Dikur...

[Rebele]

Nene e re

Nje jave pas lindjes se vajzes sone,
me hodhe ne shtrat,
dhe me puthe gjersa qumeshti
m’u derdh prej thithkave.
Gjithe javes me vinte era qumesht,
qumesht i fresket, qumesht i athet.
Fillova te dridhem, seksi me ish shqyer
prej kurores se kokes se saj,
qendroja ne frike, gjak, e qumesht,
teksa ti me puthje, buzet e nxehta e te fryra,
seksi i fryre e i madh, me vare
ne folene e fijeve, siper ndarjes e shqyerjes,
me durimin e dikujt qe gjen nje kafshe te plagosur
dhe rri me te gjersa ajo eshte e plote,
gjersa mund te vrapoje serish.

[gjakushi]

Nene e re

Nje jave pas lindjes se vajzes sone,
me hodhe ne shtrat,
dhe me puthe gjersa qumeshti
m’u derdh prej thithkave.
Gjithe javes me vinte era qumesht,
qumesht i fresket, qumesht i athet.
Fillova te dridhem, seksi me ish shqyer
prej kurores se kokes se saj,
qendroja ne frike, gjak, e qumesht,
teksa ti me puthje, buzet e nxehta e te fryra,
seksi i fryre e i madh, me vare
ne folene e fijeve, siper ndarjes e shqyerjes,
me durimin e dikujt qe gjen nje kafshe te plagosur
dhe rri me te gjersa ajo eshte e plote,
gjersa mund te vrapoje serish.

Edhe pse dalin nga nje poete qe e mban nofken Rrebele, jane vargje shume humanizuese! Kanë nje refleks lirik dhe nje ngrohtesi me te cilen te bejne te meditosh, se jeta i ka keto pamje! Prandaj, kjo spikame krijuese e Rrebeles, vjen e behet nje identitet, prej te cilit madheshti fiton krijuesja!

[Rebele]

Faleminderit, gjakushi.

[Rebele]

Te gjeta aty

Te gjeta aty, nene, perballe lavamanit
duart plot shkume, ti ngrite syte,
nje grua e bukur, e sapondare,
Me erdhi gjaku, nene
dhe fytyra jote u hap,
Shpirt, me the duke u afruar,
duart e mbulura me flluska te brishta si fara.

[iktuus]

rebele komplimenta bukur

[Rebele]

Faleminderit, iktuus.

[Rebele]

Puthja e pare

Kishe ate veshtrimin e dehur, te droguar
qe vajza ime kish
kur shkeputej prej thithkes sime,
goja e saj e shtendosur, syte e vagullt
e te veshur me nje cipe te holle
thua se pas tyre qumeshti po ngjitej
t’ia mbushte koken qe tundej
ne kercellin e bardhe te qafes, ndaj e afroja,
e trullosur prej fuqise se ngimjes
e cila nuk ish nevoja per t’u mekuar,
as te qarit, gjersa vajza kaperthehej pas meje
dhe thithte duke me shterur, jo, ky ish kurorezimi,
kjo dhenie e vetes, kjo shfaqje e pandihmes—
kete pashe ate nate kur e terhoqe gojen prej simes
dhe u mbeshtete pas nje thurime
perpara nje kishe te djegur: nje burre
kaq i cenueshem, kaq i pamundur per t’u lenduar.

[engjellorja]

Te gjeta aty

Te gjeta aty, nene, perballe lavamanit
duart plot shkume, ti ngrite syte,
nje grua e bukur, e sapondare,
Me erdhi gjaku, nene
dhe fytyra jote u hap,
Shpirt, me the duke u afruar,
duart e mbulura me flluska te brishta si fara.

me perlote me kete rebele

[Rebele]

Faleminderit qe me ndjek, engjellore.

[Rebele]

Kujtesa

Çfare ndodhi, ndodhi njehere,
ndaj le t’i perkase kujteses—
nje portokall qe ai thelemoi,
lekura e paprishur, me pas thika,
pyka e akullt drejt gojes sime, gojes se tij,
cipa e holle midis nesh, portokalli-gjuha-portokalli,
lakuriqesia ime dhe e tij,
menyra ne te cilen me shtyu kundrejt frigoriferit—
tani ndjej duart e tij serish,
puthjen qe nuk zgjati
por qe dergoi nje binjak nervor ne tru.
Dashuria eshte e pameshirshme,
vazhdon te leshoje drite.
Perbri sobes hengrem nje portokall.
Dhe ne tryeze gjendeshin lule te purpurta.
Dhe ende kishim kohe.