Të konvertuar a ka ndonjë në forum?

[Traboini]

Postuar më parë nga The exorcist
o zotrote sipas te dhenave te tua ti del qe je 34 vjec dhe po te them une ty get a life se po ben si femi.

Po Baleten nga e ke njohur? NE universitetin kroat ? Apo keni qene ne shkolle bashke ?

1. Nuk e di a eshte ne kete forum kusht te jesh me i ri 25 vjecar? Apo jo?

2. Baleten e kam pare ne vitet 80-ta kur vizitova familjen ne NY. Vinte ne familje te disa Malesoreve si ne shtepine vet. Tash i shan. Mos harro ai i beri studimet ne Moske.

[Traboini]

Postuar më parë nga AsgjëSikurDielli
Po sigurisht se kane te drejte. Ekziston Kisha Katolike ne Prishtine, afer shkolles fillore Hasan Prishtina. Edhe ne ato kohe toka ishte uzurpuar per qellime fetare, sic po behet edhe sot. Kisha qe sot ekziston dhe ku falen (luten) shume katolike, perfshire edhe ushtaret e huaj qe jane katolike, s'eshte hic me larg se 200-300 metra nga shkolla e mesme Xhevdet Doda, ku po tentohet te ndertohet nje katedrale e re. Pyetja tjeter eshte: pse Dy kisha ne afersi 200-300 metrash, e jo dy kisha ne largesi 20-30 kilometrash, qe te kene edhe besimtaret katolike qe s'i takojne qendres se Prishtines (ku jane dy shkollat e lartpermendura dhe njera Kishe e tjetra qe po i vihet themeli) nje vend ku te luten, e qe te mos duhet te udhetojne 20 kilometra, per shembull i bie, banoret e Lagjes se Trimave apo banoret e Velanise (pjese te medha te Prishtines)?

Pastaj pse Kishe mu perballe Universitetit? Apo eshte ky nje tentim-terheqje e te rinjve ne rrjedha fetare, e nje tentim-konvertim shume dinak? Une nuk di ndonje vend katolik qe te kete Kishe perballe Universitetit. Ti di ndonje?





Argumentet e serbeve po i perdor dhe po te them: hallall. Lufta ne Kosove ishte lufte clirimtare e jo fetare. Lufte fetare behet kur nje fe e caktuar, apo vartesit e saj, luftojne vende tjera per te PERHAPUR fene e tyre, dhe kur done te konvertojne. Ne s'ishim ne gjendje te mbroheshim mire e mire kunder shkijeve, e lere me te udheheqnim lufte fetare. Se nuk kishim ne pune tjera, po te luftonim per fe. Cfare absurdi?!

Katedralja ne Prishtine s'eshte hale ne sy te askujt, po me duket do behet hale ne sy te ideatorit te saj, Ibrahim Rugoves. Zgjedhjet parlamentare po ofrojne, hic me larg se Nentori i ketij viti. Aty do shofim se si do behet puna e Ibrahim Rugoves dhe njerezve te tij e LDK-se qe e mban ate si udheheqes totalitar. Nje Parti qe nga 93% ka rene ne 47% per vetem 4 vite, do te bie edhe me keq, dhe per kete garantojne edhe njerezit qe kane votuar per LDK-ne ne tri zgjedhjet e kaluara.

Rrenimi i nje shkolle e ndertimi i nje tempulli fetar, eshte gjeja e fundit qe i nevojitet Kosoves. Te rrenoje shtepine e tij Rugova (qe ja bleu populli, e jo ai vete), e te ndertoje aty Kishen apo ndonje objekt tjeter. Nuk na nevojitet idhulli, po dija. Pikerisht kjo po ndodh: po rrenohet dija, per hir te idhullit.

Degjo, si c'themi nga ana jone ti e ke kapur punen per bishtit. Zoteri, une se kam thene se ka qene lufte fetare. Kjo lufte s'ka pase karakter fetar. Cka te thace une eshte plotesisht nje tjeter gje. Une e njoh Kosoven mire, e sidomos e Prishtinen. E di fare mire ku eshte gjimnazi Xhevdet Doda. Poashtu e kuptoj se nuk duhet rrenuar shkolla per te ndertuar objekte fetare. Por ti me thuaj te verteten, sa xhami jane nderuar ne Kosove pas clirimit? Me qindra! Sa diskutime u bene per kete. Asnje! Kete e thote qartas Ali Podrimja ne pergjegjen e tij Pirrakut.
Po te them edhe nje gja, por nuk jam i sigurt 100%. Kam degjuar se kisha e vjeter katolike ne Prishtine ka qene ne vend ku sot eshte Banka afer shtepise se madherave "Germia" (nese ashtu quhet sot). U rrenua dhe u ndertua nje kishe e vogel ne Ulpiane, qe dukej kur e kam pare une si nje shtepi e jo kishe.

Dhe pse je kaq i nervozitur kur permend Rugoven ti? A per vizionet e tij politike apo per tjera probleme (Lexo postimin
" President kthehu ka kibla").

Le te jemi te qarte, libri i Pirrakut ska te beje me lokalitetin afer shkollave apo Fakultetit Filozofik. Ka te bej thjeshte me animozitet te tij ndaj ndertimit te nje objekti jo-islamik ne qender te Prishtines. Pike. Lexoje librin dhe do e shohish edhe ti.

Te lutem, mos hap te pa verteta. Malesoret katolik ne NY kane bere shume per Kosoven, me gjithse jane nga Mali i Zi. Ne mes te tyre jam edhe une dhe familja ime. Me mijera dollar kemi dhane. Prandaj te lutem, mos u nxito ne konkludime.

P.S. Une ty nuk jam tue te karakterizua si anti-katedrale, por thjeshte e kam fjalen per librin e Pirrakut.

Shendet.........

[Newhost]

Postuar më parë nga Traboini

2. Baleten e kam pare ne vitet 80-ta kur vizitova familjen ne NY. Vinte ne familje te disa Malesoreve si ne shtepine vet. Tash i shan. Mos harro ai i beri studimet ne Moske.

Ti po qe u merrke me llafe , kot ke humbur per ndonje gazetar

[Shkupjani]

