A bie ndesh ideja e "zotit" me lirinë?

[darwin]

Kur ke qene ti femije i vogel 2 vjec, nena jote te mbante larg nga gjerat e nxehta si zjarri apo uji i valuar, ashtu sic te mbante larg edhe nga rryma elektrike ne shtepi. Per te paren te thosh Darwin mos e prek soben se ta ben doren xhixh, kurse per te dyten te thos mos luaj me prizat elektrike.

Nese do te aplikonim menyren tende te menduarit me lart, i bie qe prinderit e tu "kufizuan lirite e tua si femije", por ne fakt ata nuk te kufizuan lirite, ata te shpetuan jeten nga aksidenti qe mund te sillte vdekjen ose gjymtimin tend per jete. Dhe kete e bene jo sepse nuk duan qe femija i tyre te njohi zjarrin apo rrymen elektrike, e bene si akt dashurie ndaj femijes se tyre.

Prindi yt e dinte qe po te vije ti doren ne zjarr do te digjeshe e do te qaje. Kurse ti kur ishe femije nuk e dije. Pranda prindi i qendron mbi koke femijes se tij gjate gjithe jetes, ashtu si Zoti ben te njejten gje, edhe pse ky eshte nje "Prind i padukshem" me syte e ballit por vetem me syte e zemres.

Albo

Ka dicka qe te shpeton Albo. Prinderit e mij, vertet qe me mesonin t'u ruhesha rreziqeve qe sigurisht nuk i njihja, por vetem se ata nuk kishin as idene me te vogel nese do te ndodhte ndonjehere qe une te demtohesha si pasoje e aksidenteve feminore. Prandaj, ata kane provuar nje ndjenje qe nuk besoj se zoti qe ju thoni do t'a dinte se cfare eshte. Ndjenja e merakut, ankthit per dicka te tille. Prandaj, menyra ime e te menduarit me lart eshte ajo qe aplikohet ne kete rast, sepse nese prinderit e mij do ta dinin me siguri qe une do te digjesha (po themi tek soba) me siguri qe soben do ta kishin fluturuar jashte shtepise, ose do gjehej nje zgjidhje qe une te mos bija fare ne kontakt me ate objekt.

Jo me kot kam pyetur me pare - Dashuria hyjnore per krijesat e tij a krahasohet ndopak me dashurine prinderore njerezore per krijesat e tyre?

Kete nuk e marr vesh une : nqs ai i di te gjitha, te shkuaren, te tashmen dhe te ardhmen (siç pretendon Albo), atehere i bie qe ardhmeria jone te jete e vulosur. Dmth çfaredo qe ne te bejme apo mos bejme, skenari do te realizohet deri ne fund. Atehere, a nuk çon kjo ne shfajesimin e veprimeve te mia, sepse tekefundit, ajo çka bej une nuk ka asnje ndikim mbi ate çka paracaktuar Zoti ?

Kjo me kujton argumentimin e komunisteve : "Komunizmi do te triumfoje", thonin ata. Ose "E ardhmja i perket komunizmit". Atehere nqs komunizmi ishte i sigurte qe do te triumfonte heret apo vone, kujt i duheshin viktimat e bera ne emer te tij ?

Alelujah !

Kjo eshte ideja, fallsiteti i skenareve monoteiste te shkretetirave, sepse zoti i pershkruar nga ato nuk ka asnje pike llogjike ku te qendroje ne ekzistence (sepse [nqs] duhet besuar jo vetem me sy zemre, por edhe me ato te arsyes). Prandaj, kjo teme eshte zgjatur kaq shume, sepse besimtaret (qofte dhe me dashje) nuk duan te fusin ne koke, pikerisht vete idene e tyre mbi zotin oriental, qe ne deduksion llogjik te mevonshem sjell se cdo gje nuk ka te beje fare me "zgjedhje" por eshte e PARACAKTUAR!

