Ibrahim Agimgostivari

[Rrustem Geci]

FJALA FLET S´I ZEMRA

Qe një ëndërr që më solli tek ti. Në ëndërr kështu ndodh,asaj kam qejf t`i besoj. Shkrimet për burgjet, për plagët, zakonisht s`i pëlqej .Por jeta s ` i për inat kah burgu më shtyri . Poetët jo rralë janë akuzuar për tema të burgut dhe plagëve. sepse, temat e tilla po e dëmtuakan letërsinë. Mendimi im në këtë temë është i kundërt. Ata që ngrisin burgje e vrasin njerëz , ata e lëndojnë letërsinë e jo poetët që i këndojnë lirisë.Burgu pra, nuk e do të vërtetën, as temat rreth saj. Shqipëria e kohës së poetit ishte një burg , ku të burgosurit ishin shumë të dhunuar . Poetin Ibrahim Agimgostivarine njoha në Dortmunt në një moshë të shtyrë. Libri poetik”Në treje të muzgut” i botuar në Tiranë nga shtëpia botuese, „ Dardania “, është edhe një sukses i poetit . Libri „ Në tretje të muzgut“ është një libër i veçantë e me vlera të mirëfillta, që buron nga zemra dhe terratisjet e jetës. Çdo gjë që e them, më djeg , më dhemb, thotë poeti; çështë kjo liri në gjuhë të huaj , që s´i lot në dritare më godet, më fyn, më dërmon . Emrin burg , emrin qeli, asgjëkundi s`dua ta dëgjoj. Sepse, vetë e kam përjetuar burgun dhe atë jetë të rëndë. Vrasjetdhe krimin,shprehetpoeti i fshikulloj, se të vrarë kam birin tim .Në këtë jetë trazimesh e keqja më shumë po vika nga jeta se nga vdekja. Në Shqipëri në gjithë jetën time, në tepri patëm shtypjen dhe dënimet, ato na e sterrosën jetën. Diktatura e Enverit ishte përtej çdo realiteti. Nën qeverisjen e tij çdo gjë ishte e dobët, parullë dhe, sterile . Pyeteni tokën, rrugët, shtëpitë tona të varfëra, aty mund të lexoni vuajtjen tona, imazhin e përdhunuar të njeriut. Në regjistrat e asaj kohe, kudo janë eshtrat tanë, gjaku ynë, të rënët me emra të rrëzuar. Ky stacion s`mbaron këtu, Shqipëria është adresa ime, gjaku im i padukshëm, shkruan poeti. Libri „Në tretjen e muzgut“, po edhe në librat e tjerë, Ibrahim Agimgostivari , shpërthen dhimbjen e tij, imazhin e asaj Shqipërie të kërcënuar. Poezia e Ibrahim Agimgostivarit, me një stil krejt origjinal, krejt të veçantë, është një dëshmi e kohës së tij. Shpirt, ende pa u tharë lotët e pritjes , . . ti ike.. e në çastin e mbërritjes , m´u desh mua të iki. Këto dhe vargje të tjera tregojnë se fjala flet s´i syri , si zemra , ndryshe, do ishte fjalë koti. Shpirt, pse të heshtim,.. ata do na vrasin,.. ata kanë shumë errësirë brenda. , lexoj në një poezi të tij. Jeta e poetit, Ibrahim Agimgostivarit është një roman me zhvillime betejash. Ibrahim Agimgostivari u lind në Tiranë më 1934. Shumë vite punoi mësues në fshatrat e Kukësit. Që në moshë të re interesimet e tij për poezi , ishin të veçanta. I dashuruar pas teatrit, ai shkroi dramën „ Pas shpine “ që u cenzurua nga regjimi komunist dhe u bë shkak për të kaluar vite të tëra të burgut. Ibrahimi ishte dënuar me pesë vjet burg, ndërsa vëzhgimet e sigurimit do vazhdonin deri në përmbusjen e atij rexhimi. Ibrahim Agimgostivarin deri më tash ka botuar katër libra; “Malli”, 2. “Në tretje të muzgut”, “Intervistat e mia dhe dy drama”, dhe së fundi “Fjala flet s´i zemra” . Më 1990, Ibrahim Agimgostivari bashkë me familjen e tij dhe mijëra të tjerë, shqiptar rebelohet, dhe me trimat e ambasadave, në korrik të vitit 1990 , kryengritet për ta shembur pushtetin e Ramiz Alisë Ai regjim i i shtypjes dhe i burgut që vrau Shqipërinë për disa dekada, ishte Enver Hoxha, dhe shpura e tij e pushkatarëve.Qe nga ajo kohë , poeti, Ibrahim Agimgostivari jeton dhe krijon në Dortmund të Gejrmanisë, shëndet poetit.




