Veton Suroi mbi zhvillimet shqiptare

[trinity]

Lexojeni me laps ne dore dhe nxirrni konkluzionet tuaja.
Une per vete nuk kam agje me teper per te thene.Per mua e ka thene Veton Surroi.


6.05.2003
Avignon: kur Papa i harroi shqiptarët

Fillimi i shekullit - një rrugëtim mesdhetar: identiteti, kombi dhe shteti (7)

VETON SURROI
20.
Rruga më çon në Avignon, jug të Francës dhe jo rastësisht. Disa dhjetëra kilometra nga deti i Mesdheut gjendet ish-selia e Papës, dhe njëra prej enigmave të çështjes shqiptare. Ç’ka të bëjë çështja e shqiptarëve me Avignonin, vendin ku gjendet Pallati i Papës, qytet i rrethuar me vreshta rrushi dhe në botën e tanishme vend më i njohur për prodhimin e verës së njohur dhe të shtrenjtë Chateneuf du Pape? Sepse këtu ndodhën dy nga momentet kthesë në historinë e civilizimit perëndimor, të cilat janë pjesë e anashkalimit historik të shqiptarëve. I pari është vendimi i Koncilit që të jepet e drejta artistike për portretimin e jetës së Jezu Krishtit, dhe në përgjithësi të motiveve biblike. Ajo që pasoi është tërë një lëvizje që determinoi kulturën perëndimore. Së pari filloi me pikturat dhe freskot nëpër kisha, për të vazhduar pastaj me letërsi. Vendimi i këtillë nxori në shesh nocionin e marketingut modern, gjegjësisht, atë që sot quajmë promovim tregu. Në tregun shpirtëror, vendimi papal kishte të bënte me afrimin e Biblës dhe Zotit qytetarit të rëndomtë. Zoti, dhe mrekullitë e tij, nuk do të ishin më abstraksione të cilat do t’i shpjegonte kleri, por do të ishin më të afërta për çdo qytetar. Kështu, civilizimi perëndimor fitoi njërën prej karakteristikave të veta më themelore, atë të qasjes së drejtpërdrejtë të porosisë, qoftë spirituale, qoftë politike. Dhe, si prodhim i mëtejmë do të kishte shtruarjen e pyetjes rreth intepretimit të religjionit, gjegjësisht a duhet të jetë e drejtë absolute e një kishe e një pape, apo, këtë mund ta bëjë ndonjë dijetar tjetër religjioz? Kjo është çështja e dytë, e cila po ashtu ndërlidhet tërthorazi me Avignonin. Në këtë qytet, në fund të shekullit XIV ndodhi debati i madh jo vetëm rreth asaj se kush duhet të jetë Papa, por thelbësisht, si të ndahet institucioni i Papës prej shtetit. Prodhim i këtij debati, që quhet Skizmi i madh, ishte edhe vendimi për vendosjen e Selisë së Shenjtë në Vatikan.

21.
Kur dr. Rugova, kryetar i Kosovës, i dërgon mesazhe çdo disa muaj Papës, me falënderime e urime të llojllojshme, e me bekime të Zotit, ai përpiqet ta gjejë rolin e vet dikund pas Avignonit. Gjegjësisht, përpiqet të tregojë se si shqiptarët janë pjesë e civilizimit perëndimor. Një gjë e tillë ishte e rëndomte para gjashtë shekujsh, kur princërit e ndryshëm dërgonin mesazhe të ngjashme, duke kërkuar bekimin spiritual për sundimin e tyre. Por ky tren historik kaloi, dikund mes Avignonit dhe Vatikanit i anashkaloi shqiptarët dhe paguan një çmim shumë të shtrenjtë. Në momentet kur bëhej gjithë ky debat i madh i krishterë, shqiptarët u çanë në tri fe të ndryshme. Shqiptarët që aderuan katolicizmin mbetën në gjendje të paqartë mes transferit të selisë (dhe siç është aktuale sot të thuhet në Kosovë, kompetencave) dhe Vatikanit do t’i nevojitej edhe një kohë e gjatë për t’u konsoliduar si qendër e vendimeve politike. Ata që aderuan në kishën ortodokse, aderuan po ashtu në debatin e vjetër se ku do të gjendej selia e kësaj kishe, të siç quhet Lindjes. Pra aderuan në konfliktin mes intepretimit grek apo sllav të kishës dhe vetëm në shekullin XX do të fitonin autoqefalinë. Ata që u konvertuan në islam, u konvertuan në një religjion i cili nuk kishte e as që ka qendër dhe i cili që nga mesjeta e kishte ndërprerë debatin e brendshëm lidhur me fenë. Produktet themelore të këtyre lëvizjeve në religjion ishin se shqiptarët do të mbeteshin pa një religjion shtetformues, pra një fe që do të identifikohej me identitetin e shtetit dhe pa një fe e cila do të identifikohej me kombin. Do të nevojiteshin shekuj të tërë, deri dikund në atë XIX apo fillim të shekullit XX që shqiptarët të fillojnë të flasin zyrtarisht me Zotin e tyre (cili do që të jetë ai) shqip. Ndërkohë, fqinjët e shqiptarëve, në shumicë ortodoksë, do ta shndërronin kishën e tyre në vend të rezistencës kulturore ndaj sundimit Otoman. Për ata në Perëndim që gjithnjë pyesin se përse shqiptarët e kanë aq vështirë të merren vesh mes vete dhe të marrin vendime, le ta kthejnë kokën nga Avignoni dhe pasojat e thella të mungesës së identitetit kulturor/shpirtëror te shqiptarët.