Prandaj e kam permendur me pare qe Liria nuk bie ne kundershtim me nje zot deist, ose te pakten i ndryshem nga ky i librave lindore. Nje zot qe do te ishte jo para-caktues dhe do te gjykonte individin ne baze te veprave qe ai do te kishte kryer ne jete sepse sipas ketyre, ai s'do t'ja dije cfare ben ti. Kushti numer 1 eshte qe ne drejtimin e nisur kundrejt tij, duhet te gjesh patjeter deren me mbishkrimin e duhur. Prandaj, ka dhe grindje fetare midis njerezish te se njejtes race, kombi e gjuhe, dhe prandaj e kemi pak zet kete lloj zoti oriental.

Eshte ky me emrin Jehovall-llah!

Le të supozojmë bëhet një ndeshje futbolli. Real - Barcelona. Tani fakti se Ronaldinio bëri dy gola por që nuk e dinte këtë gjë dhe se Zoti "udhëtoi paksa në kohë" dhe e pa se ai do bënte dy gola, nuk tregon se Ronaldinio nuk ishte i lirë të bënte atë që ai di të bëjë kaq mirë. Le të supozojmë se Zoti të mori edhe ty në atë udhëtim të vogël në kohë dhe e pe edhe ti se Barcelona do fitonte. Çdo të thotë kjo se liria e Ronaldinios u kushtëzua nga dija jote?

Livein, pershendetje..

Qe te vazhdoj te i njejti paralelizem, dua te te pyes nese ke degjuar ndonjehere per ndeshje te trukuara? Besoj se jo. As une me thene te drejten, por disa shoke me ka thene "wellcome to Eurobet - the world largest betting company" (bie fjala) dhe me kane shpjeguar se sa e ndryshe eshte ajo qe ne qe nuk i dime keto gjera imagjojme si rezultate qe i perkasin mbretit te botes, zotit Rast.

Pra, dhe eurobet, vertet qe te le te lire te triblosh e te besh c'te duash, por ne fund pjesen e pare e do 0-1 dhe te dyten 2-1.

Tani, pasi te zevendesosh zotin me eurobetin nuk te mbetet gje tjeter pervec se te mos perfundosh edhe ti ne vesin e basteve.

Besimi eshte nevoje e natyrshme e qenies njerezore. Ata qe nuk besojne nuk bejne gje tjeter vec se nje lufte te deshperuar kunder te natyrshmes. Lufte qe zakonisht i ashperson si karaktere dhe i ben te mbyllur dhe cinike me njerezit e tjere.

Une nuk jam cinik, perkundrazi.. kam endje te mesoj se ku e mbareshton nje arsyetim te tille, sepse pavaresisht se eshte i rrjedhshem, eshte jo-natyror ne te njejten kohe. Faleminderit qe kujdeseni serish (per te disaten here, aq sa po dyshoj mos keni manuale per keto pune) te na tregoni deshperimin tone, por sinqerisht do kisha qejf t'i nderronim njehere rolet edhe ta shikoje vete.

[Albo]

Ketu kerkoj vertete nje perkthyes shqip-shqip sepse une nuk mund te shkoj me gjate.

...mundohu ta njohesh Ate ne menyre madheshtore hyjnore qe eshte e paperceptueshme nga mendja njerezore.

Nese une do te te pyesja ty, me argumento se perse nena/babai/motra/vellai/nusja/gruaja/djali/vajza/nipi/mbesa/... te do ty, cila ishte pergjigjia llogjike qe ti do te me jepje qe do te me bindte edhe mua?

Dashuria nuk provohet as me fjale, as me argumente llogjike, as me formula shkencore, por provohet vetem me zemer dhe zemra eshte vendtakimi natyres hyjnore me ate njerezore.

Sikur te kishe harxhuar 1/10 e kohes qe ke harxhuar ne bankate shkolles per te zhvilluar mendjen edhe per eksplorimin e zemres, Perendia nuk do te tingellonte as si fjale e huaj dhe as si gje e larget, do te ishte pjese e jetes tende.

