Kreshma e Madhe Orthodhokse, Reflektime dhe Meditime

[Albo]

rezervuar per parathenien dhe listen

[Albo]

E Hena e Pare e Kreshmes se Madhe

Zanafilla 1:1-13

1 Në fillim Perëndia krijoi qiejt dhe tokën.

2 Toka ishte pa trajtë, e zbrazët dhe errësira mbulonte sipërfaqen e humnerës; dhe Fryma e Perëndisë fluturonte mbi sipërfaqen e ujërave.

3 Pastaj Perëndia tha: "U bëftë drita!". Dhe drita u bë.

4 Dhe Perëndia pa që drita ishte e mirë; dhe Perëndia e ndau dritën nga errësira.

5 Dhe Perëndia e quajti dritën "ditë" dhe errësirën "natë". Kështu erdhi mbrëmja e pastaj erdhi mëngjesi: dita e parë.

6 Pastaj Perëndia tha: "Le të jetë një kupë qiellore mes ujërave, që t'i ndajë ujërat nga ujërat".

7 Dhe Perëndia krijoi kupën qiellore dhe ndau ujërat që ishin poshtë saj nga ujërat që ishin sipër saj. Dhe kështu u bë.

8 Dhe Perëndia e quajti kupën qiellore "qiell". Kështu erdhi mbrëmja, pastaj erdhi mëngjesi: dita e dytë.

9 Pastaj Perëndia tha: "Ujërat që janë nën qiellin të grumbullohen në një vend të vetëm dhe të shfaqet tera". Dhe kështu u bë.

10 Dhe Perëndia e quajti terën "tokë" dhe grumbullimin e ujërave "detë". Dhe Perëndia pa që kjo ishte mirë.

11 Pastaj Perëndia tha: "Të mbijë toka gjelbërimin, barërat të nxjerrin farë dhe drurët frutore të japin në tokë një frut që të përmbajë farën e tij, secili simbas llojit të tij". Dhe kështu u bë.

12 Dhe toka prodhoi gjelbërim, barëra që e bënin farën simbas llojit të tyre dhe drurë që mbanin fruta me farën e tyre brenda, secili simbas llojit të vet. Dhe Perëndia e pa se kjo ishte mirë.

13 Kështu erdhi mbrëmja, pastaj erdhi mëngjesi; dita e tretë.




Libri i Fillimeve

Zanafilla është me të vërtetë libri i fillimeve. Flet për fillimin e kohës, jetës, martesës, familjes, adhurimit, qeverisjes njerëzore dhe qytetërimit; si dhe fillimin e mëkatit, vuajtjeve, vdekjes dhe shpengimit nga mëkati.

Zanafilla është libri themeltar i Biblës së Shenjtë mbi të cilën qëndron gjithë struktura tjetër e Biblës. Si e tillë, ky libër është i gjerë, i thellë dhe me një natyrë shkëmbore. Çdo e vërtetë e madhe e Biblës është e përfshirë në një formë në këtë libër, edhe pse shpesh shfaqen të mbuluara vetëm si hije të buta. Por duhet që të familjarizoheni me këtë libër dhe të krijoni një tablo të qartë të mësimeve që gjeni në të në mënyrë që të vlerësoni siç duhet pjesën tjetër të Biblës së Shenjtë.

Sa mirë që Kisha jonë e Shenjtë Orthodhokse me urtësinë e saj e fillon ditën e parë të sezonit të Kreshmës së Madhe me fjalët nga Zanafilla, kapitulli 1:1.

"Në fillim Zoti krijoi qiellin dhe tokën."

Teksa fillojmë peligrinazhin tonë përsëri drejt Perëndisë gjatë këtij sezoni të shenjtë, duhet të kuptojmë se gjithçka që kemi, gjithçka që jemi dhe gjithçka që duam vjen nga Perëndia, Krijuesi jonë, dhe ne jemi vetëm vizitorë (kalimtarë) mbi këtë planetin e madh me emrin Tokë.

"Le ta përulim mishin me anë të heqjes dorë nga ushqimet teksa kalojmë javët e Kreshmës së Madhe! Ke ta kërkojmë Zotin i Cili na ka shpëtuar me lotët dhe lutjet e Tija dhe duke i lënë mënjanë kujtesën e mëkateve tona le të bërtasim: Ne kemi mëkatuar kundër Teje, O Zot. Na shpëto, ashtu siç shpëtove edhe popullin e Ninevehëve, dhe bëna pjesëtarë të Mbretërisë Tënde, O i Hirshmi Zot!" (Lutja e të Dielës së Ndjesës së Mëkatëve)




Fillimi i Kreshmes me Gezim

Le ta fillojme Kreshmen e Madhe me gezim dhe te pergatitemi per perpjekjet tona shpirterore. Le te pastrojme e kullojme trupat tane nga mekati duke hequr dore nga mendimet e felliqura ashtu sic heqim dore edhe nga ushqimi, dhe le te gezojme ne Frymen duke rezistuar me dashuri.