22.
Vreshtat e Avignonit mund të duken nga larg si ato të Rahovecit a rrethinës së Prizrenit, por këtu ndërpritet çdo ngjashmëri. Përafërsisht gjashtë shekuj ndajnë momentin e kthesës historike. Dhe, këto gjashtë shekuj nuk mund të kthehen prapa, e as të kompensohen. Edhe po të fillojnë shqiptarët çdo ditë t’i shpjegojnë vetes e të tjerëve se dikur ishin pjesë të një civilizimi që gjeti krizën e vet në Avignon, kjo nuk mund të ndërronte gjë. Institucionet e ndërtuara gjatë shekujve janë po ato institucione që u mungojnë shqiptarëve. Debati intelektual i zhvilluar gjatë gjithë atyre shekujve është po ai debati që u mungon shqiptarëve edhe sot. Gjatë shekujve shqiptarët kanë kaluar nëpër krizë identiteti dhe këtë e kanë edhe sot. Në këto debate, nuk është aspak e çuditshme që gjatë tërë shekullit të kaluar kemi folur për fenë (ndoshta edhe jo aq shumë), kombin dhe shtetin. Të tri këto nocione janë të papërmbyllura. A jemi pjesë e civilizimit perëndimor duke qenë në shumicë myslimanë (së paku nga konteksti kulturor)? Ku definohen kufijtë e kombit dhe shtetit? Ky debat filloi në formën e vet në Avignon dhe nxori disa koncepte edhe të kombit, edhe të shtetit, edhe të religjionit si pjesë e identitetit kulturor. Për shumë popuj evropian përfundoi deri në fund të shekullit XIX, për disa të tjerë në shekullin XX, e ne kemi hyrë me një pjesë të kësaj dileme në shekullin XXI.

(Nesër: Gjeografia dhe pengu: rrëfimi për Sienën

[Brari]

Trinitrin!

Pse u hutove ti?
Cka tha Vetoni qe u dashka me mbajt shenim?
Une e lexova dhe mund te them se Vetoni tha ASGJE.


Fjale boshe dhe vec fjal Boshe..

Dikund ai hedh nji si kritik ne hava ..pa adres se duhet qe mes nesh (shqiptareve) ..te thuhet lirisht mendimi...te zhvillohet debati e mirkuptimi..kaq..
Pra po thot Vetoni se "lopa ha bare"..e kte te gjith e dine.

Vetoni eshte ose kerkon te mbahet si vizionar e si mendimtar modern.
Mirpo ai kete kerkon ta beje duke zgjedhur rrugen me te lehte..

Nji tiger po shqyen nji dele.. Guximtari duhet me mbrojt delen..
Kjo don sakrifice sepse tigri ashtu sikurse shkyn Delen mund ta shkyje dhe "Kritikuesin"..

Frikacaket zgjedhin ne kto raste nji rruge te mesme.

Ata thone me ze te larte..Cka kini bre..ti dele e tiger qe po perlaheni..hajt rrini urt e sju vjen marre..e shkojn ne pun te vet..