Albo

[oiseau en vol]

Dashuria nuk provohet as me fjale, as me argumente llogjike, as me formula shkencore, por provohet vetem me zemer dhe zemra eshte vendtakimi natyres hyjnore me ate njerezore.

Sikur te kishe harxhuar 1/10 e kohes qe ke harxhuar ne bankate shkolles per te zhvilluar mendjen edhe per eksplorimin e zemres, Perendia nuk do te tingellonte as si fjale e huaj dhe as si gje e larget, do te ishte pjese e jetes tende.

Albo

Shume bukur ! Dashuria nuk provohet me fjale. Jam plotesisht dakort. Atehere kujt i sherbejne gjithe keto serenata per dashurine tuaj per Zotin ? A nuk bie ndesh vete ti me ato çka thua ? Une besimin dhe dashurine per Zotin e tregoj ne heshtjen time, pa dalur lart e poshte per tu çirrur qe une bej keshtu e ashtu.

Shume bukur qe zemra eshte foleja e besimit. Atehere ç'ka te hyje mendja ketu ? Pse mundohemi te argumentojme me mendje zemren ? A mund te masesh metra me kilograme ?

Ne besimin tek Zoti nuk ka vend per arsye, jo po eshte keshtu e jo po eshte ashtu, ai di kete e di ate, kjo vetem sa e fyen ate. Vete perpjekja per te arsyetuar mbi Zotin eshte ajo çka e shkaterron ate.

Besojme dhe kaq, por jo mendojme qe... si... qysh... tek... ku...

Kurse kohen time e kam shfrytezuar ne me te miren e mundshme, mendjen e kultivoj vazhdimisht dhe e ndjej se ajo mund te zere akoma. Por perzgjedhja eshte e veshtire, keshtu qe nuk ma merr mendja qe do nxitohem per te zene disa Mo me keto pune. Gjithkush i di prirjet e veta.

[Lule Portokalli]

Legjion,

mmm.. anbëllivër (sii ejthiist) - ez in -> ai që rro në shpellë dhe ha njerëz për darke -

jor fani, - aj'm smajllin

Aj xhast uontid tu sii juer smajllin fejs

Une nuk jam cinik, perkundrazi.. kam endje te mesoj se ku e mbareshton nje arsyetim te tille, sepse pavaresisht se eshte i rrjedhshem, eshte jo-natyror ne te njejten kohe. Faleminderit qe kujdeseni serish (per te disaten here, aq sa po dyshoj mos keni manuale per keto pune) te na tregoni deshperimin tone, por sinqerisht do kisha qejf t'i nderronim njehere rolet edhe ta shikoje vete.

Darwin,
Nuk te njoh. Sa per rolet, po te them qe une kam qene aty ku je ti. Kjo mjafton besoj.

Lule Portokalli

Po sikur Zotit te mos i interesonte teper ç'bejne njerezit ne punet e tyre te perditshme te rendomta ? Gjithesia eshte e madhe, me e madhe se ç'mendojme, dhe ai nuk do te rrinte vetem persiper kokes sone. Nje arsyetim i tille nga ana jone mendoj se do te ishte nje egocentrizem i theksuar. Po sikur njeriu te mos ishte ne qender te universit ?

Po sikur ideja e Zotit te jete e perzier me moralin ? Dhe kur themi moral nenkuptojme njeriun me nderhyrjet e tij. A mund te ekzistoje Zoti jashte moralit ? Mendimi im eshte jo.