Sa i perket prishtines eshte 99% musliman pa te huajt se te hujat sjan shqipetar po flasim per shqipetaret tash dhe per katedralen, Katedralja eshte vetem zjar ne mesin e shqipetareve edhe kjo eshte vetem nji loj e atij *** PAPE qe po ben me muslimanet shqipetar se e ka ate qenin rugoven qe ja luan lojen qe ka deshir ai se vepren qe e ka ber rugova ne emer te papes se flliqt te shitet shkolla per katedrale per vetem 10 euro nuk eshte njerzi eshte fund e kok injoranc pastaj kjo eshte gjeja qe papa i flliqet i prek shqipetaret ne pjesen me te dobet te shpirtit po ua mer shkollen per nji katedrale por jo o buri i dheut ibrahim apo abraham se tash eshte abraham ai *** i flliqt qe shqipetaret e kosoves skan nevoj per keshtu qen si eshte ai dhe parija e tij qe i shkojn para e mbrapa po ju them njigje se rugoves i ka ardh fundi edhe ne momentin kur do te vendohet gurthemeli ta dini se atij sdo te ket duartrokitje por do te rjedh gjak se ket gje me se paku e kan prit shqipetaret musliman te kosoves te renohet shkolla po kushedi sa evjeter te jet por ajo eshte shkoll bre ajo eshte drit bre ajosimbolizon intelegjenc e jo si katedralja qe simbolizon eresire funde kok eresir pse nuk e ndertoni ne ndonji mal a ndonji bjeshk.
A jeni juve te kishes te cilet i keni djeg dijetaret dhe shkenctaret vetem se kan pohuar nje te vertet shkencore , dhe nisur nga kjo evropa eshte detyruar qe papen dhe krishteret ti fus ne mes kater murave te kishes apo te katedrales.
po ua percjell nji lajm te ish sekretarit te LDK Mr: Milazim Krasniqit ku me nji simposijum ne Maqedoni tha se ibrahim rugoves i ka ardhur fundi gjithashtu edhe partis se tij u largova nga kjo partij kur i pash lojrat qe po luhen ne ket parti duke ju then popullit nji gje tjeter dhe duke menduar krejt nji gje tjeter mbrenda partis dhe u detyrova qe te largohem dhe ju kam then haptas kosovareve qe nuk kemi nevoj per nji president te ketij lloji si eshte ky.
Sa i perket Librit apo vepres se dr:Pirrakut ajo eshte nji veper e pritur nga shumica e intelegjences shqipetare se thjesht kjo liber nuk flet per arab e arabizem e as qe ka te bej me nji fjal qe e the ti se eshte sponzoruar nga arabet eshte nje gje shum e pavertet por kjo liber flet per te verteten e shqipetareve.
Pastaj juve dodoni jeni vetem nje flliqesire qe nuk dini asnji gje tjeter por vetem ( copi-past) kjo eshte puna e juaj qe ju fryn krejt tjeter kush dhe misijoni i juaj eshte vetem LEKU dhe po ju garantoj qe asnji pjestar ne emsin e juaj dhe ata qe hyn nuk hyn ne fen e juaj me bindje por vetem me interes materijal.
Ngase feja juaj apo drejtimi juaj shpirteror e i pa shpirt e shum i gabuar nuk ofron asnje argument bindes qe ta bind mendjen ose zemren per te pasuar kete rrug te gabuar .
Nderlidhjen te cilen e ke bere mes fes islame dhe arabizmit jep qart per te kuptuar se juve nuk jeni asnji gje tjeter vetem se nji rugaq apo hajn gjepash qe nuk e njef as kombin ton i cili vite me radh ka qendruar stoik vetem si Musliman perndryshe sikur t'ju kishim ndegjuar juve para shum viteve do te ishim ste serbizuar sikur ata kater familjet qe ti permenda qe jan ne maqedoni nuk ishin musliman por katolik e ortodoks e tash sjan as shqipetar por jan shkri ne maqedono-bullgar.
I nderuari dodon Islami eshte fe per gjith njerzimin e jo ashtu sic mendoni juve se islami eshte fe qe nderlidhet drejt persedrejti me arabet per te vertetuar kete vetem 17% te muslimaneve ne bot jan Arab ndersa perqindja tjeter jan kombe dhe bashkesi tjera te pergezoj se para tre muajsh don te thot ne muajn shtator -tetor te vitit 2003 te kaluar kan hyre ne islam vetem per keta dy muaj 10 mij anglez te cilet kan qen katolik ungjillor.
E ti vjen e thua se ne prishtin po shtohet perqindja e kotalokeve apo ungjilloreve seshte aspake vertet kjo eshte vetem nje genjeshter e kulluar qe juve flliqesira e nxjerni vet nga mendja dhe beni statistika ashtu sic keni deshir..
Deshiroj te ti them edhe disa fjal per luften ku ishit ju katoliket para luftes ne kosov sa kisha i shkatruan kush pesoj cfar feje ishte ai qe vdiq me 20 antar te familjes ka vdek per ty edhe mu dhe per FE E KOMB e tash pas lufte ti e shkel gjakun e tij dhe gjith deshmoreve te kosoves prandaj te lutem ki kujdes ngase mund te te kushtoj shum shtrejt edhe me jet edhe do ti harosh kishat edhe ungjit .
Mos u mbeshteteni shum ne te huajt herdo kurdo ata do te dalin nga kosova e juve ku dote shkoni sigurisht se se do t'ju bashkangjiteni atyre apo do te shkoni ne beograd atje do te keni kisha te mjaftueshme.
Mirpo kam frik se evropa dhe amerika do tju le shum shpejt ne lloq e do te islamizohet e juve ungjilloret e katoliket ne ca satame do e beni vendin , nese doni te vertetoni kete ju lutem i percilleni statistikat e te rive dhe te rejave qe per c'do dite e perqafojn Islamin si Fe e vetme e pranuar tek Zoti fuqiplote e i plote meshirshem nga kjo verejm se franca detyrohet te nxjer ligje para koplotit islamik rinor .
KJO ISHTE KRITIKA IME NDAJ ASAJ QE KENI SHKRUAR ANDAJ EDHE KAM PERDOR SHPREHJE BANALE SI KUNDER PERGJIGJE.
NDERSA NESE DONI TE POLIMIZOJM RETH FES SE DREJT ATEHERE DO TE JEM NE KULMINACIJON TE EDUKATES DHE TE SHPREHJEVE DUKE PAS PERQELLIM ARITJEN E TE VERTETES .
NESE NUK JU INTERESON E VERTETA JU LUTEM MOS E NDOTNI FORUMIN SHQIPETAR ME KESO GJERA DHE MOS MBILLNI UREJTJE NDERFETARE MES POPULLIT TON PER ARSYJE SE FUNI JU DO TE JENI ATA QE DO TE PESONI ASHTU SIQ KAN PESUAR JEVGJIT (MAGJUPT - GABELET).
Me respekt per juve SHKUPJANI ME I SINQERT SE KURRE....

[Shkupjani]

VEC EDHE DY FJAL PER CESHTJEN E DHUNES NE FE PER TI VENDUAR KAPAK DODONIT EDHE GJITH ATYRE QE E PERKRAHIN NE KET MENDIM.
ZOTROJ TE NDERUAR GJITH JUVE KATOLIKET A JO TE CILEN E PRETENDONI JUVE SE FEJA NE KOSOV APO NE TROJET SHQIPETARE KA HYR ME DHUN ESHTE SHPREHJA MA E REZIKSHME PER KOMBIN SHQIPETAR NE TE CILIN KOMB BEJME PJESE NEVE DHE JUVE REZIKU ESHTE KY .
NESE ISLAMI KA HYR NE TROJET SHQIPETARE ME DHUN ATEHER NA DEL NE PAH SE SHQIPETARET QENKAN POPULLI ME FRIKACAK NE BALLKAN EDHE ME FRIKACAK SE BULLGARET TE CILET KAN QENDRU NE FEN E TYRE PERKUNDER HALIFETIT OSMAN .
A E SHIHNI SI E FYENI JUVE KOMBIN ME VETEDIJE APOO PA TE .
O I NDERUAR A EDINI PSE SHQIPETARET E KAN PRANUAR ISLAMIN TE PARET PERARSYJE SE KISHIN NJE TRADIT NJERZORE KUR NJERI FLISTE TJERET NDEGJONIN KESHTU E NDEGJUAN ISLAMIN DHE PA KURFAR DILEME E PERQAFUAN DRITEN E ALL-LLAHUT TE PLOTMESHIRSHEM..............

SHKUPJANI
www.islamvizion.com

[Shkupjani]

Nuk po e smadhojmë as hiperbolizojmë këtë gjendje për të konfirmuar lartësinë e fesë sonë të qartë. Por, kjo është njëmendësi të cilën nuk e mohojnë as pabesimtarët. Këtë e pohoi çdonjëri evropian i cili udhëtoi në ato vende të largëta.

