertrand Rasëll



Feja është kryevepra e artit të stërvitjes së kafshëve, sepse stërvit njeriun në atë se çfarë duhet të mendojë.

— Artur Shopenauer


Shenjtorët duhen konsideruar gjithnjë fajtorë derisa të provohen të pafajshëm.

— Xhorxh Oruell


Nëse qétë e kuajt do të kishin duar të vizatonin, qétë do të vizatonin zota që ngjajnë me qé dhe kuajt zota që ngjajnë me kuaj.

— Ksenofani


Të arsyetosh me dikë që ka braktisur arsyen, është si t'i japësh mjekim një të vdekuri.

— Tomas Pein


Krejt çka ekziston në gjithësi, është fryt i rastit dhe domosdoshmërisë.

— Demokriti


Gjithçka ka shpjegim natyror. Hëna nuk është perëndi, por shkëmb i madh; dhe dielli një shkëmb i zjarrtë.

— Anaksagora


Fakti pse bota e lashtë ishte aq e dëlirë, e çelët dhe e paqtë ishte sepse nuk njihte asgjë mbi dy mynxyrat më të mëdha: sifilizin dhe kristianizmin.

— Adolf Hitler


Nuk flasim për besim nëse themi se dy dhe dy bëjnë katër, as kur themi se toka është e rrumbullakët. Flasim për besim vetëm atëherë kur duam të zëvendësojmë ndjenjat për fakte.

— Bertrand Rasëll


Kleriku i parë ishte mashtruesi i parë që takoi idiotin e parë.

— Volteri


Feja është krijuar nga njeriu për të kontrolluar individët mendjedobët, sepse në kohë mizorish dhe dëshpërimi këta e marrin fuqinë në numër.

— Benito Musolini


Tërë fetë janë themeluar mbi frikën e të shumtëve dhe zgjuarsinë e të paktëve.

— Stendali


Falë zotit jam ateist...

— Salvador Dali


Besimi nuk të jep përgjigje, thjesht të ndalon të bësh pyetje.

— Frater Ravus



Feja konsiderohet prej popullit të rëndomtë si e vërtetë, prej të mençurve si e rremë dhe prej sunduesve si e dobishme.

— Seneka i Riu


O njeri i patru, që nuk bën dot një krimb e megjithatë rri e bën zota me tepricë!

— Mishel de Montein


Feja është nga sendet më të mira për të heshtur popullin e rëndomtë.

— Napoleon Bonapart


Tërë institucionet kombëtare kishtare, qofshin këto hebraike, kristiane a myslimane, s'më duken asgjë më shumë se krijime njerëzore, të ngritura për terrorizimin dhe skllavërimin e njerëzimit, për monopolizimin e pushtetit dhe të fitimit.

— Tomas Pein


N.q.s. zoti foli, përse bota nuk është bindur?

— Përsi Bish Sheli



Frika i solli zotat në botë.

— Petroni

Fakti se një besimtar është më i lumtur se një mendimtar, nuk do të thotë asgjë më shume se fakti që një i dehur është më i lumtur se një njeri i kthjellët.


— Xhorxh Bernard Sho


Këndvështrimi im mbi fenë është si ai i Lukrecit. E konsideroj fenë si një sëmundje të lindur prej frike dhe si një burim mjerimi të parrëfyeshëm për njerëzimin.

— Bertrand Rasëll

Klerikët e dinë që unë e di se ata e dinë se nuk dinë.

— Robert Ingersoll


Duart që ndihmojnë janë fort më mirë se buzët që luten.

— Robert Ingersoll


Me ç'mund të kujtoj, nëpër ungjij nuk ka një fjalë të vetme në lavdërim të inteligjencës.

— Bertrand Rasëll


Ose zoti do ta ndalojë të keqen, por nuk mundet; Ose mundet, por nuk do; Ose as nuk mundet dhe as nuk do. N.q.s. do, por nuk mundet, atëherë është i pazot. N.q.s. mundet, por nuk do, atëherë është dashakeq. Por n.q.s. zoti edhe mundet edhe do ta ndalojë të keqen, atëherë nga vjen e keqja në këtë botë?

— Epikuri



http://ateistet.org/thenie[/B]

.................................................. ..............