Himn i Kreshmes

[Albo]

E Marta e Parë e Kreshmës së Madhe


Zanafilla 1:14-23

14 Pastaj Perëndia tha: "Të ketë ndriçues në kupën qiellore për të ndarë ditën nga nata; dhe të shërbejnë si shenja, për të dalluar stinët, ditët dhe vitet;

15 dhe të shërbejnë si ndriçues në kupën qiellore për të ndriçuar tokën". Dhe kështu u bë.

16 Perëndia krijoi pastaj dy ndriçues të mëdhenj: ndriçuesin e madhë për qeverisjen e ditës dhe ndriçuesin e vogël për qeverisjen e natës; ai krijoi gjithashtu yjet.

17 Dhe Perëndia i vendosi në kupën qiellore për të ndriçuar tokën,

18 për të qeverisur ditën dhe natën dhe për ta ndarë dritën nga errësira. Dhe Perëndia e pa që kjo ishte mirë.

19 Kështu erdhi mbrëmja dhe erdhi mëngjesi: dita e katërt.

20 Pastaj Perëndia tha: "Të mbushen ujërat nga një numër i madh qeniesh të gjalla dhe të fluturojnë zogjtë lart mbi tokë nëpër hapësirën e madhe të kupës qiellore".

21 Kështu Perëndia krijoi kafshët e mëdha ujore dhe të gjitha gjallesat që lëvizin dhe që mbushin ujërat, secili simbas llojit të vet, e çdo shpend fluturues simbas llojit të vet. Dhe Perëndia e pa se kjo ishte mirë.

22 Dhe Perëndia i bekoi duke thënë: "Të jeni të frytshëm, shumëzoni dhe mbushni ujërat e deteve, e zogjtë të shumëzohen mbi tokë".

23 Kështu erdhi mbrëmja dhe pastaj mëngjesi: dita e pestë.



Romanëve 13:11-14

11 Dhe këtë aq më shumë duhet të bëjmë, duke ditur kohën, sepse tanimë erdhi ora të zgjohemi nga gjumi, sepse shpëtimi ynë është më afër, se kur besuam.

12 Nata u thye dhe dita u afrua; le të flakim, pra, veprat e errësirës dhe të veshim armët e dritës.

13 Le të ecim me ndershmëri, si ditën, jo në orgji dhe në dehje, jo në imoralitet dhe sensualizëm, jo në grindje e në smirë.

14 Por vishuni me Zotin Jezu Krisht dhe mos tregoni kujdes për mishin, që t'ia kënaqni lakmitë.



E Marta e Parë


Dritat

Ne të gjithë jem mësuar me dritën. E pranojmë atë si një fenomen natyral dhe gjithë jeta jonë varet prej saj. Kur rrëzohemi, nuk dëmtojmë vetëm veten, por dëmtojmë edhe të tjerët, dhe e humbim ndjesine e drejtimit kur nuk ka dritë. Jemi të humbur kur na e largojnë dritën. Kjo ditë e dytë e Kreshmës së Madhe mund të kalohet duke u përpjekur për mirë për të "rindezur" dritën e jetës sonë të përditshme, të heqim perdet sipërfaqësore dhe të lejojmë dritën e vërtetë të Krishtit që të ndriçojë fort në zemrat tona. Ashtu siç kemi nevojë për dritën që të na ndriçojë rrugën ku ecim në botë, ashtu kemi akoma më shumë nevojë për dritën e përjetshme të Krishtit që të na shpier drejt pendimit, përulësisë, faljes dhe një ribashkimi të gjithë qënies sonë me Perëndinë.

"...por kush bën të vërtetën vjen te drita, që veprat e tij të zbulohen, sepse u bënë në Perëndinë''. Joani 3:21


Drita e Qiellit

"Nata u thye dhe dita u afrua" Romaneve 13:11

Nese drita e agimit është e mirë, imagjinoni se sa më e mirë do të jetë drita e ardhme: si drita e një qiriu përballë dritës së diellit...

Ne harxhojmë shumë për ti patur shtëpitë tona të ajrosura me ajër të pastër dhe me plot dritë, sa më shumë energji duhet të harxhojmë që të kemi shtëpi të lavdishme në qiell, drita e së cilës nuk ka të krahasuar. Këtu kemi zënka e padi gjyqësore mbi kufijte dhe muret. Atje, askush nuk ka për tu zënë për të fiksuar kufirin, nuk do ketë zili apo qejfmbetje, asnjë nga këto.

Një ditë do të ndahemi me shtëpinë në të cilën jetojmë, por ajo shtëpia që na pret, në të do të jetojmë në përjetësi. Kjo shtëpi që kemi do të kalbet me kohën dhe do t'i nënshtrohet rrebesheve të kohës, kurse ajo shtëpia që na pret nuk ka për tu vjetëruar kurrë. Një njeri i varfër nuk mund të ndërtojë dot një shtëpi këtu, por atje, ai do të mund të ndërtojë një shtëpi me dy qindarka, ashtu si ajo vejusha në Tempull.

