Poezi Islame

[biligoa]

Ku eshte ndergjegja

Një pjesë e botës u trazua,
Ka dalë çdo gjë nga binarët
Djalli ka marë timonin
Po udhëheq me tiranët

Në pjesën tjetër heshtje djallëzorë.
Kundrejt krimit ndaj krijesave njerëzore
Eliminohen, ata që nuk luftojnë
Ku është ndërgjegja për lotët që pikojnë

Po shkatrrohen jetë të kullit të Zotit
Jetë e atyre që emërohen fajtorë
Për një arsye të vetme
Sepse ishin aty me caktimin hyjnor

Qëlluan në atë vend të bekuar
Ku jeta e tyre pati çmimin e lire
Ku demonstrohet forca dhe garohet
Kush është në vrasje më i mire

Më vie që të dalë të bërtasë
Në majen më të lartë të botës
Dhe me gjithë fuqinë të thërrasë
Krime më macabre u bënë në Gazë

Të vrasish një njeri është krim i bërë
Njësoj si të vrasish njerëzimin të tërë
Edhe njeriun me vuajtje t’rënduar
Se ka askush të drejtën për ta ekzekutuar
Ku jeni ju o paria arabe
Zëri u është shterrur dhe tharë
Keni ra në grackën e djallit
Syrin ua ka trembur nji zullumqarë

Vëllezërit tanë n’Palestinë po digjen
Fëmijët e tyre me traumë të pa parë
E ju mes veti me mospajtime shtyheni
Djalli ka hy në mesë e ju ka përçarë

Oj bashkësi e madhe islame
Me epitetin e madhë “ UMMET”
Kur do harmonizoni zërat tuaj
Tradhëtuat më të dashurin Profet

Me sjelljen tuaj nonshalante
As vendëtakim spo mund t’caktoni
Ata që protestojnë,e po ngrisin zërin
Pa fare turpi po i akuzoni

Merrni lakmi perandorisë Osmane
Tash me emrin e njohur TURQI
Në DAVOS keni shembullin
Si luftohet për drejtësi.

Të lumtë o prijës i vërtet
Sy patrembur dhe i drejtë.

Adnan Ameti

[biligoa]

A u lodhe?

flm Jo


I Penduari

Gjatë kohë kërkoje fatin në mëkate
Me ëndërr dhe shpresën gënjeshtare
Edhe gënjeshtra i takonte qeshjes tënde
Ku t’thirrnin shoqëria ti shkoje me ëndje

Shumë , shumë gjatë mëkatar jetove
Tani me zemër e shpirt u pendove
Kërkonë lumturinë nga Zoti vërtetë
me kokë n’sexhde në rrugë të drejtë

Tash po e shehë shpresën,gëzimin
Me lumturi hyjnore po përjeton kthimin
Kuptove se Allahut,Gjithë sexhde i binë
Peshku në ujë, Zogjët n’fluturimë

Allahu i vetëm që ka mëshirë
Falë shumë dhe jep dituri
Kë të dojë Ai udhëzon
Edhe pendimin ia pranon
Gjatë kohë kërkoje fatin në mëkate
Një ëndërr dhe shpresë gënjeshtare pate
Edhe gënjeshtra i takonte qeshjes tënde
Ku t’thirrnin shoqëria ti shkoje me ëndje

Adnan Ameti

[biligoa]

Ate dit do te jemi te humbur





Degjoni,degjoni
Njerezit nga frika pa frym po mbesin
Te shtangur nga akulli
Te djegur nga dielli
Te semur nga mendja
Se nje dit do te vdesin.

Pa te degjoni qfar po degjoj
Njeriu nga vdekja qemendet
E harij krijimin e vet
Se nga loqi e uji
Erdhem ne kete jete.

Nga dheu u krijum
Dhe ne thellesin e tij do te futemi
Nese e mohojm se vdekja s`egziston
Dijeni mir se jemi te humbur.

Do te beht shterngat
Kur qielli te erresohet
Drita nga terri do te mbulohet
Nate as dit me s`do te ket
Deti te trazohet
Toka nga uji vershohet
Lisat do te fluturojn
Koderat si lemesh i prishur do te behen
Qielli do te qahet
Njerezit do te ndahen
Dielli s`do te egzistoj
Hena me s`do te ndriqoj
Yjet do ti mbulloj erresira
Planetet do te shuhen
Ujrat do te shtjeren,shtazet do te ngordhin
Bota eshte ne katasrof,e kaperfshir mallkimi
Teknilogjia moderne
Jasht perdorimit.

Ngado qe do te ikim
Do te na ndjek shkatrimi
Ateher do te jet teper von
Pse mendum per kete bot
Se vdekja fare s`egziston
Menduam se premtimi nuk do te vij
Mohoj njeriu se paska Zot.