Delja thot me vete..po a un po perlahem me tigrin a tigri po me han te gjalle..
Kurse Tigri thot me vete..Sa i mire ky "kritiku".. foli sa me la mu-tin me shurr e iku..

Ne Kosove ka nje BANDE qe po vret dhe VETONI ne se eshte BURRE ta lej veren e Avignonit e te marri nji pozicion..

Cilin pozicion...???
Ate te guximtarit qe sakrifikon me shpetue delen..se saper pozicionin e frikacakut qe kritikon Tigrin e delen bashk ..nuk ka nevoj Kosova..

VETONI duhet te marri at pozicionin qe .. Nana e DRINIT ta kish cdo nate djalin ne Shtepi e jo me e pas ne VARR.

Mirpo Vetoni merr pozicionin e atyre lahperave qe vet megjithse nuk vrasin por ndalin e shkembejn cigare me lahperat qe presin ne kerr me vra DRININ..e shkojn ne pun te vete edhe se e dine cka po e pret Drinin..

Keshtu jane ndare njerzit ne KOSOVE..

Nji pjese sakrifikojne per tja ndal Doren vrastare BANDES se PDK- AAK-se e nji pjese jan pozicionuar ne ate.."larg Bethes teme po le te vrasin cka te dune kta Marksistat"..pun shume..


Nuk mjafton pozicioni qe mban Vetoni qe Vetoni te quhet vizionar e me ja mbajt shenim fjalet..


POLPOTIZMI cdo dite cfaqet ne KOSOVE dhe ai zmbrapset vetem me ANTI-POLPOTIZEM..pra me GRUSHT hundeve Bandes se THAQ-QOSe Ramushave.

Vetoni vazhdon te jete nji XERRO ne KOSOVEN e sotshme ndonse Pasurin ne Euro e ka me shume zerro mbrapa 1-shit.


.....

[Kresha]

Brari,
Mos e shaj Vetonin se si shpirt e kemi






Fillimi i shekullit - përgjigje ndaj moratoriumit të Hashim Thaçit

Fshati stagnues që nuk do kallauz

VETON SURROI
1.
Se vërtet kemi ecur përpara në këto katër vjet dëshmohet me fejtonin e gjatë (ndoshta edhe të stërzgjatur) të Hashim Thaçit, kryetar i PDK-së, që u botua këto ditë në gazetë. Ky autor (apo grup autorësh) tash merr përgjigje publike në gazetë, dhe kjo është shenjë e një kulture demokratike të cilës i ka prirë kjo gazetë, partitë politike dhe opinioni publik në shumicë. Ndërsa, se vërtet kemi stagnuar në këto katër vjet pas çlirimit dëshmohet si rezultat edhe me analizën e gjatë të autorit. Në të, vëhen në pah problemet me të cilat është ballafaquar qytetari i rëndomtë kosovar menjëherë pasi e ka rregulluar kulmin e shtëpisë, e ka blerë televizorin të cilin ia kishte vjedhur policia serbe, apo më tragjikisht, i kishte rivarrosur të afërmit e vet të vrarë nga lufta. Por,fshati i quajtur stagnimi kosovar nuk kishte nevojë për kallauz: në qershor të vitit 1999, me të ardhur të forcave të NATO-s dhe të vendosjes së administratës së UNMIK-ut, brenda disa ditëve u vendos natyra e administrimit të Kosovës. Organizmat e bashkësisë ndërkombëtare të vendosur këtu, ato ditë të para nuk kishin partnerë. Z.Thaçi thoshte se ishte kryeministër i Qeverisë së Përkohshme, dr.Bukoshi thoshte se ishte kryeministër i Qeverisë së Republikës së Kosovës, dr.Rugova thoshte se ishte kryetar i Republikës së Kosovës (me qëndrim të përkohshëm në Itali). Në Kosovë nuk kishte institucion, i cili do të mund të merrte përgjegjësi për kosovarët dhe në emër të kosovarëve. Këtë e bëri UNMIK-u dhe katër vjet të shpenzuara deri më sot qenë bërë në emër të ngritjes së institucioneve e dhënies graduale të kompetencave atyre. Në katër vjetët e shpenzuara, nga partitë politike nuk doli asnjë koncept vetjak qeverisës, por gjithnjë kritika (shumë herë të drejta, por gjithnjë si reagime) ndaj vendimeve të UNMIK-ut dhe mënyrës se si administron UNMIK-u. Dhe, këtu jemi, në një situatë paradoksale, ku kryetari i partisë e cila mban postin e kryeministrit të një qeverie të formuar duke falënderuar UNMIK-un, thotë se Kosova stagnon falë UNMIK-ut, Qeverisë, Parlamentit... Stagnimi, në fakt, ka nisur, dhe në masë të madhe zhvillohet, në saje të mungesës së koncepteve prijëse të ndërtimit të shtetit nga vetë partitë politike kosovare, mungesës së vullnetit politik për të ndërtuar konsensusin rreth këtyre koncepteve dhe mungesës së forcës për t’i imponuar këto si koncepte realiste karshi bashkësisë ndërkombëtare. Këtu, Hashim Thaçi e ka dhënë kontributin e tij, për aq sa i takon, stagnimit. Për aq sa i takon, natyrisht, kontributin e vet më të madh e ka dhënë dr. Rugova, i cili është përfaqësues par excellence i stagnimit si formë e të vepruarit politik. Me mungesë politikash kosovare, me rritjen e Kosovës është marrë UNMIK-u, në varësi jo vetëm prej dëshirës dhe energjisë së kryeadministratorit, por edhe dëshirës, energjisë dhe dijes së cilitdo burokrati të punësuar në UNMIK.

