Isa a.s.

[Dritë]

Po, ja vargjet nga Bibla qe e vertetojne kete:

Atëherë farisenjtë dhe skribët i prunë një grua që ishte kapur duke shkelur kurorën dhe, mbasi e vunë në mes,

i thanë Jezusit: ``Mësues, kjo grua është kapur në flagrancë, duke shkelur kurorën.

Por në ligj Moisiu na ka urdhëruar të vriten me gurë gra të tilla, por ti ç`thua?

Dhe, kur ata vazhdonin ta pyesnin, ai u drejtua dhe u tha atyre: ``Kush nga ju është pa mëkat, le ta hedhë i pari gurin kundër saj!``.

Gjoni 8:3-7

Sefedin, mos harro se Bibla eshte ndryshuar. A ke garancion se kjo pjese eshte nga shkrimet e pandryshuara?


Bibla thote:
Tri ditë më vonë po bëhej një dasmë në Kanë të Galilesë, dhe nëna e Jezusit ishte atje.
Edhe Jezusi me dishepujt e vet ishte ftuar në dasmë.
Duke qenë se mbaroi vera, nëna e Jezusit i tha: ``Nuk kanë më verë!``.
Jezusi i tha: ``Ç`ke me mua, o grua? Ora ime s`ka ardhur akoma!``.
Nëna e tij u tha shërbëtorëve: ``Bëni gjithçka që ai t`ju thotë!``. (Gjoni 2:1-5)

Ndersa Kur'ani:
30. Ai (Isai) tha: "Unë jam rob i All-llahut, mua më ka dhënë (ka caktuar të më japë) librin dhe më ka bërë Pejgamber.
31. Më ka bërë dobiprurës kudo që të jem dhe më ka porositur me namaz (falje) e zeqatë për sa të jemë gjallë!
32. Më ka bërë të mirësjellshëm ndaj nënës sime, e nuk më ka bërë kryelartë as të padëgjueshëm! (Sure Merjem)


Ky vetem nje shembull i thjeshte, po i hy me detajisht dalin edhe shume shume shembuj tjere. Prandaj mos e vendo asnjehere Biblen para Kur'anit.

Selam aleikum

[Dritë]

Nje pjese shkeputur nga: "Prifterijte pyesin Hoxhollaret pergjegjen"


Pyetja e pestë: Si mund t’i shpjegojmë disa dënime trupore siç është prerja e dorës së vjedhësit apo rrahja dhe gurëzimi, dënime të cilat bazohen në disa ajete Kuranore?”

Përgjigjia: Përgjigjia ime për këtë pyetje do të bazohet nga pesë këndëvështrime:

Së pari: Feja është ligj dhe norma hyjnore dhe është e drejta e Zotit ndaj krijesave të Tij që ata t’i binden vetëm Atij dhe të kapen pas ligjit të Tij duke vepruar konform këtij ligji. Feja nuk është aspak një shpikje njerzore që të mund tu lejohet atyre të veprojnë me të si të duan. Vënia në dyshim e ligjit të Allahut dhe normave të Tij që Ai ka caktuar për njerzit do të thotë të dyshosh tek vetë urtësia e Zotit, do të thotë të refuzosh të drejtën e Tij në rregullimin e çështjeve njerzore duke ditur që Ai e di gjithshka më së miri dhe se ajo çka ligjëron është më mira dhe më dobiprursja për njerzit.

Për ne është mëse e qartë dhe e vërtetuar me argumente të pakundërshtueshme se Islami të cilin na e komunikoi i dërguari i Allahut Muhamedi (bekimet e Allahut qofshin mbi të) është Hak, një e vërtetë e zbritur nga Allahu për të cilën nuk kemi pikë dyshimi. Mrekullia Kuranore është një dëshmues i gjallë për çka po themi se kjo fe me të vërtetë vjen nga Zoti.

