Per muslimanët dhe muslimanet e forumit!

[_Mersin_]

Vellezer dhe motra e hapa kete teme jo pa qellim, edhe pse mund te jem i regjistruar me vone se prej disave prej jush desha tju keshilloj per nje fenomen qe e shikoj ne dukje shume problematik.

E shoh se ne forum jane shume tema kunder islamit dhe muslimaneve.Nuk dua ti permend me emra pasi nuk ia vlen.Sikur te ishin tema konstruktive dhe debatuese nuk do ishte ndonje problem mirepo ne to ka nje fryme urretje kunder muslimaneve dhe islamit.Shumica e ketyre temave jane te hapura nga individe qe e kane mbushur zemren e tyre me mosbesim dhe politeism.Edhe pse ne shume tema postojne persona te dyshimte qe fshihen me shume nickname prape doja qe ju si muslimane si pasuesit e Muhamedit a.s dhe Kuranit famelarte ti permbaheni disa kritereve islame.

Allahu thote ne Kuran.

9:32. Ata përpiqen me gojët e tyre ta shuajnë dritën e All-llahut, e All-llahu nuk do tjetër, pos ta përsosë dritën e Tij, ndonëse jobesimtarët e urrejnë.
9:33. Ai (All-llahu) është që e dërgoi të dërguarin e Tij me udhëzim të drejtë e fe të vërtetë, e për ta bërë që të dominojë mbi të gjitha fetë, edhe pse e urrejtën idhujtarët.

Gjithashtu thote per urretjen e tyre

3:118. O ju që besuat, mos i zini për miq të ngushtë të tjerët jashtë mesit tuaj, ata nuk pushojnë së vepruari në dëm tuajin, u dëshirojnë çka u mundon juve. Urrejta kundër jush duket nga gojët e tyre, por ajo që fshehin në gjoksat tyre është edhe më e madhe. Ne pra, ua kemi sqaruar faktet nëse ju i kuptoni.

3:119. Ja, ju (muslimanë) jeni që i doni ata, e ata nuk u duan juve. Madje ju i besoni librat në tërësi (të gjitha shpalljet), e kur ju takojnë thonë: “Ne kemi besuar”! E kur veçohen, ata nga mllefi kundër jush grisin majet e gishtërinjve. Thuaju: “Vdisni me atë mllef tuajin”! All-llahu e di shumë mirë se çka mbajnë (të fshehtat) zemrat e tyre.

3:120. Nëse ju përjetoni ndonjë të mirë, ata i dëshpëron ajo, e nëse ju godet ndonjë e keqe, ata gëzohen për atë. Po, në qoftë se ju bëheni të durueshëm dhe ruheni (mëkateve), dinakëria e tyre nuk do t'u dëmtojë aspak. ?shtë e sigurt se All-llahu e ka në dorë atë që punojnë ata.

Te tillet flasin me nje krenari te kote sikurse thote Allahu ne Kuran

48:26. Kur ata që nuk besuan ndezën në zemrat e tyre euforinë dhe atë kryelartësi injorante (pagane), po All-llahu dhuroi qetësimin e Vet ndaj të dërguarit të vet dhe ndaj besimtarëve dhe për ata zgjodhi besimin e drejtë (fjalinë: la ilahe il-lell llah), pse ata ishin më me meritë për të dhe më të zotët e saj, e All-llahu është i gjithëdijshëm për çdo send.

Ata perpiqen vazhdimisht ti konvertojne muslimanet ne ateiste dhe krishtere duke i vene para presioneve te shumellojta sikurse thote Allahu en Kuran

2:109. Shumë ithtarë të librit (jehudi, krishterë) edhe pasi u është bërë e qartë e vërteta, nga vetë zilia e tyre personale dëshiruan që pas besimit tuaj t'iu kthejnë në mosbesimtarë, pra ju lini dhe largohuni prej tyre derisa All-llahu ta sjellë urdhrin e vet. All-llahu ka mundësi për çdo send.

2:135. Ata (ithtarët e librit) thanë: “Bëhuni jehudi ose të krishterë, e gjeni rrugën e drejtë”! Thuaj: “Jo, (asnjërën) por fenë e drejtë të Ibrahimit që ai nuk ishte nga idhujtarët”.

3:69. Një grup nga ithtarët e librit kishin dëshirë t'u shpiejnë në rrugë të gabuar por ata nuk mashtrojnë tjetër pos vetes së tyre, dhe nuk e vërejnë.

