Kur Tirana kremton dhe Prishtina hesht

[RTP]

Kur Tirana kremton dhe Prishtina hesht

Adnan Abrashi

Ceremoniali formal i pranimit të Republikës së Shqipërisë si anëtare e barabartë e aleancës më të fuqishme ushtarake më botë – NATO, pa dyshim se është një ngjarje tejet e rëndësishme, jo vetëm për Shqipërinë si shet, por edhe për gjithë kombin shqiptar në përgjithësi, e posaçërisht për Republikën e Kosovës fqinje, në veçanti.

Tirana këtë ngjarje e festoi me dinjitet dhe eufori të arsyeshme gjithëpopullore, ndërsa Prishtina pushoi. Edhe përpos kritikave të shumta mbase me vend që kohën e fundit bëhen për mosorganizimin e një ceremonie zyrtare të kremtimit të kësaj ngjarjeje historike nga institucionet shtetërore në Prishtinë, mua aspak nuk më bëri të dyshoj se: sikur Fatmiri Sejdiu, ashtu edhe Hashim Thaçi, nuk iu janë gëzuar kësaj ngjarjeje. Por, ky lëshim në përgjithësi i institucioneve të Kosovës, më tepër duhet të merret si: pakujdesi, mangësi të iniciativës së tyre, mungesë e veprimit të shpejtë dhe shkathtësisë në nuhatjen e kërkesave të momentit, si dhe koordinimi i reagimit në mënyrë të duhur ndaj këtyre situatave…

Me pak kreativitet të ikjes nga ky moment i palakmueshëm, ashtu siç bëri edhe vetë Hashim Thaçi në një deklaratë, si dhe me kalimin e kohës, patjetër se edhe ky lëshim do të harrohet. “Çdo çudi zgjat tre ditë” – thotë populli. Por sado që këto dhe shumë kritika tjera të bëra ndaj institucioneve tona zgjasin “tre ditë” dhe më pas harrohen, ato në prapavijën e tyre të veprimit ndikojnë heshtazi që të mbushet edhe më shumë kupa e durimit ndaj politikës që aktualisht është në pushtet.

Edhe pse për mendjet tona mund të janë mjaft të mirëkuptueshme deklarimet që ata na i bëjnë si arsyetime për disa dështime të tyre, a thua e dinë këta politikanë tanë se, njeriu gjatë formimit të bindjes vetjake për një situatë të caktuar, nuk e përdor vetëm logjikën si funksion mental, por edhe fuqinë e INTUITËS si instrument të pagabueshëm regjistrues të shpirtit?!

Kur kjo mendje individuale shprehet dhe përfaqësohet në grup, atëherë kemi të bëjmë me veprimin e “mendjes kolektive”. Po ashtu, ngjashëm do ta kemi edhe me intuitën individuale, e cila njësoj kur shprehet dhe përfaqësohet në grup, vepron si “intuitë kolektive”. Pra, gjatë gjykimit të një situate të caktuar (formimi i bindjeve), ne paralelisht përdorim, sikur logjikën e mendjes, ashtu edhe fuqinë e intuitës. Edhe tek shumësi si kolektivitet, ky raport është i ngjashëm. Prandaj, patjetër duhet ta dimë të gjithë, e posaçërisht elita jonë politike në pushtet se shumë nga arsyetimet e tyre për disa dështime sado logjike të kuptuara nga mendja, nuk rroken gjithmonë njëjtë sipas kritereve vlerësuese të intuitës sonë.

Derisa, aty për aty, mëndja vlerëson logjikisht dhe e mbështet justifikimin konkret mu ashtu sikurse thuhet, intuita në anën tjetër, e filtron edhe më thellë atë informatë, duke na dërguar sinjale kontradiktore për atë situatë në formë të ndjenjave në vetëdijen tonë. Ta zëmë, derisa mendja si koshiencë i jep vetes kuraje: “hajt se do të bëhet mirë, s’është kjo gjë... unë i besoj Hashimit…etj.”, nga anën tjetër intuita, na dërgon sinjale kontradiktore dhe të dyshimta. Ta zëmë, vlerësimi i mendjes sonë për diçka si lëshim, atë intuita na sinjalizon si “dobësi” ; zvarritjen e masave, si “mosinteresim”; mungesën e reagimit të shpejtë, si “negilishencë”; mosekzistimit të sensit për nuhatjen e kërkesa të kohës dhe reagimin e shpejtë ndaj atyre situatave në mënyrë të duhur, si “paaftësi”…