Hmmmm.... "Po sikur...."
Zotit i intereson cfare bejne njerezit, po aq sa i intereson KRIJUESIT te dije se cfare bejne krijesat e tija te dashura. Ai sigurisht qe nuk rri aspak siper kokes tone. Nuk ka pse. Ai drejton shikimin nga ty vetem kur ti e therret dhe ke nevoje per te. Si e therret? Sejcili ne menyren e tij personale.
Njeriu ME SIGURI qe nuk eshte aspak ne qender te universit, por eshte shume me pak se nje milingone, ne krahasim me universin.
A eshte perzier ideja e Zotit me moralin? Morali kushtezon ekzistencen e qenies njerezore. Zoti deshiron ekzistencen e qenies njerezore. Ideja e Zotit, eshte e perzier me moralin pashmangshmerisht.

[Hyllien]

SG, neqoftese ai e di zgjedhjen tende (te momentit dhe te ardhmes), a nuk te bie valle nder mend te pyesesh veten se c'kuptim ka qe ai ben kete lloj "shfaqje kukullash", kur ai di gjithcka qe ndodh dhe do te ndodhe?

Darwin, po e perserite edhe njehere kete “mekatin”e te mos lexuarit te postimeve te meparshme, do te merren masa ndeshkuese te njejta me mekatin... Fiat iustitia (pereat tolerentia)!

A bie ndesh gjithedituria me sprovimin tone?
Jo, sepse sprova nuk behet qe te mesoje Zoti por qe te bindet njeriu.
Sipas X besimi (which happens to be my belief) ne boten tjeter njerezit do mundohen te mohojne (ose justifikojne) veprimet e tyre te gabuara, edhe pse e dine qe asgje nuk mund te fshihet nga dija absolute.
Po sikur te mos na jepej fare kjo jete e te thuhej qe zgjedhja jone dihej nga Zoti, keshtu qe nuk kishte nevoje per te jetuar, ne te vertete nuk do kishte aspak padretjesi por njeriu nuk do te ishte i bindur per kete, do e vinte ne dyshim drejtesine.

E gjithe bota, e gjithe "shfaqja" eshte pjese e krijimit te Tij. Nuk po me pret mua te di arsyet e Zotit, edhe nese ka thene diçka (personave ose librave tek te cilet une besoj) e ka thene aq sa mund te kuptojne njerezit.
Mendohu mire se mund te gjesh edhe ti ndonje pergjigje per kete pyetje.

Atehere atij i intereson qe t'a coje shumicen ne "syrgjyn", apo jo? Neqoftese po, atehere edhe sikur te jepte shenjen me te vogel te ekzistences une do ta refuzoja besimin dhe adhurimin ne nje sadizem te tille.

Te krijosh per te denuar(!?) -- kjo thjesht eshte jo me pak se sadizem!

Ai e krijoi edhe Markezin por nuk eshte sadist. I dha ca liri atij dhe çdokujt. Secili e perdor si te doje ate liri. Ai krijoi qe ta adhurojne, por qe te jene te lire ne zgjedhjen e tyre per ta adhuruar ose jo, per ta dashur ose jo. Pse nuk i krijoi njerezit ne menyre te tille qe ta adhuronin te gjithe? Nuk mund t'a dime. Une nuk pretendoj te di arsyet e Zotit. (E pyes veten per to.) Vetem di qe une jam krijuar dhe me eshte dhene vullnet i lire. Ndryshe nga engjejt, te cilet adhurojne dhe jane te paafte per te kunderten , njeriu mundet te zgjedhe. Ky eshte vendi yne ne boten e krijesave. Do beja nje tjeter analogji tani, po te mos ishte bere boze kjo puna e analogjive.
Do kete nga ata qe do shkojne “syrgjyn” me kembet e tyre. Jo po une do doja te mos krijohesha fare, do doja te mos kisha liri zgjedhjeje etj. etj. jane jashte mundesive te njeriut. Qoftë i krijuar prej Zotit, qoftë pjelle e rastesise, njeriu e gjen veten ne nje vend te panjohur, pa vullnetin e tij, pa e ditur nga vjen dhe ku shkon dhe pse eshte aty. Nuk mundet njeriu te zgjedhe te mos ekzistoje. E verteta! E hidhur ose jo, i takon njeriut ta vendose, por jo pertej saj, te mos e kujtoj veten kushedi çfare njeriu. Denimi? Drejtesi. Nese te jepet vullnet i lire, ke pergjegjesi per te. Ashtu si nuk mundet te mos zgjedhesh te mos kesh vulletin e lire e te mos ekzistosh ashtu nuk mund te shpetosh prej pergjegjesise.

