Thirrja ne Islam

[abdurrahman_tir]

Thirrja Jonë

Falënderimi i takon Allahut,kurse paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi Muhamedin alejhis-selam, familjen e tij, shokët si dhe gjithë atyre që pasojnë rrugën e tij deri në Ditën e Gjykimit.

Lexues i nderuar!Librin që ke në duar nuk është tjetër pos një nga thesaret e Imam Albanit, margaritar nga deti i dituris së tij të pastërt, thirrjes së tij të drejtë,libër ky,që përmban rregulla koncize,parime thelbësore për çdo thirrës që dëshiron të ketë sukses në thirrjen e tij në rrugën e Allahut të Lartësuar.

Poashtu ky libër është edhe një demantim i pasimeve çoroditse të fanatikëve Medh’hebor1,arrogantëve Havarixh dhe neglizhentëve Murxhia.

Qëllimi i përkthimit të këtij libri,-edhe pse është botuar më herët por me një version të shkurtër- është që muslimanët e këtyre trojeve,e në veçanti ata që pretendojnë se thërrasin në rrugën e Allahut,të kenë njohuri se si realizohet thirrja e pastërt e sendërtuar në baza të shëndosha nga Kurani,Sunneti në pajtim me të kuptuarit e të parëve tonë të mirë-selefus-salih.

Libri në fjalë është një ligjeratë e mbajtur në një tubim me Imam Albanin,e që më pastaj për shkak të dobive të mëdha që ngërtheu kjo ligjeratë,nxënësi i dalluar i imam Albanit, Ali Ibën Hasen Ibën AbdulHamid-Allahu e shpërbleftë-bëri renditjen dhe titërat,derisa u krijua kjo vepër .

Shpresojmë nga Allahu që kjo vepër të konsiderohet si një lëmoshë rrjedhëse për mua, prindërit, dhe gjithë pjesmarrësve që kontribuan në daljen e kësaj vepre në dritë.





Fjala e Përkthyesit
Unejs Murati
25.11.2007
Jordani-Shami i Bekuar



Parathënie

Falënderimet dhe lavdërimet i takojnë vetëm Allahut të Lartëmadhëruar, kurse salavatet dhe selamet më të mira i takojnë Muhammedit alejhis-salatu ves-selam, familjes së tij, shokëve, si dhe mbi të gjithë ata që pasojnë rrugën e tij deri në ditën e gjykimit.

Dhe më pas themi:

Kohë e vështirë me plotë sprova, kohë kjo e cila është e fermentuar me degjenerim, injorancë, risi-bidate, shirk, elemente këto të depërtuara tek ne,në periudha të ndryshme kohore, duke hyrë në skeletin civilues të çdo shoqërie , sa që filluan të qarkullojnë në to si gjaku, reaguan aq thellë, sa që për fat të keq u formua një natyrë e veçantë tek njerezit, gjë që sot për to po urrehet dhe dashet, shoqërohet dhe braktiset, luftohet e mëshirohet, Zoti na ruajtë.

Prandaj, patjetër duhet t'u bëhet një studim i thellë dhe i gjerë historisë së të parëve tonë të mirë-selefit, ashtu që mund të bëjmë një krahasim ndërmjet të kaluarës dhe së tashmës, ta njohim vaprimtarin e vërtetë të thirrjes Islame nën hijen e profetësisë së Muhammedit alejhis-salatu ves-selam në përmirësimin e besimit, ibadeteve, moralit dhe kultivimit të tyre me zhdukjen e gjurmëve të injorancës, filozofive politeiste,traditave të pabaza, si dhe ta nënshtrojmë qytetrimin tonë qytetrimit të selefit.

Por,kjo kërkon studime të vyeshme dhe mund shpirtëror dhe intelektual nga gjithë ne pasuesit e Sunnetit dhe metodologjisë së selefit, mirëpo siç shihet se kjo qenka e rëndë, për arsye se këto ndikime çoroditëse kan zënë gjurmë të thella, e mu për këtë arsye ilaçi i këtyre sëmundjeve është që të fillojmë thirrjen tonë prej nga ka filluar Muhammedi alejhis-salatu ves-selam hap pas hapi me sinqeritet dhe bindje.

Këtu do ta përsëris edhe atë që ka thënë Imam Maliku Allahu e mëshiroftë :"Nuk do të përmirësohet gjendja e këtij ummeti,përveçse me atë që është përmirësuar gjendja e të parëve të tyre".

Andaj obligim për të gjithë ata që kan dert triumfimin e Sunnetit dhe metodën e selefit të japin mundin maksimal në thirrjen e njerëzve së pari në njëshmërin e Allahut –tevhid, ibadete dhe moral, kuptohet e gjithë kjo duke qenë në pajtim me metodën e selefit.

Pastaj të konsultuarit me librat e dijetarëve të mëdhenjë të para ardhësve tanë të mirë dhe dijetarëve të këtij shekulli që janë në rrugën e tyre si p.sh; Shejh Albanit, Shej Bin Bazit, Shejh Uthejminit, Shejh Mukbilit,dhe atyre që janë gjallë si: Shejh Abdul-Muhsin Abbadit, etj.

"Thirrja jonë" ligjeratë,e tani libër i dijetarit të njohur Muhammed Nasiruddin Albanit-Allahu e mëshiroftë-shtjellon një temë që është shkoqitur dhe sqaruar në të e vërteta e thirrjes së njerëzve në Islam me fakte dhe ilustrime Kuranore dhe Profetike,duke vë në pah domosdoshmërimin e të kthyerit në Sunnetin-veprimitarin e vërtetë të Muhammedit alejhissalatu vesselam në të gjitha sferat e jetës sonë,sidomos në fushën e davetit-thirrjës,ngase siç dihet daveti-thirrja në Islam është një mision i shenjtë,thelbi i së cilës është i pandryshyeshëm pa marrë para sysh rrethanat kohore dhe vendore,edhe pse mjetet e saj dallojnë nga koha dhe vendi.

Pra,dijetari i nderuar tregon me fakte se ky mision i Pejgamberëve-alejhimusselam- nuk realizohet me tekat dhe dëshirat tona.

Sqarohet gjithashtu edhe qëndrimi i islamit ndaj particizmit, përçarjes në grupe , ku dhe është demonstruar në mënyrë koncize veçorit e grupit të shpëtuar dhe metodologjisë së tyre.

Lusim Allahun e lartëmadhëruar që të kemi dobi prej saj dhe të na forcoi në rrugën e Sunnetit deri në vdekje, Ai është Dëgjuesi i lutjeve dhe Pranues i tyre.


Shkroi Recensuesi
Abdulmelik-Besfort Maxhun

[abdurrahman_tir]

Jeta dhe Vepra e Imam Albanit …

Muhammed Nasiruddin Albani

Me të vërtetë është për të ardhur keq se si shqiptarët sot njohin aq shumë nga bota që i rrethon ata, kurse për atë që është nga origjina e tij nuk janë në dijeni fare .