2.
Ideja për moratorium (afatizim) është përpjekje për të ndërtuar një vizion politik. Dhe kjo është vlera e parë e këtij gjesti, d.m.th. hedhja e një ideje si akt i ndërtimit të politikës. Vlera e dytë rrjedh nga vetë natyra e dialogut, pra që nëpërmjet të një ideje të nxitet debati në shoqëri. Me gjithë këto dy vlerave, ideja për moratorium ka të ndërtuara disa mangësi të brendshme. Së pari, është një përsëritje e gjendjes së tanishme. Kosova de facto dhe de jure është në gjendje moratoriumi ngase administrohet me Rezolutën 1244. Në këtë Rezolutë, jo edhe me aq sukses, është ndërtuar koncepti i definuar në Rambuje me të cilin Kosova do të ndërtohej si shtet demokratik e më pastaj do të vendosej për statusin e saj. Të kërkosh sot pas katër vjetësh çlirimi moratorium është të trokasësh në dyert e Kështjellës së Rambujesë. Këtë, natyrisht, do ta përkrahë çdo diplomat i huaj i vendosur në Prishtinë, sepse nuk kushton gjë të përkrahësh diçka që edhe ashtu po funksionon. Së dyti, ofrohet që si pjesë e moratoriumit të jetë afatizimi për zgjidhjen e statusit. Ky formulim nuk ka gjetur përkrahje ndërkombëtare për dy arsye të thjeshta. E para është se nuk do kush nga bashkësia ndërkombëtare t’i lidhë këmbët e veta me ndonjë afat për të cilin nuk është i sigurt se do të vendosë vetë. E dyta, sepse nuk ekziston mekanizmi i cili do të definojë statusin pas skadimit të periudhës së afatizimit. Dhe ekziston arsyeja e tretë: ndonëse këtë nuk do ta përmendë kush publikisht, me këtë formë qeverisje që kanë treguar kosovarët, vështirë se do të ishte kush optimist për Kosovën edhe po të zgjidhej statusi. Problemi i ardhshëm që sjell moratoriumi është se nuk lidhet me asnjë vijë të trashë veprimi në politikën ndërkombëtare. Kosova do të shpallë moratoriumin, do ta afatizonte atë; por, kujt do t’ia shpallte, prej kujt e çka do të merrte si kundërshpërblim për një akt të këtillë unilateral? Të themi se ia bën këtë SHBA-së dhe BEsë - çka do të kërkonte prej këtyre dy palëve? Në këtë boshllëk idesh dhe boshllëk veprimesh institucionale, e vetmja gjë që mund të premtojnë sot SHBA-ja dhe BEja është përkrahja që të përmbushen standardet para statusit. E, këtë gjë e kemi edhe sot.