3:99. Thuaj: “O ithtarë të librit, përse e pengoni atë që besoni nga rruga e All-llahut, duke u angazhuar që ta paraqitni atë të shtrembër, ndërsa vetë ju, jeni dëshmues se është e vërtetë! Veprimi juaj nuk mund t'i shmanget mbikëqyrjes së All-llahut.
3:100. O ju që besuat, në qoftë se ju i bindeni një grupi të atyre që iu është dhënë libri, ata, pas besimit tuaj, do t'ju kthejnë në mosbesimtarë.

Prandaj vllezer dhe motra muslimane une ju keshilloj me ajetin e Kuranit

29:46. Ithtarët e librit mos i polemizoni ndryshe (kurr i thirrni në fenë tuaj) vetëm ashtu si është më së miri, përveç atyre që janë mizorë dhe thuajuni: “Ne i besuam asaj që na u zbrit neve dhe që u zbriti juve dhe se Zoti ynë dhe Zoti juaj është një, dhe se ne i jemi dorëzuar Atij.

Une ju keshilloj qe nese debatoni me to debatoni me krenari dhe urtesi.

21:10. A nuk e kuptoni se Ne ua shpallëm librin(kuranin) në të cilin gjendet krenaria juaj?

63:8. .... ai më i forti patjetër prej aty ka për ta përzënë atë më të dobëtin!” (ashtu thanë jobesimtaret) Ndërsa e tërë krenaria i takon All-llahut, të dërguarit të Tij dhe besimtarëve, por hipokritët këtë nuk e dinë.

Shume prej muslimaneve lodhen psikoligjikisht dhe ne vend qe ta ruajne autoritetin e krenarise se tyre bien ne dilema, dyshime, dhe perbuzje duke u justifikuar ne debate se kjo seshte prej islamit, kete se thote Kurani kete se ka bere filani ose kollani.Kjo lloj perbuzje dhe inferioritet qe ato bien eshte e demshme per to sepse ato se pari nuk e paraqesin veten krenare dhe dinjitoze per ta mbrojtur fene e tyre.se dyti bien ne dyshime, mohime dhe largim te diturive shpjeguese nga presioni i disa ateisteve ose kristianeve.|Thuaj keto njerez kane zhveshur shpatat kunder muslimaneve dhe po i qellojne.Mirepo shejtani dhe miqet e tij jobesimtare i fut ne kurthin e inferioritetit.

Nese shikojme temen me Shqiptaret e Maqedonise, temat e tjera qe vete keto muslimane hapin me tituj shume inferiore eshte vertet per te ardhur keq.

Pse ofendoni thote nje musliman?
Tjetri e shan kurse muslimani tjeter i thote e pe ndeshjen me juventusin?
Kurse jobesimtari i pergjigjet e pashe po ti sdi te shkruash shqip.
Njeri filloj justifikimet se gjoja nuk eshte magjyp ose arab por eshte shqiptar krenar dhe se eshte nacionalist i flakte.
Tjetri thote se keto musliment qe bejne keshtu nuk jane te grupimit tim.
Tjetri eshte gati te pranoje cdo gje te kristianeve dhe ateisteve vetem mos biere ne presionin e inferioritetit.

O muslimane, O ymeti i profetit te fundit Muhamedit a.s, o ymeti i Kuranit famelarte, op te zgjedhurit e Zotit, o ju qe faleni 5 here ne dite agjeroni dhe jeni te moralshem a mos valle duhet te jete krenar nje qafior kundrejt jush.A mos valle nje politeist ateist, pagan, krishter, cifut duhet te jete me krenar se ju?Kush beson Allahun Nje dhe i permbahet ligjeve te tij ai e meriton te jete krenar.

Eshte turp per ne qe te hiqemi naive me keto persona.Eshte turp per ne qe mos e shpallim islamin si krenar.Nese nuk e bejme kete atehere fene tone demtojme.A jemi en rrugen e drejte monoteiste.Mbajeni koken lart dhe mos u poshteroni nga disa tema te tilla.