Nëpër faqet e shtypit dhe literaturës sonë herë pas here gjejmë artikuj që flasin për jetën e këtij shkencëtari,apo atij poeti perëndimor, por rrallë herë ne mësojmë për njerëzit me famë që ne i kemi dhuruar botës.
Një nga personat më me famë që ne i kemi dhuruar botës së shekullit të XX-të është një personaliet aq i ngritur sa që nuk mund të krahasohet me ato personalitete të rëndomta që i gjejmë në skaje të çdo reviste,apo të libre,por ky ishte një kolos i madh, një shkodran i quajtur Nasir ,i shquar në globin e botës si :Nasiruddin Albani.

Lindja dhe Prejardhja e tij

Muhammed Nasiruddin Albani u lind në Shkodër,në vitin 1333 h - 1914, kur në atë kohë Shkodra ishte kryeqytet i Shqipërisë.

Familja e tij

Babai i tij ishte Haxhi Nuh Nexhati, i cili kishte mbaruar fakultetin e sheriatit në Istambull.
Haxhi Nuhi në atë kohë shërbente si Imam në Shkodër, ku dhe dallohej me dituri në shumë lëmi të jurisprodencës Islame,sidomos në atë të Medh’hebit Hanefi.

Shqipëria në atë kohë ishte nën mbretërin dhe sundimin e mbretit: Ahmet Zogu.

Për shkak të rexhimit rebelantë Zogas,Haxhi Nuhi dhe shumë shërbyes fetar sikur ai nga dijetarët dhe imamët,nuk i mbeti rrugëdalje tjetër vetëm se ta zgjedh rrugën e emigrimit, nga vendi i tij i dashur Shkodër,për në vend tjetër ku mund të gëzonte lirinë e praktimit të fesë së Allahut, duke patur në hatër se dera e emigrimit është e hapur në raste specifike sikur kjo,me çrast ku dihet se të njëjtën gjë që e kishte bërë edhe Pejgamberi alejhis-selam me shokët e tij,ku ishin larguar nga Meka vetëm për hirë të Fytyrës së Allahut dhe kënaqësis së Tij duke marrë udhën për në Medine,enkas që t'ju lehtësohej adhurimi i vetëm i Zotit, duke lënë pas vetës së tyre mbarë pasurinë dhe familjen e tyre që kishin..

Kështu vendosi edhe Haxhi Nuh Nexhati,sikurse edhe shumë familje tjera.

Emigrimi i familjes së tij

Problemi kryesor ishte se për ku do të merrnin rrugën e shpërnguljes, së pari u nisën për në Istambull, mirëpo pas një kohe Haxhi Nuhit nuk iu përshtati edhe pse aty kishte mbaruar fakultetin e Jurispodencës Islame,ai vendosi që të niset për në Damask në kryeqytetin e Sirisë së sotme.



Vendqëndrimi në Damask

Pasi që i tejkaluan të gjitha peripetit e vuajtjeve dhe rrugës së gjatë,ata u vendosën në Damask,ku dihet se askush prej antarëve të familjes së tij nuk ishin në gjende të komunikonin gjuhën arabe përveç babait të tyre, Haxhi Nuhit.

Haxhi Nuhi vendosi që djemve të tij t'ia mësonte gjuhën arabe,e pastaj të vazhdonin shkollimin e më tutjeshëm të shkencave Islame.

Muhammed Nasiruddin Albani filloi t’i vazhdojë mësimet në shkollën e mesme,ai qysh në fillim të kërkimit të dijes dallohej me zgjuarësi, ishte njëri ndër më të mirët në klasë,e në veçanti në rregullat e gjuhës arabe .
Arabët e urrenin çdo të huaj jashtë rrethit tyre siç ishte edhe Muhammed Nasiruddin Albani,sidomos kur ky i huaj ishte më i mirë se ata në shkollë,andaj edhe nuk ishte për tu quditur t'mos shiqohej si dashamirës.

Këtë e ka dëshmuar edhe vet Imam Albani me gojën e tij kur tregon:Një ditë prej ditëve përderisa ishim në klasë,në orën e gramatikës arabe,- gjithë herë Albanin profesori e pyeste të fundit si nënçmim sepse ishte i huaj-,profesori u shtroi një pyetje gjithë nxënësve, por asnjëri prej tyre nuk u përgjigj,e doemos erdhi radha Albanit, ai u përgjigj në mënyrën më të mirë ku dhe mahniti profesorin,me ç'rast profesori iu drejtua nxënësve arab:"si nuk keni turp që një i huaj si Muhammed Nasiruddin Albani të jetë më i miri ndër ju në klasë".



Gjuhën arabe e kishte obligim ta fliste në rrugë, ndërsa në shtëpi ishte i detyruar nga babai i tij ta fliste gjuhën shqipe.

Imam Albani mu kur filloi thirrjen muslimanëve që të kapen për Kuranin, Sunnetin dhe veprën e Sahabëve, ashtu sikur na urdhëron Allahu në shumë vende në Kuranin Fisnik vërejmë se thirrja e tij nuk qe i mirëpritur,sidomos nga ana e Sufive-Dervishve dhe fanatikëve Medh'hebor.
Mirëpo falë Zotit për shkak të urtësis së madhe që ia kishte dhuruar Allahu Imam Albanit,arrriti t'i përfitoj zemrat e shumicës së muslimanve,ai dallohej nga të gjithë, si në metodën e davetit-thirrjës, ashtu edhe në dituri dhe moral të lartë.

Përveç të tjerash Imam Albani pati probleme edhe me autoritetet e atëhershme qeveritare,ku edhe u burgos. Është me rendësi të cekim se Imam Albani u burgos në të njëjtin burg ku ishte burgosur edhe Shejhul Islam Ibën Tejmijeh-Allahu e mëshiroftë.

Tregohet se kur Ibën Tejmijeh kishte qenë në burg,ai kishte arritur me anë të thirrjes së tij të mirëfilltë që të tubojë një xhematë të pa parapar për ta falur namazet me xhematë,njëashtu edhe namazin e Xhumasë, pas vdekjes së Ibën Tejmijes kjo thirrje ishte ndërprerë për ta ringjallur ringjallësi tjetër i Sunnetit Imam Nasiruddin Albani.

Përveç thirrjes nëpër xhamia Imam Albani kishte edhe mësime private me nxënësit e tij, prej tyre kishte shumë arsimtarë që kishin dëshirë ta njohin rrugën e vërtetë të Muhammedit alejhis-selam,gjegjësisht pasimin e Kuranit dhe Sunnetit.
Kjo dituri ishte nga puna e palodhur e tij prej 8 orë deri 12 orë në ditë, në biblotekën “Edh-Dhahirijeh” në Damask.

Kështu që një ditë prej ditësh studentët u ankuan tek drejtori i biblotekës se nuk kanë vend të mjaftueshëm për mësime sepse Albani po e okupon një tavolinë me katër ulëse, që don të thotë se në atë tavolinë nuk kishte vend sepse ishte e mbushur përplot me libra.

Librin e parë që filloi ta punojë në hadith ishte libri “Ihja ulum-udin"të Gazalit,si dhe shume libra tjerë, pastaj kërkoi nga drejtori i biblotekës së Damaskut që t’ia ipte një dhomë të posaçme që të punojë në lëminë e tij që kishte në hadith, si shkas që të futet në fakultet si profesor.

Pas kësaj ai punësohet si profesor në Fakultetin e Sheriatit në Damask, për një kohë të shkurtë jep mësim në këtë fakultet, më pas i vie ftesa për mësim në Universitetin Islamik në Medine.

