Poezi Islame

[biligoa]

Hape derën, jam unë!

Në portën e zemrës sate,
Fillova të trokas,
Përgjigje s'dëgjoj dot,
U ula te pragu, mbushur sytë me lot!
Dielli filloi të perëndojë,
Qielli të zbehet
Çdo gjë ndryshim ka pësuar,
E unë ende në prag duke qëndruar...
Errësira mënjanoi ditën,
Hëna me krenari zëvendëson diellin,
Yjet në mënyrë të përsosur kanë solisur qiellin,
Pa mëshirë e luftojnë terrin.
Femër! Natë! Vetëm!
Vallë, nga të shkoj?
Po ta dija se pas 100 viteve do ta kishe hapur portën,
Me gjithë qejf do të qëndroj!
Ky mendin më dha shpresë,
Pra, do të qëndroj e do të pres.
E ngre kokën lart,
E i bashkëngjitem valles së yjeve të zjarrtë...
Papritmas ata filluan të shuhen,
Rrezet e diellit filluan të shkëlqejnë,
Tërë botën me dritë e mbuluan,
Pyes veten:
Pse hëna dhe dielli kurrë nuk u takuan?
E ula shikimin...
Shikoj veten ulur në prag,
Lotët si rrëke më shkojnë,
Dhe fillova me veten të flas.
Pyes shumë gjëra,
Pa përgjigje mbes,
Atëherë fillova të zgjohem në këmbë,
E kuptova se tani është e kotë të pres!
Porta e zemrës sate do të hapet në atë moment,
Kur dielli dhe hëna do të takohen,
E kur yjet dhe rrezet do të bashkohen,
E atëbotë, pra, ndoshta porta do të hapet vetë,
Por mos shiko nga prapa,
Se aty s'ke për të më gjet'!

Sadete SULIMANI

[biligoa]

Qielli qan për gabimet tona

U lodha...
S'mundem më të duroj,
Dua të fle,
Çdo gjë të harrroj...
Si një e vdekur
Rashë në shtrat
Pa u lutur te Zoti,
Sikur nuk kisha asnjë mëkat.
Në shtratin tim fle si një fëmijë,
Papritmas në dritaren time
Trokasin pikat e shiut,
Me aq fuqi të madhe
Godasin dritaren time,
Nuk mundem më të fle,
U zgjova, por prapë qetësi nuk gjej
Mbeta vetëm, në heshtje të plotë,
Papritur një nga thellësia,
"Pendohu" më thotë!
I kujt është, vallë, ky zë?
Kush i ditka mëkatet e mia?
Nga cila anë më vjen ky zë?
A ka kah gjithësia?
U ula pranë dritares,
Fillova të qaj me zë,
Ky përkujtim i mëkateve të mia,
Po ma shkatërron zemrën në thërrmia!
E hodha shikimin nga dritarja,
Sa shumë shi që binte,
Qielli ishte aq në vetmi,
Saqë harrova të mendoj për mëkatet e mia.
Dola jashtë krejtësisht e tronditur
Dhe pyes veten:
Pse, vallë, qielli është në mërzi;
Dhe diellit i vjen turp të shkëlqejë para tij?
Është fshehur prapa mjegullave,
E s'mundem me e pa,
Pyes veten: mos, vallë, është duke qarë?
Sigurisht dielli qan!
Nuk do më të na ngrohë,
Vajza të zbuluara më nuk do të shohë!
Qielli i kaltër gati u bë i zi,
Nga ajo që po sheh në tokë,
S;do më të rrijë mbi!
Dua të ngrihem lart në qiell,
Së bashku me të lotët për t'i derdh'.
T'i afrohem diellit e t'i hudhem në përqafim,
Edhe nëse digjem e s'kam shërim,
Dua dhimbjen time ta ndaj
E së bashku me qiellin të qaj!
Unë qaj për mëkatet e mia,
Qielli qan për të gjithë ne,
Mendohu mirë, o njeri!
Kush je ti që nuk qan për te?!

Sadete SULIMANI

[biligoa]

Kushtet e imanit

Iman do të thotë
Bindje e besim
Lidhje e shpirtit dhe mendjes
Që të kesh shpëtim.

Kushtet që e përbëjnë
Janë të ngritura në saktësi
Sikur lulja me gjashtë rrema
Që rritet ne saksi.

Nëse dyshon në ndonjërën
Apo nuk të flen zemra
Studio dhe pyet atë që di
Gjithsesi do të të mbushet mendja.

Amentu bi lahi - Allahun Një me besu

Ve melaiketihi - dhe engjëjt (melekët) që i ka kriju

Ve rusulihi - Të zgjedhurit, pejgamberët

Ve kutubihi - Librat e shenjtë

Ve bil jevmil ahiri - Botën e amshuar, pa mbarim

Ve bil kaderi min Allah - Çdo gjë në këtë botë ka caktim.

Shkruar nga Refik Gërbeshi

[biligoa]

Beso All-llahun

Besoni Zotin tuaj
o robt të Allahut
e mos iu bashkoni
armikut tuaj djallit.

