Dikur...

[Rebele]

Shtatzene

Edhe kur nuk druhesh se mund te jesh shtatzene,
eshte bukur kur vjen, eshte bukuri seksuale,
pergjate fytit te shndritshem
dhe buzet, pala e pare,
hapat e fundit drejt banjos,
ti hap nje shteg lebyres, petlat
qe vajza e luleve shperndan nen kembet e nuses.
Dhe ngjyrat e saj, ndonjehere nje e kuqe e arte,
a nje e zeze e kuqerreme, pikeza qe kercen
dhe hapet ngadale ne uje, e qete si liqeni prapa henes,
eshte e gjitha e paplage, madje dhe njolla e kuqe,
ajo nuk mund te vdese. Do te kete nje veze aty,
diku, te vogel, me flatra, nje qelize.
Ndonjehere kur e shoh shfaqjen,
si te shohesh deboren e brishte,
apo yjet qe bien,
mendoj per burrat, si do t'u dukej atyre,
qe ne e shohim gjakun te rrjedhe prej seksit tone,
sikur toka psheretin, pakez, dhe ne e ndjejme,
e shohim, sikur jeta renkon, pakez, ne habi,
dhe ne jemi ajo.

[Rebele]

Bekim

Tek u perkula, ne tryezen e gushtit,
ku mbajme peshqiret e veres,
tek vura nje pirg ne raftin e poshtem,
ndjeva puthjen e tij, ne nje tronditje qimesh,
ne nje hark te brendshem
te cilin e njoh prej njohjes se tij,
te cilin e kam pare me shikimin e prekjes se tij.
Te hyhesh keshtu, ne nje tryeze me lartesine e vitheve,
me nje grumbull peshqiresh, banjo dhe dore,
Eden peshqiresh, do te thote te ndjesh ne qender
nje berthame nxehtesie te lengshme
sikur te jesh nje toke.
Me vone, puthemi ne buzegjume, mendoj
se e beme kesaj here, peshperis, jemi bashkuar
ne legen. Ai ka nje buzeqeshje ndonjehere
prej zemres, ne kete ore, une jetoj ne driten e saj.
Butesisht brej nofullen e tij, do doje te te haja,
ne male, ne nje perplasje aeroplani, te mbijetoja?
Po. Buzeqeshim. Ai pyet, do doje te te haja
qe te mbijetoja? Po, kelthas. Pothuajse fleme,
nje varg krahesh perreth nesh, midis nesh,
prekja te dhena si te ishin te marrura.
Mendoje se do te shnderroheshim ne njeri-tjetrin?
Dhe marr nje prej atyre buzeqeshjeve
thua se fytyra e tij eshte pikelore, ranore,
e mendafshte, lule kaktusi.
Po, peshperit. Nje thele dielli te vonshem
po pershkon, midis perdeve, duke ndriçuar
siperfaqen e luspet te nyjeve te mia te gishtave,
vija e saj si nje gjilpere e mbajtur, per t’a pastruar,
mbi nje fije shkrepse. E afroj gishtin e martesen
ne te çaren e flakes. Prej harkut te unazes
ngrihet nje erashke dritash
si çasti i pare i lindjes se diellit.

[Syku]

Vetmia

E ndjej vetmine mbi trup, ne oret e vona,
kur gropa e shtratit si grope varri me pret e ftohte
e ne mengjes, kur rrezet e diellit me zgjojne e jo dore e ngrohte.
E ndjej vetmine thelle ne tru, ne çastet e meditimit,
kur mendoj ne njejes per nje dite qe zgjat pa fund
kur nuk kam nje fytyre miqsore t’me shikoje embel.
E ndjej vetmine ne zemer gjate gjithe kohes,
se dashuria qe mund te lulezoje, vyshket ne heshtje, ne gji,
e deshperimi ma pergjysmon frymen veç prej gazepit.
E ndjej vetmine andej vone, te marre frererat e vullnetit tim
e te ngjyeje çrregullt ne nje moment monoton, me ngjyre te kuqe,
muret e heshtura, te shlyera e te kalbura te dhomes sime fatkeqe,
per te lene kete bote te ngutur ne indiferencen e saj, pa mua
e pa te ligen time, veç me nje buzeqeshje te shqyer ferrit nder sy,
…se e ndjej vetmine kudo
e nuk durohet.

[BlerinaL]

Smundem pa shprehur si me ben te ndihem: sikur dikush eshte duke goditur.

[Pyes_Lotin]

Bravo, Rebele.
Me pelqen.

[Rebele]

Faleminderit Syku, Blerina, dhe Loti. Ju pershendes.

[Rebele]

Dhurate

Tek hyra ne kuzhine, u ndjeva e qete
sikur te kisha jetuar gjate.
Ne fillim, kavanozi nuk hapej,
i ndjeva duart po aq te dobeta sa gjunjet,
me pas ardhja e ngadalte, kokerrimet.
Mora thiken me te bute, e ngjeva
me okren e bardhe te mjaltit te rrahur
dhe leva nje thithke te forte, me pas tjetren,
majezat e thithkave te veshura,
veshja e endur prej bletes, nje dhurate,
nje thurje ari ne gji, duke rrezellyer,
ku qumeshti ish, mjalti do te jete.

[Rebele]

Mashkull/femer

Ajo ish shume mashkull.
Ajo ish shume femer.
Mund t’a perfytyroja ne nje tempull,
duke lidhur dike, ose duke u lidhur,
duke u bere asgje, ose duke bere dike asgje.
Pashe qe ish plot mizori, dhe plot miresi,
e mbushur gjer ne buze, i kish te gjitha,
dhe e pashe tek mendonte per dike
qe e shperfill siç e shperfillte i ati,
dhe e bardha e syve iu kthye ne gri te vagullt,
tiparet iu ndane si kontinentet, pashe qe ish rrahur.
E largova veshtrimit prej saj kur ai hyri, e pa,
dhe m’u afrua. E pashe irisin e tij, siç mund te shohesh
nje stuhi ne lindjen e henes, a nje liqen te qete dimri,
teksa te ndarat e tij heqin, kur kristali trajtezohet,
i laget si nektari apo qumeshti apo sperma, troken e pare
prej zemres se djalit.

[Elna Durrësi]

Mashkull/femer

Ajo ish shume mashkull.
Ajo ish shume femer.
Mund t’a perfytyroja ne nje tempull,
duke lidhur dike, ose duke u lidhur,
duke u bere asgje, ose duke bere dike asgje.
Pashe qe ish plot mizori, dhe plot miresi,
e mbushur gjer ne buze, i kish te gjitha,
dhe e pashe tek mendonte per dike
qe e shperfill siç e shperfillte i ati,
dhe e bardha e syve iu kthye ne gri te vagullt,
tiparet iu ndane si kontinentet, pashe qe ish rrahur.
E largova veshtrimit prej saj kur ai hyri, e pa,
dhe m’u afrua. E pashe irisin e tij, siç mund te shohesh
nje stuhi ne lindjen e henes, a nje liqen te qete dimri,
teksa te ndarat e tij heqin, kur kristali trajtezohet,
i laget si nektari apo qumeshti apo sperma, troken e pare
prej zemres se djalit.

Mua më duket gjihtë poezia e përkryer dhe vargjet e mëposhtme mjaft interesante :

dhe e pashe tek mendonte per dike
qe e shperfill siç e shperfillte i ati,

Urime!

Elna.

[Rebele]

Elna, te falenderoj perzemersisht per vleresimin!

Pershendetje,
R.