Në atë kohë drejtor i Universitetit ishte Muhamed Ibrahim Al-shejh,njëherit që shërbente edhe si myfti në Arabin Saudite, ku kërkon nga Imam Albani që të jep lëndën e hadithit dhe fikhun.

Në Universitetin Islamik në Medine,Imam Albani jep mësim tri vite me rradh në hadith dhe fikh,duke dhënë tërë mundin maksimal që e kishte,për t'ju spjeguar me sinqeritet nxënësve atë që e kërkonin.

Imam Albani dhe studentët ishin si shokë në mes vete, kurrë nuk kishte pushuar gjatë pushimit të orëve, por kjo kohë e shkurtër shfrytzohej për pyetje dhe përgjegjje nga ana studentëve të interesuar,andaj edhe u thoshte: se ky është mësimi më i vërtetë, d.m.th: spjegimi jashtë orarit mësimor..

Raportet mes Imam Albanit dhe studentëve të tij ishin si shokë e kolegë,e kursesi si profesor-student, kjo tregon se Imam Albani, gjatë shkuarjes në shtëpi i mirrte studentët me automjetin e tij dhe i dërgonte në xhamin e Pejgamberit alejhis-selam ose ku kishin për të shkuar, sa që tregon se një ditë prej ditëve ishte futur në një zyre për të kryer një punë dhe kishte lënë automjetin aty afër, kur kthehet nga zyrja e sheh se automjeti ishte mbushur me studentë që dëshironin të shkonin me të në xhami apo në qytet, Imam Albanit nuk i pengonte kjo gjë por përkundrazi i merrte dhe i sillte aty ku deshironin ata, kur kthehej në mëngjes për në fakultet studentët e pritnin tek hyrja e fakultetit për ta pyetur ndonjë pyetje.

Në Medine Imam Albani mbetet vetëm tri vite, ku më pas kthehet në Damask.

[abdurrahman_tir]

Emigrimet e shumta të Imam Albanit

I Lartëmadhëruar është Allahu që sprovon robërit e Tij me shumë gjëra,qofshin ata edhe Pejgamber, Sahabe, Dijetar,poashtu edhe Imam Albani që nga fëmijëria u sprovua me sprova të ndryshme,e prej tyre shumë emigrime në shumë toka arabe derisa në fund u vendos në Jordani dhe aty vdiq.
Allahu thotë në Kuran:
أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ
”A menduan njerëzit të thonë:“Ne kemi besuar;e të mos vihen në sprovë”.2
Dhe në ajetin tjetër thotë:
أمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُواْ الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَأْتِكُم مَّثَلُ الَّذِينَ خَلَوْاْ مِن قَبْلِكُم مَّسَّتْهُمُ الْبَأْسَاء وَالضَّرَّاء وَزُلْزِلُواْ حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ مَتَى نَصْرُ اللّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِيبٌ.
”Po ju a menduat se do të hyni në xhennet pa u provuar edhe ju me shembullin e atyre që ishin para jush, të cilët i patën goditur skamjet e vuajtjet dhe qenë tronditur, sa që i Dërguari thoshte, edhe ata që kishin besuar me të:”Kur do të jetë ndihma e Allahut? (Ju erdhi ndihma), Vërtetë, ndihma Allahut është afër”.3

Në ditët e para të Ramazanit të vitit 1400 hixhrij-1980, Muhammed Nasiruddin Albani u vendos në Amman (Kryeqyteti i Jordanis)me familjen e tij, ku fillon me ndërtimin e një shtëpie të vogël për jetesë, mirëpo brenga e tij ishte se si t’i sjellte librat që i posedonte.

Posa u vendos në shtëpi, pas një mundi dhe një mori sprovash e sëmundjesh,kërkuesit e diturisë kërkuan nga ai që t’ju mbajë ligjerata. Vendosi që një herë në javë t’ju mbante ders në një shtëpi të një vëllau musliman që e kishte njohur Imam Albani më herët. Ai tregon se për çdo muaj Imami kishte shkuar në Amman ku qe përgjegjur pyetjeve të shumta të nxënësve duke ju mbajtur nga një ligjeratë të shkurtër.
Për çdo të Enjte pas namazit të akshamit u shpjegonte nxënësve më të afërt hadithe nga libri:”Rijadus-Salihin”të Imam Neveviut”si dhe pas çdo ligjërate u përgjigjej pyetjeve që kishin nxënësit.
Thotë Imam Albani: Kur u përgatita të mbaj dersin e tretë me radhë më erdhën e më thane: ti nuk ke vend këtu dhe largohu menjëherë nga Ammani për në Damask.

Mbeta pa shtëpi derisa arrita në mbrëmje në Damask të mërkurën më 19 sheval të vitit 1401h-1981.

Nuk më mbeti rrugëdalje tjetër vetëm se të fali namaz Istihare e të kërkoj nga Allahu zgjidhje tjetër, vendosa që të udhëtoj për në Bejrut aty kisha një mik të hershëm.

Në Bejrut kishte mbetur për një kohë të shkurtër dhe përsëri merr rrugën e largimit nga Bejruti për në Emirate ku kishte disa miq të afërt, pasues të Sunnetit.
Përsëri nga Emiratet largohet për në Amman me ndihmën e Allahut dhe vendoset me familje.
Fillon mësimet në biblotekën e vet që e kishte në shtëpi në lëminë e hadithit, mirëpo ishte i kushtëzuar nga shteti që mos të jepte derse nëpër xhamia por të mbetet në shtëpinë e vet.

Mirëpo edhe në shtëpi i mësonte nxënësit e tij që i kishte, madje disa kishin përcjellur mësimet e Imam Albanit që kur jetonte në Damask.

Imam Albani në Amman kaloi një jetë të mirë,e të qetë,bëri punën më të madhe në lëminë e vet që kishte në hadith,shkroi librat më volumunoze.

Imam Albani fitoi çmimin Nobel në shkencën e Hadithit, u shpërblye për shërbimet e tij me një shumë të madhe të parave nga mbreti i Arabis Saudite.

Erdhi koha kur Imam Albanit iu dobësohet shëndeti, mirëpo ai prap nuk është ndalur kurrë nga puna e tij në shkencën e hadithit, sa që tregon djali i tij se Imami edhe pse ishte shumë i sëmurë nuk është ndalur nga leximi e shkrimi, kërkonte nga djali i tij duke i thënë:” afroma këtë libër,e atë libër, lexo këtu, e lexo aty, shkruaj këtë,e shkruaj atë”.
Nga kjo shohim se me të vërtetë ishte i sinqertë në punën e tij dhe dëshiroi që emanetin ta çonte në vend ashtu siç ka urdhëruar Allahu dhe i Dërguari i tij Muhamedi alejhis-selam, ku lusim Allahun që ta shpërblej për punën dhe mundin që dhuroi në shërbimin e fesë së Tij.

Sëmudja filloi ta dobësojë dukshëm shëndetin e Imam Albanit,sa që me datën 10.02.1999 ditë e shtunë në spitalin e Ammanit “Shumejsan” në kohën e akshamit ndërroi jetë Muhadithi i këtij shekullit Imami i Sunnetit Muhammed Nasiruddin Albani, Allahu e shpërbleftë dhe e takoftë më të dashurin e tij Muhammedin alejhis-selam në Xhennetin Firdevsul A'la.

