Reagim ndaj shkrimit te djeshem te Mustafa Nanos ne gazeten Shqip!

**DYDRINAS** · 07-04-2009, 13:58

Sa do te doja te isha kroat!

Mustafa Nano

Ja një fotografi e ditës së djeshme: makina që uturinin e që u binin borive rrugëve të Tiranës; prej këtyre makinave nxirrnin kokën njerëz, që sapo kishin zbuluar brenda vetes sentimente të egra euro-atlantiste; një varg i gjatë makinash të tjera kishin dalë në Rinas për të pritur delegacionin që sillte dokumentin e anëtarësimit; trafiku nëpër rrugët e Tiranës ishte totalisht i bllokuar; kamerat televizive të të gjitha televizioneve filmonin e përcillnin drejtpërsëdrejti në shtëpitë e shqiptarëve të shkretë pamje nga mbërritja triumfatore e këtij delegacioni të fantaksur. TVSH-ja (të kuptohemi, jo Taksa e Vlerës së Shtuar, por TeleVizioni Shqiptar, që funksionon me taksat tona) kish improvizuar një ekran në sheshin "Skënderbej", dhe prej andej u shpërndante të gjithë kalimtarëve pamjet e fitores, pamjet e festës, pamjet e mbërritjes së triumfatorëve alienë, deklaratat e ndërkryera të njeriut më të ndërkryer të këtyre anëve tona (ka nevojë t‘i thuhet emri?). Kudo kish makina policie, policë, sirena, poster-a të mëdhenj, flamuj kombëtarë, flamuj të Partisë së lavdishme Demokratike.

* * * * *

Dy ditë përpara anëtarësimit të Shqipërisë në NATO shkrova një artikull, në të cilin theksoja pa asnjë ndërdyshje rëndësinë e kësaj ngjarjeje. Por ajo që ndodhi dy ditë më pas (për dy ditë me radhë) ishte një histeri kolektive, që nuk kishte asnjë lidhje me rëndësinë e ngjarjes. Ishte një gjë e bezdisshme dhe fyese; madje, ishte - këtë po e them gjithashtu pa asnjë ndërdyshje - dhe e turpshme. Delegacione të përcjella me pompë gati perandorake, tam-tam-e të pafundme mass-media-tike, pamje kinse të përdëllyera politikanësh, qurravitje e buzëqeshje të jargavitura delegatësh shqiptarë përballë big-wig-ësh euro-atlantikë, fytyra të përflakura anchormen-ësh televizivë, që me këtë rast kishin veshur rrobat e reporterit patetik në shërbim të regjimit, apo në ndjekje të frymës së regjimit, intervista e fjalime të mbushura me mbiemra e përcaktorë të shkallës sipërore, koncerte, tubime, garë programesh televizive me temë anëtarësimin në NATO, lajme, lajme e prapë lajme të lidhura prapë me dy anët e Rhine-it të famshëm, transmetim live i ngjarjes nga Strasbourg-u, Kehl-i e Baden-Baden-i, kthim prej pushtuesish-triumfatorë në Tiranë, dyndje "spontane" e njerëzve nëpër rrugët e Tiranës me rastin e mbërritjes së udhëheqësve tanë të mëdhenj (O Zot, më vjen për të qarë dhe mua, por jo prej përdëllimit e jo prej emocioneve patriotike!), e kështu me radhë, e kështu pa fund. Festa vazhdon.