Rruget do te jen te mundimeshme
Me frik dhe trishtime
Me shpres dhe mohim
Me miresi e pikellim
Me sakrific dhe deshir
Me drit apo terr
Me gjykime apo pendime
Ku do te mbetemi
Zoti i madh do te vendos per ne,ne Parajes apo ne Ferr.

Te gjith do te shpaguhemi
Per ate se si veprum ne kete bote
A ka qene mashtrim i djallit
Apo veteveteja jone na udhezoj.

Te lutem o i Madhi Zot
Prano ti lutjet tona
Mos na hudhe ne zjarin e ferrit
Ke meshir per gabimit qe nuk i deshtem
Na meshiro me meshiren tande
Na prano ne kopshtet e Parajses.

Ki meshir o Zot per ne
Bere te triumfoj kete fe
Udhezoj besimitaret kado qe jane
Ne diten e premtim
Na bashko me mysliman.


autore:Amide Thaqi-Prizren

[biligoa]

Nënës sime


Samir Abazibra

Nga krijesat më të nderuara
Janë edhe nënat e bekuara,
Në Kur’an ato janë urdhëruar
Fëmijët e tyre për t’i edukuar.

Ne si fëmijë jemi të obliguar
Nënat tona pë t’i rrespektuar
Nëse ne ato nuk i rrespektojm
Xhennetin nuk do ta e fitojm

Falë Allahut që nënën time e udhëzoi
Që kujdesin më të madh ajo ma kushtoi,
Sepse me mund më rriti dhe më edukoi
Në Medrese me kënaqësi ajo më dërgoi

Cdo natë pa gjumë asaj i ka kaluar
Për mua duke u kujdesur dhe gajluar
Cdo ditë duke u merzitë dhe derdh lot
Sepse pa mua nuk rrinte vetëm dot

Allahun pandërprerë duke e kujtuar
Duatë në cdo kohë duke ia dërguar,
Prej Atij nje kerkesë duke e kerkuar
Se evladin Atij amanet ia ka dorëzuar.

Në Medrese unë shumëcka mësova
Vlerën e nënës më shumë e kuptova,
Jetën e ndryshova, Atij iu Drejtova
Hifzin e Kur’anit në medrese e fillova.

Eh, një kohë e gjatë ka kaluar
Hifzin jamë duke e përfunduar,
Dëshirën e prinderve po e plotesoj
Kënaqesinë e Allahut dua që ta fitoj

Allahun unë shumë e falëndëroj
Që në këtë rrugë mua më udhëzoi,
Sepse cdo të mire Ai më mësoi
Hifzin e Kur’anit mua ma mundesoi.

Prandaj i lutem Atij duke qarë me lot
Që ta mëshiroi nënën time në atë botë,
Neve na bashkoft Allahu në Ahiret
Duke na shperblyer me Xhennet.

E punoi më: 15. 03.2009
Samir ABAZIBR

[biligoa]

Islami na kënaq zemrën dhe shpirtin

Në një ndejë me shokët e mi
Flitnim për diçka rreth punëve që na u kishin larguar,
Që prej kur kishim shkuar mangu,
Se Islami të kënaq zemrën.
Pra,mërzia kishte arritur tek unë si një gjilpërë që shpon,
Vazhdonte ashtu dhe donte ta depërtojë
Dhe të dalë në anën përballë,
Se Islami ta kënaq zemrën.
Tanimë diçka po ndodh dhe filloi një mirësi tek unë
Sapo vinte e rezistonte,
Gjilpërën vazhdonte ta heq,
E kur e hoqi,edhe plagën e mbetur ma shëroi,
Me një ilaç që kënaqte shpirtin!
Ky ishte Islami që erdhi udhëzim nga Allahu,
Që prej kur gjilpëra më kishte shpuar!
Ai,jo vetëm që shëronte plagën,por edhe jepte kënaqësi,
Që rezultonte në nxitjen time për të adhuruar Allahun Lavdiplotë!
Prandaj,o vëlla musliman,syno kënaqësinë e Allahut,
E Allahu do të kënaq ty si në këtë botë,
Ashtu edhe në botën tjetër.
Kështu Allahu i shëron zemrat!
E pasiqë i shëron zemrat,
E pasiqë i shëron edhe i kënaq ata me dhuntitë e tij!
E si të mos e adhurojmë Allahun,
Kur Allahu të krijoi në formën më të bukur?
Pastaj të mësoi të lexojë dhe të shkruajë,të cilat japin kënaqësi!
Andaj,vëllezër muslimanë,ndihmoni!
Ndihmoni njëri-tjetrit me këshilla,
Se këshilla të bën dobi
Dhe Zoti ju shpërblen dhe ua kënaq zemrën dhe shpirtin tuaj,
Ashtu si e kënaqi zemrën dhe shpirtin tim!

Valbon Rushiti