Sipas kronologjis së njohur nga të gjitha tekstet dhe këngët e këtij lloji, thuhet se, Milloshi së pari hyri në tëndën e sulltanit si mik i tij , e jo si armik, gjoja më pretekstin se ai kishte një fsheftësi për ti thënë sulltan Muratit ?
Po ç'fare do ti thoshte sulltanit një ushtar i huaj, që ishte armik i tij ? Pse sulltani do e pranonte në tëndën e tij një të pa njohur ?
Mos ndoshta Milloshi kishte hyrë tek sulltani më plan të kurdisur, ku më parë, ai kishte fshehur thiken në mëngën e dorës së majtë dhe posa hyn në tëndë, krruset për ta përshendetur sulltanin që sipas ligjeve, humbësi duhej të perulej para fituesit, dhe sipas këshillave të çatipve të sulltanit, Milloshi perulet.
Këta çatipët ishin truprojet e Sulltanit, njësoj si sot qe i kanë kryetart e shteteve trurojet e tyre. Duket e pabesueshme pra kjo, as të imagjinohej se një ushtar i huaji mund të hynte tek sulltani pa mbikqyrjen e këtyre çatipve të sulltanit. Dhe aty, posa përulet Milloshi, sulltani ia zgjatë këmbën në drejtim të Milloshit, në shenjë perulje enênshtrimi, ku Milloshi duhej t'ia puthte këmbën, por në ate çast ai nuk deshi ta humbasi nderin !
"Si t"ia puthi këmbën Sulltanit armikut tim ?
Kjo do thoshte se ai do ishte i shtypur, nën sundimin e tij, mirëpo për të ruajtur nderin, Milloshi nxjerri nga mënga e dorës së majtë thikën dhe e qellon disa herë Muratin.
Tyrbja, perkujtimorja, e Muratit në Fushë Kosovë, sot ruhet si dêshmi e kësaj ngjarje, ku sipas historianit të njohur Hamer, kufoma e Muratit bartet në Bursa dhe varroset në oborrin e xhamis, aty pranë Orkanit, babait të tij, ndërsa veshja prej hekurit e Milloshit, pasi që e vrasin çatipët, ruhej në Stamboll deri në shekullin XIX-të.
Mirëpo neve na intereson të dijmi se, mbi te gjitha se: çfarë kombësije kishte Millosh Kopiliqi ?
Në një citim, nxjerrur nga Albanika(albanica exlusive) vijon kështu: "Historiani serbë Dragutin Kostiç, i cili në publikimin francez "Revue Internationale des etudes balkaniques" 1935, I, faqe 232-254 , e pranon se, « emri Millosh nuk haset para shekullit 13-të tek familjet prominente (princërish) serbë."
Pika e parë; autori i këtij shkrimi, don te thotë se, "emri Millosh nuk haset para shekullit XIII-të tek serbët..."Ose ka dashur të thotë se, Milloshi ka jetuar në shekullin e XIV-të se në këtë shekull, dhe nëse Milloshi ka lindur ato vite pra rreth vitit 1360 na del se serbët ishin mësuar ti përshtatëshin emrat e vëndasve ?
Pra autori këtu sqaron se nuk kishte serbë më parë në Kosovë, por asgjë nuk dokumenton kjo, dhe aty ndalet epopeja e konkluzioneve tona as më shumë e as më pakë se ajo qe kemi mësuar qe kur ishim në banka e shkolles...
Si mund te mirret ky shembull si argument se gjoja "nuk haset askund emri Millosh para shekullit XIII-të tek serbët" ?
Pra vetëm sipas origjinës së emrit në mesjetë, ishte e pamundur të vertetohet e dokumentohet përkatësija kombëtare e një personi apo heroji mitik.
Nëse lidhemi edhe tek mbiemri i heroit mitik "kopil-iq" =që lidhet më emrin e fshatit të sotëm Kopiliq, mëndoj se nuk ka lidhje sepse kuptimi i sakët duhej të ishte Kopil- ish, ose te pafatë të kobshëm, më prapashtesen=iç= Kopiliç mendoj nuk ka lidhje më « kopilin » apo fëmiun e humbur e të adaptuar nga një familje derisa ky rritet e njihet më emrin Millesh.
Tani po e analizojmi edhe emrin "Kob" ai qe sjelli zi.
Askund në tekstet e vjetra nuk e hasim emrin Millosh Kopiliq por Milos apo Milosao Kobilitz=Kobiliç e hasim tek tekstet turke permes emrit Kobila=pela, pra nuk permendet fshati Kopil as "iq" por vetëm emri i Kobila, pela..Pse ?
E cekëm këtë emër të pelës sepse në një libër një autor persan pershkruan ditët e fundit të princit Jakup, birit të sulltan Muratit, sypozohët se është i vrarë nga i vëllau i tij Bajaziti, nê ditën e betejës së Kosovës, në mënyrë të tmerrshme ku në një fragment më tej autori persanë e lidh emrin e peles="Kobila" më emrin e vrasësit të sulltan Muratit, pra Millosh Kopiliqit.
Sipas këtij autori, atë ditë gjatë betejës, emri i paroles apo "fjalëkalimit" për të hyrë në tëndën e Muratit ishte fjala turke *kobila* që në gjuhën shipe i bie *pela*...dhe se, këtë fshehtësi e kanë ditur vetëm se Sulltran Murati dhe dy bijtë e tij, Jakupi dhe Pajaziti dhe çatipêt e tij !