Me këtë metodikë specifike të vlerësimit të parashtruar si më lartë për institucionet tona në pushtet, aspak nuk e kam qëllimin ta inkurajojë opozitën, e cila në emër të interesave të veta politike, gjithnjë është e programuar të sheh vetëm zi e më zi për pozitën, e as për pesimistët ordinar të dëshpëruar nga jeta të cilët kurrë nuk shohin mirë, por:
- Për njeriun e zakonshëm si shumicë që dominon në shoqëri;
- Për atë pjesë nga 40 përqindëshi i të zhgënjyerve që kanë dale në zgjedhjet e fundit dhe kanë votuar për këta pushtetarë, dhe
- Për 60 përqindëshin e atyre që nuk kanë dalë në këto zgjedhje, me shpresë se do të dalin dikur…

Nëse për fund, në kontestin e të temës në trajtim, si metaforë e krahasojmë mendjen me institucionet tona shtetërore, e intuitën me popullin, atëherë, edhe pse mendja i kishte arsyet e veta për mosorganizim e një ceremonie gjithëpopullore festuese të kremtimit të hyrjes së Shqipërisë në NATO, populli si intuitë (zëri i organizuar i shpirtit kolektiv) e bëri atë në mënyrë të vetë. Atë ditë, ishte vërtet festë në Kosovë! Insertet e lajmeve nga ky ceremonial formal në TV, në çdo familje kosovare u përcollën me lot gëzimi. Atë ditë, kudo në lokale dhe kafeteri cakërroheshin gotat e dollisë. Atë ditë, “gëzuar Shqipëria në NATO”, qe urata më e dëgjuar. Atë ditë, vetëm unë mora dhjetëra mesazhe urimi në celularin tim. Edhe pse, siç thuhet, syri se sheh syrin përtej hundës, atë ditë zemra e pa zemrën përtej malit...

Sot dhe përgjithmonë, gëzuar Shqipërinë në NATO të gjithë shqiptarëve kudo që të jenë!


telegrafi.com

[INFINITY©]

OMG....somebody kill me nowwwwww

[RTP]

Kosova, çerdhe mafioze alla-lindore


Ernest Luma

Momenti historik i pranimit të Shqipërisë në NATO anëtare me të drejta të plota, në Kosovë kaloi në heshtje të plotë. Njerëzit e ndanë gëzimin midis tyre duke shkëmbyer sms-a, e-maila apo, e shumta, duke organizuar ndonjë darkë miqsh dhe krejtësisht private, për ta kremtuar ditën për të cilën jo vetëm Shqipëria, por shqiptarët mbarë, punuan dhe u angazhuan për dy dekada rresht. Qeverinë e Kosovës, kjo datë, të cilën të gjithë e kemi ditur zyrtarisht e publikisht hiq më pak se një vit kohë më herët, e zuri në gjumë dhe të papërgatitur për të festuar. Presidentin e zuri në shtëpi, sigurisht duke luajtur ping-pong. Po të mos ishte ekipi i RTK-së që i ishte drejtuar atë ditë në shtëpi për t’ia marrë një prononcim, ai sigurisht se do të abstenonte krejtësisht këtij vikendi nga ndonjë deklarim rreth këtij momenti historik.

Po të ishte si duhet presidenti i Republikës së Kosovës, ai në vikend do të duhej të organizonte një konferencë shtypi, kurse qeveria do të duhej ta hapte dy apo tri ditë më herët Media-Qendrën në Grand, sikur se bëjmë tradicionalisht në datat e mëdha. Sigurisht, se nuk “do të na pengonte bashkësia ndërkombëtare” e as nuk “do të na e ndalonte Tina” (Kaidanou) këtë kremtim.

Megjithatë, në letrat e urimit që adresuan nga kabinetet e tyre drejt Tiranës dhe Zagrebit, presidenti dhe kryeministri i Kosovës, nuk harruan të potencojnë se edhe Kosova së shpejti do të aderojë në NATO, por edhe në BE (Bashkimin Evropian). Kjo do të ishte shumë mirë dhe sa më shpejt që do të ndodhë, aq më mirë. Por, me këtë “hava”, vështirë. Bile më vështirë edhe se kualifikimi i mundshëm i kombëtares shqiptare në ndonjë kampionat botëror të futbollit në dy dekadat e ardhshme.

