Astrit kosturi, shkrimtari polemizues.

[DeuS]

Astrit, te lumte mendja e mos t'u shterofte penda!
Sikur njerezit e shpellave te dinin te qeshnin, sot bota do ishte ndryshe..
Suksese te metejshme!

[Astrit Kosturi]

I nderuari Astrit,
Nga gjithë ato që thanë vëllezërit e motrat tona, mua nuk më mbeti çka të shtoj, prandaj, unë as po i përsërit as po i definoj. Unë nuk do të thosha "rruga juaj e mundimshme...", por do të thosha rrugën e mundimshme vetëm të bashkuar mund ta kepërcejmë.
Prandaj unë po deklarohem, se gjithë ata që janë për të mirën e Shqipërisë ( kupto: gjithë trojeve shqiptare, shqiptarisë ) le të llogarisin edhe në mua. Unë jam me ju.
Respekt për ty e për gjithë dashamirësit e shqiptarisë,
Adem Gashi, Danimarkë

Z. Adem Gashi, duke ju uruar jete dhe lumturi familjare, te falenderoj perzemersisht per kurajon dhe fjalet e ngrohta e plot dashuri që me jepni.
Qofshi mire dhe urimet me te mira per ju, per shpirtin dhe gjakun e paster te shqiptarise!

Eh c'kohe te veshtira qe jetojme Astrit dhe me sa njerez te veshtire kemi te bejme... rruga juaj eshte e mundimshme vertet por kjo rruge te sjell vec ...sukses. Respekte mik

Zonje e nderuar, që keni nje jete te tere, qe beni nje pune fisnike me brezat, ju uroj miqesisht.
Faleminderit!

Astrit, te lumte mendja e mos t'u shterofte penda!
Sikur njerezit e shpellave te dinin te qeshnin, sot bota do ishte ndryshe..
Suksese te metejshme!

Miku im Deus, pak a shume ne shqiptaret, jemi plus pese e minus pese. E rendesishme, mendoj se eshte që gjithkush, çdo dite e çdo ore te perpiqet te jete njeri. Pra, të mos pyesim dhe të mos na pyesin nga je, por se cili je? E perbashketa dhe vlera kryesore: Jemi shqiptarë!
Me respekt!

[ILMGAP]

Mendoj që është një rrugë e mundimshme por ia vlen ky mund por gjithsesi nevoitet mbështetje për realizimin e kësaj ëndërre të Astritit e cila është në dobi të gjith Shqiptarëve dhe sidomos atyre që vdesin dhe shkatërrohen për arsye politike.
Për realizimin e kësaj ëndërre nevoitet dije dhe guxim (fatmirësisht) Astrit Kosturi i gëzon të dyja këto .
Tani dua të citoj një fjalë të një dëshmori të UÇK-s :
Merr Guximin
të bëhesh i mençur
dhe nisu.”
Emin M. Musliu,
Dëshmor i UÇK-së


Me Rrespekt : ILMGAP

[Besoja]

Asnjëherë nuk është vonë të luftosh dhe gjithmonë ja vlen të luftosh për dinjitetin tënd.
Kështu ndodh tek ne.
Të gjithë ata që shkruajnë,e kanë diçka për të thënë por natyrisht jo duke u qarë.
E ç'mund të them unë për tetë vitet e socialistëve që më lanë pa punë?!Që më zhveshën nga çdo pasion?!Që edhe sot kryetari bashkisë socialiste nuk na le t'i afrohemi skenës e jo më të hipim në të!Që me taksat tona kryetari me këshilltarët bëjnë shëtitje në Turqi e këtu ka tetë vjet që nuk organizohet një shfaqje.Po ku venë paratë e fondit të kulturës?!
A duhet të them unë që janë një tufë rrugaçësh?Një tufë hajdutësh?Një tufë njerzish që në gjithë jetën e tyre nuk kanë lexuar një libër.
Dhe ne fillojmë e i ndajmë sipas bindjeve tona politike ku të majtët shajnë të djathtët dhe të djathtët të majtët.Të jesh i majtë nuk do të thotë të mos ta vrasin syrin punët jo të mira që bëjnë të majtët e po ashtu anasjelltas.Të jesh i majtë nuk do të thotë të kesh alergji për të djathtën e anasjelltas.Të jesh i majtë nuk do të thotë të hapësh gojën vetëm kur vijnë të djathtët në pushtet e anasjelltas.
Kështu pra i dashur miku im Astrit.Në tetë vjet askush nuk e hapi gojën ashtu siç po bëjnë tani dhe jam plotësisht dakort se gjërat po ecin.Ndaj ne që shkruajmë nuk duhet të pozicionohemi ekstremisht.
Tani më lejo të të postoj një poezi që e kam shkruar në vitin 2003.