Së dyti: Ndëshkime trupore përfshihen edhe në mesazhet hyjnore të zbritura nga Zoti tek Profetët e tij të vërtetë. Prej tyre janë edhe Profetët e bijëve të Israelit të cilët në ligjet e tyre ndëshkimore kanë pasur edhe gurëzimin.

Ata që drejtojnë këto pyetje dhe i thonë vetes të krishterë dhe besojnë në librat e Dhjatës së Vjetër dhe çfarë ka në to, duke i konsideruar ato si pjesë e librit të tyre të shenjtë, këta njerëz a nuk e kanë lexuar librin e Levitikut? A nuk e kanë studiuar seç ka në të? Vallë njerzit e Kishës nuk u kanë treguar atyre për ndëshkimet trupore që jepen në Bibël?

Nëse ata i njohin ato atëherë në po të njëjtën mënyrë ne do tu drejtonim po të njëjtën pyetje se si ata do t’i shpjegonin këto ndëshkime? Në rast se ata nuk i dinë gjëra të tilla, ne u themi atyre: Shkoni mësoni fenë tuaj njëherë ashtu siç duhet dhe studioni librat tuaj më parë e më pas ejani që të debatojmë rreth këtyre pyetjeve dyshuese nëse dëshironi, dhe jo të na i paraqisni pyetjet nga një këndëvështrim laik jofetar, tamam sikur të ishit ateistë që nuk besojnë tek Zoti dhe tek librat dhe profetët e Tij.

Lexoni kapitullin 20 të Levitikut dhe shikoni seç thotë:

“Kushdo që mallkon të atin ose të ëmën, do të dënohet me vdekje, sepse ka mallkuar të atin e të ëmën; gjaku i tij do të bjerë mbi të. Në rast se ndonjëri shkel kurorën me gruan e një tjetri, në qoftëse shkel kurorën me gruan e fqinjit të tij, shkelësi dhe shlelësja e kurorës do të dënohen më vdekje.
Në qoftë se dikush bie në shtrat me gruan e të atit të tij, ai zbulon lakuriqsinë e të atit; prandaj që të dy do të dënohen pa tjetër me vdekje; gjaku i tyre do të bjerë mbi ta.

Në rast se dikush bie në shtrat me nusen e birit të tij, që të dy do të dënohen me vdekje; kanë kryer një degjenerim të neveritshëm; gjaku i tyre do të bjerë mbi ta. Në qoftë se dikush ka mardhënie seksuale me një burrë ashtu si ato që bëhen me një grua, që të dy kanë kryer një degjenerim të neveritshëm, do të dënohen pa tjetër me vdekje; gjaku i tyre do të bjerë mbi ta.
Në qoftë se dikush merr për grua bijën dhe nënën e saj, kemi një incest; do të digjen në zjarr si ai ashtu dhe ato, me qëllim që të mos ketë incest midis jush.
Në rast se një burrë bashkohet me një kafshë, ai do të dënohet me vdekje; do të vritet edhe kafsha. Në rast se një grua i afrohet një kafshe për t’u bashkuar me të, do të vrasësh gruan dhe kafshën; do të dënohen pa tjetër me vdekje; gjaku i tyre do të bjerë mbi ta.”[Diodati i Ri. Botim i vitit 1994. Nga vargu 9-16, fq. 136-137.]

Po aty në versetet e para thuhet:

“ Zoti i foli Moisiut, duke i thënë: Do t’u thuash bijve të Izraelit: Cilido nga bijtë e Izraelit ose nga të huajt që banojnë në Izrael do që t’i japë Molekut ndonjë nga trashëgimtarët e tij, do të dënohet me vdekje; populli i vendit do ta vrasë me gurë.”[Diodati i Ri. Botim i vitit 1994. Nga vargu 1, fq. 136-137.]