Pak më sipër, përmenda shërbimin ndaj regjimit, por edhe kapitullimin përballë frymës së regjimit. Po shpjegohem. Kemi shërbëtorët e regjimit, të cilët dallohen që larg, sidozot një numër institucionesh shtetërore, televizionin publik, televizionin "Klan", por, në anën tjetër, kemi edhe disa "institucione" kombëtare të njohura në vijimësi për qasjen anti-regjim, të cilat kanë kapitulluar megjithatë përballë frymës së regjimit (me frymë kuptoj çdo gjë që na bën ta shohim veten si shërbëtorë të politikës, qeverisë, shtetit, e jo të shohim këto të fundit si shërbëtoret tona. Kjo pra e dallon frymën e të gjitha regjimeve; afërmendsh edhe të regjimit ku po jetojmë). Çfarë kam parasysh me "institucione" kombëtare armike të regjimit dhe mike të frymës së këtij regjimi? Kam parasysh opozitën politike, e cila, jo vetëm nuk arriti ta denonconte këtë harbim të çmendur e pa kuptim, por u bë pjesë e këtij harbimi, kam parasysh mass-media-n opozitare, kam parasysh "Top Channel"-in (ishte interesante të vije re se si përthyhej në të dyja anët e Rhine-it logjika sektare e Tiranës: në të njëjtën orë të ditës, ndërsa Fevziu intervistonte ghibelini-n Berisha, Balla intervistonte guelfin Topi. Që të katërt ishin në një gjendje orgazmatike), kam parasysh një frymë të tërë homogjene, rrjedhimisht hegjemone. Kjo frymë të kall datën më shumë se sa një Kryeministër i sëmurë e bandit; kjo frymë të kall datën më shumë se sa vetë regjimi, i cili - për këtë nuk duhen më prova - po përgatitet të na vjedhë edhe rezultatin e zgjedhjeve të ardhshme; kjo frymë të kall datën, pasi nxit (ose legjitimon) zhdukjen e të gjitha foltoreve, nga ku mund të dëgjohen edhe zëra të mekur heterodoksë; kjo frymë të kall datën, pasi na bën të jetojmë me idenë që në këtë botë kanë rëndësi jo dinjiteti e liria jonë individuale, po një moral e ca konvencione kolektive, mbi të cilat ngrihen pushtete arbitrare e jetëgjata; kjo frymë të kall datën, pasi shpeshherë nuk ka nevojë të të censurojnë, ngaqë ti censuron vetveten prej frikës se gjindja mund të të izolojë, ose mund të të japë munxët; kjo frymë të kall datën, pasi edhe atdheun ta bën të huaj. Këto tri-katër ditë nuk do doja të isha shqiptar; do doja të isha, fjala vjen, kroat, pasi kështu, nga njëra anë do të mund t‘i gëzohesha një si biçim afermacioni euro-atlantik të vendit tim, nga ana tjetër as nuk do të përqeshesha prej pacipësisë së regjimit, as nuk do të nëpërkëmbesha prej frymës së regjimit. Në Kroaci, në të njëjtat ditë e për të njëjtën ngjarje, nuk ka pasur asnjë lloj harbimi; festa e anëtarësimit në NATO nuk prishi asnjë axhendë të jetës kroate, e cila rrodhi normalisht, ashtu si ditët e tjera; i vetmi ndryshim kishte të bënte me një theks pakëz më të madh mass-media-tik mbi ngjarjen. Por, edhe ky ishte theks pastërtisht mass-media-tik, i pandotur prej frymës së ndonjë regjimi. Ja, prandaj do doja të isha kroat këto tri-katër ditë të shkuara. E nëse zgjedhjet e ardhshme nuk do të bëjnë gjë tjetër, veçse do të konfirmojnë këtë regjim banditësh e rrugaçësh (n‘daçi me vota të vjedhura, n‘daçi me vota të fituara ndershmërisht), unë do doja të isha kroat përgjithmonë. Në këto rrethana, po të kisha para, do t‘i bëja naftën këtij vendi, do t‘ia bëja naftën për aq kohë sa do të komandohej prej një njeriu, që nuk la gjë pa vjedhur në këtë vend (po na vjedh dhe një arritje, e cila asëll-asëll veç atij nuk i takon asnjë çikë). Do ta bëja këtë për të mos u identifikuar pa fund me atë soj shqiptarësh, të cilët janë vënë pa fund në mbështetje të tij, por edhe ngaqë historia e këtyre viteve ka treguar se kur ky vend komandohet nga ata, nuk ka vend për të tjerë, që janë të ndryshëm prej tyre. Por për fat të keq nuk kam para. Në vend të tyre kam një dëshirë: do doja të isha kroat!