gjeagjezat e Epikurit

Mund t’i postosh tek Lojra dhe Rebuse (nese nuk jane postuar dy forume me siper). Une do perpiqem te pergjigjem kur te kem kohe. Ka plot forumiste qe i kane qejf gjeagjezat e lashta dhe mund te shtojne ndonje, une e kam nje ne mendje qe tani...

E ke degjuar ndonjehere termin 'logjike'?

E kam degjuar keshtu si thashethem, por thone qe kalon shume rralle ketej nga forumi. Mbase ke fatin e fillestarit dhe e has gjekundi. Me bej nje ze.

KVS, se pari lerme te shijoj pak ajetet e Kuranit.
Faleminderit qe me konfirmove, me ajete, mendimin qe, te gjitha veprimet njeriu nuk mund ti konceptoje jashte kohes. A mundet i gjithefuqishmi qe ka krijuar kohen te veproje jashte saj? (Mos po te duket sikur pyetja dhunon kufijte e mendjes njerezore?)
Ke shkruar gjate, bukur (nga ana gjuhesore, gjithashtu me pelqen qe perdor ë-të) dhe me perseritje (une, ti e te tjeret ne te njejtin vend po verdallisemi, si te jete vend-teme e nemur). Pas disa ditesh mund te te jap nje pergjigje me te gjate po e pashe te nevojshme, per momentin kam vetem nje sugjerim.
Fjalen paracaktim ti e kupton ne nje menyre ndryshe nga perkufizimi im. Menyra si e kupton ti, me shume mundesi eshte kuptimi i vertete i fjales ne perdorimin e zakonshem (Caktoj qe me pare – dhe nese caktohet nga dikush tjeter (i plotfuqishem) nuk ka vullnet te lire.) POR, ne rastin qe po flasim ajo qe ndodh eshte diçka qe nuk i perket ketij perkufizimi. ZOTI SHKRUAN QE ME PARE ATE QE DO ZGJEDHE NJERIU. Kete e kam shkruar shume shpesh me siper, por ti vazhdon ta shohes nga e kunderta: “Njeriu ben ate qe ka shkruar Zoti” e cila eshte e drejte nese kuptohet ne kete menyre “Njeriu ben ate qe ka shkruar Zoti sepse Zoti e ka shkruar para se ta beje njeriu, por si do beje njeriu” dhe e gabuar nese kuptohet si imponim nga Zoti.
Mbase duhet ta zevendesojme me fjalen paracaktim me parashkrim (ku shkrim nuk duhet te jete shkrimi si e shohim ne kete bote) qe t’u heqim disave mundesine e keqinterpretimit.
Pikerisht per kete arsye, analogjia me gurin jo vetem qe eshte e panevojshme pasi te kuptoj shume mire, por e gabuar.
Rilexoji ato qe kemi shkruar te gjithe ne kete teme duke e zevendesuar fjalen paracaktim me paradije, ose parashkrim. Me vone mbase diskutojme edhe per konceptin.

Lulja zbukuron jo vetem bahçen e saj po edhe kete teme. Po e lexoj dhe njehere me vemendje, se pas leximit te pare, nuk jam dakort ne nja dy vende. I lexova dhe postimet e ndokujt qe fluturon paksa i vonuar nga tufa, te dikujt qe fluturon ne qiej te tjere dhe nja dy te tjereve qe i shtyn era e temes kuturu, por koha eshte flori dhe me duhet te jem pak doreshtrenguar keto dite.

