Eshtrat Tregojnë

[marcus1]

BUTESISHT TY TE THERRAS


Butësisht ty të thërras

Të flas me ëmbëlsi

Përjetë dhe gjithmonë

Zemrat tona janë një.



Në krahët e mi prehu

Përhumbur në pasionin tim

Sepse mund më nuk duhet

Kurrë më s'je vetëm ti.



Barra nuk është e jotja

Të lodhesh s'është për ty

Tash jeta jote e imja

T'i jap formë n'Dashuri.



Rrotull të sillet bota

Edhe asgjë s'ndryshon

Je fëmija im përjetë

Ndaj në Emrin tim beso.




Kjo është një nga poemat e nje motre Amerikane qe quhet Janice Schilling.

[Manulaki]

Fryma e Perendise

Ti flisje,
Me nje ze te bukur
qe vizatohej nga goja jote.
Me nje ze, pikture,
qe gjalleronte mbare boten.
Sepse ti s'mund te rrish pa folur,
pa kenduar,
Sepse ti s'mund te me lesh mua ne humbje
Kurren e kurres..

[Manulaki]

Krijimi

Sa deshire te shihja
krijimin e kesaj gjithckaje te madhe!
Sa deshire te lexoja, ate poezi,
qe Zoti shkroi me kete gjuhe
qiejsh e yjesh,
Te degjoja ate muzike
qe zhurma e te shkruarit te kesaj
poezie te supermadhe krijoi.
E t'iu thosha juve sot:
"Qepeni! Se dua te lexoj poezine,
te degjoj muziken,
te mahnitem ne mrekullite,
qe krijon Zoti!"

[Manulaki]

Metamorfoze

Se flatrat u kthyen ne gjemba.
Se lulet u shnderruan ne vaj,
e dielli ne vdekjedhenes.
Qielli s'ishte me i kalter,
por i bubullimte.
Jeta s'ishte vecse nje enderr,
sepse iu dhurua endrres.
Sepse iu dhurua asaj endrre
qe krijoi njeriu.

[Manulaki]

Dhe.....

Dhe Zoti na sheh.
Dhe Zoti qesh.
Dhe Zoti qan.
Dhe Zoti na do.
Dhe Ai jeton.
Dhe ne s'e perfillim.
Dhe ne jemi te forte.
Dhe ne vdesim.
Sepse thone:
"Te marrit hapi udhe!"

[Manulaki]

Perendise Tim


Ti me dhe shikimin
per te pare ata sy te hijshem
pertej syve te mi.
Me ate ngjyren e tejshkuar
te qiellit parajsor.
Duke me folur me nje ze
tej zerit tim.
Qe i padegjueshem deri ne ameshim
me thoshte:
"E imja ti!"
Dhe une me dashurine qeshese
te nje drite shkelqyese..
Qe s'di nga vinte,
pertej shpirtit te shpritit tim,
te thosha ty, i imi
Krijues i pafundesise:
"Te dua deri ne perjetesi!"

[Manulaki]

Shperthim

U derdh Shpirti mbi pafundesine,
por ajo u mbush dhe u derdh
u derdh
e derdh..,
Dhe u derdh aq shume
sa Zoti tha:
"Kjo eshte perjetesia qe krijoj une!"

[Manulaki]

Keto jane vargje te cilat i kam shkruar une dhe jane bere kenge nga nje vella nga Korca tani ne Amerike.

Zemren time Perendise ia dhurova
Sepse Atij i takon.
Vec ne Shpirtin e Tij jetoj,
Sepse Ai me jep force.

Shpirti im i trazuar Perendise i dhuron
vec pendim edhe lot.
Falja e tij me jep liri.

Jeta ime tek Ai rilindi
Perjetesisht te jetoje
Nje krijese e re une jam
dhe Atij i kendoj

Je Krijuesi i gjithe kesaj bote O Zot
dhe i cdo mrekullie
Sepse Ti je mrekulli
Ti i Vetem ne Qiell dhe Toke mbreteron
dhe tek une jeton, o Zot.

[Manulaki]

Disa krijime ne anglisht

Undeserved Glory

The hand that shook mountains and made seas roar
dried up the tears on my face.
His sweet embrace folded me
and sprinkled my lips with a smile.
Like a bud under the morning sun
I was dreaming on His lap.
while His mighty voice whispered softly in my ears.
I looked His firey eyes and heard
the power of his love.
I was given sweetness
and was dressed in white
My name was "Bride" to the Lamb of God.

[marcus1]

Perla


Mbrojtur vështrimin tonë, mënjëanë, me shumë kujdes,

Nën ujë gjendet perla, e fsheh e saj mbulesë.

Shpaloset bukuria dhe forcë po fiton,

Është larg syr'i njeriut, aspak nuk e trazon.



Ç'qëllim? Cili mendim? Sa ende do durojë?

Ndërsa thellësitë thërrasin dhe heshtja drithëron.

Shtëpi e vjetër së fundmi shpalos e ndarë në dy

Të madhen bukuri - Lavdi e saj për Ty!



Më mallëngjim thërret, koha e saj ka ardh'...

Por krenaria shkon, gëzimi i saj nuk zgjat.

I duhet tash të presë për çastin e lavdisë,

Kërkon fatin e saj në krahët e Dashurisë.



Syrit të botës larg gjendet kjo perla jonë

Hequr nga Zoti vetë, butësisht si gjithmonë.

E mori që ta çojë te vendi i Tij, Shtëpia,

E bukur Perla, prapë, veç kënaqësi e Tija.



Dhe Perla rri në heshtje, humbur, vënë mënjanë,

Të tjerë janë zgjedhur, të tjerë Ai ka marrë.

"E vlefshme mos nuk jam? Gabim ndoshta kam bërë,

Që Biri s'sheh dobi në mua t'më përdorë?"



"E fshehur jam këtu, harruar në vetmi;

Qëllim a ndoshta kam, un tash në shtëpinë e Tij?

Larg syrit njerëzor - jeta më dergjet kot -

Nxito, o Zot nxito, Ti je mëshirëplotë!"



Koha mëshirë nuk ka, me hap përpara shkon;

Të tjerë Ai ka marrë, të priturit s'mbaron.

"Për ty, fëmija im, kam zemrën, dashurinë,

E çmuara krijesë, për ty kam lartësinë."



"Në mua jo nxitim, ditën që ty të zgjodha,

E zgjata dorën time, ty erdha të t'kërkoja,

Në vendin e përsosur, përsosur ish dhe koha;

Sepse ne tërë këtë, në krahun tënd qëndrova."



"Pra, qesh në dhimbjen tënde, në hidhërim gëzim;

Në kohën time vij, të mos kesh xhelozi.

Dashuri e përjetshme, ne jemi një në të;

Ke derdh në Zotin tënd, humbur nuk ke asgjë..."

Janice Schilling