* * * * *

Janë ca pyetje që kam pasur më së shumti në kokë këto ditët e harbimit të madh e të turpshëm, e që kanë lidhje me arsyetimet e sapobëra: Si është e mundur që ky vend të bjerë e të mbesë gjithë kohën në duart e bandave të tilla? Si i bëhet me ata shqiptarë që, më shumë se sa lajme 24 orë non stop mbi NATO-n, duan të shohin në televizor telefilmin e preferuar? Si i bëhet me ata shqiptarë, që në orët e kësaj karnavaleje zyrtare, d.m.th. në orët e bllokimit total të Tiranës, duan të shkojnë të luajnë calcetto, duan të dalin shëtitje nga liqeni, duan të bëjnë një xhiro deri në Durrës, duan të ngjiten në malin e Dajtit për të thithur pak ajër të pastër, duan të bëjnë një xhiro me biçikletë nëpër rrugët e qytetit, duan të shkojnë në kinema, në teatër, në opera, duan të shkojnë te dentisti, apo te psikologu, apo te kursi i gjuhës së huaj, te prindërit e tyre në nevojë etj., etj.? Shkurt, si i bëhet me ata shqiptarë, të cilët nuk duan t‘ia dinë për festa të tilla? A kanë të drejtë këta njerëz të bëjnë një jetë që nuk lëndohet prej axhendës së bandave me pushtet? A është ky vend edhe i tyre? A ka vend në këtë vend edhe për njerëz që nuk kanë e nuk duan të kenë asnjë lidhje me bandat në pushtet, rrjedhimisht as me gëzimet, as me hidhërimet e tyre? A mos vallë që të gjithë këta (dhe me siguri janë shumica e banorëve të këtij vendi) do të duhej të thoshin: Ah, si s‘jemi kroatë?

shqip

PERSE NUK DO DOJA TE ISHA KROAT, PER NATO-n?

Alfred Cako

Këto ditë, kur shumica e shqiptarëve po brohorasin për hyrjen e vendit tonë në NATO, nën dilemën për ta trajtuar këtë çështje të cilën e kam pasur për zemër me vite (për shkak se tashmë dobia e saj është kthyer në një aksiomë politike), më ngacmoi një shkrim tonik kundër rrymës i analistit Mustafa Nano (te "Shqip"-i, me titull "Sa do doja të isha kroat"), duke u bërë kështu tharmi sfidues për këtë koment me thelb debatues që po ofroj, ndaj pikëpamjeve të tij. Njihet në fakt një prirje karakteristike e theksuar individualizmi në qëndrimet e z. Nano, jo vetëm për çështjet e ditës, por edhe për çështje madhore dhe, në fakt, kjo nuk është një gjë e keqe në vetvete. Madje edhe unë besoj se mund ta klasifikoj veten, me mburrje, pak a shumë në këtë rrymë, sepse në përgjithësi, historia ka treguar se gjakftohtësia, kozmopolitizmi dhe qëndrimet individuale kanë qenë më superiore se qëndrimet euforike të turmave të ekzaltuara nga manipulimi i elitave politike.

Por për z. Nano, me sa duket, individualizmi është kthyer në një tepri dhe qëllim në vetvete, duke e çuar atë ndonjëherë në qëndrime analitike jo reale, siç është rasti për këtë çështje kruciale. Ndoshta në lidhje me temën që ai ka trajtuar mund të ketë edhe dizavantazhin e mosnjohjes së thelbit të historisë së popullit shqiptar (në fakt, ai është një gazetar me eksperiencë dhe i talentuar, por që unë nuk di që ai të ketë treguar njohje të thella historike, qoftë dhe si autodidakt), të luftës dhe përpjekjeve të tij sizifike për të mos u asimiluar në oqeanin e shekujve dhe, si rrjedhojë, të mos kuptuarit e faktit të rëndësishëm se që mbas Koncilit të parë të Nikeas dhe zyrtarizimit të Krishterimit nga Perandoria Romake dhe Perandori i saj ilir - Konstandini, shqiptarët për mbi 1700 vjet rresht, kanë qenë të sedimentuar nga fati i tyre i keq, me palët humbëse, apo në një transhe me armiqtë e tyre shekullorë, më të fuqishëm se ai. Shqiptarët kanë qenë si një sorkadhe e ndryrë në një vathë me disa ujqër që oreksi iu kishte dalë para se t‘u dilnin dhëmbët. Madje kjo ka qenë edhe arsyeja se përse shqiptarët janë mpakur dhe tkurrur nën krusmën e shekujve dhe sot janë i vetmi komb, ndoshta në botë, që janë të rrethuar nga të gjitha anët e kufijve të tyre tokësorë shtetërorë politikë, po me toka të banuara nga shqiptarët.