Mos shkoni hapave
te armikut,tuja se
ai është perbetuar
që gjdoher juve
te ju ngacmoj prej
rrugës te All-llahut,
te ju largoj e në xhehnem
te ju qoi.

Mos u mashtroni
pas knaqesive të kesaj jete
se kjo është knaqesi e pa
perjetshme.

Mos u devijoni o rob
te All-llahut,po pasoni ymetin
e Resulallahut.Me Kuran të punojm
urdhrat e All-llahut ti praktikojm.

Kijani friken All-llahut e mos
u devijoni si popujt qe u
ndeshkuan nga hidherimi i
All-llahut.

Punoni për dynja dhe
Ahiret o robt e All-llahut,
në menyr qe ta keni
knaqesin e All-llahut.

Kur thirret emri All-llahu
Ekber te gjith qiejve iu
tregohet emri i Zotit të
vet.

Kur thirret Ezani qielli toka
i perkulen madheris se All-llahut
E kur te vin shpalljet
prej all-llahut,gjdo gje
i druhet frikes se All-llahut.

Behuni te devotshem o ymet
i resulallahut e friken tja kemi
gjithmon All-llahut.

Xheneta Bufaj

[biligoa]

Çdo ditë luftë mes melaikeve dhe djallit



Për çdo natë kurdisi orën
Që të zgjohem në mëngjes
Me All-llahun të takohem
Ti kërkoj falje e ndjesë

Dhe mu atëherë lufta fillon
Mes melaikeve edhe djallit
Se kush do të ngadhnjejë
Të fitojë titullin e fitimtarit

Tek unë kështu dita fillon
Në kohë të sabahut ora cingrron
Unë nga shtrati ngrihem ngadalë
Ndezi dritën dhe abdest marr

Por djalli afër gati qëndron
Dhe menjëherë shpejt vepron
Thotë mos u ngut, gjumin vazhdo
Se për sabahun ende ka kohë

Unë sa dua që të shtrihem
Melaiket menjëherë në punë vihen
Jo jo më thonë mos u shtri
Me ujë të freskët laj këto sy

Djallin e mallkuar dëshprimi e ka zënë
Hyn më thotë në banjo lai këto dhëmbë
Shfrytëzon mungesën e melaikeve për pak
Dhe më thotë sa shumë të qesin dhëmbët gjak

Unë nga meraku dal në korridor
Atëher melaiket e bëjnë djallin horë
Dhe mua më ofrohen në vesh më pëshpërisin
Fillo merr abdest , mos dëgjo iblisin

Pasi marr abdestin nisem për në xhami
Prap vepron iblisi më thotë falu në shtëpi
Koha është e keqe shi po bie shumë
Fale thotë namazin dhe prap vazhdo me gjumë

Melaiket e Allahut përgjigju më thonë ezanit
Ec shko në xhami e lidhju imamit
Fito sevapet e namazit me xhematë
Dhe dil kërko rriskun mos ubën i ngratë

Kur dal nga xhamia me plot energji
Djallit të mallkuar këmba iu thy
Melaiket e Allahut gjithnji triumfojnë
Për besimtarin e sinqert duat i vazhdojnë.

[biligoa]

Pse më fajësoni?!!!

"Gjithë shoqet e tua u fejuan",
Kështu më thonë mbushur me mllef,
Largohen pa më dhënë selam,
Si një të marrë, vetëm më lënë!
Vetëm, e mërzitur,
Filloj të mendohem,
Dua të shpreh ndjenjat e mia,
Por kujt t'i drejtohem?!
Kujt t'i flas, vallë, për ndjenjat e mia,
Kur njeri pa ndjenja më pandehin?!!!
Pse botën e një femre,
Askush s'e kupton?
Si mund të jem pa ndjenja,
Kur Zoti me ndjenja më krijoi!
Kur gjysmën e zemrës sime e la të zbrazët,
Që tjetër kush ta plotësojë!
E pse nuk më kuptojnë,
Se në zemër e zbrazët jam!
Dua gjysmën tjetër ta plotësoj!
Por kujt, vallë, t'ia dhuroj?
Thonë se të vendosësh është një gjë e lehtë,
Sikur të afrohesh te stacioni e të marrësh një biletë.
Është shumë e vërtetë se në stacion merr biletë,
Por në këtë rast,
Bileta më duhet për një rrugë të gjatë,
Që ne i themi jetë!
E nëse biletën e marr gabim,
Sa i tmerrshëm do të jetë ai udhëtim,
A të vazhdoj, a të stagnoj?
Çfarë të bëj e si të veproj?
Dhembjet që zemrën ma ngushtojnë
Mërzitë që shpirtin në grimca ma copëtojnë,
Sytë që nga pikëllimi më lotojnë,
A nuk janë dëshmi që vetminë time e argumentojnë?
Në detin e dashurisë,
S'mund të zhytem në thellësi,
Ngase mund të fundosem,
Pa e kuptuar njeri...
Por, ndoshta kjo fundosje
Është më e mirë se vetmia!
Jo rastësisht nga dashuria,
U krijua tërë njerëzia!
Në perlat e dashurisë,
Një ditë sytë e mi do të shkëlqejnë,
E atëherë nuk do të më fajësojnë,
Arsye s'do të kenë!

