Dhuna eshte ne rrenjet e historise njerzore!

[ALBA]

Dhuna është në rrënjët e gjithë historisë njerëzore. Është mjerim të shohësh se si akoma na duhen ushtritë, armatimet nukleare. Jodinjitoze është për ne se akoma na nevojitet policia, gjykatat dhe burgjet. Njerëzimi ca më i mirë, njeriu ca më i vetëdijësuar do t'i braktiste këto pakuptimësi...


Dhuna nuk është pjesë e shpirtit rebelues!

Dhuna asnjëherë nuk mund të bëhet pjesë e shpirtit rebelues, nga arsyeja e thjeshtë sepse dhuna është në rrënjët e gjithë historisë njerëzore, përderisa rebeli synon të ndahet nga e kaluara. Dhuna ishte mënyrë e të jetuarit ndër shekuj, ndër mijavjeçarë. Drejtëpërdrejtë apo tërthorazi, ne kemi jetuar në dhunë. Ushtritë tona, policitë tona, burgjet gjyqet, luftat tona, të ashtuquajturat religjionet tona te mëdha, çdo gjë ka mbajtur dhunë. Dhe dhuna nëse shikohet në esencë, nuk ka kurrëfarë respekti ndaj jetës.

Sipas meje, njeriu religioz, vetëdija reiigioze, është vetëm një qëndrim i thellë respekti ndaj jetës, ngase nuk ka zot jashtë jetes. S'ka parajsë jashtë vetëdijes. Dhuna është përdhosje edhe e jetës edhe e vetëdijes. Është destruktive.Cfare mendimesh keni ju per dhunen mund te diskutojme!!

[ben-shkodrani]

Alba Mausi me kta gjana si ke shkru ke shum shum te drejt

me rresepkt Ben-SHkodrani

[illiriani]

Me fjale te mia:

