Poezi Islame

[biligoa]

Shpirtrat fisnikë


Vërtet, intelekti është një themel,
mbi të cilin ngrihet muri moral.
Intelektin zbukuroje me dituri,
përndryshe mbetet djerrë, pa dobi.
Injoranti është i verbër, nuk sheh,
atëherë si mundet që sillet përreth?!
Dituria përsoset me drejtësi,
përndryshe është pavërtetësi.
Freri i drejtësisë është bujaria,
që ajo mos të anoj nga tirania.
Bujaria zotërohet me guxim,
kurse frika është një mashtrim.
Nëse je xheloz, i dëlirë qëndro,
se xhelozi kurrë nuk tradhto.
Devotshmëria i plotëson të gjitha,
nga thënia e së vërtetës vjen drita.
Pikërisht këto janë rrënjët e virtytit
e fjalët e mia le të jenë farat e frytit.

Ja dhe dsia vargje të tjera:

Rrënjët e thella të qdo virtyti quhen:
drejtësi, menquri, bujari dhe fuqi.
Prej tyre përbëhen të gjitha të mirat tok,
Kush i ka ato, ndër njerëz është kok'.
Kështu edhe koka, brenda ca gjëra mban,
që me forcën e tyre mjegullën qan.


Autori: Ibn Hazem el-Andaluzi

[biligoa]

Zoti është i vetëm

Zoti është i vetëm
Dhe duhet t'i besojmë.
Ndihmë prej Tij t'kërkojmë
dhe mëshirën që të na mëshirojë...
Zoti është Krijuesi ynë
dhe duhet t'i besojmë.
Falje prej Tij t'kërkojmë
që në rrugën e drejtë të na udhëzojë.
Zoti është Mëshirues
dhe duhet t'i besojmë.
Ai mëkatet na i falë dhe lutjet na i pranon.
Zoti sheh dhe dëgjon
Por ne s'duhet të gabojmë.
Por veç në Zotin të besojmë.
Zoti ësht një
Krijuesi i kësaj gjithësie.
Zoti ne na ruan dhe na udhëzon
dhe me çdo të mirë Ai na furnizon
të mirat e Tij nuk mund t'i numërojmë.
Por e lusim që jetën të lumtur dhe pa mëkate
në këtë botë ta jetojmë...

Shkruar nga Arta

[biligoa]

Agu i mengjesit

Shikim yt më i ftohtë
Se buzëqeshja e xhelatit
E etja jote mi shteri lot
Nga sytë e mi të thella
Sa deti....

Bëhem shpirt fëmiu i posalindur
I shkrirë në ngjyrat e ylberit
Agu i mëngjesit sërish
Në mua ëmbël buzëqesh...

Xheladin Hamza

[biligoa]

Çdo ditë luftë mes melaikeve dhe djallit

Për çdo natë kurdisi orën
Që të zgjohem në mëngjes
Me All-llahun të takohem
Ti kërkoj falje e ndjesë

Dhe mu atëherë lufta fillon
Mes melaikeve edhe djallit
Se kush do të ngadhnjejë
Të fitojë titullin e fitimtarit

Tek unë kështu dita fillon
Në kohë të sabahut ora cingrron
Unë nga shtrati ngrihem ngadalë
Ndezi dritën dhe abdest marr

Por djalli afër gati qëndron
Dhe menjëherë shpejt vepron
Thotë mos u ngut, gjumin vazhdo
Se për sabahun ende ka kohë

Unë sa dua që të shtrihem
Melaiket menjëherë në punë vihen
Jo jo më thonë mos u shtri
Me ujë të freskët laj këto sy

Djallin e mallkuar dëshprimi e ka zënë
Hyn më thotë në banjo lai këto dhëmbë
Shfrytëzon mungesën e melaikeve për pak
Dhe më thotë sa shumë të qesin dhëmbët gjak

Unë nga meraku dal në korridor
Atëher melaiket e bëjnë djallin horë
Dhe mua më ofrohen në vesh më pëshpërisin
Fillo merr abdest , mos dëgjo iblisin