O ZOT Ç'MËKAT

Në ke pak tru
Ik nga këtu
Se s'njohin vlerat
Këtu veç plehrat
Ngjiten e ngjiten
Dhe brohoriten
Vet hedhin zaret
Vet marrin paret
Dhe thonë kan' fat
O Zot ç'mëkat

Të uroj gjithë të mirat!

[Astrit Kosturi]

Asnjëherë nuk është vonë të luftosh dhe gjithmonë ja vlen të luftosh për dinjitetin tënd.
Kështu ndodh tek ne.
Të gjithë ata që shkruajnë,e kanë diçka për të thënë por natyrisht jo duke u qarë.
E ç'mund të them unë për tetë vitet e socialistëve që më lanë pa punë?!Që më zhveshën nga çdo pasion?!Që edhe sot kryetari bashkisë socialiste nuk na le t'i afrohemi skenës e jo më të hipim në të!Që me taksat tona kryetari me këshilltarët bëjnë shëtitje në Turqi e këtu ka tetë vjet që nuk organizohet një shfaqje.Po ku venë paratë e fondit të kulturës?!
A duhet të them unë që janë një tufë rrugaçësh?Një tufë hajdutësh?Një tufë njerzish që në gjithë jetën e tyre nuk kanë lexuar një libër.
Dhe ne fillojmë e i ndajmë sipas bindjeve tona politike ku të majtët shajnë të djathtët dhe të djathtët të majtët.Të jesh i majtë nuk do të thotë të mos ta vrasin syrin punët jo të mira që bëjnë të majtët e po ashtu anasjelltas.Të jesh i majtë nuk do të thotë të kesh alergji për të djathtën e anasjelltas.Të jesh i majtë nuk do të thotë të hapësh gojën vetëm kur vijnë të djathtët në pushtet e anasjelltas.
Kështu pra i dashur miku im Astrit.Në tetë vjet askush nuk e hapi gojën ashtu siç po bëjnë tani dhe jam plotësisht dakort se gjërat po ecin.Ndaj ne që shkruajmë nuk duhet të pozicionohemi ekstremisht.
Tani më lejo të të postoj një poezi që e kam shkruar në vitin 2003.
O ZOT Ç'MËKAT

Në ke pak tru
Ik nga këtu
Se s'njohin vlerat
Këtu veç plehrat
Ngjiten e ngjiten
Dhe brohoriten
Vet hedhin zaret
Vet marrin paret
Dhe thonë kan' fat
O Zot ç'mëkat
Të uroj gjithë të mirat!