Moleku sipas bestytnive pagane të Kenanit ishte emri i një idhulli të tyre të cilit ata i ofronin kurbane duke i hedhur ato në zjarr.
Shih Molek në Fjalorthin biblik të Dodatit të Ri, fq. 327

[b]Po aty në vargun 27 mund të lexojmë:
“ Në qoftë se një burrë apo një grua është medium apo magjistar, ata do të dënohen pa tjetër me vdekje; do t’i vrisni me gurë; gjaku i tyre do të bjerë mbi ta”.[Diodati i Ri. Botim i vitit 1994. Nga vargu 27, fq. 136-137.]

Lexoni këtë tekst biblik nga Ligji i Përtërirë, kapitulli 20 dhe na e komentoni sipas llogjikës tuaj njerzore:

“ Kur t’i afrohesh një qyteti për ta sulmuar, do t’i ofrosh së pari paqen. Në qoftë se pranon ofertën tënde të paqes dhe t’i hap dyert e tij, tërë populli që ndodhet aty kapër të paguar haraçin dhe do të shërbejë[/u]. Por në rast se nuk do të bëjë paqe me ty dhe kërkon luftë kundër teje, atëherë ti do ta rrethosh. Kur më vonë Zoti, Perëndia yt, do të ta japë në dorë, do të vrasësh me shpatë tërë meshkujt e tij; por gratë, fëmijët, bagëtin dhe të gjitha ato që ndodhen në qytet, tërë prenë e tij, do t’i marrësh si plaçkën tënde; dhe do të hash plaçkën e armiqve të tu që Zoti, Perëndia yt, të ka dhënë. Kështu do të veprosh në të gjitha qytetet që janë shumë larg nga ti dhe që nuk janë qytete të këtyre kombeve.

Por nga qytetet e këtyre popujve që Zoti, Përëndia yt, të jep si trashëgimi, nuk ke për të lënë asgjë që merr frymë; por do të vendosësh shfarosjen e plotë të Hitejve, të Amorejve, të Kananejve, të Perezejve, të Hivejve dhe të Jebusejve, ashtu si të ka urdhëruar Zoti, Perëndia yt, me qëllim që ata të mos ju mësojnë të imitoni tërë ndyrësirat që bëjnë për perënditë e tyre, dhe ju të mos mëkatoni kundër Zotit, Perëndisë tuaj.” [Diodati i Ri. Botim i vitit 1994. Nga vargu 9-16, fq. 227].

- Për të plotësuar edhe më tepër këtë aspekt të Biblës dhe për të treguar se ligjet e saj janë shumë më të ashpëra se ato të të Islamit kur bëhet fjalë për ndëshkimet trupore po paraqesim disa tekste të tjera biblike, si p.sh.:

“ Në rast se dy burra kanë një grindje midis tyre, dhe gruaja e njërit afrohet për të liruar të shoqin nga duart e atij që e rreh, shtrin dorën dhe e kap nga organet gjenitale, asaj do t’i pritet dora; syri yt nuk do të ketë mëshirë për të. ”[ Ligji i përtërirë. 25:11]

Dhe ja seç thotë për ata që ftojnë në adhurimin e idhujve:
“…mos iu nënshtro atij dhe mos e dëgjo; syri yt nuk duhet të ketë mëshirë për të; mos e kurse, mos e fsheh. Por ti duhet ta vrasësh; dora jote të jetë e para që të ngrihet kundra tij, për ta vrarë; pastaj le të vijë dora e gjithë popullit. Ti do ta vrasësh me gurë dhe ai do të vdesë, sepse ka kërkuar të largojë nga Zoti… Në qoftë se një ndër qytetet e tua që Zoti, Perëndia yt, të jep për të banuar, dëgjon të thuhet që njerëz të çoroditur kanë dalë nga gjiri juaj dhe kanë mashtruar banorët e qytetit të tyre duke thënë: Shkojmë t’u shërbejmë perëndive të tjera, që nuk i keni njohur kurrë, ti do të bësh hetime, kërkime dhe do të marrësh me kujdes në pyetje; dhe në qoftë se është e vërtetë dhe e sigurt që ky veprim i neveritshëm është kryer me të vërtet në gjirin tënd, atëherë do të vrasësh me shpatën tënde banorët e atij qyteti, duke vendosur shfarosjen e tij dhe gjithshka që ndodhet në të; do të vrasësh edhe bagëtinë e tij.” [ Ligji i Përtërirë. 13:6-15]