Ja, ne këtu po citojmë dëshminë e një prej udhëtarëve nga radhët e shkencëtarëve anglezë, kur thotë: "Vërtet, Islami është feja e cila e pastron tokën prej idhujve dhe idoleve. E ndalon flijimin e njeriut dhe ngrënien e mishit të tij. U garanton të drejta femrave, e kufizon poligaminë në një kufi të ligjshëm e të arsyeshëm. I forcon lidhjet familjare. Robi dhe i robëruari bëhet një prej anëtarëve të familjes, i hap atij shumë rrugë e dyer për shpëtim dhe liri. Moralin e përgjithshëm e pastron me forcën e themeleve të tij si namazi, zekati nderimi i musafirit dhe siguria e udhëtarit. Në zemra mbjell drejtësi objektivitetet e sinqeritet. Parinë e mëson se kanë detyra sikurse populli. E themelon ndërtimin e bashkësisë në baza të forta e të shëndosha. Tiranit i kërcënohet me hidhërimin e All-llahut. I dëmtuari dhe i varfëri vepërmirë ngushëllohen me mëshirën, shpërblimin e Tij dhe me lumturinë në botën tjetër.

Këto mirësi janë një pjesë nga begatitë e shumta të cilat gjithmonë e përcjellin Islamin me rastin e pushtimit të popuje të paqytetëruar".

Mund të citojmë edhe shumë dëshmi të shprehura nga evropianët objektivë, të cilët nuk kanë mundur ta fshehin të vërtetën, meqë e panë atë të dukshme dhe e provuan në udhëtimet e tyre. Na mjafton përmendja e një traktati të shkruar dhe të publikuar nga njëri prej fretërve anglezë, i cili ishte dërguar në Afrikë nga ana e Organizatës së themeluar në Londër për përhapjen e krishterizmit. Ai banonte dhe udhëtonte rreth njëzet vjet në qytetet e Magrebit, që gjenden pas ekuatorit, duke u orvatur për instruimin e fesë së tij në mesin e popujve zezakë.

Pas këtij mundi të dhimbshëm dhe përvoje të gjatë, pasi që e pa se popujt e këtyre viseve nuk po e pranojnë krishterizmin, ndërsa ata të cilët e pranonin, qoftë me vullnet apo me dhunë, paraqesin një grup shumë të vogël, nuk tërhiqen nga barbarizmi i vjetër, por bëhen më zi se që ishin, kurse Islami te ta po pranohet vullnetarisht dhe ata po i shndërron në popuj të shoqërueshëm dhe i edukon me një shpejtësi të pamundshme. Çështjen e kundroi nën prizmën e drejtësisë dhe njëmendësisë. E shkroi letrën e përmendur duke e shtruar në te këtë gjendje hollësisht. Pastaj, i këshillon evropianët që të punojnë për përhapjen e Islamit ndër popujt barbarë, nëse dëshirojnë nxjerrjen e tyre nga errësira dhe inkuadrimin e tyre në rrjedhat e kulturës e të qytetërimit. Dhe thotë se, Islami është shkaku i vetëm i shpëtimit të vendeve të largëta të botës nga politeizmi, idhujtaria, flijimi i njeriut në emër të idoleve, meqë krishterizmi nuk është i denjë për këtë çështje.

Kjo letër është e njohur dhe askush nuk ka mundur ta mohojë ate. Mirëpo, porosia e saj mbeti e shurdhër, sepse evropianët nuk e dëshiruan nxjerrjen e popujve barbarë nga barbarizmi, por qëllimi i tyre ishte dominimi mbi ta dhe administrimi i shtetit të tyre, aq më tepër, zhdukja e plotë e këtyre të mjerëve, siç ka ndodhur në Amerikë dhe siç po ngjet çdo ditë në ujdhesat e Paqësorit.

Nuk fshihet se evropianët kanë themeluar organizata të veçanta për përhapjen e fesë së tyre nëpër viset e largëta dhe kanë investuar mjete të mëdha për këtë qëllim. Shpeshherë i dërgojnë anijet e tyre me ushtarë dhe armë për furnizimin apo mbrojtjen e fretërve të dërguar atje. Megjithate krishterizmi është duke u përhapur shumë pak.

Në anën tjetër, Islami po zhvillohet dhe po përhapet vetvetiu nëpër vendet e botës dhe anëtarët e tij po shtohen dita-ditës.

Kjo është nga mirësia e Zotit tim! Lavdi i qoftë Atij që ka thënë: "Erdh e vërteta dhe u zhduk gënjeshtra..." (Kur'an, XIII: 81).

Sikur të punohej për përhapjen e Islamit siç po punohet për përhapjen e krishterizmit, Islami do të ishte fe universale në të gjitha ujdhesat e Paqësorit.

Në kohët e kaluara është bërë mund i madh për përhapjen e Islamit në Evropë. Këtë u orvatën ta bëjnë sunduesit e shtetit Osman në Lindje, Timurlenku në Veri, mirëpo numri i muslimanëve në këtë pjesë është shumë i vogël. Shumica e tyre kanë migruar aty gjatë çlirimit. Prej evropianëve më së shumti Islamin e pranuan shqiptarët, dhe boshnjakët të cilët fenë e vërtetë e pranuan nëpërmjet çlirimtarëve të shtetit Osman. Ata (boshnjakët) janë patriotë të përkryer, mirëpo numri i tyre nuk e kalon një milion e gjysmë.

Sa i përket kësaj në kohën tonë, përhapja e Islamit në kontinentin e Evropës është shumë e vështirë, sepse banorët e Evropës tash janë të ndarë në dy grupe. Grupi i besimtarëve dhe i jobesimtarëve. Sa u përket besimtarëve, ata janë fanatikë në krishterizëm dhe kanë urrejtje të madhe ndaj muslimanëve. Ndër të pafetë, dikush beson në një Zot e nuk beson në botën tjetër dhe në Shpalljen, dikush tjetër e mohon All-llahun e madhëruar; ndërkaq të gjithë janë kompaktë se Islami është feja më e drejtë dhe më e mirë. Megjithatë, ata mendojnë se nuk janë të nevojshëm për fe.

Për këtë edhe thamë se përhapja e Islamit në kontinentin e Evropës është e vështirë, madje edhe e pamundur.

Hulumtuesit janë pajtuar se feja e ardhmërisë në të dy kontinentet, të Azisë dhe të Afrikës, pastaj në ujdhesat e Paqësorit; do të jetë vetëm Islami, kurse krishterizmi do të jetë vetëm në Evropë dhe në Amerikë.

Disa udhëpërshkrues nga shkencëtarët rusë, kanë përmendur se Kina e gjerë do të shndërrohet në vend musliman, e pas një apo dy shekujve nuk (do të) mbetet asnjë grup i kinezëve, numri i të cilëve arrin në katërqind milionë, pa e pranuar Islamin. Sepse Islami atje po zhvillohet dita-ditës dhe muslimanët konsiderueshëm po shtohen.

Evropianët po frikësohen prej kësaj, sepse populli i Kinës ndonëse për nga numri është më i madh se çdo popull, madje numri i tyre e tejkalon numrin e përgjithshëm të popujve të Evropës; ata janë si barinj dhensh, sepse feja e tyre e tashme nuk është e përshtatshme për luftë, heroizëm, apo për qytetërim. Nëse e pranojnë islamin dhe e ndjekin fenë që i urdhëron për luftë, i përgëzon shehid nëse vdesin për fenë dhe atdheun e tyre. Kush do të mund t'i ndalte ata?!

Gjithashtu në Indi, ku qeveria angleze po i shfrytëzon të gjitha mundësitë që t'i krishterizojë banorët e saj, gjer më tash nuk i shkoi përdore ta krishterizojë asnjë musliman. Sa u përket politeistëve, nëse një bëhet i krishterë, një mijë e pranojnë Islamin. Islami po zhvillohet në Indi ashtu sikurse edhe në Kinë dhe vendet e tjera, ndonëse qeveria e Indisë është e krishterë.