Së pari te falenderoj per poezine tende që ke postuar dhe te uroj krijimtari te mbare. Por desha, të sqaroj se krijuesi nuk ka krahe politike, per te lende e pare eshte njeriu dhe kur flasim per njeriun nenkuptojme dhimbjen. Fatkeqesisisht, pushteti ushqehet edhe me poete, se eshte perbindeshi vete. Shohim ende dhe kemi pare gjithnje, qe krijuesit behen sherbetore te politikes, apo te njerezve me para, duke u sherbyer ne autoçensure.
Mua personalisht, më njeh shume pak, po keshtu edhe krijimtarine time.
Si letersia, ashtu edhe gazetaria ime nuk ka furçe asnjehere per pushtetin, por vetem grotesk, sepse i tille eshte pushteti historikisht, makine shtypese. Te kujtoj se librat e mi "I lodhur nga hajdutet" dhe "Muliri bluan në ere", jane botuar në vitet 2003 dhe 2004. Pra ironizoj dhe stigmatizoj pushtetin e atyre viteve, ndersa "Shuplaka e fatit" dhe "Nen thonjte e djallit", banden e tanishme, që më ofroj çfar' te doja dhe e kam refuzuar me moralin tim.
Mos u çudit, se per mua s'ka socialiste dhe demokrate, por ka njerez që vuajne nga padrejtesite dhe poshtersite e disa njerezve qe e mbajne veten, si te bojatisur. Ata te pushtetit, në gjithe koherat, jane njelloje i dashur, sepse i ben kaosi dhe paligjshmeria që sundon në kete vend dhe shpirti njerezor që behet tiranik, kur gjen shtrat te tille si ky i shoqerise tone. Sado gjate te shkruaj, me kete menyre komunikimi, edhe mund te mos kuptohemi. Gjithesesi, duhet njohur njeriu dhe punet që ai ben, rrenjet e tij historike dhe do shohesh se njerezit, shume ngjajme me njeri-tjetrin, por jane te ndryshem, ne nivel e ne karakter dhe nga menyra qe kane zgjedhur per t'i dhene kuptim jetes.

[*Lorisa*]

Më vjen mirë që Forumi Shqiptar ka një anëtarë aktiv si ju z. Astrit, ju uroj suksese të mëtutjeshme...

[Astrit Kosturi]

Më vjen mirë që Forumi Shqiptar ka një anëtarë aktiv si ju z. Astrit, ju uroj suksese të mëtutjeshme...

Faleminderit Lorisa dhe më lejo me kete rast t'u pershendes dhe t'u uroj Juve, miqte nga Maqedonia dhe gjithe shqiptaret e mrekullueshem, që jetojne aty!
Kam ardhur disa here, në Maqedoni, por nga ditari im po shkepus vetem pak rreshta, pershtypje të udhetimit të parë:
"Ne ato vitet e para, te hapjes se Shqiperise, udhetimin e pare e bera ne Struge dhe pikerisht ne Ladorisht. Isha sponsor i grupit, qe ishte i ftuar te merrte pjese ne 1- vjetorin(nese nuk gaboj) te shkolles shqipe aty. Mes tyre ishte, edhe Ylli Lena, baxhanaku im, qe tani na eshte bere Njujorkez. Ne kufi pata probleme, sepse kisha nje flamur shqiptar, te fshehur midish rrobave ne valiçe, por qe doganieret maqedonas e pane si nje gje te tmerrshme, më alarmante se të ishte armë...
Ndjejtem disa nete aty...! Ajo qe nuk mund ta harroj kurre, ishte flamuri shqiptar, ne faqen e murit te dhomes se miqeve, kudo tek ju. Urrejtja e madhe qe ekzistonte mes shqiptareve dhe shkjaut, siç i quanin aty maqedonasit. Gjithashtu, aty pashe traditen e vertete shqiptare: Mikepritjen, sofren e vertete dhe nje lloje gjelle qe me ka shijuar shume. Ishin speca te kuq, si te rrahur me vaj ulliri".
Nuk e di, kane kaluar vite...
Me pas, ata, mikepritesit tane, erdhen ne Gramsh disa here. Edhe ne u perpoqem t'i kenaqnim!
Ndjej mall, per ate vend dhe, dua te zgjoj kujtimet e asaj kohe per t'i hedhur ne leter me më shume detaje e me shume dashuri.

Respekt per ty dhe te fala te gjitheve!