Borix, duke ju pershendetur per gjithēka keni thene, do te doja te theksoja jo absoluten, por faktin qe jeta eshte edhe gjendje mendore. Dikur, une mendoja se bota rrotullohej perreth vijes se ujit qe me gurgullonte ne qoshe te shtepise dhe qe ishte lodra ime e vetme dhe me e mire. Ne kete vije uji, leshoja gjethe pemesh dhe imagjinja se isha i hypur ne te dhe se kisha pare gjithēka. Me vone, bota per mua dhe njeherazi jeta, na qenkesh edhe me tutje: ne fshatrat perreth, ne Korēe e Elbasan. Dhe, duke rritur dijen, ne koke ndizen ca drita e qe me pas behen te bezdishme me fikje-ndezjet e tyre, te tjere njerez, bien ca zile, ca ēekiē, qe bien e bejne zhurme pambarim. Ky eshte, ai shkembi i Sizifit, qe dhe kur me ate mbi shpine arrin majen, rrokullisesh dhe perseri perpiqesh te ngjitesh ....
Ky eshte denimi i perjetshem i njeriut te vertete!
Krijoni Kontakt