Porosia e Imam Albanit për të gjithë muslimanët

Falënderimi i takon Allahut, Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë.

Kërkojmë mbrojtje nga Allahu, prej cytjeve të shejtanit dhe veprave tona të liga. Atë që Allahu e udhëzon s’ka kush e lajthit dhe atë të cilin Allahu e largon nga rruga e vërtetë,s’ka kush e udhëzon.
Dëshmoj se nuk meriton të adhurohet askush tjetër përveç Allahut, i Cili është Një dhe i Vetëm dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguari i Tij.
I porosis të gjithë muslimanët në fytyrën e tokës, e posaçërisht vëllezërit tanë të cilët janë në të njejtin rrugë sikur ne në predikmin e Islamit,predikimit të bekuar,në pajtim me Kuran, Sunnet dhe metodologjisë së të parëve tanë të sinqertë.

Duke e këshilluar së pari vetën dhe gjithë juve me frikërespekt ndaj Allahut dhe kërkim të diturisë së shëndosh, sikur që thotë edhe Allahu:”Frikësojuni vetëm Allahut,e Allahu t'ju mëson” , të njohim dijen e sinqertë dhe ta shpërndajm atë ndër ne, mos t'largohemi nga Kurani dhe Sunneti si dhe nga rruga e të parëve tanë të sinqertë.
Të bashkohemi sa më shumë në rrugën e thirrjes me këtë dituri, në mënyrë që dituria mos të jetë argument kundër neve, por të jetë argument për ne, ditën kur nuk bën dobi as pasuria e as fëmijët, vetëm se kush i paraqitet Allahut me zemër të pastërt.

Pastaj ju këshilloj që të mos bashkoheni me ata të cilët janë larguar nga rruga e Selefit në shumë pikëpamje, sidomos me ata që i bashkon fjala ”dalje” thirrje kundër muslimanëve, mirëpo t’i këshillojmë dhe t’i urdhërojmë ata në atë që ka urdhëruar Pejgamberi alejhis-selam në hadithin e vërtetë: "Bëhuni robër të Allahut ashtu si ju ka hije vëllezër".

Sikur që kam thënë edhe më herët , përsëris prapë se në përkujtim ka dobi, duhet të tregohemi të butë gjatë thirrjes së atyre të cilët na kundërshtojnë, me qëllim që të bashkohemi (në pajtim) me fjalën e Allahut të Lartësuar gjithmonë dhe pandërprerë:”Ti (Muhammed) thirrë për në rugën e Zotit tënd me urtësi dhe këshillë dhe polemizo me ta (kundërshtarët) me atë që është më së miri”.

Nëse dikush meriton të përdorë më së shumti butësin janë ata që thërrasin në pajtim me parimet e besimit dhe metodologjis sonë, me qëllim që mos të bashkojmë mes thirrjes në të vërtetën që Allahu na ka dhuruar me mirësin e Tij dhe metodës brutale,e të keqe në thirrje tek Allahu i Lartësuar.
Lus vëllezërit tanë kudo që gjinden në vendet Islame të pajisen me edukatë Islame , kështu që qëllim primar dhe esencial i veprimtaris sonë të jetë arritja e kënaqësis së Allahut të Lartësuar, të mos kërkojmë nga kjo shpërblim dhe falënderim nga njerëzit, shpresoi se kaq mjafton.
Falënderimi i qoftë Allahut,Zotit të Botrave.

[abdurrahman_tir]

Porosia e fundit drejtuar familjes së tij

Porosis gruan, fëmijët,shokët dhe çdo njërin që më do mua që sapo të ndëgjojnë për vdekjen time,të kërkojnë falje dhe mëshirë nga Allahu për mua, mos të qajnë e të më vajtojnë me zë të lartë.

Të shpejtojnë varrimin tim dhe mos të lajmërojnë nga të afërmit, vëllezërit,vetëm ata që duhet të vijnë për përgaditjen e xhenazës sime,xhenazën time dua ta pastrojë fqiu dhe shoku im i sinqertë –Izzet Hidër Ebu Abdullahu- dhe kë ai dëshiron ta zgjedh që t'i ndihmojë për pastrimin tim.

Të zgjedhin vendin e varrimit tim sa më afër shtëpis sime,në mënyrë që mos të detyrohen dashamirët të më vendosin në automjete dhe të jetë varri im në ndonjë varrezë të vjetër që mendohet se nuk prishet.
Kur të vdes,ata që janë mbrenda vendit, të mos i lajmërojnë ata që janë jashtë vendit, qofshin ata edhe fëmijët e mi,kjo si mirësi ndaj tyre dhe tjerëve,le t'i lajmërojnë ata pas varrimin tim në mënyrë që mos të mërziten,e deria të vijnë kjo të ma pengojë shpejtimin e varrimit tim.

Lus Allahun që ta takojë Atë, e Ai t'mi ketë falur mëkatet e mia.
Porosis të gjitha librat e mia, qofshin ato të botuara apo ato që janë dorëshkrime nga dora ime,t’i dërgoni në Universitetin Islamik në Medinen e Pejgamberit, për arsye se nga ajo kam kujtime të mira kur isha atje si mësimdhënës dhe thirrës sipas Librit të Allahut, dhe Sunnetit të Muhammedit alejhis-selam,në pajtim me të kuptuarit e të parëve tanë të mirë- selefit.

Duke kërkuar nga Allahu që ato libra t’ju sjellin dobi atyre ashtu si u kishte sjellë dobi edhe pronarit të tyre,e mos t'më harrojnë t'i luten Allahut për mua në lutjet e sinqerta të tyre.

Varrimi i tij

Varrimi i tij u bë në ditën e shtunë, pas faljes së namazit të jacisë.

Namazi iu fal me nëntë tekbire edhe pse nuk ishte shpallur vdekja e tij,prezent në namazin e xhenazës dhe varrimit të tij ishin mbi 5000 njerëz.

Dijetari i njohur, Muhamed Salih El Uthejmini,të nesërmen ndëgjoi për vdekjen e Imam Albanit, bëri thirrje, në shtëpin e Imam Albanit që të njoftohet për ditën e varrimit të tij, me ç'rast u ballafaqua me përgjegjjen e papritur të familjes së tij se Imam Albani ishte varrosur dje,atëherë shejh Uthejmini tha:"Elhamdulilah, jeta e tij ishte ringjallje e Sunnetit,Allahu ia mundësoi që edhe vdekja e tij të jetë ringjallje e Sunnetit",dmth shpejtimi i varrimit.

Të mos harrojmë se në këtë mënyrë Pejgamberi alejhis-selam kishte varrosur edhe vajzën e tij, kështu ishte varrosur edhe Ebu Bekri radijAllahuanhu, Ajsheja radijAllahu anha, si dhe shumë Sahabe tjerë dhe dijetarë të selefit.


Librat dhe punimet e tij

Bota islame është dëshmitare e librave, punimeve dhe hulumtimeve të tij shkencore në shumë fusha Islame si:Hadith,Fikh,Tefsir,Gjuhë Arabe,etj.