Dije, Zoti të nderoftë, se numri i politeistëve në botë është më i madh se ai i muslimanëve dhe i ithtarëve të Librit (ebrejtë dhe të krishterët së bashku) kurse të gjithë ata janë të gatshëm ta pranojnë Islamin. Nëse të gjithë ata e pranojnë Islamin, është sikur atë ta pranojë mbarë njerëzimi.

Medoemos duhet të zhduket politeizmi, e të pastrohet toka prej pasojave të këqia të tij si janë: flijimi i njeriut, ngrënia e mishit të tij, shqyerja e grave kur u vdesin burrat dhe tradita të tjera.

Evropianët pasi mësuan se politeistët nuk e pranojnë krishterizmin ndërmorën zhdukjen e këtyre të mjerëve së bashku me fenë e tyre. I gjuajtën dhe i mbytën sikurse kafshët. Në vendet e tyre të zbrazëta sollën banorë nga Evropa (për t'i popullzuar ato), siç ndodhi kjo në disa ujdhesa të Pacifikut. Kjo, vërtet është tirani e madhe!

Nga ana tjetër, muslimanët kurrë nuk e dëshiruan shtypjen e vendeve të politeistëve e as mbytjen e tyre, por synimi i tyre ishte përhapja e Islamit ndërmjet tyre dhe zhdukja e politeizmit dhe jobesimit ndër ta. Andaj te ta muslimani është i dashur, e i krishteri i urrejtur.

Sikur të themelonim organizata për përhapjen e fesë tonë të qartë dhe të shpenzonim mjete për këtë qëllim, siç vepruan të krishterët, nuk do të mbetej asnjë politeist në botë pa e pranuar Islamin dhe të gjitha viset e Azisë dhe të Afrikës do të ishin vende islame.

Edhepse feja e All-llahut po përhapet pa përpjekje njerëzore, siç theksuam, megjithatë, meqë jemi të obliguar me xhihad - mendoj se e kemi për detyrë që të kontribojmë në këtë drejtim për përhapjen e dritës së islamit në pjesët e botës, që banorët e saj t'i shpëtojmë nga errësira e politeizmit dhe injorancës, madje, nga shkatërrimi; sepse nëse ata do të mbeteshin në këtë gjendje që janë, do t'i pushtonin evropianët dhe do t'i shkatërronin për t'ua uzurpuar vendet dhe pasuritë e tyre.

Ata, ndonëse janë injorantë, e kuptojnë këtë realitet, andaj dhe janë të gatshëm ta pranojnë Islamin nëse u bëhet i mundshëm komunikimi me ta dhe sugjerimi i tij. Sepse, ata e dinë se nëse e pranojnë Islamin do të shpëtojnë nga ky shkatërrim, ngase të krishterët nuk mund t'u bëjnë asgjë muslimanëve.

Nëse përpiqemi, suksesi do të jetë me ne, e nëse tregojmë mospërfillje, fatkeqësia do të bie mbi ne, sepse evropianët nuk e lënë punën pas dore, por japin çdo gjë prej vetes, posaçërisht në këto vitet e fundit dhe besohet se një ditë do t'i mbyllin dyert të cilat sot janë të hapura për zhvillimin dhe përhapjen e Islamit.

SHKUPJANI

[Shkupjani]

ISLAMI, EVROPERËNDIMI DHE DILEMAT SHQIPTARE


Islami si religjion, kulturë e qytetërim, gjatë historisë ka kaluar nëpër faza të ndryshme të zhvillimit. Në këtë kanë ndikuar si faktorët interiorë brendapërbrenda muslimanëve, ashtu edhe faktorët eksteriorë. Derisa me faktorët interiorë nënkuptojmë cilësinë e Islamit dhe aftësinë e muslimanëve për zhvillim të mëtejshëm, me faktorët eksteriorë nënkuptojmë raportet e tërësishme të muslimanëve me botën përreth dhe raportet e jomuslimanëve me muslimanët në aspektin politiko-ekonomiko-ushtarak dhe kulturor-civilizues. Këto marrëdhënie gjatë historisë kanë shënuar ngritje cilësore, sidomos në rrafshin kulturor e civilizues në vijën Islami - Evropa deri në fillim të Kohës së re, por shumë pak edhe anasjelltas. Gjatë kësaj kohe, d.m.th. gjatë Mesjetës, kemi periudha të errëta historike të muslimanëve, si pasojë e sulmeve të pareshtura të jomuslimanëve ndaj Islamit e muslimanëve, që patën për pasojë dobësimin intelektual e material, humbjen e identitetit, tjetërsimin dhe braktisjen e Islamit si faktor mobilizues në jetën e tyre, që është manifestuar në rrafshin ushtarak, politik, ekonomik e kulturor. Vetëm në kohën e re Perëndimi filloi të dominojë pothuaj në të gjitha fushat.

Përkundër disa rezultateve në botë lidhur me ndriçimin e raporteve të gjithmbarshme Islami - Perëndimi, megjithatë ende nuk kemi studime që mbulojnë fushat e nevojshme dhe që plotësojnë kriteret e nevojshme. Shumica e literaturës shkencore, kultura e beletristika janë rezultat i paragjykimeve të shtresuara me shekuj. As trojet tona nuk janë kursyer nga kjo atmosferë, ndonëse Islamin këtu e kemi të pranishëm jo fort intensivisht qysh nga shekulli IX dhe intensivisht prej shekullit XIV. Rezultatet shkencore-hulumtuese nuk plotësojnë as nevojat shpirtërore as kulturore-historike. Madje, Islami në të shumtën është injoruar, kurse atëherë kur është trajtuar, rëndom ka shërbyer si fajtor kujdestar në shoqërinë ish-jugosllave më gjerë dhe atë shqiptare veçan. Edhe më herët aty-këtu ka pasur ndonjë shkëndi, por vetëm viteve të fundit janë shënuar kthesa pozitive. Më nuk është reaksionare e anakronike që intelektuali të jetë besimtar, as antikombëtare që shkencëtari të merret me studimin e një segmenti të caktuar shkencor të proveniencës islame. Mirëpo, shtresimet shekullore antiislame kanë depërtuar aq thellë në qenien e evroperëndimorit, në këtë rast edhe të shqiptarit, sa nuk është lehtë të bëhen transformime radikale në këtë rrafsh.

Libri "Islami në trojet iliro-shqiptare gjatë shekujve" është rezultat i meditimeve, por edhe i hulumtimeve të gjata. Përbëhet prej njëmbëdhjetë shkrimeve, disa të gjata dhe disa të shkurta, por që përshkohen me një frymë të përbashkët. Karakteristikë e shkrimit janë elementet vijuese: 1) Islami vetvetiu; 2) Islami në raport me të tjerët, 3) Pozicioni i shqiptarëve kundrejt Islamit dhe kulturave tjera dhe, 4) Përhapja e Islamit dhe roli i tij, etj. Gjatë mbarështrimit të lëndës janë aplikuar metoda historike, komparative e analitike, kurse për interes teorik e praktik. Vështirësitë janë imanente për çdo punë intelektuale, andaj edhe këtu duhet theksuar se ka pasur probleme të ndryshme. Problemi më i rëndë konsiston në situatën e disfavorshme për këtë lloj shkrimi. Është kohë euforish nacional-romantike dhe e shumë centrizmave (etnocentrizmi, evrocentrizmi, katolikocentrizmi etj.), ku dominojnë emocionet e jo arsyeja, mashtrimet e jo argumentet. Vështirësitë tjera si mungesa e literaturës përkatëse, mungesa e pararendësve në këtë fushë, kushtet e dobëta për punë e të ngjashme, në këtë rast, mbesin dytësore.