Shtrohet pytja: cili prej tyre ia dha fjalëkalimin një kalorsit të huaj, i cili lirishtë mund të hynte tek Sulltani pasi të thoshte fjalen « Kobila », ?
Kush e montoj këtë intrig, Bajaziti apo Jakupi ?
Deri më sot, ende kjo enigm nuk është sqarua si dhe shumë e shumë enigma tjera rreth betejës së Kosovës. Këto errësira të kësaj periudhes së mesjetes në mes miteve e historisë ku njerzimi ka patur mjaftë kohë e shekuj me radh për ti radhitur në epose legjendare këto ngjarje ku ne sot vështirë se ua gjejmi fillin miteve, perndryshe duhet hulumtuar më kujdes e drejtësi për të ardhur deri tek e verteta.
Në një këng epike kënduar nga serbët e botuar nga një Revist françeze në shek. XIX-të, tregohet për një ngjarje shumë interesante se si Kraljeviç Marko dhe Millosh Kopiliqi si dhe një mik i tyre, që të tre së bashku shkojnë t'ia kërkonin doren e Rosandes, motrës së Princit Leka, që sundonte në Prizeren se, deri atëherë, perendia ende deri atëherë nuk kishte falë mbi tokë një femër më te bukur se Rosanda !
Pasi i pret mirë këta tre heronjët serbë si miqë, Princi Leka (argument shumë i pasur është ky se këndohet nga vetë serbët se, Prizereni dhe i tërë Dukagjini nuk kishin rënë ende në dor të serbëve në vitet e kësaj ngjarje të fund shek.XIV-të), pra, pas sa e sa lutjeve që i bëjnë këta tre heronjët serbë Princit Leka(që në këtë rast mund të themi se as emri Leka e as Rosanda nuk mund të ishin emra serbë kurresesi e as territori i Prizerenit) nuk ishte nën sundimin serbë por shqiptar...
Për të ardhur tek permbajtja e kësaj kënge serbe, më në fund Rosanda kundêrshton të fejohët më njërin nga këta tre keqëberës qe kishin ardhur me qêllim ta bëjnë për vete Rosanden e bukur, por këtu, vasha e ndershme shqiptare nuk pranon kurrësesi, ajo preferon vdekjen se sa të martohët më ndonjërin prej këtyre keqêbêrsve, dhe për tê ruajtur nderin, më në fund e zgjedh vdekjen dhe hidhet nga muret e kalas së Prizrenit !
Në fund të këtij rrëfimit, autori françez shpreht në këtë analiz me habi, se si ende edhe sot e kësaj dite serbët iu këndojnë këngë trimerie herojve të tyre te cilët në mënyrën më të ligshtë shkojnë për të rrembyer një femër ku pastaj këtë akt të tmerrshëm serbët e çmojnë si akt lavdie kështu dhe iu thurin këngë trimerie heronjve të tyre !
"Duhet edhe sa e sa kohë që ky popull të ndërgjegjësohët"...kështu e përfundon autori rrëfimin e permbajtjës së kësaj kënge serbe, gjoja si heroike për ta.
Këtë melodi e percjellin vetëm serbët gjenerat pas gjenerate, pas krimit qe ata kryejn mbi të tjerët, jehon kënga e bie guslla te ta si trashigim famëkeq, krime pas krimeve !
Millosh Kopiliqi në Betejen e Kosoves që nuk ka ndodhur kurrë ?
Millosh Kopiliçi si princ vendas e katolike me besim, me siguri në këtë kohë kur turqit e kishin pushtuar këtë vendë ai bëhët vasal i turqve, derisa një ditë ua kthej shpinen ?
Në betejen e kosovës ushtria e krishtere ishte më e madhe se ajo osmane, ndryshe e tregojne serbet, ata thonë se të krishtër ishin vetëm 40 000 kurse turq 80 000... që është gënjeshtër e tyre, se, te gjitha kronikat flasin se, krishterët ishin më shumë dhe se ishin duke e fituar luftën mirëpo në rrethana krejte te pa kjarta, te pa arsyeshme fare, Millosh Kopiliçi kryen aktin e tij te pa imagjinuar duke e vrarë Sulltan Muratin ku pastaj ushtria turke e terbuar, në vendë që të lëshoje frontin e luftës ajo perforcohet edhe më tepër dhe sulet ashper në drejtim tË koalicionit krishtere.
Si e cekem me sipër, Millosh Kopiliçin e kishin qortuar më parë para betejes, rrethi i Lazarit duke e quajtur si te dyshimt dhe i shitur si bashkëpuntor në sherbim te Sulltanit dhe tani, për të treguar besnikërin e tij ndaj koalicionit, ai me siguri ka planifikuar vrasjen e Sulltan Muratit qysh para betejes. (nese ka ndodhur beteja ka mundësi se ka egzistuar edhe Millosh Kopiliqi..perndryshe e têra qenka mit)...
Tani te dalim edhe tek djali i sulltanit, Pajaziti, i cili dridhte projekte për ta eliminuar babain e tij dhe ngutej të bëhej padishah !
Sipas kêsaj vrasja e sulltanit i konvenonte djalit të tij Pajazitit i cili mënjehere pas vrasjes se Muratit ky e merr komanden në dor dhe si i terbuar i mundi te krishterët në Betejen e Kosovës.
Përgjigju Duke Cituar
Postuar më parë nga Kreksi
Krijoni Kontakt