Mendime nga Ramiz Bojaj

[Ramiz Bojaj]

Shkruan: Ramiz BOJAJ-Çfarë po ndodh me veriun?


Serbia arrestoi kriminelët (vëllezërit Veselinoviç), për të hapur pazare të reja me BE (dialogun për anëtarësim). Kriminelët u kapen, por kriminaliteti vazhdon. Strukturat paralele janë aktive, ashtu siç vazhdojnë të mbeten edhe rrugët e bllokuara. Nga kjo mund të kuptojmë se Serbia, mund t’i ndërrojë kriminelët, por jo edhe politikën e saj hegjemoniste.



Veriu i Mitrovicës, (si potencial krimi) mbetet “peshqesh” edhe për vitin 2012. Prolongimi i zgjidhjes së problemit në fjalë, hapë dilema me shumë të panjohura, rreth stabilitetit afatgjatë të kësaj pjese të shtetit të Kosovës, por edhe të rajonit. Veriu i Kosovës edhe më tej mbetet plagë e çelur (shteg i hapur), përmes së cilës Serbia keqtrajton shtetin e Kosovës dhe komunitetin ndërkombëtar këtu. Duke mbetur jashtë kornizave unikate juridiko-kushtetuese (fillimisht nga OKB e më pas edhe nga Republika e Kosovës), veriu mbetet poligon që mblodhi në vete, bandat kriminale, mafiozët dhe trafikantët. Që nga 25 korriku (aksioni i Qeverisë për rend dhe ligj edhe në këtë pjesë), doli në skenë e vërteta e madhe, se çfarë fshihej në të vërtetë në veriun e Mitrovicës. Hapja e betejës për rend dhe ligj, bëri qe së fundi të hapet edhe një front me Serbinë. Kjo luftë e ftohtë (e pa shpallur), prej më shumë se 12-vjetësh, tashmë u bë luftë e nxehtë dhe e hapur, në mes të qendrave politikëbërëse, Prishtinë, Bruksel dhe Uashington në njërën anë, dhe Beogradit e Moskës në anën tjetër. Pikërisht nga ky fakt, 25 korriku (tentimet e para për vendosjen e doganave RKS), preku në esencë problemin, por pa shënuar ndonjë hap para drejt zgjidhjes. E kam fjalën drejt vendosjes më të shpejtë të rendit, ligjit dhe autorësisë së sovranit edhe në këtë pjesë të shtetit tonë. Pra, Qeveria e Kosovës, edhe pse autoritet sovran, (përpos prekjes së problemit), nuk tregoi ndonjë strategji të qartë, ose efektive. Mungesa e aftësisë për të aplikuar autorësinë e sovranit, po zgjatë tej mase, natyrën e problemit, duke lënë përshtypjen se këtu po dëshirohet edhe një protektorat i ri. Qeveria duhet të debatojë në Kuvend, për strategji gjithëpërfshirëse (konsensus i partive parlamentare) për çasje më serioze në veri: Të këmbëngulet më shumë për vendosjen e doganierëve, hapjen e rrugëve të bllokuara, dhe kapjen e kokave të krimit. Por jo, të vazhdohet edhe më tej me praktikën e gjertanishme, qe të tjerët të tregojnë zotësinë e tyre (arrestimi në Serbi i Veselinoviçëve), të cilët vite me radhë, keqtrajtuan shtetin dhe autoritetet e KFOR-it, e të mos flasim për qytetarët e rëndomtë. Plaga e hapur duhet të trajtohet, pavarësisht sa zgjat kurimi i saj. Ndryshe me këtë qasje qe ka treguar Qeveria e Kosovës ndaj veriut, (qoftë edhe pa vullnetin e saj), do të qojë në bisedime të reja me Serbinë, pikërisht për këtë çështje, në kontekst të të cilit do të ndodhte trashja e pranisë së Serbisë këtu.