Libri nuk synon mbylljen e këtyre apo të temave të ngjashme. Për më tepër, i konsideron vetëm tema të hapura, që kërkojnë përsiatje e hulumtime të pareshtura, sepse vetëm në këtë mënyrë mund të arrijmë deri te e vërteta, ndërsa do të krijohen elemente të lirohemi nga mashtrimet shekullore të servuara nga "shkenca" e diletantëve apo nga pseudoshkenca. Madje, konsiderojmë se disa çështje nga këto tema meritojnë hulumtime serioze në nivele të larta. Synimi i librit është të inicojë ecjen drejt një pikëpamjeje universaliste ku koekzistojnë shpirtërorja dhe nacionalja, e jo ecjen drejt internacionalizmit (si mohim i individualitetit nacional), e as nacionalizmit (ku vetëkonfirmohet nacionaliteti dhe ku vetëmbyllet, getoizohet e armiqësohet me nacionalitetet tjera).

Ndonëse, kryesisht, u jemi shmangur hollësive dhe çështjet i kemi soditur parimisht, megjithatë, në disa raste kemi polemizuar me disa qëndrime të autorëve. Në këtë jemi udhëhequr nga dëshira që libri mos të mbetet produkt vetëm i teoretizimeve kabinetike, por të trajtojë çështjet nga aktualiteti, gjallërisht nëpërmjet konfrontimit të autorëve dhe argumenteve pro et contra.

Jemi të vetëdijshëm se në tërë këtë angazhim nuk kemi mundur t’i inkuadrojmë të gjitha mendimet dhe argumentet relevante. Po ashtu, nuk kemi arritur t’i elaborojmë në mënyrë të duhur të gjitha idetë, por shpresojmë se kemi arritur të prekim disa tema, t’ua shkundim pluhurin që është shtresuar gjatë kohës e t’ua bëjmë më të afërta lexuesve shqipfolës.

U falënderohemi të gjithë atyre që me vërejtjet e veta kanë kontribuar në evitimin e të metave eventuale dhe në botimin e librit. Ndihma e All-llahut qoftë mbi të gjithë ne!


Burgu i Dubravës

SHKUPJANI

[Shkupjani]

Islami, evroperëndimi dhe udhëkryqet intelektuale shqiptare


Islami zanafillën e vet e tërheq nga njeriu i parë. Këtë e pohojnë Kur’ani, fjala e All-llahut xh.sh. dhe Sunneti i Muhammedit a.s. Islami me Kur’anin dhe Muhammedin nuk paraqitet si fe e re, por si vazhdimësi e fesë së drejtë nga Ademi a.s. All-llahu i urdhëron Muhammedit a.s. të thotë:

"Unë nuk jam i pari ndër pejgamberët". (el-Ahkaf, 9).

"Kemi dërguar pejgamberë edhe para teje." (el-Hixhr, 10).

"Ju (besimtarë) thuani: "Ne i besuam All-llahut, atë që na u shpall neve, atë që iu shpall Ibrahimit, Ismailit, Is’hakut, Jakubit dhe pasardhësve, atë që i është dhënë Musait, Isait dhe atë që u është dhënë nga Zoti i tyre pejgamberëve, Ne nuk bëjmë dallim në asnjërin prej tyre dhe Ne vetëm Atij i jemi bindur." (el-Bekare, 136).

Detyrë e misionit të Muhammedit a.s. ishte t’i konfirmojë shpalljet e mëhershme, por edhe t’i hedhë poshtë shtrembërimet e falsifikimet që janë bërë gjatë kohës në to dhe njëkohësisht t’i plotësojë ato.

Fryma e hapur kundrejt të kaluarës dhe qëndrimi afirmativ ndaj saj, e shpjegojnë edhe ekspansionin e rrufeshëm të Islamit. Siç u theksua, Islami me Kur’anin nuk iu drejtua njerëzve të ndryshëm dhe popujve të shumtë si fe e re, që përjashton e rrënon fetë e mëparshme me forcë. Përkundrazi, Islami mëson dhe urdhëron që njerëzit dhe popujt e ndryshëm të thirren në fenë bazë që është predikuar nga Ademi a.s., Nuhi a.s., Ibrahimi a.s., Musa a.s., Isa a.s. e nga shumë të tjerë. Pra, Islami i ka përvetësuar njerëzit duke i respektuar ata dhe duke i integruar të gjitha shpalljet e mëhershme dhe pejgamberët e mëhershëm, por duke e mënjanuar atë njerëzoren e historiken nga ajo burimore, hyjnore.

Islami, ndryshe nga Judaizmi e Kristianizmi, nuk pranon idenë për "popullin e zgjedhur", por pranon idenë për "njerëzimin si krijim të zgjedhur" të Vullnetit Hyjnor. Ndaj, çështja e parë me të cilën u mor Islami është dinjiteti i racës njerëzore dhe vendi i saj në mesin e qenieve tjera të gjalla. Jashtë Islamit, njeriu e shihte veten në pozicion inferior e të degraduar kundruall krijesave tjera (kundruall florës, faunës apo dukurive natyrore). Islami njeriut i dha vendin meritor duke e caktuar për halifetul’ll-llah (zëvendës, përfaqësues i Zotit), kurse të gjitha krijesat tjera në tokë, qiej e midis tyre, i angazhoi në shërbim të njeriut.

Mësimi islam s’ka kufij, sepse në vete unifikon natyroren dhe mbinatyroren, shpalljen dhe fenë, Zotin dhe botën, të gjithë shekujt dhe të gjithë nënqiejt. Për Islamin çdo gjë është njëlloj e rëndësishme dhe askurrë nuk e vë përbashkësinë në dëm të individuales, por unitetin e shpirtit e sendërton nëpërmjet shumësisë së shërbimeve dhe llojllojshmërisë së dhuratave hyjnore që e mbrojnë dhe kultivojnë prirjen natyrore të çdo lloji.

Islami nuk i ndanë botët në këtë botë dhe në atë botë, në botën e natyrës së kuptueshme dhe në botën e natyrës së pakuptueshme. Rrethi natyror në të cilin rritet njeriu nën yje, është djep natyror i bindjes së tij dhe njeriu, sipas Islamit, ndaj tij sillet ashtu, sikur që lulja e makut të fushës sillet në sipërfaqen e gjerë të gjelbërimit të livadhit. Po ashtu fetaren dhe nacionalen i lidh në një nyje, duke synuar ta sendërtojë tërësinë e identitetit fetar nëpërmjet pluralitetit të gjeniut nacional, dhe këtë vetëm nëse gjeniu nacional e mbanë njeriun në rrethin e tij autentik shpirtëror, e assesi ta kthejë vetëdijen e tij në fillimet e tij ekzistenciale.

Islami në kontinuitet ka manifestuar baraspeshën ndërmjet nevojave të trupit dhe shpirtit, ndërmjet kësaj dhe asaj bote, andaj Kur’ani është burim i dijes metafizike dhe religjioze, por edhe i fushave të veçanta të dijes. Esencialisht, Kur’ani përmban tre lloje të mesazheve për njeriun:

1) Mesazhin doktrinor të mësimit të tërësishëm mbi strukturën e realitetit dhe pozitën e njeriut në të, tërësinë e urdhrave morale dhe fetaro-juridike, metafizikën mbi natyrën e Hyjnisë, kozmologjinë, eskatologjinë e përfundimtaritetit të njeriut dhe të botës tjetër, mbi jetën e njeriut, historinë, ekzistencën si të tillë dhe domethënien e saj. Kur’ani ekspozon të gjitha mësimet e nevojshme për njeriun që të dijë kush është ai, ku është ai dhe nga duhet të shkojë.