Vetëm një vështrim i vogël në librat e tij,shpalon sheshazi diturin e pastërt të Imam Albanit dhe sinqeritetin e tij.
Nëse don të bindesh për këtë,atëherë udhëto nëpër botë e shiqo se si Imam Albani është prezent në çdo librari,ligjeratë,xhami me:librat,fetvat,verifikimet e tij të haditheve,po thuaj nuk ka hadith që në fund mos të citohet emri i tij:"vërtetoi Albani,dobësoi Albani" madje librat e tij gjinden edhe në rafet e biblotekave të atyre që kanë urrejtur Imam Albanin.
Librat e tij janë shumë,e që nuk është vendi t'i përmendim këtu tani,por dua të përmendi vetëm fjalën e shejh Rebi Ibën Hadi El Med’hali-ut, Allahu e ruajtë për Imam Albanin:
"Ishte biblotekë në veti me dijen gjithpërfshirëse që posedonte ,për momentin as shtetet me institucionet e tyre nuk kan mundësi t'i dhurojnë Islamit dije sikur ai dhe çdo kush që shkruan tani në shkencën e hadithit nuk mund të pavarësohet nga dija e tij".
Ka thënë gjithashtu:"Për fat keq iu është bërë zullum këtij njeriu,ngase arabët nuk ia ditën vlerat dhe meritat e tij,njeriu që Allahu e barti nga zemra e Evropës në tokat arabe,në veçanti në biblotekën Dhahirijjeh të Damaskut,bibloteka më e madhe e Lindjes duke qëndruar në të 60 vite në shërbim të Islamit.4

Imam Albani ka shumë shkrime e punime në librat e dijetarëve të hershëm, disa janë botuar e disa ende jo.

Shumë pak nga librat e Imam Albanit janë të përkthyra në gjuhën shqipe, mirëpo kemi shpresë që në të ardhmën e afërt shumë shpejtë do të pasurohen librarit shqipe edhe nga kjo mangësi.

[abdurrahman_tir]

Ligjeratat e tij të inçizuara në kaseta

Sipas informatave të ardhura nga Muhamed Ebu Ahmed Ebu Lejla El-etheri ka mbi pesëmijë kaseta të inçizuara, me përmbajtje të ndryshme qofshin ato ligjërata, dialogje me dijetarë tjerë, pyetje e përgjegjëje , tregime mbi Sahabët, tregime mbi Pejgamberët alejhimus-selam besimit dhe medotës së tyre në thirrje,rregulla nga hadithet për xhihadin ,demantim i mendimeve të grupacioneve të shumta bashkohore si: Sururitë-Havarixhët bashkëkohorë,etj.

Përgëzojmë të gjithë dashamirët e Albanit dashamirët e Sunnetit,nga nxënësit e dijes dhe hoxhallarët se këto ligjërata kanë filluar të shkruhen e të përmbledhen të gjitha fetvat e Imam Albanit në vëllime të shumta, duke kërkuar nga Allahu t'a lehtësojë botimin e tyre sa më shpejtë.

Imam Albani ishte dhe mbeti thirrës i denjtë në rrugën e Allahut të Lartësuar me një mendjeprehtësi gjatë tërë jetës së tij. Thirrja e tij qe bazuar mbi metodologjinë:" dëllirje dhe edukim".

Ajo qe ndërtuar mbi dituri dhe kultivim si një mësues bujar dhe edukatoro besnik.

Ai ua mësoi të tjerëve shumë gjëra si: besimin,metodologjinë e thirrjes, sjelljen, moralin, karakterin e lartë dhe zemrën e butë.



Nxënësit e Imam Albanit

Nxënësit e Imam Albanit ,qofshin ata që morrën dituri nga ai sa ishte profesor në Universitetin Islamik të Medines, apo në tubimet e tij shkencore,ose ata që përfituan nga të lexuarit e librave të tij –janë shumë, në të gjitha anët e botës,nxënës këta për momentin që janë duke përhapur dituri autentike, thirrje në metodën e pastërt me bindje dhe qëndrueshmëri

Falënderimi i qoftë Allahut që Imam Albanit i dhuroi nxënës të cilët edhe më tutje vazhduan metodën e tij me besnikëri ku dhe themeluan Qendrën Islame në Jordani me emrin e tij“Merkezul-Imamul-Albani” “Qendra Imam Albani”, me seli në Amman të Jordanis.
Pët ta kuptuar më mirë se kush ishte Imam Albani-Allahu e mëshiroftë-,atëherë lexo me vëmendje.



Deklarimet e dijtarëve Islam për Imam Muhammed Nasiruddin Albanin
(Allahu e mëshiroftë)



Këto janë disa deklarime të dijetarëve më të mëdhenjë të këtij shekulli që dëshmojnë sheshazi për pastërtin e besimit të Imam Muhammed Nasiruddin Albanit -Allahu e mëshiroftë-, dhe për korrektësin e metodologjisë së tij,diturinë e thellë,dëshirën dhe ambicien e madhe për mbrojtjen e Sunnetit,përhapjen e tij,si dhe luftimin e së kotës,pasuesve të bidatit dhe epsharakve të devijuar.
Dhe ja ç'kan thënë dijetarët për të:

"I njohur me dije,vyrtyte të larta dhe madhërim të Sunnetit të Muhammedit alejhisselam dhe shërbyes i denjë i tij,mbrojtës i medh-hebit të Ehli Sunnetit dhe Xhematit".5

"Ishte biblotekë në veti me dijen gjithpërfshirëse që posedonte ,për momentin nuk kan mundësi as shtetet me institucionet e tyre t'i dhurojnë Islamit dije sikur ai dhe çdo kush që shkruan tani në shkencën e hadithit nuk mund të pavarësohet nga dija e tij".6

Ka thënë gjithashtu:"Për fat keq iu është zullum këtij njeriu ngase arabët nuk ia ditën vlerat dhe meritat e tij,njeriu që Allahu e barti nga zemra e Evropës në tokat arabe,në veçanti në biblotekën Dhahirijjeh të Damaskut,bibloteka më e madhe e Lindjes duke qëndruar në të 60 vite në shërbim të Islamit.7

Ka thënë gjithashtu:"Dijetarë me plotë kuptimin e fjalës si në hadith dhe shkencat e saja,po ashtu edhe në fikh me kuptimin e të parëve tanë,nuk fletë kundër tij përveç pasuesit e tekave dhe bidateve.

Ne kemi lidhmëri të fortë me Imam Albanin,ngase ajo që na lidhë neve me të është përputhshmëria me të në akide dhe menhexh,enkas për këtë arsye ne e nderojmë dhe e respektojmë shumë Imamin,ngase ai ishte mbrojtës i së vërtetës duke zbuluar devijimet e bidatgjinjve,e nuk është për qudi që pasuesit e bidatit terësisht të flasin kundër tij".

Dijetar me largëpamësi të madhe dije gjithpërfshirëse,bindës i fortë,shumë ambicioz në shërbimin e sunnetit dhe luftimin e bidatit,ngjallës i Sunnetit në jetën e tij dhe pas vdekjes.8

Ka thënë gjithashtu:"Dijetarë i madh i Ehli Sunnetit dhe Xhematit dhe mbrojtës i kësaj rruge,Imam i hadithit,nuk njohim njeri në këtë shekull që mund ta tejkaloi në dije,mirëpo disa njerëz- lusim Allahun mos t'na sprovoi- ziliqar,me zemra të sëmuara ,kur shohin pranimin e tij nga masa e gjerë,akuzojnë me gjëra që nuk i përkasin,sikur hipokritët që përqeshin besimtarët kur ata japin sadaka pak apo shumë.
Ne Albanin e njohim nëpërmjet librave të tij dhe disa takimeve me të,ai posedon akide selefite dhe menhexh të pastërt dhe të drejtë.

