Fjalet

[engjellorja]

rebele, jashtezakonisht e bukur poezia
ty e dashur autore duhet te te perkthejne/studiojne/analizojne/recitojne... neper auditore dhe jo vetem...

[gjakushi]

Monument

Dashuria e perfjetur u shfaq:
zotet e medhenj, te shumepritur
neper kafaze, shtyllat ulur ne lendine,
thua se persosmeria nuk eshte e pakohe
por e palevizshme—
kjo eshte komedia, mendon ajo,
qe ato jane te paralizuar.
Ose si mjellmat e bashkerenditura, ishullore,
qe rrethojne hurdhen: vetepermbajtje kaq e afshte
nenkupton zoterim. Thuajse nuk flasin.
Nje djalth hedh therrime buke ne uje.
Monumenti i pasqyruar trazohet, i thyer ne drite.
Ajo nuk mund t’ia preke krahun ne pajafesi.
Duhet te dorezohen e te fillojne
si mashkull e femer, si mesymje e dhimbje.

Poezia e Rrebeles ka nje kompozicion te brendshem. Vertet eshte lirike qe te rremben dhe te hap horizonte te gjera. Kjo e arsyeton krijuesen , qe te ndjehet me individualitet dhe me vecanti te porosive :

Ajo nuk mund t'ia prekë krahun në pafajsi.
Duhet të dorëzohen e te fillojnë
si mashkull e femër , si mesymje e dhimbje.


Sukses!

[Rebele]

Engjellore, te falenderoj e dashur.

Faleminderit, gjakushi. Me nderon me pershtypjet e tua rreth atyre qe shkruaj. Pershendetje.

[Rebele]

Kur te ndodhe

Ja tek je, e lodhur prej te qarit, kruspull
mbi kolltuk, ne dysheme, ne kembe te shtratit,
kudo qe bie, bie te qash, gjysem e habitur
nga aftesia e trupit. Ja tek jane: çorapet e tij,
kemisha e tij, mbathjet e tua, dorezat e tua,
ne nje pirg prane deres se nevojtores.
Dhe ti bie serish. Nje dite, vite me vone,
gjerat do te jene ndryshe: shtepia e pastruar,
çdo gje ne vendin e vet, dritaret ne shkelqim,
dielli duke hyre lehte, duke cikur dyllin
ne dyshemene e drunjte. Ti do te qerosh
nje portokall ose do te shohesh nje zog
tek hidhet nga çatia, duke vene re,
per shembull, se trupi i tij ngec ne ajer
vetem per nje çast perpara se t’a mbledhe
dashjen per fluturim ne puplat e flatrave.
Do te lexosh, dhe per nje çast, do te hasesh
nje fjale qe nuk e dallon, nje fjale te thjeshte
si filxhan ose hyrje ose fije, dhe do te mendosh
per te si nje femije qe zbulon gjuhen.
Filxhan, do te perserisesh, gjersa te fillosh
t’a kuptosh qe ai ka vdekur dhe nuk do te kthehet.

[DeLiRiUm TrEmEnS]

Kur te ndodhe

Ja tek je, e lodhur prej te qarit, kruspull
mbi kolltuk, ne dysheme, ne kembe te shtratit,
kudo qe bie, bie te qash, gjysem e habitur
nga aftesia e trupit. Ja tek jane: çorapet e tij,
kemisha e tij, mbathjet e tua, dorezat e tua,
ne nje pirg prane deres se nevojtores.
Dhe ti bie serish. Nje dite, vite me vone,
gjerat do te jene ndryshe: shtepia e pastruar,
çdo gje ne vendin e vet, dritaret ne shkelqim,
dielli duke hyre lehte, duke cikur dyllin
ne dyshemene e drunjte. Ti do te qerosh
nje portokall ose do te shohesh nje zog
tek hidhet nga çatia, duke vene re,
per shembull, se trupi i tij ngec ne ajer
vetem per nje çast perpara se t’a mbledhe
dashjen per fluturim ne puplat e flatrave.
Do te lexosh, dhe per nje çast, do te hasesh
nje fjale qe nuk e dallon, nje fjale te thjeshte
si filxhan ose hyrje ose fije, dhe do te mendosh
per te si nje femije qe zbulon gjuhen.
Filxhan, do te perserisesh, gjersa te fillosh
t’a kuptosh qe ai ka vdekur dhe nuk do te kthehet.