Në veri mbrohen vlerat euro-atlantike

Vështruar nga këndi juridiko-kushtetues i shtetit sovran të Kosovës, Serbia në asnjë formë nuk mund të jetë e pranishme në vendin tonë. Tash e kurrë më. Paqja dhe siguria në Kosovë, janë ndërtuar në sajë të projektit madhor qe komuniteti ndërkombëtar ka ndërtuar në Ballkan(shteti i Kosovës). Prandaj, lufta e vendosur mbrojtëse e KFOR-it, në veri, nuk është e rastësishme. Në veri, mbrohen vlerat euroatlantike, mbrohet sovraniteti i një shtetit të pavarur (Republika e Kosovës), e në fund, mbrohet paqja dhe siguria qytetare e njerëzore. Në këtë kontest, reagimi i vendosur i BE-së dhe Uashingtonit, gjunjëzuan politikën e Serbisë (mohimi i kërkesës për dialog me BE-në, për integrimet europiane). Ky është ndëshkim politik (edhe pse në dukje afatshkurtër), pasojat do të jenë afatgjata dhe të rënda për Beogradin. Ky mbeti leksion i qartë se mendësia milosheviqiane ka perënduar. Kjo mendësi mund të kultivohet vetëm brenda kufijve të shtetit serb (vetëm si fushatë). Serbia e di fare mirë se, që nga viti 1999 (dëbimi ushtarak i saj nga vendi ynë), Kosova është tokë e humbur, por si gjithmonë, ndarja me të keqen e ka edhe bishtin prapa. Serbia është dëbuar nga Kosova, dhe dëbimi i saj do të vazhdojë edhe nga veriu, pavarësisht faktit se procesi po shkon tepër ngadal. Politika e Beogradit është prezente në Kosovë, për aq kohë sa do të jenë evidente vet bandat kriminale. Pra, për aq kohë, sa do të mbahen rrugët e mbyllura, kontrabanda dhe vet ekzistenca e strukturave kriminale. Fundi i banditizmit po troket, e bashkë me këtë edhe të pranisë së Serbisë në tokën e gabuar.

Gjahu i krimit

Arrestimi i fundi i vëllezërve Veselinoviq, të njohur si projektues dhe udhëheqës të bandave krimianle në veri, tregon për qasjen, ndikimin dhe menaxhimin e këtyre bandave nga vet shteti serb. Serbia i kapi kriminelët, për të shtuar pazare të reja me BE-në. Kriminelët u kapen, por kriminaliteti vazhdon. Strukturat paralele janë aktive, ashtu siç vazhdojnë të mbeten edhe rrugët e bllokuara. Nga kjo mund të kuptojmë se Serbia, mund t’i ndërrojë kriminelët, por jo të ndryshojë edhe politikën e saj hegjemoniste serbomadhe. Veriu i Kosovës, edhe në këto ditë të ftohta dimri, vazhdon të mbetet i bllokuar, nga barrikadat e vendosura, (nga ana e grupeve kriminale serbe). Pra, banditët që sulmuan policinë e Kosovës, KFOR-in e EULEX-in, janë parantezat e politikës së Tadiçit, të cilave, pak kohë u ka mbetur për ta mbajtur “gjallë”, Serbinë në Kosovë.