- Ja dhe një urdhër tjetër që i atribuohet Mosiut, Profetit të Zotit:
“ prandaj vrisni çdo mashkull nga fëmijët dhe vrisni çdo grua që ka mardhëie seksuale me një burrë, por ruaji të gjalla për vete të gjitha vajzat që nuk kanë pasur mardhënie seksuale me burra.” [Numrat. 31: 17-18]

“Po nga qytetet e këtyre popujve që Zoti, Perëndia yt, të jep si trashëgimi, nuk ke për të lënë asgjë që merr frymë, por do të vendosësh shfarosjen e plotë të tyre…”[ Ligji i Përtërirë. 20:16]

Po kështu një tjetër urdhër i ashpër që i atribohet Zotit:

“ Kështu thotë Zoti i ushtrive: Unë do ta dënoj Amalekun për atë që i bëri Izraelit kur i preu rrugën, ndërsa po dilte nga Egjipti. Tani shko, godit Amalekun dhe cakto shfarosjen e të gjitha gjërave që ai ka pa pasur fare mëshirë për të, por vrit burra dhe gra, fëmij dhe foshnja gjiri, lopë e dhen, deve dhe gomarë.” [1 Samuelit 15:2-3] …etj ]

Ne me plotë të drejtë do t’i pyesim se si ata i shpjegonë këto ndëshkime trupore që gjenden në Dhjatën e Vjetër tek e cila ata besojnë, para se ata të na drejtohen ne për ndëshkimet trupore që gjenden në Islam?

Ne nuk duam të gjykojmë aspak këto referenca Biblike që përmendën më sipër, pasi prej tyre ndoshta mund të kenë ndonjë vërtetë prej Zotit, por duam tu kujtojmë bashkohësve tanë kristianë një këshillë Biblike që ndoshta e kanë harruar kur kritikojnë Islamin dhe ligjet e tij nga këndvështrime ateiste:

-“ Mos gjykoni, që të mos gjykoheni. Sepse ju do të gjykoheni sipas gjykimit me të cilin ju gjykoni; dhe me masën me të cilën ju masni, do t’ju masin të tjerët. Pse shikoni lëmishten që është në syrin e vëllait tënd dhe nuk shikon trarin që është në syrin tënd? Ose si mund t’i thuash vëllait tënd: Dale të të heq lëmishten nga syri, kur ke një tra në syrin tënd? O hipokrit, hiqe më parë trarin nga syri yt dhe pastaj shiko qartë për të nxjërrë lëmishten nga syri i vëllait tënd.” (Mateu. 7: 1-5)



-Së treti: Shumë popuj të botës përfshi këtu edhe vënde perëndimore siç është SHBA nuk i kanë hequr ndëshkimet trupore deri edhe dënimin me vdekje për krime të mëdha. Ndërkohë që ata aprovojn apo heshtin ndaj luftrave të pandershme që bëhen sot në botë për interesa egoiste të njërës apo tjetrës palë, megjithë masakrat dhe pasojat që lënë këto luftra duke marrë jetën e qindra njerzve dhe duke lënë të gjymtuar qindra të tjerë.

P.sh. Suedia edhe sot e kësaj dite nuk e ka hequr ligjin për prerjen e dorës. Kështu për SHBA në 1995 ishte viti rekord për dënimet me vdekje që nga 1957. Në këtë vitë u ekzekutuan 56 dënime kapitale kundrejt 31 dënimeve të një viti më parë. Ka akoma 3000 burra dhe gra të dënuar që presin ekzekutimin për në krahët e vdekjes. (RAI teleteks 29.12.1995)

Në rast se ata me llogjikën e një ateisti e konsiderojnë sheriatin tonë si të ashpër dhe shkelës i të drejtave të njeriut, në emër të të cilës flasin, atëherë në bazë të reciproritetit që ata kërkojnë duhet që të hedhin poshtë Biblën e tyre dhe mësimet e saj, që ata besojnë se kanë ardhur nga Zoti!