Pasi marr abdestin nisem për në xhami
Prap vepron iblisi më thotë falu në shtëpi
Koha është e keqe shi po bie shumë
Fale thotë namazin dhe prap vazhdo me gjumë

Melaiket e Allahut përgjigju më thonë ezanit
Ec shko në xhami e lidhju imamit
Fito sevapet e namazit me xhematë
Dhe dil kërko rriskun mos ubën i ngratë

Kur dal nga xhamia me plot energji
Djallit të mallkuar këmba iu thy
Melaiket e Allahut gjithnji triumfojnë
Për besimtarin e sinqert duat i vazhdojnë.

Adnan Ameti

[biligoa]

Era e vargu

Mirë pati thënë I mençuri njëherë
Jeto I qetë dhe gjithnji me nderë
S’dalin andejë, s’munden së bashku
Dorë për dore era e vargu

Lumi I cekët,valët e dobëta
Flaka e shpirtit është më e forta
Uji I thellë vetin s’lavdëron
Njeriu I mençur Zotin beson

Jeta t’sprovon,t’rrahin telashet
Forcoje shpirtin largoj gjunahet
Jeta kalon me vite me stinë
Bëhu I forte përballo vetminë

Kështu pra thotë I mençuri çdo herë
Jeto I qetë dhe gjithnji me nderë
S’dalin andejë,smunden së bashku
Dorë për dore,era e vargu

Adnan Ameti

[biligoa]

Pa mikun

Në errësirën e natës,
Diç seç mu kujtua:
Koha e së djeshmes
Seç ishte plot mirësi
E sakrifica,
Për dashurinë që kishim
Ndaj njëri tjetrit,
Që shumë duheshim
Me shpresë se shpërblimin
Në botën tjetër do e gjejmë
E bashkë do të jemi deri në amshim.
Por ja, shkuam e u tretëm
Atje ku nuk shihemi e nuk degjohemi
njëri në një skaj e tjetri në tjetrin
Dashuria që kishim për njeri tjetrin
Tash për tash pauzoi.
A te kujtohet o miku im
Kur bënim dhikër se bashku?
A të kujtohet kur
E lexonim Kur'anin e madhërishëm?
A të kujtohet kur lotët na rridhin
Posi shiu nga fjalët e All-llahut?
Kënaqeshim apo jo?
E si atëher pranon t'i nënshtrohesh shejtanit.
E të pish alkool për qejf të tij?
All-llahu të udhëzoftë me mëshirën e urtësinë e Tij.
O vëllau im i nderuar.
Zemra ime disi është robëruar
nga mungesa yte në rrugën e All-llahut.
Kthehu,kthehu po të lutem
E mos e merr veten në qafë.

Hevzi ZEQIRI

[biligoa]

Poezia

Aty ku më së miri mendimi mund të ilustrohet.
Një lehtësim që zemrat të mund të shërohen.
E mira të keqen gjithmonë e poshtëron.
Frymëzimi ngurtësinë e nënshtron...
Urtësia injorancen e dëbon,
Rrugët e së cilës na shpiejnë në shpëtim,
E të mirët na i hapin krahët për në rrethin e tyre,
Per tek te sinjqertit,
Rreth e përqark dëlirësisë.
Njerëzit të cilët e shkrinë njeriun me kater vargje të shkurtra,
Ia ndryshuan rrënjët e mendimeve të mangëta,
Janë ata të cilët profeti ishte përmalluar,
Sepse kishin për të jetuar në një kohë tjetër
Shumë larg tij
Pa mos u parë deri në Ditën më të rëndë.
Aty ku njeriu shkrihet së lexuari,
Aty ku njeriu shkrihet së menduari,
Aty ku njeriu shkrihet së shkruari,
Aty ku njeriu çlodh çdo pjesë të trupit,
Aty ku njeriu vërtet mbush zbrazëtinë:
Ështe poezia që e ushqen njerinë,
Ështe poezia që e nxit rininë...,
Ështe poezia që e kenaq pleqërinë,
Ështe poezia që rikrijon mendësinë...