[darwin]

Darwin,
Nuk te njoh. Sa per rolet, po te them qe une kam qene aty ku je ti. Kjo mjafton besoj.

Nuk thua keq.. mbase dhe do te mjaftonte. E keqja dreqin eshte se dhe une kam njohur disa ne rolin tend. Fatmiresisht, disa prej tyre ndihmuan veten e tyre me vone te dalin nga "narkoza", por nja dy tipa e kishin cuar mendjen aq larg ne 'Valhalla', sa nuk mund te ktheheshin me. Demtime te perjetshme cerebrale. E trishtueshme, sepse jemi njerez (pavaresisht se ne ateistet.. - hm, si ishte ai "neni"?- te deshperuar dhe te inatosur).

Por me c'kam vene re ti ke nje tjeter koncept te zotit, nga ai i pademshmi, keshtu qe eshte e kote te replikojme sepse jam indiferent persa i perket besimin tend, por e respektoj.

Darwin, po e perserite edhe njehere kete “mekatin”e te mos lexuarit te postimeve te meparshme, do te merren masa ndeshkuese te njejta me mekatin... Fiat iustitia (pereat tolerentia)!

Sa mire qe ra fjala per tolerancen. Toleranca eshte fjala qe ndodhet ne largesine (imagjinare) me te madhe nga koncepti i fjales monoteizem.

SG, vura re se jam i perseritur ne disa gjera te kjo tema. Me kujtohet qe kam hapur nje teme ditet e para qe jam regjistruar ketu, me titull aspak te nenkuptueshem por te dukshem, "Absurditeti i zotit". I kam sqaruar aty te gjitha.

Ai e krijoi edhe Markezin por nuk eshte sadist. I dha ca liri atij dhe çdokujt. Secili e perdor si te doje ate liri. Ai krijoi qe ta adhurojne, por qe te jene te lire ne zgjedhjen e tyre per ta adhuruar ose jo, per ta dashur ose jo.

Besoj se eshte e dukshme shkalla e egoizmit te pershkruar, jo per "fajin" tend po per shkak te fabulave.

Pse nuk i krijoi njerezit ne menyre te tille qe ta adhuronin te gjithe? Nuk mund t'a dime. Une nuk pretendoj te di arsyet e Zotit.

S'e kuptoj pse rrotullohesh kot kur ne fund te priste fjalia e vetme e llojit "komerdare shpetimi" (me fal qe po tregohem "disi i ashper") - natyra e mistershme qe i vishet ketij subjekti. Sepse kur me arsyetim llogjik ndertesa monoteiste shembet, vjen "le vie del signore sono infinite"

Qoftë i krijuar prej Zotit, qoftë pjelle e rastesise, njeriu e gjen veten ne nje vend te panjohur, pa vullnetin e tij, pa e ditur nga vjen dhe ku shkon dhe pse eshte aty. Nuk mundet njeriu te zgjedhe te mos ekzistoje. E verteta! E hidhur ose jo, i takon njeriut ta vendose, por jo pertej saj, te mos e kujtoj veten kushedi çfare njeriu. Denimi? Drejtesi. Nese te jepet vullnet i lire, ke pergjegjesi per te. Ashtu si nuk mundet te mos zgjedhesh te mos kesh vulletin e lire e te mos ekzistosh ashtu nuk mund te shpetosh prej pergjegjesise.

Eshte e disata here qe perseritet e njejta gje. Kurioz jam, cfare ndjesie do te shkaktonte tek zoti firmosja e verbaleve qe i ka bere vete.

"Absurditeti i zotit" qe te mos vijme rreth e rrotull "yja Kuqo, yja Milo".

Nese te jepet vullnet i lire, ke pergjegjesi per te. Ashtu si nuk mundet te mos zgjedhesh te mos kesh vulletin e lire e te mos ekzistosh ashtu nuk mund te shpetosh prej pergjegjesise.