Megjithatë, ata që rrinë mbrapa NATO-s dhe përfaqësuesit e tyre zyrtarë e kanë ditur dhe e dinë ndoshta më mirë se ne çfarë përfaqëson historikisht raca shqiptare, nga vjen ajo, ç‘kontribut ka dhënë dhe ç‘vokacion ka. Këtë e kanë theksuar më se një herë autoritete si Aurelio Pecio, Aleksandër Haig, Manfred Verner, Wesly Clark, Hoolbrok, etj. Kjo nuk është propagandë, por një e vërtetë e mistershme që vjen nga historia me këtë popull shumë të lashtë dhe enigmatik.

Z. Nano, në këtë shkrim, është kundër sentimenteve festive orgazmatike popullore me synime politike të ditës (në përgjithësi kështu jam edhe unë) dhe shfaqjes së ekzaltuar te "Klan"-i dhe "Top Channel"-i me gazetarët Fevziu dhe Balla të të intervistuarve përkatës, Kryeministrit Berisha dhe Presidentit Topi, për çështjen e anëtarësimit në NATO. Ai është kundër veprimeve "populiste" të Doktorit dhe të pjesës tjetër të politikës blu dhe, madje duket sikur i tërheq veshin "për ndërrim kursi" dhe një farë konformizmi qeveritar të "Top Channel"-it për këtë çështje, me pikësynimin strategjik për t‘i ngritur atij vigjilencën dhe për të ruajtur pozicionin asnjanës dhe kritik ndaj këtyre veprimeve paraelektorale të qeverisë e, duke e çuar kështu ujin në mullirin elektoral të Berishës. Madje ai simpatizon si një model "totemi" politik sjelljen e ftohtë të kroatëve për këtë çështje. Në fakt, sipas mendimit tim, ai nuk ka të drejtë për asnjë gjë nga këto që thotë! Përse? T‘i shohim me radhë, megjithëse në thelb përgjigjja ka lidhje me hyrjen që bëmë më lart, por po shtojmë edhe ca aksesorë të tjerë historikë, qoftë edhe me drojën e bezdisjes që mund t‘i shkaktojmë lexuesit modest.

Në fakt, prirja popullore për të kaluar në një ekzaltim për këtë eveniment është një prirje evolucioniste (e pranoj, edhe pak karakteristikë e shqiptarëve si një popull i vogël) dhe që e ka bërthamën e vet tek enzima e mbijetesës së racës, e kultivuar te ne si një shqisë jetësore më tepër. Të dalë nga nxiromat e Luftërave Ballkanike, nga një "maternitet londinez me dy dhoma" të viteve 1913 dhe 1915 (Traktatet e Londrës, i pari legal dhe sanksionoi Shqipërinë e sotme politike të copëtuar dhe i dyti, një traktat i fshehtë që u përdor si "karrem" për të futur Italinë në Luftën e Parë, nëpërmjet ofrimit të gjithë detit Adriatik dhe të një cope tjetër toke të kësaj Shqipërie të sotme të copëtuar), duke pritur si astmatikë vendimet e dy traktateve të mëdha të paqes në Versajë - pas dy Luftërave Botërore dhe, sidomos pas qëndrimit në zgrip të humnerës së ekzistencës të vitit 1997, shqiptarët e nuhatën se tash, kombi i tyre nuk do të nëpërkëmbet më. Madje po të shohim më në thellësi të historisë, kjo prirje ekzistencialiste e shqiptarëve për të gjetur aleatë politikë, ka qenë edhe në fushën shpirtërore, në drejtim të adaptimeve të tyre me religjionet e ndryshme.