Uallahi sme vjen mire qe disa prej jush silleni keshtu.Krenaria eshte per besimtaret .Qafirat skane krenari .Ato kane poshterim ne kete bote dhe boten tjeter per shkak te veprave te tyre te ndyra si idhujtaria, degjenerimi etj,

Une do i dhuroj vleresim negativ per cdo musliman i cili nuk e paraqet veten denjesisht ne tema qe flasin kunder islamit dhe muslimaneve dhe do ishte me e mira per disa vllezer mulsimane qe postet e tyre, temat e tyre ti hapin ne forumin islam.Pse u dashka me hap teme pse ofendoni ne nje forum tjeter nga nje musliman.Ore musliman ku e ke dinjitetin ti.Ke po pyet dhe kujt po i thua?O musliman a nuk e di ti se ti je krenar dhe sduhet ti qahesh jobesimtareve per demin qe te sjellin atyre.Nuk ka be vaki ne historine islame qe muslimanet ti qahen jobesimtareve pse jobesimtaret i fyejne ato.Neve na mjafton Allahu per durimin qe bejme kundrejt ofezave, fyerjeve dhe keqdashesimit te tyre por kurre sduhet ti perulemi deri ne ate forme sa ti pyesim pse na ofendoni.

Kujt i thua o fisnik o fisnik e emrin e ke te bukur dhe ashtu te befte Zoti.
http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=95814

Nje tjeter thote duke pare nje video me dua se keto dua sjane ne Kuran.Sepse keto duate ishin kunder jobesimtareve edhe ky bie ne presion dhe thote qe duate sjane ne kuran.Po vlidhje ka jane apo sjane.Ato jane dua.A mos duhet ti begatojme me dua armiqte e islamit.Ne vend qe te lutemi per vetet tona te lutemi per armiqte qe te shtohen dhe ne ti perbuzemi.

O muslimane une ju keshilloj per hire te Allahut dhe e shikoj te arsyeshme qe se pari askush prej jush mos flas per fene pa njohurite e duhura.

E para detyre per njeriun eshte te mesoje fene e tij pastaj ta perhapi ate.
Se dyti ju keshilloj qe ne tema qe luftohet islami mos merrni pjese sepse ska ndonje dobi.Keni mundesi me shkruajt vetem tek komuniteti fetar.Nese e beni kete do ia shikoni urtesine kesaj pune.
Nese debatoni me dike debatoni me urtesi, butesi dhe krenari.
Mos u tregoni te ashper ne debat porse mos u tregoni te perulur dhe ti ikni debatit nga presioni qe ushtrohet nga postimet.

“E mos u dobësoni (fizikisht) dhe mos u dëshproni (shpirtërisht) derisa ju jeni më të lartit, po qe se jeni besimtarë të sinqert.” (Kur’an, 3: 139).

Me poshte do iu paraqes nje histori qe tregon per sjelljen e muslimaneve ndaj jobesimtareve

[_Mersin_]

ABDULLAH IBNU HUDHAFE ES SEHMIJ

“Çdo musliman ka të drejtë ta puthë kokën e Abdullah ibnu Hudhafes dhe unë i pari e bëj këtë.”
Omer ibnul Hattabi