Shën Joan Gojarti, Homelia LVI

[Albo]

E Mërkura e Parë e Kreshmës së Madhe


Fjalët e urta 2:1-22

1 Biri im, në rast se pranon fjalët e mia dhe i quan thesar urdhërimet e mia,

2 duke i vënë veshin diturisë dhe duke e prirur zemrën ndaj arsyes;

3 po, në rast se kërkon me ngulm gjykimin dhe ngre zërin për të siguruar mirëkuptim,

4 në rast se e kërkon si argjendin dhe fillon të rrëmosh si për një thesar të fshehur,

5 atëherë do të ndjesh frikën e Zotit dhe ke për të gjetur kuptimin e Perëndisë.

6 Sepse Zoti jep diturinë; nga goja e tij rrjedhin njohuria dhe arsyeja.

7 Ai mban rezervë për njerëzit e drejtë një ndihmë të fuqishme, një mburojë për ata që ecin me ndershmëri

8 për të mbrojtur shtigjet e drejtësisë dhe për të ruajtur rrugën e shenjtorëve të tij.

9 Atëherë do të kuptosh drejtësinë, barazinë, ndershmërinë dhe tërë rrugët e së mirës.

10 Kur dituria të të hyjë në zemër, edhe njohja do të jetë e këndshme për shpirtin tënd,

11 të menduarit do të kujdeset për ty dhe gjykimi do të të mbrojë,

12 për të të çliruar nga rruga e keqe, nga njerëzit që flasin për gjëra të këqija,

13 nga ata që braktisin shtigjet e ndershmërisë për të ecur në rrugët e territ,

14 që gëzohen kur bëjnë të keqen dhe ndjejnë kënaqësi në çoroditjet e njeriut të keq,

15 shtigjet e të cilit janë të shtrembëra dhe rrugët dredha-dredha,

16 për të të shpëtuar nga gruaja që ka shkelur kurorën, nga gruaja e huaj që përdor fjalë mikluese,

17 që ka braktisur shokun e rinisë së saj dhe ka harruar marrëveshjen e lidhur me Perëndinë.

18 Sepse shtëpia e saj zbret drejt vdekjes dhe shtigjet e saj drejt të vdekurve.

19 Asnjë prej atyre që shkojnë tek ajo nuk kthehet, asnjë nuk i arrin shtigjet e jetës.

20 Kështu do të mund të ecësh në rrugën e të mirëve dhe do të mbetesh në shtigjet e të drejtëve.

21 Sepse njerëzit e drejtë do të banojnë tokën dhe ata të ndershëm do të qëndrojnë aty;

22 por të pabesët do të shfarosen nga toka dhe shkelësit do të hiqen prej saj.



Urtësia

Nuk ka detyrimisht një lidhje midis urtësisë dhe dijes. Ka njerëz që janë të ditur dhe shumë inteligjentë mbi punët e botë, por u mungon plotësisht urtësia, apo anasjelltas. Dija fitohet nëpërmjet arsimit, vetëedukimit, udhëtimeve, hetimeve, përvojës, është një komoditet që mund të shitet ose të blihet. Urtësia nga ana tjetër as nuk mund të shitet as nuk mund të blihet kurrë; edhe ai lypësi apo ai fshatari i pashkolluar mund të jetë i urtë. Urtësia, e cila ka të bëjë me njohjen e vendit që zë njeriu në mes të Krijesës dhe raporteve të tij me njerëzit e tjerë dhe me Krijuesin, është gjithmonë një dhuratë nga Perëndia. Jisu Krishti është Urtësia e Perëndisë dhe të gjithë njerëzit janë thirrur që ta marrin Atë në zemrat e tyre, "që të ecin në dritën e Perëndisë" (Isaia 2:5) duke zbatuar urdhërimet e Tij me frikë dhe të dridhura, dashuri dhe respekt.

Në këtë sezon kreshme, le të përpiqemi që të bëhemi të denjë për dhuratën e Tij të urtësisë, duke e përgatitur veten me lutje të përditshme dhe lexime nga Shkrimi i Shenjtë, kreshmim dhe pjesmarrjen në ciklin e shërbesave kishtare të Kreshmës së Madhe.