Shqiptarët, si rrallëkush janë një popull apostolik. Në tokat e tyre ka qëndruar dhe është shuguruar madje edhe papa i parë shqiptar, (sipas Konicës), Eleutheri, nga vetë kryedogmatiku i Kishës, Shën Pali, gjatë qëndrimit të tij disamujor në Nikopojë (Prevezën e sotme). Kisha dhe religjioni kristian do të shërbente si një institucion integrues për shqiptarët, të cilët pas rënies së perandorisë romake, në shekullin e katërt pas Krishtit, do të ishin të rrezikuar për shfarosje dhe asimilim nga barbarët paganë të veriut, bullgarët dhe sllavët. Kur bullgarët e braktisën paganizmin e tyre dhe u pagëzuan në kristianizëm, (si fillim me perandorin e tyre Samuel në kishën e Bylisit në Mallakastër), masivizimi i këtij religjioni tek armiqtë e tyre pushtues do të ishte rreziku i radhës për shqiptarët dhe me sa duket, shpëtimi, me intuitë, erdhi nga Islami, feja e re e cila u paraqit si parashutë për një shpëtim të ri, edhe pse atëherë ekzistonin kufijtë politikë më tolerantë të perandorive dhe jo ato kombëtarë (që filluan të krijoheshin në Evropë pas Koncertit të Vjenës më 1814) ku kombi bërthamë do të përpiqej t‘i shuante thëngjijtë e ekzistencës së racave minoritare. Midis sundimit romak të Ilirikumit dhe sundimit të popujve ballkanikë të Rumelisë nga Porta Osmane, një "perde e hekurt shpirtërore" e pati ndarë Evropën: ajo u quajt vija e Teodosit.

Ndryshimi midis shqiptarëve dhe kroatëve është se shqiptarët, në përgjithësi, ngelën nga e njëjta anë me armiqtë e tyre pushtues dhe shfarosës (Perandoria Bizantine), ndërsa kroatët ngelën nën qeverisjen edhe politike (Habsburgët), edhe shpirtërore (Vatikanit), të Perëndimit. Nën iluzionin e komunistëve dhe nën ndikimin sllav, për mbi gjysmë shekulli, kroatët e kafshuan karremin jugosllav (serbo-rus), kësaj dige antigjermanike artificiale dhe, pas viteve 1990, kërkuan rikthimin e tyre në "shtëpinë e vjetër shekullore të stërgjyshërve" në Perëndim. Kjo është diferenca se përse kroatët janë më të ftohtë se sa shqiptarët. Në mashtrimin e kroatëve, përveç iluzionit të komunizmit, ndikoi edhe një prirje historike e derës mbretërore serbe të Obenoviqëve drejt Perëndimit. Por në fakt, edhe pse Tito ishte një kroat me fytyrën nga Roma dhe Washingtoni, detyra e tij ishte të recitonte vargjet e lëna nga tradita e derës tjetër mbretërore serbe të Karagjorgjeviçëve, për vokacion pro ruso-sllav. Kur u rrezikuan për pak kohë nga Milosheviçi për zotërimin e një territori të vogël të Krajinës dhe për pak toka të tyre në Bosnjë, e pa gjithë bota se sa "të ftohtë" ishin kroatët.

Po, ne, shqiptarët që kemi qenë gjithë kohës një popull kallogre nga zaptimi, gjenocidi dhe shfarosja, a duhet të tregohemi të nxehtë me një rast të cilin kishim të paktën mbi një shekull, mbas shpartallimit të të Sëmurit të Bosforit dhe Luftërave Ballkanike, që kërkonim ta proftasnim për të hyrë në aradhat, vokacionin dhe për t‘u bërë pjesë e vezullimit të diamantit të 30 vendeve elitare të botës? Z. Nano dhe Na(no)to-skeptikët e tjerë (sidomos veteranët nostalgjikë që ende mbajnë si gjë të çmuar kokoret sovjetike me yllin e kuq me të cilin luftuan kundër kosovarëve për të çliruar Jugosllavinë deri në Vishegrad - me këtë s‘dua të bëj paralelizëm me z. Nano, pasi ai nuk ka absolutisht asnjë lidhje me këtë kategori) lipset që ta dinë se nëse ka ndonjë popull që fiton shumë më tepër se sa jep për këtë kauzë, nga 28 vendet e tjera të këtij diamanti, këta janë shqiptarët, për shkak të veçorive që theksuam më lart. Ndaj, si rrallëherë, është e justifikuar adrenalina e mediumeve tona dhe politikës. Unë jam dakord me z. Nano që kjo çështje s‘duhet dhe nuk mund të margjinalizohet në dobi të politikave partiake të ditës. Dhe kjo, në fakt, nuk mund të ndodhë se të gjithë shqiptarët e kanë të trashëguar në gjenet e tyre shekullore aspiratën për të këputur zinxhirët e dyfishta të Teodosit dhe të "perdes së hekurt", e cila na rreshtoi fatkeqësisht për 50 vjet me armiqtë tanë.

