Sjelljet që bezdisin në jetën e një çifti!

[salihaj]

Dje ishte ditë e diel, unë shkova ne kopsht për të mih barin mes pemëve. Miha tërë ditën dhe u ktheva në shtëpi. Duke hy pranë banjës vërejta se në bojler nuk kishte ujë të ngrohtë. Kyça bojlerin për të ngrohë ujin. Gruaja rreth njëqind e pesëmbëdhjetë kg ishte shtri në kanape, as që me vërejti kur kam hy ne dhomën e ditës. Pranë sajë, shkova në dhomën time të gjumit ndërrova rrobat dhe shtrova krevatin për gjumë. Hyra ne PC për të sodisë pak deri sa të ngrohet uji. Pas gjysmë ore, mora rrobat e banjës, peshqirin dhe hyra në banjë përsëri pran gruas. U pastrove dola nga banja përsëri pranë gruas dhe u shtrive të pushoi. Rreth orë 21, gruaja ngritët shikon banjën dhe vëren rrobat a mija. Atëherë, me kujdes hapë derën dhe më shikon të shtrirë në gjumë. Në mëngjes rreth orës shtatë, posa isha ngopë me gjumë, hetoja erë të rëndë të qumështit të djegur mbi pllakën e sobës elektrike. Duke shkuar në banjë, nuk pashë gruan fare se ishte në dhomën e madhe siç e quajmë “salon”. Shkova në banjë u pastrova, u ktheva në dhomën time të gjumit u vesha dhe dola në dhomën ditore. Atëherë gruaja me habi: “uh bre! Ke ardhur mbrëmë, aq shumë kam qenë e lodhur sa që nuk të kam vërejt fare kur ke ardhur! Këto gratë e sodit janë të dalura meç, sa qe nuk ka mundësi kush të mirët vesh me to etj, etj” Atëherë të dashura dhe të dashur forumiste vlerësoni edhe këtë: Unë si burrë, tërë ditën po mihi baroja në kopsht, nuk lodhëm fare dhe kam peshë tetëdhjetë kg, Ndërsa gruaja në aheng, duke ngrënë çfarë ja donë, ashtu duke pirë çfarë ja donë zemra edhe është lodhur, sa që tri herë kaloi afër sajë dhe nuk me heton.
Rezultat i tërë këtij rrëfimi është një përfundim e një shoqeje të saj që nuk me njihte mua, por edhe një kapele sportive që kisha vu ne kokë, ja se çfarë me pyeti shoqja e gruas sime: “O çuni im a u gëzove qe të erdhi nëna nga spitali? Unë i thash: “ jam gëzuar aq fortë, sa që e kamë përqaf kur ka arritur, për hatrin tendë do e përqaf edhe njëherë në prezencën tënde! Dhe e përqafova. Gruaja ja filloi të qeshi, unë e përqafova duke i thënë: “o nëna ime njëmbëdhjetë vjeç më e re se unë, aq te dua fortë, kush kishte me qen ai që të kishte pritur të bëhesh nëna e tij kaq shumë vite!” Shoqja e gruas mbet pa tekst dhe e nguruar!

[salihaj]

Një mik më rrëfeu: Një banor nga Fushë Kosova kishte pasur një mik në Krushë të Vogël. Miku i Fushë Kosovës shkon si mysafirë të ky i Krushës. Paraprakisht e lajmëron me telefon se do e vizitonin mikun e Krushës. Miku i Krushës këto ditë pranvere, me gruan e vet, çunat dhe gocat e veta kanë qenë në arë me punuar tokën. Deri sa Miku me mikeshën nga Fushë Kosova arrijnë në Krushë, Miku i Krushës me mjete pune në krah ja beh të shtëpia e vet. Miku i Krushës rehaton mikun dhe mikeshën nga Fushë Kosova në dhomën ditore, ndërsa miku dhe mikesha me fëmijët e vet për një kohë shumë të shkurtër pastrohen dhe shoqërojnë mikun nga Fushë Kosova, të pastër dhe shumë pedant me veshën e tyre të pastër dhe të hekurosur si zotërinj. Gruaja e mikut nga Krusha me gocat e veta me shpejtësi përgatisin drekën me të gjitha të mirat që ekzistojnë. Përfundon dreka në formën më solemne dhe me një kënaqësi të pa përshkruar. Miku dhe mikesha e Fushë Kosovës falënderohen dhe ikën për në shtëpinë e vet. Miku i Fushë Kosovës rrëfen: “Unë po sa arrita në Fushë Kosovë bleva një arkë speca të freskët dhe një arkë luleshtrydhe, po ashtu të freskët dhe i lash në kuzhinë. Po sa ja behëm në shtëpi, që të dy u shtrimë në kanape për tu çlodhur nga rruga. Pas pak i thash gruas sime: “ngrehu dhe na sjellë një pjatë luleshtrydhe”. Gruaja me tha: “ngrehu ti pse bash unë duhet me sjellë luleshurdhën! Atëherë bëra çudi, çfarë përjetuam në Krushë, dhe çfarë përjetova në shtëpinë time! Kur ai ne Krushë tërë vitin punon qe brenda një viti duhet ta pres luleshtrydhen ta konsumoi, ndërsa ne të gatshme dhe nuk jemi në gjendje të ja servojmë njeri tjetrit pemën apo perimet e gatshme.