Së katërti: Atyre që hartuan këto pyetje u themi që t’i kthehet historisë kristiane të mesjetës të mbushur plot krime, vrasje, përndiekje dhe tortura nga më monstruozet si prerja e duarve, këmbëve, hundës dhe veshëve, nxjerrejn e syve me hekur të nxehtë për t’u imponuar jo të krishterëvë sidomos myslimanëve që të lënë fenë e tyre dhe të hynë në kristianizëm.

Të njëjtën gjë ata bënin edhe me sektet e tjera kristiane kundërshtar të kishës katolike.

Sipas Uedëll Prim në Spanjë numri i vetë të krishterëve që u ekzekuttuan në shekullin e XV ishte 342.000 persona prej të cilëve 32.000 u dogjën të gjallë. (Fifteen Centry Bible, Kulla e Rojës 15Gusht 1994 fq.6)

A nuk i kujtojnë vallë gjygjet e inkuizicionit në Spanjë? A nuk i kujtojnë se çfarë bënin njerzit e kishës me ata mijra qenie njerzore që i burgosnin nëpër biruca si të ishin sardele të konservuara, derisa vdisnin?

A nuk i kujtojnë kolonizimet që u bënë vendeve myslimane dhe se me çfarë brutaliteti dhe egërsie janë sjellë ndaj banorve të tyre?

Të flasësh për krimet që Kisha ka bërë në emër të Zotit gjatë gjithë historisë së saj është një temë mjaft e gjërë por po mjaftohemi të themi se ishte vetë despotizmi i kishës një nga shkaqet kryesore që shpuri popujt e Europës që të ngriheshin kundra saj dhe si rezultat i së cilës lindën me dhjetra sekte, filozofi, rryma politike dhe revolucione. Vetë ateizmi dhe shthurja morale nuk është gjë tjetër veçse një kundra përgjigje ekstreme ndaj kishës dhe mësimeve të saj. Megjithatë ne këtu mund të përmendim thëniet e dy të krishterve. Giboni në një nga librat e tij shprehet: “ Kryqtarët si shërbëtorë të Zotit mbasi pushtuan Jerusalemin më 15/7/1099 e panë të udhës që të nderonin Zotin duke therur shtatëdhjet mijë mysliman. Ata nuk patën mëshirë as për pleqtë, fëmijët dhe gratë në një kasaphanë e cila vazhdoi për tre ditë dhe tre netë me rradhë. Ata u thyenin kokën fëmijve mbas mureve dhe i hidhnin foshnjet e gjirit nga taracat e shtëpive, digjnin burrat dhe gratë me zjarr dhe u çanin barkun për t’i parë nëse ato i kishin mbushur me florinj… më pas autori i këtyre fragmenteve thotë: Si patën guximin më pas këta njerëz mbas gjithë kësaj që bën që t’i faleshin Zotit duke kërkuar bekim dhe falje mëkatesh” (Shih Telbis Merdud. Fq.30, dhe Mardhëniet ndërkobëtare, Kamil Ed-deks. Fq.333).

Ndërsa Gustav Lubon në Librin e tij Civilizimi arab fq.279 kur flet se çfarë bën kryqtatrët me myslimanët e Andalusit thotë:

“Kur arabët u përzunë në vitin 1610 u morën të gjitha masat për shkatërrimin e tyre ku u vranë pjesa më e madhe e tyre. Numri i të vrarëvë që nga fillimi i raprezaljeve deri në largimin e plotë të arabve arriti në tre milion njerëz, ndërkohë që kur arabët morrën Spanjën nuk i prekën banorët vendas por i lanë ata që të praktikonin lirishëm ritet e tyre fetare duke ruajtur marveshjet me ta… toleranca arabe gjatë sundimit në Spanjë arriti gjer atje sa zor se mund të gjesh një gjë ngjashme edhe sot e kësaj dite.”