Heroi i tregimit tonë është një njeri nga sahabët, i cili quhet ABDULLAH IBNU HUDHAFE ES SEHMIJ.
Historia ka mundësi të kalojë para këtij njeriu ashtu sikurse kaloi pa¬ra miliona arabëve para tij pa i përmendur fare.
Mirëpo, Islami madhështor ia bëri të mundur Abdullah ibnu Hu¬dha¬fes të takohet me dy sundim¬tarët e botës së asaj kohe: Kisranë e persianëve dhe Cezarin, perandorin e romakë-ve, dhe me secilin prej tyre të ketë nga një ndodhi, të cilat do t’i ruajë kujtesa e kohës dhe do t’i rrëfejë historia.
* * *
Ngjarja e tij me Kisranë e persianëve ndodhi në vitin e gjashtë të hixhretit, kur Pejgamberi a.s. vendosi t’i dërgojë disa prej saha¬bëve të vet me mesazhe mbretërve dhe perandorëve të huaj, me anë të të cilëve i ftoi në fenë islame.
Muhammedi a.s. ishte i vetëdijshëm për rrezikun që mbarte në ve¬te ky mision.
Emisarët e tij do të shkonin në vende të largëta, të cilat nuk ki¬shin pasur rast t’i vizitonin më parë. Ata nuk kishin njohuri për gju¬hët e atyre popujve e as nuk ua dinin temperamentin mbretërve të tyre.
Pastaj, do t’i ftonin ata mbretër të braktisnin fetë e tyre dhe të hiqnin dorë nga pozitat dhe pushteti që mbanin dhe të hynin në fenë e një populli, i cili deri dje ishte i nënshtruar prej tyre.
Vërtet ky ishte një udhëtim i rrezikshëm. Ai i cili merrte guximin të nisej në atë rrugë, ishte i humbur, ndërsa ai që kishte fat të kthehej prej saj, ishte i lindur për së dyti.
Prandaj Pejgamberi a.s. i tuboi shokët e vet dhe u foli atyre. Pa¬si falënderon Allahun xh.sh., siç e kishte zakon, iu drejtua sahabëve të vet me këto fjalë:
- Unë dëshiroj t’i dërgoj disa prej jush te mbretërit e huaj, pran¬daj mos polemizoni me mua ashtu si polemizuan të bijtë e Izraelit rreth Isait, të birit të Mejremes.
Sahabët iu përgjigjën:
- O Pejgamber i Allahut, ne jemi në gjendje të kryejmë çdo ur¬dhër tëndin, dërgona kudo që dëshiron ti!
* * *
Pejgambari a.s. i dërgoi gjashtë prej sahabëve t’i mbartin mesa¬zhet e tij te mbretërit arabë dhe ata joarabë. Në mesin e tyre ishte edhe Abdullah ibnu Hudhafe Es She-mija. Ishte emisar i Pejgamberit a.s., që mbarte mesazhin e tij te Kisra i Persisë.
* * *
Menjëherë pas udhëzimeve të marra nga Pejgamberi a.s., Ab¬du¬llah ibnu Hudhafe e përgatiti devenë e tij. U përshëndet me bashkë¬shorten dhe fëmijët dhe u nis në misionin e tij të shenjtë, duke ka¬luar nëpër male të larta dhe rrafshina, i vetmuar, nuk kishte me vete askë, përveç Allahut xh.sh. Pas një udhëtimi të gjatë dhe të mundimshëm, arriti në kryeqendrën e Persisë, në pallatin e peran¬dorit. Kërkoi leje për të hyrë te perandori dhe u tregoi ndihmësve të tij për mesazhin, që kishte me vete.
Kur Kisra mori vesh për këtë, u vesh me stolitë më të bukura pe¬randorake dhe e ftoi parinë dhe njerëzit më me autoritet të ma¬rrin pjesë në mexhlisin e tij. Ata iu përgjigjen ftesës. Pas¬taj urdhëroi që t’i lejohet Abdullah ibnu Hudhafes të hyjë në pallatin e tij.
Abdullahu hyri te Perandori i persianëve i veshur me xhelabijen e tij të hollë dhe me shallin e tij të bardhë prej materiali të vrazh¬dë, në të cilin dukej modestia arabe.
Megjithatë, ai ishte kryelartë, i vendosur. Në tërë trupin e tij ndiente fuqinë e Islamit dhe në thellësinë e zemrës së tij vlonte kre¬naria e imanit (besimit).
Posa e pa se ishte nisur në drejtim të tij, Kisra i dha shenjë një¬rit prej njerëzve të tij që t’ia merrte mesazhin prej dorës, por Abdullahu i tha:
- Jo! Mua më ka urdhëruar i Dërguari i Allahut që këtë mesazh ta dorëzoj ty, personalisht në dorë, dhe unë nuk mund ta shke¬l urdhrin e të Dërguarit të Allahut.
Atëherë, Kisra iu drejtua njerëzve të tij:
- Lëreni të afrohet pranë meje!
Abdullahu iu afrua Kisrasë dhe ia dorëzoi mesazhin e Pejgambe¬rit a.s. me dorën e vet.
Kisra dha urdhër që të vijë një çatip arab prej banorëve të Hi¬res. Për një çast hyri çatipi, e Kisra e urdhëroi ta hapë mesazhin para tij dhe t’ia lexojë atij, në të cilin, përveç të tjerash, shkruante:
“Me emrin e Allahut, të Mëshiruesit e Mirë¬bërësit.
Prej Muhammedit, të Dërguarit të Allahut, deri te Kisra, të ma¬dhit të Persisë. Paqja qoftë mbi atë që i përmbahet udhëzimit...!”
Posa dëgjoi vetëm këtë pjesë të mesazhit në zemrën e Kisrës gu¬foi hidhërimi si zjarri. Fytyra e tij u skuq e u bë all dhe i gufuan da¬ma¬rët për arsye se Pejgamberi a.s. kishte filluar mesazhin me em¬rin e vet. E tërhoqi mesazhin prej dorës së çatipit të vet dhe nisi ta shqyejë, pa e ditur fare se ç’përmbajtje kishte në vazhdim, e në ndërkohë nisi edhe të bërtasë:
- Mua të më shkruajë kështu, e ai është robi im?!!
Pastaj dha urdhër që Abdullah ibnu Hudhafe të nxirret prej mexhlisit të tij dhe ashtu u veprua.