2) Kur’ani përmban mesazhin që i ngjason asaj që është libër i vëllimshëm i historisë. Kur’ani sjell rrëfimet për popujt, fiset, mbretërit, pejgamberët dhe për njerëzit e mirë gjatë shekujve, për sprovat dhe vuajtjet e tyre. Ky mesazh është shprehur me termat historikë, por i është drejtuar shpirtit njerëzor. Kur’ani është libër, leximi i të cilit zbulon domethënien e jetës njerëzore që fillon me lindjen kurse mbaron me vdekjen, buron nga Zoti dhe Atij i kthehet.

3) Kur’ani përmban vlera që mund të quhen magji hyjnore, nëse do të shpreheshim metafizikisht e jo tekstualisht. Ato e udhëheqin dhe e mbrojnë njeriun. Edhe prania fizike e Kur’anit sjell begati të madhe. Kur’ani është sikur vetë ekzistenca, sikur universumi dhe qeniet që lëvizin në të. Ai përmban të gjitha elementet e ekzistencës universale.

Duke i ndjekur mësimet hyjnore, duke i aplikuar parimet e mesazhit islam, muslimanët e hershëm për më pak se gjysmë shekulli kanë përhapur Islamin prej Indisë deri në Pirineje, prej Samarkandi deri në Afrikën Qendrore, jo me marshime, sa nga fakti se Islami ka ditur t’i integrojë të gjitha kulturat e mëdha të hershme dhe prej tyre të krijojë sintezë të shkëlqyeshme kreative. Qysh atëherë, tashmë trembëdhjetë shekuj, Islami ka formuluar teorinë, siç e thotë Klod Levi - Shtrausi, "të lidhshmërisë së të gjitha formave të jetës njerëzore: teknike, ekonomike, shoqërore, shpirtërore, që Perëndimi i ka zbuluar vetëm para pak kohe, me aspektet e caktuara të mendimit marksist dhe me fillimin e etnologjisë moderne."

Këtu edhe zë fill dallueshmëria e Islamit kundrejt Perëndimit, që do të thotë se Islami nuk është vetëm emërtim për religjionin, por edhe sinonim për shoqërinë që ka ndërtuar civilizim autokton e të veçantë.

Vlen të theksohet se kultura perëndimore është e vetëdijshme se shfrytëzon burimet greko-romake dhe judeo-kristiane, ndaj, edhe nga njëra edhe nga tjetra trashëgon ndjenjën e veçanësisë dhe superioritetit ndaj të tjerëve.

Po ashtu, paradoksi i jashtëzakonshëm i historisë së Evropës Perëndimore përbëhet në atë që ky civilizim ka zënë fill në barbarizmin e fuqishëm, në vakuumin njerëzor dhe kulturor, joorganik dhe të paorganizuar: nga shkatërrimi i shtetit në Mesjetë ka mugulluar shteti racional, nga sundimi i feudalizmit demokracia, nga presioni kishtar - liria e vetëdijes, kurse antagonizmat më të rrezikshme nacionale kanë krijuar nacionin si suazë për zhvillimin e njeriut dhe kulturës.

Perëndimi mesjetar me Kristianizmin si avangardë ka qenë shprehje lëvizëse e Evropës kundrejt Islamit, që do të kulmojë me luftërat kryqtare e inkuizicionin, sepse "Islami për Evropën njëkohësisht ka qenë forcë kërcënuese ushtarake dhe domen dinamizues ekonomik", kurse më vonë edhe "armik ideologjik dhe shembull filozofik", që ka rezultuar me lindjen e "Evropës në histori" e cila është "sendërtuar vetëm me anë të Islamit: në fillim nëpërmjet shtangimit mbrojtës, e më vonë nëpërmjet shpërthimit atakues."

Këto koncepcione kundërshtuese mes veti, d.m.th. koncepcionet islame dhe kristiane, në shekullin XVI e pas zbuten, që vërehet me zvogëlimin e polemikave, dhe Evropa pjesërisht i njeh muslimanët, sidomos në rrafshin dituror. Përkundër ndjenjës së superioritetit, individë nga Perëndimi bënë përpjekje për njohje të muslimanëve. Në rrafshin politik, Islami u identifikua me Perandorinë Osmane dhe në vetëdijen e vokabularin perëndimor simbolizonte fanatizmin, e panislamizmi paraqiste plojë kundër Evropës, duke përdorur arsenalin e Mesjetës, me qëllime diskredituese.

Pikëpamjet evroperëndimore ndaj Islamit në shekullin XIX e XX, kryesisht janë kontinuitet i vizionit mesjetar kundrejt Islamit. Këtë botëkuptim, para së gjithash, e ka kushtëzuar kultura perëndimore, përkatësisht esenca e karakteri i kësaj kulture e civilizimi, e që është etnocentrike. Kjo nga arsyeja se veten e konsideron si qendër të vetme të iniciativës historike dhe të vetmin krijues të vlerave. Kjo pikëpamje e ngulitur thellë në Perëndim, nuk mund të mendojë ndonjë model tjetër të zhvillimit pos modelit të vet. Perëndimi, duke e kultivuar në vete trashëgiminë judaisto-kristiane dhe greko-romake, i konsideron jo mjaft të zhvilluar të gjithë popujt tjerë që nuk kanë ndjekur orbitën e tij historike. Perëndimi bie në etnocentrizëm edhe atëherë kur beson se e sjell në pyetje etnocentrizmin, sepse sërish vendoset si i vetmi faktor që është i aftë t’i definojë vlerat universale, që, ndër të tjera, është rast thuajse në të gjitha sferat e jetës edhe në fundshekullin e njëzet. Sigurisht se kjo është pasojë e ndjenjës së inferioritetit që e posedon kultura e civilizimi evroperëndimor në raport me kulturat e mëdha kineze, persiane, arabe, egjiptiane dhe pasojë se Perëndimi vuan nga mungesa e madhësisë, sepse nuk është mbështetur në ndonjë perandori kompakte.

Bota perëndimore nuk karakterizohet vetëm me idetë ateiste, vullgare materialiste, por karakterizohet edhe me idetë dhe veprimet politeiste. Individë e grupe i bënë vetes zotëra sipas dëshirës së vet, duke shikuar në para, forcë, teknikë, seks, komb, ideologji, të vetmin qëllim të drejtë, vlerën absolute.., duke shkelur pa mëshirë çdo vlerë tjetër dhe çdo qenie tjetër njerëzore që i kundërvihet ekspansionit të tij. Këtë Hobsi bukur e ka vërejtur kur thotë se zhvillimi i tillë shpie "në luftë të të gjithëve kundër të gjithëve." Ndryshe, kjo pikëpamje mund të quhet "religjion i mjeteve që duke i shndërruar mjetet në qëllim vetvetiu", përkatësisht "duke besuar në zotëra të rrejshëm: në shkencë, teknikë, komb, para, seksualitet, rritje, ka krijuar politeizëm të ri dhe supersticion të ri, duke e shndërruar shkencën në scientizëm, teknikën në teknokraci, politikën në makiavelizëm."

