Fjalet

[Korbi999]

Nuk ka mundesi...... te gjesh keto "fjale" ne nje forum.
Pershendetje dhe flm!

[Rebele]

Faleminderit, Korbi.

[Rebele]

Muza e getave

Ai gjarper i zi, jo bir, eshte gete.
Vertete, diçka pa helm
qe zvarritet, jo bir, lutet
perreth kembes tende. Do t’a mbash?
Jeton ne doren tende, ashtu si te tjeret
jetojne ne zemrat e te tjereve
ose disa ne melçite e te tjereve
te zhvendosura prej shishes
aq te forte, prit bir, pasditja po vjen.
Dhe po shkruan kujtimet e saj ne dhé
me trupin qe i afrohet djemve te tjere.
Geta shkruan ne kemben me te bute,
me te kolme, me te laget.

[Rebele]

Familjet e shtangura

Diku ne nje fushe gruri
te rrahur prej nje lekure
katerkembeshe qe ecen,
cirku i ndihmes i zgjat
te gjitha duart drejt monstrave
te vjeter, te vdekur
dhe drejt vajit te tyre.
Circu thyen kembe djemsh
gjersa lumturia derdhet
dhe gelltit shume burra
dhe femije dhe gra
sikur lumturia te ish pemel
a alkol a nje familje kafshesh
te gjata e plot pemla, pa gezof,
e te droguara pas trupit te tyre.
Poshte atij vaji
me te zi se kater ninezat
qe veshtrojne njera-tjetren
afer qindra krijesave dykembeshe,
pa gezof, e te gjata
cirku i ndihmes me ne fund
i drejton gishtat tek qielli i nates
dhe qielli nuk sheh gje
perveç familjeve
qe ndihmoje njera-tjetren te preken.

[Korbi999]

Kur e mbaron lejen ''Rebelja''?!........

[GeoF]

Kur te ndodhe

Ja tek je, e lodhur prej te qarit, kruspull
mbi kolltuk, ne dysheme, ne kembe te shtratit,
kudo qe bie, bie te qash, gjysem e habitur
nga aftesia e trupit. Ja tek jane: çorapet e tij,
kemisha e tij, mbathjet e tua, dorezat e tua,
ne nje pirg prane deres se nevojtores.
Dhe ti bie serish. Nje dite, vite me vone,
gjerat do te jene ndryshe: shtepia e pastruar,
çdo gje ne vendin e vet, dritaret ne shkelqim,
dielli duke hyre lehte, duke cikur dyllin
ne dyshemene e drunjte. Ti do te qerosh
nje portokall ose do te shohesh nje zog
tek hidhet nga çatia, duke vene re,
per shembull, se trupi i tij ngec ne ajer
vetem per nje çast perpara se t’a mbledhe
dashjen per fluturim ne puplat e flatrave.
Do te lexosh, dhe per nje çast, do te hasesh
nje fjale qe nuk e dallon, nje fjale te thjeshte
si filxhan ose hyrje ose fije, dhe do te mendosh
per te si nje femije qe zbulon gjuhen.
Filxhan, do te perserisesh, gjersa te fillosh
t’a kuptosh qe ai ka vdekur dhe nuk do te kthehet.

Eshte kenaqesi te lexosh krijime me te vertete te ndjera dhe te realizuara artistikisht.
Te gjitha me dhane sodisfaskion dhe emocion , por, kjo poezi me la gjurme ne ndergjegje per motivin e thjeshte e te trajtuar me modernitet e modesti.
Ne harkun kohor te nje casti, autorja evokon te shkuaren dhe nderton te ardhmen me lirirzem te thelle . Megjithese dallohen nota pesimizmi ne konteskin e artistik, nuk mund te themi se ajo e sheh boten ne sfondin e tragjedia te erret. KJo me ngacmoi per natyrshmerine e mednimit dhe krijimin e hapesires se natyrshme te ciklit jetesor, por, me nje ndryshim thelbesor....ai ka jetuar dhe jeton emocionalisht ne universin shpirteror te dashurise, e cila e projekton ate ne detaj rutinor dhe te parendesishem te dites....por qe eshte ekzistente dhe frymezuese per te krijuar permes nje peshperime te lehte, permes nje casti, per mes nje dukurie, ndjenjen universale,shpirtin dhe kohen , e cila nuk shkoi ne asgje, por la deshmine e nje shpirti qe ka fluturuar ne qiellin e shkelqyeshem te ndjenjes,te dashurise...
Urime.
Ps; Kerkoj ndjese nese e kam tepruar, por impulset emocionale qe mora nga kenaqesia e leximin me shtyn t`ju pershendesja e t`ju isha mirenjohes ..
njekohesisht.
Genti.

[Agim Doçi]

Rebele!
Je fantastike dhe meriton Vendin e Pare si e tille.
Mos harro te shkruash vazhdimisht.