Nuk ka fare vullnet te lire ne lidhje me zotin semit. Ta heq ai mbiemrin pershkrues te togefjaleshit ne vete idene e tij.


Edhe dicka, se po 'fus hundet' kot. KVS, ne citatet nga Kurani shoh se ka nenvizuar trajtat kohore te foljeve qe pershkruajne veprimet/ndjesite e vete zotit ne vete te pare, pra subjekti merr pjese aktive edhe nga ana "kronometrike", dhe nuk e le veten jashte konceptit kohe.

- - - - - -

SG, jashte teme.. gezuar vitin e Ri edhe "harroji" citatet e Kuranit rreth alkolit keto dite

[armandovranari]

pershendtetje te gjithe diskutanteve!
mendimi im (qe ka ndryshuar shume nga koha kur kjo teme eshte hapur ) eshte qe:
kur behet pyetja " a bie ndesh ideja e Zotit me lirine" synohet jo te hidhet poshte ideja e lirise ose te mohohet Zoti, por pikerisht te Pajtohen keto koncepte ne koken e njeriut . Pra te dyja merren te mireqena, dhe keshtu duhet te mbeten deri ne fund.
Shume thjesht do shprehesha qe nese ndokush(i pari une vete) perpiqet te mohoje ekzistencen e Krijuesit vetem sepse nuk arrin te kuptoje sesi funsionon ne realitet Liria jone, duhet ti vije pak turp, ose shume , varet nga njeriu. Nuk mund te mohohet krijuesi per nje paaftesi tonen. Me sakte per nje jo-mundesi tonen. sepse eshte njelloj si te kerkosh llogari krijuesit qe pse nuk na krijoi me flatra qe te mundte fluturonim, ose pse e krijoi pemen ashtu sic eshte dhe jo ndryshe.
Per gjithcka qe na eshte dhene, (jeta dhe bota per te jetuar ne te) duke mos patur asnje merite ne vete ne krijimin e tyre, por edhe per ato qe nuk na jane dhene po prape duke mos patur asnje merite ne vete, duhet falenderuar sinqerisht Krijuesi, sepse ashtu si ne krijimin e qelizes, gurit, malit, luanit, njeriut, mendjes njerezore, logjkes njerezore, imagjinates njerezore, kemi te bejme me te njejten Urtesi si dhe ne krijimin e Lirise njerezore. Sepse pikerisht ky eshte nje nga tiparet themelor te Idese per Zotin, Mencuria me supreme. Ideja jone per Zotin, pa kete tipar themelor, do ishte jo e sakte, nuk do ishte ideja e Zotit por e dicaje tejter.

Ndonjehere njeriu e kap veten duke treguar arrogance jo vetem ndaj te tjeterve por edhe ndaj Krijuesit, prandaj nese brenda nesh ekziston ndonje tendence per te "provokuar" krijimin, per te "ekspozuar" gabime ne te, menjehere duhet shtruar pyetja tjeter:
ta zeme se une asnjehere nuk do mund te kthjellohem teresisht per nje "shqetesim filozofik" si kjo dilema e Lirise dhe Percaktimit , atehere i shton apo i heq kjo dicka Krijimit dhe Zotit si krijues? Besoj se te gijthe mendojne , asgje. Eshte njlloj si te perpiqesh te mohosh ekzistencen e nje karrikeje ngaqe nuk e kupton dot sesi eshte prodhuar. Kjo nuk i heq apo shton asgje karrikes, ajo eshte aty para nesh. Pra krijimi dhe Krijuesi jane te pamohueshem, ideja jone jone per to eshte ajo qe ne peripiqemi ta kthjellojme sa te mundemi.
Ne momentin qe pranohet kjo mund te vazhdoje brenda ose mes nesh perpjekja per tu sqaruar aq sa te mundemi.
Megjithate nuk do te thote se pergjigje nuk ka. Shume njerez e kane arirtur pajtimin e ketyre ideve si jane shume diskutante ketu ne teme, por ka shume qe nuk e kane arritur.

