
Postuar mė parė nga
Astrit Kosturi
Tema e hapur nga Vler@, eshte shqetesimi yne, i vertete.
Sa here degjojme te thuhet "s'pata kohe", apo "nuk kam kohe". Dhe une vet, shpesh ne maje te gjuhes kam, " me fal, por nuk kam kohe". Pse? Dhe pse eshte bere kaq masive?
Le ta shohim ne dy kohe:
Dikur, tė parėve tanė, edhe pse u duheshin javė tė tėra pėr tė udhėtuar mė kėmbė, apo mbi kuaj, e gjenin kohėn. Nuk thoshin kurrė, se nuk kam kohė. Shkonin te miku, te i sėmuri apo tek i dashuri i tyre, qė thėrriste pėr nevojė. Gjendeshin te njėri- tjetri pėr mirė e keq. Edhe per ne te vegjelit, e gjenin kohen. Kur, vendosnim se do tė shkonim tė nesėrmen, te tezja, daja apo halla, atė natė nuk kishte gjumė, prisnim me padurim qė tė vinte dita sa mė herėt. Kėrkonim tė ishim pranė dashurisė sė tyre tė ngrohtė. Njė dashuri e pamasė. Pastaj na merrnin, na ēonin e na shėtisnin nė kopshtin me mollė e rrush. Kopshti i mbuluar i tėri me gjethe, nė ato mėngjeset me fllade erėrash. Fllade, qė kishin sjellė dhurata pėr ne fėmijėt. Qė kishin shpėrndarė ftonjtė dhe dardhėt gjithandej, duke zverdhur tėrė sheshin. Pra, e gjenin kohen, edhe pse kishin halle plot. Si mund tė harrohen gostitjet e tyre, me gjithēka u gjendej, e mbi tė gjitha me buzėn e qeshur e me ėmbėlsinė e fjalėve tė zemrės, mė tė ėmbla se ēdo llojė fruti.
Ndėrsa sot, krejt ndryshe ndodh
?! Jeta vazhdon, por, mbase edhe nė dimensione tė reja. Tashmė distancat, vertete janė afruar nė kohė dhe bota na duket fare e vogėl. Dhe, ankohemi e shfajėsohemi, se nuk kemi kohė tė merremi me njerėzit e zemrės, bile as edhe me veten. Pra, sot virtualisht po se po, por edhe fizikisht mund tė gjendesh nė ēdo qoshe tė globit, ndėrsa shpirti, mendja me sytė dhe veshėt e saj ndjekin rrahjet e zemrės sdihet se ku
Duke krahasuar mes dy kohesh, mendimi im eshte se zhvillimi modern, i ka hequr "spinen nga priza", shpirtit te njeriut. Eshte bere shternguese, e djallezuar dhe si nje vidė pambarim "morsa e jetes". Gjithe ky bombardim i menjehershem i njeriut nga teknollogjia dhe paralel me tė edhe efektet mbi jeten e njeriut, se ne fund te fundit modernia, eshte diēka jashte natyre njerezore, ka sjelle garen mes qenies zot dhe djall siē e kerkon koha, ka sjelle turullosje, nervaprishje, "krisje te trurit" per t'i rene shkurt. (Problem dhe alarm social)
Pra, koha iken e iken, me te njejtin ritem njelloje si me parė, asgje nuk ka ndryshuar. Ai, qė ka ndryshuar eshte matesi i saj, ora biologjike.
Krijoni Kontakt