[salihaj]

Edhe temën qëkur e kam hapur, kam qenë shumë i vetëdijshëm qe kemi me qenë një çik oportun, mirëpo edhe kjo çfarë është shkruar po të lexohet me vëmendje ka çfarë të lexohet. Naim Frashri ka shkruar ashtu si ja ka dashtë zemra, ka shkruar me nostalgji ndaj vendit dhe popullit të vet ashtu siç ka dëshiruar e jo ashtu siç ka qenë në të vërtetë. Besoi se edhe ademgashi ashtu diç pretendon. Por, e vërteta është që mbi dyzet përqind të, të martuarve janë divorcuar. Ka probleme sociale, sa që askush nuk ka ide pa i prekë dhe përjetuar vet në lëkurën dhe shpirtin e vet. Jam edhe më së i bindur, sikur që të ishte ajo begati dhe rehati që e përshkruan i nderuari ademgashi në Shqipëri dhe Kosovë e sidomos ne Shqipëri, nuk kishte me qenë dendësia e popullit rreth 200 banorë/km katror dyfishi i Danimarkës, por mbi katërqind, sepse Danimarka as përafërt nuk i vije Shqipërisë me begati natyrore dhe turistike. Qellimi i shkrimit tim është që të gjendet mekanizmi më i përshtatshëm që ta kuptoi burri gruan dhe gruaja burrin e jo ta shfrytëzoi gruaja mirësinë e burrit apo edhe e kundërta. Se rrugëdalje tjetër nuk ka përveç mirëkuptimit bashkëshortor, për të krijuar familje të shëndoshë dhe shtet të shëndosh. Jam i bindur që nëse do e hapim temën tjetër siç është: “sjelljet që kënaqin në jetën e një qifti?” Sikurse të jem të sinqertë në shkrime, me siguri se do përgjysmohet shkrimi në raport me temën e tanishme aktuale. Ashtu unë mendoi! Mendoi që tani të dalin në pah psikanalistët e kësaj teme siç ja filloi e nderuara Elna Durrësi.

[salihaj]

Do vdes duke ngrën ushqim pa melmesa, sepse gruaja ime nuk e ngrenë ushqimin me melmesa, ja ka ndaluar mjeku! Edhe mjeku mu ka bërë pjesë e familjës s'ime.

[salihaj]

Për të mos hapur temë të re, propozoi që të kalojmë në një temë si vazhdimësi e kësaj teme: "çfarë e bënë të kënaqur Çiftin"?

[salihaj]

Me falni mua ska qa te me besdis se ende nuk kam goce hhahaah

Eh çuni i xhait! Fillova me "i mjerë"! Atëher kur ta bëjshë gocën flasim unë dhe Ju! Tan keni ni problem, me gjetjën e gocës do dyfishohen problemet! ha, ha, ha! Ju përshëndes.

[salihaj]

Është e tepërt të pyesësh a ka a s’ka jetë kuptimi, jetës kuptimin ja japim vet.
Asgjë nuk mbetët në jetë për një grua, përveç asaj që ka ndërtuar në zemrën e një burri.
I mjeri ai burrë, apo grua "që ja zgjatë jetën veti!"
Jeta e gjatë në esencë është e shkurtë! Ndërsa jeta e shkurtë në esencë është e gjatë!

Komenti tjera herë!

[Brari]

fejesa eshte nje mrekulli.. ne se dime ta shfrytezojme..
kush di nuk merr derr ne thes..
kush nuk di ta mbaj me shnet..
menjifjale kur fejoheni.. studioni mire.. burrin ose gruan e ardh-shme me te cilin a cilen do ndani orë dite muaj e vite..

a dim te studiojm se..

jo..

kur digjesh piqesh thot populli ..theksi te u-ja.. lol.

pra i mencuri dhe e mencura pyesin me te diturit.. se si te studioj..cfar te shoh te burri ose gruaja e ardhshme..

un sot psh di shume.. por.. sa pare ben se..lol.

po ne u martofsha.. prapë.. e di un se cdo shoh..

apo jo shokëni.. e shoqeni..

pra fejesen merreni si shkolle si praktike.. si kurs zbulim vertetimi.. te karakterit te tjatrit.. jo si qejf.. si defrim..

po megjithate..fati vendos.. thot populli..

uomo propone e il dio dispone..

mir e thash mo italo albaneza..?