Hevzi ZEQIRI

[biligoa]

Kam frike!

Eci,dhe nuk e di nga shkoj!
Shikoj,dhe nuk di çfarë shoh!
Dëgjoj,e nuk di çfarë ndjej!
A thua,jam e mjerë!?

Lotët si valë deti më pikojnë,
E nuk mund t’i ndali tani dot!
Kujtoj të kaluarën,
Por,tash tepër vonë…!

Mendja rri e kujton
Mëkatët shumë i përkujton
E zhgënjyer,e përvuajtur,
Si të dalë nga kjo botë!?

A thua,a do ketë ilaç,
Për këto sëmundje që më kaplojnë?
A thua,për këto mëkate,
Ka pendim tek i Madhi Zot?!

Turpërohem se si eci në këtë Tokë.
Ngurroj dhe atë që ha nga kjo Botë.
Të gjitha këto mirësi nga Allahu
Vallë,po di unë t’i shfrytëzojë!?

Ja,dhe perëndoi dielli,
Shkoi dhe kjo ditë.
Po vjen dhe nata
Dhe vie një zë e thërret “Eja,koha për pendim“.

Duhet të përulem
Para teje,o i Madhi Allah!
Dhe të bie në sexhde
Të falënderoj që më la ende gjallë.

Kohë tani më shumë,pas pendimit tim
Kohë më shumë për përkujtim e falënderim.
Njëkohësisht dhe më shumë sexhde
Për ty,o Allahu im!

Kam frikë…! Prapë kam Frikë!!!
Si do të dalë para teje,o Allah!
Me këto gjynahe,
Ndaj teje që kam bërë!

Të lus,o Zot i botëve,
Prano pendimin tim!
Ti je Mëshirues e Falës nuk ka dyshim,
E unë jam robëresha e varfër,që ka nevojë për Ty!!!

Shkruar nga Liridona Musliu

[biligoa]

Udhëtimi është pushimi im

Rrugët janë
Vetëm për udhëtarët
Të hapura

Kalimtarët
Le të kërkojnë
Lagjet e tyre

Ëndërrat
Nuk ua prishi.
Unë jamë
Udhëtarë I përbetuar
S’largohem dot nga udhëtimi
Gjithëherë kërkoj një më të mirë.
Bora
Ndonjëherë rrëshqet
Ve një shtresë
Rrugicave
Ku unë do kaloj

Dora
Ngrihet përshëndet,
Pranverën që vie
Dhe një këngë bilbili
Porositë.
Ndoshta
Në nji nga rrugët
Edhe ndalem.

Jo
për të pushuar.
Pushimi im
Tani,
Është udhëtimi
Po ,
Vetëm atëherë
Do të ndalem
Do të mbetem
Kur të takoj
Ty
Krijuesi im.

Adnan Ameti

[biligoa]

Ç'të ka ngjarë, Palestinë?

Eh, sikur të vija e të të shikoja një herë, moj Palestinë!
Më ka marrë malli shumë, mos të kapluar errësirë?
Të shoh ato trima që me shpirt po luftojnë...
Dhe Allahu t'i dha gjithë ato të mira...
Dua të di gjithçka që po ndodh atje
Me mendimin se një ditë do të të përfundojnë këto sprova...
Të këshilloj ty, moj zemra e trimërisë
Të lus me gjithë shpirt, mos valkë harrova diçka?
Do të kisha qejf shumë të të përqafoja
Të ta shtrëngoja dorën e kurrë mos të ta lëshoja
Nuk e paskam ditur se kaq e ëmbël je
Përgjigjmu, për Allahun, a do të më lësh vetë?
Më merr me vete, dua të jem edhe unë shehid!
T'i përkujtojmë sëbashku ato çaste që i kemi kaluar,
Të m'i fshije ato lot, që trupin ma kanë mbuluar,
T'i kërkonim Zotit atë që dëshiruam...!

E dashur Palestinë!
Fjalët nuk mund të shprehin gjithçka;
Është zemra ajo që i ruan fshehtësitë!

Valon ISENI