3.
Argumentet që ndërtohen si arsyetime për vendosjen e moratoriumit janë të adresuara gabimisht. Në të gjithë përshkrimin e gjendjes në Kosovë, kryetari i Partisë së dytë për nga forca në Parlament, e cila ka emëruar kryeministrin e Kosovës, shpjegon se si, ai si kosovar, nuk merr vendime, se si këto vendime i merr UNMIK-u. Ky përshkrim ka një shpjegim ca më të ndërlikuar se sa ndarja mes vendorëve dhe ndërkombëtarëve. Ekziston, poashtu, një ndarje mes të paaftëve dhe të aftëve, apo gjysmë të aftëve. Për shembull, kosovarët qenë të paaftë që të krijojnë konsensus politik e ta presin NATO dhe UNMIK-un në Kosovë me një pushtet të vetin që merr përgjegjësi. Pjesë e kësaj paaftësie është edhe zoti Thaçi. Për shembull, kosovarët nuk u ulën ta shkruajnë Kushtetutën e vet, por pritën që Haekeruppi t’ua shkruante dhe në fund të negociojnë me të rreth përmirësimeve të atykëtushme jo për konceptin e kornizës kushtetuese, por për një formulim a dy të ndonjë pike. Në këtë punë, të mos harrojmë, ka marrë pjesë edhe Partia e z.Thaçi me ekspertin për çështje kushtetuese. Për shembull, ka mbi gjashtë muaj që kosovarët kërkojnë kompetenca në fushën e marrëdhënieve me jashtë, por nuk janë ulur të lexojnë se kjo gjë u lejohet në Kornizën kushtetuese dhe se është çështje e marrëveshjes mes partive parlamentare se si do ta bëjnë këtë gjë. Këtu problemi nuk është se a do të t’i japë dikush kompetencat, por a do t’i marrësh e zbatosh ato. Pajtohem, absolutisht, dhe për këtë kam shkruar tashmë disa vjet, se ekziston një ndarje mes pushtetit real të UNMIK-ut dhe atij formal, të kosovarëve. Këtu, natyrisht, kemi të bëjmë me kompetenca. Por, për politikanin kosovar, më herët duhet të fillojë analiza për aftësinë e qeverisjes, aftësinë e prijësit politik. Këtu, fatkeqësisht, kosovarët nuk dalin mirë në gara. Dhe këtu kemi të bëjmë me kompetenca: a je kompetent, i aftë, apo jo, për të kryer një punë? Për qytetarin kosovar qe bërë instinktivisht qartë se nuk ka as kompetenca as kompetentë: në zgjedhjet e kaluara gati çdo i dyti zgjedhës nuk doli te kutia e votimit.

4.
Ideja e moratoriumit mund të ketë qenë pjesë e marketingut politik partiak, dhe me këtë nuk ka gjë të keqe. Kjo është hera e parë që një parti u adresohet qytetarëve me një ide, jashtë atyre të përgjithshmeve. Nëse ka qenë e këtillë, pra për të tërhequr vëmendjen kah partia dhe kryetari i saj, atëherë kjo nismë mund të shërbejë si mësim për herë të tjera. Mësimi i parë: krijo përparësitë për atë çka do. Ideja e moratoriumit nuk duhet të shpjegohet kaq gjatë, duke përzier në të rolin personal në luftë, bastisjet në Prekaz, marrëdhëniet me Maqedoninë apo anëtarësimin në Organizatën Botërore të Tregtisë. Do shpjeguar se çka janë prioritetet e Kosovës, e ato në shpjegimin e z.Thaçi mbesin të grumbulluara pa fillim e fund. Mësimi i dytë: do ditur më shumë për se çka shkruhet. Në shpjegimin e z.Thaçi thuhet se Serbia është përfshirë në Paktin e Stabilizim-Asociimit e një gjë e tillë as që ekziston. Po ashtu thuhet se Kosova duhet të anëtarësohet në OBT (Organizatën Botërore të Tregtisë). E kuptoj simbolikën e përfshirjes në një organizatë ndërkombëtare, por Kosova lëre që nuk është gati as të rregullojë tregtinë e vet të brendshme, me OBT-në do të duhej të mendonte sesi t’i zbriste në mënyrë drastike tarifat e importit, duke zbritur kështu në mënyrë drastike edhe buxhetin e vet varfanjak.