Le të bëhet Vullneti i Perëndisë

Shpesh gjatë lutjes unë do të kërkoja gjëra që mua më dukeshin të mira. Insistoja në kërkesat e mia duke vendosur një presion të pakuptueshem mbi Vullnetin e Perëndisë. Thjeshtë, nuk e lija në dorë të Përkujdesjes së Tij që të zgjidhte ato gjëra që do të më vlenin mua më shumë. Më në fund, kur mu realizua kërkesa, u mërzita shumë që mu desh të tregohesha kaq kokëfortë për të marrë atë që doja, pasi në fund nuk më doli aq mirë saç e prisja

Evagriu i Pontus

[Albo]

E Enjtja e Parë e Kreshmës së Madhe

Isaia 2 11:21

11 Vështrimi krenar i njeriut do të ulet dhe krenaria e vdekatarëve do të përulet; vetëm Zoti do të lartësohet atë ditë.

12 Sepse dita e Zotit të ushtrive do të vijë kundër çdo gjëje krenare dhe kryelartë dhe kundër çdo gjëje që ngrihet, për ta ulur,

13 kundër gjithë kedrave të Libanit, të lartë dhe të ngritur, dhe kundër të gjitha lisave të Bashanit,

14 kundër të gjitha maleve të larta dhe kodrave të larta;

15 kundër çdo kulle shumë të lartë dhe kundër çdo muri të fortifikuar,

16 kundër gjithë anijeve të Tarshishit dhe kundër të gjitha gjërave të këndshme.

17 Kryelartësia e njeriut do të ulet dhe krenaria e njerëzve të shquar do të përulet; vetëm Zoti do të lartësohet atë ditë.

18 Idhujt do të hiqen plotësisht.

19 Njerëzit do të hyjnë në shpellat e shkëmbinjve dhe në guvat e tokës përpara tmerrit të Zotit dhe shkëlqimit të madhërisë së tij, kur do të ngrihet për ta bërë tokën të dridhet.

20 Në këtë ditë njerëzit do t'ua hedhin minjve dhe lakuriqve të natës idhujt e tyre prej argjendi dhe idhujt e tyre prej ari, që i kanë prodhuar për t'i adhuruar,

21 për t'u futur në të çarat e shkëmbinjve dhe në greminat e krepave para tmerrit të Zotit dhe shkëlqimit të madhërisë së tij, kur do të ngrihet për ta bërë tokën të dridhet.



Isaia 2:12

"Sepse dita e Zotit të ushtrive do të vijë kundër çdo gjëje krenare dhe kryelartë dhe kundër çdo gjëje që ngrihet, për ta ulur."



Kujto - Pendohu - Bashkohu

Pse të jesh i mirë? Shpesh na duket sikur edhe ata njerëz që nuk janë pjesëtarë të Kishës apo nuk besojnë fare bëjnë një jetë me plot të mira. Pse ndodh kështu? Secilit prej nesh mund t'i ketë shkuar diçka e tillë në mendje. Gjatë kohës në të cilën jetoi Profeti Isaia të liqtë kishin pushtetin. Ata që përçmonin Zotin dhe adhuronin idhujt bënin një jetë të begatë. Por kjo zgjati vetëm për pak kohë. Gjithë vargjet e Profetit Isaia që lexohen të enjten e parë të Kreshmës bëjnë fjalë për ndëshkimin e ardhshëm të Perëndisë për gjithë të liqtë dhe njerëzit krenarë.

Isaia na kujton se një ditë, "Dita e Perëndisë", apo "Dita e Gjykimit" do të vijë dhe të gjithë ata që nuk ecën në rrugën e Perëndisë, që nuk ecën në shtegun e drejtësisë, kanë për të vuajtur konsekuencat e mëdha. E liga zë vetëm një ditë, por drejtësia ka përjetësinë, ditën pa mbarim. Padrejtësitë dhe të metat e kësaj bote do të korrigjohen Ditën e Gjykimit kur të gjitha veprat e gjithë popujve dhe njerëzve do të dalin në dritë.

Kreshma e Madhe është koha për të kujtuar "Ditën e Perëndisë", të pendohemi për mëkatet tona, të kërkojme faljen e Perëndisë dhe të bashkohemi me Të. Vetëm kështu do të mund ta mirëpresim "Atë Ditë" me gëzim dhe jo me frikë.



E keqja sot

Pse ndodhin kaq të këqija në botë sot? Ndodhin pasi njerëzit "e mirë" nuk bëjnë asgjë fare për të mirën e botës.

[Albo]