Fjala - dhune, eshte pjesa e errte e vetedijes se njeriut, ajo qe njeriun e ofron kah origjina shtazore dhe ne kete aspekt do te thoja se duhet te ekzistoj je barometer ekzistencial i njeriut, se sa perqind eshte njeriu - njeri. Dhuna eshte instikt shtazarak, nje detyrim qe lidhe njeriun per rregullat njerezore, duke e ndaluar nga instiktet shtazore. Duke logaritur ne perqindjet e njerizmit ne njeriun, apo te vet humanizmit si perqindje e vetedijes njerezore, dalin shume kunderthenie, qe na bejne te dyshojme ne vet fjalen - njeri. Ketyre sprovave iu prine opsioni - pse njeriu duhet tu bindet urdherave, rregullave, direktivave, keshillave (si edukim me i bute), qe te jetoj i lire? Po a jeton jjeriu vertet, jete e lire? A ka liri absolute, apo eshte vetem ekzistimi i lirise relative? A eshte ertet, nje dhune ajo qe e ndalon njeriun nga te keqijat dhe e detyron t'i shtrohet rregullit te sistemit shoqeror? Po, skur te mos kishte rregulla, discipline, ligje, kushtetuta, kufinj shteterore, burgje (shtepi ndeshkuese a permiresuese), si do te ruhej qetesia publike dhe ndalime nga veprimet negative ne jete - si do te dukej njeriu yne? A thua kishte te drejte Hobbsi ('njeriu per njeriun eshte ujk')? Sa perqind eshte ajo pjesa ekzistenciale filozofike qe ne e quajme - humanizem-njerezi?
Duke analizuar e sintetizuar te gjitha keto dukuri ne dy anet e medaljes - njeri, njeriu pak mbet njeri. Tqash shtrohet pyetje - kur njeriu eshte njeri? Pergjegja ime do te ishte: njeriu eshte njeri 1. kur flet njerezisht, kur dashuron njerezisht, kur ecen njerezisht elegant, kur han e pin njerezisht, kur i shihen sjelljet vertet njerezore ne vetmi edhe ne jeten, paraqitjen e tij publike. me fjalen - njerezisht, kuptoj te bukuren, estetiken e te folurit, ecjes, paraqitjes ne kontakte me njerezit, apo me te gjitha gjallesat ne natyre; estetiken e qendrimit vertikal, te menduarit e paster shpirteror, estetiken e shprehjes se bukur, mirembajtjen e trupit e te veshurit te tij, mirembajtjen e fytyres, permbajtjen e fjales se folur, estetiken ne dashuri, ne te puthur, ne shprehje te bukura erotike, estetiken ne prekje me gjymetyret e tij, estetiken e levizes se duarve, estetiken e ndricimit te fizionomise se tij, permbajtjen e tij gjate shkembimit te fjaleve, bisedave, kontakteve me tjeret ne shoqeri etj. E po te ishin te gjitha keto vese e karaktere te mira te njeriut - atehere, nuk dom te na duheshin detyrimet, ligjet, burgjet, kufinjt, flet-ndalimet e flet-kalimet zyrtare - por do te ishte vet bota nje atdhe i perbashket i njeriut, vetem me te vetmin kufij - kufirin planetar te Tokes sone!
Perderisa ka rregulla, ligje, arrestime, burgje, arme, luftera, konflikte, lakmi per te huajen, grabitje, vjedhje, vrasje...njeriu eshte pak njeri, ne kuptimin e plote te fjales.
Dhuna e kunderdhuna jane ne shenjester te vetedijes njerezore
por duhet edhe shume kohe persosjeje te njeriut tone, qe mos te kete dhune e kunderdhune (ligje, burgje, rregulla zyrtare shoqerore e shteterore). Po kur vet keto te fundit jane nje dhune e vertete, ndaj njeriut dhe nje shtrese te vogel njerezore, a ka gje me barbare (kur e ushtruan dhe ende e ushtrojne shume pushtete diktatoriale sot ne bote)?
Nuk mjafton vetem fjala - dhune, porduhet kundervuar edhe togfjaleshin - kunderdhune. Dhe ajo kunderdhune, nuk eshte metutje dhune - kur e detyron njeriun t'i pershtatet e perulet rregullit njerezor.
Secili mund ta mati vetveten si personalitet, sa perqind eshte njeri e sa eshte kafshe (me instikte shtazarake). A eshte instikt i mire njerezor - parazitizmi i njeriut, kur ushqehet, mbahet, ekziston, jeton nga mundi e djeresa a pasuria e dikujt tjeter? Perderisa, njeriu nuk behet zot i vetvetes - atij inevojitet dhuna, qe ne menyre te dhunshme, te detyrohet te hyje e te shtrohet ne binare te njerezise e humanizmit. Perndryshe, na lindet pyetja - a e meriton njeriu vertet, lirine e tij edhe ate relative, se mos e flasim per ate lirine absolute qe nuk ekziston askund...?
Cka e detyron jeriun te zgjohet heret e te shkoj ne pune, te mesoj, te veprj, te djeresitet, te mundohet per buke goje, te mundohet per nje kapital, per nje jete te mire e te lumtur? A eshte edhe kjo njelloj dhune e brendshme, qe e detyron njeriun (edhe perkunder vullnetit te tij) ta mundoj trupin e mendjen e tij?
A nuk eshte edhe friga nje dhune kunder gjesteve, veseve te liga e karakterve te dobeta te njeriut? Pse njeriu ka nje frige ne vetvete? Frige - te mos bjere ne fatkeqesi, te mos mbetet pa ekzistence, te mos mbetet pa pune, te mos mbetet pa te holla, te mos mbetet i uritur e i etshem, te mos mbetet ne kushte te keqia
jetesore, te mos semuret, te mos bij ne konflikte me tjeret, te mos
te mos mbetet pa dashuri, te mos mbetet pa nje liri personale?

Te gjitha keto mbarojne kur njeriu behet zot i vetvetes!

(keto jane vetem dy pika uje nga deti...)