Është fatkeqësi se disa njerëz tentojnë zhytjen e robërve të Allahut në mosbesim-kufër me gjëra që Allahu nuk e ka konsideruar kufr,duke pretenduar më pas se kush nuk përkrah tekfirin e tij,ai është murxhi;kjo është gënjeshtër,shpifje.

Andaj mos i ndëgjoni këto pa marrë parasyh se nga kush rrjedhin".

"Nuk armiqëson Imam Muhammed Nasiruddin Albanin dhe dijen e tij,përveçse një pasues i bidatit epsharak i devijuar,të tillët janë mu ata që urrejnë Ehli Sunnetin dhe largojnë njerëzit prej saj","Ne vazhdimisht jemi duke shtuar dijen me librat e Imam Albanit".9

Pasues i Sunnetit.,mbrojtës i tij, luftues i së kotës.10

"Çdo armiqësi ndaj Albanit është armiqësi ndaj Sunnetit".11

"Nuk njoh nën kupën e qiellit të kësaj bote dijetarë më të madhë sikur Shejh Albani".12

Ndërsa kur është pyetur për hadithin:
"Vërtetë Allahu në krye të çdo shekulli dërgon një njeri që ua ripërtrin njerëzve fenë e tyre"(Hadith Sahih); se kush është ripërtrirësi i fesë në këtë shekull?

U përgjigj:Sipas mendimit tim Shejh Muhammed Nasiruddin Albani është ripërtirësi i fesë në këtë shekull ,Allahu A'lem."

"Shejh Muhammed Nasiruddin Albani është prej vëllezërve tanë të vaçant,besnik.i njohur me dije dhe vyrtyte te larta,përkushtues i denjë në shërbimin e Sunnetit si në saktësimin e haditheve,po ashtu edhe në dobësimin e tyre".
"Pasues i Sunnetit,dashamirës dhe mbrojtës i tij".13

"Trimfues i Sunnetit,mbrojtës i Sunnetit,thirrësi i Sunnetit,mësues i Sunnetit,muxhahid i përhapjes së Sunnetit;i dhuroftë Allahu çdo sukses dhe mirësi".14

"Nuk ka dyshim se vdekja e Albanit është fatkeqësi e madhe për botën,ishte yll i këtij ummeti dhe muhaddith i tij,Allahu nëpërmjet tij e mbrojti këtë fe dhe e përhapi Sunnetin".15





Parathënia

Falënderimi i takon Allahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij ndihmë dhe falje kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga Allahu prej të këqijave të vetvetës dhe veprave tona. Kë e udhëzon Allahu, s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon. Dëshmoj se s'ka të adhuruar me të drejtë dhe më meritor t përveç Allahut , i cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلاَ تَمُوتُنَّ إِلاَّ وَأَنتُم مُّسْلِمُونَ
"O ju që keni besuar, kini frikë Allahun, me një frikë të denjë, dhe mos vdisni ndryshe pos duke qenë muslimanë!".16
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُواْ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالاً كَثِيرًا وَنِسَاء وَاتَّقُواْ اللّهَ الَّذِي تَسَاءلُونَ بِهِ وَالأَرْحَامَ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيبًا .
"O ju njerëz! Kini frikë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një njeriu, dhe nga ai krijoi palën e saj, e prej atyre dyve Ai shtoi shumë burra e gra. Dhe kini frikë Allahun, që me emrin e Tij përbetoheni, ruajeni farefisin, se Allahu është Mbikëqyrës mbi ju". 17
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا, يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَمَن يُطِعْ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا
"O ju besimtarë, kini frikë Allahun dhe thuani fjalë të drejta. Ai (Allahu) ju mundëson të bëni vepra të mira dhe jua shlyen mëkatet. Kush respekton Allahun dhe të Dërguarin e Tij, ka shpëtuar me një shpëtim të madh". 18
إن أصدق الحديث كلام الله , وخير الهدي هدي محمد صلى الله عليه وسلم , وشر الأمور محدثاتها , وكل محدثة بدعة , وكل بدعة ضلالة , وكل ضلالة في النار .
Fjala më e vërtetë është fjala e Allahut, kurse udhëzimi më i mirë,është udhëzimi i Muhammedit,alejhis-selam, veprat më të këqija,janë gjërat e shpikura në fe, çdo shpikje është bidat, çdo bidat është lajthitje, e çdo lajthitje çon në zjarr.

[abdurrahman_tir]

Në vazhdim themi:

Qysh herët(nga dijetarët)është përkufizuar se:"Thëniet e Selefit ishin pak,por me shumë begati-bereqet ,kurse thëniet e të më vonshmëve(halefit)me shumë fjalë,por me pak begati.19

Pa dyshim se të gjitha thëniet e prijësve tanë,pasuesve të ethereve,dijetarëve të selefit ,ishin të ngrituara mbi këtë bazë gjithpërfshirëse;Ajo ishte e paktë, por përfshirëse,prehëse,relaksuese.

Në të njejtën kohë nuk ishin as llomotitje fjalësh, zgjime emocionesh,apo vlim ndjenjash !!

Edhe pse kjo metodë e këtyre njerëzve-në ditët e sotme- ndoshta është shumë më e pranuar në zemrat e popullatës së përgjithshme dhe rrugë më e shkurtër deri tek arritja e kënaqësis së tyre në grumbullimin e pasuesve !!
Mirëpo,kjo rrugë kursesi nuk do të jetë e vazhdueshme dhe afatgjate, nuk do të çojë as deri në stabilitet apo vendosshmëri.
Kështu që e vërteta dhe metoda e saj do të mbetet gjithëherë e fituar dhe e triumfuar,ashtu siç ka thënë Allahu:
فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاء وَأَمَّا مَا يَنفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الأَرْضِ
" Për sa i përket shkumës, ajo hidhet si mbeturinë, ndërsa ajo që u sjell dobi njerëzve, ajo mbetet në tokë".20

Duke u nisur nga ky kënd bazuar në ketë metodë të qëlluar:

Kam nderin t'ia paraqes vëllëzërve musliman në lindje dhe perëndim këtë libër shkencor,shumë të dobishëm të dijetarit tonë të madh,Imamit dhe Muhaddithit Muhamed Nasirudin Albanit-e përfshiftë Allahu me mëshirën e tij-.

Esenca e këtij libri është një ligjëratë shkencore metodologjike e mbajtur nga Imami jonë,në qytetin Mefrak, të Jordanis.

Duke patur në hatër dobitë dhe urtësit e shumta që përmbanë kjo ligjeratë,vendosa publikimin e tij ,në mënyrë që të plotësohet e mira e tij dhe të trasohen gjurmët e tij.