E Premjtja e Parë e Kreshmës së Madhe


Fjalët e Urta 3 19:23

19 Me diturinë Zoti krijoi tokën dhe me zgjuarësinë i bëri të qëndrueshëm qiejtë.

20 Me diturinë e tij u hapën humnerat dhe retë japin vesë.

21 Biri im, këto gjëra mos u largofshin kurrë nga sytë e tu. Mbaje diturinë dhe të menduarit.

22 Ato do të jenë jetë për shpirtin tënd dhe një zbukurim në qafën tënde.

23 Atëherë do të ecësh i sigurt në rrugën tënde dhe këmba jote nuk do të pengohet.



Kush është njeri i urtë

Një njeri i urtë zakonisht e kupton vendin që i takon në shtëpi, në punë, në shoqërinë e gjerë. Ai gjithmonë e di se në jetë gjithmonë ka një epror mbi krye. Duke përdorur të njëjtin arsyetim, ai e di se dikush është epror për gjithë jetët: shkaku dhe burimi i jetës. Një njeri i tillë e di se gjithçka që ai është ka ardhur prej Perëndisë, që është burimi i gjithçkaje - edhe burimi i vetë urtësisë. Një njeri i tillë e kupton se përdorimi i arsyes së thjeshtë, urtësisë, dhe gjykimit në jetën e përditshme mund të sjelli vetëm të mira sepse është në mirëkuptim me Vullnetin e Perëndisë. Me urtësi e ka krijuar Perëndia tokën (Fjalët e Urta 3:19). Kur jeton sipas Vullnetit të Perëndisë i jep jetë shpirtit. Ka për t'i sjellë paqe zemrës. (Fjalët e Urta 3:22). Një njeri i tillë nuk ia ka frikën jetës, ka besim të plotë se është duke ecur në rrugën më të mirë pasi është duke ndjekur hapat e Atij që krijoi njerëzimin.

Njeriu i urtë është mbi të gjitha i bindur pasi e ka të qartë se pabindshmëria shkakton probleme dhe vuajtje. Ai e di se një zemër, mendje dhe shpirt i kthjellët dhe në paqe vijnë vetëm nëpërmjet bindjes ndaj atij njeriu që është i drejtë dhe i rregullt në sytë e Perëndisë. Pabindshmëria është paligjshmëri si në raport me Vullnetin e Perëndisë edhe në raport me vullnetin e njerëzve.

Njeriu i urtë jeton sipas një mënyre. Ai nuk ua mban gjërat që u takojnë të tjerëve as nuk refuzon që të dhurojë kur është brenda mundësive të tij që të bëjë mirë. Ai nuk bën plane si të intrigojë, apo të flasi keq apo me të keq për miqtë dhe njerëzit rreth tij. Ai nuk tallet sikur luan me lodra me miqtë apo fqinjët e tij, duke u thënë që të vinë të marrin nesër atë që ai mund t'ua japi që sot. Ai nuk kundërshton pa shkak. Ai nuk e ka zili atë që pasurohet në rrugë jo të ndershme apo të drejtë. Nëse ata që nuk besojnë tek Perëndia bejnë një jetë të begatë kurse ai vetë nuk bën një jetë të begatë, njeriu i urtë nuk shqetësohet pasi i pabinduri gjithmonë e ul integritetin e vetë pavarësisht se sa i suksesshëm mund të jetë në këtë botë. "Mallkimi i Perëndisë bie mbi shtëpinë e të ligut por Ai bekon shtëpinë e të drejtit. Përçmuesit Perëndia i përçmon, kurse të përulurve u gjendet pranë." Një njeri i urtë i vë veshin dhe zbaton këshillat e eprorit të tij. Sepse kjo na ndihmon edhe në marëdhënien tonë me Perëndinë, Eprorin e përjetshëm!

Kështu pra, qëllon që një njeri me urtësi të vërtetë nuk mund të jetë detyrimisht i suksesshëm në këtë botë pasi e keqja triumfon nganjëherë. Kështu pra, qëllon që urtësia e vërtetë mund të mos dali nga një universitet pasi urtësia e kësaj bote nuk është gjithmonë në të njëjtën linjë me rrugën drejt Krijuesit të urtësisë. Kështu pra, qëllon që njeriu më i varfër dhe më i përulur është edhe më i urti nga të gjithë pasi ai di aq sa të pranojë mësimet e Perëndisë dhe ti zbatojë ato me nder dhe respekt. Kështu pra, duhet të përpiqemi që të jemi sa më të bindur ndaj vullnetit të Perëndisë veçanërisht gjatë këtyre ditëve të Kreshmës së Madhe. Me të vërtetë gjëja më e urtë që mund të bëjmë!

[Albo]

E Shtuna e Parë e Kreshmës së Madhe

Hebrejve 1:1-12

1 Perëndia, mbasi u foli së lashti shumë herë dhe në shumë mënyra etërve me anë të profetëve, së fundi, këto ditë na ka folur me anë të Birit, të cilin e bëri trashëgimtar të të gjitha gjërave, me anë të të cilit e krijoi dhe gjithësinë.

2 Ai, duke qenë shkëlqimi i lavdisë së tij dhe vula e qenies së tij dhe duke i mbajtur të gjitha me fjalën e fuqisë së tij, mbasi e bëri vetë pastrimin nga mëkatet tona, u ul në të djathtën e Madhërisë në vendet e larta,

3 edhe u bë aq më i lartë nga engjëjt, sa më të madhërueshëm se ata është emri që ai e trashëgoi.

4 Sepse cilit nga engjëjt i tha ndonjë herë: ''Ti je Biri im, sot më je lindur''? Edhe përsëri: ''Unë do t'i jem Atë, dhe ai do të më jetë Bir''?