Është fakt se krijimi i mundësive për hyrjen në NATO të një pjese të madhe të Ballkanit është bërë kryesisht për arsye të gjeopolitikave midis Perëndimit dhe botës ortodokse të Lindjes, kryesisht Rusisë. Kjo e fundit është një fuqi e madhe bërthamore dhe ngacmimi i saj është sikur të ngacmosh një fole me grerëza. Pra ky moment ka qenë një akord i heshtur dhe mbrapa kuintave midis regjisorëve të mëdhenj botërorë dhe, politika jonë ka pasur vetëm një rol afirmativ të këtij akordi dhe një pozicion paralel me aspiratat gjeopolitike kombëtare. Pra hyrja në NATO pikën më të rëndësishme dhe më të vështirë e kishte tek pranimi i tyre nga shkaku i pamundësisë reale për dominim të territoreve tona sipas vullnetit politik të Perëndimit dhe jo atë të vokacionit të një politikani shqiptar apo të një tjetri. Pra në NATO na futi akordi NATO-Perëndim dhe vokacioni i shumicës së shqiptarëve, vokacion që u sintetizua te politikanët tanë të Tiranës në këto 18 vjet. Tashmë deti Adriatik ku kalonte "perdja e hekurt", de jure, pas 4 prillit, është kthyer në një liqen të Perëndimit dhe "Pjetri i Madh" nuk i lan dot më këmbët me ujin e lakmuar testamential të këtij deti. A e kupton dot z. Nano dhe Na(no)to-skeptikët e tjerë, këtë të fundit, se ç‘do të thotë për ne shqiptarët?

Prandaj, duke e mbyllur, s‘më mbetet gjë tjetër veçse t‘i mbështesim të gjithë politikanët shqiptarë të këtyre 18 viteve, që pak a shumë kanë dhënë kontribut për këtë ditë (kjo ka qenë relative ndonjëherë këto 18 vjet pasi ka pasur në fakt një mungesë orientimi - nga ngjarjet e ‘97 - nga ndonjë prej politikanëve tanë si dhe ata ballkanikë që sollën si rezultat edhe prirje të gabuara antishqiptare për rreshtim gjeopolitik, në ndonjë moment të shkurtër, deri sa mbaroi lufta NATO-Serbi), si dhe atyre që do të vinë, që për këtë çështje parimore, të vazhdojnë vetëm në këtë drejtim.

shqip

**drenicaku** · 07-04-2009, 14:32

Muqo nano ben detyren qe ja shtron edvini,pra qdo gje qe eshte ne te mir te kombit muqon e mundon.
Nuk ja vlen te merremi me muqo nanon.
QENET LEHIN KARAVANI VAZHDON