* * *
Abdullahu doli prej mexhlisit të Kisras dhe nuk dinte se çka do të bënte Allahu me të.
A do të mbytet apo do të lihet i lirë?
Mirëpo, pasi mendoi një çast, tha:
“Pasha Allahun, le të ndodhë me mua çkadoqoftë, pasi që unë e do¬rëzova mesazhin e Pejgamberit a.s.” Nuk vonoi, i hipi devesë dhe u nis.
Pas një kohe, Kisrasë i kaloi hidhërimi, urdhëroi që të hyjë tek ai Abdullahu, por ai nuk ishte. E kërkuan në të gjitha anët, por ai kishte humbur pa shenjë, pa gjurmë.
E kërkuan në rrugën që shpiente drejt Gadishullit Arabik, por më kot, ai kishte shkuar.
Kur kishte arritur në Medinë, pas një udhëtimi të mundimshëm, Abdullahu u paraqit te Pejgamberi a.s. dhe i tregoi se çka kishte ndo¬dhur me Kisranë dhe shqyerjen e mesazhit. Atëherë Pejgamberi a.s. tha:
- Allahu ia shkatërroftë perandorinë!!!
Ndërkohë, Kisra i shkruajti Badhanit, mëkëmbësit të tij në Jemen: “Dërgoja atij njeriu që është paraqitur në Hixhaz dy njerëz të fuqishëm nga ana jote dhe udhëroji ata të ma sjellin mua.”
Pa humbur kohë, Badhani dërgoi dy njerëz të fuqishëm, nga më të afërtit e tij, te Pejgamberi a.s. dhe me vete ua dha një letër në të cilën kërkonte prej tij të nisej së bashku me ata për t’u takuar me Kisran pa u vonuar.
Në bisedë me ta Badhani kërkoi prej tyre që ta hulumto-jnë çësh¬tjen e Pejgamberit a.s. dhe t’i sjellin atij informata më të plota për të.
* * *
Ata u nisën dhe pas një kohe arritën në Taif, ku u takuan me disa tregtarë të Kurejshit dhe në bisedë e sipër i pyetën ata edhe për Muhammedin a.s. Ata u përgjigjën se ai gjendet në Jethrib. Treg¬tarët e Kurejshit vazhduan rrugën e tyre të gëzuar e të kënaqur dhe filluan t’i përgëzonin kurejshitët me këto fjalë:
- Gëzohuni sepse Kisra do t’i kundërvihet Muhammedit dhe do t’ju kursej prej sherrit të tij!
Ndërkohë të dy njerëzit u drejtuan kah Medina dhe pas një udhëtimi të gjatë arritën atje, e takuan Pejgamberin a.s. dhe ia do¬rëzuan letrën e Badhanit duke i thënë:
“Mbreti i mbretërve, Kisra, i shkroi mbretit tonë Badhanit, të dërgojë dikë që të të çojë ty deri tek ai. Ne kemi ardhur që të nisesh me ne; nëse vjen, do t’i flasim Kisrasë për atë që është në të mirën tënde dhe të të kursejë nga keqtrajtimet dhe torturat. Nëse e refuzon këtë, ti e njeh fuqinë dhe vrazhdësinë e tij për të shkatërruar ty dhe popullin tënd.”
Pejgamberi a.s. buzëqeshi dhe u tha atyre:
- Kthehuni sot te devetë tuaja dhe ejani nesër tek unë!
Kur erdhën të nesërmen te Pejgamberi a.s. e pyetën:
- A je përgatitur të udhëtosh me ne për t’u takuar me Kisranë?