5 Dhe akoma, kur ta shtjerë të Parëlindurin në botë, thotë: ''Le ta adhurojnë të gjithë engjëjt e Perëndisë''.

6 Kurse për engjëjt thotë: ''Engjëjt e vet ai i bën erëra, dhe shërbenjësit e tij flakë zjarri'';

7 ndërsa për të Birin thotë: ''Froni yt, o Perëndi është në shekuj të shekujve; skeptri i mbretërisë sate është skeptër drejtësie.

8 E ke dashur drejtësinë dhe e ke urryer paudhësinë; prandaj Perëndia, Perëndia yt, të vajosi me vaj gëzimi përmbi shokët e tu''.

9 Edhe: ''Ti, o Perëndi, në krye themelove tokën dhe qiejt janë vepër e duarve të tu.

10 Ata do të prishen, por ti mbetesh; edhe të gjithë do të vjetrohen si rrobë,

11 dhe ti do t'i mbështjellësh si një mantel edhe do të ndërrohen; por ti je po ai, dhe vitet e tua nuk do të shteren kurrë''.




"Perëndia, mbasi u foli së lashti shumë herë dhe në shumë mënyra etërve me anë të profetëve, së fundi, këto ditë na ka folur me anë të Birit, të cilin e bëri trashëgimtar të të gjitha gjërave, me anë të të cilit e krijoi dhe gjithësinë. Ai, duke qenë shkëlqimi i lavdisë së tij..."


Lavdia

Jisui reflekton lavdinë e Perëndisë. Shkëlqimi i Dritës së Krishtit është ndriçimi i Trinisë së Shenjtë. "Ne kemi parë me sytë tanë lavdinë e Tij" shkruan Shën Joani (1:14). Ama Vetë Krishti në lutjen e Tij të ofrimit drejtuar Atit afirmoi se "Unë lavdërohem në ta" (Joani 17:10). Lavdia e Tij reflektohet nga dishepujt e Tij, ku këtu përfshijmë edhe vetet tona. Eshtë një ide shumë ngazëlluese të mendosh që unë e ti, jemi ata që shfaqim lavdinë e Jisu Krishtit.

Veprat tona janë mënyra se si njerëzit rreth nesh mësojnë diçka mbi atë që Perëndia na ka zbuluar në Fjalën, Personin e Dytë të Trinisë së Shenjtë. Cfarë përgjigje tjetër mund ti japim pyetjes mbi kuptimin e jetës sonë? Jo se jemi duke kërkuar diçka të tillë, sepse ne as nuk e meritojmë aspak një përgjegjësi të tillë, por sepse kështu ka vendosur Vetë Perëndia për të gjithë ata që pagëzohen në Krisht të veshin Lavdinë e Tij si rrobë, në çdo situatë, kudo ku mund të jenë dhe çfarëdo që mund të jenë duke bërë.

Një tjetër kuptim i fjalës lavdi për të vlerësuar vjen nga termi i mirënjohur prej nesh "slava" që përdoret në Kishën sllave. Eshtë i njëjti term që na përcakton në bazë të racës apo etnisë. Cfarë do të thotë të jesh Sllav? Eshtë një fjalë e veçantë që përshkruan të gjithë ata që ia dedikojnë jetën e tyre të dhënit lavdi Trinisë së Shenjtë apo është e kundërta, përshkruan një popull i destinuar për t'iu skllavëruar botës, i zënë ngushtë nga dëshpërimi dhe gjërat e kota, si shërbëtorë të botës dhë Princit të saj, apo princërve të saj? Sigurisht, qe përgjigjen e pyetjes së dytë nuk keni për ta gjetur në përgjithësime të mëdha por në vullnetin e lirë të çdo personi që mban emrin I Krishterë Orthodhoks, dhe kjo vlen si për Sllavët edhe të gjithë ne pa përjashtim.

[Albo]

E Hëna e Dytë e Kreshmës së Madhe


Zanafilla 3:21 - 4:9


21 Pastaj Zoti Perëndi i bëri Adamit dhe gruas së tij tunika prej lëkure dhe i veshi.

22 Dhe Zoti Perëndi tha: "Ja, njeriu u bë si një prej nesh, sepse njeh të mirën dhe të keqen. Dhe tani nuk duhet t'i lejohet të shtrijë dorën e tij për të marrë edhe nga pema e jetës kështu që, duke ngrënë nga ajo, të jetojë për gjithnjë".

23 Prandaj Zoti Perëndi e dëboi njeriun nga kopshti i Edenit, me qëllim, që të punonte tokën nga e cila kishte dalë.

24 Kështu ai e dëboi njeriun; dhe vendosi në lindje të kopshtit të Edenit kerubinët që vërtisnin nga çdo anë një shpatë flakëruese për të ruajtur rrugën e pemës së jetës.