**juanito02** · 07-04-2009, 14:37

Edhe enveri keshtu thoshte
O Muc Nano keto gjera kam menduar dhe une
A e ke vene re cfare duan keta. Keta duan Enverin po jo ate nga Gjirokastra po nga Vucidoli. E duan nga veriu kete radhe per te bere revanshin. Dhe skane faj se linden dhe u rriten ne diktature pa kulture, pa gjuhe te huaja, pa bitellsa, pa John Wayne, pa Gregory Pack, pa Woodstock dhe nuk njohin forme tjeter pushteti mbi krye. I vetmi qe ka ushtruar pushtet mbi ta eshte Enver Hoxha dhe vetem stilin e tij kuptojne aq mbrapa jane. Kusurin e pushtetit kane pasur gjendjen natyrore te Kanunit te Leke Dukagjinit. Dhe ne fakt stili komunist i shkon per shtat gjendjes se tyre. A i ke vene re si rrine grusht bashkuar rreth komandantit dhe bejne urraa edhe kur ben gafa.
A e ke vene re sa pacperisht genjejne per suksese e prosperitet njelloj si Enveri
A e ke vene re qe sa here bejne mitingje i bejne me tam tame moderne me urdher partie njelloj si Enveri qe i bente me fizarmonike e gernete
A e ke vene re qe kur ju dorezua karta e antaresimit ne Nato u turr Berisha qe tja rrembente nga duart Presidentit Topi.?
A e ke vene re sa xheloze jane me specien e tyre demokrate dhe pjesen tjeter e quajne armik klase njelloj si Enveri? E lene pa pune e shtypin e shkelin me kembe?
A ke vene re qe cdo urdher emerim, votim ligji, e ben vetem njeshi zoti kryeminister njelloj sic bente Enveri?
A ke vene re sa shume kerkojne ta paraqesin si mesia duke e paraqitur te pazevendeshueshem, hyjnor, historik, me kult individi njelloj si Enveri?
A k vene re qe dmokracia ne parti eshte tejet formale dhe nuk funksionon asgje pervec urdherit te njeshit njlloj si Enveri?
A ke vene re qe gjithe perkrahesit e vet kane te njejten fytyre ne debate, ne pronuncime ne shkrime ne media ne site dhe japin po ato argumenta direktiva te njeshit njelloj si Enveri?
A keni vene re qe po u dole kunder te denigrojne gjithe sojin e sorrollopin e te bejne armik per 4 breza njelloj si Enveri?
A keni vene re sa fodulle jane te ulur ne karrike dhe thone qente te lehin karvani te ece perpara njelloj si Enveri?
A e keni vene re sa denime ka brenda llojit njelloj si Enveri?
A keni vene re sa qesharake jene para botes me sukseset e tyre njlloj si Enveri fanar ndricues ne bote?
A keni vene re qe pronen e kane te tyren dhe e japin kur e kujt te duan njelloj si Enveri?
A keni vene re sa shesin mend me sigurine e kombit duke hyre ne Nato njelloj si Enveri me Kinen e madhe? Dhe e quajne prone te tyre njelloj si Enveri Traktatin e Varshaves.
A e keni vene re Berishen kur thote shteti im partia ime qeveria ime ndryshe nga Enveri qe thoshte partia jone qeveria jone vendi ine.

**G.D** · 07-04-2009, 14:45

Poziten gjeografike Shqiperia e kishte edhe me pare sesa te vinte Sali Berisha ne pushtet por ne NATO nuk hyri sepse nuk plotesoi kushtet. Shqiperia dhe Kosova jane te Natos ka sa vite. Puna ishte vetem zyrtarizimi dhe ja e bete. Tani zyrtarizimi u arrit me reforma te suksesshme nga qeveria aktuale qe keni dhe manjaku Mustafa Nano , qe dashuria me Edi Ramen e ben te tille , duhet te mbylle gojen ca dite dhe te mos flase sepse ky ishte sukses pikerisht i "provincialit" Berisha qe u erdhi nga malet por qe u tregua me i moderuar nga shume te tjere.
Berisha i mire ose i keq ju , u dha Naton dhe eshte turp qe te mos i njihni meriten. Duhet te dini se futja ne Nata eshte merite e shqipetareve te Shqiperise vetem sepse diten qe ne 2005 te zgjidhnin drejtuesin.

P.S: Kush i dha Mustafa Nanos "Deja vu"-ne edhe pse nuk di nje fjale ne frengjisht???

**xfiles** · 07-04-2009, 14:47

Jam dakord me mustafain.

**saura** · 07-04-2009, 14:51

Dhe per te vrare ,te ftohte jane Kroatet ,se i vrane komshit e tyre qe kishin jetuar tere jeten bashke ,e bene Mostarin rrafsh ,i hodhen nga pallatet grate ,ja shkulen vathet e floririt nga veshet ,etj etj .Mostari dhe sot e kesaj dite qe ka mbaruar lufte eshte i ndare ne dy pjese dhe Boshnjaket nuk guxojne te shkojne dhe te banojne ne shtepit e tyre ne token e tyre .
Dhe ish gorvernatori i huaj i Bosnje-Hercegovines ne ato kohe jetonte ne hotelin nga ana e Boshnjakeve ,e jo nga krahu i Kroateve .
Kjo eshte ftohtesia e Kroateve, qe me te vertete nuk ka te krahasuar me popullin tone .

**palushi** · 07-04-2009, 15:51