Për të qenë kandidat për në NATO dhe në BE, duhet kryer paraprakisht disa detyra shtëpie.

Republika e Kosovës u sprovua negativisht që në start, me formimin e Forcës së Sigurisë së Kosovës. Përzierja e duarve të politikës (qeveritare) e bëri lëmsh krejt FSK-në dhe i dha hije jo të mirë vetë procesit dhe vetë forcës sonë të sigurisë. Nëse kjo do të ishte provim para NATO-s, ne do të binim nga provimi. Lulëzimi përditë e më shumë i korrupsionit, allëshvireshet me tenderë, keqpërdorimet në punësime e emërime të larta qeveritare, bërja lëmsh e administratës së vendit, deri edhe në privatizimin e skajshëm të Qeverisë së Kosovës, janë një tregues shumë “premtues” për hapa mbrapa drejt akronimit tjetër që e synojmë me mish e me shpirt – BE-së.

Për të qenë kandidat për në NATO dhe në BE duhet zgjidhur edhe shumë tema të tjera brenda shtetit. Autostradat nuk janë të mjaftueshme. E tema të brendshme kemi mjaft, nga të cilat më e rënda është gangrena politike e faktike e veriut të vendit. Është kjo kryetema e të gjitha problemeve të republikës sonë. Nuk është vetëm një problem aneks i vendit, siç po tentohet të definohet nga disa politikanë tanët në pushtet. As problem që duhet lënë në status quo. Është problem akut dhe që kërkon zgjidhje. Përkushtim të më shumë energjive nga qeveria e Kosovës. Sigurisht se kur të aplikojmë për në BE apo edhe në NATO, Veriu nuk duhet të shtrihet si ekuacion me shumë të panjohura apo si problem i pazgjidhur.

Sa më të ngathtë që të jemi në këto tema, në të gjitha këto, që nga të qenurit më seriozë të kryeministrave e presidentëve të Kosovës e deri të bërja e një shteti stabil, të qëndrueshëm e me vizion afatgjatë për qytetarët e tij, aq më larg gjirit të NATO-s dhe kufijve të BE-së do të jemi.

Në vend se të bëhet një shtet i denjë dhe simpatik i rajonit, Kosova përditë e më shumë po shndërrohet në çerdhe mafioze alla-lindore, ku kasta politike në pushtet po i instalon në vendet kyçe, në nyja të shtetit, vëllezërit, djemtë, kusherirët, nipat e dajallarët, për ta kontrolluar çdo pore të jetës në vend. Se cila çështje është më e rëndësishme për politikën e Kosovës, mund ta shohim më së miri se kur bëhen debatet më të nxehta. Gjithmonë këta patriotët tanë i thejnë dhëmbët në parlament e në media vetëm kur bëhet fjalë për poste prokurimi të tenderëve të mëdhenj dhe për drejtorë kompanish ku grumbullohen paratë dhe djersa e popullit të Kosovës. Bile në një moment të tillë gati qe prishur edhe koalicioni, vitin e kaluar, kur një zyrtar qeveritar (i cili u shkarkua më vonë), tha “ta psh… qeverinë” (bëhej fjalë për një post ku kontrollohen tenderët).

Sot, kjo është Kosova. E kjo politikë po thuhet se po e trason rrugën tonë drejt BE-së dhe NATO-s, ndërkohë që përditë e më shumë na kritikojnë organizma të rëndësishëm botërorë për korrupsion, nepotizëm politik, krim të organizuar, dështim në politikë të jashtme etj, etj.

Shqipëria hyri në NATO. Kjo është mrekullia. Gjysma e kombit aderoi atje. Territoret e NATO-s, i kemi bile në kufi. Por, kjo nuk duhet të na ngushëllojë që politika jonë të flejë, siç fjetën këtij vikendi qeveria dhe presidenti i Kosovës. As nuk duhet të mjaftohemi me definicionin që ma tha këto ditë një zyrtar goxha i lartë qeveritar: “Çka po na vyen bre ne hyrja në NATO, OKB apo në BE, kur që të tria i kemi këtu”. Paj, i thash, “NATO është edhe në Afganistan e Irak, por as Afganistani e as Iraku nuk janë në NATO”.