Sadete SULIMANI

[biligoa]

Gjykimi më i përsosur

Kur t’kaluarës
ia mbylla derën
Një ditë
kur rrezet ndalen
kur zëri bilbilit shterret
kur pemët thahen nga rrënja
kur toka çahet pa ujë
kur kodrat do të rrafshohen
kur malet digjen e shkatrrohen
kur vullkanet trazohen
kur hëna
natën nuk ndriçon
kur nëna
nga fëmiu i vet vajton
kur I rritet vlera
fjalës së komplotit
kur syri pikon
gjak në vend të lotit
kur lulet do të vdesin
që pranverën mos të presin
kur ga tabloja
shkronjat fshihen
kur gënjeshtrat
me hakun përzihen
kur gjithçka do të tretet
kur më as faqja e tokës
zdo të mbetet
atëherë
fillon gjykimi më I përsosur
për veprat në botën e përllosur.

Adnan AMETI

[biligoa]

Shekulli i dritës

E rëndë fjala nën kthetrat e dyshimit....
e ajo, lehtë, valvitet në turbinat llomotitëse të injorantit modern.
Të them se s'bën ndryshe..
plaga më rri në zemrën e rënduar nga mëkatet
e ti armiku im qarkullo shlirshëm ndër venat e mij...
"humanët" shkatrrimtar! thoni se jeni demokrat...
e ligësia ju ecën zvarrë...
pohoni se jeni mendje hapur por smira ju qëndron mënjanë...
Gjithmonë një mision patët...
Thonë se të gjitha u provuan...
deri te modernizimi total
dhe tani më keni ngecur,sikur,
s'gjeni alternativë...
sa i paarritshëm paska qenë materializmi
ndër shekuj mbanë...
por ja që edhe ajo iku me tufan e murlan.
Shkatrruat bukurinë njerzore...
o ju injorantët modern...
helmuat shpirtin e padjallzuar
dhe pikë nderi s'treguat...
cfarë turpi melankolik ndër kataklizmat
periodal...
klasicizmi...
baroku....
humanizmi...
materializmi
dhe në fund shkatrrimi i zemrave.....
post modernizmi i mendjës...
zemrës dhe unit shpirtëror.
Sa thyerje ndër popujsa luftëra barbare...
urrejtje shtazarake në zemrat e kallëpit Njeri..
Sa vetmohues e jo falendëruesdhe koha tik tak po ikën ...
fundi lehte nën tytat e tankeve e shpjetesisë B-2 shjane po mbërrin,
e njerzimi mbeti pa rezultat adekuat...
Tani më mbetet dhe një shansë ..
e ju o mendje "ndritur"
nxitoni ta kapni me dhëmbët e mramë.
sepse këtij shekulli i thonë,
pa dashur për ti thënë....
kapërcimi nga Shkenca në Islam.
Ti refuzo po të duash,
por faktet e kanë treguar,
e keni thënë dhe vet....
se shekulli i pas post modernizmit
është shekulli i Besimit.

Minushe DAKU

[biligoa]

Edhe nëna po vuan moj

Kur e pash nënën duke qarë
Sikur shpata të më kishte therrur.
Zemra mu shëndërrua në vullkan zemërimi.
Dhe se shtëpia më ra mbi kokë.
Ishtë rëndë shumë, shumë.
Kur nga pabesia e njërit apo njërës
Të i shohësh të tjerët duke vuajtur.
Nëna, ah moj nënë, ah moj nënë
Pse më je zemëruar edhe ti?
Pse ti u zemërove?
A mos isha unë shkaku?
Me të ma shtove dhimbjen edhe më.
Mjaftoi, mjaftoi kur të pashë me zemër të therrur
Të kisha ikur nga kjo botë.
Por jo. Jo dhe jo! Jo moj nënë se nuk iki!
E nuk të lë të vetmë në vetmi.
Derisa ti të gëzohesh me mua.
E të të zbardhohet zemra nga të bëmat
E t’ët bir.
Edhe në qoftëse marr urdhër nga ti
Për t’i pastruar punët me të padrejtit
Me gjuhën të cilën ata e kuptojnë.
Dhe dije moj nënë se atë po bëj.

Hevzi ZEQIRI

[biligoa]

Paratë nuk janë çdo gjë



Me para mundemi që të blejmë shtëpi

por nuk mundemi te blejmë familje


Mundemi që të blejmë orë

Mirëpo nuk mundemi që ta blejmë kohën


Mundemi që të blejmë post

Mirëpo nuk mundemi që të blejmë respektin dhe nderin


Mundemi që të blejmë krevat

Por nuk mundemi që ta blejmë gjumin


Mundemi që të blejmë libra

Mirëpo nuk mundemi që të blejmë diturinë


Mundemi që të blejmë barna

Mirëpo nuk mund që të blejmë shëndet


Mundemi që të blejmë gjak

Mirëpo nuk mundemi që të blejmë jetë


Për këtë shkak duhesh ta kesh të njohur se paratë nuk janë gjithçka

Bile ndonjëher paratë na shkaktojnë probleme, dhimbje dhe shqetësime …