Pejgamberi a.s. u përgjigj:
- Nuk do ta takoni Kisranë pas sotit. Atë e vrau Allahu. Atë e për¬¬mbysi prej pushteti i biri Shirevejhi, në këtë natë dhe në këtë muaj.
Ia hodhën një vështrim fytyrës së Pejgamberit a.s. dhe dukeshin shenjat e habisë në fytyrat e tyre, pastaj i thanë:
- A e di se çfarë je duke thënë?! A t’i shkruajmë Badhanit për këtë?!
Pejgamberi a.s. ua ktheu:
- Po. Thojini po ashtu se feja ime do ta mbulojë tërë terri¬torin e perandorisë së Kisrasë. Nëse e pranon fenë islame, do të ta jap atë që është nën sundimin tënd dhe do të të bëj sundues të popullit tënd.
Dolën prej Pejgamberit a.s. dhe u nisën të shkojnë te Badhani për ta informuar për tërë atë që kishin parë dhe dëgjuar.
Pasi i dëgjoi Badhani me vëmendje, u tha:
- Nëse ajo që ka thënë është e vërtetë, atëherë ai është Pej¬gamber, e nëse jo, atëherë ne do të kemi tjetër qëndrim ndaj tij.
Nuk shkoi shumë kohë dhe Badhanit i arriti letra e Shirevejhit, në të cilën shkruante:
“Ju bëjmë me dije se unë e kam mbytur Kisranë dhe këtë nuk e kam bërë për asgjë tjetër, por vetëm në shenjë hakmarrjeje për po¬pu¬llin tim. Ai lejoi mbytjen e njerëzve më të ndershëm, e gratë e tyre i merrte robëresha dhe ua konfiskonte pasurinë. Posa të arri¬jë letra ime, bindju urdhrit tim, ti dhe të gjithë ata që janë me ty!”
Posa përfundoi Badhani letrën e Shirevejhit, e hodhi në një anë dhe e shpalli pranimin e fesë islame dhe me të e pranuan Islamin të gjithë persianët që ishin në Jemen.
Kjo ishte ngjarja që kishte ndodhur në takimin e Abdullah ibn Hu¬dhafes me Kisranë e Persisë.
Cila ishte ngjarja që kishte ndodhur në takimin me Cezarin, të madhin e Romës (Bizantit).
Takimi i tij me Cezarin ndodhi gjatë sundimit të Omer ibnul Hattabit r.a. Ai takim ishte prej ngjarjeve më madhë-shtore në histori.
Në vitin e nëntëmbëdhjetë të hixhretit Omeri r.a. dërgoi një ekspeditë ushtarake për të luftuar kundër romakëve, në mesin e të cilëve ishte edhe Abdullah ibnu Hudhafe Es Sehmi-ju. Cezari ishte informuar për motivacionin dhe moralin e lartë, me të cilin njiheshin ushtarët muslimanë, si dhe besimin e madh që kishin ata në luftën e tyre në rrugën e Allahut dhe të Dërguarit të Tij.
Cezari i urdhëroi ushtarët e tij që nëse e zënë rob ndonjë ush¬tarë musliman, t’ia sjellin të gjallë. Deshi Allahu xh.sh. që Abdu¬llah ibnu Hudhafe të zihet rob dhe të bjerë në duart e romakëve. Ushtarët e dërguan te perandori i tyre dhe i thanë: “Ky është njëri prej sahabëve të parë të Pejgamberit a.s., me duart tona e zumë rob dhe ua sollëm juve.”
* * *
Perandori romak e shikoi gjatë Abdullah ibnu Hudhafen e pastaj tha:
- Unë të ofroj ty një gjë.
Abdullahu pyeti:
- Ç’është ajo?!
Perandori iu përgjigj:
- Të ofroj të bëhesh i krishterë. Nëse e pranon këtë, do të lë të lirë dhe do të nderoj me çfarëdo pozite të duash.
Robi (Abdullahu) iu përgjigj me krenari dhe me vendosmëri: - Larg asaj! Vdekja për mua është një mijë herë më e dashur se ajo që më ofron!
Cezari ia ktheu:
- Unë po shoh se je njeri i mençur. Nëse më përgjigjesh në atë që të ofrova, do të jesh pjesëmarrës në konzën time dhe do ta ndajmë së bashku pushtetin tim.
Robi i lidhur me pranga buzëqeshi dhe tha:
- Të betohem në Allahun se, sikur të ma dhuroje tërë pasurinë tënde dhe tërë pasurinë që kanë arabët, me qëllim që ta braktis fenë e Muhammedit a.s., për aq sa vetëm njëherë lëviz syri, nuk do ta bëja kurrë.
Kur e pa kokëfortësinë e tij, Perandori i tha:
- Atëherë do të të mbys.
Abdullahu ia ktheu:
- Bë ç’të duash!
Perandori urdhëroi që të kryqëzohet dhe i tha xhelatit në gju¬hën romake:
- Hidheni afër duarve të tij! I ofronte atij të bëhej i krish¬te¬rë, mirëpo ai refuzoi.
Atëherë i tha:
- Hidheni afër këmbëve të tij. I ofronte ta braktiste fenë e vet, por ai prapë e refuzoi ofertën.
Perandori urdhëroi të heqin dorë prej tij. Kërkoi prej xhelatit ta zbre¬së nga dërrasa e kryqëzimit. Pastaj kërkoi t’i sjellin një vorbë të madhe, të cilën e mbushën me vaj dhe e vunë mbi zjarr derisa vloi. Pastaj i mori dy muslimanë të zënë robër dhe urdhëroi që njëri prej tyre të hidhet në të. Për një çast i tërë mishi iu shkri dhe iu panë eshtrat.
Perandori iu drejtua Abdullah ibnu Hudhafes dhe i ofori përsëri të bëhet i krishterë, por këtë herë refuzimi i tij ishte edhe më i fu¬qi¬shëm se herëve të tjera.
Pasi humbi çdo shpresë se do ta braktiste fenë islame, urdhë¬roi ta hidhnin në vorbën e mbushur me vaj të vluar, në të cilin gje¬ti vdekjen shoku i tij musliman. Në momentin kur e morën ta hidhnin në të, i lotuan të dy sytë. Njerëzit e Cezarit e vërejtën këtë dhe i thanë: “Robi po qan.” Perandori mendoi se ai po qan nga frika se po i dhimbsej jeta, prandaj urdhëroi e tha:
“Kthejeni tek unë!” Kur ia sollën përpara, i ofroi të bëhet i krish¬ter, por Abdullahu përsëri refuzoi.
Atëherë, Perandori e pyeti:
- Medet për ty. Ç’është ajo që të shtyu të qash?!
Abdullahu u përgjigj:
- Ajo që më bëri të qaj ishte se thashë me vete: “Të hedhin në këtë vorbë dhe të del shpirti. Do të dëshiroja që të kem aq shpirtra sa është numri i qimeve në trupin tim dhe të gjithë ata të hidhen në këtë vorbë, në rrugën e Allahut.
Diktatori, atëherë i tha:
- A don ta puthësh kokën time e të të liroj?!
Abdullahu iu përgjigj:
- Me kusht që t’i lirosh edhe të gjithë ushtarët muslimanë të zë¬në robër.
Cezari u përgjigj:
- Po, do t’i liroj dhe muslimanët e zënë robër.
Abdullahu tregon:
Thashë me vete: “Ta puth kokën e njërit prej armiqve të muslimanëve dhe të lirohem unë dhe të gjithë muslimanët e zënë robër, ky ndoshta nuk është mëkat i madh për mua.
Pastaj iu afrua atij dhe ia puthi kokën. Atëherë, perando-ri ro¬mak dha urdhër që të tubohen të gjithë muslimanët e zënë robër dhe të lirohen.
* * *
Pas lirimit nga robëria, Abdullahu shkoi te Omer ibnul Hattabi r.a. dhe i lajmëroi për këtë, për Omeri u gëzua shumë. Pasi i shi¬koi robërit, u tha:
- Është detyrim i çdo muslimani ta puthë kokën e Abdullah ibnu Hu¬dha¬fes dhe unë filloj i pari.
Pastaj u ngrit dhe ia puthi kokën...