Në veçanti kjo ligjeratë ka përfshirë edhe sqarim të hollësishëm të bazave të thirrjes selefite,shtyllat dhe definimet e saja metodologjike.
E ne jemi shumë të nevojshëm për këto sqarime, sidomos në ditët e sotme kur shohim sheshazi padrejtësitë e qëllimta dhe të shumta që ua mveshin thirrjes selefite, dijetarëve dhe thirrësve të saj.
Ndoshta akuzuesit kthehen…

Ndoshta të lëkundurit binden…

Ndoshta të dyshuarit vetdijsohen…

Ndoshta të sinqertit përforcohen..

Ndoshta të maskuarit zbulohen…

Shumë rëndësi të madhe i kam kushtuar këtij libri ,- falënderimi qoftë për Allahun,- si në korrektësimin e tij, sqarimin, transmetimin e haditheve dhe kontrollimin përfundimtar të saj.

Duke përmirësuar dhe kompletuar kuptimin e disa shprehjeve dhe fjalëve edhe pse këto ishin të pakta Elhamdulil-lah.

Lus Allahun ta përfshijë mësuesin ton,Imam Albanin me mëshirë dhe falje..

Kurse punën time t'ma pranoi,t'më drejtoi kah e vërteta dhe t'mi përfundoi veprat me të mira.
وَمَا ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِيزٍ
"E kjo nuk është e vështirë (rëndë) për Allahun".21

Paqja dhe mëshira e Allahut qoftë për të Dërguarin tonë Muhamedin alejhis-selam,familjen shokët dhe pasuesit e tij në përgjithësi.

Lutja jonë e fundit, është :Falënderimi i takon Allahut, Zotit të Botëve.



Shkruar nga:
Ali ibën Hasen ibën Ali ibën AbdulHamid El Halebi El Etheri..
9/Rexheb/1428 h..

Fjalimi i mirëseardhur për Imam Albanin



Falënderimi i takon Allahut, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin për të dërguarin e Tij, familjen dhe shokët e tij.

Në vazhdim

Vërtet, Allahu i Lartësuar na ka begatuar ne me mirësin e besimit,kurse këtë ummet me dijetarë, të cilët Allahu i nderoi me dije,me qëllim që t’jua ndriçojnë njerëzve rrugën drejtë Allahut dhe adhurimit të Tij të vetëm.

Padyshim se këta janë trashëgimtarët e Pejgamberëve.
Qëllimi i ardhjes sonë në këtë vend fillimisht është arritja e kënaqësis së Allahut –in sha Allah-me shpresë që kjo të mbetët kështu përgjithmonë. Së dyti; për të kërkuar dituri,rruga më shkurtë kjo,e cila shpie drejt kënaqësis së Tij.

Betohem në Allahun se jemi duke përjetuar çaste të këndshme, kur dihet se në mesin tonë sot kemi Imamin, dijetarin dhe profesorin tonë të madh; Muhamed Nasirudin Albanin, Allahu e ruajtë!

E përshëndesim ne dhe mbarë nxënësit te dijes -të përmalluar për këtë takim- me mirëseardhje të përzemërt Imamin tonë të nderuar.

Mos na shihni për të madhe se të gjithë ne jemi të etur dhe të përmalluar qysh moti të ndëgjojmë diç nga margaritarët e çmuar nga dija dhe urtësit e saj.
Tani le të ndëgjojmë nga dija që Allahu i dhuroi Shejhut.
Më pas kur të mbarojmë apo të mbaron shejhu ynë do të ketë hapsirë edhe për pyetje,me kushtë që pyetjet të jenë të shkruara dhe fletat do të jenë të mjaftueshme inshaAllahu.

Çaste të ëmbëla kalofshit, -e përsëris- mirëse na vjen Shejhu jonë i nderuar.

[abdurrahman_tir]

Thirrja jonë

Falënderimi i takon Allahut,Atij i shprehim falënderimet dhe vetëm prej Tij kërkojmë ndihmë dhe falje.

Kërkojmë mbrojtje nga Allahu prej të këqijave të vetëvetës dhe veprave tona.

Kë e udhëzon Allahu, s'ka kush e lajthit dhe, kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush që e udhëzon. Dëshmoj se nuk meroton të adhurohet askush tjetër përveç Allahut , i cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i dërguar i Tij.

E në vazhdim themi:
إن أصدق الحديث كلام الله , وخير الهدي هدي محمد صلى الله عليه وسلم , وشر الأمور محدثاتها , وكل محدثة بدعة , وكل بدعة ضلالة , وكل ضلالة في النار .
Fjala më e vërtetë është fjala e Allahut, kurse udhëzimi më i mirë,është udhëzimi i Muhammedit,alejhis-selam dhe se veprat më të shëmtuara janë shpikjet në Fe; çdo shpikje është bidat, çdo bidat është lajthitje, e çdo lajthitje çon në zjarr.

1.Falënderimi dhe Modestia

Falënderoj vëllaun për fjalët dhe lavdatat e tij ndaj meje.
Kurse mua nuk më mbeti gjë,pos pasimit të fjalëve të halifës së parë,të sinqertit më të madh të këtij ummeti; Ebu Bekër Es Siddikut -Allahu qoftë i kënaqur me të-, që zavendësoi të Dërguarin alejhis-selam në post, ishte më i drejti dhe i pari që erdhi pas tij.Ky halife që kur e ndëgjonte dikë duke e lavdëruar atë -edhe pse unë mendoi se kjo lavdatë është e tepërt sa të ketë famë të lartë i lavdëruari-me gjithë nderin dhe gradën e lartë që posedonte si Halife i të dërguarit të Allahut dhe që meritonte me plotë të drejtë lavdërimi,por22përsëri ai me një modesti të madhe që kishte,thoshte: “O Allahu im, mos më merr në përgjegjësi për fjalët(e njerëzve)që thonë për mua, më bën mua edhe më të mirë se sa që ata mendojnë, dhe fali gabimet e mia të cilat ata nuk i dinë!”23

Këtë e thoshte Ebu Bekër i sinqerti, e ç'farë na mbetet ne që të themi pas tij?
Duke mos anashkaluar këtë traditë të tij edhe unë them:

" O Zoti im, mos më merr në përgjegjësi për fjalët(e njerëzve) që thonë për mua, më bën më të mirë se sa që ata mendojnë, dhe fali gabimet e mia të cilat ata nuk i dinë".

E vërtetë është dhe të vërtetën po e them; se unë nuk jam i përshkruari i sipërmendur , por në të vërtetë unë jam vetëm një nxënës i dijes dhe asgjë më tepër.

[abdurrahman_tir]

2.Obligushmëria e përcielljës së dituris

Dhe çdo nxënës i dijes, duhet të ketë parasysh fjalën e Pejgamberit alejhis-selam:
بلغوا عني ولو آية ، وحدثوا عن بني إسرائيل ولا حرج ، ومن كذب علي متعمدا فليتبوأ مقعده من النار.
“Komunikoni prej meje qoftë edhe një ajet! Tregoni edhe prej të dhënave të bijve të Izraelit pa problem; por kushdo që gënjen për mua me vetëdije le të përgatisë ulësen e tij në zjarr“.24

Duke u mbështetur në këto fjalë dhe duke iu përgjigjur këtij teksti Pejgamberik dhe teksteve të tjera të cekura në librin e Allahut dhe në hadithet e të dërguarit të Allahut alejhis-selam, marrim kurajon t’u komunikojmë njerëzve atë që ndoshta nuk e dinë , kjo jo se njerëzit kanë respekt për ne dhe dojnë të na dëgjojnë atë që themi. Jo, çështja nuk është ashtu….