-Së pesti: Myslimanët gjatë gjithë historisë së tyre kanë një përvojë pozitive në rezultatet që ka sjellë zbatimi i ndëshkimeve trupore me të cilat na ka urdhëruar Allahu. Ndëshkime të tilla si prerja e dorës, gurëzimi apo kamzhiku për ata të cilët e meritonin ka ruajtur shoqërinë islame gjatë shekujve nga krimet e panumërta nga të cilat preket çdo shoqëri. Kjo do të thotë se një dorë hajduti e prerë ka shërbyer si shembull për të gjithë ata që do të guxonin të ndërmernin akte të tilla si vjedhja, vrasja, përdhunimi duke u siguruar kështu njerzve një jetë të qetë dhe me sa më pak probleme.

Hartuesi i këtyre pyetjeve bën mirë që t’u kthehet satistikave të sotshme të atyre shteteve të botës të cilat nuk përdorin ndëshkime trupore të tilla si prerja e dorës për vjedhsin, dhe ka për të parë se si shifra maramendëse mbushin tabelat satistikore të krimeve. Duke filluar këtu që nga krimet më të lehta, vjedhjet e deri tek vrasjet më makabre e përdhunimet e pafundme.

Në fakt ajo që ka ndikuar në botën islame krahas ligjeve të Sheriatit për një kriminaltet shumë herë më të ulët se në vendët e krishtera perëndimore ka qënë edhe mësimet islame të cilat ruhen në traditën e këtyre popujve.

Historia Islame tregon se rastet e gurëzimit si masë ndëshkimore për ata që kanë kryer mardhënie jashtëmartesore të paligjshme nuk i kalon dhjetë gishtat e duarve. Kjo për shkak të vetë kushteve të cilat duhet të plotësohen për tu ezkzekutuar ky dënim i rëndë; vetpranimi nga ana atij që ka kryer këtë akt, me dëshirën e tij, apo dëshmia e katër njerzve të besueshëm të cilët e kanë parë aktin (kushte të cilat rrallë mund të plotësohen).
Ky dënim ka bërë që të ruhet shenjtëria e familjes myslimane për shekuj me rradhë nga përhapja e imoralitetit në të, e ka ruajtur atë nga shthurja dhe shkatërrimi i saj si dhe nga plot sëmundje epidemike që janë përhapur në shoqëritë bashkohore, ku imoraliteti kryhet ditën për diell në emër të lirisë individuale!

Unë ju drejtohem atyre që na drejtuan këto pyetje të cilët i thonë vetes se janë të krishterë duke ju thënë: A ka ndonjë ligj prej ligjeve hyjnore që ta ketë lejuar këtë imoralitet që shohim sot kaq të përhapur në vendet kristiane , imoralitet i cili është kthyer në një diçka normale dhe i pakritikueshëm, duke e konsideruar atë si një fenomen të lirisë personale të çdo njeriu?!

Një element i vlefshëm për të matur shkallën e imoralitetit dhe dallimin që ka ai nga vendet kristiane me ato myslimane është edhe sëmundja e Sidës që siç dihet përhaper kryesisht nga kontaktet e pakontrulluara seksuale, kështu p.sh. revista Zgjohuni e dëshmimtarve të Jehovait në numrin prill-qeshor 1996 shkruante: Le të shqyrtojmë për shembull Çadin. Ndër katër qytet e tij më të mëdha, tre kanë një popullsi të madhe ‘të krishterë’. Qyteti tjetër ka më shumë myslimanë. Megjithatë, tashmë virusi ka shpërthuer në tri qytet ‘ e krishtere’! E njëjta gjë është përsëritur anembanë kontinentit. Afrika Qendrore dhe Jugore, që me emër janë të krishtere, kanë një mesatare shumë më të lartë se Afrika Veriore, që në pjesën më të madhe është myslimane. (fq20)

Në fakt vendimi i Zotit për atë që kryen kurvllik sipas vetë ligjit të tyre është me gurëzim, ligj të cilin ata e praktikonin në kohë të hershme por që më pas si rezultat i devijimeve që iu bënë fesë dhe neglizhencës ndaj zbatimit të ligjeve të fesë së tyre një dënim i tillë u la. Nëse nuk e dinë këtë atëhërë le t’i kthehen historisë së tyre dhe ta lexojnë atë!