Banda brenda bandave

Fronti i bandave në veri, si në Zupç dhe në dy pikëkalimet kufitare në (G1) Jarinje dhe (G31) në Bërnjak, mbrohen nga neonazistët serbë. Ky fakt ndërlidhet me deklaratat e grupit fashist “1389”, i proklamuar sipas vizioneve hegjemoniste për krijimin e Serbisë së madhe etnike. Këtë e forcon bindshëm dalja haptas e kësaj organizate (ditëve të fundit), e cila mer përgjegjësinë se ka vepruar dhe vazhdon të veprojë në veri. Pra, pjesëtarët e organizatës fashiste "1389", shprehen haptas “se do të luftojnë me të gjitha mjetet për ta çliruar Kosovën nga okupimi i huaj, por, edhe për t'i zhdukur të gjithë shqiptarët”. Këto struktura terroriste, shprehen qartë se “pushteti lokal” (pas zgjedhjeve ilegale serbe), u ka siguruar kushte akomodimi. Po sipas tyre, rehabilitimi më i mirë do të ndodhë pas përpjekjeve të Qeverisë së Beogradit, për legalizimin e ‘pushteteve’, paralele në veri. Pikërisht për këtë arsye, shteti serb ka shtuar zërat për legalizimin e strukturave ilegale në veri, brenda të cilave, funksionojnë edhe rrjete tejet të rrezikshme për të ardhmen e Republikës së Kosovës. "Unë jam Darko Panoviç anëtar i Lëvizjes Kombëtare Serbe '1389 '. Ne jemi aktualisht në pjesën veriore të Kosovës. Ne jemi të pranishëm edhe në barrikada. Këtë (Kosovën) e konsiderojmë territor të okupuar dhe i kemi të gjitha të drejtat që ta çlirojmë". Proklamimi i vazhdueshëm i Serbisë (diplomacisë dhe kishës serbe), për kultet e mitet serbe, është sinjal i qartë për krijimin e këtyre strukturave neonaziste. Lideri i organizatës, "1389", Misa Vaçiç, ka thënë se në barrikadën e Rudares kanë të vendosur edhe qendrën koordinuese. E gjithë kjo shton një pyetje të madhe: A i kanë “vizituar” ndonjëherë këto pika, Policia, KFOR-i a EULEX-i. Nëse jo, atëherë për çfarë masash të sigurisë mund të flitet. Kush mund tu besojë më! -Duket tejet i quditshëm, pasiviteti i autoriteteve tona të sigurisë, PK-së, EULEX-it, por edhe KFOR-it, të cilët nuk po tregohen të vendosura në masë të duhur, për kapjen dhe shpartallimin e këtyre bandave fashiste, e bashkë me këto edhe shpartallimin e strukturave ilegale në veri. Qytetarët e Kosovës, nuk duan të shohin reklama me pagesë (për KFOR-in, policinë a EULEX-in), por duan të endën të lirë në shtetin e tyre.

