Eshtrat Tregojnë

[Manulaki]

Do lind, do lind ne mish.
Qe ti te lindesh ne Fryme.
Do vdes, do vdes ne jete.
Qe ti, ne Perendine, ringjallje te gjesh.
Djersen e kryqit kurore do te ta ve ne koke.
Talljet dhe sharjet lajm gezimi do t'i shpall.
Heshten ne brinje do ta ruaj
Skepter lavdie do ta mbaj.
Do behem vere, gjak ne damaret e tu.
Do behem buke, mish per trupin tend.
Do kthehem, te persosur te te rrembej
Gostine e perjetesise me ty do ta ndaj!

[Manulaki]

Do lind, do lind ne mish.
Qe ti te lindesh ne Fryme.
Do vdes, do vdes ne jete.
Qe ti, ne Perendine, ringjallje te gjesh.
Djersen e kryqit kurore do te ta ve ne koke.
Talljet dhe sharjet lajm gezimi do t'i shpall.
Heshten ne brinje do ta ruaj
Skepter lavdie do ta mbaj.
Do behem vere, gjak ne damaret e tu.
Do behem buke, mish per trupin tend.
Do kthehem, te persosur te te rrembej
Gostine e perjetesise me ty do ta ndaj!

I will be born in flesh
So that you may be born in Spirit
I will die in life
You, resurrection will find in God.
The sweat of my cross will be crown on my head
The mocking and the scorning - good news I shall declare
The spear that pierced my rib
Rod of glory will I keep
Wine I'll be, blood in your veins
Bread to nourish, flesh to your body
I'll return, in perfection to take you away
Eternal celebration with you I'll share

[Matrix]

Romanca Hyjnore

Aty, ne oqean te perjetesise,
Ne thellesite pafund, aty
I shtyre nga pasioni i dashurise,
Nje plotese kerkonte Zoti yne

Kjo plotese duhej te ishte e lavdishme
Te kishte jete nga jeta e Tij
Lindur nga dashuri e pakufijshme
E bukur, e shenjte porsi Ai

Dhe qe ta kishte kete plotese,
Zoti yne u be njeri,
Dhe ne nje fare u shnderrua,
Kur si nje qengj mbi kryq u shtri

Ne toke u mboll kjo fare hyjnore,
Dhe linden mijera si Ai,
Qe e formuan kete plotese,
Te lindur nga pasioni i Tij

Krishti:
O Eklesi, O Nusja Ime,
Me ty kam rene ne dashuri,
Se ti ke jete nga jeta Ime,
Dhe mish nga mishi im ke ti

Kisha:
O Jezus Krisht, O Dhendrri Im
Veshur me drite e bukuri
Kur jam me Ty i harroj te gjitha,
Me Ty do jem ne perjetesi

[Manulaki]

uau... Lavdi Qengjit te Perendise, Dhendrit tone!

[Matrix]

Njeriu nuk do te rroje vetem nga buka

Njeriu nuk do te rroje vetem nga buka,
Por nga cdo fjale qe Ati yne e flet
Te lire nga roberia e kesaj bote,
Qe shpirtin roberon dhe frymen vret

O At, tek Biri Yt gjetem lirine,
Cdo frymemarrje e jona eshte per Te,
I shkaterrove prangat e arta, roberine,
Buken e Jetes e dhe qe te jetoje tek ne.

I mjere eshte njeriu i rene,
Nen skllaveri lind, dhe vdes nen skllaveri,
Por Ti perjetesine brenda nesh ke vene,
Me gjak na bleve nga skllavopronarja Babiloni

Te lire ne fryme, ne sot te lavderojme,
Nga vdekja ne jete na nxorre Ti,
Per te na dhene jo buken e kesaj bote,
Por vete Birin Tend, si ushqim te ri

Buken qe nuk prishet, dhe qe nuk fitohet,
Por jepet nga Ati, gjithe dashuri,
Buken qe vec i lire shijohet,
Jo buken qe blihet vec me skllaveri

[Matrix]

KA NJE LUME

Ka një lumë, thellë tek Zoti
Ai lumë është jeta e Atit
Që rrjedh drejt Birit të Tij
dhe kthehet sërisht, të dy janë nji

Cfarë dashurie, çfarë miqësi
Aty ku syri nuk e sheh
Biri merr edhe jeton
Jetën e Atit, tek ne e sjell

Shikoni Atin edhe Birin
Kanë mall ta ndajnë këtë dashuri
Ndaj Biri në farë u shndërrua
Të tjerë hynë në këtë miqësi

Biri erdhi, sërisht do kthehet
Që të na çojë në shtëpinë e Tij
Një kishë të lavdishme, pa njolla, rrudha
Nuse e Qengjit në përjetësi

[Matrix]

Emri JEZUS KRISHT

Vetem emrin Tend permendim
Dhe mbushemi me jeten qe Ti ke
Ky emer eshte e vetmja gje qe kemi
Dhe perseri Gjithcka eshte per ne

Ky emer behet ushqim dhe gezim
Kur mes vellezerish, motrash shqiptohet
I harrojme komplet problemet e kesaj bote
Ne gezimin qiellor, fryma jone gezohet

Ky emer behet inkurajim,
Dhe cdo gje tek ne merr shprese
Kujtojme atdheun tone qiellor
Aty ku ka vec Jete

Ky emer fort na ngazellon
Dhe fryma flet me kenge
Kur zerin Kisha e bashkon
E mbledhur ne nje vend

Ky emer behet lavdi per Atin
Se Ati Birin dha, qe ne te jemi bij,
Dhe fajet tona t’i shpelaje
Me Gjakun e Tij

Ky emer behet vello e Nuses
Dhe dasmen e Saj kujton
Kur ne krahet e Dhenderrit do qendroje
Ne perjetesi gjithmon

[Matrix]

A e ke menduar vallë?