... te lexoj perulshem!!!

P.s.: Mos me falendero.

[AIRLINK]

Poezi e shkelqyer, tronditese.

[Enii]

Kur te ndodhe

Ja tek je, e lodhur prej te qarit, kruspull
mbi kolltuk, ne dysheme, ne kembe te shtratit,
kudo qe bie, bie te qash, gjysem e habitur
nga aftesia e trupit. Ja tek jane: çorapet e tij,
kemisha e tij, mbathjet e tua, dorezat e tua,
ne nje pirg prane deres se nevojtores.
Dhe ti bie serish. Nje dite, vite me vone,
gjerat do te jene ndryshe: shtepia e pastruar,
çdo gje ne vendin e vet, dritaret ne shkelqim,
dielli duke hyre lehte, duke cikur dyllin
ne dyshemene e drunjte. Ti do te qerosh
nje portokall ose do te shohesh nje zog
tek hidhet nga çatia, duke vene re,
per shembull, se trupi i tij ngec ne ajer
vetem per nje çast perpara se t’a mbledhe
dashjen per fluturim ne puplat e flatrave.
Do te lexosh, dhe per nje çast, do te hasesh
nje fjale qe nuk e dallon, nje fjale te thjeshte
si filxhan ose hyrje ose fije, dhe do te mendosh
per te si nje femije qe zbulon gjuhen.
Filxhan, do te perserisesh, gjersa te fillosh
t’a kuptosh qe ai ka vdekur dhe nuk do te kthehet.

e ka vrare ?
o zot sa bukur

si gjithmone e mrekullueshme dhe e rralle Rebele ...

[KUJTIM CAMI]

Monument

Dashuria e perfjetur u shfaq:
zotet e medhenj, te shumepritur
neper kafaze, shtyllat ulur ne lendine,
thua se persosmeria nuk eshte e pakohe
por e palevizshme—
kjo eshte komedia, mendon ajo,
qe ato jane te paralizuar.
Ose si mjellmat e bashkerenditura, ishullore,
qe rrethojne hurdhen: vetepermbajtje kaq e afshte
nenkupton zoterim. Thuajse nuk flasin.
Nje djalth hedh therrime buke ne uje.
Monumenti i pasqyruar trazohet, i thyer ne drite.
Ajo nuk mund t’ia preke krahun ne pajafesi.
Duhet te dorezohen e te fillojne
si mashkull e femer, si mesymje e dhimbje.

Pershendetje Rebele!
Si gjithnje me le pa fjale dhe me emocionon pa mase. Te uroj gjithe te mirat dhe te falenderoj per emocionet qe me krijon sa here qe te lexoj.
JE E MADHE TE ADMIROJ.

[riza2008]

Pershendetje Rebele!Nuk mund te veçoj as nje poezi nga ato ç'far ke paraqitur ne forum dhe te them qe kjo me pelqeu me shume.Te gjitha jane te arrira dhe sejcila ka veçantite e saj teper te mbrekullueshme.Je vertet nje poete me shume vlera ne stilin tend te te shkruajturi.Te pergezoj dhe te uroj suksese ne krijimarine tende.Rizai

[Rebele]

Te vdekurit i druhen...

Neteve te dimrit, te vdekurit
shohin fotografite e tyre te shkara
prej dritareve te kuletave,
letrat e tyre te hedhura ne kuti
bashke me rrobat per dhurim.
Asnje nuk i mban mend shakate e tyre,
zakonet, druajtjen prej hapesirave te mbyllura.
Ne makth, te vdekurit ndjejne gomen
t’ia ndriçoje kockat. Zgjohen te frikesuar,
pine nje gote qumesht, dhe shohin henen,
deboren e pare, pemet e zhveshura.
Eshte thjesht enderr, mendojne.
Muaj me vone, do te ngrihen ne mengjes,
dhe kur t’i shohin lulet e vena
perpara emrave te tyre, do te buzeqeshin
si nuse te ndrojtura. Faleminderit, do te thone,
faleminderit. S’kishit pse, do te thone, por lehtazi,
ne menyre qe te tingelloje si era, si asgje njerezore.