Sinjale të vogla këndelljeje

Politika si fushatë ditore në Beograd, po e qon gjithnjë e më shumë në humnerë vet shoqërinë serb. Serbia në vend qe të orientohet realisht kah integrimet evropiane, kjo i matë sukseset e veta, me sulmet dhe fushatën për dobësimin ose edhe cenimin e shtetësisë së Kosovës. Me këtë logjikë mesjetare, është ngritur dhe vazhdon të mbahet “në fron” politika e Beogradit. Kjo piramidë politike do të notojë, deri në këndelljen e mendësisë së shoqërisë në Serbi. Tek e fundit klasa teokratike serbe është formuar në sajë të vet elektoratit shumicë, me “kushtrimin për Kosovën”. Andaj u mbetet vet qytetarëve të shtetit fqinj, qe ti kthehen realitetit ose të jetojnë me ëndrrën për ‘krajlin e vdekur’. Pavarësisht kësaj, disa zëra (edhe pse në miniaturë) kanë filluar të japin sinjale të vogla këndelljeje. Edhe pse këndellja duket se ecën shumë ngadalë. Vet lideri i opozitës në Serbi, Vuk Drashkoviq, disa herë është shprehur se politika aktuale e Serbisë, po e mashtron popullin serb me ‘marshin’ për Kosovën. “Udhëheqësit e Serbisë duhet t’i tregojnë popullit serb se Kosova është e pavarur. Populli serb është mashtruar dhe vazhdon të gënjehet për Kosovën, që nga viti 1999. Kjo politikë tashmë ka falimentuar”. Ndërkaq, kryetari i Klubit Përparimtar në Serbi, Çedomir Antiq, pohon se politika e deritanishme e Serbisë në raport me rrjedhat realpolitike ka dështuar plotësisht. Kjo tashmë duhet të thuhet qartë dhe hapur. “Është e turpshme, që nga pozicionet e politikanëve të lartë (Tadiç, Daciç etj) të mos thuhet e vërteta. Problemi kryesor është tek falimentimi i politikës serbe ndaj Kosovës”. Ndërkaq, profesori i Fakultetit Filozofik, Nikola Samarxhiq, thotë se Kosova është e pavarur dhe se Serbia duhet të jetojë me këtë realitet. “Serbia duhet të përballet me faktin qe Kosova është e pavarur. Por, fatkeqësisht, shumica e qytetarëve në Serbi nuk janë përcaktuar as për Evropë, por as për Kosovë”. Edhe kryetari i Partisë Liberal-Demokratike të Serbisë, Çedomir Jovanoviç, thekson se për Kosovën duhet ndërtuar politikë realiste, jo përralla për Gazimestanin. “Urgjentisht na duhet pikë e re e mbështetjes në politikën e Kosovës. Nuk kemi çka të kërkojmë në Shekullin XXI me Rezolutën 1244.Vetëm kështu mund ta frenojmë rënien e lirë në të cilën gjendemi 22 vjet rresht. Nga Gazimestani, nga ku gjoja jemi nisur për ta kërkuar veten dhe Serbinë, e deri te agonia me barrikadat. Qytetarët dhe Serbia kanë mbetur dy dekada në budallallëk”. Këto deklarata duken paksa interesante, sepse zëra të tillë duken të paktë në Serbi. Megjithatë, duket se ndërgjegja serbe ka filluar të këndellët. Gënjeshtrat dhe mashtrimet që u kultivuan në akademitë famëkeqe të Serbisë (ASHAS, PSS etj), ende mbesin kërcënim për rajonin. Dhe kjo mendësi, mbetet e tillë, për aq kohë sa vazhdojnë të jenë aktivë në pushtet, mbeturinat post milosheviqiane. Serbia arrestoi kriminelët (vëllezërit Veselinoviç), për të hapur pazare të reja me BE (dialogun për anëtarësim). Kriminelët u kapen, por kriminaliteti vazhdon. Strukturat paralele janë aktive, ashtu siç vazhdojnë të mbeten edhe rrugët e bllokuara. Nga kjo mund të kuptojmë se Serbia, lehtësisht mund t’i ndërrojë kokat e kriminelëve, por jo edhe politikën e saj hegjemoniste.
(Autori është publicist dhe drejtor për marrëdhënie me publikun në Institutin për Hulumtime dhe Analiza të Politikave Ekonomike).

[Ramiz Bojaj]

Shkruan: Ramiz BOJAJ-‘Dashuria’ për tokën e huaj


Presidenti serb Tadiç vazhdon ta kërcënojë Kosovën dhe paqen këtu, pa dhënë asnjë llogari për të palarat qe ushtria, policia dhe formacionet paramilitare serbe, bënë në Kosovë (kundër popullatës shumicë shqiptare). Duke u nisur nga ky fakt, Tadiç nuk do duhej të lejohej të futej në Kosovë, (por iu dha ‘iza’), edhe pse ishte tejet e ditur se nuk do t’i përmbahej motiveve fetare. Sikur të mos ishte “Vetëvendosja”, Tadiç me “krajlat” e tij do të hynin e dilnin nga Kosova, pa therrë në këmbë, duke lënë përshtypjen se ketu s’ka shtet, s’ka qeveri, e s’ka kush t’ia prish terezinë “milosheviqëve”, të vegjël.