[Apollyon]

Kur Tirana kremton dhe Prishtina hesht

E morem vesh. U hapen 3 tema me kte permbajtje.

Copy Paste Brari tani.

[AjSi]

S'ka as 5 minuta qe e lexova nje te tille
mos ndryshoni rendin e fjaleve ju qe te beni tema??????

[extreme]

ku me festu kosova nuk tlen thaqi me mar frym

[mia@]

Mendimin tim e ke te tema tjeter me te njejtin subjekt. Tema nr.2 lol.

[DeuS]

Kur e hapa te njejten tema para ca ditesh, u dekorova me titullin 'percares' ..

How would you like to be called the same dude, by the intelectual assosiation of FSH?

Prape mendoj se kritika te tilla ndaj Kosoves eshte mire te behen. Duhet rrahur qe kelysh qe te te degjoje me vone..

[Apollyon]

u dekorova me titullin 'percares'

Ske pse dekorohesh me ate titull.. sepse me ate titull dekorohet ai qe te ka dekoruar ty, sepse me ate "dekorate" qe gjasme ta paska dhene ty, ai do qe te tjeret te heshtin edhe te mos thone asgje, ai/ajo eshte i vetmi percares ne kte mes, qe me kritikat ndaj teje ben qe gjith te tjeret te heshtin ndaj kesaj ngjarje.

[Llapi]

Kosova, çerdhe mafioze alla-lindore


Ernest Luma

Momenti historik i pranimit të Shqipërisë në NATO anëtare me të drejta të plota, në Kosovë kaloi në heshtje të plotë. Njerëzit e ndanë gëzimin midis tyre duke shkëmbyer sms-a, e-maila apo, e shumta, duke organizuar ndonjë darkë miqsh dhe krejtësisht private, për ta kremtuar ditën për të cilën jo vetëm Shqipëria, por shqiptarët mbarë, punuan dhe u angazhuan për dy dekada rresht. Qeverinë e Kosovës, kjo datë, të cilën të gjithë e kemi ditur zyrtarisht e publikisht hiq më pak se një vit kohë më herët, e zuri në gjumë dhe të papërgatitur për të festuar. Presidentin e zuri në shtëpi, sigurisht duke luajtur ping-pong. Po të mos ishte ekipi i RTK-së që i ishte drejtuar atë ditë në shtëpi për t’ia marrë një prononcim, ai sigurisht se do të abstenonte krejtësisht këtij vikendi nga ndonjë deklarim rreth këtij momenti historik.

Po të ishte si duhet presidenti i Republikës së Kosovës, ai në vikend do të duhej të organizonte një konferencë shtypi, kurse qeveria do të duhej ta hapte dy apo tri ditë më herët Media-Qendrën në Grand, sikur se bëjmë tradicionalisht në datat e mëdha. Sigurisht, se nuk “do të na pengonte bashkësia ndërkombëtare” e as nuk “do të na e ndalonte Tina” (Kaidanou) këtë kremtim.

Megjithatë, në letrat e urimit që adresuan nga kabinetet e tyre drejt Tiranës dhe Zagrebit, presidenti dhe kryeministri i Kosovës, nuk harruan të potencojnë se edhe Kosova së shpejti do të aderojë në NATO, por edhe në BE (Bashkimin Evropian). Kjo do të ishte shumë mirë dhe sa më shpejt që do të ndodhë, aq më mirë. Por, me këtë “hava”, vështirë. Bile më vështirë edhe se kualifikimi i mundshëm i kombëtares shqiptare në ndonjë kampionat botëror të futbollit në dy dekadat e ardhshme.

Për të qenë kandidat për në NATO dhe në BE, duhet kryer paraprakisht disa detyra shtëpie.

Republika e Kosovës u sprovua negativisht që në start, me formimin e Forcës së Sigurisë së Kosovës. Përzierja e duarve të politikës (qeveritare) e bëri lëmsh krejt FSK-në dhe i dha hije jo të mirë vetë procesit dhe vetë forcës sonë të sigurisë. Nëse kjo do të ishte provim para NATO-s, ne do të binim nga provimi. Lulëzimi përditë e më shumë i korrupsionit, allëshvireshet me tenderë, keqpërdorimet në punësime e emërime të larta qeveritare, bërja lëmsh e administratës së vendit, deri edhe në privatizimin e skajshëm të Qeverisë së Kosovës, janë një tregues shumë “premtues” për hapa mbrapa drejt akronimit tjetër që e synojmë me mish e me shpirt – BE-së.