5.
Ja një sugjerim që ndoshta do të thjeshtësonte politikën dhe të menduarit politik, dhe do të sillte në tokë debatin, i cili gjendet sot në ajër mes koncepteve e ideve që shumëherë nuk kuptohen as nga ata që i inicojnë e as nga ata që i sulmojnë apo përkrahin. Eshtë adet në vendet me parlamente demokratike që pa ardhur vera të definojnë, së paku në vija të trasha, sesi do të duket buxheti i vitit të ardhshëm. Supozohet se këto kompetenca i ka të kthyera Parlamenti i Kosovës dhe Qeveria. Pse nuk debatohet sot në shoqërinë tonë se çfarë do të jetë buxheti, si do të mblidhet ai dhe ku janë nevojat prioritare për shpërndarjen e atij buxheti? Me këtë partitë politike do të bënin për herë të parë një gjë që do t’i shkëpuste nga e kaluara e debatit të kotë dhe do të iniconin një traditë për gjeneratat e ardhshme të aktivistëve politikë.

6.
Po të përmblidhen në formë të thjeshtësuar të shkruarat më lart del se i kemi kaluar katër vjet pa koncept e ide, e tani del në shesh një koncept a ide e cila është pak a shumë boshe. Autori (a autorët) e saj nxjerr në ballafaqim konceptin tjetër të zhvillimit të Kosovës, atë të dr. Rugovës, sipas të cilit, Kosova po e pret njohjen formale të pavarësisë së saj. S’do mend se ideja e moratoriumit është fryt i një pune shumë më të madhe intelektuale sesa dembelia e të priturit për njohjen formale të pavarësisë së Kosovës, por po ashtu s’do mend se ideja e moratoriumit nuk fiton në peshë pse i kundërvihet një koncepti tërësisht bosh çfarë është ai i dr. Rugovës.

7.
Të provojmë një qasje tjetër, të provojmë të dalim prej kornizës së ngushtë të debatit të tanishëm dhe të shohim se cilat janë zhvillimet kyçe politike përreth nesh, në kontinentin tonë. Do të shohim se ato kanë të bëjnë, në dhjetë vitet e fundit së paku, me nivelin e integrimit evropian. Pra, çështje themelore, vitale, për të gjitha shtetet dhe kombet në transicion, sot në fakt është se me çfarë shpejtësie do të integrohen në BE dhe në NATO, e për ato që janë në këto struktura, me çfarë thellësie do të merren vendimet. Fjala është për lëvizjen më të madhe transformative të kontinentit tonë. Debati ynë është për më pak a më shumë kompetenca, më shumë a më pak kredi politike nxjerrë nga çlirimi, për kush e ka fajin për këtë stagnim - është debat i kotë. Pak a shumë si edhe debati për apo kundër moratoriumit, i cili tashmë ekziston katër vjet. Por, mungon thelbësisht, debati pro-evropian. Kur dhe si do të përfshihemi në proceset e integrimit, me çfarë institucionesh dhe me çfarë kushtesh, e në ç’moment të këtij integrimi doemos do vendosur edhe për statusin e Kosovës? Nga aspekti i vizionit të ndërtimit të ardhmërisë, këto janë çështjet thelbësore që mund ta transformojnë shoqërinë tonë.

8.
Shkoi edhe ky gjysmëviti si edhe shtatë gjysmëvitet e tjera. Në fund të këtij viti do të shkruajmë pothuaj njëjtë, ndonëse opinioni publik do të ngrohet ca në dimër me debatin parazgjedhor, i cili do të ketë filluar dhe do të ftohet nga mungesa e pashmangshme e energjisë elektrike. Prej kësaj jete politike, kaq.

veton@koha.net

Marre nga Koha Ditore

[Brari]

Ngo bre Kresh Vetoni..

Fare nuk kam deshir me e sha Vetonin.

Do te kisha deshir qe Vetoni te ishte dhe president i Kosoves duke u nis nga fakti qe Ai eshte Qytetar i kulturuar i Kosoves, se vjen nga nji familje me kulture e se eshte i rritur me Politike e se njihet ne opinionin nderkombetar etj etj.


Mirpo Rugova pa i rrahur Shqiptaret ..pa i fyer..pa i detyruar po i merr votat sa her po bajn zgjedhje e kjo e detyron cdo Shqiptar ta respektoje Rugoven.

E Vetonit si qytetar demokrat e europian duhej te ish nga te paret qe ndaj Rugoves duhej te tregonte Respekt e Respekt te vertete e jo fallcitet.

Perkundrazi ne cdo rast Vetoni pamvaresisht se me ke e ka pas ndoj bised a debat ne publicistiken e tije ai ne cdo rast ndersa u ka hedh ndoj kallamoq me kritik tjereve majtas e djathtas..Rugoves i ka hedhur gjithmon granata me perbuzje e urrejtje.