Shkelja e tokës së Republikës së Kosovës nga ana e presidentit serb, Boris Tadiç, (pa kërkim falje për terrorin dhe gjenocidin qe Serbia ka bërë kundër shqiptarëve), është tallje me institucionet tona shtetërore dhe shkelje flagrante e sakrificës dhe gjakut liridashës të popullit shqiptar. Teokrati Tadiç erdhi në Kosovë për të promovuar teorinë milosheviqiane të Serbisë së madhe, duke përkrahur dhe mbrojtur strukturat kriminale në veri, banda këto, të cilët kohë më parë vranë policin tonë, Enver Zymberi, dhe plagosën ushtarët evropianë të KFOR-it. Dukej tejet absurde, kur i shikoje forcat ROSU, (kolegët e heroit Zymberi) duke u kujdesur për “menaxherin” e strukturave ilegale, presidentin Tadiq, njeriu cili pa keqardhje mbronte kriminelët, bandat dhe elementet vrastare në veriun e Mitrovicës. Tadiç, zbarkoi në Kosovë, pas një sërë akuzash paraprake me tone tejet kërcënuese kundër shtetit tonë: “Kosova është Serbi, Duhet ndarë Kosova, etj.” Thjeshtë kaq ka fuqi të bëjë Tadiçi, nëse kërkojmë një ndryshim nga paraardhësi i tij Milosheviç. Ky teokrat,(por edhe sikur të ishte gjallë krimineli Millosheviq), nuk do të mundej të dislokonte forca ushtarake a policore në territorin e Republikës së Kosovës. Pra, Tadiç, vizitoi politikisht Kosovën, (pavarësisht proklamimit të tij dhe qeveritarëve tanë për një vizitë religjioze). Duke treguar fytyrën e vërtetë për motivet e vizitës së tij në Kosovë, presidenti serb, sërish lëshoi tone kërcënuese se “Kosova është tokë serbe. Kurrë nuk do të pranojmë t'i shuajë instuitucionet paralele serbe në veri. Kjo do të thoshte shpërngulje afatgjate e serbëve nga Kosova. Serbët në Kosovë pa to nuk do të mund të si gurojnë arsim, shëndetësi socializim etj”. Sipas tij, arsimimi, siguria dhe jetesa afatgjatë, mund të bëhet duke bllokuar rrugët urbane, duke sulmuar dhe vrarë policinë e Kosovës, dhe duke sulmuar autoritetet doganore e të drejtësisë, por edhe KFOR-in. Pra, duke sulmuar KFOR-in dhe EULEX-in, gjykatat, kufijtë dhe doganat, serbët do të ndihen “më rehat”, në shtetin e Kosovës. Në përkthimin tonë kjo do të thotë ‘rehati’ të kriminalitetit dhe strukturave banditeske në Kosovë, por jo edhe të populatës civile, as të vet serbëve. "Këtu, në Deçan, ky manastir edhe është vend i shenjtë jo vetëm për popullin tonë, por për të gjithë njerëzit që shkelin në tokën tonë, vendin tonë. Kjo është hapësira e jonë përbashkët evropiane”. Ndërkaq, thirrja e tij për paqe, nënkupton paprekshmërinë dhe legalizimin e strukturave vrastare në veriun e Mitrovicës. Pas gjithë këtyre veprimeve të cekura, tingëllon tejet absurde, proklamimi i zëvendëskryeministrit tonë, Hajredin Kuçi, se kërkesa për “vizitë” e Tadiqit dhe disa zyrtarëve të tjerë serbë në Deçan, mban karakter fetar, dhe se pas fjalorit politik të presidentit serb, nuk do t’i lejohet të hyjë më në Kosovë. Kjo do të ishte më shumë e besueshme, sikur i njëjti epizod nuk do të përsëritej copy paste, nga ai i vitit të kaluar. Të njëjta tonë kërcënuese, të njëjtat reagime! “Kërkesa e vizitës së presidentit serb, Tadiç, në Manastirin e Deçanit, është cilësuar si vizitë religjioze. Prej shumë vitesh, vizitat e tij në Kosovë kanë qenë të ngarkuara me mesazhe politike të papranueshme dhe nuk do të lejojmë që kjo të ndodhë përsëri”. Presidenti serb Tadiç vazhdon ta kërcënojë Kosovën dhe paqen këtu, pa dhënë asnjë llogari për ta palarat qe ushtria, policia dhe formacionet paramilitare serbe, bënë në Kosovë (kundër popullatës shumicë shqiptare). Duke u nisur nga ky fakt, Tadiç nuk do duhej të lejohej të futej në Kosovë, edhe sikur ky njeri t’i përmbahej në përpikëri liturgjisë fetare. Por, ky u lejua të hyjë në Kosovë, edhe pse ishte tejet e ditur se nuk do t’i përmbahej motiveve fetare. Çdo qasje e Serbisë në Kosovë (pavarësisht proklamimit si lidhje shpirtërore ose religjioze), është me përmbajtje politike. Politikë është, jo vetëm kur politikani Tadiç, si kryetar i një shteti fqinj, qe ende nuk na njeh autorësinë e shtetit tonë (tendencat territoriale ndaj Kosovës), shkel territorin tonë, por, politikë është edhe kur Peshkopi Teodosije, bën lutje për kthimin e policisë dhe ushtrisë serbe ketu. Sikur të mos ishte “Vetëvendosja”, Tadiç me “krajlat” e tij do të hynin e dilnin nga Kosova, pa therrë në këmbë, duke lënë përshtypjen se këtu s’ka shtet, s’ka qeveri, e s’ka kush t’ia prish terezinë këtij “milosheviqi”, të vogël.