Pasqyrën më të drejtë lidhur me esencën e kulturës dhe civilizimit evroperëndimor na e ofrojnë kolonializmi dhe neokolonializmi, ndaj në vazhdim do t’i parafrazojmë vrojtimet mjaft inteligjente e konstruktive të F. Fanonit lidhur me këtë çështje. Ai, duke u shprehur figurativisht, pohon se "qyteti i të kolonizuarit është qytet që rri galiç, qytet i gjunjëzuar, qytet i shtrirë për toke. Ai është qytet zezakësh, "i arabëve të ndyrë", pastaj vazhdon e thotë se "në koloni shkaku është pasojë: je i pasur sepse je i bardhë, je i bardhë sepse je i pasur." Sipas botëkuptimeve kolonialiste evroperëndimore "shoqëria e kolonizuar nuk është e përshkruar vetëm si shoqëri pa vlera por Perëndimi "e shpall indigjenin të paaftë që të ketë etikë, e shikon si mungesë të vlerave, por edhe mohim të vlerave", indigjeni është "armik i vlerave", kështu që ai paraqet të keqen absolute. Ai është element shkatërrues që rrënon gjithçka që i ofrohet, element deformues që shtrembëron gjithçka që ka të bëjë me estetikën ose me moralin, depozitar i forcave të kobshme, vegël e pavetëdijshme dhe e pakontrollueshme e forcave të verbra. Kisha, si institucion fetar i Kristianizmit, në koloni është Kishë e të bardhëve, e të huajve. Ajo nuk e fton njeriun e kolonizuar në rrugën e Zotit, por në rrugën e të bardhit, në rrugën e zotërisë, në rrugën e shtypësit."

Kombet evroperëndimore zhgërryen me bollëk mbi shpinën e skllevërve, me gjakun e skllevërve, dhe mirëqenia e përparimi evroperëndimor janë ndërtuar me djersën dhe kufomat e zezakëve, arabëve, hindusëve dhe të verdhëve. Dollari, funta, franku e marka bazën e kanë mbi supet e skllevërve, në puset e naftës të Lindjes së Mesme. Kapitalistët si kolonë janë sjellur si kriminelë, kanë depërtuar, masakruar, dhunuar, e për t’i rritur rezervat e veta të arit e të diamanteve etj. E kur raportet shtypës - i shtypur ashpërsohen dhe shihet rreziku për shtypësit, ata bëjnë ca riparime të jashtme, kozmetike, me dinakëri, kurse diku-diku "uria e të kolonizuarit" për shkak të shkallës shumë të lartë, lëkundet edhe nga këto thërrmija, nga këto shkëndija të vogla. Këtë bukur e përshkruan Zhan-Pol Sartri kur thotë se "Elita evropiane ndërmori fabrikimin e një elite të indigjenëve; i zgjedhnin të rinjtë, në ballë ua skalitnin me hekur të skuqur parimet e kulturës perëndimore, u futnin në gojë lecka kumbuese, fjalë të mëdha veshtullore që ngjiteshin nëpër dhëmbë; pas një qëndrimi të shkurtër në metropolë i kthenin në vendin e tyre, të bastarduar". Sartri në Parathënien e versionit anglisht të veprës së F. Fanonit, këtë e shpreh kështu: "Në shekullin XIX, epokën e artë të kolonizimit, i sillnim këta pseudo-mendimtarë të lirë afrikanë, aziatikë, amerikanë të Amerikës Latine në Evropë dhe i shëtisnim në Lisbonë, në Paris, në Londër dhe në Amsterdam. Pas disa muajsh zbavitjeje dhe mësimit të disa gjesteve, vallëzimit, ndryshimeve të vogla të theksit, të jetës moderne dhe të mendimeve të ndryshme, përsëri do t’i kthenim prapa në tokat e tyre. Kur do të ktheheshin këta njerëz, do ta konsideronin veten si racë superiore dhe do të ndërmerrnin aksione duke mbajtur fjalime të ndryshme. Këta njerëz nuk ishin vetëm kremi i kolonizuesit, por, po ashtu, edhe urë për t’ua transferuar dëshirat tona njerëzve të tyre." Sartri më tej zbulon edhe më shumë duke pohuar atë që edhe ne e shohim: "Kjo botë s’është homogjene, ende ka popuj të robëruar, popuj me pavarësi të rreme, të tjerë që luftojnë për pavarësi, që kanë pavarësi, por që janë nën kërcënimin e vazhdueshëm nga agresioni imperialist."

Sartri shtron një pyetje shumë interesante përkitazi me veprën e F. Fanonit dhe thotë: "Përse ta lexojmë këtë libër kundër vetes", dhe përgjigjet: "... të na tregojnë se ç’kemi bërë prej tyre, për të kuptuar se ç’kemi bërë prej vetes. ...sepse, Evropës po i kërcënohet rreziku i madh i shkatërrimit". "Dhuna kolonialiste nuk ka për qëllim vetëm t’i mbajë në fre ata njerëz të robëruar, por ajo synon edhe t’i dehumanizojë ata". "Asgjë nuk do të kursehet për t’i zhdukur traditat e tyre, për t’i zëvendësuar gjuhët e tyre me tonat, për ta shkatërruar kulturën e tyre pa ua dhënë tonën" etj. Sartri armiqësinë ndaj kolonializmit e shpreh duke thënë se: "Meqë të tjerët bëhen njerëz kundër neve, del se ne jemi armiq të gjinisë njerëzore. Vlerat tona të dashura i humbin krahët; po t’i shikojmë për së afërmi, nuk do të gjejmë asnjë që të mos jetë e zhytur në gjak."

Bota arabo-islame mbase në mënyrën më të vrazhdë i ka përjetuar, por edhe sot po i përjeton të bëmet e kolonializmit si në aspektin fetar, ashtu edhe atë nacional, politik, ekonomik, shkencor-kulturor etj. Këtë mirë e ka përjetuar edhe oaza shqiptare muslimane në Ballkan. Nga një gjendje shumë e vështirë, dolën në skenë edhe zërat për çlirim nga eksploatuesit e huaj fizikë e shpirtërorë. U paraqitën kahe të ndryshme si të dilet nga kriza. Kryesisht, u dalluan dy kahe apo tendenca: E para i ushtron njerëzit të ndjekin verbërisht atë që u ofrohet. Këtu zhvillohen raportet pronar - shërbëtor, dhe kushtet e shërbimit zgjedhen dhe caktohen nga pronari. Sa më tepër që shërbëtori imiton pronarin, aq më tepër e përdëfton shërbimin e tij. Këta intelektualë të perëndimizuar, nën ndikimin e huaj, vazhdimisht ankohen që shoqëria islame nuk i kupton dhe nuk po i çmon, duke harruar se ata vetë nuk e çmojnë e nuk e kuptojnë kulturën dhe shoqërinë vetjake. Këta, F. Fanoni i quan "majmuna që imitojnë."

Mirëpo, kemi edhe tendencën tjetër, e cila para se të imitojë hulumton se prej ku, nëpërmjet cilit lloj të të menduarit, cilës rritë, cilit moral, cilit aktivitet, cilave pikëpamje botërore të së kaluarës perëndimori bëhet model për imitim dhe udhëheqës, në mënyrë që t’ia mësojmë shkaqet dhe kushtet për imitim. Andaj, edhe pranimi edhe refuzimi i diçkaje duhet të zë fill në dituri, që d.m.th. se muslimanët ta ngadhënjejnë kolonializmin e mendjes e të angazhohen që nga pikëqëndrimi vetjak ta kundrojnë e studiojnë kulturën e vet islame, e sidomos thelbin e saj intelektual e shpirtëror, që do të thotë se "problemi themelor përbëhet në atë që njeriut t’i kthehen dimensionet njerëzore: besimi në transcendencën e Zotit, në bashkësinë njerëzore dhe vetëdija mbi përgjegjësinë personale." Po ashtu, që të kemi një karakter të pavarur në sferën materiale, sociale dhe ekonomike, duhet të zhvillojmë një vetëdije të pavarur kundrejt Perëndimit, duke analizuar se në ç’mënyrë Perëndimi grabit e shfrytëzon burimet kulturore dhe materiale? Si shembull mësimi nuk mund të jetë Perëndimi, por vendet me një gjendje të ngjashme si ne, mirëpo që e kanë gjetur ilaçin për vete.