Edhe une bashkohem me mendimin e shume vetave ketu se Lirija njerezore eshte e kufizuar. Njeriu mund te zgjedhe te beje gjera qe mund te Behen, dhe nuk ka mundesi te zgejdh te beje gjera qe Nuk mund te Behen. Ky eshte karakteri i Lirise njerezore dhe kjo eshte fusha e veprimit te zgjedhjes njerezore, gjerat qe mund te behen, qe si gjithcka tjeter jane bere prej Krijuesit.
lexohemi, tung!

[Legjion]

Shume thjesht do shprehesha qe nese ndokush(i pari une vete) perpiqet te mohoje ekzistencen e Krijuesit vetem sepse nuk arrin te kuptoje sesi funsionon ne realitet Liria jone, duhet ti vije pak turp, ose shume , varet nga njeriu

Huixilopoçtli nuk e kufizon lirinë e njeriut, sepse ai lufton për ruajtjen e njerëzimit. Bekimin e tij kanë ata që luftojnë me zemër. Megjithatë Kexalkoatli si hyj i qytetërimit thotë se dija është ajo që e bën njeriun të lirë dhe njeriu është i lirë por në ndarjen blu të Huixilopoçtlit do të kalojnë vetëm luftëtarët.

[Visage]

Ideja se fati yne eshte i shkruar, Zoti i cili di dhe ben gjithcka me ben te dyshoje ne lirine time. A jam une vertet i lire ne zgjedhjet e mia ne jete nese keto zgjedhje jane te parathena? (megjithese une nuk kam dijeni qe me pare)

OSe duke e lene Zotin menjane, a jemi ne qenie deterministe dmth qe veprimet tona jane te determinuara nga faktore te jashtem per vullnetin tone, si gjeneza, ambienti historiko-social,etj?

Nuk mendoj se ne jete fati une eshte i prideterminuar pasi nese kjo eshte e vertete athere s'ka kuptim as feja dhe as jeta jone. Mendoj se koha e vdekjes se dikujt eshte e "shkruar" sic thone, por per te tjera mendoj se njeriu ka liri te plote te zgjedhe rrugen e jetes se vet.
Besoj se idete Makiaveliane rreth kesaj jane pak a shume te verteta dmth. qe Fati te hedh ne rruge shume gjera te keqija ose te mira por jemi ne qe vendosim si i zgjidhim keto, si i pranojme, dhe nga kjo gje varet dhe kursi i jetes sone.

[alibaba]

Ose është Zoti një psikopat ose jemi ne budallenj që besojmë ekzistencën e tij.
Shikoni shembull:
Një njeri vjedh një fëmijë të huaj, 7 vjeq. I këput dorën dhe e detyron të lypë.
Fëmiu është i dënuar për tërë jetën të mos ketë mundësi të punojë dhe jeton vetëm me një dorë. Ai vjedhësi është i dënuar përjetë në ferr.

---Nëse Zoti ka përcaktuar më herët se çfarë do të ndodhë, atëherë ai qenka vetë Satana, e jo zoti.
---Nëse Zoti i paska dhënë njeriut një çik liri atëherë, ai qenka Satana për shkak se i ka dhënë njeriut liri që t'a vjedhë fëmiun e t'ia këpusë dorën.
---Nëse nuk ka mundur t'a ndalojë vjedhësin, dmth se ai është një qenie e dobët, të cilën duhet ta dënojmë sepse përmes librave na ka gënjyer se është i fortë.
---Nëse Zoti ka dashur t'i masë pulsin vjedhësit e ta shikojë "se deri ku e ka" atëherë zoti nuk e dika se çfarë do të ndodhë në të ardhmen, për më tepër është një satrap cinik psikiopat që e lë atë fëmijë të vuajë për ca qëllime të marrëzishme.
---Nëse........... çfarë?
A keni ndonjë ide tjetër?