1 Por Adami njohu Evën, gruan e tij, e cila u ngjiz dhe lindi Kainin, dhe ai tha: "Fitova një burrë nga Zoti".

2 Pastaj lindi Abeli, vëllai i tij. Dhe Abeli u bë bari kopesh, ndërsa Kaini u bë punonjës i tokës.

3 Me kalimin e kohës, Kaini i bëri një ofertë frutash të tokës Zotit;

4 por Abeli i ofroi edhe ai të parëlindurit e kopesë së tij dhe yndyrën e tyre. Dhe Zoti e çmoi Abelin dhe dhuratën e tij,

5 por nuk çmoi Kainin dhe ofertën e tij. Dhe kështu Kaini u pezmatua shumë dhe fytyra e tij mori një pamje të dëshpëruar.

6 Atëherë Zoti i tha Kainit: "Pse je pezmatuar dhe pse fytyra jote është dëshpëruar?

7 Në rast se bën mirë a nuk do të pranohesh? Por në qoftë se bën keq, mëkati po të ruan te porta dhe dëshirat e tij drejtohen ndaj teje; por ti duhet ta sundosh".

8 Dhe Kaini foli me të vëllanë, Abelin; kur u gjendën në fushë, Kaini u ngrit kundër vëllait të tij Abelit dhe e vrau.

9 Atëherë Zoti i tha Kainit: "Ku është vëllait yt Abeli?". Ai u përgjegj: "Nuk e di; mos jam unë rojtari i vëllait tim?".



Mateu 5:21-24

21 Ju keni dëgjuar se u qe thënë të lashtëve: "Mos vrisni"; dhe: "Kushdo që vret do t'i nënshtrohet gjyqit";

22 por unë po ju them: "Kushdo që zemërohet pa shkak kundër vëllait të tij, do t'i nënshtrohet gjyqit; dhe kush i thotë vëllait të vet: "Rraka", do t'i nënshtrohet sinedrit; dhe kush do t'i thotë: "Budalla", do t'i nënshtrohet zjarrit të Gehenës.

23 Nëse ti, pra, po paraqet ofertën tënde te altari, dhe atje kujtohesh se yt vëlla ka diçka kundër teje,

24 lëre atje ofertën tënde para altarit dhe shko pajtohu më parë me vëllanë tënd; pastaj kthehu dhe paraqite ofertën tënde.



Të shikoj mëkatet e mia

Kaini i tha të vëllait, "Hajde të shkojmë në fushë!" Kur arritën atje, Kaini e sulmoi dhe e vrau të vëllain. Pastaj Zoti i tha Kainit, "Ku është vëllai yt Abel?" Kaini iu përgjigj, "Nuk e di, mos jam unë rojtari i vëllait tim?" Ky është rasti i parë i vrasjes i regjistruar në Dhiatën e Vjetër të njerëzimit.

Kaini u mundua të justifikonte veten përpara Zotit. Ai tha: "Mos jam gjë unë rojtari i vëllait tim?" Këto fjalë kanë kumbuar gjatë gjithë kohërave.

Edhe ne sot, mundohemi të justifikojmë veprat tona ashtu si Kaini, por ne nuk kemi vrarë! Apo jo?

Vrasja për të cilën flas është mungesa e mirëkuptimit dhe dashurisë për njëri-tjetrin. Le të jetë Kreshma e Madhe një dritare, përmes së cilës të shohim veten tonë, ashtu siç është. Dhe po të jemi të sinqertë me veten dhe me Perëndinë do ta kuptojmë se kemi nevojë për përmirësime.

Lutja e Madhe e Pendimit e Kreshmës së Madhe, shkruar nga Shën Efremi (378) përmbledh me pak fjalë atë që Perëndia pret prej nesh: "O Perëndi dhe Zot i jetës sime! Më largo shpirtin e përtacisë, dëshpërimit, etjen për pushtet dhe fjalët e kota. Dhe më jep mua shërbëtorit tënd shpirtin e dlirësisë, përulësisë, durimit dhe dashurisë. Po, o Zot dhe Mbret! Më lejo të shoh mëkatet e mia e të mos e gjykoj tim vëlla. Sepse Ti je i bekuar në jetë të jetëve. Amin."

"Falë të ligave të mia, unë, një njeri fatkeq, nuk guxoj që t'i kthej sytë e mi nga qielli. Por edhe unë, ashtu si publikani psherëtis: "Të thërres ty o Zot, të më falësh mua mëkatarin dhe shpëtomë nga hipokrizia e fariseut sepse vetëm Ti je i mëshirshëm". (Varg i zgjedhur nga E Diela e Tretë e Kreshmës së Madhe)

[Albo]

E Marta e Dytë e Kreshmës së Madhe


Fjalët e Urta 5:1-14


1 Biri im, ki kujdes për diturinë time, vëri veshin arsyetimit tim,

2 me qëllim që ti të ruash gjykimin dhe buzët e tua të fiksojnë diturinë.