[salihaj]

Fituan të gjithë! Fitoi Qetësori dhe Adelajda! Fituma edhe ne! Për të fituar nevoitët investim i madh. Paramendoni njëqind ditë, investime, emocione, qeshëje, qarëje, përlotje në shtëpinë e madhe, por edhe jashtë saj. Thyerje nervash, besa edhe investime të mëdha materiale. Qetësori fitoi se në mënyrë më të drejtë e ka kuptuar rolin e Tij si baba për të ditë se si krijohet, zhvillohet dhe udhëheqet një familje. Një familjar i mirë.
Adelajada fitoi! Edhe sa mija Adelajda janë në trojet tona shqipëtare?
Pse kryetarët, ministrat, të arsimuarit dhe të arsimuarat thonë; “ne nuk shikonim emisionin “Big Brother!” Përkundër as fëmija im e as gruaja nuk guxon ta shikon këtë emision. Hajde bela hajde! Nuk shikon diç reale të shkëlqyeshëm dhe të hidhur, ndërsa mëson fëmijën tim. Çfarë të mësoi fëmijën tim? Kulturë dhe edukatë nga serialet që askush nuk i shikon në botën e përparuar. Përveç neve se nuk kemi lek për të blerë filma edukativ dhe arsimor. Infektonim vetën, infektonim fëmijën tonë. Dëshiroi që edhe njëri që është i pasionuar pas filmave dhe njëkohësisht rregullisht ka shikuar emisionin “Big Brother”, a ka pasur emocione, qeshje dhe thyerje nervash si në këtë emision real dhe të drejtpërdrejtë pa mikës, montime, e artificializma të ndryshëm. “Big Brother” për mua ka qenë një mekanizëm i gjallë dhe konkret që pasqyron jetën tonë shqiptare. Njëkohësisht mekanizëm i gjallë dhe konkret për qenien e njeriut se çfarë duhet bërë për ta ndryshuar vetën e vet për të mirë. Për të shkruar për “Big Brother” një dha dy, duhen faqe e faqe. Njeriu sa më shumë punon aq më shumë profeksionohet. Dallim i madh ka qenë në mes “Big Brother” njëshit dhe dyshit, në favor të dyshit. Këtë shkrova duke ju përmbajt në mënyrë më të denjë titullit të kësaj teme. Qëllimi im ka qenë edhe është, që të shkruhet sa më shumë se, çfarë e pengon bashkëshortin, apo bashkëshorten të krijojnë një familje të shëndoshë të mirë, duke krijuar gjithashtu një shtet të shëndoshë dhe të mirë. Mos të harronin asnjë person që është i martuar, apo do martohet se me aventurat e tyre kryeneçe, kokëfortë, frikuese, të papërcaktuar në konceptin jetësor, se do kalojnë jetë të lumtur. Vetëm puna, mësimi i mirë edukativ krijon kushte të volitshme për të qenë i lumtur në jetë si person, por edhe si bashkëshort.

[salihaj]

lol

ktu ka gallata, sme behet ta mbyll forumin.

Edhe pse nuk jam far fetari me fanatizëm të madh, por fjalët e vërteta dhe shumë të vërtetuara nga shumë kush e sidomos nga unë me një përvojë të madhe, është më se i vërtetë ajeti Kuranor kur thotë: “Zoti dinë, sheh dhe ndien”. Tema që shkrova për Adelajdën dhe Qetësorin, sa ishte një e vërtetë aq ishte edhe provokuese për opinion, pikërisht në këtë temë qe unë e hapa. Më vjen keq që do thamë një konstatim timin se tërë botën shqiptare e ka kapluar subjektivizmi e sidomos ai material dhe patriarkal, që njëra me tjetrën nuk shkonin fare. Me një fjalë kemi dëshirë të bëhemi miliarder, ndërsa në anën tjetër ta mbanim pushkën në krah dhe ti sillemi shtëpisë për ti ruajtur robitë. Ju kujtohet kur Adelajda i tha Biordit: “mos, mos... se po na sheh kush!” Kjo ishte uverturë bashkëkohore. Do ju tregoi një të vërtetë të kohës së kaluar të viteve të shtatëdhjeta, kur një djalosh i ri shtëpisë më patriarkale dhe të pasur merr nusen, po atë natë i lind nusja beben pa pasur kurrë kontakt me dhëndrin e tanishëm?! Andaj, i nderuari Apollyone, ndofta nuk ja kam qëlluar temës, mirëpo, çdo gjë që bëhet pas shpine do rrjedh fjala ime e urtë dhe autoktone që unë e kam publikuar siç është: “Çdo punë që niset me hile, do përfundoi me turp”. Nëse këtë filozofi e pranon një shoqëri, familja fare nuk e pranon sepse është institut i shenjtë i njerëzimit.