A ke menduar vallë,
Cdo të thotë të jesh pjesë e Tij
Që dhimbjen dhe gëzimin me Të bashkë ta ndash?

A ke menduar vallë të jesh bashkë me Të
Në një gotë të pish dhe në një pjate të hash?

A ke ëndërruar si është të jetosh Jetën e Tij,
Atë Jetë që Ai nga Ati e ka trashëguar,
A ke përjetuar të shijosh shenjtërinë,
Dhe nga të tjere shenjtorë të jesh i rrethuar?

A ke menduar cdo të thotë që të jesh një vëlla
Apo një motër në Kishën e Gjallë?
Jo thjesht një amator laik,
I ulur diku, pa emër e fjalë?

A e ke menduar cdo të thotë të jesh shtyllë,
E Tempullit Qiellor, ku Krishti banon?
Jo thjesht një kalimtar që një herë a dy herë në javë,
Këtë Tempull e viziton.

A e ke menduar cdo të thotë që të shohësh Nusen,
Se si Dhendrrin e Saj adhuron?
E lirë, E Virgjër, Pa njolla e rrudha,
Dhe zërin tënd me Zërin e Saj ta bashkosh?

A e ke menduar se një Vend Frymor ekziston,
Ku Qielli dhe Toka janë një,
Dhe Perjetësia shkrihet me Kohën,
Dhe Dera e Qiellit e hapur qëndron?

Shijoje këtë Vend ku rrjedh Ujë i Gjallë,
dhe Pema e Jetës ka celur,
Eklesia quhet ky Qytet…
Kjo Nuse…
Ky Tempull…

[ABIGAIL]

Kryq Dashurie

I varfer u bere,
qe une i pasur t’isha;
Rende u ndeshkove,
qe faj te mos kisha.

Vdekjen takove,
qe une te njihja jeten;
Ringjalljen shijove,
qe une te kisha shpresen.

O Kryq Dashurie,
per mua gjakosur;
edhe pse e dije
sa pak te kam dashur.

Kur Ty te pranova,
nuk ma mori mendja;
se do hapje zemren,
te me ftoje brenda!

Dashuria Jote, Zot,
rrjedh e rrjedh si lume;
Askush vec Teje, Zot,
s’do kish’ bere kaq shume!

[Luani33]

(Poezi të shkruara nga një vëlla)

Familja e vërtetë

Familja e vërtetë,
me dashuri që rrjedh nga Krishti ne na do,
vëlla, motër eja,
praninë e Tij përjeto.

Njerëzit e vjetër na hapin plagë,
por ne kthehemi tek Krishti,
tek Jeta që Ati vuri brenda nesh,
në sytë e familjes së mishit jemi të marrë,
bota me ligësi na përqesh.

Bota e egër na urren,
na godet dhe na shkelmon,
por Zoti Jezus na thërret,
të pushojmë në gjirin e Tij na fton.

Njerëzit përreth na godasin,
o Zoti Krisht Ti na ke shpenguar,
së brendshmi na ndriçon na flet,
na ke bëre pjesë të Tuat, të çmuar.

Njerëzit prej mishi dhe gjaku,
na krekosen dhe na çirren,
kjo është pasoja e verbërisë.
Por vëllezërit dhe motrat e shenjta,
që Ati dhe Biri më kanë dhënë,
më japin përqafimin Krishtdhënës,
më presin si birin e shtëpisë.

Eja vëlla, eja motër e dashur,
le ta shijojmë Zotin Krisht sot,
drejt njëri-tjetrit rendim krahëhapur,
qoftë me gaz, qoftë me dhimbje edhe lot.

Jemi familja e Tij e mrekullueshme,
komuniteti, eklesia e Tij jemi ne,
Krisht Ti je buzëqeshja jonë e madhërishme,
Ti je Jeta më e lartë që jeton në ne.

Vëllezër, motra, këto fjalë,
Fryma e Zotit sot m'i dha.
Burimi i jetës tek ne është i gjallë
na shuan etjen,
Ati, Biri, Kisha, vlejnë mbi gjithçka!

Dashuria e Krishtit

Ti je mbret i zemrës sime,
sa kënaqem të rri me Ty,
Fllad i ëmbël pranveror - Fryma që na ke dhëne ti.

Më stolis Ti me agimin,
me muzgun që vezullon,
me dashuri të pakufishme,
anë e kënd Ti më rrethon.

Në qytetin mbretëror më mban,
Në Frymën Tënde gëzoj,
Jezus Krisht,
kur përqafoj vëllezërit dhe motrat,
vetë Ty të përqafoj.

Muret e gjalla të Qytetit Tënd,
ndriçojnë plot me mirësi,
Faleminderit Zot,
që na dhe sytë e Tu të shohim,
Tënden, sublimen dashuri.

Acari i dimrit largohet ngadalë,
sa bukur ka çelur jotja shenjtëri,
Jam kopshti për të cilin Ti kujdesesh,
Jam vetë aroma Jote plot me ëmbëlsi.

Krisht, je dita më e bukur,
"Jam jeta juaj"- Ti na the,
Në Kryqin dhe Ringjalljen, Ti na ke bashkuar,
ndaj kemi pse festojmë ne.

Ti del nga vëllezërit dhe nga motrat,
na ngre lart në adhurim,
bashkë përgjithmonë, gjithmonë bashkë,
o Qengj i jetës,
o Dhëndrri im.

Pershendetje Forumit,komplimente per keto Poezi cilesore te thella ne Fryme dhe plot Dashuri ne Krisht!