3.Dobësia e dijes në Ummet

Realiteti që ndiej nga mbrendësia ime dhe kur më vjen ndërmend një gjë e tillë,më kujtohet një shembull i vjetër,mjaft i njohur mes letrarëve: Me të vërtetë, bugathja në tokën tonë bëhet shqiponjë.25

Ndoshta ndonjëri nuk e di se qëllimi i kësaj fjale don të shprehë se bugathja është një zog i vogël dhe i pa rëndësishëm, por që shëndërrohet në shqiponjë tek njerëzit,për shkak të injorancës së tyre ndaj forcës së shqiponjës dhe madhështisë së saj!

Ky shembull është më se i përshtatshëm më shumë për ata njerëz të cilët thërrasin në të vërtetën ose jo, e që në sytë e njerëzve ata shihen si dijetar.

Por, Allahu e di më së miri se kjo tokë -për fat të keq- është zbrazur nga dijetarët. Të gjitha vendet islame i ka përfshirë kjo fatkeqësi përveç individëve të pakët, për të cilët ia vlen të thuash se filani është dijetarë.

Këtë gjë mjaft mirë na e tregon edhe një hadith i saktë, të cilin e transmeton imam Buhariu në librin e tij të vërtetë26, hadith që transmetohet nga Abdullah Ibën Amër El- Asi i cili thotë: “I dërguari i Allahut na tha:
إن الله لا يقبض العلم انتزاعا ينتزعه من العباد ، ولكن يقبض العلم بقبض العلماء ، حتى إذا لم يبق عالما ، اتخذ الناس رؤوسا جهالا ، فسئلوا ، فأفتوا بغير علم ، فضلوا وأضلوا .
"Vërtetë, Allahu nuk e largon dijen duke e larguar atë nga zemrat e dijetarëve, por e merr dijen duke marrë dijetarët(me vdekjen e tyre)–këtu është dëshmija- derisa të mos mbetet më dijetarë…
حتى إذا لم يبق عالما ، اتخذ الناس رؤوسا جهالا ، فسئلوا ، فأفتوا بغير علم ، فضلوا وأضلوا.
Atëherë njerëzit do të marrin koka injorante e do t’i pyesin, e ata do të përgjigjen (japin fetva) pa dituri; do të humbasin vetveten dhe të tjerët.

[abdurrahman_tir]

4.Ngritja-zhdukja e dijes

Kur Allahu dëshiron që ta largojë dijen nga kjo tokë, nuk e largon atë nga gjoksat e njerëzve të ditur saqë këta njerëz të ditur të kthehen në injorant, sikur të mos kishin mësuar kurrë.

Jo! Kjo nuk është prej ligjit të Allahut të Lartë për robërit e tij, e posaqërisht robërit e sinqertë, që t'ua nxjerrë nga gjoksat e tyre dijen27 që fituan për hirë të Allahut ashtu siç ndëgjuam nga fjalimi hyrës- edhe pse në pika të shkurta- të vëllaut Allahu e shpërbleftë që tha se ky tubim ishte caktuar vetëm për kërkim të dijes.

5.Allahu Gjykuesi i Drejti

Allahu i Madhëruar është Gjykuesi i28 Drejti , dhe nuk e largon diturinë nga zemrat-gjoksat e dijetarëve të vërtetë në këtë mënyrë. Ligji i Allahut për këtë çështje ka rrjedhur mes krijesave të Tij në atë mënyrë që tua largojë diturinë njerëzve me largimin-vdekjen e dijetarëve.

Ashtu siç bëri me më të mirin e dijetarëve, të Pejgamberëve dhe të dërguarve, Muhammedin alejhis-selam, derisa të mos mbetën më dijetarë e njerëzit të vënë në krye persona injorantë, të cilët do të pyeten dhe do të japin fetva-mendime pa dije dhe do të humbin vetvetën dhe të tjerët.

6.Ngritja me argumentet e Allahut

Nga ky fenomen nuk duhet të kuptojmë se Allahu i Madhëruar, do ta boshatis tokën nga dijetarët aq sa të mos ketë më asnjë dijetarë që të jetë bartës i argumenteve të Allahut ndaj njerëzve29 , por kuptimi i drejtë i këtij hadithi është; sa më shumë rrjedh koha, aq më tepër pakësohet dituria (e fesë) derisa të mos mbetët në faqe të tokës askush që thotë: Allah, Allah.

Këtë hadith e dëgjoni shpesh dhe është i saktë;
لا تقوم الساعة و على وجه الأرض من يقول: الله,الله
“Nuk do të bëhet kijameti përderisa në faqe të tokës ka (ende njerëz) që thonë: Allah, Allah“.30

Shumë prej atyre njerëzve që i përmend fundi i hadithit të mëparshëm: Se Allahu e largon diturinë duke marrë dijetarët:… derisa të mos mbetët dijetarë, dhe njerëzit të marrin koka injorante.

[abdurrahman_tir]

7. Rreziku i komentimit të Kuranit dhe Sunnetit sipas logjikës

Prej këtyre kokave janë edhe ata që e komentojnë Kuranin dhe Sunnetin me komente të kundërta nga ato të dijetarëve.

Nuk them vetëm të dijetarëve të hershëm, por gjithashtu edhe atyre të më vonshëm.31

Këta lloj njerëzish (sufijtë) bazohen me këtë hadith: Allah, Allah, për të aluduar se lejohet, madje është e pëlqyer përmendja e Allahut (dhikri) vetëm me këtë fjalë ; Allah, Allah.32

Të mos e gënjejë apo injorojë vetën ndonjëri, kushdo qoftë ai, kur dëgjon një hadith të tillë me këtë intërpretim.

E pashë të arsyeshme që qoftë edhe shkurtazi t’u rikujtoj vëllezërve se ky intërpretim është i pasaktë dhe i kotë.



8.Qartësimi dhe komentimi i Sunnetit me Sunnet

Së pari; sepse sqarimi i tij është bërë në një transmetim tjetër nga i dërguari i Allahut alejhis-selam.

Së dyti; Sikur ky koment të ishte i saktë, atëherë një gjë të tillë do ta kishin vepruar të parët tanë të mirë, Allahu qoftë i kënaqur me ta! E përderisa nuk e kanë bërë, atëherë aludon mosaprovimin e tyre ndaj këtij komenti e rrjedhimisht pasaktësinë e tij.33

E si do të reagonin këta njerëz që bëjnë intërpretime të tilla të gabuara, kur të dëgjonin edhe transmetimin tjetër në të cilin, siç thuhet; vihet pika mbi “i”?! Imam Ahmedi e transmeton këtë hadith në Musnedin e tij34 me zinxhir transmetimi të saktë, me këto fjalë:
لا تقوم الساعة و على وجه الأرض من يقول: لا اله الا الله
Nuk do të bëhet kijameti përderisa në tokë të ketë (nga ata) që thonë; nuk ka Zot tjetër që meriton adhurimin pos Allahut.

Pra ky është qëllimi i fjalës së përsëritur Allah, Allah, në transmetimin e parë.