Për të qenë kandidat për në NATO dhe në BE duhet zgjidhur edhe shumë tema të tjera brenda shtetit. Autostradat nuk janë të mjaftueshme. E tema të brendshme kemi mjaft, nga të cilat më e rënda është gangrena politike e faktike e veriut të vendit. Është kjo kryetema e të gjitha problemeve të republikës sonë. Nuk është vetëm një problem aneks i vendit, siç po tentohet të definohet nga disa politikanë tanët në pushtet. As problem që duhet lënë në status quo. Është problem akut dhe që kërkon zgjidhje. Përkushtim të më shumë energjive nga qeveria e Kosovës. Sigurisht se kur të aplikojmë për në BE apo edhe në NATO, Veriu nuk duhet të shtrihet si ekuacion me shumë të panjohura apo si problem i pazgjidhur.

Sa më të ngathtë që të jemi në këto tema, në të gjitha këto, që nga të qenurit më seriozë të kryeministrave e presidentëve të Kosovës e deri të bërja e një shteti stabil, të qëndrueshëm e me vizion afatgjatë për qytetarët e tij, aq më larg gjirit të NATO-s dhe kufijve të BE-së do të jemi.

Në vend se të bëhet një shtet i denjë dhe simpatik i rajonit, Kosova përditë e më shumë po shndërrohet në çerdhe mafioze alla-lindore, ku kasta politike në pushtet po i instalon në vendet kyçe, në nyja të shtetit, vëllezërit, djemtë, kusherirët, nipat e dajallarët, për ta kontrolluar çdo pore të jetës në vend. Se cila çështje është më e rëndësishme për politikën e Kosovës, mund ta shohim më së miri se kur bëhen debatet më të nxehta. Gjithmonë këta patriotët tanë i thejnë dhëmbët në parlament e në media vetëm kur bëhet fjalë për poste prokurimi të tenderëve të mëdhenj dhe për drejtorë kompanish ku grumbullohen paratë dhe djersa e popullit të Kosovës. Bile në një moment të tillë gati qe prishur edhe koalicioni, vitin e kaluar, kur një zyrtar qeveritar (i cili u shkarkua më vonë), tha “ta psh… qeverinë” (bëhej fjalë për një post ku kontrollohen tenderët).

Sot, kjo është Kosova. E kjo politikë po thuhet se po e trason rrugën tonë drejt BE-së dhe NATO-s, ndërkohë që përditë e më shumë na kritikojnë organizma të rëndësishëm botërorë për korrupsion, nepotizëm politik, krim të organizuar, dështim në politikë të jashtme etj, etj.

Shqipëria hyri në NATO. Kjo është mrekullia. Gjysma e kombit aderoi atje. Territoret e NATO-s, i kemi bile në kufi. Por, kjo nuk duhet të na ngushëllojë që politika jonë të flejë, siç fjetën këtij vikendi qeveria dhe presidenti i Kosovës. As nuk duhet të mjaftohemi me definicionin që ma tha këto ditë një zyrtar goxha i lartë qeveritar: “Çka po na vyen bre ne hyrja në NATO, OKB apo në BE, kur që të tria i kemi këtu”. Paj, i thash, “NATO është edhe në Afganistan e Irak, por as Afganistani e as Iraku nuk janë në NATO”.

e more RTS
para pak kohe me pas than ndonji njeri se ti ke me siell ketu mdonji shkrim te ernes lumes ishe kan ne gjendje ta fillosh edhe luften e tret heeeee
a shife sot si e paske siell shkrimin bash te ernesit
qudi e pertej qudie

Dhe une nuk e di perse lejohen gjith kjo tem e njejt
dje une kisha problem me nji moderator se me thoshte se e ke postue te njejtin postim edhe ne nji tem tjeter
ndersa ketu lejohen disa tema ama bash te njejta dhe normal qe njeri i ban edhe postimet e njejta
qe nji postim i imi ne te njejten tem:

qe ku eshte ajo tem

http://www.forumishqiptar.com/showth...78#post2219578

po Thaçi shum mire e ka spjegue
ai ato dit ishte ne vizit ne Bruksel
ndersa keta qe qoin aq shum pluhur
Thaçi iu pergjigj shkurt se as kush
si ka ndalue qe te festoin e te organizoin