Tezat e Tadiçit për ndarjen e Kosovës

Presidenti serb, Boris Tadic, si për ironi, para se të hyjë në vendin tonë, kishte paralajmëruar se do të kërkojë mbështetje të shtuar nga shtetet më me ndikim të botës, për zhbërjen e shtetit të Kosovës. “Elementi kryesor i këtij plani është zgjidhja me të cilën Serbia nuk do ta pranojë pavarësinë e Kosovës. Zgjidhja për veriun e Kosovës (legalizimi i strukturave kriminale), e cila karakterizohet ndryshe nga realiteti tjetër në raport me dominimin shqiptar në jug të Ibrit. Mbrojtja e manastireve dhe trashëgimisë serbe, sidomos garanci për sigurinë e serbëve që jetojnë në enklava”. Zgjidhja sipas Tadiçit nënkupton, bllokimin e rrugëve nëpër enklavat serbe, krijimin e strukturave kriminale, të cilat përkojnë me refuzimin e autoriteteve shtetërore e legjitime të Republikës së Kosovës. Model, i cili do ti paraprinte vizatimit të hartes së re të Kosovës.“Ka shumë modele, që nga aplikimi i dy Gjermanive, deri te Tiroli Jugor, ishujt Oland, modeli irlandez, nga të cilat duhet të marrim atë që është e mirë dhe e zbatueshme për hapësirën e Kosovës”. Pas gjithë këtyre tezave, bartësi i planit për ndarje, presidenti serb, u lejua të hynte si “engjull”, në tokën e Kosovës.

Pse duhet përkrahur “Vetëvendosja”