Kjo bie ere egoizem e mungese respekti per Votuesin Popull.

Kritika qe ai i ben Thaqit mbi STAGNACION e Moratorium eshte e vonuar dhe pa asnji Vlere.

Ai vete nuk tregon se ku qendron STAGNACIONI ne Rastin e KOSOVES..
Ai nuk tregon Ku duhet levizur ndoj rrote qe te eci Vozi ( treni) ne Kosove.

Ai nuk tregon se kush quhet Stagnacion ne rastin e Kosoves.

Ne se quan Stagnacion " nivelin e kompetencave te Vendasve" athere Vetoni eshte hipookrit Sepse kerkush me mire se Vetoni nuk e di ku qendron kjo Ceshtje sepse kerkush me mire se Vetoni nuk e din se ceshtja e kompetencave te Vendoreve eshte percaktuar ne RAMBUJE ku VETONI ish violin e para ne delegacionin Kosovar.

Vetoni ben kritika "me livando" ndaj Thaqit ose ose gjun me trandafilla Thaqin mbi stagnacionin dhe moratoriumin e anashkalon qellimisht qe ne Fenomenin THAQI nuk eshte kardinale ceshtja "Stagnacion" ose cashtja "Moratorium" por dicka tjeter.

THAQI eshte jo themelusi i idese se Moratoriumit sepse Vetoni shum mire e din se Moratoruimi erdhi i paketuar nga MJ e Ilir Metes dhe ju dha Thaqit per Arsye qe i din Vetoni dhe Thaqi vec se e ka lexue disa here qe mos me ba gabime gramatikore e ne vend me i than Moratorium mos me i than Makarun.

Pra Vetoni ne se ka burrreri duhej tek Fenomeni Thaqi te shikoje Fenomenin "VRASJA e kundershtareve" dhe te mbaje qendrim per kete.
Pra Thaqi ( e din dhe lopet kte ne Kosove) eshte nismetari i Vrasjeve dhe kto vrasje jane shum here me te demshme se Stagnacionet e leshit e ne se Vetoni kerkon progres ne Kosove duhet ktu te qendroje e te mos i baj bisht kti Turpi e Krimi qe po e vdes Kosoven.

Qashtu Kresh..leni hipokrizit. ti e Vetoni..
Ne se nuk ju a mban me fol..trusni beth..

[Kresha]

Pse Vetoni nuk e respekton Presidentin e Kosoves?

Pike se pari, ai konstatimi yt se Rugova/LDK i ka marre shumicen e votatve nuk ka baza. Duke u nisur nga fakti se partia te cilen e udheheq Rugova i ka fituar vetem 40% te votave ne zgjedhjet e fundit dhe 40% e njerezve qe kane te drejta vote nuk kane dale ne zgjedhje, matematikisht del se per LDK-ne kane votuar vetem 24 % e njerezve me te drejte vote.

Rruga dhe politka te cilen e ndjek ndjek Rugova nuk meriton ndonje respekt. Gabimet e tij politike si para e edhe pas luftes u jane te njohura atyre 76 % te popullit qe nuk votuan per Z. President. Krijimi i haosit ne skenen politike pas luftes eshte "merite" e te gjithe lidereve shqiptar ne Kosove, pra edhe Rugoves. Mbajtja e karriges se presidentit me cdo kusht (ne kurriz te qeverise se Kosoves) sot i kushton Kosoves shtrenjt. Ai lejoj qe qeverine ta formojne Hashimat e Ramushat, vetem e vetem qe ta mbante postin e kryetarit. Si rezultat i ketij veprimi, sot i lejojme Dugollave qe te miratojne rezoluta (komisionet e qeverise jane plot e perplot me shoke te Dugollit) qe bien ndesh me interesat e kosovareve.

Vetoni i ka denuar vrasjet ne Kosove me shume se vet Rugova. Pse duhet Vetoni ta drejtoje gishtin drejt Thaqit e Haradinajt? Le ta ben Rugova ate gje. Le te del Rugova para popullit e le te thote ja ku jane faktet te te tregoje se kush i kryen vrasjet ne Kosove. Mos prit nga Vetoni ta bej ate. Kerko nga Rugova vet.

Kjo eshte hipokrizi o Brari.

Nese sja man Rugoves betha, ska pse Vetonit me ja majt.