Rrustem Geci - Dortmund









Ibrahim Agimgostivari,poezi nga libri “Fjalët flasin s´i zemra”

Z o g u

Ishte një gjetje e kohës
Që më n d a u nga ti
Nga ajo betejë e imja
Nga ajo luftë e ashpër

Vështrim

Sa herë vjen korriku
Më kujtohet e kaluara
koha që më iku
dhe koha që se patëm

Kujtime

Kohë më kohë të kujtoj
Unë nuk njoh kohë pa ty
Vëm zemra kur t´´më
Pushoj, koha do të ngrijë

Mbetje vajesh

A do më presësh ti o mike
Si zogu që kërkon çerdhe
Nëse zemra do të pajtohet
unë s´ndahem më prej teje







1.

Fjalët si ura mendimesh
Me ty mua më afrojnë
Ato më shpjejnë tek ti
Dhe ty të shpjejnë tek unë

2.

Ëndërr është jeta
Në flakët e së cilës
Përmendeni rrejshëm
Duke lënë pas
Veç dhimbje e zhgënjim

3.

Kur më duhet të heshti
Fjalët flasin s´i sytë
Dëgjoj pemët tek qelin
Dëgjoj lulet tek rritën

4.

Shqipja jonë e bukur
Shqipja jonë e mirë
Sa e ëmbël më duket
Këtej në egzil!..

5.

Për këtë jetë kam ca pyetje
Por askush s´më përgjigjet
Këtë jetë kështu e harxhova
E dhimbja kurrë s´mu nda


Drithërimë

Sot isha i trazuar
shëtita deri në lodhje
deri në raskapitje
për ta mbytur mërzinë
dhe mallin për
Shqipërinë


Kujtime

Kam rendur pas teje
Që të takoj njëherë
Por fati nuk deshi
Na ndau përgjithnjë


M a l l

Në vëndet ku mërguam
Kudo na quajnë të h u a j
Fjala shqip këtej s´kuptohet
Në të gjitha zyrat
Ajo duhet të përkthehet

Çaste intime

Sa herë unë i sodis yjet
shpesh me ty i ngatërroj
me duart tuaja të buta
me buzët tuaja të vala


I arratisuri

Ika nga vuajtjet e mia
pa e ditur se ku po shkoj
mërgimin nuk e njihja
por ai më vetmoi shumë

Dallgë

Çdo gjë që shkruaj për ty
Del nga prushi i zemrës
Se motivet me Shqipëri
Kudo më bëjnë dritë

Intime

Sa herë mbetem vetëm
fjalë dhimbje m´afrohen
t´i them më dhemb shpirti
t´i ndali nuk mundem

Aktakuza

Në të gjitha ato hetuesi
Mua më kërkonin emrin
Unë ua tregoja gjakun
Për atë që më akuzonin

Mesazh

Shpirt, mos qaj për mua
Edhe në vdekshim një ditë
Këto vargje do t´ua lëmë
Në vend të amanetit tonë

Monolog

Sa herë kam pyetur veten
Çfarë mund të fali sot
fjala më zihej në grykë
s´ kam plumb për vëllain

Im birit

Ty të vranë aksidentalisht
Por plaga më mbeti mua
( Nga ajo gjysmë luftë )
Që e përgjaku Shqipërinë

Ibrahim Agimgostivari,poezi nga libri ”Fjalët flasin s´i zemra”

[bili99]

I nderuar Rrustem Geci: rrofsh qe ke sjelle nje poet te panjohur per mua, z.Ibrahim Agimgostivari, e ke sjellur me vargjet e vuajtjes dhe mesazhin e faljes dhe pajtimit" "S'kam plumb per vellain"
Ju deshiroj juve te dyve poete te vuajtjes dhe mergimit : paqe , shendet dhe motive te lumtura ne krijamtarine ne vijim.

Shpresoj se do te na sillni plot poezi ne kete teme te poetit Ibrahim Agimgostivari.

me nderime,
bili99