F. Fanoni, i mllefosur nga kultura degjeneruese perëndimore, apelon: "Ta lëmë atë Evropë, e cila flet vazhdimisht për njeriun e njëherazi e masakron atë gjithkund ku e has, në secilin skaj të rrugëve të veta, në të gjitha anët e botës. Qe disa shekuj me radhë Evropa po e pengon përparimin e njerëzve të tjerë, duke i përdorur ata për planet e veta dhe për lavdinë e vet... Atë Evropë, e cila pushoi së foluri për njeriun, e cila përherë deklaronte se ishte e brengosur vetëm për njeriun, ne sot e dimë se me çfarë vuajtjesh njerëzimi e ka paguar secilën prej fitoreve të frymës së saj". Ai më tej thotë se: "Nëse duam ta shndërrojmë Afrikën në një Evropë të re, Amerikën në një Evropë të re", duke i imituar verbërisht ata, "atëherë le t’ua besojmë evropianëve fatin e vendeve tona. Ata do ta bënin këtë më mirë se më të aftit prej nesh." Prandaj, "nëse duam t’u përgjigjemi kërkesave të popujve tanë, duhet të kërkojmë gjetiu e jo në Evropë... Duhet të ndryshojmë rrënjësisht, të zhvillojmë një mendim të ri, të provojmë të krijojmë një njeri të ri."

Këtë, në një fjalim të tij, Muammer el-Kadhafi e shpreh kështu: "Ne duhet ta ringjallim personalitetin tonë... Nëse ata që dëshirojnë të na ndihmojnë njëkohësisht dëshirojnë edhe të na detyrojnë ta ndërrojmë karakterin tonë, ta fshijmë personalitetin tonë, ne do ta refuzojmë ndihmën e tillë. Përse ne do ta pranonim ndihmën e tyre nëse ata dëshirojnë të na i marrin të gjitha idealet dhe vlerat tona. Ne në realitet kemi nevojë për ndihmën e tyre që t’i ruajmë vlerat dhe idealet tona..."

Edhe Abdullah Laroi pohon se "Ideologjisë së importuar me modernizmin mund t’i kundërvihet e vetmja strukturë ekzistuese, e kjo është tradita dhe kultura vetjake. Meqë tradita vetvetiu është "memece dhe asgjësë nuk i kundërshton", aktivizimi i saj në shërbim të ruajtjes së identitetit në të vërtetë është tradicionalizim i traditës, jo në kuptim të tradicionalizmit - paseizmit dhe kultit të së kaluarës, por në kuptim të racionalizimit të traditës e cila me anë të thellimit dhe përcaktimit të sërishëm, duhet të shërbejë si pikë nisëse në ardhmërinë e vet, pra, jo të huaj. Lidhja e tradicionalizmit dhe modernizmit në këtë mënyrë do ta humbte cilësinë autentike, tradita nuk do të ishte pengesë në rrugën e modernizimit, kurse modernizimi nuk do të thoshte anulim i të gjitha normave të vlefshme."

Ç’është ajo autoktone, vetjake, në rastin tonë edhe si botë muslimane por edhe si shqiptarë muslimanë, në të cilën po thirren shumë mendimtarë? Këtë, thënë kushtimisht, bukur e ka shprehur R. Garodi, kur thotë se: "Vetëm me përtëritjen e shpirtëroritetit islam, të atij ixhtihadi, të asaj renesanse të mendimit kritik e të gjallë, të atij leximi të Kur’anit si hulumtim gjithnjë i ri dhe aktual, asaj përpjekjeje vëllazërore dhe besnike që t’i kuptojmë jomuslimanët, vetëm ashtu do të mundemi, në aleancë me të gjithë ata që e duan ardhmërinë, t’i zgjidhim problemet e kohës sonë dhe sërish ta ngjallim shpresën." Kjo përtëritje konsiston, para së gjithash, në tri çështjet më fundamentale:

- zotërimi me shkencën dhe teknikën dhe përdorimi i drejtë i tyre;

- sendërtimi i transformimit të thellë shpirtëror-kulturor dhe;

- orientimi i progresit ekonomik në suaza të transcendentales dhe fenomenales.

SHKUPJANI

[Shkupjani]

DODONI EDHE TI DESHMUESI EDHE JUVE KRISTIJANET EDHE SEKTASHET TJER JE JENI NE FORUMIN SHQIPETAR A MUND TE ME THONI SE NE CILEN NGA KETA BIBLA E GJENI VETEN SE ME DUKET SE NUK QENKA NJI...
Te gjithe doreshkrimet origjinale te Testamentit te Vjeter kane humbur. Ne kemi vetem disa kopje te koheve te fundit ne gjuhen hebreje dhe disa versione te hershme. Tekstet ne hebraisht jane prodhim i kopjuesve dhe shpesh here jane te ndryshuara.
27 librat e Testamentit te Ri jane nje zgjedhje prej shume shkrimeve te hershme kristiane. Ato perfaqesojne perpjekjet e kishes kristiane per te qartesuar shkrimet qe prezantojne me teper mesazhin kristian: permbushja dhe rinovimi i premtimeve te Zotit ne personin e Jezu Krishtit.
Keshilli i Trent (1545-1563). Ky keshill i kishes katolike romake perkufizon kanunin biblik, duke vertetuar perfshirjen e librave biblike qe protestantet e quajne Apokrifa dhe percaktoi rendesine e njejte te Bibles dhe tradites.

Bibla
Versione, perkthime dhe data

Perkthime:

Aramik (gjuha origjinale e folur nga Jezusi)

Hebraisht/Greqisht (te shkruara)

Latinisht- Vulgate (e perkthyer nga Xheromi, 400 AD)



Versione:

1384 Uiklif

1526 Tyndale

1535 Koverdale

1537 Mateu

1539 Bibla e Madhe

1568 Bibla e Gjeneves

1568 Bibla e peshkopit

1582 Reims, Testamenti i Ri

1609 Douai, Testamenti i Vjeter

1611 Versioni Mbretit Xhejms/ i autorizuar

1903 R.T. Uejmouth, Testamenti i Ri ne gjuhen moderne

1913 Xhejms Mofat, Nje Perkthim i Ri i Bibles

1917 Shkrimet e Shenjta

1927 E.T. Gudspid, Bibla e Plote : Nje perkthim amerikan

1944 Ronald Knoks, Bibla e Shenjte

1946 Versioni Standart

1950 Testamenti i Botes se Re

1955 H.J. Shonfild , Testamenti i Ri autentik

1958 J.B. filips, Testamenti i Ri ne Anglishten Moderne

1958 Bibla e zgjeruar

1959 Bibla e Shenjte; Versioni Bekerli ne anglishten moderne

1961 Bibla e anglishtes se re

1966 Bibla e Jeruzalemit

1966 Versioni me Anglishten e Sotme

1970 Bibla e Re Amerikane

1971 Bibla e re standarte amerikane

1971 Keneth Tejlor, Bibla e Gjalle

1973 Versioni i Ri nderkombetar

SHKUPJANI
DUA PERGJIGJE....
SE SHUM BIBLA NA QENKAN
ME RESPEKT

[Shkupjani]

KETE E KA SHKRUAR NJI KATOLIK E JO MUSLIMAN
QUHET

" XHON SALLIVAN "

TI DESHMUESI EDHE TI DODONI I BINI VETES ME GRUSHTA SKAM CFAR T'JU BEJ.

ME RESPEKT SHKUPJANI