3 Sepse buzët e gruas që shkel kurorën nxjerrin mjaltë dhe goja e saj është më e butë se vaji;

4 por në fund ajo është e hidhur si pelini, e mprehtë si një shpatë me dy presa.

5 Këmbët e saj zbresin drejt vdekjes, hapat e saj çojnë drejtpërdrejt në Sheol.

6 Ajo nuk ecën në shtegun e jetës, por ti nuk i jep rëndësi kësaj gjëje; rrugët e saj janë të gabuara, por ti nuk e kupton.

7 Prandaj tani, bij të mi, më dëgjoni dhe mos u largoni nga fjalët e gojës sime.

8 Mbaje larg prej saj rrugën tënde dhe mos iu afro portës së shtëpisë së saj,

9 për të mos ua dhënë të tjerëve fuqinë tënde dhe vitet e tua dikujt që nuk ka mëshirë.

10 Me qëllim që të huajt të mos ngopen me pasurinë tënde, dhe mundi yt të mos shkojë në shtëpinë e një të huaji,

11 dhe të mos rënkosh kur do të të vijë fundi, kur mishi dhe trupi yt do të jenë të konsumuar,

12 dhe të thuash: "Vallë si urreva mësimin, dhe si e ka përçmuar qortimin zemra ime?

13 Nuk dëgjova zërin e atyre që më mësonin dhe nuk ua vura veshin atyre që më udhëzonin.

14 U ndodha pothuajse në një të keqe të plotë në mes të turmës dhe të kuvendit".



Galatasve 5:21

21 Ju keni dëgjuar se u qe thënë të lashtëve: "Mos vrisni"; dhe: "Kushdo që vret do t'i nënshtrohet gjyqit";

22 por unë po ju them: "Kushdo që zemërohet pa shkak kundër vëllait të tij, do t'i nënshtrohet gjyqit; dhe kush i thotë vëllait të vet: "Rraka", do t'i nënshtrohet sinedrit; dhe kush do t'i thotë: "Budalla", do t'i nënshtrohet zjarrit të Gehenës.

23 Nëse ti, pra, po paraqet ofertën tënde te altari, dhe atje kujtohesh se yt vëlla ka diçka kundër teje,

24 lëre atje ofertën tënde para altarit dhe shko pajtohu më parë me vëllanë tënd; pastaj kthehu dhe paraqite ofertën tënde.




Mësuesit

Të gjithë ne kemi patur shumë mësues në jetën tonë - prindërit, shkollat dhe kolegjet, Kishën dhe vetë jetën. Të gjithë i kemi mësuar rregullat e botës dhe si t'i aplikojmë në jetën e përditshme. Po si mund të aplikojmë mësimet e Krishtrit dhe të Kishës? Sa herë na ka qëlluar që të injorojmë mësimet e Krishtit kur këto mësime "ndërhyjnë" në mënyrën tonë të jetesës, apo ne ato gjëra që i shohim si të këndshme dhe argëtuese? Për tu bërë nxënës të vërtetë të Mësuesit të Gjithësisë duhet që të jemi gati të sakrifikojmë, tu japim të tjerëve pa pritur që të marrim diçka në shkëmbim dhe të bëjmë një jetë që i pëlqen Perëndisë. Kemi për tu gjykuar nga Perëndia jo sipas standardeve të shoqërisë, apo të bashkëmoshatarëve, apo të botës, por sipas mësimeve të Jisu Krishtit.

"Nëse dikush dëgjon fjalët e mia e nuk i mban ato... fjalët që i thashë kanë për tu bërë gjykatësi i tij në ditën e fundit..." (Shën Joani 13:47-50)



Mësimdhënia, një zanat unik

Le të zgjojmë vetveten sepse po nuk u përpoqëm pak vetë, gjithçka që bëjmë është e kotë. Pse? Sepse mësimdhënia nuk është si gjithë zanatet e tjera.

Kallanxhiu, kur e vesh atë tepsinë me kallaj dhe e lë mënjanë të thahet, të nesërmen ka për ta gjetur ashtu siç e kish lënë një ditë më parë. Edhe ai hidrauliku apo muratori, kanë për ta filluar punën të nesërmen mu atje ku e kishin lënë një ditë më parë. Por nuk ndodh kështur me ne. Në fakt ndodh e kundërta, pasi ne nuk kemi për të krijuar objekte të pajetë, por qënie racionale. Ne nuk ju gjejmë të nesërmen ashtu siç iu lamë një ditë më parë, por pasi punojmë me këmbëngulje që të riformojmë të menduarit dhe t'iu rrisim zellin për të mësuar, probleme urgjente e largojnë vëmendjen tuaj nga mësimet duke krijuar kështu plot vështirësi për ne. Për këtë arsye, ju bëj thirrje që të ndimoni vetë vetveten, pasi dilni që këtu, tregoni të njëjtin interes për mirëqënien tuaj aqsa unë tregova për përmirësimin tuaj.

Shën Joan Gojarti (Statutet)
Homelia XIII