Lëvizja, parlamentare dhe popullore “Vetëvendosja”- duke protestuar kundër eskortës së Tadiçit, tregoi se Kosova është tokë shqiptare. Pa sens nacionalist, reagimi protestues i VV-së, ka të bëjë me mbrojtjen e etikës nacionale. Ky vlerësim vjen për faktin se kryetari i Serbisë, jo vetëm qe nuk shprehu keqardhje asnjëherë për fatkeqësinë, qe policia dhe ushtria e tij, i sollën shqiptarëve, por i njëjti fyen dhe kërcënon shqiptarët duke mbrojtur teorinë milosheviqiane se “Kosova është tokë serbe, se strukturat paralele nuk do të shuhen kurrë”. Bazuar mbi këto koncepte, Tadiç nuk ngjanë aspak me autoritetin e një presidenti të një shteti, (qoftë edhe të një vendi qe nuk na ka njohur), por ky më tepër anon kah një autoritet krimineli, i cili erdhi në shtetin tonë, për të promovuar gjenocidin serb në Kosovë. Në fakt Tadiç, vazhdon t’i ndjekë kultet sllave në Kosovë, pikërisht në atë menyrë, siq i kishte shpallur kryekrimineli ballkanik, Sllobodan Millosheviq. Dallimi në mes Milosheviqit dhe Tadiçit, është vetëm se i pari u proklamua në kalë të bardhë, ndërsa i dyti me vetura luksoze (kjo është formë e vetme nëse mund të quhet më moderne). Hyrja e dalja e tadiçëve pa therrë në këmbë në Kosovë, nuk është metodë e re provokuese ndaj popullatës shumicë shqiptare. Por duke marrë parasysh se edhe kriminelët ordinerë (vrasësit në veri), jetojnë të qetë në qerdhët e tyre, kjo nuk do më shumë koment. Duket tejet e quditshme, se përse qeveritarët tanë nuk kërkuan të paktën disa kushte para se presidenti serb të hynte në Kosovë, (psh. distancimi nga strukturat kriminale në veri, kërkimfalja për gjenicidin serb në Kosovë, etj.), të cilat do t’ia pamundësonin, ose të paktën, vështirësonin hyrjen në Kosovë. Por, të gjitha këto fakte, është dashur të thuhen nëpër rrugët tona. Qytetarët tanë nëpër rrugë të ftohta, i tregonin vendin Tadiçit: “Patrikana është e Pejës”, “Shqipëria natyrale – realitet”, etj. "Politika e Tadiçit është identike me atë të Millosheviçit. Kishat fetare janë të besimit ortodoks shqiptar. Cilat janë të drejtat e shqiptarëve të Preshevës, Medvegjës, Bujanovcit? Kur do të kërkoni falje për gjenocidin e bërë në Kosovë? Kur do t`i ktheni eshtrat e të zhdukurve?". Qeveritarët tanë e përcollën këtë ngjarje përmes ekraneve televizive, nëpër hotelet e buta të kryeqytetit, të cilët pa asnjë përgjegjësi “faji”, shikonin hapat e një krimineli (presidentin Tadiç), duke u endur, provokuar dhe kërcënuar, paqen, sigurinë dhe vet sovranitetin e shtetit të Republikës së Kosovës. Ndërkaq, policia jonë, me plot absurditet, i sulmoi dhe arrestoi protestuesit tanë. Le të shkojë ndonjëri nga liderët tanë në Kosovën Lindore, (Thaçi a Jahjaga), do të ishte fat i madh, sikur do të ktheheshin vetëm me disa xhama të thyer. Edhe më absurde, duket të tingëllojë mesazhi kreut të MPB-së, Bajram Rexhepi, dedikuar Lëvizjes Vetëvendosje, lidhur me vendimin për bllokim të dy pikave kufitare me Serbinë, (Merdar dhe Dheu i Bardhë), me 14 janar. “E drejta e disa qytetarëve për të shprehur pakënaqësinë nuk do të lejohet të abuzohet në dëm të lëvizjes së lirë të qytetarëve tjerë dhe mallrave në territorin e Kosovës. Policia e Kosovës do të ketë zero tolerancë ndaj bllokimit ilegal të rrugëve”. Do të dukej tejet burrërore, sikur vendosmëria për liri të lëvizjes të ishte gjithëpërfshirëse për tërë territorin e Kosovës. Por, adresimi kërcënues për një grup protestuesish, të cilët nuk kërkojnë asgjë më tepër se funksionim ligjesh dhe autorësi të shtetësisë së munguar, për të toleruar në anën tjetër (serbët në veri të Mitrovicës), jo vetëm t’i bllokojnë rrugët, por të kërcënojnë qytetarët me tyta armësh, të vrasin e të plagosin. Kjo nuk do më shumë koment.

(Autori është publicist dhe drejtor për marrëdhënie me publikun në Institutin për Hulumtime dhe Analiza të Politikave Ekonomike