Eshtë për tu habitur që këta njerëz bëjnë një pyetje të tillë ndërkohë ligje të tilla nuk janë vetëm të Islamit por edhe të fesë së tyre, të shkruara e zeza mbi të bardhë në vetë librat tek të cilët ata besojnë!

Siç u përmend edhe më parë se sipas Biblës dënimi për kurëvri dënohet me “ Kur një vajzë e virgjër është e fejuar dhe një burrë e gjen në qytet dhe bien në shtrat me të, që të dy do t’i çoni në portën e atij qyteti dhe do t’i vritni me gurë, dhe ata do të vdesin…” (Ligji i Përtërirë 22:23)

ndërkohë që vetë Jezusi e aprovon vlefshmërinë e Ligjit : “ Por është më e lehtë që të mbarojnë qielli dhe toka, se sa të bjerë poshtë qoftë edhe një pikë nga ligji.” (Lluka 16:17)
“ Mos mendoni se unë erdha për të shfuqizuar ligjin ose profetët; unë nuk erdha për t’i shfuqizuar, po për t’i plotësuar.” (Mateu 5:17)

Në rast se këta njerëz janë kthyer në laik; atëherë le të mbrojnë haptazi laicizmin dhe jo të hiqen si mbrojtës të kristianizmit!

Ama në rast se ata duan të mbrojnë realitetin e sotshëm të popujve të tyre kristianë, realitet i cili nuk pajton me mësimet e fesë së tyre, le t’i lënë atëherë fetë mënjanë dhe të flasin vetëm për realitetin e sotshëm njerzor dhe mos të përziejnë në këtë mes fetë hyjnore të zbritura nga Zoti i gjithsisë.

Para se ta mbyllja këtë pikë do t’iu kujtoja atyre disa versete ungjëllore:

“ Dhe Jezusi shkoi në malin e Ullinjve. Por, si zbardhi dita, u kthye përsëri në tempull dhe gjithë populli erdhi tek ai; dhe ai u ul dhe i mësonte. Atëherë farisejntë dhe skribët i prunë një grua që ishte kapur duke shkelur kurorën dhe, mbasi e vunë në mes, i thanë Jezusit: Mësues, kjo grua është kapur në flagrancë, duke shkelur kurorën. Por në ligj Moisiu na ka urdhëruar të vriten me gurë gra të tilla, por ti ç’thua? Flisnin kështu për ta vënë në provë dhe për të pasur diçka për ta paditur. Por Jezusi, duke u shtënë se nuk dëgjoi, u përkul dhe shkruante me gisht ne dhe. Dhe, kur ata vazhdonin ta pyesnin, ai u drejtua dhe u tha tyre: “ Kush nga ju është pa mëkat, le ta hedhë i pari gurin kundër saj!”. Pastaj u përkul përsëri dhe shkruante në dhe. Atëherë ata, e dëgjuan këtë dhe të bindur nga ndërgjegja, u larguan një nga një…” [Ungjilli sipas Gjonit 8:1-9].

- Eshtë për tu habitur që kjo pjesë ungjëllore megjithse nga vetë studiuesit kristianë pranohet që nuk i përket Gjonit pasi ajo nuk gjendet në dërëshkrimet më të vjetra dhe më me rëndësi dhe as në përkthimet e hershme, konsiderohet në mënyrë kaq fëminore si kanonike! Duke mos dashur të pranojnë se libri i tyre i shejntë u është nënshtruar deformimeve njerzore. (Shih shënimet e Dom Simon Filipaj në Biblën e përkthyer prej tij fq.1518)