[_Mersin_]

Do i thoja vllezerve muslimane nese kane foto ku regojne perhapjen eislamit dhe futjen e rinise ne xhamia ti postojne

[Renea]

3:118. O ju që besuat, mos i zini për miq të ngushtë të tjerët jashtë mesit tuaj, ata nuk pushojnë së vepruari në dëm tuajin, u dëshirojnë çka u mundon juve. Urrejta kundër jush duket nga gojët e tyre, por ajo që fshehin në gjoksat tyre është edhe më e madhe. Ne pra, ua kemi sqaruar faktet nëse ju i kuptoni.

Fatkeqsisht ket e ke edhe mes atyre qe mbajn rendin ktu ne forum , urrejta qe kan ndaj muslimaneve esht me se e kjart , bile disa ftonin per zhdukje te muslimaneve .

[_Mersin_]

Tirane falja bajramit

[Kosovar2006]

Un jam i bindur se Shqiptaret kudo qofshi jan duke u Kfillur dhe jan shum e ma shum duke iu bashkangjitur fese te PASTER ISLAME.

Po jan edhe ata qe kan at semurja te ISLAMOFOBISE ne zemer gjdoher kan qen ata ,dhe gjdokund ne ket Toke.

Po qka me pelqen me se shum eshte se RINIA eshte duke u forcuar me BESIM dhe IMANI po ju shtohet ata kan filluar te logjikojn e te Edukohen me mir dhe me ket REFOZOJN Dredhinat e GREKUT SHKAUT Pabesimtareve E TE KOMUNISTAVE.

Falimiderimi Allahut

[fisniku-student]

Mjeksia : Kujt i thua o fisnik o fisnik e emrin e ke te bukur dhe ashtu te befte Zoti.
http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=95814

Kjo Temë qe kisha hapur ,nuk e kam Titulluar Une Ashtu,por Moderatoret e atij Nenforumi e kan ndryshuar dhe devijuar Titullin e asaj Teme...

Sepse Titullin qe kisha vendosur Une ishte ky Pse po ndodh Kjo...???

Dhe ne kete Temë kisha per qellim ,qe te i beje disa kritika te ndryshme ,jo vetem per Ofendimet qe behen kunder Muhamedit a.s, por edhe disa qeshtje te ndryshme qe i kisha per synim qe ti vë ne diskutim,por Me ndryshimin e titullit te Temes,ateher devijoj kjo teme dhe u be lemsh nga personat e caktuar...

E kam pasur te ditur se nje Emertim i tille i asaj Teme,ka qen gabim dhe jo i duhur per ne nenforumin ne fjal,sepse eshte logjike qe gabohet nese i drejtohesh Nje Krimineli,se pse po bene Krime??? Krimineli do befasohet me kete pyetje dhe mesiguri qe nuk do ta akuzoj veten e tij.. keshtu qe e kam pasur me dije kete gje ,por Kur nderhyn nje Dore e huaj dhe ndryshon titullin,ateher humb origjinaliteti dhe destinimi i asaj teme ,fundi i fundi kjo eshte nje lloj cenzure e zakonshme...

[muli21]

Spo kuptoj që në komunitetin musliman të jenë moderatorë persona jo musliman dhe që më të madhe shajnë dhe ofendojnë islamin.

[Arrnubi]

Edhe une jam dakort qe muslimanet mos postojne ne poste provokuese ne forumet e tjera keshtu njerzit me llogjike do ta kuptojne se lufta e kallogjereve kunder islamit eshte lufte urrejtnxitese dhe pa ndonje shkak konkret pervec urrejtjes dhe fobise qe kane zemrat e mbushura me erresire per kete fe krenare .

Une i bej Thirrje

Fisnikut Studet
Muli 21
Gostivari_Usa
Mjekesia-profetike
Kosovar2006
Renea
Eldonel

dhe te gjitha ato qe smund ti permedn emrat per shkak te kohes qe dijeni o vllezerit e mi se ka njerez ne kete forum qe futen me disa nicke te tjere dhe sulmojne muslimanet qe ato mos postojne ne forum ose tu merzitet forumi dhe ato te vazhdojne te shajne islamin dhe muslimanet pa asnje lloj argumenti.Nese do ti lini keto njerez pa postimet tuaja ata do fillojne te grinden mes vete dhe njerzit do e kuptojne se keto jane nje tufe kallogjeresh llumhanesh qe jane te semure menderisht dhe cdo gje qe shkruajne e kane urrejtje cmire, zili vetem se keshtu u pelqen epshit te tyre te dehur nga fortuna e propagandes qe eshte bere mbi to.


Prandaj ju keshilloj bojktoni forumet dhe temat provokuese.

Me jepni fjalen se do ta kryeni kete dhe do ta shikoni miresi te shumta .

25:63. E robërit e Zotit janë ata që ecin nëpër tokë të qetë, e kur atyre me fjalë u drejtohen injorantët, ata thonë: “Paqe!”



Burruxhe:10. Është e sigurt se ata që i sprovuan besimtarët dhe besimtaret dhe nuk u penduan, ata kanë dënimin e xhehennemit dhe dënimin e djegies

[Expedition]

Un ne rradhe te pare po ju pershendes me pershendetjen e banorve te xhennetit ES-SELAMU ALEJKUM. Mjeksia Allahu te shperbleft se ke hapur nje teme te hajrit. un ne rradhe te pare porosis veten dhe ju o vellezer qe mos te shkruani ne tema ku provokohen muslimanet. sidomos fisniku el donel gostivari cely dhe renea mos u mundoni ti sqaroni per moderizem etj. se kjo eshte poshtersi .

LAVDI ALLAHUT